ความคิดเห็นที่ 1 “ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิมพร้อมกับที่หมอและพยาบาลชุดขาวที่เข็นรถบรรทุกยาของคนไข้เข้ามา “สวัสดีครับสาวน้อย วันนี้อาการเป็นยังไงบ้างครับ” คุณหมอถามหลังจากรับไหว้ทั้งสองคนแล้ว และเดินมาดูที่ต้นแขนที่มีผ้าพันแผลสีขาวสะอาดพันแผลไว้ “ก็ดีขึ้นค่ะ ไม่ปวดแผลเท่าไหร่แล้ว” หญิงสาวตอบ “งั้นพรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ แต่ตอนนี้เดี๋ยวต้องล้างแผลแล้วก็ทานยาก่อนนะครับ” หมอวัยกลางคนท่าทางใจดีตอบก่อนจะเดินออกจากห้องไป คุณพยาบาลชุดขาวก็เข้าจัดการกับแผลตามที่หมอบอกและให้ทานยา ก่อนที่พยาบาลจะเดินออกไปเธอพูดกับคนไข้ว่า “คุณมีไข้รึเปล่าคะ หน้าแดงเชียว” คนไข้รีบส่ายศีรษะปฏิเสธพลางส่งค้อนไปยังคนที่นั่งหัวเราะเบาๆอยู่ข้างเตียง คุณพยาบาลเห็นภาพนี้ก็เลยเข้าใจถึงสาเหตุของอาการหน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศของคนไข้เลยได้แต่อมยิ้มแล้วเดินออกจากห้องไป “ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะแก ก็พอแกคนเดียวนั้นแหละ” หญิงสาวพูดด้วยเสียงบ่งบอกอารมณ์ฉุนนิดๆ “ก็ได้ๆ” ศุภกรพูดพลางพยายามหยุดหัวเราะ เลยได้ค้อนอีกวงจากคนที่นอนป่วยอยู่ “แล้ววันนี้แกไม่ไปเรียนเหรอไง” ลูกแก้วถามเมื่อเห็นเขาหยุดหัวเราะได้แล้ว “ก็ถ้าไปเรียนแล้วแกจะเห็นฉันอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะ ถามอะไรแปลกๆ” ชายหนุ่มยังคงความกวนประสาทเอาไว้ “เออไม่ถามก็ได้ว่ะ” พูดจบก็หันหลังให้กับคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง “โอ๋...อะไรว่ะ แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วย ดีกันนะ” ชายหนุ่มยังคงพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยเข้าไปตรงหน้าคนที่นอนหันหลังให้เขาอยู่ “ไม่ต้องมายุ่งเลย” หญิงสาวยังคงเล่นตัวปัดมือใหญ่นั้นออก แต่กลับมือของเธอถูกมือนั้นจับเอาไว้ ไหล่ก็ถูกดึงให้หันกลับไปอีกฝั่ง เมื่อหันกลับไปหญิงสาวก็เจอกับสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกที่เธอฝันมานานแต่เธอก็ยังไม่แน่ใจ ถึงแม้เธอจะได้ยินจากปากเขามาแล้วก็ตาม “ถ้าวันนี้ฉันไปเรียนฉันก็คงเรียนไม่รู้เรื่องหรอก เพราะฉันเป็นห่วงแก ถึงแม้ว่าเมื่อคืนฉันก็เห็นแล้วว่าแกไม่ได้เป็นอะไร แต่มันก็อดห่วงไม่ได้ว่าแกจะเจ็บแผลมั้ย แกจะอยู่โรงพยาบาลคนเดียวได้รึเปล่า ฉันเลยต้องโดดเรียนมาอยู่กับแกไง” ชายหนุ่มให้คำตอบกับคำถามที่เธอถามเขาไปเมื่อสักครู่ด้วยน้ำเสียงจริงจังดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึก “ขอบคุณที่แกเป็นห่วงฉัน” คนป่วยหลบสายตานั้นก่อนที่จะพึมพำออกมาเบาๆ “แล้วแกจะไม่ถามเหรอว่าทำไมฉันถึงเป็นห่วงแกขนาดนี้” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม หญิงสาวพยักหน้าเป็นคำตอบ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนจะพูดว่า “อยากรู้ก็ถามดิ” “เอ่อ...ทำไมแก...ถึงได้...เป็นเอ่อ...ห่วงฉัน” หญิงสาวก้มหน้าก้มตาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัด เรียกเสียงหัวเราะจากคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงได้ “อะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัดเลยแก” ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นเอามือป้องหูพร้อมกับเอียงหน้าเข้าไปใกล้คนที่นอนหน้าแดงอยู่ “ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ไม่อยากรู้แล้ว” คนป่วยเล่นบทงอนกับเขาบ้าง คนบ้าแกล้งกันอยู่ได้ “อ่ะๆ บอกแล้ว ไม่บอกเดี๋ยวแกจะนอนไม่หลับคืนนี้ สงสารนะเนี่ย” คนฟังฟังแล้วหมั่นไส้เลยนอนหั่นหน้าหนีไปอีกด้านพร้อมกับเอาหมอนปิดหูด้วย คนสงสารเอื้อมมือไปเอาหมอนออกอย่างสบายๆถึงแม้จะมีแรงฝืนอยู่บ้าง เมื่อเอาออกได้แล้วก็ก้มหน้าลงไปที่หูของหญิงสาวกระซิบด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า “ที่เราเป็นห่วงแกขนาดนี้ก็เพราะเรารักแกนะลูกแก้ว” “เข้าใจยังแก” ชายหนุ่มถามเสียงอบอุ่นไม่มีแววขี้เล่นเหมือนก่อนหน้านี้ “เข้าใจแล้ว” คนฟังพูดพร้อมกับน้ำตาแห่งความตื้นตันใจที่ไหลลงมาช้าๆจากตาของเธอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาก็รู้สึกเช่นเดียวกับเธอ แต่เขาแน่ใจแล้วเหรอ ตอนนี้เขาก็มีคนอยู่ข้างตัวอยู่แล้วใครๆก็รู้ เธอจะเชื่อเขาได้มั้ย “แล้วแกร้องไห้ทำไม หรือว่าแกเสียใจที่เรารู้สึกอย่างนี้กับแก เราขอโทษนะแก แกลืมไปซะเถอะว่าเราพูดอะไรออกไป หยุดร้องเถอะนแก” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงซึมเศร้าพลางเอามือเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน ลูกแก้วคงจะเสียใจที่เขารู้สึกกับเธออย่างนี้ เขาจะทำอย่างไรต่อไปดี เขากับเธอยังจะมองหน้ากันติดรึเปล่า หรือว่าเขาไม่ควรพูดมันออกมา “ไม่...ไม่ใช่อย่างนั้นนะแก” หญิงสาวรีบส่ายศีรษะปฏิเสธอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “งั้นแกเป็นอะไรบอกเราได้มั้ย” ชายหนุ่มถามพลางลูบศีรษะคนป่วยอย่างอ่อนโยน “เราดีใจที่แกรู้สึกกับเราอย่างนี้ แต่เราไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เพราะที่ผ่านมาแกก็ยืนยันกับเราว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันเท่านั้น เราก็พยายามทำใจยอมรับกับฐานะที่แกบอกกับเรา แต่มันยากนะแก พอแกมาพูดให้เราฟังอย่างนี้เราก็เลยไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แล้วตอนนี้แกก็ยังคบกับจี๊ดอยู่ มันยิ่งยากที่จะเชื่อเข้าไปใหญ่” หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจก่อนที่จะพรั่งพรูความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ข้างในใจให้เขาฟัง น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วก็กลับไหลออกมาอีกโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้อยากแสดงความอ่อนแอของตัวเองออกมาอย่างนี้เลย “เราขอโทษแก เราผิดเอง เรามันโง่นะแก เราไม่เคยรู้ความรู้สึกของตัวเองเลย แกรู้มั้ยพอเรารู้ว่าแกออกไปกับเอ็มเราก็นั่งกระวนกระวายว่าตอนนี้แกกับเขาไปไหน ไปทำอะไร เราหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นแกอยู่กับเอ็ม แต่ตอนนั้นเราก็ยังโง่อยู่ดี จนวันที่แกเจอเรานั่งกินเบียร์ที่ร้านนั่นแหละ วันนั้นเราเริ่มเข้าใจตัวเองแล้วว่าทำไมเราถึงเจ็บทุกครั้งที่เราเห็นแกไปกับเอ็ม นั่นมันก็เป็นเพราะเรารักแก ส่วนเรื่องจี๊ดแกก็รู้ว่าเราไม่ได้รู้สึกกับเขาแบบนั้นอีกแล้ว แต่ที่เราคบกับเขาก็เพราะเขาขู่เราเอาไว้ไง  แกยังจำได้ใช่มั้ย แล้วเราก็บอกเลิกเขาไปแล้วเมื่อวาน ก่อนที่เราจะกลับบ้านไปรอแก เรากับเขาจากกันด้วยดี แกเข้าใจเราแล้วใช่มั้ย” ชายหนุ่มอธิบายให้คนฟังที่น้ำตานองหน้าพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน “...” ไม่มีคำคอบออกจากปากของเธอ แต่มีรอยยิ้มอ่อนหวานส่งมาให้กับเขา “ขอบคุณมากนะแก แล้วแกล่ะ คิดเหมือนเรารึเปล่า บอกเราหน่อยได้มั้ย ให้เราได้มั่นใจ” ชายหนุ่มจับมือเล็กมากุมไว้อย่างอบอุ่น พร้อมกับเอ่ยปากอ้อน “เอาหูมาใกล้ๆดิ” หญิงสาวยื่นหน้าไปใกล้หูของชายหนุ่มที่ยืนขึ้นตรงหน้ากระซิบว่า “เรารักแก รักมานานแล้วด้วย” “จริงอ่ะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาถามใกล้หน้าคนที่นั่งหน้าแดงอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงทะเล้น “อืม” ลูกแก้วตอบเบาๆ “เราเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าแกขี้อายขนาดนี้ เห็นปกติหน้าหนากว่านี้จนเรานึกว่าแกจะอายไม่เป็นซะแล้ว” ชายหนุ่มพูดเพื่อคลี่คลายควานร้อนบนหน้าของเจ้าของมือเล็กที่เขากุมอยู่ เขากลัวว่าถ้าปล่อยให้เธออุณหภูมิสูงกว่านี้เธอจะเป็นไข้เอาได้ “อ้าว! แกพูดอย่างนี้หมายความว่าไง” จุดประสงค์ของชายหนุ่มบรรลุผลเพราะหญิงสาวชักมือออกทันทีเปลี่ยนเป็นกำปั้นที่ระดมต่อยไปที่แขนชายหนุ่มไม่ยั้งโดยที่ลืมไปว่าเธอก็ยังเจ็บแขนอยู่ “โอ๊ย!” หญิงสาวร้องออกมาเมื่อออกแรงมากไปหน่อย ส่งผลให้กระสอบทรายจำเป็นต้องหยุดหัวเราะรีบก้มลงมาดูต้นแขนที่มีผ้าพันแผลพันอยู่ด้วยความเป็นห่วง“เจ็บแผลเหรอแก” “ก็ใช่อ่ะดิ เพราะแกนั่นแหละ” หญิงสาวส่งค้อนไปให้คนที่ยืนอยู่ข้างเตียงแล้วก้มหน้าลงดูแผลของตัวเอง “อ้าว! โทษเราได้ไงล่ะแก แกทำตัวเองนะ” ชายหนุ่มแกล้งโวยวาย ก่อนจะถามด้วยเสียงเป็นห่วงเป็นใย “แกจะให้เราเรียกหมอให้มั้ยอ่ะ” “ไม่ต้องหรอกแก แค่นี้เอง” หญิงสาวบอกพร้อมกับลูบคิ้วที่ขมวดเป็นปมของคนตัวสูงให้คลายออก เจ้าของคิ้วเลยได้ทีจับมือเล็กมาจรดริมฝีปากอุ่นของเขาก่อนจะกุมมือนั้นเอาไว้อย่างถนอม “แกกับเรามาเป็นแฟนกันนะ” ชายหนุ่มถามเอาดื้อๆพลางจ้องตาคนที่หน้าเริ่มมีสีสันขึ้นมาอีกแล้ว หญิงสาวก้มหน้าลงพร้อมกับตอบเบาๆว่า “ก็ได้” “อะไรนะ” ชายหนุ่มทำท่าแคะหูได้อย่างหน้าหมั่นไส้ หญิงสาวจับหน้าทะเล้นนั้นให้มาใกล้ๆพร้อมกับพูดด้วยเสียงดังว่า “ก็ได้ พอใจยัง” “โอ๊ย! สงสัยต้องไปหาหมอแล้ว ไปให้หมอดูหน่อยว่าหูพังรึเปล่า” ชายหนุ่มแสร้งทำหน้าเจ็บปวดเหลือหลาย หญิงสาวหมั่นไส้ต้องหยิกหมับเข้าไปที่แขนของคนกวนประสาททีหนึ่ง “โอ๊ย! รังแกแฟนตัวเองมันบาปนะไอ้ลูกแก้ว” ชายหนุ่มเลื่อนหน้าเข้าใกล้หญิงสาวเรื่อยๆ ลูกแก้วรีบถามอย่างรวดเร็วพลางเอามือยันหน้าเขาเอาไว้ปากก็ถามว่า “แกจะทำอะไรน่ะไอ้กร” “ก็ลงโทษแกไง เอามือออกเลย” ศุภกรสั่งเสียงเข้ม “เรื่องไรอ่ะ แกไม่ต้องมามั่วเลย” ลูกแก้วโวยวายเสียงสั่นแต่มือก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ยอมทำตามคำสั่งของศุภกรเลย “ก็ที่แกมารังแกเราไง เราที่เป็นแฟนแกไง” ศุภกรพูดด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ “รู้งี้ไม่ตกลงด้วยหรอก” หญิงสาวบ่นกับตัวเองดังๆอย่างจงใจให้คนเจ้าเล่ห์ได้ยินด้วย “อะไรนะ เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ” คนฟังแกล้งถามเสียงเข้ม “เปล๊า” หญิงสาวตอบเสียงสูงแต่มือก็ยังคงอยู่ที่เดิมอย่างไม่ลดละ “เฮ้อ! ก็ได้ๆ ไม่ลงโทษแกก็ได้” ศุภกรถอนหายใจออกมาพร้อมกับถอยหน้าออกมาจากใบหน้าเนียน ลูกแก้วเลยเอามือลง แต่พอเธอเอามือลงเท่านั้นชายหนุ่มก็ก้มลงมาหอมแก้มเธออย่างรวดเร็ว “ไอ้กร” หญิงสาวเอามือหนึ่งจับแก้มที่โดนหอมเอาไว้ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ชี้หน้าเขาอย่างอาฆาต ส่วนโจรขโมยหอมก็ไม่ได้สะทกสะท้านเลยกลับยืนยิ้มหน้าระรื่นยิ่งเพิ่มความหมั่นไส้ให้กับเจ้าของแก้มเนียนมากขึ้นไปอีก “แกอ่ะชอบฉวยโอกาส เราตกลงเป็นแฟนแกแล้วก็จริง แต่แกก็ไม่มีสิทธิ์มารังแกเรานะ เราโกรธจริงๆนะแก” หญิงสาวบอกกับคนยืนทำหน้าทะเล้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เราขอโทษนะแก เราสัญญาว่าเราจะไม่ทำอย่างนี้อีกถ้าแกไม่อนุญาต แกอย่าโกรธเราเลยนะ” ชายหนุ่มอ้อนพร้อมกับยืนนิ้วก้อยมาตรงหน้าคนหน้าบึ้งเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของคำสัญญาและการคืนดี หญิงสาวอดใจอ่อนไม่ได้ ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของเขาเอาไว้ปากก็เอ่ยว่า “แกสัญญาแล้วนะ” “โอเค” ชายหนุ่มตอบรับ พลางดันตัวหญิงสาวให้ล้มตัวนอนลงบนเตียงพลางบอก “นอนพักได้แล้วล่ะแก เหนื่อยมากแล้ว เหงื่อเต็มหน้าเลยแก” ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงมาเช็ดหน้าให้คนที่นอนตาแป๋วอย่างทนุถนอม “ขอบคุณนะกร ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆของแกที่มีให้เรานะ” หญิงสาวบอกกับเขาเบาๆด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เราขออนุญาตนะลูกแก้ว” ชายหนุ่มเอ่ยปากขอเบาๆเมื่อเช็ดมาถึงบริเวณแก้มเนียนใส “ขออะไร” ลูกแก้วยังงงอยู่ “ขอหอมแก้มแกนะ แกจะได้นอนหลับฝันถึงเราไง” ชายหนุ่มลูบที่แก้มนั้นเบาๆพร้อมกับอธิบายให้เธอฟัง “เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย” หญิงสาวบ่นออกมา “นะ แล้ววันนี้เราจะไม่ขอแกอีก” ชายหนุ่มยังอ้อนต่อ เจ้าของแก้มเนียนใสพยักหน้าเป็นการอนุญาตพร้อมกับหลับตาลงเพราะเธอไม่กล้าที่จะสบตาเขาใกล้ขนาดนั้น ชายหนุ่มก้มลงกดจมูกลงกับแก้มเนียนใสนั้นเบาๆ หลังจากนั้นก็กระซิบที่หูเธอว่า “นอนได้แล้วหนูน้อย” หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาก่อนที่จะหลับตาลงอีกครั้งอย่างผ่อนคลาย มือของเธอนั้นยังถูกกุมเอาไว้ด้วยมือใหญ่อบอุ่นของศุภกรที่นั่งมองหน้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียงด้วยสายตาบ่งบอกความรู้สึกอย่างไม่ปิดบัง จากคุณ : Crystal Star (Crystal Star) - [ 3 พ.ค. 49 22:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “แกนี่เราไม่ใช่หมูนะ บอกว่ากินไม่ลงแล้ว ไม่รู้เรื่องหรือไง” ลูกแก้วโวยวายเมื่อศุภกรนั่งส่งสายตาดุๆมาเป็นการบังคับให้เธอกินข้าวของโรงพยาบาลในจานให้หมด เมื่อเห็นว่าโวยวายแล้วไม่ได้ผลเธอจึงหันไปหาตัวช่วยที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาในห้องพัก “แม่ขา หนูอิ่มแล้ว” “จ้ะๆ อิ่มก็อิ่ม กรอย่าไปบังคับยัยลูกแก้วเลย เดี๋ยวก็งอแง อีก” มารดาของหญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เธอรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปของลูกสาวเธอกับเพื่อนสนิท เพราะลูกสาวของเธอเล่าให้เธอฟังเมื่อเธอมาเฝ้าต่อในตอนเย็น ขณะที่ศุภกรออกไปหาอะไรทานข้างนอก “ก็ได้ครับ นี่เห็นแก่แม่นะ ไม่งั้นแกไม่รอดหรอกไอ้ลูกแก้ว” ศุภกรฝากคำอาฆาตเอาไว้ ก๊อกๆๆ “สวัสดีครับ/ค่ะคุณน้า” แขกผู้มาใหม่ทักทายผู้ที่อาวุโสที่สุดในห้องก่อน “ก้อย เอ็ม” คนที่นอนเจ็บอยู่บนเตียงทักทายแขกผู้มาเยือนเสียงใส “เป็นไงบ้างลูกแก้ว” เพื่อนสาวของคนป่วยตรงมาที่เตียงถามไถ่อาการเพื่อนอย่างห่วงใย แล้วก็ร้องออกมาเมื่อเห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเตียงเพื่อน “อ้าว! กรมาเฝ้าไข้ยัยลูกแก้วนี่เอง วันนี้ถึงได้โดดเรียน” “ไม่เฝ้าไม่ได้หรอก เดี๋ยวหายไปล่ะแย่เลย” ชายหนุ่มพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือเล็กของคนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง “เอ๊ะ ! ฉันพลาดอะไรรึเปล่าเนี่ย” ก้อยถามเมื่อเห็นมือของทั้งสองคน ส่วนชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกันได้แต่ยืนมองดูอยู่เงียบๆ แค่มองก็รู้แล้วว่าทั้งสองคนอยู่ในความสัมพันธ์ที่มากกว่าความเป็นเพื่อน คนอย่างเขาที่มาทีหลังก็ต้องทำใจให้ได้กับความเป็นเพื่อนที่ได้รับจากหญิงสาวคนนั้น เขาจะต้องยินดีกับเธอสิมันถึงจะถูกต้อง เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงยิ้มให้กับคนที่อยู่บนเตียงอย่างจริงใจ ซึ่งเขาก็ได้รับรอยยิ้มของเธอคนนั้นกลับมาเช่นกัน “ไม่ได้พลาดอะไรนี่ เรากับกรก็เป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม” ลูกแก้วตอบด้วยน้ำเสียงเขินอายพยายามบิดมือออกจากการเกาะกุมของมือใหญ่แต่ก็ไม่สำเร็จ “ใช่เราก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ขยับเข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะเราเป็นเพื่อนสนิทของหัวใจของกันและกัน” ศุภกรพูดด้วยเสียงทะเล้น เรียกเสียงแหวะจากเพื่อนสาวของหญิงสาวอีกคนได้เป็นอย่างดี เจ้าของมือทั้งสองที่กุมกันอยู่นั้นสบตากันและยิ้มให้กันอย่างเป็นสุข สายตาทั้งสองสื่อความหมายว่าทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนสนิทของหัวใจของกันและกันตราบนานเท่านานที่ทั้งสองสามารถประคับประคองความรักครั้งนี้ไปได้ จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ (Crystal Star) - [ 3 พ.ค. 49 22:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ หนูเอ๋อเอาตอนจบของเรื่องนี้มาโพสท์ให้อ่านแล้วนะค่ะ ไม่ทราบว่าจะถูกใจเพื่อนๆกัน้บางรึเปล่า ยังไงก็แนะนำติชมกันได้เหมือนเดิมนะค่ะ ^_^ เพื่อนๆคงงงกับชื่อที่ใช้โพสท์(Crystal Star)ชื่อนี้เป็นชื่อใหม่ของหนูเอ๋อค่ะ หนูเอ๋อสมัครเป็นสมาชิกแล้วนะค่ะ แต่ชื่อหนูเอ๋อมีคนใช้ไปแล้วทางเว็บก็เลยให้ใช้ชื่ออื่นแทน หนูเอ๋อเลยเลือกชื่อCrystal Starแทน ต่อไปนี้หนูเอ๋อก็คงจะใช้ชื่อใหม่แล้วนะค่ะ หวังว่าเพื่อนๆคงจะไม่ลืมกันนะค่ะ ^_^ จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ (Crystal Star) - [ 3 พ.ค. 49 22:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะรบกวน ขอ link ของเก่าด้วยได้ไหมคะ เพราะพี่เป็นนักอ่านหน้าใหม่น่ะค่ะ อ่านตอนจบแล้วอยากรู้ตอนเก่าน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 3 พ.ค. 49 23:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลิงค์ตอนเก่าๆค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3594148/W3594148.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3601381/W3601381.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3659526/W3659526.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3891228/W3891228.html#2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3932012/W3932012.html#2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4313527/W4313527.html#2 จากคุณ : Crystal Star (Crystal Star) - [ 4 พ.ค. 49 09:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จบน่ารักเชียวค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 4 พ.ค. 49 11:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : an_an_ant - [ 4 พ.ค. 49 12:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สงสารเอ็ม จากคุณ : mrs_ricken - [ 4 พ.ค. 49 18:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาเก็บ link ค่ะ ขอบคุณค่ะ แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ วันฉัตรมงคล 02:26:38 ]