เมืองใหญ่
ใครว่าไม่เหงา ?
เธอเป็นผู้หญิงตัวใหญ่ กับร้านขนมปังร้านเล็กๆของเธอ
เค้าว่ากันว่าขนมปังของเธออร่อยที่สุดในเมือง
ในแต่ละวันเธอเจอผู้คนมากมาย แต่เธอก็ยังเหงา
เขาเป็นผู้ชายตัวเล็ก กับร้านดอกไม้ร้านใหญ่ของเขา
เค้าว่ากันว่าดอกไม้ที่ร้านของเขาสวยที่สุดในเมือง
ในแต่ละวันเขาพบผู้คนมากมาย แต่เขาก็ยังเหงา
เธอมีเพื่อนอยู่2-3คน ไม่ใช่คนดีนักแต่เธอว่าดีกว่าไม่มีใคร
พวกหล่อนเป็นคนขี้เหร่ที่ร่างกายปกติทั่วไป
ทางเดียวที่จะดูดีขึ้นได้ คือต้องอยู่ใกล้ๆเธอ
เขาเลือกที่จะไม่มีเพื่อน ถ้าหาเพื่อนที่ดีไม่ได้
เขาจึงไม่มีใคร อยู่ตัวคนเดียวเรื่อยมา
แต่เขากับเธอไม่รู้จักกันหรอกนะ
เขาเป็นหนึ่งในลูกค้าขาประจำของเธอ
แต่ใครจะไปสังเกตเห็นกันล่ะ
ในเมื่อเขาดูกลมกลืนกับผู้หญิงและเด็กเล็กๆ
เธอไม่เคยเป็นลูกค้าของเขา
แต่เกือบทุกวันที่เธอจะหยุดดูดอกไม้นอกร้านของเขา
เขาจำเธอได้ คงจะมีก็แต่คนตาบอดเท่านั้นแหละที่มองไม่เห็นเธอ
เหตุการณ์ได้ดำเนินไปอย่างที่มันเคยเป็น
จนกระทั่งวันวาเลนไทน์
เธอวนเวียนผ่านร้านเขาบ่อยกว่าที่เคย รอบแล้วรอบเล่า
ก็ในวันวาเลนไทน์อย่างนี้จะมีผู้หญิงคนไหนบ้าง
ที่ไม่อยากได้ดอกไม้สักช่อ กระทั่งสักดอกไว้ในมือกันล่ะ
จะน่าเกลียดไปไหมถ้าจะซื้อดอกไม้ให้ตัวเอง
เธอมองเข้าไปในร้านพลางครุ่นคิด
เขามองเห็นเธอ ไม่ต้องมีใครบอกเขาก็รู้ว่าเธอต้องการอะไร
เขากวาดตามองไปรอบๆร้าน
มองหาดอกไม้ที่เหมาะกับเธอ
ขอบคุณพระเจ้า เขาเจอมันแล้ว!
ดอกลิลลี่ มันดูอ่อนหวานและนุ่มนวล
ลูกค้าคนสุดท้ายเดินออกไปแล้ว
เขาถือดอกลิลลี่เดินไปหาเธอ
Happy Valentine ครับ
ขอบคุณสำหรับขนมปังแสนอร่อยในทุกๆเช้าของคุณ
หวังว่าคงจะไม่รังเกียจที่จะรับมันไว้นะครับ
ชั่วขณะหนึ่งที่เธออึ้งไป ก่อนจะก้มหน้างุด
พึมพำคำว่าขอบคุณ แล้วรีบเดินหนีไป
เช้าวันรุ่งขึ้นเธอทำขนมปังแบบพิเศษ ชนิดที่ไม่มีขายในร้าน
แล้วนำไปแขวนไว้ที่หน้าประตูร้านของเขา
เช้าวันต่อมาเธอพบดอกลิลลี่วางอยู่หน้าร้าน
หลังจากนั้นทุกวันเขาจะได้รับขนมปังจากเธอ
และเธอจะได้รับดอกลิลลี่จากเขา
สิ่งเล็กๆน้อยๆนี้เอง ที่ทำให้ตอนเช้าของทั้งคู่กลายเป็นเช้าที่สดใส
ทั้งเขาและเธออาจจะเคยอิดออดหรือเกียจคร้าน
ที่จะต้องออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่
แต่ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกนั้นอีกแล้ว
พวกเขาแทบจะตั้งหน้าตั้งตาคอยตอนเช้ากันเลยทีเดียว
วันผ่านวัน...คนไม่สมบูรณ์แบบสองคนต่างเติมเต็มซึ่งกันและกัน
กลายเป็นความรักที่สมบูรณ์แบบ
ในที่สุดงานแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบๆ ในโบสถ์เล็กๆ
ไม่มีคนมาแสดงความยินดีกับพวกเขามากนัก
แต่มันจะสำคัญตรงไหน
ในเมื่อวันนี้พวกเขามีกันและกันก็เพียงพอแล้ว
แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 49 00:06:38
จากคุณ :
wormearth 
- [
29 เม.ย. 49 16:16:07
]
ดอกไม้กับขนมปัง
