ความคิดเห็นที่ 1 “ เธอฟังที่ยัยนั่นพูดมั้ย   คนอะไรด่าตัวเองก็เป็นด้วย !  “   ฉันร้องแว้ดอย่างโมโห  ในหัวตอนนี้กำลังนึกภาพมีนาในชุดนักมวยปล้ำกำลังยกยัยแคทขึ้นซูเพล็กซ์ข้ามจากเชือกชั้นที่สาม  ตามด้วยกระโดดทิ้งศอกจามกลางหน้าอกกระแทกซิลิโคนปลอมถูก ๆ ที่เธอบรรจงยัดใส่บราเพื่อความอึ๋มให้แตกดังโพล้ะน้ำกระจาย    ก่อนจะเผด็จศึกด้วยท่าแสลมทุ่มพื้นให้ต่อมกระแดะปลิ้นปล้อนของเธอวายตายดับอนาถ “ ปล่อยเค้าไปเถอะ “ ณัชมองตามร่างแคทไปอย่างสมเพชเวทนา “ เธอใจเย็นเกินไปแล้ว   ยัยนั่นมันประสาทรึเปล่า ! “ ณัชยักไหล่  เปิดถุงถั่วต้มขึ้นมา  นั่งแกะถั่วขำ ขำ ชิล ชิล  ไม่เป็นเดือดเป็นร้อน  พูดจาอย่างสบายใจ “ เธอเคยเห็นมั้ย  ผู้ชายที่เป็นกระเทยแล้วรับตัวเองไม่ได้   สุดท้ายก็มาทำท่าเกลียดกระเทยคนอื่น “ “ ทำไมล่ะ ? ”  ฉันหยิบถั่วต้มที่ณัชแกะไว้แล้วมากินหน้าตาเฉย “ แคทก็กรณีเดียวกัน  เธอน่าสงสารเค้ามากกว่าเพราะลึก ๆ แล้วเค้าคงเกลียดตัวเองน่าดู  ความรู้สึกแบบนี้ถมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มหรอก เชื่อฉันเถอะ ” “ อร๊าย~ย !! !   ช้านไม่เข้าใจหรอกย่ะ  ฉันไม่เคยเป็นแบบนั้นนี่ โอ๊ย ย ตาย ๆ ๆ ฉันคิดปลงโลกแบบเธอไม่ได้หรอก  “ สีหน้าณัชกระตุกซีดเผือดไปแวบนึง  แต่ฉันกำลังโมโหเดือดปุด ๆ มัวแต่พล่ามยาวเหยียดไม่ทันสนใจ “ ถึงณัชไม่ถือสาแต่ฉันไม่ยอมหรอก   ฉันจะไปตัว - ตัว  ตบยัยนั่นกระจายให้หายบ้าเอง “   ฉันถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมพร้อม  ตอนนี้บ้าเลือดจนหูอื้อไปหมดแล้ว   เรื่องใช้สมองนี่มีนาอาจจะสู้คนอื่นไม่ได้  แต่เรื่องใช้กำลังกายเอาถึกเข้าว่านี่ขอให้บอกเถอะ นี่ลูกสาวกำนันนะโว้ย ย “ ไม่เอาน่ามี่ อย่าเอาตัวไปแลกกับคนแบบนั้นเลย เดี๋ยวโดนอาจารย์เรียกไปพบหรอก ”  ณัชรีบรั้งแขนฉันไว้พูดเตือนสติ “ มี่จะแลกของกับใครเหรอครับ ”   สุดที่เลิฟเดินเข้ามาทักหน้าสดใส   ฉันรีบปรับสีหน้านางมารร้ายเข้าสูโหมดนางฟ้าผู้อารีทันที  ปลายไม้เดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ   ถามฉันด้วยน้ำเสียงห่วงใย “ เป็นยังไงบ้าง   พี่ได้ยินที่คนพูดกันแล้ว  อย่าไปเก็บมาคิดมากเลยนะ ” “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ   มี่ให้อภัยทุกคนแล้ว ”   “ มี่เป็นเด็กดีจริง ๆ “  พี่ไม้ขามองฉันอย่างเอ็นดู ฉันพยายามพูดเสียงเนิบนาบ  เลียนแบบสีหน้าเข้าใจชีวิตแบบที่เพื่อนณัชเพิ่งทำ   “ คนบางคนก็มีความสุขที่ได้กดคนอื่นให้ต่ำลง  เราควรจะสงสารพวกเค้ามากกว่านะคะ “ ปลายไม้มองฉันอย่างทึ่งนิด ๆ  ก่อนจะพูดอย่างชื่นชม “ พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามี่โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก   คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว ”   ฉันเหลือมองณัชชา  เห็นเธอทำสีหน้ารู้ทันประมาณว่า “ เมื่อกี๊ไม่ใช่แบบนี้นี่ “   แต่ฉันทำไม่รู้ไม่ชี้ “ อย่าไปเชื่อมี่มากนักเลยไม้   ไม่ทันมี่เค้าหรอก “   ณัชพูดหัวเราะคิกคัก   พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นสายตาแวววาวของปลายไม้  เธอก็รีบหลบตาปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเหมือนเดิม “ หายโกรธไม้แล้วเหรอ ”  ไม้ยิ้มแป้น  รีบระร่ำระลักถามจนพูดตะกุกตะกัก “ ณัชไม่เคยโกรธไม้ซักหน่อย “  ณัชก้มหน้าบ่นอุบอิบ “  ดีใจจัง  ไม้นั่งคิดมากตั้งนานว่าทำให้ณัชอะไรไม่พอใจรึเปล่า ” ชายหนุ่มไม่สามารถปิดความยินดีปลาบปลื้มในใจได้จนแสดงออกอย่างชัดเจนผ่านแววตาที่มองณัชอย่างท่วมท้นเต็มเปี่ยม   ถึงแม้สายตาของปลายไม้จะไม่มีประกายแพรวพราวเจ้าชู้รู้งานอย่างนายคริส   แต่ก็เป็นสายตาบริสุทธิ์ขาวสะอาดเต็มไปด้วยน้ำใสใจจริง   ยิ่งเวลาที่จ้องมองณัชชายิ่งสว่างสดใสราวกับพระอาทิตย์ยามเที่ยง นี่ฉันคิดมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้ ทันทีที่ณัชเห็นสีหน้าของฉันก็รีบพูดกับปลายไม้เสียงเย็นชา “ ไม้อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ  ณัชไม่มีสิทธิ์ไปโกรธหรือเกลียดไม้ได้หรอก  เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้นเอง ” ฟังดูเข้าใจยากตามแบบฉบับผู้ดีของเธอ   แต่ฉันเอาไปแปลความตามประสาชาวบ้านได้ว่า “ นายมันไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉัน  นายจะตกนรกหมกไหม้ที่ไหนก็ไป  ฉันไม่รู้สึกรู้สาและไม่สนใจ  ” ดวงตาที่สว่างสดใสเหมือนพระอาทิตย์ของปลายไม้ก็ดับวูบเหมือนโดนสุริยะคราสกินในทันทีทันใด   “ ณัชหิวน้ำแล้ว เดี๋ยวจะไปซื้อน้ำมาให้ ”   ณัชลุกขึ้นยืนแต่ไม้รีบยกมือขวางซะก่อน “ เราน่าจะคุยกันให้รู้เรื่องนะ ”   ชายหนุ่มพูดเสียงเครียด “ ไม่จำเป็น  แค่ไม้เลิกยุ่งกับณัชเท่านี้ก็จบแล้ว  ณัชจะไปซื้อน้ำ  ” ณัชพูดเสียงลอดไรฟัน  มองอีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง “ ไม่ว่าผมจะทำยังไงก็ไม่มีประโยชน์เลยใช่มั้ย คุณทำอย่างงี้คิดว่าผมจะยอมแพ้เหรอ ”   ไม้มองหน้าณัชอย่างเอาเรื่องเช่นกัน . จากคุณ : อันปังแนน - [ 30 เม.ย. 49 19:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กว่าจะฉันจะเริ่มเอะใจในพฤติกรรมของคนทั้งคู่  พวกแองจี้ก็เดินมาอยู่ตรงหน้าแล้ว  ฉันเดาว่าพวกเธอใช้เวลาพักเที่ยงให้หมดไปกับการคิดคำพูดมาเชือดเฉือน  ถากถางฉันให้สะใจเหมือนของหวานหลังอาหารสามเวลา เมื่อก่อนฉันก็เคยสนุกกับการหาเรื่องมานินทาชาวบ้านเหมือนกัน  แต่พอของเข้าตัวเองกลับขำไม่ค่อยจะออกเลย “ โอ้   มีข่าวขนาดนี้ยังเรตติ้งดีไม่มีตก  น่าดีใจแทนจริง ๆ “ แองจี้ปรายตามองมาทางฉันและณัช  พูดด้วยน้ำเสียงจาบจ้วงหยาบคาย    มีหนุ่มเดือนคณะมาตอแยกับเพื่อนที่เธอเขี่ยทิ้ง ไ ม่ เ อ า และคู่ปรับคนสำคัญคงทำให้แองจี้เสียหน้าอยู่ไม่น้อย “ พี่ไม้รู้ข่าวรึยังคะ  แบบว่าน่าสงสารจังเนอะ “ แคเรนแถเข้าไปจับแขนชายหนุ่มอย่างไม่ระวังจนหน้าอกไปชนกับแขนของเค้า ( อุเหม่!  ยัยเคเรนทำงี้ได้งาย ย อิจฉานะเฟ้ย ย )  ปลายไม้ชำเลืองมองแคเรนแล้วต้องรีบเบือนหน้าหนีเพราะชุดนิสิตที่เธอใส่มันช่างรัดแน่นตึงเปรี๊ยะจนเห็นส่วนโค้งชัดเจนไม่ต้องจินตนาการต่อ  เนื้อผ้าก็บางเบาจนเห็นบราลูกไม้สีดำที่ใส่อยู่ข้างใน   “ รู้ตั้งนานแล้วครับ  พวกเราทำงานอยู่ที่เดียวกัน ”   ปลายไม้ยิ้มแป้นแล่น ตอบหน้าตาเฉย  ฉันเห็นสาวทั้งสามคนหน้าแดงระเรื่อเพราะหน้าตายิ้มแย้มน่ารักของสุดหล่อตรงหน้า  ขนาดแองจี้ที่บอกว่าเกลียดนักหนายังมีสีหน้าเขินอายอย่างเก็บไม่มิด “ จริงเหรอคะ  ไม่รู้สึกอะไรกันเลยเหรอ  เป็นริช่าคงไม่กล้ามามหาวิทยาลัยเลยล่ะ ช่าอายเค้า ”   ริช่าพูดด้วยความรู้สึกอย่างงั้นจริง ๆ    ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้ต้องการจะกระแนะกระแหนพวกเราแม้แต่นิดเดียว   ที่รู้นิสัยของเพื่อนดีเพราะตัวเองก็เคยเป็นแบบนั้น  ตอนนี้พวกเธอเป็นเหมือนกระจกเงาส่องตัวฉันเมื่อก่อน “ ทำไมต้องอายด้วยล่ะ  หาเงินได้เองไม่ต้องขอเงินแม่น่าภูมิใจออก  เวลาคนอื่นถามพี่ยืดออกตอบเลยล่ะ  น้องเรืองลองดูสิครับ “ “ ตอนนี้หนูชื่อริช่าต่างหาก ! ”   ริช่ากรี๊ดลั่นเหมือนโดนใครเหยียบเท้า “ อ้อใช่  พี่ขอโทษ  เผลอเรียกชื่อเล่นจริง ๆ ” ปลายไม้ทำหน้าใสซื่อไร้เดียงสา    แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็เห็นแววตาซุกซนสนุกสนานที่ได้แกล้งคนอื่นของไม้แอบซ่อนอยู่อย่างแนบเนียนเชียวล่ะ “ คนอย่างจี้ไม่ทำหรอก  เหนื่อยจะตายแถมยังโทรมเร็วด้วย  แถมค่าแรงที่ได้มายังไม่ได้เศษเสี้ยวของเงินพ่อแม่เลย  ขอเอาไม่เร็วกว่าเหรอ ”  แองจี้เหยียดมุมปากออก  พูดอย่างหยิ่งยโส “ มันไม่เหมือนกันหรอก ” “ แล้วผู้หญิงอย่างณัชกับมี่เนี่ยยิ่งแล้วใหญ่  ทำแล้วทั้งมือสากหยาบกร้าน  หน้าโทรม  ผิวก็ดำมอมแมม  เยินไปหมดทั้งตัวอย่างงี้ใครผู้ชายที่ไหนเค้าจะสน ” ยัยแองจี้    มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ  ฉันนึกด่าเธอในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมาเพราะปลายไม้อยู่ที่นั่นด้วย ตอนนี่ฉันกำลังเล่นบทเทพธิดาผู้ให้อภัยแก่สัตว์โลกอยู่   แต่เอ๊ะ  แล้วสภาพฉันเป็นอย่างั้นจริงรึเปล่านี่   มีนาเสียเซลฟ์รีบจับใบหน้าตัวเอง  หากระจกมาส่องอย่างวิตกจริต   “ ในความคิดพี่ เรื่องแบบนี้ไม่สำคัญเลย ”  ปลายไม้ยังคงชี้แจงอย่างใจเย็น “ อย่ามาสร้างภาพหน่อยเลย ผู้ชายก็เหมือนกันทุกคนนั่นแหล่ะ  ชอบผู้หญิงที่หน้าตาดี  หุ่นสวย หน้าอกโต  แต่งตัวเก่ง  ทำตัวใสอาโนเนะ  ไม่ก็เซ็กซี่ -ขี้เล่น-เป็นกันเอง  ไม่ใช่เหรอ   ไม่งั้นจี้จะลำบากเพื่ออะไรกันละคะ ” แองจี้คุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้    หน้ากากแตกเพล้งพูดความคิดที่อยู่ในหัวเธอออกมา   ปกติต่อหน้าผู้ชายเธอจะทำเหมือนกับที่ตัวเองพูดเมื่อตะกี๊เป๊ะ  สมชื่อแองเจิ้ลของเธอนั่นแหล่ะ “ ผู้ชายไม่เหมือนกันทุกคนหรอกครับ  อย่างพี่ชอบผู้หญิงที่เนื้อในมากกว่า คนที่นิสัยดี ขยัน แล้วก็น่ารักอย่างณัช    เอ้อ อ     แล้วก็ แล้วก็มี่ด้วยนี่แหล่ะ ” เค้าพูดพร้อมกับมองหน้าฉันส่งสายตามีความหมายมาให้ ( ถึงแม้จะเลยไปทางณัชนิดหน่อยแต่อนุโลมได้ )  กรี๊ดด ด พี่ไม้เค้าชอบช้าน  ได้ยินกันมั้ย    ได้ยินกานม้าย ย ย   (>  < ..  ) “ เฮอะ  ขอให้คำพูดกับการกระทำมันตรงกันเถอะ  ตอนแรกก็พูดดีอย่างงี้ทุกคนแหล่ะ ” แองจี้ตวัดตามองไม้อย่างขวาง ๆ ไม่สบอารมณ์    ก่อนจะมองฉันด้วยมาดของศัตรูคู่แค้นเต็มรูปแบบ   ฉันรู้สึกปวดหนึบ ๆ ตรงหัวใจขึ้นมา ในเมื่อไม่กี่ชม.ก่อนเรายังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่แท้ ๆ   “ ฝากไว้ก่อนเถอะ    ไม่จบกันแค่นี้แน่ “ แองจี้เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างอาฆาต   ฉันพยายามปั้นหน้าเชิดใส่เป็นสาวมั่นอย่างณัชชาแต่ทำไม่ได้   ได้แต่บอกไปอย่างขมขื่น   “ แต่เรื่องของพวกเธอ สำหรับมันฉันจบแล้ว ”   ----------------------------------------------------------- จากคุณ : อันปังแนน - [ 30 เม.ย. 49 19:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ----------------------------------------------------------- โอ้โห ... ไม่ได้เล่นเนตมาอาทิตย์นึงเปิดมาตกใจเลยค่ะ คนอ่านเยอะขนาดนี้  ... ปลื้มใจมาก ๆ จะพยายามอัพนิยายให้สม่ำเสมอ  อย่างช้าก็สองอาทิตย์นะคะ สุดท้าย ( เหมือนเดิม )  อ่านแล้วเป็นไงบ้าง  ช่วยกันติเยอะ ๆ นะ  ขอบคุณมาก ( คนเขียนเหมือนเป็นโรคจิตชอบความรุนแรงเลย ... เปล่านะ แค่อยากรู้ฟี้ดแบคเฉย ๆ ) ----------------------------------------------------------- บทที่ 1- กระเป๋าหลุยส์ใบนั้น ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4096739/W4096739.html บทที่ 2 - ผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลก ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4100735/W4100735.html บทที่ 3 - อันนินทากาเลเหมือนเทแกลบ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4116135/W4116135.html บทที่ 4 - พลาสเตอร์หมีพูห์ ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4131729/W4131729.html บทที่ 5 - การเคารพตัวเอง ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4161187/W4161187.html บทที่ 6 - ABC jingle Bell .I'm fine,thank you... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4181477/W4181477.html บทที่ 7 - นายสมคิด ... ฉันขอประกาศสงครามกับนาย ! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4201450/W4201450.html บทที่ 8 - มานี ... มีนา ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4216439/W4216439.html บทที่ 9 - ปริศนาของณัชชา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246602/W4246602.html บทที่ 10 - เหตุเกิดที่รัชดอยซอยแปดครึ่ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4285941/W4285941.html บทที่ 11 - เรื่องของกาแฟ และการลงทุนทางเวลาที่ไร้ค่า ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4306635/W4306635.html ----------------------------------------------------------- ก๊อตซิลล่า - โธ่ ... คุณก๊อตซิล่า  ไม่สงสารนางเอกหน่อยเหรอคะ สงสัยงานนี้มีแต่คนสะใจแน่เลย  ( รวมทั้งตัวคนเขียนด้วย 5 55 ) ดนยา - มารายงานตัวแล้วค่าะ (^  ^) ดีใจมากที่สนใจนิยายของเรา  ขอบคุณนะคะ จูนิ - เอ่อ  เอาแต่หลังไมค์  ไม่เอาหลังมือนะคะ เดี๋ยวนักเขียนเข้าโรงพยาบาลไปแล้วใครจะเขียนให้จบละนี่ ... ปอมปอมเกิร์ล  - ขอบคุณค่า มุข fine นี่ตอนนึกเรายังขำพรืดออกมาเองเลยค่ะ หุหุ (^  ^) มด - คุณมดต้องรอฉากกุ๊กกิ๊กนานนิส ส นะคะ นางเอกเราเอ๋อ  พระเอกยิงมุขจีบมาเท่าไหร่นางเอกไม่เคยรับได้ซักมุขเลย Bangkokian - เพียงคุณเข้ามาชมเราก็แอบนิยมคุณอยู่ในใจ ต้นหอมไข่เจียว -  ดูสมจริงจริงเหรอคะ ขอบคุณค่า  (- /\ - ) ยังกังวลอยู่ว่ามันจะเว่อร์ไปรึเปล่า ลูนาติก - ตาสว่างทีละเรื่องค่ะ  เดี๋ยวเรื่องความรักจะเป็นเรื่องต่อไป อิอิ จบเรื่องนางเอกก็ชุบตัวกลายเป็นคนใหม่พอดี ( รึเปล่า ... ) :::อาราเร่:::  - ต่อไปนี้จะพยายามอัพให้สม่ำเสมอ  อย่างช้าที่สุดก็สองอาทิตย์ค่า แห่ะ ๆ tongdigy - ถ้านายคิดเปลี่ยนคำพูดใหม่ ว่าออกมาตอนดึก แล้วหิวอยากกินข้าวต้ม มีนาจะตอบว่าอะไร....  <<  ก็คงพาออกไปกินข้ามต้มกุ๊ยหน้าปากซอยนั่นแหล่ะ แต่มันคงหักมุมผู้อ่านน่าดูเลยละค่ะ scottie - เลิกคบเพื่อนแบบนี้ชีวีสดใส   อิอิ nobra - ชะตาชีวิตของมีนายังตกระกำลำบากต่อไปค่ะ cool mint  - หลังจากที่อ่านคอมเม้นต์คุณ cool mint  แล้วก็ เลื่อนขึ้นไปอ่านนิยายตัวเองอีกรอบ( คิดในใจว่า มีข้อคิดตรงไหนน้อ อ  )   แห่ะ ๆ  ขอบคุณนะค้า ----------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 49 19:39:05 จากคุณ : อันปังแนน - [ 30 เม.ย. 49 19:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คนแรก... รึเปล่า จากคุณ : Bangkokian - [ 30 เม.ย. 49 21:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ง่ะ สั้นจังเลยอ่ะตอนนี้ยังอ่านไม่จุใจเลย ว่าแต่ยัยมี่นี่ เอาเรื่องเหมือนกันเนอะ ตอนแรกนึกว่าเป็นคุณหนูติ๋มซะอีก หุหุ ว่าแต่ถ้าเด็กในมหาวิทยาลัยคิดกันได้แบบในเรื่องก็จะดีไม่น้อยเลย เพราะเรื่องความหรูหราฟุ้งเฟื้อ ก็ยังมีให้เห็นกันอยู่ทุกที่ เหอ ๆ อินมากไปหน่อยอีกแล้วเรา แล้วจะรออ่านตอนต่อไปเน้อ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 30 เม.ย. 49 22:59:21 A:124.120.203.35 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้สั้นจริงๆด้วย คิดถึงสมคิดจัง ไม่มีบทตอนนี้เลย โธ่ จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ วันแรงงาน 07:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในที่สุดก็ตามทัน ^^" มี่นี่เข้าข่ายความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ ไม้เเสดงออกตั้งขนาดนี้ยังไม่เห็นเลย   เอาน่ามี่มีสมคิดคอยดูเเลอยู่เเล้วนี่นา ^^ จากคุณ : MikaRin - [ วันแรงงาน 09:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปลายไม้คู่กับณัชก็ดีเหมือนกัน จากคุณ : scottie - [ วันแรงงาน 10:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คิดถึงฝรั่ง ^^' จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ วันแรงงาน 15:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รอตอนใหม่ค่ะ จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 2 พ.ค. 49 02:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คริสหายซะงั้น จากคุณ : nobra - [ 4 พ.ค. 49 19:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โถ่ แองจี้... จากคุณ : นายเบียร์ - [ วันฉัตรมงคล 16:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนต่อไปค่ะ (^  ^) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4343010/W4343010.html จากคุณ : อันปังแนน - [ วันฉัตรมงคล 20:52:04 ]