ความคิดเห็นที่ 1 ธนัชนั่งมองดวงหน้าใสที่นั่งจ้องหน้าเขามาเนิ่นนานอย่างขันๆ นี่เขาเหมือนคนจรจัดอย่างนั้นหรือ...ก็แค่ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เอ้...เหม็นสาบหรือเปล่าหว่า หรือว่าไอ้การที่เขาใส่เสื้อยืดแล้วสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์เก่าๆ ตัวหนึ่ง เธอก็ตีความหมายว่าเขาเป็นคนจรจัดได้แล้วอย่างนั้นหรือ เขาทำท่ากระแอมในลำคอเพียงนิดก่อนจะเอ่ยถามด้วยท่าทีเรียบๆ “เอ่อ...ประทานโทษนะครับคุณผู้หญิง จะนั่งจ้องหน้ากระผมอีกนานหรือเปล่า” “นายเป็นใคร” คนตั้งใจจะถามกลายเป็นผู้ถูกถามเสียเอง เจ้าหล่อนไม่ได้สนใจในข้อคำถามของเขาแม้แต่น้อย คางสวยได้รูปเกยกับมือเรียวไว้อย่างจะตั้งอกตั้งใจพินิจดูเขาเพียงอย่างเดียว ชายหนุ่มขยับตัวไปมาอย่างรู้สึกกระอักกระอ่วนก็เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนมานั่งจ้องหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตายขนาดนี้เสียที เพราะปกติแล้วหญิงสาวที่จะนั่งมองหน้าเขา ส่วนใหญ่จะนั่งบิดไปบิดมา ชม้อยชม้ายทิ้งสายตาให้เขาจนเขาเคยนึกสงสัยอยู่ในทีว่าผู้หญิงพวกนั้นไม่ปวดตาบ้างเลยหรือไร “ว่าไง จะตอบฉันได้หรือยัง” เสียงหวานห้วนๆ ดังถามขึ้นอีกครั้ง บ่งบอกว่าคราวนี้เธอเริ่มไม่สบอารมณ์ “นัช...เค้าเป็นเพื่อนพี่ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยจ้ะ” พาแก้วที่กำลังเดินออกมาจากห้องทางด้านในส่งเสียงตอบขึ้นมาแทน ธนัชหันไปตามต้นเสียงแล้วก็ต้องรู้สึกปวดแปลบเล็กๆ ข้างใน เมื่อเห็นว่าร่างระหงที่กำลังเดินออกมานั้นอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวสะอาดตา ดวงหน้าของหญิงสาวฉายรอยยิ้มเขินๆ ระบายเต็มใบหน้า ตัวเสื้อนั้นเปิดไหล่กว้างโชว์ผิวขาวเนียนเรียบ ในขณะที่ความคิดของเขากำลังแล่นลอยอย่างไร้ทิศทางอยู่นั้น เสียงฝ่ามือของใครบางคนก็ตบลงบนโต๊ะดังป้าบใหญ่ ทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก ธนัชหันกลับไปมองที่หญิงสาวต้นกำเนิดของเสียงอย่างงงๆ ริมฝีปากสวยได้รูปทำท่าขมุบขมิบใส่เขา ดวงตากลมโตนั้นตวัดมองที่เขาอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะลุกขึ้นเดินนวยนาดไปยังผู้เป็นพี่สาวด้วยอาการที่ธนัชคิดว่า ผู้หญิงอะไรไม่น่ารักเอาเสียเลย “โอ้โห พี่แก้วสวยจังเลยค่ะ อย่างนี้ถ้าพี่ธันมาเห็นคงทั้งหวง ทั้งห่วงว่าที่เจ้าสาวหนักกว่าเดิมแน่ๆ ” ปลายประโยคเจ้าหล่อนลงน้ำหนักของเสียงอย่างจงใจจะให้ชายหนุ่มได้ยิน ธนัชหน้าเจื่อนลงทันที มือเรียวของพาแก้วเอื้อมแตะที่ไหล่ของน้องสาวเบาๆ พลางดันให้เดินเข้าไปในห้องด้านใน “พูดมากน่ายายขวัญ ไปลองชุดของเราได้แล้วไป” “อ้าว พี่สาวน้องสาวแต่งงานพร้อมกันเลยหรือครับ” ธนัชที่เมื่อครู่นั่งเงียบกริบถามขึ้นมาอย่างอดสงสัยไม่ได้ เมื่อได้ยินว่าผู้เป็นพี่สาวสั่งให้น้องสาวเข้าไปลองชุดที่ด้านใน “ลองชุดเพื่อนเจ้าสาวจ้า นัช” พาแก้วหันมาตอบพร้อมกับรอยหัวเราะในดวงตา ชายหนุ่มไหววูบไปกับรอยยิ้มที่เห็นนั้นพลางลอบระบายลมหายใจอย่างไม่ให้เธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ..................................... “ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะนัช...แล้วนี่ไปยังไงมายังไงถึงมาโคราชได้” คนเคยคุ้นใจของชายหนุ่มในชุดแต่งงานทรุดตัวนั่งลงตรงข้ามเขาแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างกระตือรือร้น ก็ตั้งแต่เจอหน้ากันเจ้าน้องสาวตัวดีก็เดินลัดหน้าลัดหลังไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ถามไถ่สารทุกสุขดิบของชายหนุ่มแม้แต่น้อย ดวงหน้าเข้มฝืนยิ้มออกมาอย่างยากเย็น เมื่อได้แลสบดวงหน้าของคนที่เคยได้ชื่อว่า ‘แฟนเก่า’ อย่างเต็มตา “เราลาพักร้อน” “แล้วอยู่นานหรือเปล่า” “นานไม่นานไม่รู้เหมือนกันแต่กะไว้คร่าวๆ ว่า...จะกลับหลังจากงานในการ์ดใบนี้เสร็จนั่นล่ะ” มือใหญ่หยิบการ์ดที่สอดอยู่ในหนังสือคู่มือท่องเที่ยวขึ้นมาชูหรา พาแก้วยิ้มกว้างออกมากับสิ่งที่มองเห็น “แก้วก็ลุ้นๆ อยู่ว่านัชจะได้รับการ์ดหรือเปล่า พอดีเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเข้ากรุงเทพก็เลยเสี่ยงฝากไว้กับนที” “อืม พอดีงานที่บ้านยุ่งๆ น่ะ ต้องบินไปบินมาไม่ค่อยได้อยู่เมืองไทย นี่ไอ้นทีก็โทรตามเช้าตามเย็นว่าให้รีบกลับเมืองไทย เราถึงได้รู้เรื่องของแก้ว” “คิดถึงเพื่อนๆ จังเน่าะ” พาแก้วพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่ชายหนุ่มกลับหวนรำลึกถึงเรื่องเก่าๆ ระหว่างตนเองและหญิงสาว ถ้าตอนนั้นเขาไม่ติดเพื่อน ไม่ติดเที่ยว วันนี้เขาก็น่าจะได้เป็นชายหนุ่มผู้โชคดีในชุดเจ้าบ่าวยืนเคียงคู่กับหญิงสาวตรงหน้านี้ไปแล้ว “ยินดีด้วยนะ แก้ว” เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างหมายความตามนั้นจริงๆ พาแก้วหันหน้ากลับมาสบดวงตาคู่เข้มนิ่ง ก่อนจะส่งยิ้มหวานระยับให้ เข้าใจในความรู้สึกของชายหนุ่ม มือเรียวเอื้อมแตะที่หลังมือใหญ่อย่างแผ่วเบา “แก้ว เราขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อก่อน” พาแก้วส่ายหน้าไปมากับสิ่งที่ได้ยิน “เมื่อก่อนเรายังเด็กทั้งคู่ ดังนั้น จึงไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก นัชติดเพื่อน ส่วนแก้วก็เอาแต่ใจตัวเอง เราสองคนเนี่ยเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า แล้วซักวันหนึ่ง...นัชจะได้เจอคนที่ใช่และมีความสุขกับการที่ได้ยืนอยู่ใกล้ๆ ใครสักคน แก้วเชื่ออย่างนั้น” “พี่แก้ว...” เสียงหวานของคนไม่ค่อยชอบขี้หน้าชายหนุ่มนักดังขึ้นอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าพี่สาวของตนเองกำลังจับมือชายหนุ่มอยู่ ธนัชหันมองน้องสาวเพื่อนแล้วอดอมยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อเห็นว่าร่างสูงของหญิงสาวที่เมื่อครู่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้เสื้อกล้ามกับกระโปรงบานแค่เข่า สวมรองเท้าผ้าใบง่ายๆ นั้นช่างตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ ร่างโปร่งบางระหงของพาขวัญนั้นอยู่ในชุดสีชมพูหวาน เข้ารูป อวดสัดส่วนที่แทบจะเรียกได้ว่านางแบบหลายคนได้มาเห็นคงต้องอายเชียวล่ะ ทางด้านหน้านั้นตัวเสื้อก็ดูเป็นปกติ หากแต่พอเจ้าตัวหันหลังเดินดุ่มๆ กลับเข้าไปนี่สิ ธนัชแทบจะนั่งตะลึงตาค้างเพราะตัวเสื้อด้านหลังนั้นคว้านลึกจนเกือบจะถึงสะโพก อวดแผ่นหลังเนียนเรียบได้อย่างชวนมอง “เดี๋ยวๆ ยายขวัญ พี่ยังไม่ได้ดูเลย จะรีบไปไหน” เสียงของพาแก้วดังขึ้นขณะที่เห็นว่าน้องสาวกำลังจะเดินกลับเข้าไปด้านใน “โอ๊ย ไม่เอาล่ะพี่แก้ว ขวัญไม่ใส่ชุดนี้นะ โป๊จะตาย สีชมพูก็หวานเกินขวัญอยากได้ชุดสีฟ้ามากกว่า” “สวยดีออกครับ” ธนัชเผลอตัวแสดงความคิดเห็นออกไป แล้วก็แทบจะเรียกคำพูดนั้นคืนมาเพราะตอนนี้ดวงตาคู่สวยสีน้ำตาลสดนั้นตวัดกลับมามองที่เขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ “ขอโทษ ใครใช้ให้คุณออกความคิดเห็นมิทราบ” “ยายขวัญ เสียมารยาทจริง” พาแก้วหันมาส่งเสียงปรามน้องพร้อมกับกับทำหน้าดุใส่ “ขอโทษแทนยายขวัญด้วยนะนัช” คนเป็นพี่สาวหันมายิ้มแหยขอโทษเพื่อนอย่างหน้าเสียๆ ดวงหน้าเข้มแสร้งทำเป็นพยักหน้ารับในคำขอโทษนั้นอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะลอบมองท่าทีของคนที่เพิ่งถูกดุอย่างขำๆ ก็เขาไม่ได้รู้สึกโกรธจริงๆ นี่นา รู้สึกขำมากกว่าก็เพราะเมื่อครู่พฤติกรรมที่เจ้าหล่อนแสดงออกมาว่าอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขานั้น ให้ดูยังไงๆ ก็รู้ว่าเจ้าหล่อน ‘เขิน’ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 เม.ย. 49 15:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สองชั่วโมงให้หลัง คนทั้งสามก็เดินออกมาจากร้านสตูดิโอถ่ายภาพงานแต่งงานเพราะคนเจ้าปัญหาและเรื่องมากไม่ยอมใส่ชุดที่เธอเรียกมันว่า ‘ชุดล่อตะเข้’ ยืนโวยวายลั่นร้านว่าจะอย่างไรเธอก็ไม่ยอมใส่ชุดนั้นเด็ดขาด คนเป็นพี่สาวอย่างพาแก้วจึงต้องตามใจทั้งๆ ที่ในตอนแรกเจ้าหล่อนเป็นคนเลือกแบบชุดเองกับมือและกว่าเจ้าหล่อนจะเลือกแบบชุดใหม่ได้ก็เป็นเวลาพลบค่ำ “มีที่ไหน...ชุดเพื่อนเจ้าสาวเรื่องมากกว่าเจ้าสาวเสียอีก อีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงวันงานอยู่แล้ว ถ้าชุดใหม่ตัดไม่ทัน เธอก็ต้องใส่ชุดล่อตะเข้นั่นนะ ยายขวัญ” คนเป็นพี่พูดขึ้นมาอย่างอดรำคาญในตัวน้องสาวไม่ได้ “ทันแน่ๆ ค่ะพี่แก้ว ขวัญจะมานั่งเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นเลย” พาขวัญพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มสดใส ผิดกับเมื่อครู่ลิบลับ แล้วหญิงสาวทั้งสองก็พากันเดินข้ามถนนไปยังฝั่งด้านข้างของลานอนุสาวรีย์และเดินข้ามถนนต่อไปอีกเลนส์เพื่อตรงไปยังที่จอดรถ โดยมีร่างสูงของธนัชเดินตามไปอย่างเงียบๆ ระหว่างทางชายหนุ่มเอียงคอมองร้านรวงที่กำลังเดินผ่านไปอย่างจับสังเกต อันที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าร้านขายดอกไม้และตู้เสี่ยงเซียมซีแต่สิ่งที่เรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดีกลับเป็น เวทีขนาดเล็กที่ยกพื้นขึ้นสูงมีชายหญิง 2 คู่ ซึ่งฝ่ายชายใส่เสื้อคอกลมแขนสั้นนุ่งโจงกระเบนแล้วใช้ผ้าขาวม้าคาดเอว ส่วนฝ่ายหญิงก็นุ่งโจงกระเบนแล้วสวมเสื้อเข้ารูปยืนร้องเพลงด้วยสำเนียงแปลกแปร่งโต้ตอบกันไปมา “แล้วนี่นัชพักที่ไหน” หลังจากที่เสร็จธุระของตัวเอง พาแก้วจึงนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ถามไถ่เรื่องที่พักของชายหนุ่มเลย เธอจึงชะลอฝีเท้าให้เขาเดินขึ้นมาทัน ธนัชละสายตาจากภาพเวทียกพื้นสูง หันมาส่งยิ้มแหย ส่ายหน้าไปมา “ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่เมื่อครู่ตอนเราเดินมาเห็นมีโรงแรมอยู่แถวนี้ ยังไงก็คงพักอยู่แถวนี้นั่นล่ะ” “เดินมา เดินมาจากไหน” คนเป็นเพื่อนย้อนถามเสียงสูง “ก็จากอะไรนะ เอ่อ...อ๋อ เห็นพนักงานบนรถทัวร์บอกว่า บ.ข.ส.เก่าน่ะ” พาแก้วทำหน้าเหยเก “เดินจาก บ.ข.ส.เก่า มาหน้าย่าโมเนี่ยนะ” “ใช่ ก็ไม่ไกลนะแต่แดดร้อนไปหน่อย” คนเดินนำเงี่ยหูฟังบทสนทนาอย่างเงียบๆ ก่อนจะเริ่มนึกอะไรออกขึ้นมาบ้าง ดวงหน้าเข้มแบบนี้ ลูกกะตาลึกสีดำสนิทและติดออกจะเจ้าชู้นิดๆ แบบนี้ จมูกโด่งสวยเกินหน้าเกินตาจนน่าอิจฉาตัดกับริมฝีปากหยักลึกสีสดแบบนี้ เอ๊ะ...คนเดียวกับที่พี่สาวของเธอเคยเอารูปให้ดูว่าเป็น ‘แฟน’  เมื่อสมัยเรียนมหาวิทยาลัยนี่นาแต่ก็มีอันต้องเลิกร้างกันไปเมื่อตอนเรียนจบ หมอนี่จะกลับมาทำไมหว่า...จะมาแค่งานแต่งงานของคนที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘แฟนเก่า’ จริงหรือเปล่าแต่ไอ้รอยยิ้มกรุ้มกริ่มกับดวงหน้าเจ้าเล่ห์ๆ นี่น่ากลัวชะมัดหรือว่า...หรือว่าจะกลับมาง้อขอพี่สาวเธอคืนดี ไม่นะ...ไม่ได้นะ พี่เขยของเธอในตอนนี้ดีกว่าหมอนี่เป็นไหนๆ ความคิดของเธอล่องลอยไปไกลและความรู้สึกที่สรุปได้ว่าชายหนุ่มคนนี้ ไม่น่าไว้วางใจ  ก็เกิดขึ้นมาเสียดื้อๆ แล้วตามมาด้วยอาการที่เรียกว่า ไม่ชอบขี้หน้า เสียอย่างนั้น...มือเรียวเอื้อมควานหากุญแจรถในกระเป๋าใบโตแล้วกดปลดล็อคสัญญาณกันขโมย โดยความคิดในสมองก็ยังคงแล่นไปไกลกว่าความเป็นจริง เธอพาตัวเองเข้าไปนั่งหลังพวกมาลัยหากแต่ยังไม่ทันที่จะปิดประตูรถฝั่งตัวเองลง เสียงประตูรถทางด้านหลังก็ปิดลงเสียก่อน เธอหันขวับไปมองที่ร่างสูงซึ่งนั่งทำหน้าเป็นอยู่ “ขึ้นมาทำไม” เธอตะคอกถามร่างสูงที่ตอนนี้เปลี่ยนอาการมาเป็นนั่งยิ้มกว้างอยู่ทางเบาะหลังแทนเมื่อถูกเธอทัก “อ้าว ยายขวัญ เมื่อกี๊ไม่ได้ยินที่พวกพี่คุยกันหรือยังไง” “คุยอะไรคะ” “พี่ให้นัชเค้าไปพักที่โรงแรม...” พาแก้วเอ่ยชื่อโรงแรมที่อยู่ไม่ห่างจากบ้านของพวกเธอนัก คนชอบหาเรื่องกำลังจะเอ่ยปากขัดแต่ก็โดนตาดุๆ ของพี่สาวหยุดท่าทีนั้นไว้ก่อน เธอจึงสตาร์ทรถและแทบจะกระชากรถออกจากที่จอดอย่างไม่เต็มใจนัก ..................................... “หมอนั่น...เอ่อ...เพื่อนพี่แก้วคนนั้นน่ะ เค้ามาทำอะไรที่โคราชเหรอ” พาขวัญถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้ขณะเดินนำขึ้นไปบนห้องนอนซึ่งอยู่ที่ชั้นสองของบ้าน คำถามนั้นทำเอาพาแก้วที่กำลังเลี่ยงไปอีกทางเพื่อตรงไปยังห้องนอนของตนเองต้องชะงักฝีเท้าไว้ แล้วหันกลับมามองหน้าน้องสาวอย่างปรามๆ “เรียกเค้าว่า พี่นัช” “ขวัญมีพี่สาวคนเดียว หมอนั่นไม่ใช่” คนเป็นน้องบ่นอุบอิบ กลอกตาไปมาทำเป็นไม่สนใจกับคำสั่งของพี่สาว “ขวัญ” น้ำเสียงที่เคยอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นจริงจัง พาขวัญหันมองที่พี่สาวอย่างไม่สบอารมณ์ “ค่ะ พี่นัชก็พี่นัช ว่าแต่ว่าเค้ามาทำอะไรที่นี่คะ” “มางานแต่งงานพี่ไง” คำตอบที่ได้ยินนั้นทำเอาพาขวัญพยักหน้ารับรู้ ริมฝีปากของเธอขบกันนิ่งเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก คงจะเป็นอย่างที่เธอคิดไว้แน่ๆ หมอนั่นคงจะมาทำลายงานแต่งงานของพี่สาวเธอ ร้อยวันพันปีไม่เคยติดต่อมาแล้วจู่ๆ จะโผล่มางานแต่งงานของแฟนเก่า ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย ให้อย่างไร...ถึงยังไง...เธอก็ไม่ยอมให้หมอนั่นมาเป็นพี่เขยหรอก เพราะพี่ธัน...ว่าที่พี่เขยของเธอคนนี้ดีที่สุดแล้ว “มีอะไรหรือเปล่า ขวัญ” “อ๋อ...เปล่าค่ะ ถ้าอย่างนั้นขวัญขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” .............................. เสียงของรั้วประตูบ้านที่ถูกเปิดออกแต่เช้า ทำเอาร่างบางที่นอนจมตัวเองอยู่บนที่นอนใหญ่ต้องรีบสะดุ้งดีดตัวขึ้นมานั่งอย่างงงๆ เธอหรี่ตามองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโทรทัศน์ทางปลายเตียงอย่างยากลำบาก...ก็มันไม่ใช่เวลาปกติที่เธอตื่นนี่นา เมื่อเห็นทั้งเข็มสั้นและเข็มยาวชัดๆ เธอก็รีบวิ่งออกไปที่ระเบียงห้องนอนทันที ชะโงกตัวลงไปทางด้านล่างมองผู้เป็นพี่สาวซึ่งกำลังจะก้าวขึ้นรถก่อนจะตะโกนถามลงไปด้วยความรวดเร็ว “จะไปไหนแต่เช้าน่ะ พี่แก้ว” พาแก้วเงยขึ้นมามองหน้าของน้องสาวที่บ่งบอกว่ายังไม่ตื่นดีด้วยเสียงหัวเราะร่าเริง “พี่มีนัดทานอาหารเช้ากับนัชเค้าที่โรงแรมน่ะ แล้วก็จะเลยไปทำงาน เราไปนอนต่อเถอะไป้” “ขวัญไปด้วยนะ” “ไม่ต้องหรอก น้ำท่าก็ยังไม่ได้อาบ พี่ไปแป๊บเดียว” “ไม่ ขวัญจะไปด้วย แม่ยังไม่กลับมาจากทำบุญที่วัดเลย ยังไงๆ ก็ไม่มีอะไรกินอยู่ดี ไปหาอะไรรองท้องที่โรงแรมดีกว่า รอขวัญแป๊บเดียวไม่เกิน 10 นาที” คนเป็นน้องพูดจบก็หายผลุงกลับเข้าไปในห้องนอน พาแก้วส่ายหน้าไปมาอย่างระอาในความเอาแต่ใจของน้องสาว ก่อนจะเดินไปทรุดตัวนั่งลงยังเก้าอี้หวายกลางสวนขนาดย่อมหน้าบ้านเพื่อฆ่าเวลา เธอหันมองต้นไม้ใบไม้รอบๆ ตัวแล้วให้รู้สึกใจหาย อีกเพียงแค่อาทิตย์เดียวก็จะถึงงานแต่งงานและเธอก็จะต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้ เพื่อไปสร้างครอบครัวของตนเอง ออกไปจากบ้านที่เธอใช้ชีวิตและอาศัยอยู่มาตั้งแต่เกิด คิดมาถึงตรงนี้พาแก้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่... พาขวัญยืนนิ่งจับสังเกตท่าทางของพี่สาวผ่านกระจกใสของห้องรับแขกในบ้านด้วยรอยกรุ่นๆ ในดวงตา เมื่อเห็นอาการของผู้เป็นพี่สาวเธอก็พาลนึกไปถึงร่างสูง เจ้าของรอยยิ้มและเขี้ยวเล็กๆ ‘หมอนี่แสบจริงๆ มาไม่ทันไรก็ทำให้พี่สาวของเธอเริ่มหวั่นไหวได้เสียแล้ว’ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 เม.ย. 49 15:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Link Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 29 เม.ย. 49 15:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4   เริ่มต้นก็ไม่ชอบขี้หน้ากันซะแล้ว  ท่าจะหนุกนะ จากคุณ : burin piggypink - [ 29 เม.ย. 49 17:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หง่า งี้พาขวัญจะขัดขวางนายธนัชนี่ได้สำเร็จไหมนะ..?? อิอิ มาลุ้นๆ ให้พาขวัญจัดการนายธนัชได้สำเร็จ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 29 เม.ย. 49 18:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อิอิ ระวังนะร้ายนักจะ(โดน)รักซะให้เข็ด ไม่เคยไปโคราชเลย ขอตามไปด้วย ท่าจะสนุกเที่ยวไปกัดไป เอ๊ย รักกันไปจ้า ^O^\/ จากคุณ : นู๋ปัณณ์ (LonelySeason) - [ 29 เม.ย. 49 18:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไปด้วย ไปด้วยครับ อยากไปกราบย่าโม อยากไปกินหมูหยอง หมูแผ่น อยากไปลอดประตูชุมพล ------------------------------ สงสัยแต่งพร้อมกัน 2 คู่ ------------------------------ จากคุณ : นายตั๋ม (คั่วกลิ้ง) - [ 29 เม.ย. 49 20:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ar na จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 29 เม.ย. 49 21:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัยพี่แต่งแล้วเดี๋ยวน้องคงต้องแต่งตาม..ออิ จากคุณ : pomb_pomb - [ 30 เม.ย. 49 03:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห นางเอกท่าทางเฮี๊ยวน่าดู ^ ^" จากคุณ : Honey P (Honey Pee) - [ 30 เม.ย. 49 11:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ๋ย ขวัญเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว นายธนัชต้องโดนวีนอีกแน่ จากคุณ : nongwin - [ 30 เม.ย. 49 14:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โห ช่างคิดจริงๆ น้องคนนี้ จากคุณ : scottie - [ 30 เม.ย. 49 15:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ วันแรงงาน 13:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่ารักๆๆๆ น่าตามต่อ ว่าแต่เรื่องสั้นหรือคะ กี่ตอนจบคะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 3 พ.ค. 49 00:40:16 ]