ความคิดเห็นที่ 1 ขึ้นสิบเอ็ดค่ำ เดือนสาม ใกล้เข้ามาทุกที เมืองฉงซิ่งเดิมทีจัดเป็นเมืองขนาดใหญ่อันคึกคัก เต็มไปด้วยผู้สัญจร และคนค้าขาย ทว่าหลังการอาละวาดของกลุ่มโจรมัจฉาแห่งแยงซีกลับทำให้เมืองแห่งนี้แทบกลับกลายเป็นเมืองร้าง ผู้คนต่างอพยพหนีภัยกันจ้าละหวั่น การกลับมาของฉิกจับอิดครั้งใหม่นี้มิเพียงอึกทึกครึกโครม ยังสร้างความแตกตื่นหวั่นไหวออกไปเป็นวงกว้าง  ประดุจระลอกคลื่นที่แผ่ไพศาล ชื่อเสียงของพวกมันร่ำลือไปในหลายมณฑล ตลอดจนทั่วทั้งแผ่นดิน! มิมีผู้ใดไม่รู้จักฉิกจับอิด และการกลับมาของพวกมัน เพียงแต่ชื่อเสียงเหล่านั้นกลับมิได้มีส่วนช่วยสร้างเสริมรากฐานใดใดแก่พวกมันแม้เศษเสี้ยว กลับสร้างความหวาดกลัว และเกลียดชังแก่ผู้คน การสถาปนาฉิกจับอิดใหม่เป็นเสมือนการถือกำเนิดของอสูรมารร้ายที่ชัดแจ้งเสียยิ่งกว่าการคงอยู่ของฉิกจับอิดเดิม การทำเช่นนี้ของพวกซ่งปัง มิเพียงไม่มีผลดี ยังส่งผลร้ายต่อพวกมันโดยตรง เหล่าชาวยุทธ รวมถึงคนของทางการล้วนพุ่งเป้ามาที่พวกมัน ซ่งปังที่แท้ต้องการสิ่งใดกันแน่? ที่ทำเช่นนี้น่ากลัวล้วนมีจุดประสงค์เคลือบแฝง!!! หรือเพียงต้องการสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายในผืนแผ่นดินที่กำลังลุกไหม้ด้วยเพลิงสงคราม? หรือพวกมันเพียงต้องการให้ฮั่นตงปรากฎตัวออกมา? แต่มิว่าพวกมันมีจุดประสงค์เคลือบแฝงใด งานพิธีสถาปนาฉิกจับอิดก็ยังคงใกล้เข้ามาทุกขณะ มีการจัดเตรียมการอย่างยิ่งใหญ่ ธงทิวสีเขียวสัญลักษณ์ฉิกจับอิดเรียงรายจนถ้วนทั่วเมืองฉงซิ่ง และสองฝั่งแม่น้ำแยงซี พวกมันกลับปลดเอาธงมัจฉาสีเลือดลง เปลี่ยนเป็นใช้ธงสัญลักษณ์ฉิกจับอิด แสดงตัวว่าพวกมันล้วนต้องการแสดงตนเป็นคนของฉิกจับอิดทั้งสิ้น! ชื่อของแม่น้ำแยงซีเกียงหรือฉางเจียงนั้นหมายถึงแม่น้ำกว้าง ใช้เปรียบว่ามหาวารีนี้ประดุจมหาสมุทร ชั้นที่ถ้าตัดหัวท้ายแม่น้ำออกส่วนหนึ่งแล้วก็จะกลายเป็นทะเลสาปใหญ่ซึ่งมองจากฝั่งใดก็จะเห็นเพียงเส้นขอบฟ้านั่นเอง เรือเอกของซ่งปังนั้นมีสัณฐานใหญ่มหึมาหน้าแบน ขนาดกว้างยาวเส้นเศษ มีเสากระโดงหลักสามเสา ใบเรือวาดเป็นมังกรหนึ่ง ตะพาบหนึ่ง จระเข้หนึ่ง ล้วนเป็นสัตว์ซึ่งมีอิทธิฤทธิ์ทางน้ำ แม่ย่านางของเรือธงนั้นใช้รูปปีศาจยิงฟัน มีพลเรือร่วมห้าร้อย มีการฝึกทหารเลี้ยงม้าบนเรือประดุจวังอันโอ่โถงแห่งหนึ่ง ซ่งปังตั้งใจให้เรือนั้นลอยลำอยู่ อาศัยเรือใหญ่อีกห้าลำขึงโซ่ผูกต่อติดกันไปเป็นผืนเดียวให้เรือคงสภาวะนิ่ง เรือห้าลำนี้มีหัวเป็นหงส์ กิเลน เต่า มังกร เสือ ตามลำดับ ทุกลำมีคนราวสองร้อย ต่างมีนายโจรสลัดผู้เชี่ยวชาญทางน้ำเป็นผู้ควบคุม แต่ละลำต่างโบกธงทิวฮึกหาญ การนี้ราวกับครั้งโจโฉกระทำ ณ สมรภูมิผาแดง ที่แตกต่างคือซ่งปังมีคำสั่งกระจายเรือขนาดกลางและเล็กจำนวนประมาณห้าร้อยทอดสมอรอบเรือใหญ่ทั้งห้า แต่ละลำย่อมมีพลทหาร อาวุธ คือ หอก ธนู และ ปืนใหญ่ คล้ายเป็นกำแพงป้องกันอันแน่นหนาราวกับตาข่ายคคนานต์ และเนื่องจากกระแสน้ำเวลานี้รุนแรงเชี่ยวกราก ซ่งปังยังมีคำสั่งให้ขึงโซ่ใหญ่พาดผ่านลำน้ำ ยึดลำเรือกับศิลาใหญ่หนักนับพันชั่งที่สองฟากข้าง มีสะพานหลักสะพานรองเชื่อมระหว่างเรือ และเชื่อมเรือกับฝั่ง ขี่ม้าข้ามได้ทีละสามตัว ผู้คนในเมืองฉงซิ่งเห็นกองเรือนี้ต่างหวาดนัก เหมือนว่าซ่งปังสร้างเมืองขึ้นมาในเมือง สร้างปราการมั่นคงขึ้นมากลางน้ำ เป็นเรื่องพิลึกพิสดารไม่เคยมีมาก่อน ดูเผินๆ การนี้ คล้ายซ่งปังสละทางง่าย เลือกหนทางยาก คือแทนที่จะใช้ตัวเมืองฉงซิ่งอันมีค่ายคูประตูหอรบพร้อมแล้วเป็นที่มั่น กลับนำเรือมาลอยลำเวิ้งว้าง ที่สำคัญอีกประการหนึ่งเรือนั้นทำด้วยไม้มิใช่หิน ถ้ามีกองทัพบุกมาจะเลียนอย่างขงเบ้งอาศัยจังหวะลมแรงเผาเอาทั้งหมดก็ทำได้ง่าย แต่หากพิจารณาให้ถี่ถ้วนแล้ว ซ่งปังมิได้เขลาเลย ปราการเรือมิเพียงทำให้มันสามารถรับรุก ยังช่วยมันในการถอยหนีคล่องแคล่ว นั่นเพราะโซ่ยักษ์ที่เชื่อมเรือเอกกับเรืออื่นๆ นั้นมีเพียงเส้นเดียว และมีกลไกซึ่งปลดได้ง่าย ขอเพียงปลดออก โซ่อื่นๆ จะปลดและจมลงน้ำหมด เปิดให้เรือทั้งนั้นเคลื่อนไหวอย่างอิสระ เรือเอกอันเกรียงไกรก็สามารถกระทำการต่างๆ ได้ตามใจปรารถนา ถึงคราวคับขันจริงๆ มันสามารถล่องเรือตามแม่น้ำกลับไปยังเมืองอู่ฮั่นถิ่นเก่า หรือเดินหน้าออกทะเล หลบหนีไปยังเกาะห่างไกล หรือต่อให้เสียทีถึงที่สุดยังล่าถอยออกหลบซ่อนตามเกาะแก่งก็ได้ ทั้งหมดทั้งปวงซ่งปังจึงเลือกลำน้ำแยงซีเป็นฐานที่สถาปนาฉิกจับอิดขึ้นใหม่ แทนอาศัยตัวเมืองฉงซิ่ง ฉายา “เทพมัจฉาโลหิต” ของมันนับว่ามิรวบรัดธรรมดาจริงๆ ทุกอย่างเตรียมการพรักพร้อมแล้ว ขาดอย่างเดียวเป็นอย่างที่สำคัญที่สุด ผู้ที่ซ่งปังคิดจะสถาปนาขึ้นเป็นหัวหน้าพรรคยังไม่ปรากฎตัว ฮั่นตงยังมิมา!!!! หากฮั่นตงไม่มา หรือมาแล้วแต่ไม่รับตำแหน่ง ซ่งปังจะทำเช่นไร? ปัญหาเหล่านี้มันต้องเคยขบคิดผ่านจึงดำเนินอุบายขึ้น นั่นแสดงให้เห็น... มิว่าฮั่นตงจะปรากฎตัวขึ้นหรือไม่ มันล้วนมีหนทางแก้ไข บางทีมันเองที่คิดขึ้นเป็นประมุขฉิกจับอิด!!! เพียงอาศัยชื่อเสียงของฮั่นตงรวบรวมสมัครพรรคพวกดั้งเดิมของฉิกจับอิดเท่านั้น!!! จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 พ.ค. 49 11:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เทือกเขาสูงใหญ่ ทอดยาวราวกับเป็นมังกรร้ายที่ซุ่มรอคอยโอกาส ที่นี่เป็นแถบที่มีป่าหนาทึบ สองฟากข้างเป็นเหวหมื่นวา การจะผ่านเทือกเขาเช่นนี้ ได้แต่ปีนป่ายขึ้นไปตามแนวลาดของเทือกเขาซึ่งมีหนทางสลับซับซ้อน เต็มไปด้วยชะง่อนหินใหญ่ และต้นไม้หนาทึบ น้อยครั้งนักจะมีผู้เหยียบย่างผ่านหนทางเส้นนี้ นอกเสียจากว่าจะเป็นพวกโจรป่า หรือเหล่านายพราน ตลอดเส้นทางสองฟากข้างในช่วงนี้เป็นทางเดินแคบๆ ซึ่งเป็นแนวราบจำนวนน้อยที่อยู่บนเทือกเขาใหญ่ ด้านข้างนอกจากมีศิลาใหญ่ที่ยื่นออกมาจากตัวเทือกเขาอยู่ประปรายแล้ว ยังมีพืชแถบเทือกเขาสูงสีสันงดงาม รวมถึงต้นสนโบราณอายุหลายร้อยปีที่ยืนต้นสง่าอยู่โดยรอบบริเวณ บุคคลสี่คนประกอบด้วยสามบุรุษหนึ่งสตรีกำลังเดินทางอย่างรีบเร่ง ขณะที่แสงอาทิตย์อ่อนจาง ทาบทอบนร่างของทั้งสี่จนปรากฎเป็นเงายาว "น้องรอง เห็นทีว่าพวกเรายังมิสามารถเดินทางผ่านเทือกเขาแห่งนี้ไปได้ก่อนฟ้ามืดเป็นแน่ หาสถานที่รื่นรมย์สักแห่งพักแรมกันก่อนเถิด" บุรุษวัยประมาณสี่สิบปีรูปร่างสันทัด แววตาเข้มแข็งมั่นคงแต่งกายคล้ายพ่อค้าวาณิช ผู้นำหน้าสุดของขบวนเป็นคนกล่าวขึ้น น้องรองนั้นมีใบหน้าคมคาย คิ้วหยาบหนา ตากลมโตสุกใส ลักษณะสง่างามยิ่งนัก เป็น...ฮั่นตงเอง! ถ้าเช่นนั้นคนที่เป็นผู้นำขบวนย่อมเป็น ฟาหลินซี ส่วนอีกสองคนจักเป็นใครไม่ได้นอกจาก เสี่ยวโกย และเหวินเหม่ยชิง!!! ทั้งสี่ที่เลือกเดินทางในหนทางธุรกันดารเช่นนี้ แสดงว่ากำลังรีบเร่งยิ่งแล้ว ฮั่นตงและพวก เสาะพบชะง่อนผาแห่งหนึ่งที่ยื่นออกมาราวกับเป็นหลังคา ที่ด้านในมีสภาพเรียบลื่นคล้ายพื้นห้อง สามารถหลบพักผ่อนได้ บนพื้นยังมีเศษฟืน และกิ่งไม้แห้งที่เห็นได้ชัดว่าเคยถูกเผาไหม้ทิ้งอยู่เกลื่อนกลาด "อืม ที่นี่คงเป็นสถานที่เหล่านายพรานพักแรมในยามมืดค่ำ พวกเราก็อาศัยหลับนอนสักคืนเถิด" ฟาหลินซีกล่าว ทั้งสี่ช่วยกันปัดกวาดเศษกิ่งไม้ ใบหญ้าออกไปด้านข้าง จากนั้นเสี่ยวโกยอาสาออกไปเก็บกิ่งไม้สำหรับนำมาใช้เป็นฟืน กว่าที่ทั้งหมดจะจัดเตรียมสถานที่ และกว่าเสี่ยวโกยจะกลับมา แสงเงินแสงทองสุดท้ายก็ลับเหลี่ยมเขาไปในที่สุด คืนนั้น เหริ่งเรไร และสัตว์ที่หากินกลางคืนร่ำร้องกันเซ็งแซ่ เสี่ยวโกยจัดแจงก่อกองไฟขึ้นเพื่อประทังความหนาวอันเย็นเยียบในยามค่ำคืน น้ำค้างตกลงมาจนพื้นที่โดยรอบเปียกชุ่ม โชคยังดีที่ฮั่นตง และพวกมีชะง่อนผาให้หลบซุกกาย มิเช่นนั้นนอกจากมิสามารถก่อกองไฟแล้ว ยังจะต้องนอนตากน้ำค้างกันทั้งคืน "เพี่ยะ!" เสียงไม้ฟืนแตกออก เปลวไฟแลบเลีย คนทั้งสี่ล้อมลงเข้าหากัน อาศัยเปลวไฟซึ่งลามเลียฟืนช่วยให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ทั้งสี่มีเพียงแสงจากเปลวไฟฉาบไล้อยู่บนใบหน้า ร่างกายส่วนใหญ่แฝงเร้นอยู่ในเงามืด ทั้งดูลึกลับน่าเกรงขาม ทั้งยังยากอ่านสีหน้าได้ ...สถานการณ์เช่นพวกมัน ต่อให้มีอารมณ์อย่างไรก็เช่นกัน... "น้องรอง พี่ใหญ่มีคำถามที่สงสัย คิดใคร่ถามเจ้า" ฟาหลินซีกล่าวขึ้น ใบหน้าของเขาแม้จะเห็นสีหน้าได้เพียงวับแวมรำไร ทว่ากลับฉายชัดให้เห็นความกังวล "อืม ท่านถามเถิด" "เรากำลังสงสัยว่าการสถาปนาที่ฉงซิ่งนั้นอาจเป็นกับดัก ซ่งปังผู้นี้ไม่น่ามีเจตนาดี มันในเมื่อเป็นคนของฉิกจับอิด น่าจะรู้ดีว่าฮั่นตงเป็นคนเช่นไร มีหรือจะยอมถูกมันเชิด ดังนั้นมันที่ประกาศว่าจะฟื้นฟูฉิกจับอิด โดยให้น้องรองรับตำแหน่งประมุข เกรงว่าคงมีเบื้องหน้าเบื้องหลังแล้ว" เสี่ยวโกยได้ยินเช่นนั้นพลันกล่าวว่า "ต่อให้เป็นกับดัก หรือพวกเรายังจะเกรงกลัวผู้แซ่ซ่งกับคนของมัน! ขอเพียงพี่รองปรากฎตัวป่าวประกาศทำลายแผนชั่วของมัน ดูทีว่ามันยังจะทำประการใด?" "มันเมื่อเตรียมการพรักพร้อม ย่อมมิกลัวว่าพวกเราจะปรากฎตัว อย่าว่าแต่พวกเรามีเพียงสี่คน สองหมัดย่อมยากต้านทานสี่ฝ่ามือ อีกทั้งที่ๆ พวกเราจะไปยังเป็นถิ่นของพวกมัน คิดแล้วน่าปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่ง!" เหวินเหม่ยชิงแทรกขึ้นบ้าง ทั้งสี่คนตกอยู่ในความเงียบ และมืดมิด สุดท้ายมีคนผู้หนึ่งถอนหายใจออกมาอย่างต่อเนื่องและยาวนาน เป็นฮั่นตง! "เราทบทวนเรื่องนี้มาหลายสิบหลายร้อยเที่ยว รู้ทั้งรู้ว่าซ่งปังย่อมมิมีเจตนาดี แต่ก็ยังมิอาจไม่ไป!" ความนี้มีเสียงจากฮั่นตง ฟาหลินซี เหวินเหม่ยชิง รวมทั้งเสี่ยวโกยพากันจับจ้องเขาเป็นตาเดียว ทว่าแสงไฟอันน้อยนิดทำให้มิอาจเห็นสีหน้าผู้พูดได้ชัดเจนนัก ฮั่นตงเอ่ยว่า “ที่ต้องไปทั้งหมดล้วนมาจากสาเหตุสามประการ” "สามประการใด?" เสี่ยวโกยอดมิได้ต้องเอ่ยแทรกขึ้น ยอดมือปราบผงกศีรษะจึงว่า “ข้อแรก ไม่ว่าในแง่ของชาวยุทธ หรือในฐานะที่เคยเป็นมือปราบ เราก็มิอาจนิ่งเฉยปล่อยให้ซ่งปังก่อเรื่องต่อไป มันเวลานี้นับวันจะก่อความเดือดร้อนหนักข้อขึ้นทุกที หากมันสามารถสถาปนาฉิกจับอิดขึ้นใหม่ได้ เภทภัยก็จะตกอยู่แก่เหล่าราษฎร “ที่สำคัญมันแอบอ้างใช้ชื่อเราก่อกรรมทำเข็ญ ตัวเราจะมากจะน้อยถือว่ามีส่วนผิด ดังนั้นควรจะทำให้มันเห็นว่าการที่มันดึงเราเข้าไปเกี่ยวข้อง จะเป็นเหตุให้มันต้องพ่ายแพ้ในที่สุด! นี่ถือเป็นความรับผิดชอบของเราต่อคนทั้งแผ่นดินประการหนึ่ง ทั้งสามคนพลางพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย ซ่งปังเมื่ออาศัยชื่อของฮั่นตงในการก่อกรรมทำเข็ญ พวกตนยังนิ่งเฉยได้หรือ? "แล้วน้องรองจะทำเช่นไรหากพวกมันมิยินยอม" ฟาหลินซีถามด้วยความกังวล ฮั่นตงกล่าวว่า"พวกมันมิยินยอมแน่ เพียงแต่เรายังมีวิธีจัดการพวกมัน" "วิธีการใด? รีบบอก" "ซ่งปังผู้นี้สมัยก่อนที่จะเข้าเป็นคนของฉิกจับอิด มีพลังฝีมือสูงส่ง เป็นโจรสลัดอาละวาดอยู่เขตลุ่มน้ำแยงซี หยิ่งผยองยิ่งนัก ภายหลังเพราะพ่ายแพ้หลี่เฉินเชียง จึงยินยอมติดตามอีกฝ่ายเข้าสังกัดฉิกจับอิด ขอเพียงข้าพเจ้าออกปากท้าต่อหน้าคนของมัน ซ่งปังย่อมมิอาจปฏิเสธตามกฎสำคัญของพวกโจรสลัด และเมื่อมันพ่ายแพ้ ได้แต่ทำตามพวกเราแล้ว" ทั้งสามฟังพลางผงกศีรษะ แต่แล้วเหวินเหม่ยชิงพลันกล่าวว่า "พี่ฮั่น ท่านคล้ายยังมีเรื่องวิตกกังวลอยู่อีก?" ฮั่นตงถอนหายใจยาวนานกล่าวว่า "เรื่องทั้งหมดฟังดูคล้ายสะดวกดาย แท้จริงพวกเราต้องปลอมปนเข้าสู่สถานที่ของมัน ท่ามกลางกองกำลังนับร้อย มิแน่นักว่ากระทั่งโอกาสท้าสู้กับซ่งปังก็ยังมิมี ที่สำคัญที่สุดยังต้องระวังคนของทางการอาจสอดมือเข้ายุ่งเกี่ยว และอาศัยโอกาสนี้กวาดล้างทั้งหมดในคราเดียว" ทั้งสี่กลายเป็นมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดเจน แม้ว่าจะมีแสงไฟเพียงวับแวมก็ยังสามารถสังเกตได้! "และนี่จึงเป็นที่มาของเหตุผลประการที่สอง ได้ยินว่าทางการเริ่มเคลื่อนไหว เวลานี้ฮ่องเต้มีพระบัญชาให้ฉินอ๋องเดินทางด้วยตัวเอง เป้าหมายเพื่อจัดการกับเราฮั่นตง การทำเช่นนี้เท่ากับบีบให้ท่านอ๋องอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก เพราะหากฉินอ๋องไม่จัดการกับข้าพเจ้า เท่ากับขัดพระบัญชา ต่อให้เป็นท่านอ๋องก็ต้องรับโทษสถานหนัก" "เหตุใด? ฮ่องเต้ทำเช่นนี้? ไฉนต้องบีบท่านอ๋องผู้เป็นเสมือนเสาหลักของบ้านเมือง?" เหวินเหม่ยชิงถามด้วยความร้อนใจ "นั่นก็เนื่องมาจากข้าพเจ้าเช่นกัน ฮ่องเต้เมื่อฟังว่าซ่งปังคิดสถาปนาฉิกจับอิดขึ้นใหม่ที่ฉงซิ่ง โดยให้เราฮั่นตงเป็นประมุขพรรค ฮ่องเต้ก็ทรงระแวงในตัวท่านอ๋องมากยิ่งขึ้น เนื่องเพราะทุกคนต่างก็ทราบว่าข้าพเจ้าสนิทกับท่านอ๋อง เหตุการณ์นี้จึงนอกจากพุ่งเป้ามาที่เราฮั่นตง ยังมุ่งหมายมาที่ท่านอ๋อง หรือนี่อาจเป็นแผนการที่จะทดสอบความซื่อสัตย์ของฉินอ๋อง ดีไม่ดีอาจมีการจัดฉากเพื่อใส่ไคล้ว่าท่านคิดก่อการกบฎ" "โอ แล้วฮ่องเต้มิกลัวว่าท่านอ๋องจะก่อกบฎขึ้นจริงๆ หรือ?" เสี่ยวโกยกล่าวถามขึ้น ฮั่นตงผงกศีรษะ กล่าวว่า "ดังนั้นทรงมีพระบัญชาให้ท่านอ๋องเดินทางมาลำพัง กับองครักษ์ส่วนตัวมิกี่คน ส่วนกำลังทหารมอบให้หลิวหยงเคอ ในฐานะราชครูเป็นผู้ดูแล" "นี่! นี่เท่ากับถอดเขี้ยวเล็บฉินอ๋อง ต่อให้ท่านอ๋องกับพี่ฮั่นมีข้อตกลงกันอยู่ก่อน กำลังทั้งหมดก็ยังมิสามารถต่อกรกับทางการ ดีไม่ดีอาศัยโอกาสนี้กำจัดท่าน คนของซ่งปัง และฉินอ๋องไปด้วยในคราเดียว!" เหวินเหม่ยชิงกล่าวเสียงดัง ทุกคนยิ่งมีสีหน้าเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น "น้องรอง แล้วประการที่สามเล่า?" ฟาหลินซีถาม "ประการที่สาม ประการสุดท้าย ฉินอ๋องเป็นเพียงหนึ่งในสองยอดฝีมือ ที่เพียงพอจะช่วยพวกเราต่อกรกับ หลิวหยงเคอ และเฒ่ามากวาสนา ส่วนอีกคนคือน้องสี่ของพวกเราซึ่งเวลานี้ยังหายสาบสูญ ดังนั้นพวกเรามิอาจไม่เดินทางไปฉงซิ่ง!!!" ถอนหายใจนิดหนึ่งค่อยกล่าวต่อ "พวกเรารีบนอนเถิด พรุ่งนี้เช้าพวกเรายังต้องเร่งเดินทางกันต่อ" ทั้งสี่พากันเลือกมุมอันสงบทอดกายลง ต่างหลับสนิทเนื่องจากเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางอันยาวนาน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 พ.ค. 49 11:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันขึ้นสิบเอ็ดค่ำ เดือนสาม วันสถาปนาฉิกจับอิดใหม่ ท้องฟ้าของเมืองฉงซิ่ง และลุ่มน้ำแยงซีล้วนจุดคบเพลิง และโคมไฟสว่างไสวประดุจกลางวัน เหล่าชาวยุทธในเมือง และมณฑลใกล้เคียงนบพันคนต่างแห่กันมาร่วมงานชุมนุมตามเทียบเชิญของพวกซ่งปัง ได้ยินมาว่าผู้ที่ปฏิเสธเทียบเชิญ ล้วนถูกภัยลามฆ่าตายทั้งสำนัก กระทั่งสตรี และทารกก็มิเว้น จึงเป็นเหตุให้เหล่าชาวยุทธอื่นๆ หวาดกลัว และมาร่วมชุมนุมกันโดยมิอาจขัดขืน ชาวยุทธทั้งหลายทั่วสารทิศต่างเดินทางมายังฉงซิ่ง จนตัวเมืองใหญ่คึกคักยิ่ง เพียงแต่สีหน้าของคนเหล่านั้นล้วนแต่มีสีหน้าหวาดวิตกกังวลทั้งสิ้น เหล่าชาวยุทธที่มามีการใช้เส้นทางสัญจรทั้งทางบก และทางน้ำ บ้างเดินทางลำพัง บ้างเดินทางเป็นกลุ่ม ชาวยุทธที่เดินทางมาทางบกต่างถูกลำเลียงขึ้นเรือเล็ก เพื่อมุ่งหน้าสู่ปรัมพิธีกลางลำน้ำแยงซี ส่วนผู้ที่โดยสารเรือเดินทางมาตามแม่น้ำนั้นถูกกองเรือลาดตระเวณของพวกซ่งปังสกัดตั้งแต่ปากแม่น้ำ จากนั้นเปลี่ยนถ่ายใส่เรือลำเลียงขนาดกลาง นำผู้คนมุ่งหน้าสู่เรือใหญ่ที่ทำพิธี บนลำเรือขนาดกลางมีพื้นที่กว้างขวางสามารถจุผู้คนสี่สิบถึงห้าสิบคน ทั้งหมดเวลานี้อยู่บนดาดฟ้าเรือ มองเห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ทว่าตลอดลำน้ำที่มืดมิดกลับเต็มไปด้วยแสงจากลำเรือนับสิบนับร้อยที่ลอยลำอยู่บนท้องน้ำเวลานี้ บนลำเรือนี้ก็มีคบเพลิงหลายจุด บริเวณหัวเรือ ท้ายเรือ และช่วงกลางที่ทุกผู้คนกำลังชุมนุมอยู่เวลานี้ก็มีคบเพลิง และโคมไฟอยู่หลายดวง บริเวณคบเพลิงเหล่านั้นนับได้ทั้งสิ้นหกดวง ล้วนมีคนของซ่งปังดูแลเอาไว้ เพื่อมิให้เกิดอุบัติเหตุเพลิงไหม้ได้โดยง่าย "เฮ้ย! เจ้าเห็นพวกเราเป็นอะไร บังอาจนำพวกเรามานั่งรวมอุดอู้อยู่กลับพวกสวะ! มิเห็นพวกเราพี่น้องพรรคมังกรอยู่ในสายตาหรือ?" ชายร่างใหญ่หนวดเครารุงรัง มือขวาขาดเสมอข้อมือ กลับเป็นคนพิการผู้หนึ่ง ทว่ามิมีผู้ใดกล้าดูแคลนคนแขนด้วนผู้นี้ เนื่องเพราะมือที่ขาดเสมอข้อมือของมันกลับติดตั้งตาขอเหล็กกล้าประกายสีเขียววาววับอันหนึ่ง เปล่งประกายอำมหิตเย็นเยียบ มิทราบว่ามันใช้ตาขอนี้คร่าชีวิตผู้คนมามากน้อยเท่าใด อย่าว่าแต่ที่ด้านหลังของมันยังมีพี่น้องพรรคมังกร ที่รูปร่างแข็งแรงล่ำสันอยู่อีกสิบกว่าคน พวกมันยึดครองพื้นที่กึ่งหนึ่งของดาดฟ้าเรือลำนี้ ปล่อยให้ผู้คนอีกร่วมยี่สิบชีวิตเบียดเสียดกันอยู่อีกด้านแทน แต่ปากยังกล่าวว่ามิยินยอมที่อีกฝ่ายปล่อยให้พวกมันต้องอุดอู้รวมกับคนอื่น เจตนาของมันต้องการอวดโอ่ว่าพรรคมังกรของมันร้ายกาจเพียงใด!!! และการกระทำของมันก็สัมฤทธิผล คนของซ่งปังที่คอยควบคุมดูแลเรือลำนี้จำนวนสิบกว่าคนพากันหันมาสนใจพวกมัน หนึ่งในนั้นที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของทั้งหมดเดินเข้ามากล่าวว่า "สหายพรรคมังกร พวกเราต้องขออภัยด้วยที่มิได้จัดสถานที่ต้อนรับพิเศษสำหรับพวกท่าน เนื่องเพราะผู้ที่เข้าร่วมงานในวันนี้มีนับพันคน การเตรียมการจึงไม่เพียบพร้อมเท่าที่ควร" ผู้กล่าวเป็นบุรุษวัยประมาณสามสิบปี ไว้หนวดเรียวยาวเหนือริมฝีปาก แต่งกายด้วยชุดสีเขียวคาดแดง ซึ่งเป็นรูปแบบการแต่งกายของฉิกจับอิดเดิม "เฮอะ! หากเตรียมการไม่พร้อม ก็ไม่สมควรจะจัดงาน หากคิดจะจัดงานสมควรให้เกียรติแขกเหรื่อ พวกเจ้าทำเช่นนี้ ข้าว่าเป็นเพราะ "มัจฉาแห่งแยงซี" ไม่เห็นพวกเราพรรค "มังกร" อยู่ในสายตาเสียมากกว่า" บุรุษศีรษะล้านเลี่ยนที่ด้านหลังของชายมือตาขอตะโกนออกมา ผู้คนในเรือที่เหลือเริ่มจับตามองพฤติกรรมของคนพรรคมังกร และคนของซ่งปัง เกรงว่าจะเกิดเรื่อง ในนั้นรวมถึงชาวยุทธสี่คนอันประกอบด้วยสามบุรุษ หนึ่งสตรี พวกมันแต่งกายเยี่ยงชาวยุทธจักรสามัญ พกพาดาบกระบี่ธรรมดา เพียงแต่ประกายตาของพวกมันกลับกล้าแข็งยิ่งนัก ทั้งสี่คนบุรุษล้วนสวมใส่ชุดสีเทา หนึ่งรูปร่างสันทัด หนึ่งรูปร่างใหญ่โต ส่วนอีกคนสูงโปร่งใบหน้าคมคาย สตรีสวมใส่ชุดสีแดง สวมหมวกปีกกว้างปกปิดโฉมหน้า บุรุษที่สูงโปร่งกำลังจับจ้องดูบุรุษชุดเขียวที่ไว้หนวด และคนของพรรคมังกรที่ก่อเรื่อง ชายชุดเขียวมองดูศีรษะล้านเลี่ยนของคนผู้นั้น ปากกล่าวว่า "พี่ท่านนี้ศีรษะล้านเลี่ยน ร่างกายกำยำ หากให้ข้าพเจ้าคาดเดาคงเป็น รองหัวหน้าพรรคแซ่ตง นามตงเป่ยกระมัง?" ตงเป่ยมองดูชายชุดเขียว สีหน้าปรากฎแววกระหยิ่ม กล่าวว่า "นับว่าพอมีสายตา บิดาแซ่ตง ชื่อคำเดียวว่า "เป่ย" เป็นรองหัวหน้าพรรคมังกรที่คร่ำหวอดอยู่ในถิ่นนี้ พวกเจ้าเมื่อรู้ว่าเป็นเรา เหตุใดยังไม่ยกเก้าอี้มาให้เรา กับท่านหัวหน้าอีก" มันกล่าวพลางชี้ไปทางชายมือตาขอ ที่แท้ชายมือตาขอถึงกับเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเอง มิน่ามันถึงกล้ากำแหงกับคนของซ่งปัง ชายชุดเขียวกล่าวว่า "อ้อ ที่แท้เป็นท่านหัวหน้าหยางเลี่ยงมาด้วยตัวเอง เชิญตามอัธยาศัย" กล่าวจบหันหน้าจากมา มันแม้กล่าวอย่างสุภาพนอบน้อมต่ออีกฝ่าย ทว่ากลับมิใส่ใจต่อท่าทีของพวกพรรคมังกรแม้แต่น้อย ตงเป่ยเห็นเช่นนั้น พลันมีโทสะ พุ่งทะยานเข้าใส่ร่างชายชุดเขียวจากด้านหลัง มือกำเป็นหมัด เห็นหมัดของมันใหญ่เกือบเท่าชาม ลำแขนแข็งเกร็งเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ เสียงพลังหมัดของมันแหวกฝ่าอากาศดังหวีดหวิว แสดงให้เห็นถึงความแรงกล้าของพลังหมัด ผู้คนในเรือส่งเสียงร้องออกมาด้วยความหวาดหวั่น ทว่าชายชุดเขียวยังคงเดินหันหลังคล้ายมองมิรู้สึกว่าตนเองกำลังตอยู่ในอันตรายแต่อย่างใด? "น้องรอง เจ้าเห็นว่าอย่างไร?" บุรุษรูปร่างสันทัดที่อยู่ในสามบุรุษ หนึ่งสตรีถามบุรุษสูงโปร่งที่จับจ้องมองชายชุดเขียว และคนของพรรคมังกรอยู่ "ข้าพเจ้าเห็นว่าครั้งนี้ "มัน" คงต้องถูกเหวี่ยงลงจากเรือแล้ว" "เจ้าหมายถึงชายชุดเขียว?" "มิใช่!" มันกล่าวพลางปรายตามอง บุรุษร่างสันทัด และบุรุษอีกคน รวมถึงสตรีชุดแดงพากันมองตามไปเห็นว่าหมัดของตงเป่ยกำลังจะกระทบถูกแผ่นหลังของมัน และชายชุดเขียวผู้นี้ต่อให้ไม่ตายก็คงกระดูกสันหลังแตกหัก กลายเป็นพิการชั่วชีวิต ที่หนักหนาสาหัสที่สุดก็คือ...ด้านหน้าของมันมิถึงสองวาก็เป็นกราบเรือ ดีไม่ดีอาจถูกพลังหมัดของอีกฝ่ายกระแทกกระทั้นจนบาดเจ็บ กระเด็นกระดอนตกน้ำ นั่นเท่ากับว่าชายชุดเขียวต้องจมน้ำตายแน่นอนแล้ว! "พลั่ก โครม!" และตามมาด้วยเสียง "ตูม" ดังสนั่น ผิวน้ำแตกกระจาย หยดน้ำกระเซ็น กลับมีคนผู้หนึ่งลอยละลิ่วตกลงจากเรือ ลงสู่กระแสน้ำที่เชี่ยวกราก และดำมืด ผู้คนพากันหวีดร้องออกมา จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 พ.ค. 49 11:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทว่าสิ่งที่ผู้คนบนเรือเห็นนั้น กลับเป็นร่างใหญ่โตมหึมาของตงเป่ยที่มิทราบว่าคนชุดเขียวทำประการใด กลับทุ่มเหวี่ยงจนร่างของมันปลิวละลิ่วลงจากเรือ ตกลงไปในกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก จากนั้นจมหายไปในพริบตา คนของพรรคมังกรพากันแตกตื่นลนลาน รีบวิ่งกรูมาที่กราบเรือ หลายคนรีบกระโดดลงน้ำตามไป คนชุดเขียวโบกมือเป็นสัญญาณให้ชลอเรือ และจอดลง "พลังฝีมืออันยอดเยี่ยม คนของซ่งปังล้วนไม่ธรรมดา พวกเรายิ่งต้องระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น เมื่อครู่เจ้าเห็นมันลงมือหรือไม่?" บุรุษสูงโปร่งหันไปถามสตรีชุดแดง "อืม ข้าพเจ้าเห็น ก่อนอื่นมันเบี่ยงกายหลบเลี่ยงหมัดของคนแซ่ตง จากนั้นอาศัยสภาวะถาโถมของคนแซ่ตง ชิงประทับฝ่ามือเข้าที่กลางหลังของมันหนุนส่งมันลอยละลิ่วลงจากลำเรือ" "ที่สำคัญระหว่างนั้นมันยังจี้สกัดจุดอีกสี่จุด จนร่างของเจ้าหัวล้านนั่นแข็งทื่อ พอตกลงปะทะผิวน้ำก็จมดิ่งลงในแม่น้ำทันที มิเช่นนั้นต่อให้คนของพรรคมังกรมิได้มีพลังฝีมือสูงเยี่ยมเท่าใด แต่ด้วยพลังฝีมือทางน้ำของพวกมัน ต่อให้ยามหลับนอนก็มิจมน้ำเด็ดขาด!" บุรุษร่างใหญ่กล่าวแทรกขึ้นมา ทั้งสี่สนทนากันอย่างเงียบๆ ทว่าก็มิได้รอดพ้นจากสายตาคนชุดเขียว มันปรายตามาทางคนทั้งสี่คราหนึ่ง จากนั้นค่อยหันไปทางหัวหน้าพรรคมังกรกล่าวว่า "ผู้น้อยขออภัยที่พื้นเรือของเรากลับเรียบลื่นจนเกินไป เป็นเหตุให้รองหัวหน้าของพวกท่านได้รับอุบัติเหตจนร่วงหล่นลงจากเรือ ยังหวังว่ามันจะปลอดภัย!" กล่าวจบยิ้มที่มุมปาก คล้ายสมน้ำหน้าในชะตากรรมของตงเป่ย หัวหน้าพรรคมังกร หยางเลี่ยง มองดูคนผู้นั้น เนื้อตัวของมันสั่นเทาด้วยโทสะ กัดกรามกรอด แต่จนแล้วจนรอดก็มิได้ลงมือ คนผู้นี้อย่างไรก็สมกับเป็นหัวหน้าของกลุ่มคน สามารถยกขึ้น และวางลง มันพิจารณาดูชายชุดเขียวเบื้องหน้า มันกระทั่งคนผู้นี้ลงมือเช่นไรก็ยังมิอาจเห็น ลำพังตัวมันกับลูกพรรคยิ่งมิอาจรับมือคนผู้นี้ ไยต้องเอาไข่ไปกระทบหิน ดังนั้นระงับโทสะ กล่าวว่า "มิเป็นไร เราจะสั่งให้ทุกคนระมัดระวัง "พื้น" ให้มากขึ้น ขอตัว" กล่าวจบ หันไปบงการเหล่าสมุนในพรรคที่ลงไปงมหาตงเป่ย หลังจากงมหาอยูประมาณหนึ่งก้านธูป คนของพรรคมังกรก็สามารถงมตงเป่ยขึ้นมาได้ คนผู้นี้อยู่ในสภาพตัวแข็งทื่อเนื่องจากถูกสกัดจุด ทว่ากลับยังมิได้สำลักน้ำแม้แต่น้อย ดูท่าวิชาทางน้ำของคนผู้นี้นับว่ามิธรรมดาจริงๆ มันอยู่ในสภาพหน้างอง้ำ คิ้วขมวดมุ่น จับจ้องไปทางชายชุดเขียว ทว่ามิได้ด่าทอแต่ประการใด กลับสงบปากสงบคำยิ่ง หยางเลี่ยงพยายามตบคลายจุดให้กับตงเป่ยหลายครา ทว่ายังมิสำเร็จ มันหันไปมองทางชายชุดเขียว อีกฝ่ายพลันกล่าวว่า "รออีกสักชั่วยาม รองหัวหน้าตงคงสามารถเคลื่อนไหวได้ พวกท่านมิต้องกังวล" ในที่สุดท่ามกลางเหตุการณ์อันระทึกขวัญเรือก็ได้แล่นมาถึงปราการกลางน้ำ ทั้งหมดมองไปพบว่ามีเรือลักษณะเดียวกันหลายสิบลำ ทยอยกันเข้าเทียบเรือใหญ่ห้าลำที่เชื่อมโยงประดุจปราการ ดูท่าผู้คนที่มาร่วมงานคงมีนับพันคนทีเดียว ทั้งหมดขึ้นสู่ปราการกลางน้ำที่เสมือนถ้ำพยัคฆ์วังมังกรแห่งนี้ ************ เรือใหญ่ ที่เปรียบเสมือนปราการลอยน้ำ เวลานี้บรรจุผู้คนนับพันคน ล้วนเป็นเหล่าชาวยุทธจากทั่วทุกสารทิศ คนของซ่งปังคอยต้อนรับ ถ้าจะกล่าวให้ถูกก็คือ คอยควบคุมทุกผู้คนเอาไว้จะถูกต้องกว่า พวกมันกระจายกำลังอยู่ทั่วทั้งท้องเรือ ควบคุมประตูทางเข้า และช่องทางที่ทอดสู่ดาดฟ้าเรือที่ใช้ในการจัดงาน ชาวยุทธทั้งหมดถูกนำไปตามทางเดินที่มีโคมไฟถูกจุดเพื่อให้แสงสว่างทอดเป็นระยะ เพื่อขึ้นสู่ดาดฟ้า ในจำนวนชาวยุทธทั้งหมด มีอยู่สี่คนที่คอยเฝ้าดูเหล่าชาวยุทธ และคนของซ่งปังอย่างถี่ถ้วน ทั้งยังคอยกระซิบกระซาบพูดคุยกันอยู่โดยตลอด "เจ้ารอง ดูท่าคนของซ่งปังคงเตรียมการไว้อย่างดี ดูแค่มาตรการในการควบคุมป้องกันเรือลำนี้ ก็นับว่าพวกมันไม่ธรรมดาจริงๆ" บุรุษชุดเทารูปร่างสูงโปร่งยังคงจับจ้องไปตามทางเดินที่ทอดขึ้นสู่ดาดฟ้า ซึ่งประดับประดาด้วยภาพวาด และภาพเขียนอันมีค่าหลายสิบรูป ปากกล่าวว่า "ซ่งปังผู้นี้มิรวบรัดสามัญ เพียงภาพวาด และภาพเขียนมีค่าจำนวนนี้ ก็เกินกว่าที่โจรสลัดผู้หนึ่งจะสามารถครอบครองได้แล้ว" "พี่รอง ข้าพเจ้ามีปัญหามิเข้าใจประการหนึ่ง?" บุรุษชุดเทารูปร่างใหญ่โตหยาบกร้านกล่าวขึ้นบ้าง "อืม เจ้ากล่าวเถิด" "ข้าพเจ้าเห็นว่า พวกมันลงทุนเสียแรงเปล่า เนื่องเพราะชาวยุทธเหล่านี้มีเพียงมิกี่คนที่ข้าพเจ้ารู้จัก เกรงว่าพวกที่มาเป็นเพียงพวกไร้ฝีมือ ที่ถูกบีบบังคับ หรือไม่ก็หวาดกลัว "มัจฉาแห่งแยงซี" ดังนั้นจึงเสียมิได้ต้องมาร่วมงานนี้" อีกสองคน รวมถึงสตรีชุดแดงได้ยินก็พลันผงกศีระเห็นด้วย ทันใดนั้นเองทั้งหมดก็บรรลุถึงดาดฟ้าเรือ ทั้งสี่พลันเห็นทั่วทั้งดาดฟ้าเรือเต็มไปด้วยคนของซ่งปังกระจายอยู่โดยรอบ ทั้งหมดพกพาดาบ กระบี่ คันธนู ตรงกลางมีกระถางธูปลวดลายมังกรขนาดใหญ่ราวกับโอ่ง จุดไฟสว่างไสว ทว่ากลับมิมีวี่แววของ "เทพมัจฉาโลหิต" ซ่งปัง หรือกระทั่งว่าที่หัวหน้าพรรคคนใหม่ ฮั่นตง แต่อย่างใด? "พวกท่านมองดูทีว่าผู้ใดคือ ซ่งปัง? เราแม้นเคยได้ยินชื่อคนผู้นี้กลับมิเคยเห็นหน้ามาก่อน" บุรุษชุดเทารูปร่างสันทัดที่เป็นพี่ใหญ่กล่าวขึ้น ชายชุดเทารูปร่างสูงโปร่ง มีสีหน้าเคร่งขรึมสำรวม กล่าวว่า "ตลอดเส้นทางที่พวกเราเดินทางล้วนแต่สงบราบเรียบ งานใหญ่เช่นนี้กลับมิมีวี่แววของคนทางการแม้แต่น้อย" "เหล่าชาวยุทธพวกนี้ ส่วนใหญ่ก็ล้วนแต่แปลกหน้า มิเคยพบเห็นมาก่อน" บุรุษชุดเทารูปร่างใหญ่โตเสริมขึ้น "พวกมันประกอบพิธีสถาปนาพรรค กลับมิมีสุราอาหารรับรองแขกเหรื่อ กระทั่งข้าวของที่ใช้ประกอบพิธีก็ยังไม่มี เกรงว่า..." "พวกเราติดกับแล้ว!!!" คนทั้งสี่โพล่งขึ้นพร้อมกัน "ฮา ฮา ฮั่นตง พวกท่านหลงกลแล้ว!" เสียงดังมาจากทางด้านหลัง จากนั้นปรากฎผู้คนหลายร้อยคนกรูกันออกมาจากสองฝั่งข้าง รายล้อมคนทั้งสี่เอาไว้กึ่งกลาง แขกเหรื่อที่มาร่วมงานทั้งหมดพากันแหวกออกที่ด้านข้าง ล้วงหยิบอาวุธประจำกายออกมารายล้อมอยู่รอบนอกกองกำลังซ่งปังเป็นชั้นที่สอง บุรุษผู้หนึ่งปรากฎตัวขึ้นที่ด้านนอกของวงล้อม กลับเป็นบุรุษชุดเขียวที่ทั้งสี่พบเจอบนเรือ มันมองมาทางบุรุษชุดเทารูปร่างสูงโปร่งกล่าวว่า "พี่ฮั่น เนื่องจากข้าพเจ้าวุ่นวายดูแลกิจการภายในพรรคอยู่ภายนอก ดังนั้นพวกเรามิมีโอกาสได้พบกัน วันนี้นับว่าได้พบแล้ว!" ที่แท้คนชุดเขียวกลับเป็น ซ่งปัง เทพมัจฉาโลหิตเอง! ส่วนคนชุดเทาทั้งสามคน และสตรีชุดแดงก็เป็น ฮั่นตง และพวกนั่นเอง! จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 พ.ค. 49 11:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเก่าก่อน ตอนที่ 99/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4073484/W4073484.html#25 ตอนที่ 99 เส้นทางที่ถูกต้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4056386/W4056386.html ตอนที่ 98 ยาถอนพิษที่แท้จริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4037782/W4037782.html ตอนที่ 97 เสียงครวญที่หน้าผา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4019263/W4019263.html ตอนที่ 96 ปณิธานฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3956046/W3956046.html ตอนที่ 95 เป็นเบี้ยตัวสุดท้าย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3937920/W3937920.html ตอนที่แล้ว 94 ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน (2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3903424/W3903424.html ตอนที่ 93 บั้นปลายคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3886779/W3886779.html ตอนที่ 92 ผาภูตครวญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3870514/W3870514.html ตอนที่ 91 เมื่อนางแอ่นหวนกลับคืน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3854188/W3854188.html ตอนที่ 90 เจ็ดผู้กล้ามาแว้วววววววววววว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3678398/W3678398.html ตอนที่ 89 เสี่ยว...รำพึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3661999/W3661999.html ตอนที่88 ข้อกำหนดการปฏิบัติการในภาวะฉุกเฉิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3634443/W3634443.html ตอนที่ 87 ปฏิบัติการเฮียงเน้ย!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606456/W3606456.html ตอนที่ 86 เส้นทางที่ทอดขนานกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3592100/W3592100.html ตอนที่ 85 พ่ายแพ้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577806/W3577806.html บทที่ 84 สูงสุดคืนสู่สามัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3554435/W3554435.html ตอนที่ 83 ตัวตนแท้จริงของ "วาสนา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3531471/W3531471.html ตอนที่ 82 ฉิกชำระแค้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3503314/W3503314.html ตอนที่81 "ขิงแก่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3489130/W3489130.html ตอนที่ 80 มรณานุสติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3471428/W3471428.html ตอนที่ 79 กระดาษเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3456457/W3456457.html ตอนที่ 78 "นัว!" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3358502/W3358502.html ตอนที่ 77 พัวพันสัปยุทธ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3343067/W3343067.html ตอนที่ 76 เงาพรายจำแลง (ชื่อตอนออกจะขัดๆ ไปนิด) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html ตอนที่ 1-75 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html#2 แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html คุณคือใครในยุทธภพ แบบทดสอบความเป็นจอมยุทธของคุณ!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3571378/W3571378.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 8 พ.ค. 49 11:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านจุใจจริงๆ จากคุณ : GTW - [ 8 พ.ค. 49 13:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^___^ มายิ้มก่อนเดี๋ยวมาอ่านค่า จากคุณ : Hexi (Hexi) - [ 8 พ.ค. 49 21:55:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อิอิ ตอนต้น เหรอ จากคุณ : DogRobo - [ 8 พ.ค. 49 22:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม... จากคุณ : superJ - [ 9 พ.ค. 49 04:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาลงชื่อครับ จากคุณ : - อากูชินปาตาดามู - - [ 9 พ.ค. 49 06:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 congratulation First 100!!! แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 49 20:32:42 จากคุณ : p@b (p@b) - [ 9 พ.ค. 49 20:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กลับมาต่อแล้ว รอมานาน แต่ยังไม่ว่างอ่าน - -' จากคุณ : HudchewMan - [ 9 พ.ค. 49 21:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นึกออกอีกมุกนึง เปลื่ยนชื่อเรื่องก็ขึ้นตอน 1 ใหม่ได้นี่นา ทุรกันดาร จากคุณ : scottie - [ 11 พ.ค. 49 10:56:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 .... ตอนต้น.....??? หนมจีนแอบกลัวใจคนแต่ง ว่าจะแต่งให้ตอนที่ร้อยเนี่ย แบ่งเป็นตอนย่อยๆได้กี่ตอน ^^'' จากคุณ : หนมจีน - [ 13 พ.ค. 49 13:39:43 A:61.47.96.35 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ๊ะ... กลับมาแล้ว โย่!! มาช่วยลุ้นว่าตอนที่ 100 จะมีกี่ตอน ฮ่าๆๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 15 พ.ค. 49 14:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เลื่อนออกไปจันทร์หน้าครับ ไปเดินสายงานแต่งมา เสาร์อุตรดิตถ์ อาทิตย์อยุธยา เหนื่อยมากๆ วันนี้ก็ป่วยลางานไปวันนึง ^^" ขออภัยจริงๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 15 พ.ค. 49 20:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เดือนนี้จะจบไหมหว่า จากคุณ : jengly - [ 19 พ.ค. 49 00:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อย่าก่อหวอดสิจ๊ะคนดี เด๋วโบกเยย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 19 พ.ค. 49 09:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 กล้าเรอะ!!!! ไม่ใช่ปลากัดนะยะ จะได้ก่อหวอด ระวังวันเกิดคนแต่งจะได้ระเบิดเป็นของขวํ จากคุณ : jengly - [ 19 พ.ค. 49 18:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ค่ำๆ มาแปะจ้า ส่วนบ่างปลากัด หุ หุ ไม่เอาไม่พูด จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 22 พ.ค. 49 09:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 2 ทุ่มกว่าแล้วค๊าบบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : jengly - [ 22 พ.ค. 49 20:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนกลางจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4392222/W4392222.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 22 พ.ค. 49 21:14:27 ]