CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    >> ครัวของมีนา : บทที่ 13 - โลกของผู้ใหญ่ช่างเข้าใจยากจริงหนอ

    Meena’s Kitchen : Chapter 13.
    -----------------------------------------------------------

    ปลายไม้รอจนแองจี้แอนเดอะแก๊งค์เดินตึงตังเชิดหน้าออกไปแล้วจึงหันมากระซิบฉันอย่างขำ ๆ

    “ ปกติพี่ไม่เคยว่าผู้หญิงหรอกนะ  แต่สามคนนี้พี่ขอเลย ”

    “ พี่ไม้ … มี่ก็เคยอยู่กลุ่มเค้านะ ”  

    ฉันรีบพูดดักคอ  รู้สึกร้อนตัวขึ้นมานิด ๆ    

    เพราะไม่ว่าปลายไม้จะพูดด่าแองจี้ประเด็นไหนก็ชิ่งกระทบโดนฉันทั้งนั้นแหล่ะ  (TT –TT  )

    “ นั่นแหล่ะ  พี่ถึงดีใจที่มี่เลิกยุ่งกับบาร์บี้พวกนั้นได้ไง ”  

    ปลายไม้ยิ้มยิงฟัน    ทั้งโลกนี้มีแต่คนยินดีที่ฉันโดนเพื่อนทิ้งทั้งนั้น  เป็นตลกร้ายที่ขำไม่ออกเลย …  (TT ----–TT  )

    “ บาร์บี้คือพวกแองจี้เหรอคะ ”  ฉันถามอย่างสงสัย

    “ ใช่สิ … รู้มั้ยกลุ่มตุ๊กตาบาร์บี้เนี่ยเป็นหัวข้อหลักในการสนทนาของพวกผู้ชายเพื่อนพี่เลยล่ะ  แต่เป็นไปในทาง … “

    “ ไม้ ! … พอได้แล้ว “

    ณัชชาทำเสียงดุมองเขาตาเขียว   ไม้ถึงเงียบเสียงลง  แอบกลั้นยิ้มเอาไว้สุดความสามารถ

    “ แสดงว่ามี่สวยเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ใช่มั้ย “   ฉันถามอย่างดีใจ

    “ เอ้อ  …  จะคิดว่ายังงั้นก็ได้ ”  ปลายไม้หัวเราะคิกคัก  ทำหน้าเจ้าเล่ห์

    ฉันชักสงสัยตะหงิด  ๆว่า “ เป็นหัวข้อหลักในการสนทนา ”  จะหมายถึง “ การนินทา “  รึเปล่า  … แต่ฉันถือคติประจำใจว่า … จงเลือกเชื่อในสิ่งที่ตัวเองสบายใจจะดีกว่า


    นาฬิกาปลุกมือถือเสียงดังขึ้น  เป็นเสียงที่ฉันตั้งไว้เมื่อถึงสมควรแก่เวลาไปร้านราวิโอลี่ได้แล้ว

    “ พี่ไม้ไปด้วยกันมั้ย ”  ฉันออกปากชวน  ไม่ทันปลายไม้จะอ้าปาก   ณัชชาก็พูดขัดขึ้นก่อน

    “  ไม่ได้หรอกมี่ … ก็พี่เค้าต้องเล่นบาสก่อนนี่นา  ไม้รีบไปเถอะ  เพื่อนมาเรียกอยู่โน่นแล้ว ”

    ณัชดึงแขนฉัน   รีบลากออกจากคณะไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสีหน้าของอีกฝ่าย


    เราสองคนเดินกันมาตามถนนคุยกันตลอดทาง   การโดนเลิกคบก็มีข้อดีอย่างหนึ่ง  คือฉันสามารถไปไหนกับณัชได้อย่างไม่ต้องหลบซ่อนประหนึ่งว่าเราสองคนทำผิดลักลอบขนยาเสพย์ติดอีกต่อไป  ที่จริงแล้วฉันชอบเวลาที่ได้อยู่กับเธอ   ฟังคำเทศนาข้อคิดที่ถึงแม้บางเรื่องจะชวนหงุดหงิดและลึกซึ้งเกินความเข้าใจของฉันก็ตาม     คนแบบณัชชาเป็นคนแบบที่โบราณเรียกว่า “ นักปราชญ์ “  เวลาอยู่ด้วยกันแล้วฉันเหมือนจะสมองปรอดโปร่ง  คิดอะไรได้หลายอย่าง  

    เธอมีมุมมองและทัศนะคติแบบเย็น ๆ  เข้าใจชีวิตที่ทำให้รู้สึกว่าโลกบูดเบี้ยวใบนี้น่าอยู่ขึ้นเป็นกอง


    “ ไม่มีใครคบ  เลยนึกถึงฉันขึ้นมาได้งั้นสิ ”  

    ณัชชาเคยพูดเล่นกัดฉันแบบไม่ถือสา  และฉันก็เชื่อว่าเธอไม่เก็บเอามาโกรธจริง ๆ

     ฉันรู้สึกมาตลอดว่าณัชชาช่างเป็นผู้หญิงที่ใจเย็นและเข้มแข็ง  ไม่ว่าจะโดนคนอื่นส่งสายตาดูถูก  ด่าว่า  เหน็บแนมให้เจ็บแสบยังไงเธอก็เย็นเฉยตั้งตระหง่านเปรียบประดุจภูเขาน้ำแข็งขั้วโลกใต้   มีอยู่คนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ณัชชาอ่อนไหวทางอารมณ์เพิ่มขึ้นจนน่าแปลกใจ   ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ทำให้เธอโกรธได้ทั้งนั้น



    …  ณัชอาจจะเกลียดปลายไม้มากก็ได้ …



    ใช่แล้ว  ฉันย้ำบอกตัวเองว่าอย่างงั้น  อย่างน้อยคิดแบบนี้ฉันก็จะเป็นเพื่อนกับณัชได้อย่างสนิทใจเหมือนเดิม  …


    .

    จากคุณ : อันปังแนน - [ วันฉัตรมงคล 20:08:30 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป