ความคิดเห็นที่ 1 ทั้งที่นี่ไม่ใช่รายการแอบเล่นทีเผลอ แต่ฉันก็อดช็อคไม่ได้ ภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้คือฉัน กำลังนิ่งงันโดยสายตาจับจ้องมองเขาทั้งที่สมองกำลังทำงานอย่างเร็วจี๋ “นี่การที่เมียแกไม่อยู่ทำให้แกประสาทเสียถึงขนาดนี้เลยเหรอ” นั่นเป็นประโยคแรกที่ หลุดออกจากปากฉันหลังจากเงียบไปนาน เขาส่ายหน้า “มันไม่ใช่เป็นเพราะว่าแจงไม่อยู่ แล้วเผอิญฉันเจอแกพอดีเหมือนละคร น้ำเน่าหรอกน่า...” แล้วเขาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง “ฉันคิดมานานแล้ว... ทั้งที่พอ แต่งงานไปแล้วฉันน่าจะรักแจงมากกว่านี้ แต่มันก็ไม่ใช่... ทุกอย่างมันไม่เพิ่มขึ้นเหมือน อย่างที่ควรจะเป็น แต่สิ่งที่ฉันรู้สึกอยู่เสมอคือฉันคิดถึงแก...” ฉันสะบัดตัวให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา พร้อมกับยืนอยู่ในระยะห่างจากเขาพอที่เขาจะ คว้าตัวฉันไม่ได้ “ไม่จริง... มันไม่ใช่ความรัก แกก็แค่รู้สึกเสียดายบางสิ่งที่แกมองข้ามไปเท่านั้นเองล่ะมั้ง พอฉันบอกแกว่าจะแต่งงาน แกก็เลยเกิดเสียดายฉันขึ้นมา ใช่มั้ยล่ะ?” ฉันตวาดเขา กลับไปด้วยความโกรธ... โกรธตัวเองที่ไม่น่าปล่อยให้เขามาส่งเลย ฉันจะได้ตัดใจจาก เขาโดยง่าย และไม่มีความคลางแคลงใจแบบนี้... ถึงแม้จะยืนอยู่ในระยะห่าง แต่เขาก็กลับปราดเข้ามาดึงฉันกลับไปในอ้อมกอดเขาได้อีกครั้ง “ไม่ใช่นะ! แกคงไม่รู้ตัวมากกว่าว่าฉันรู้สึกกับแกแบบนั้นมาตลอด... แต่แกก็ยัง เหมือนเดิมจนฉันกลัว... กลัวที่จะบอกไปแล้วแกจะปฏิเสธ จนกระทั่งฉันคิดว่าตัวเอง อาจจะรักแจง... แต่พออยู่กันไปแล้วมันไม่ใช่ เพราะฉันไม่เคยคิดถึงใครทุกนาที เหมือนกับแก” คำสารภาพของเขาทำให้ฉันหยุดการขัดขืน... นี่หมายความว่าทั้งหมดที่ผ่านมาเป็น เพราะความผิดพลาดที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขาอย่างนั้นน่ะเหรอ? ผิดพลาดที่ต่างฝ่ายไม่เคยพูดความจริงต่อกัน? หรือผิดพลาดที่ต่างฝ่ายต่างก็คิดกันไปเอง... และสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ เรารู้ความจริงเมื่อสายเกินไปเสียแล้ว... ฉันจ้องมองดวงตาของเขา ทุกสิ่งที่อย่างที่เขาพูดไปดวงตาของเขายืนยันให้ฉันได้รู้ว่า เป็นความจริง เขาซบหน้าผากเข้ากับหน้าผากฉัน เสียงกระซิบพร่าสั่นแบบที่ฉันไม่เคย คิดว่าจะได้ยินจากผู้ชายคนนี้... “ให้ตายเถอะ... ทำไมฉันถึงโง่ที่ไม่รู้ตัวว่ารักแกนะ...” ความต้องการส่วนลึกที่ถูกเก็บขังอยู่ก้นบึ้งของหัวใจมาเนิ่นนานพลุ่งพล่านออกมาราวกับ น้ำที่ปล่อยออกมาจากเขื่อน มันมากเสียจนเกินควบคุมให้จิตใจไม่อ่อนไหวไปตามความ ต้องการเบื้องลึก ฉันคิดได้แบบนี้ ก็เพราะว่า ณ เวลานี้ มีเพียงแค่เขากับฉันเท่านั้น ฉันประคองใบหน้าของเขาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง “ใครบอกว่าแกโง่แค่นั้น...” ฉันยิ้มในแบบที่เขาบอกฉันภายหลังว่ามันเย้ายวนให้เขาขาดใจได้แล้วกล่าวต่อ “นอกจากแกโง่ที่แกเพิ่งรู้ตัวว่ารักฉันแล้ว แกก็โง่มากกว่าที่ไม่เคยรู้เลยว่าฉันก็รักแก เหมือนกัน” เขาเบิกตาโพลงตัวแข็งค้าง ก่อนที่เขาจะครางในลำคอด้วยความเจ็บปวด... ที่หัวใจ “นี่เราทำอะไรกันลงไป....” เขามองฉันด้วยสายตาปวดร้าว... ใช่ว่าเขาจะเจ็บคนเดียว ฉันเองก็ไม่เจ็บน้อยไปกว่าเขาเลย “เราเองต่างก็คิดกันไปเอง สุดท้าย... เรื่องนี้มันก็สายเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้วล่ะ” ฉันว่าพลางขยับออกห่างจากอ้อมแขนของเขา ภาพมุมมองยามค่ำคืนท่ามกลางสายฝน อันเดียวดายของกรุงเทพทำให้ฉันเปิดประตูเฉลียงออกไปรับลมเย็นที่มากับฝนเพื่อขับไล่ น้ำตาที่กำลังไหลออกมา ฉันไม่รู้ว่าเขามองฉันอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่... ที่วงแขนของเขาจะสอดเข้ามาโอบกอด ฉันจากด้านหลัง ความอบอุ่นที่ฉันต้องการให้มันเป็นของฉันมาโดยตลอด บัดนี้ มันอยู่ ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือคว้า และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเอนหลังไปซบบ่ากว้างของเขา “ขอแค่คืนนี้ได้มั้ย...” เขากระซิบเสียงแผ่ว “จะขออะไร?” จมูกของเขาซุกไซ้ที่ซอกคอจนทำให้ฉันขนลุก ประสาททั่วทั้งร่างตื่นตัวขึ้นมาอย่างที่ไม่ เคยเป็น ฉันสะกดความสั่นไหวของร่างกายไว้ด้วยฟางเส้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ในจิตสำนึก... ฟางที่เรียกว่า ‘ศีลธรรม’ “ฉันขอเป็นคู่รักแค่คืนนี้... จะได้มั้ย?” เสียงกระซิบที่บ่งบอกถึงความต้องการของเจ้าตัว พร้อมกับการที่เขาพลิกให้ฉันมาประจันหน้ากัน แค่เพียงจ้องตาเขา ฟางเส้นสุดท้ายก็ปลิวหายไปจากจิตใจ... ฉันเผยอริมฝีปากรับการทักทายของเขา แล้วก็รู้สึกตัวลอยวูบเมื่อเขาตวัดร่างของฉันอุ้ม ราวกับเจ้าสาวในคืนส่งตัว แม้ความจริงแล้ว... ฉันจะไม่ใช่เจ้าสาวของเขาก็ตาม ทุกอย่างเกิดขึ้นตามความต้องการ... ความร้อนรุ่มที่ถาโถมเข้ามา การตักตวงความสุขระหว่างกันและกันราวกับคนกระหายน้ำ กลางทะเลทราย เราปล่อยให้ความปรารถนาเข้ามาครอบงำสามัญสำนึกไปเสียจนหมดสิ้น ทุกสิ่งทุกอย่างถูกทิ้งไว้อยู่เบื้องหลัง ในคืนนี้... ในห้องนี้... มีเพียงแค่คู่รักคู่หนึ่งที่กำลังแสดงความรักลึกซึ้งต่อกันอย่างที่ ต้องการจะทำมานาน... ฉันกรีดร้องด้วยความสุขสมครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงฝนตกกระหน่ำ ดังรับกับจังหวะแห่งรักที่เขาขับเคลื่อนเข้ามาในร่างกายฉัน ทุกอย่างเกิดขึ้นยาวนานจนรู้สึกได้ว่า มันเนิ่นนานราวชั่วกัลป์... จนฉันหลับใหลใน อ้อมแขนของเขาไปเมื่อไหร่ไม่รู้ มีเพียงแค่สิ่งเดียวที่รับรู้ได้ว่า เหตุการณ์ทั้งหมดมันจะกลายเป็นเพียงแค่ฝัน หากผ่านค่ำคืนนี้ไป... และฉันจะทิ้งอดีตไว้ที่นี่... ให้มันหยุดเพียงแค่คืนนี้... แต่ฉันคิดผิด... ********************** โปรดติดตามตอนต่อไป... พรุ่งนี้จะเอาตอนจบมาลงค่ะ ฮะ...ฮ๊าดดดดดด ชิ้ววววว!!! (งือ...หนูแพ้ขนกระต่าย T-T) ไม่รีบไปไหน แวะทักทายกันก่อนนะคะ ^ ^ คนอ่านค่า จากคุณ : ตัว(Z) - [ 28 เม.ย. 49 10:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^^ จากคุณ : Bangkokian - [ 28 เม.ย. 49 11:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาลงเร็วๆนะคะ จะรอ สนุกมากๆเลยอ่ะ จากคุณ : เย้ - [ 28 เม.ย. 49 11:33:50 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฮ้าดดดด ชิ้ววววววว เฮ้อ เรื่องข้างล่างก็มดกัด เรื่องนี้ก็แพ้(ขน) ฮ้าดดดดด ชิ้ววววววววว แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 11:38:47 จากคุณ : จริง - [ 28 เม.ย. 49 11:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆนิดหน่อยอ่ะค่ะ สงสารด้วย  แล้วก็มีความรู้สึกอีกชนิดที่...แปลกๆบอกไม่ถูก  อาจจะเป็นเพราะไม่เคยได้อ่านเรื่องแนวนี้จากคุณ ตัว(Z) มั้ง แหะแหะ แต่ก็สนุกค่า รอตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : กบตัวกลม - [ 28 เม.ย. 49 12:03:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 - -" ..อืม  ฮะ..ฮา..ฮาด ..ชิ้วววว  ขนกระต่าย.. ลอยล่องเต็มห้องเลย  ฮัดชิ้ว.. V ^ ^  รอดูคร้าบผม จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 28 เม.ย. 49 12:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 555+ ทั้งคนเขียนคนอ่านแพ้ขนกระต่ายกันใหญ่ อิอิ เห็นใจคนทั้งคู่มากๆ เฮ้อ!!! พูดไม่ออกวุ้ย อืม... เป็นความรักอีกแบบที่น่าสนใจนะคะ "แกมาบอกอะไรป่านนี้เนี่ย..." รออ่านตอนต่อไปคับท่านพี่ต้วนซี่...ขอไปจามก่อน ฮี่ๆๆ จากคุณ : YUI_MUNMOO - [ 28 เม.ย. 49 13:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ได้รีบไปไหนค่ะ เลยแวะมาอ่าน เรื่องนี้มาแหวกแนวจริงๆด้วยอ่ะ ตกลง 2 ตอนจบใช่มะ รู้สึกแปลกๆนิดหน่อยตรงที่ห่างกันไปสองปี กลับมาเจอหน้าปุ๊บก็ติดปั๊บเลย อะไรมันจะไวไฟกันขนาดนี้นะ แต่ว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันน่าจะทรมานใจนะ จบไม่ดีแหงๆเลยเรื่องนี้อ่ะ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 28 เม.ย. 49 13:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จะรีบมารอตอนจบคร๊าบ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 13:47:37 จากคุณ : an_an_ant - [ 28 เม.ย. 49 13:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แง่ว แล้วลี่อายุแค่ 16 จะอ่านได้หรือเปล่าคะพี่ มาแปะชื่อไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านรวดเดียว 2 ตอนเลยจะดีกว่าค่ะ จากคุณ : lovekalo - [ 28 เม.ย. 49 15:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อึม อึม จะจบยังไงเนี่ย สงสารภรรยากะคู่หมั้นอะค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 28 เม.ย. 49 17:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว้าว เกือบอ่านไม่ได้ เพราะวัย..เกินค่ะ ฮ่า จากคุณ : ธาราฝัน - [ 28 เม.ย. 49 22:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยายกอล์ฟ ขยันจริงๆ เปิดตั้งหลายเรื่อง ^^ แต่ทว่า... อีหนูดาล่ะยะ!! (ฮ่าๆๆๆ ทวงซะ ทั้งที่ห้ามไว้แล้วแต่ต้น ไม่รอดๆ) ยังไงก็เป็นกำลังใจให้น้า รอดูหนูนัสรวมเล่มด้วยจ้ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 28 เม.ย. 49 23:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Hmmm Back to the origin... The only one word in my comment for your short story. Forbidden things are always passionate, you know that? แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 22:51:43 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 00:16:47 จากคุณ : waidhaya - [ 29 เม.ย. 49 00:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Well, Gift, you may be right. But remember this... Poison tree always bears poison fruit. Golf, you've made me realize that I'm really old... แล้วทำไมต้องพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษด้วยเนี่ยเรา... สงสัยจะเป็นเพราะแพ้ขนกระต่ายอย่า่งแรงแน่เลย - -" แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 15:59:31 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 15:58:19 จากคุณ : ปิยะรักษ์ (ปิยะรักษ์) - [ 29 เม.ย. 49 15:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กระต่ายกระดึ้บๆ กอล์ฟ เลี้ยงกระต่าย อุๆๆ O_o it's unbelievable 5555 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 17:03:02 จากคุณ : pumpkin (ap560) - [ 29 เม.ย. 49 16:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนุกๆๆๆๆ พรุ่งนี้จะมารออ่านตอนจบนะคะ สู้ ๆ ๆ จากคุณ : ลิตเติ้ล_คิวปิด (ลิตเติ้ล_คิวปิด) - [ 29 เม.ย. 49 17:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อืมม มันคงจะเกินทัดทานคำว่า ศีลธรรม และความถูกต้องจริงๆ อีกฝ่ายแต่งงานแล้ว มีภรรยาแล้ว และภรรยาก็ไม่อยู่ แล้วทั้งๆที่รู้ว่าผู้หญิงก็กำลังจะแต่งงาน แล้วผู้หญิงเอง ... ก็เข้าใจนะว่ามันคงจะยังมีเยื่อไยอยู่มาก จนลืมไปว่าการกระทำแบบนี้มัน ... แต่ว่า ... โรสคิดมากไปเองหรือเปล่า หรือใจคอหยาบกระด้างจนเกินไปก็ไม่รู้ หรือเพราะไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับใคร หรือ...หัวโบราณเกินไป?? จึงรู้สึกว่า ... มันไม่ควรเลยจริงๆ สงสารคุณภรรยาของคุณผู้ชายคนนี้อะ แต่เอาเถอะ รออ่านตอนต่อไป อาจจะมีอะไรมากกว่าที่โรสคิดและคาดเดาไปเองก็ได้มั้งคะ :) จากคุณ : iNt_GaL - [ 29 เม.ย. 49 18:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากรู้ตอนจบจังค่ะ เดาไม่ถูกเลยจริงๆo.o จากคุณ : sharine (sharine) - [ 29 เม.ย. 49 22:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ง่า.. ไม่รู้จะเมนต์ยังไงถูกเลย มันเป็นความรู้สึกที่คาบเกี่ยวกันอะ ระหว่างเหตุผลกับอารมณ์ ความต้องการกับความถูกต้อง สำนึกถึงความผิดชอบชั่วดีกับสิ่งที่ปรารถนาในก้นบึ้งของหัวใจ บางทีเราก็บอกไม่ถูกว่าอะไรคือถูกผิด อะไรคือเกณฑ์ของสังคม แต่ถ้าคิดถึงหลักศึลธรรม มันก็คือการกระทำที่ผิดบาปอะค่ะ มันเลยกลายเป็นโศกนาฎกรรมนะ อ่านแล้วรู้สึกว่าเศร้าอะ สงสารไปหมดทุกฝ่าย งือ..T^T จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 30 เม.ย. 49 02:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กรรม จากคุณ : scottie - [ 30 เม.ย. 49 11:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 บางคนมีคำตอบเป็นคำว่าศีลธรรม บางคนมีคำตอบว่าความรัก ระหว่างคำตอบ กับ คำแก้ตัว ต่างกันมากแค่ไหนนะ... รอดูต่อไปค่ะ ^^" จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 30 เม.ย. 49 13:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หุๆ  แพ้ขนกระต่ายกันใหญ่ จริงๆ แล้วตัวเองก็แพ้ขนกระต่ายนะคะ ^ ^ (เชื่อหนูจิ หนูแพ้กระต่ายจริงๆ นะ) แต่ตอนนี้ขอตอบกระทู้เก่าก่อน แล้วค่อยไปคุยกันท้ายเรื่องตอนจบกันนะคะ คุณคนกรุงเทพ ฮี่ๆ ยิ้มแบบมีเลศนัยนะคะเนี่ย คุณเย้ เอามาลงแล้วค่ะ ตามลิ้งค์ล่างสุดนี้ไปเลยนะคะ พี่จริง อิๆ แพ้... แต่ชอบชิมิค้าาาาาา คุณกบตัวกลม น่าสงสารทุกฝ่ายค่ะ แต่ที่รู้สึกแปลกๆ ตัวZ เองก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันแหละค่ะ ^ ^' น้องมิรันตี เอาผ้าเช็ดหน้ามาช่วยกันขนกระต่ายหน่อยมั้ยจ๊ะ? เจ้ายุ้ย พี่ว่านะ... น่าเห็นใจ และ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น น่ะ ทั้งสองคนเลือกทางออกที่ผิดในความคิดของพี่นะ คุณอิงค์ จบสวยไม่สวย...ต้องตามไปดูตอนจบค่ะ พี่แอนคร๊าบบบบบบ งือ....คิดถึงพี่แอนจัง นึกว่าจะไม่รักหนูแล้ว T-T ตามไปอ่านตอนจบเลยคร๊าบบบบบบบบ น้องลี่ อายุ 16... (อุๆ พี่แก่กว่าลี่สองปีเอ๊งงงงง ฮา...) ถ้าอ่านแล้วไม่คิดจะทำตามพี่ว่าอ่านได้จ๊ะ แต่เวลาอ่าน คิดตามมากๆ น้า ^ ^ คุณเอ๋ สงสารเหมือนกันค่ะ นึกว่าคุณเอ๋จะไม่รักตัวZ ซะแล้ว (หายไปนานเลยนะคะ) คุณธาราฝัน หุๆ อายุเกินมาเยอะแล้วสิคะเนี่ย (กรั่กๆๆ) โน้ต -*- ชิ... อุตส่าห์ดักคอไว้ตั้งแต่ต้นกระทู้แล้วนะเนี่ย มาทวงเค้าได้ ฮึ... งอน... กิฟท์ + ส้ม พวกแกก็รู้นะว่าชั้นอ่อนภาษาปะกิด แล้วจะเขียนตอบกระทู้ มาเป็นภาษาปะกิดทำม๊ายยยยยยยยย คินนี่ อิๆ อย่าไปเชื่อเลย... นี่น่ะ ตัวปลอม... คุณลิตเติ้ล_คิวปิด ไปอ่านตอนจบได้เลยค่า ^ ^ น้องโรส ทุกอย่าง...ถ้าหากไม่อยู่ในความถูกต้อง ก็ต้องเจอผลลัพธ์ แบบที่ไม่ดีนักหรอกค่ะ คุณsharine ตามไปดูตอนจบได้เลยค่ะ เกด เมื่อจะต้องเลือกระหว่างความรักและความถูกต้อง... เกดจะเลือกอะไรล่ะ? พี่สก็อตตี้ 55555+ ถูกต้องเลยค่ะพี่ อ่านแล้วพูดได้คำเดียว 'กรรม' พี่ปุ๊ก คำถามของพี่ปุ๊กมีคำตอบที่ตอนต่อไปค่ะ^ ^ ================================= โย้ววววว ตอบทู้หมดแล้ว ตามไปอ่านตอนจบของเรื่องนี้กัน ได้เลยค่า ^ ^ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4328465/W4328465.html คนอ่านค่า จากคุณ : ตัว(Z) - [ 30 เม.ย. 49 15:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 30 เม.ย. 49 17:55:39 ]