ความคิดเห็นที่ 1 พาแก้วนั่งเท้าคางเอนตัวพิงกับผนังห้องรับแขกอย่างจับสังเกตผู้เป็นน้องสาวในขณะที่นั่งรอว่าที่เจ้าบ่าวมารับไปลองชุดแต่งงานด้วยกันอีกครั้งก่อนถึงวันงานจริงและเลยไปแจกการ์ดแต่งงานต่อ วันนี้พาขวัญนั่งเงียบกว่าปกติดวงหน้าใสที่เคยปราศจากเครื่องสำอางใดๆ ก็ปรากฏร่องรอยให้เห็นบางๆ อย่างชวนมอง เสียงรถยนต์คุ้นหูหยุดลงหน้าบ้าน พาแก้วเดินยิ้มเยื้อนออกไปคอยต้อนรับชายหนุ่มร่างสันทัดที่กำลังเดินเข้ามา “สวัสดีจ้า น้องขวัญ เอ๊ะ...วันนี้น้องขวัญสวยขึ้นหรือเปล่าเนี่ย” ธันยธรเอ่ยทักทายน้องสาวแฟนด้วยความสนิทสนม คนถูกทักหันมาค้อมศีรษะให้พร้อมกับทำท่ายักไหล่อย่างเสียไม่ได้กับคำชมนั้น “โธ่...พี่ธัน ขวัญก็สวยของขวัญอย่างนี้อยู่แล้วทุกวันเพียงแต่พี่ธันมองเห็นแต่ความสวยของพี่แก้วเลยมองผ่านขวัญไป” “ใครบอกกันล่ะ ว่าพี่มองผ่านความสวยของขวัญไป พี่จะเก็บความสวยของน้องขวัญไว้ให้เจ้าธงน้องชายพี่ต่างหาก” เสียงหนังสือนิตยสารหนักๆ หล่นดังโครม ธันยธร พาแก้วและพาขวัญต่างหันหน้าไปทางต้นเสียง ร่างสูงยืนยิ้มแหยส่งให้จากอีกมุมหนึ่งของห้องรับแขก แวบเดียวเท่านั้น...แวบเดียวที่พาแก้วจะทันได้สังเกตเห็นว่าดวงหน้าเข้มของธนัชมีทีท่าตระหนกไม่น้อย หากแต่เธอก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนักว่าอาการแปลกๆ ของทั้งเพื่อนและน้องสาวนั้นมาจากสาเหตุเดียวกับที่เธอกำลังคิดอยู่หรือไม่ “ธันคะ นี่ธนัชค่ะ เพื่อนของแก้วสมัยเรียน เค้ามางานแต่งงานของเราด้วย” “สวัสดีครับ คุณธนัช ได้ยินแก้วพูดถึงคุณบ่อยๆ ” ดวงหน้ากลมของธันยธรส่งยิ้มให้อย่างมีไมตรี ธนัชพยักหน้าลงเล็กน้อยกล่าวทักทายตอบกลับไปเช่นกัน “เดี๋ยววันนี้...ยังไงขวัญก็พาพี่นัชเค้าไปเที่ยวเหมือนเดิมแล้วกันนะ พี่กับธันต้องไปแจกการ์ดแต่งงานต่ออีกหลายที่” “ค่ะ” พาแก้วเหลือบมองน้องสาวอย่างค่อนข้างพิศวง ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ มิเช่นนั้น...น้องสาวของเธอจะตกปากรับคำง่ายเช่นนี้หรือ ชายหนุ่มอดแปลกใจไม่ได้ขณะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในร้านหนังสือซึ่งตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าที่เมื่อวานเขาก็นั่งอยู่ที่นี่แทบจะทั้งวัน พาขวัญคงมองท่าทีของชายหนุ่มออกเธอจึงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า “พี่แก้วสั่งไว้ว่า ให้พานายไปเที่ยวเหมือนเดิมแล้วกัน ฉันก็พามาเริ่มต้นที่ร้านหนังสือเหมือนเมื่อวานไง” ธนัชส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจในความเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว หากแต่เขาก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร เดินเงียบๆ ไปสั่งกาแฟแล้วเดินกลับมาพร้อมกับกาแฟเย็นสองแก้ว “ทำไมคุณถึงชอบมานั่งอ่านหนังสือที่นี่ล่ะ” เขาถามขึ้นพร้อมกับเลื่อนกาแฟแก้วหนึ่งไปให้เธอ “ก็มีกาแฟให้ดื่ม มีหนังสือให้อ่านดูก่อนที่จะซื้อได้ด้วย” “คุณต้องลองอ่านหนังสือก่อนซื้อด้วยเหรอ” “ใช่สิ ไม่อ่านจะรู้ได้ไงว่าหนังสือดีหรือไม่ดี” “ทีตอนผมคุณยังไม่เคยลองอ่านเลย ทำไมถึงสรุปได้ว่าไม่ดีล่ะ” “นี่ ” เสียงใสว่าสะบัดๆ พร้อมกับส่งค้อนวงใหญ่ให้ หากแต่รอยเขินในดวงตาต่างหากที่ทำเอาชายหนุ่มยิ้มพราวออกมา “ แล้ววันนี้อยากจะไปไหนล่ะ” เธอเปลี่ยนเรื่องคุยเสียดื้อๆ “แล้วแต่ไกด์สิครับ” “ถ้าแล้วแต่ไกด์ก็ต้องนั่งอ่านหนังสือที่นี่ไปเรื่อยๆ ” พาขวัญว่ายิ้มๆ และรอยยิ้มนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ “เดี๋ยวนายนั่งรอฉันที่นี่ก่อนนะ ฉันจะไปดูที่ร้านเสียหน่อยว่าเย็บชุดใหม่ของฉันเสร็จหรือยัง” “ไม่อยากนั่งคนเดียว ไปด้วยได้ไหม” “เอาอย่างนั้นเหรอ” ธนัชอดสงสารช่างตัดเสื้อผ้าของทางร้านนี้ไม่ได้ เพราะตั้งแต่หญิงสาวมาถึง เธอก็วีนแตกลั่นร้านว่าชุดที่เธอสั่งเมื่อวานก่อนยังไม่เสร็จอีกหรือ ชายหนุ่มนั่งกุมขมับกับนิสัยเอาแต่ใจตัวของเจ้าหล่อน ดังนั้น ตลอดช่วงเช้าและช่วงบ่ายที่ผ่านมา ธนัชจึงนั่งจ่อมอยู่ที่ร้านด้วยเหตุผลง่ายๆ ที่เธอบอกเขาคือ... “ต้องเฝ้าไว้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวช่างจะทำไม่เต็มที่” จนเวลาล่วงเลยมาเกือบพลบค่ำ ช่างตัดเสื้อจึงเรียกให้พาขวัญเข้าไปลองชุดดังกล่าว พาขวัญเดินตัวปลิวอารมณ์ดีตรงเข้าไปยังห้องลอง ไม่นาน...ร่างบางในชุดสีฟ้าสดใสก็ยืนยิ้มกว้างพร้อมกับหมุนตัวไปมาให้ทางช่างของร้านตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งหนึ่ง ธนัชนั่งมองหญิงสาวด้วยนัยน์ตาที่ยิ้มได้ ตัวชุดเกาะอกเน้นสัดส่วนชวนมอง ช่วงกระโปรงยาวแค่เข่า โดยเส้นตะเข็บคู่ทั้งด้านหน้าและด้านหลังปักลูกปัดสีเลื่อมนวลตาสลับกันไปมาได้อย่างลงตัว “เป็นยังไงบ้าง” พาขวัญถามขึ้นในขณะที่ช่างเดินไปหยิบเข็มกลัดเพื่อมากลัดในส่วนที่ต้องทำการแก้ไข “สวยครับ” คำตอบที่ได้ยินนั้นทำเอาดวงหน้าของพาขวัญแดงก่ำขึ้นมา ยิ่งได้เห็นท่าทางเขินอายของน้องสาวเพื่อน ธนัชก็ยิ่งยิ้มออกมาทั้งปากทั้งตา “Surprise!!! โอ้โห ขวัญ you beautiful มากๆ ” “ธง” หญิงสาวแทบจะร้องตะโกนเสียงหลง เมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงแหบพร่าที่กำลังผลักบานประตูของทางร้านเข้ามานั้นเป็นใคร ชายหนุ่มผู้มาใหม่กางแขนออก แล้วพาขวัญก็วิ่งถลาเข้าไปกอดชายหนุ่มอย่างยินดี รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นชัดเจนบนดวงหน้าของทั้งเขาและเธอ “I miss you พาขวัญ...เนี่ยพอเครื่องลงที่ดอนเมืองปุ๊บ I ก็ขับรถตรงมาหา you ทันทีเลย เห็นพี่ธันบอกว่า you น่าจะอยู่แถวๆ นี้ I ก็เลยลองเสี่ยงมาดู” สำเนียงแปร่งๆ ไทยคำอังกฤษคำที่ได้ยินนั้น ถ้าเป็นอารมณ์อื่นธนัชคงหัวเราะท้องแข็งไปแล้วแต่ ณ ตอนนี้ อารมณ์นี้ เขาขำไม่ออกเลยจริงๆ ดวงหน้าเข้มฝืนยิ้มเจื่อนๆ ส่งให้ยามเมื่อหญิงสาวเอ่ยแนะนำให้คนทั้งคู่ได้รู้จักกัน เขานั่งมองการสนทนาอย่างสนิทสนมของคนทั้งสองด้วยความรู้สึกแปลกๆ ใน ‘หัวใจ’ ก่อนจะตัดสินใจขอตัวออกมาโดยอ้างว่าจะเดินไปซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อฝั่งตรงข้ามเสียหน่อย จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 4 พ.ค. 49 20:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสียงถอดถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ดังออกมาเป็นห้วงๆ ในขณะที่ร่างสูงเอนตัวพิงกับเสาไฟบนระเบียงลานย่าโมอย่างคนที่เริ่มรู้สึกสับสน...สับสนอย่างนั้นหรือ เขาทวนความคิดตัวเองอย่างงงๆ “มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” เสียงใสที่ตอนนี้เขาเริ่มจะคุ้นเคยดังขึ้นไม่ห่างจากตัวมากนัก ชายหนุ่มแสร้งทำทีเป็นเบือนหน้าไปอีกทาง ริมฝีปากบางของพาขวัญคลี่ยิ้มออกมาอย่างขันๆ กับท่าทางที่เห็น “ว่าจะมาขอพรจากคุณย่า” เขาตอบอย่างง่ายๆ “ว่าจะเหรอ...แสดงว่ายังไม่ได้ขอ” “ไม่กล้าขอหรอกครับ ท่านคงไม่ให้” “ถ้าไม่ใช่เรื่องเลวร้ายหรือผิดกฎหมาย ก็ลองขอท่านดูสิ” พาขวัญว่ายิ้มๆ พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งบนระเบียงอีกอันที่เยื้องกันอยู่ ท่อนแขนเรียวยื่นไปทางด้านหลังเพื่อพยุงตัวเองไว้ ขณะที่ร่างบางก็ทิ้งน้ำหนักลงไปข้างหลังอย่างช้าๆ ...น่าแปลก! ที่เธอเริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของชายหนุ่มในการมาครั้งนี้ เขาไม่ได้มาทำลายงานแต่งงานของพี่สาวเธออย่างแน่นอน ดังนั้น กำแพงความไม่ไว้วางใจบางๆ ที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อกั้นเขาเอาไว้ก็ทลายลงด้วยเช่นกัน... ธนัชลอบมองดวงตาคู่สวยของน้องสาวเพื่อนซึ่งตอนนี้เป็นประกายวิบไหวสะท้อนแสงล้อเล่นกับแสงไฟยามค่ำคืนด้วยความรู้สึกแปลกๆ และเริ่มรู้สึกถึงที่มาของความสับสนเมื่อครู่ คำตอบของความสับสนคงมาจากเจ้าของดวงตาคู่สวยคู่นี้กระมัง... “แล้วเพื่อนไปไหนเสียล่ะ” เสียงเข้มถามลอดไรฟันออกไปตามมารยาท อันที่จริงเขาไม่ได้อยากรู้สักนิดว่าเจ้าหมอนั่นมันจะไปไหน พาขวัญเอียงคอมองชายหนุ่มอย่างจับสังเกตก่อนจะแหงนหน้ากลับไปยังท้องฟ้ากว้างด้านบนต่อด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ในดวงตา “กลับไปแล้ว แฟนเค้ารออยู่” คำตอบนั้นทำเอาชายหนุ่มต้องลุกขึ้นมาเร็วๆ ด้วยท่าทางตื่นตระหนกแล้วย้ายมานั่งลงข้างๆ เธอ “อะไรนะ” “นี่จะตกใจทำไมหรือว่า...อย่าบอกนะ ว่านายแอบชอบธง ไม่ได้นะ...ไม่ได้ คราวนี้ธงเค้าเอาแฟนกลับมาด้วย นายห้ามคิดอะไรกับธงนะ” หญิงสาวพูดขึ้นรัวเร็ว ก่อนจะทำหน้านึกได้แล้วยิ้มพราวออกมา “แต่ธงคงไม่สนใจนายหรอก เพราะแฟนของธงเค้าหล่อกว่านายตั้งเยอะ” “หล่อ!!!” ธนัชทวนคำอย่างไม่เข้าใจ เสียงใสหัวเราะคิกคักลอยเข้ามาในหู “ก็หล่อน่ะสิ แฟนของธงเนี่ยเป็นผู้ชายฝรั่งตัวสูงๆ ผมสีทอง จมูกโด่งๆ อย่างนี้เค้าเรียกว่าหล่อรึเปล่าล่ะ” คำอธิบายสรรพคุณ ‘แฟน’ ของชายหนุ่มคนเมื่อครู่ทำเอาธนัชนั่งนิ่งอย่างพิศวง ก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาหัวแกรกในความหน้ามืดตามัวของตนเอง นี่เขาดูไม่ออกเลยหรือว่า ท่าทางอย่างนั้น จะเป็นชายหนุ่มมาดแมนไปได้อย่างไร ความรัก...ทำให้ตาบอดได้จริงๆ เมื่อคิดมาถึงตรงหน้าดวงหน้าเข้มก็ฉายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาทันที “แล้วอย่างผมเนี่ยเรียกว่า หล่อ ได้หรือเปล่า” “แหว่ะ ถ้าอย่างนายหล่อนะ ในโลกนี้ก็คงไม่มีใครขี้เหร่แล้วล่ะ” พาขวัญหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ดวงหน้าเข้ม ก่อนจะลุกขึ้นเดินตัวปลิวออกจากที่ตรงนั้น ธนัชมองตามร่างบางไปด้วยความรู้สึกมากมาย ก่อนจะเดินออกจากลานนั้นมาเขาหันไปยกมือท่วมหัวขึ้นไหว้คุณย่าแล้วยิ้มแพรวพราวอย่างคนที่มีเรื่องถูกใจเสียนักหนา ก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ตามคนที่อยู่ในคำอธิษฐานไป ยิ่งใกล้วันแต่งงานของพาแก้วเท่าไหร่ อะไรหลายๆ อย่างก็ดูจะวุ่นวายไปหมด ธนัชมีหน้าที่ขับรถตะลอนๆ ไปซื้อของที่ขาดบ้าง ไม่ถูกใจน้องเจ้าสาวบ้าง โดยมีเจ้าหล่อนนั่งชี้โบ้ชี้เบ้บอกเส้นทางอยู่ด้านข้าง บ่นกระปอดกระแปดตลอดเวลาว่าทำไมเส้นทางง่ายๆ อย่างนี้เขาจึงจำไม่ได้เสียที หญิงสาวคงลืมไปกระมังว่านี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มมาที่เมืองนี้แต่นั่นไม่ได้ทำให้ธนัชรู้สึกโกรธเธอแม้แต่น้อย กลับรู้สึกไหวๆ ในหัวใจได้ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอและเขาก็เริ่มมั่นใจขึ้นทีละน้อยว่า... เขาไม่ได้อยากให้เธอเป็นแค่น้องสาวเพื่อนแต่เขาอยากให้เธอเป็นมากกว่านั้น งานแต่งงานของพาแก้วจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่ให้ความรู้สึกอบอุ่น ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเลือกจัดงานกันที่บ้าน ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าสะดวกและประหยัด ธนัชมองบรรยากาศรอบๆ ตัวแล้วพาลนึกไปถึงงานของตัวเอง ถ้าเป็นงานเขาบ้างก็คงจะเลือกจัดที่บ้านเช่นกัน อันที่จริงคนมีฐานะอย่างเขาสามารถจัดงานแต่งงานที่โรงแรมระดับห้าดาวได้อย่างสบายๆ แต่เมื่อมองเห็นภาพบรรยากาศงานแต่งงานอันแสนอบอุ่นและเป็นกันเองของเพื่อนแล้ว เขาก็ให้คำตอบกับตัวเองว่าจัดงานแต่งงานที่บ้านบ้างดีกว่า... เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ดวงหน้าเข้มก็เผลอยิ้มกว้างออกมา เมื่อเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า...จะแต่งได้อย่างไรในเมื่อยังหาเจ้าสาวไม่ได้เลย “พี่นัช จะกลับกรุงเทพเลยหรือว่าค่อยกลับพรุ่งนี้เช้าคะ” เสียงใสเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ส่งตัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวของงานในวันนี้เข้าห้องหอเรียบร้อยแล้ว สรรพนามการเรียกชื่อที่เปลี่ยนไปทำเอาธนัชแทบอยากจะยกมือขึ้นขยี้หูแต่มาคิดอีกที...ไม่เอาดีกว่า! ด้วยกลัวว่าหญิงสาวจะเขินเสียเปล่าๆ “พี่คิดว่ากลับพรุ่งนี้เช้าดีกว่า ตอนนี้ดูยุ่งๆ กว่าจะเก็บข้าวเก็บของเสร็จ พี่อยู่ช่วยดีกว่าแต่ว่า...เอ่อ...พี่ขอเวลาน้องขวัญซักครู่ได้ไหมครับ” พาขวัญหันมองสบตาคนตรงหน้าด้วยอาการงงๆ กับคำว่า ‘ขอเวลา’ คิ้วเรียวที่วันนี้ถูกวาดไว้สวยกว่าทุกวันขมวดเข้าหากันอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แล้วเดินนำไปทางหลังบ้าน “มีอะไรคะ” “คือว่า...คือ...แบบว่า...” “ว่าไงคะ ขวัญไม่มีเวลามากนักนะ ต้องไปจ่ายเงินให้แม่บ้านแล้วก็เด็กที่มาช่วยเสริฟ์ อ้อ...ไหนจะต้องเช็คจานชามถ้วยช้อนที่หยิบยืมบ้านอื่นมาอีก แล้วก็พวกโต๊ะ...” “พี่ชอบน้องขวัญนะครับ พี่รู้ว่าเราสองคนเพิ่งรู้จักกันไม่นาน พี่ก็เลยยังไม่อยากใช้คำว่า รัก กับน้องขวัญ กลัวน้องขวัญจะว่าพี่ได้ว่าเจ้าชู้ ดังนั้น นอกจากที่เมื่อครู่พี่ขอเวลาจากน้องขวัญแล้ว ตอนนี้พี่ยังอยากจะขอโอกาสพิสูจน์ตัวเองได้พัฒนาความชอบให้ค่อยๆ เติบโตกลายเป็นความรักจะได้ไหมครับ” พูดออกไปแล้ว! ธนัชบอกตัวเองอย่างโล่งอก คืนนี้เขาคงนอนหลับได้เสียที หลังจากที่เมื่อคืนนี้ เขาแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ ด้วยเพราะกว่าจะนั่งคิด นอนคิดหาคำตอบให้กับตัวเองได้ก็เล่นเอาเกือบเช้าแต่คำตอบที่ว่านั่นคงจะไม่มีความหมายใดๆ ถ้าหากว่าคนช่วยตอบอีกคนไม่ได้คิดเหมือนกับเขา “...ได้ไหมครับ ให้โอกาสพี่ได้ไหม...” ชายหนุ่มเอ่ยย้ำหลังจากที่เห็นว่าเจ้าหล่อนไม่มีทีท่าว่าจะมีอาการตอบสนองใดๆ “เอ่อ...ขวัญต้องไปจ่ายเงินให้คนงานก่อนนะคะ แล้วโต๊ะเก้าอี้ก็ยังไม่ได้เช็คเลย” พาขวัญที่เพิ่งเรียกสติของตัวเองกลับมาได้รีบหันหลังกลับแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกลอยๆ ธนัชรีบวิ่งมาดักหน้าหญิงสาวก่อนที่อาการเดินไวๆ นั้นจะกลายเป็นวิ่งไปเสียก่อน “ไม่เป็นไรครับ ถ้าน้องขวัญจะไม่ให้โอกาสพี่ก็ไม่เป็นไรเพราะเป็นสิทธิ์ของน้องขวัญ ยังไงลืมเรื่องที่พี่พูดเมื่อกี๊ซะนะครับ พี่ขอตัวก่อน” เวรกรรมคงตามทันเสียแล้วกระมัง เขาเคยแต่หักอกคนอื่น คราวนี้มาโดนเองบ้าง เจ็บปวดดีเหมือนกัน! “บอกขวัญได้มั๊ย ว่าวันนั้นตอนที่ขวัญเดินกลับออกมา พี่นัชขอพรอะไรจากคุณย่า” “วันไหนครับ” เสียงทุ้มย้อนถามอย่างงงๆ “ก็วันที่พี่นัชถามขวัญว่าอย่างพี่นัชเนี่ยหล่อหรือเปล่า ขวัญเห็นนะ...พอขวัญเดินออกมา พี่นัชก็หันไปยกมือไหว้คุณย่า ทำปากขมุบขมิบ ว่าไงล่ะคะ...บอกขวัญได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มยืนนิ่งด้วยความไม่เข้าใจในถ้อยประโยคที่ได้ยินเอาเสียเลย ว่าคำอธิษฐานในวันนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับ ‘โอกาส’ ที่เขาขอจากเธอในวันนี้ “จะให้พี่บอกจริงๆ หรือ” ธนัชย้อนถามอย่างจะให้แน่ใจ พยายามปกปิดรอยเขินให้มิดชิด “ค่ะ ถ้าคำอธิษฐานนั้นเป็นการแช่งชักหักกระดูกขวัญ ขวัญก็จะไม่ให้โอกาสพี่นัช ตอบตามจริงนะคะ” “ถ้าอย่างนั้นพี่บอกให้ก็ได้ ฟังดีๆ นะครับ...พี่ก็แค่ขอสมัครเป็นหลานเขยคุณย่าบ้างก็เท่านั้นเอง” พาขวัญหยุดรถลงตรงหน้าร้านสะดวกซื้อร้านเดิม ซึ่งเป็นที่แรกที่ทำให้เธอได้รู้จักกับใครบางคน ร่างสูงของธนัชกับร่างบางของพาขวัญเดินเคียงกันไปยังลานคุณย่าโม เธอยืนมองชายหนุ่มที่กำลังก้มลงกราบคุณย่าด้วยสายตาครุ่นคิด “วันนี้ขออะไรจากท่านคะ” “อันที่จริงพี่ก็ไม่อยากบอกหรอกนะ” ธนัชแสร้งยกมือขึ้นลูบปลายคางของตัวเอง กลอกตาไปมาแต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังมองมาที่เขาอย่างเคืองๆ จึงต้องยอมสารภาพ “ ก็ช่วงที่พี่ไม่อยู่ถ้าน้องขวัญคิดถึงพี่บ้าง พี่ก็จะกลับมาแก้บนท่านด้วยเพลงโคราชชุดเล็กแต่ถ้า...” เขาหยุดพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้กับหญิงสาวให้มากขึ้น ด้วยกลัวว่าเธอจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขากำลังจะพูดออกไป “แต่ถ้าน้องขวัญ...รักพี่บ้าง พี่ก็จะกลับมาแก้บนท่านด้วยเพลงโคราชชุดใหญ่” พาขวัญยิ้มออกมาน้อยๆ ที่มุมปากกับสิ่งที่ได้ยิน พลางคิดไปถึงเมื่อคืนที่เธอตอบตกลงในการให้ ‘โอกาส’ เขา ซึ่งจริงๆ แล้วก็เหมือนกับการให้โอกาสตัวเองด้วยนั่นล่ะ โอกาสที่จะได้เรียนรู้คนแปลกหน้าให้กลายเป็นคนคุ้นเคย คงไม่ผิดกระมังถ้าเธอจะเผยความลับเล็กๆ ให้เขาได้ฟังบ้าง “ถ้าอย่างนั้นพี่นัชห้ามมาบ่นทีหลังนะคะ” คิ้วเข้มของชายหนุ่มเลิกขึ้นอย่างสงสัย ดวงหน้าสวยของพาขวัญรื้นขึ้นเป็นสีแดงด้วยร่องรอยของความเขินและประโยคต่อมาก็ทำเอาธนัชแทบอยากจะรวบร่างบางของหญิงสาวเข้ามากอดไว้ดั่งใจคิด หากแต่เมื่อดูความเหมาะสมของสถานที่แล้วเขาก็ทำได้แค่เพียงเอื้อมไปจับมือเรียวของพาขวัญขึ้นมากุมไว้แน่น “ก็...พี่นัชคงต้องกลับมาแก้บนเพลงโคราชชุดเล็กเยอะหน่อย ส่วนชุดใหญ่เนี่ย...คงต้องใช้เวลาอีกสักพักแล้วค่อยกลับมาแก้บนนะคะ” จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 4 พ.ค. 49 20:03:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Link Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4336842/W4336842.html +++++++++ See you the next trip...>>> จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 4 พ.ค. 49 20:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ei ei ei so cute ก็...พี่นัชคงต้องกลับมาแก้บนเพลงโคราชชุดเล็กเยอะหน่อย ส่วนชุดใหญ่เนี่ย...คงต้องใช้เวลาอีกสักพักแล้วค่อยกลับมาแก้บนนะคะ” 55555 จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 4 พ.ค. 49 22:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ ^ อืม พี่โอเลี้ยงฯ ชอบตรงใจกะปลากัดอ่ะ อิอิ so cute เจงๆ เลยจ้าพี่สาว อิอิ ปล.นี่ถ้าทริปหน้าไม่ติดไปภูกระดึง จะแบกเป้ไปโคราชคืนนี้เลยนะ ...ไปขอเป็นสะใภ้บ้าง...ก๊ากกก จากคุณ : ปลากัด (LonelySeason) - [ 4 พ.ค. 49 23:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อิอิ น่ารักอีกคู่นึงล่ะ จากคุณ : nongwin - [ วันฉัตรมงคล 00:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^______^ ถ้าจะให้ดีพี่นัชต้องมารำแก้บนเองด้วยนะเนี่ย อิอิ จากคุณ : Honey P (Honey Pee) - [ 6 พ.ค. 49 08:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบนางเอกตอบ น่ารัก อิอิ จากคุณ : scottie - [ 6 พ.ค. 49 13:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฮิๆสรุปงานนี้พระเอกต้องรีบแก้บนเลย จากคุณ : รียา-อารียา - [ 7 พ.ค. 49 16:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าร๊ากกกกกกกก ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 8 พ.ค. 49 10:57:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11   จากคุณ : burin piggypink - [ 8 พ.ค. 49 18:38:57 ]