ความคิดเห็นที่ 1 พาแก้วอดแปลกใจไม่ได้ที่เมื่อโทรศัพท์หาผู้เป็นน้องสาวแล้วได้รับคำตอบว่า ‘อยู่ร้านหนังสือ’ ดังนั้น เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงานเธอจึงรีบแว้บออกมาก่อน “ทำไมถึงมาอยู่ร้านหนังสือกันล่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวเหรอ...แล้วนี่ไปไหว้ย่าโมแล้วหรือยัง” เธอถามขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในร้านหนังสือและพบว่าทั้งน้องสาวและเพื่อนต่างพากันนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมซึ่งถูกจัดไว้สำหรับนั่งทานกาแฟโดยเฉพาะของทางร้าน “ยังเลย...พอดีเราว่าจะรอแก้วเลิกงานน่ะ แล้วค่อยไปไหว้พร้อมกัน” ธนัชพูดขึ้นมาขณะที่ลอบมองกลับไปยังหญิงสาวซึ่งนั่งเงียบไม่ยอมตอบคำถามของพี่สาว อันที่จริงเขาน่าจะแกล้งให้เธอถูกดุเสียให้เข็ด ผู้หญิงอะไรแสบชะมัด...เพราะเมื่อเจ้าหล่อนเลือกชนิดของกาแฟได้แล้ว นับตั้งแต่ตอนนั้นมาจนกระทั่งถึงตอนนี้ นับเวลาได้หลายชั่วโมงอยู่ หญิงสาวยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรกับเขาสักคำ เอาแต่นั่งก้มหน้างุดๆ อ่านหนังสือ พออ่านเล่มนี้จบก็เดินไปหยิบเล่มใหม่มาพลิกๆ เปิดอ่าน “แย่จริงๆ ยายขวัญ ทำไมทำอย่างนี้ล่ะ” คนเป็นพี่อดไม่ได้ที่จะหันไปบ่นน้องสาว “ไม่ใช่ความผิดของน้องสาวแก้วหรอก เราอยากดื่มกาแฟ เค้าก็เลยพามาที่นี่ เราขี้เกียจออกไปตากแดดแล้วกาแฟที่นี่ก็อร่อยดี เลยนั่งยาวเท่านั้นเอง” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างกระตือรือร้น พาขวัญเงยหน้าขึ้นมองที่ชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก...จะมาไม้ไหนกันเนี่ย ความจริงเขาน่าจะแกล้งเธอให้ถูกดุมากกว่าที่จะมาแก้ตัวให้ “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่เย็นมาก อากาศก็ไม่ร้อนเหมือนตอนกลางวัน ยังไงเดี๋ยวแก้วพานัชไปไหว้คุณย่าเลยดีกว่า” พาแก้วพูดพลางลุกขึ้นเดินนำออกไป ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวอีกคนที่กำลังจะลุกขึ้นตามด้วยรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าคม ทำเหมือนคนมีเรื่องถูกใจเสียนักหนา พาขวัญมองคนตรงหน้าโดยไม่ละสายตา พยายามจะค้นหาความจริงจากรอยยิ้มที่เธอตีความเอาเองเสร็จสรรพว่ามัน เจ้าเล่ห์ “จะไม่กล่าวคำขอบคุณผมสักหน่อยหรือครับ” พาขวัญเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงๆ ในขณะที่มือก็คว้ากระเป๋าสานใบใหญ่คู่กายขึ้นมาสะพายไว้ “ก็ที่ช่วยแก้ตัวแทนคนเกเรไง” .................................. เสียงลำนำของเนื้อหาบทเพลงที่ร้องด้วยภาษาแปลกๆ ทำเอาร่างสูงที่กำลังจะเดินข้ามถนนไปยังอีกฝั่งต้องชะงักฝีเท้าไว้แค่นั้น ก่อนจะหันซ้ายหันขวาหันหาแหล่งที่มาของเสียง พาแก้วที่สังเกตเห็นอาการของชายหนุ่มลอบยิ้มออกมาอย่างเสียมิได้ “เพลงโคราชน่ะ นัช” เธอว่าพร้อมกับชี้มือเข้าไปในตรอกทางด้านซ้ายมือ ซึ่งด้านหน้ามีศาลเจ้าตั้งอยู่ก่อนจะเดินนำเข้าไปในตรอกนั้น เวทีขนาดเล็กซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเวทีที่เมื่อวานเขาเห็นแต่เวทีนั้นตั้งอยู่ด้านข้างของลานย่าโม ส่วนเวทีนี้ตั้งอยู่ในตรอกเล็กๆ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับลานย่าโม “เพลงโคราชเหรอ” ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงยังเก้าอี้ที่มีอยู่เพียงไม่กี่ตัวหน้าโรงเพลงนั้น หญิงสาวทั้งสองจึงพลอยนั่งลงยังเก้าอี้ที่เหลือตามไปด้วย “แปลกดีนะ เราไม่เคยเห็น เมื่อวานนี้เราเห็นอยู่เวทีหนึ่งแต่อยู่แถวๆ ร้านขายดอกไม้น่ะ” “นั่นก็เป็นโรงเพลงของคณะเพลงโคราชเหมือนกัน เพลงโคราชเนี่ยเป็นศิลปะการแสดงที่อยู่คู่กับคนโคราชมานาน” พาแก้วว่ายิ้มๆ “อยากรู้รายละเอียดลองถามยายขวัญดูสิ ขานั้นเค้าสนใจศึกษาทางด้านนี้อยู่” คนเป็นพี่หันไปบอกชายหนุ่มแล้วพยักพเยิดดวงหน้าไปทางน้องสาว “จริงเหรอครับ เก่งจัง” เสียงทุ้มกล่าวขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด คนถูกพูดถึงทำท่ายักไหล่อย่างเสียไม่ได้เหมือนกับจะน้อมรับในคำชมนั้นทั้งๆ ที่ตนเองยังไม่ได้โชว์ความสามารถอะไรสักอย่าง ‘คนเกเร’ จู่ๆ ถ้อยประโยคของชายหนุ่มเมื่อครู่ก็รื้นขึ้นมาในความคิด เธอปรายตามองชายหนุ่มอย่างเซ็งๆ กล้าดียังไงถึงมาว่าเธอเป็นคนเกเร หากแต่เมื่อเผลอมองสบดวงตาเข้มคู่นั้นเธอก็ใจอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว ดวงตาที่แฝงรอยเจ้าเล่ห์บัดนี้มันถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เพลงโคราชเป็นศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านที่หาดูได้ง่ายบริเวณอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารีหรือลานย่าโมที่คนเค้ารู้จักกันนั่นล่ะ เพลงโคราชมักจะเป็นที่นิยมในการเล่นแก้บนให้กับผู้ที่มาบนบานศาลกล่าวกับคุณย่าไว้เพราะมีเรื่องเล่าต่อๆ กันมาว่า ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านโปรดเพลงโคราชเป็นอย่างมากแต่คุณค่าจริงๆ ของเพลงโคราชฉันคิดว่ามากกว่าแค่การแก้บนนะ รู้หรือเปล่าว่าการร้องเพลงโคราชเนี่ยไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทุกประโยค ทุกคำพูดเป็นการร้องสด คิดขึ้นมาเดี๋ยวนั้น โต้ตอบกันเดี๋ยวนั้น ไม่มีบท ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบมีแค่การปรบมือกับการใช้เท้าเคาะจังหวะไปตามทำนองที่ตัวเองร้อง” เสียงใสดังเจื้อยแจ้วขณะเดินนำกลับออกมาจากตรอกของโรงเพลงพร้อมกับพาข้ามมาอีกฝั่ง ชายหนุ่มลอบมองคนเล่าด้วยความเพลิดเพลิน “ท่านศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ถึงต้องมีการแก้บน” “ศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคลมากกว่าแต่ฉันก็เห็นว่าหลายคนที่มาบนบานศาลกล่าวท่านไว้ก็พากันมาแก้บนตลอดซึ่งมีให้เลือกทั้งแบบชุดเล็กแล้วก็ชุดใหญ่แต่ที่เห็นไม่ค่อยมีใครมานั่งดูเนี่ยก็เพราะว่าส่วนใหญ่พอว่าจ้างทางคณะเพลงเสร็จก็ไม่ค่อยได้อยู่ดูหรอก” ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงักกับคำตอบนั้นเพราะในครั้งแรกเขายังสงสัยอยู่ว่าคนพวกนี้ยืนร้องรำทำเพลงให้ใครดูกัน ไม่เห็นมีคนดูเสียหน่อย “เรื่องของเพลงโคราชมีบางตำนานเล่ากันว่าต้นกำเนิดมาจากประเทศอินเดีย ผู้นำเข้ามายังประเทศไทยคือ พระยาเข็มเพชร ซึ่งที่จริงเพลงโคราชก็มาพร้อมกับ “ลิเก” แล้วก็ “ลำตัด” เพียงแต่ว่าลิเกได้ถูกเลือกให้เป็นศิลปวัฒนธรรมที่กรุงเทพฯ ลำตัดเป็นศิลปวัฒนธรรมที่ภาคกลาง ส่วนเพลงโคราชเนี่ยให้อยู่ที่นี่” “เอ่อ...ผมขอถามอีกอย่าง เมื่อก่อนตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเห็นแก้วเค้าเคยบอกว่าโคราชมีภาษาเป็นของตัวเอง จริงเหรอครับ” ดวงหน้าสวยของพาขวัญหันมายิ้มสดใสส่งให้ เธอกล่าวอย่างร่าเริงเหมือนเป็นเรื่องที่เธอภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว โคราชมีภาษาเป็นของตัวเอง อันที่จริงภาษาโคราชก็คล้ายๆ กับภาษากลางนั่นล่ะ เพียงแต่สำเนียงอาจจะแปร่งๆ แตกต่างจากภาษากลางไปบ้างแล้วก็ไม่ได้เหมือนกับภาษาอีสานทั่วไป ภาษาโคราชมักจะมีพวกคำสร้อยห้อยท้ายหรือคำศัพท์ที่รู้กันเฉพาะในกลุ่มคนโคราชด้วยกัน” เมื่อฟังมาถึงตรงนี้ธนัชก็ฉีกยิ้มกว้าง สายลมเอื่อยๆ ยามเย็นพัดผ่านใบหน้า เขาหันมองที่หญิงสาวอีกคนซึ่งตอนนี้เดินตามหลังมาเงียบๆ พลางนึกไปถึงเรื่องราวในสมัยก่อน “ผมจำได้ เมื่อก่อนแก้วเค้าถูกเพื่อนๆ ล้อเป็นประจำว่าชอบใช้ศัพท์แปลกๆ อย่างเช่นอะไรน้า อ๋อ...เวลาเค้าจะบอกว่าไม่รู้ เขาพูดว่าอะไร...จั๊กๆ ซักอย่างแล้วก็อีกอย่างอะไร...โพดๆ นี่ล่ะ” “จั๊กแหล่ว แปลว่าไม่รู้ ส่วนคำว่าโพดเนี่ยมักจะใช้ขยายความน่ะ อย่างเช่นไกลโพด ก็หมายถึง ไกลเกินอะไรทำนองนี้ล่ะ” พาแก้วทำหน้าบูดมองเพื่อนอย่างเคืองๆ กับสิ่งที่ชายหนุ่มพูดถึงแต่คนที่เริ่มรู้สึกอารมณ์กรุ่นๆ กว่ากลับกลายเป็นคนที่เมื่อครู่กำลังเอ่ยเล่าเรื่องราวอย่างเจื้อยแจ้ว ด้วยเพราะตอนนี้ทั้งพี่สาวและชายหนุ่มพากันนั่งหัวเราะคิกคัก เมื่อหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตยังความไม่พอใจกับเธอยิ่งนัก “พอแล้ว ขวัญขี้เกียจเล่าแล้ว” เสียงหวานพูดห้วนๆ ขัดขึ้นก่อนจะเดินข้ามถนนเส้นเล็กไปยังร้านขายดอกไม้ที่วางอยู่เรียงรายทางด้านข้างของลานย่าโม พาแก้วมองตามน้องสาวไปอย่างงุนงง ผิดกับธนัชที่ในตอนนี้ดวงตาคู่เข้มนั้นเจือไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม...อย่างคนที่มองความคิดความอ่านของหญิงสาวออกมากกว่าผู้ที่เป็นพี่สาวของเธอเสียอีก จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 3 พ.ค. 49 14:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มือใหญ่เอื้อมรับชุดดอกไม้ธูปเทียนที่มีแผ่นทองคำเปลวเสียบอยู่ตรงปลายธูปพร้อมกับกล่าวขอบคุณ สองพี่น้องเดินนำขึ้นไปยังลานด้านหน้ารูปปั้นแล้วทรุดตัวลงนั่งด้วยท่าทางสุภาพเรียบร้อย ธนัชจึงทรุดตัวนั่งลงตาม พาขวัญเอียงคอสังเกตมองคนด้านข้างอย่างจ้องจะหาเรื่องจับผิด หากแต่ดวงหน้าเข้มกลับหันมามองที่เธอเหมือนรู้ตัวว่ากำลังถูกลอบมองอยู่ เขายิ้มกว้างส่งให้ หญิงสาวแสร้งถอนหายใจออกมาอย่างสื่อความนัยว่า รำคาญ ก่อนจะหันไปอธิษฐานขอพรจากคุณย่า ชายหนุ่มจึงทำตามบ้าง “หวังว่าผมคงจะได้มาแก้บนให้คุณย่าด้วยเพลงโคราชชุดใหญ่” เขาว่ายิ้มๆ ขณะลุกขึ้นยืน พาขวัญชะงักฝีเท้าไว้เพียงนิดเมื่อได้ยินประโยคนั้น “จ้างให้คุณย่าก็ไม่อำนวยพรให้คำขอที่ผิดศีลธรรม” “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมขออะไรจากท่าน” หญิงสาวเบือนหน้ากลับมามองที่ชายหนุ่มอย่างเยาะๆ “ดูท่าทางแล้วอย่างคุณเนี่ย คงต้องขออะไรที่ดีสำหรับตัวเองแต่เดือดร้อนคนอื่นแน่ๆ ” “นั่นสิ ผมยังคิดอยู่ว่าถ้าเกิดเป็นจริงขึ้นมาตามคำขอ...คงจะยุ่งพิลึก” “รู้ว่าไม่ดีแล้วจะขอจากท่านทำไม” น้ำเสียงหวานใสดังเรียบเย็น จริงจังจนชายหนุ่มรู้สึกผิด เขาเล่นแรงเกินไปหรือเปล่านะ..ที่พูดจากำกวมให้เธอคิดไปในทางที่ไม่ดี “อย่างนี้ก็แสดงว่ามาถึงเมืองโคราชแล้ว เอ๊...แล้วนัชอยากจะกลับมาอีกหรือเปล่า” พาแก้วถามขึ้นขณะเดินตามขั้นบันไดที่ทอดตัวลงมาจากที่สักการะคุณย่า โดยปกติแล้วถ้าเป็นกลางวันลานนี้จะร้อนชนิดที่เรียกได้ว่าถอดรองเท้าเดินแทบจะไม่ได้เลย ชายหนุ่มสวมรองเท้ากลับแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ พร้อมๆ กับที่คิ้วเข้มก็เลิกขึ้นอย่างสงสัยกับสิ่งที่ได้ยิน หากแต่เมื่อนึกขึ้นมาได้เขาก็คลายความสงสัยลง “อ๋อ...เคยได้ยินคนเค้าพูดมาเหมือนกัน...ว่าถ้ามีโอกาสได้เดินลอดประตูชุมพลก็จะได้กลับมาที่โคราชอีก ว่าแล้วก็ไปเดินลอดเสียหน่อยดีกว่า” “ไม่ต้องลอดหรอกมั๊ง เสร็จจากงานแต่งงานของพี่แก้วแล้ว คุณก็คงไม่มีธุระอะไรที่นี่อีก” ธนัชยิ้มออกมากับสรรพนามการเรียกของหญิงสาวที่เปลี่ยนแปลงไปจาก ‘นาย’ เป็น ‘คุณ’ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นพี่สาว “ดูแล้วน้องสาวแก้วคงขี้เกียจพาเราไป งั๊นแก้วพาเราไปหน่อยสิ เผื่อว่า...จะได้กลับมาที่นี่อีก” ชายหนุ่มยิ้มยั่วพร้อมกับทำท่ายักคิ้วหลิ่วตาใส่ เมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินนำไปก่อนแล้ว พาแก้วพาร่างสูงของธนัชลงบันไดแล้วอ้อมไปทางด้านหลัง โดยมีสายตาของใครบางคนที่เดินกลับขึ้นไปนั่งรอบนระเบียงมองตามไปอย่างไม่ชอบใจนัก ริมฝีปากหยักลึกสีสดของชายหนุ่มหันมาส่งยิ้มพราวให้เพื่อนระหว่างเดินลอดใต้ประตู ส่วนพาแก้วเองก็ยิ้มตอบกลับอย่างขันๆ ที่เพื่อนดูมีความสุขเหลือเกินกับความเชื่อที่สืบทอดกันมา “สบายใจแล้ว อย่างนี้แสดงว่าเราต้องได้กลับมาที่นี่อีกอย่างแน่นอน” เสียงทุ้มพูดขึ้นขณะเดินกลับมาด้านบนอีกครั้ง มือใหญ่ล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงทางด้านหลังก่อนจะหยิบกล้องดิจิตอลขนาดเล็กขึ้นมาเปิดการทำงาน แสงแดดหมดไปจากท้องฟ้าแล้วคงเหลือไว้แต่อากาศสบายๆ ยามพลบค่ำ เขาไล่กดเก็บภาพบรรยากาศอย่างเพลิดเพลิน ขณะที่เสียงใสของพาขวัญก็เอ่ยเล่าเรื่องราวขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ซึ่งเขาไม่แน่ใจนักว่าเจ้าตัวต้องการจะเล่าเองหรือว่าผู้เป็นพี่สาวสะกิดให้เล่ากันแน่ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจไม่หันมองกลับไปที่ต้นเสียง ด้วยกลัวว่าเดี๋ยวเจ้าหล่อนจะมีน้ำโหขึ้นมาดื้อๆ เขาจึงแสร้งทำเป็นให้ความสนใจกับภาพที่ผ่านหน้าจอของกล้องเสียมากกว่า ทั้งๆ ที่หูนั้นคอยเงี่ยฟังตลอดเวลา “อนุสาวรีย์ท่านท้าวสุรนารี สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2477 ตั้งอยู่หน้าประตูชุมพลซึ่งเป็นประตูเมืองด้านทิศตะวันตก ตัวอนุสาวรีย์เป็นรูปหล่อทองแดงรมดำ สูง 1.85 เมตร หนัก 325 กิโลกรัม ประดิษฐานอยู่บนแท่นสี่เหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสองสูง 2.5 เมตร รูปหล่อของท่านแต่งกายด้วยเครื่องยศพระราชทาน มือขวากุมดาบ ปลายดาบจรดพื้น มือซ้ายท้าวสะเอว หันหน้าไปทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นที่ตั้งของกรุงเทพฯ อนุสาวรีย์แห่งนี้เป็นที่เคารพสักการะของชาวจังหวัดนครราชสีมาและจังหวัดใกล้เคียง มีงานฉลองวันแห่งชัยชนะของท้าวสุรนารีเป็นประจำทุกปี ระหว่างวันที่ 23 มีนาคม – 3 เมษายน” “น้องสาวแก้วนี่เก่งจริงๆ นะ รู้ละเอียดทั้งเรื่องเพลงโคราชแล้วก็ยังรู้รายละเอียดเกี่ยวกับรูปปั้นของคุณย่าอีก” “เรื่องเพลงโคราชเนี่ยอันนั้นความสามารถยายขวัญจริงๆ ส่วนเรื่องรายละเอียดของรูปปั้นคุณย่าคงต้องยกความดีความชอบให้หนังสือคู่มือการท่องเที่ยว” พาแก้วว่ากลั้วหัวเราะ ชายหนุ่มอดแปลกใจไม่ได้จึงหันกลับไปมองยังสองสาว ซึ่งภาพที่เห็นนั้นทำเอาชายหนุ่มอยากจะกลืนคำพูดเมื่อครู่ของเขาลงคอกลับคืนไป ด้วยเพราะมือเรียวของพาขวัญยกหนังสือคู่มือการท่องเที่ยวที่เป็นของเขาขึ้นมาชูไปมา “โธ่เอ๊ย...อุตส่าห์ชมแต่ไม่เป็นไรถือว่ายกผลประโยชน์ให้จำเลย” เขาหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้คนที่เพิ่งจะตกเป็นจำเลย “อืม...แต่อีกไม่นานก็จะถึงวันงานฉลองชัยชนะที่ว่า เราคงต้องกลับมาเที่ยวอีกรอบและที่สำคัญไปกว่านั้นคงต้องขอแรงน้องสาวแก้วช่วยพาเราเที่ยวอีกครั้งล่ะมั๊ง” เขาว่ายิ้มๆ และพาขวัญเองก็ยิ้มหวานระยับส่งให้เช่นกัน ธนัชนิ่งไปนิดอย่างไม่แน่ใจนักกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนดวงหน้าใสของคนไม่ชอบขี้หน้าเขา “รอให้ย่าโมยกดาบขึ้นก่อนเถอะ แล้วฉันจะพาคุณเที่ยวให้รอบเมืองเลย” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มแย้มเยื้อนกวนประสาทเช่นเดิม ธนัชส่ายหน้าอย่างระอาใจในความยียวนกวนอารมณ์ของเธอ ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้คุณย่าอย่างหวังจะให้ท่านยกดาบ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 3 พ.ค. 49 14:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นยังไงกันบ้างคะ สำหรับทริปโคราช มีใครขอความรักจากย่าโมบ้างไหมค่ะ สำหรับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาใหม่ ลองไปมองหาความรักกับทริปก่อนๆ ของเราได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 3 พ.ค. 49 14:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากรู้จังว่าธนัชจะปราบนางเอกจอมกวนสำเร็จมั้ยน๊า จากคุณ : Honey P (Honey Pee) - [ 3 พ.ค. 49 15:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 3 พ.ค. 49 15:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ารักจัง จากคุณ : รอยพิม (บอยน์ ใบร่อน) (Roy_พิม) - [ 3 พ.ค. 49 17:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 55555 จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 3 พ.ค. 49 20:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หนูขวัญกวนเหลือเกินน้า จากคุณ : nongwin - [ 4 พ.ค. 49 01:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ธนัชบนบาน (รัก) ศาลกล่าว (ความคิดถึง) เรื่องอะไรนะ อยากรู้จัง อิอิ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 4 พ.ค. 49 07:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10  เชียร์นายนัช ให้ปราบหนูขวัญให้อยู่หมัดเลย  ออกจะเจ้าเล่ห์ปานนี้ จากคุณ : burin piggypink - [ 4 พ.ค. 49 11:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากรู้นักปากร้ายแบบนี้เวลาหวานจะขนาดไหน คริ คริ ตามไปอ่านตอนต่อไปดีกั่ว อิอิ จากคุณ : ปลากัด (LonelySeason) - [ 4 พ.ค. 49 23:00:59 ]