ความคิดเห็นที่ 1 สาวใหญ่ฝรั่งนั่งข้างผมแนะนำตัวว่าชื่ออิงกริด เป็นชาวฮอลแลนด์ เรานั่งคุยกันไปตลอดทางจนกระทั่งขากลับ อิงกริดเดินทางคนเดียว และสิ่งที่ทำให้เธอหันมาพูดคุยกับเราก็เพราะเธอเคยมาเมืองไทย แน่นอนว่าเธอชอบมาก และยังหวังว่าจะได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวอีกสักครั้งในชีวิต ส่วนผมไม่เคยไปฮอลแลนด์ พื้นฐานความรู้โดยมากจึงมาจากการอ่าน เราคุยกันเรื่องแอนน์ แฟรงค์ เด็กสาวชาวดัทช์เชื้อสายยิวผู้หลบซ่อนตัวอยู่ในห้องลับระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อหนีจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เธอได้เขียนบันทึกส่วนตัว ในนั้นมีเรื่องราวอันน่าทึ่งมากมายอย่างไม่น่าเชื่อว่าเด็กหญิงอย่างเธอจะคิดอะไรในแบบนี้ออกมาได้ สงครามดำเนินไปเกือบสิ้นสุด ทว่าโชคชะตาของแอนน์ แฟรงค์ก็ไม่ได้ดีไปจนตลอดรอดฝั่ง ห้องลับถูกสืบพบ ครอบครัวของเธอโดนจับส่งค่ายกักกัน แอนน์ แฟรงค์จบชีวิตลงในเวลาไม่นานหลังจากนั้น...บันทึกของแอนน์ แฟรงค์ได้ถูกนำมาเผยแพร่ให้โลกได้รับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของสงคราม ผลของความเกลียดชังอย่างสุดขั้วทำได้แม้การเข่นฆ่ามนุษย์ด้วยกันเพราะเหตุเพียงแค่เขาเป็นยิว อิงกริดบอกว่าในโลกนี้ยังมีเด็กหญิงแบบแอนน์ แฟรงค์อีกมากมาย และการทารุณกรรมในสมัยสงครามเวียดนามก็ไม่ได้เลวร้ายน้อยไปกว่าสมัยฮิตเลอร์เรืองอำนาจแม้แต่นิดเดียว เรือแล่นไม่เร็วไม่ช้า ลมแม่น้ำพัดโกรกเย็นสบาย ทิวทัศน์สองข้างทางดูคล้ายชนบท มีไร่นาหลายแห่ง มีแปลงเพาะปลูกพืชติด ๆ กันแต่ดูไม่ออกว่าเป็นต้นอะไร  เรือดูดทรายลำน้อยใช้สายพานบังคับด้วยเท้าคนตักทรายก้นแม่น้ำขึ้นมาในเรือ ทุกลำติดธงชาติเอาไว้เด่นเป็นสง่า เด็กในเรือดูมอมแมม ผอมเกร็ง แต่ร่าเริงสดใสกันดี หลายคนโบกมือทักทายให้นักท่องเที่ยว อิงกริดหยุดคุยชั่วขณะหันไปยิ้มหน้าระรื่นโบกมือตอบ เธอคงมีความสุขกับภาพน้อย ๆ อย่างที่จะไม่มีทางได้พบเห็นในประเทศตัวเอง   ล่องเรือถือเป็นไฮไลท์อย่างหนึ่งสำหรับการมาเที่ยวเว้ เพราะเมื่อนึกถึงเว้จะต้องนึกถึงแม่น้ำหอม และเมื่อนึกถึงแม่น้ำหอม ก็ย่อมต้องนึกไกลไปถึงเหล่าสุสานจักรพรรดิอันเลื่องชื่อซึ่งมักสร้างไม่ห่างจากลำน้ำ รายการทัวร์ล่องเรือในเว้ของแต่ละเจ้าล้วนคล้ายกัน แวะดูโบราณสถานสำคัญ ๆ เหมือนกัน และรูปแบบการดำเนินการตลอดจนราคาก็แทบไม่ต่างกันเลย   ออกเดินทางได้สักพัก แม่บ้านก็จัดแจงเอาผ้าผืนหนึ่งมาปูรองกับพื้นแล้วหอบสินค้าต่าง ๆ มาวางอวดนักท่องเที่ยว ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครสนใจเพราะเห็นกันมาเยอะแล้วทั้งเสื้อผ้าทั้งรูปเขียน ลูกสาววัยไม่เกินสิบสองสิบสามพูดภาษาอังกฤษพอได้ลากตะกร้าเครื่องดื่มแช่เย็นออกมา มีคนซื้ออยู่เจ้าสองเจ้า ผมซื้อน้ำดื่มขวดใหญ่ แม่หนูบอกราคาแปดพันด็องเท่ากับบนฝั่ง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจอะไรแล้ว แม่ลูกจึงช่วยกันเก็บของ พื้นเรือกลับมาโล่งสะอาดตาอีกครั้งหนึ่ง ... เรือลอดผ่านสะพานตรัง เทียน จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:44:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวนสาธารณะทางฝั่งเมืองเก่า จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรือดูดทราย (ลำนี้ดันไม่มีธง) จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ครอบครัวชาวเรือ กินนอนในนี้เสร็จสรรพ มีเสื้อผ้าตากไว้ท้ายเรือด้วย จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สุสานจักรพรรดิ สถานที่อันกว้างใหญ่ ทว่าสวยงามแบบสมถะและเงียบสงบ สุสานแต่ละแห่งใช้เวลาสร้างยาวนานในแต่ละรัชสมัย บางแห่งสร้างติดริมฝั่งแม่น้ำ บางแห่งสร้างห่างออกไปค่อนข้างไกล ต้องซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์รับจ้างซึ่งมาจอดรอบริการนักท่องเที่ยวอยู่ตลอดทั้งวัน แม่หนูน้อยร้องตะโกนบอกเมื่อถึงท่าเรือ เธอกำชับเรื่องเวลาและราคาค่ารถมอเตอร์ไซค์เกรงว่านักท่องเที่ยวจะโดนหลอก เราต้องจ่ายคนละสองหมื่นด็องให้มอเตอร์ไซค์เป็นค่าโดยสารทั้งไปและกลับ ฝรั่งบางคนคงไม่ทันฟังหนูน้อยเลยจ่ายเสียสองรอบ กลับมารู้ว่าเสียค่าโง่ก็ได้แต่ทำหน้าแหยบ่นอุบอิบไปอีกนาน สุสานส่วนใหญ่ต้องเสียค่าเข้าซึ่งค่อนข้างแพงคือคนละ 55,000 ด็อง ราคานี้ถ้าให้อยู่เดินเล่นทั้งวันก็ถือว่าใช้ได้ แต่นี่เรามีเวลาเพียงห้าสิบนาทีเท่านั้น นั่งมอเตอร์ไซค์จากท่าเรือไปกลับก็เกือบสิบนาทีเข้าให้แล้ว ผม ต่ายและอิงกริดจึงไม่มีเวลามาอ้อยอิ่งชื่นชมความงามสงบสมถะอย่างที่ควรจะทำ ต่างพากันจ้ำพรวด ๆ เพื่อให้ได้ดูได้เห็นมากที่สุดเท่าที่จะพอไหว แล้วสุสานแต่ละแห่งก็ช่างใหญ่โตมโหฬารเสียเหลือเกิน เมื่อเดินผ่านประตูทางเข้าเข้ามา ภาพธารน้ำใสเหมือนกระจกมีฉากหลังเป็นทิวสนภูเขาสูงตระหง่านหนาทึบกับท้องฟ้าสีน้ำเงินสดใสก็ปรากฏแก่ดวงตา หมู่ต้นลั่นทมขนาดใหญ่เรียงรายแตกกิ่งกระจายออกเหมือนพู่ ตำหนักหลังเล็กยื่นเฉลียงเข้ามากลางน้ำ กำแพงหินเก่าแก่ริมทางเดินถูกความเย็นชื้นตลอดทั้งปีจนมอสเขียวละเอียดขึ้นห่มคลุม เราสามคนยืนนิ่งอ้าปากหวอ อิงกริดอุทานไม่หยุดปากว่าสวยเหลือเกิน สวยอะไรอย่างนี้...โดยเฉพาะสุสานของจักรพรรดิตือ ดึ้กผู้ทรงโปรดปรานบทกวีและศิลปะ เหมือนเรามาเดินอยู่กลางดินแดนแห่งความฝัน ร่มเย็น สงบเงียบ ได้ยินเพียงเสียงน้ำไหลเซาะโขดหิน เสียงสนเสียดใบ นักท่องเที่ยวที่มุงซื้อตั๋วกันหน้าประตูดูราวกับถูกกลืนหายไปกับความกว้างใหญ่ของสถานที่ แต่ละคนเดินชมด้วยความสงบ ชื่นชม ทว่าขานั้นเร่งรีบเพราะมีเวลาอันจำกัด เราได้แต่อิจฉาคนที่เหมารถมากันเองเพราะเขาจะอยู่นานเท่าไรก็ได้ตลอดวัน มิสเตอร์คูเคยพูดกับผมว่าหากจะไปชมความงามของสุสานจักรพรรดิด้วยวิถีแห่งเซนแล้ว ควรเหมาเรือไปเองหรือไม่ก็เช่ามอเตอร์ไซค์ขับไป และใช้เวลาอยู่ในนั้นให้คุ้ม  การล่องเรือไปตามแม่น้ำด้วยค่าโดยสารอันน้อยนิดจะได้เพียงจำนวนของสถานที่ที่ไปเยือนกับบรรยากาศของแม่น้ำหอมเท่านั้น สุสานจักรพรรดิแต่ละแห่งใช้เวลาก่อสร้างนานมาก เป็นสิ่งสำคัญสูงสุดที่จักรพรรดิทุ่มเทให้เพื่อชีวิตหลังความตาย ฟังดูเหมือนเรื่องเห็นแก่ตัวของชนชั้นผู้ปกครอง ทว่าทุกวันนี้จักรพรรดิผู้ล่วงลับจากไปเหล่านั้นคงไม่รู้ว่าสุสานของพระองค์นั้นกลายเป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันสำคัญที่สุดของเมืองเว้และประเทศเวียดนามไปแล้ว  มีเรื่องราวมากมายในสุสานจักรพรรดิ เช่นเดียวกับภาพน่าประทับใจที่ช่างภาพหลงใหลอยู่ถ่ายรูปกันได้เป็นวัน ๆ เราได้ชมโบราณสถานหลายแห่งรวมถึงเจดีย์เทียนหมุที่ผมกับต่ายปั่นจักรยานมาเยือนแล้ววันก่อน ผมยังเมียงมองหาสาวน้อยทูเฮือง เธอกำลังง่วนช่วยแม่เก็บกวาดร้าน มีนักท่องเที่ยวชาวตะวันตกแวะซื้อเครื่องดื่ม ผมตัดสินใจไม่เข้าไปทัก เดินกลับลงบันไดไปขึ้นเรือ สาวญี่ปุ่นที่ร่วมโดยสารเรือมาด้วยกันดูเหมือนจะได้คู่สนทนาเป็นหนุ่มอิตาเลียน เรื่องน่าแปลกคือเธอพูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้เลย โดยมากจะเป็นฝ่ายฟัง ผมยังคิดสงสัยอยู่ว่าต่างฝ่ายจะคุยกันอีท่าไหน ... เจดีย์วัดเทียนหมุ มองจากกลางแม่น้ำแล้วดูใหญ่กว่าที่เคยเห็น จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ภายในสุสานจักรพรรดิตือดึ้ก หลายคนบอกว่าชอบที่นี่มากที่สุดเพราะสงบร่มเย็นดี จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อีกมุมหนึ่ง จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คูคลองโค้งเคี้ยวคด   ไม้งามงดเป็นทิวแถว อิฐแกร่งเรียงเป็นแนว   ขจีแพรวหมู่มอสงาม ฯฯ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 21:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เสาสูงตระหง่านตั้ง  เหยียดฟ้าหยั่งมิเกรงขาม ซุ้มโค้งเดินทางตาม  สู่วังเจ้าผู้จรภพ ฯฯ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:05:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อาหารเที่ยงบนเรือจัดแบบเรียบ ๆ  หนูน้อยช่วยแม่เอาโต๊ะไม้ยาวแบบพับขาได้ออกมากางสองตัวติดกันกลายเป็นโต๊ะอาหาร มีสามสำรับ กับข้าวสามอย่างล้วนมังสวิรัติทั้งสิ้น มีผัดหมี่สีเหลือง ผัดน้ำมันหอยผักรวมและผัดเต้าหู้ ข้าวสวยหนึ่งชามโตใส่ข้าวเสียพูน แม่หนูวางชามเปล่ากับตะเกียบหนึ่งคู่ไว้ตรงหน้าทุกคน ที่เหลือเป็นอันรู้กันว่าต้องบริการตัวเอง ฝรั่งบางคนใช้ตะเกียบคล่องมาก แต่บางคนเหมือนเพิ่งเคยจับเป็นครั้งแรกในชีวิต ผมตักข้าวให้อิงกริด ต่าย กับฝรั่งอีกสองคนที่ร่วมสำรับกับเรา มื้อนั้นถึงอาหารจะพื้น ๆ และไม่มีเนื้อสัตว์เลย แต่ดูเหมือนทุกคนต่างกินกันอย่างเอร็ดอร่อย อาจเป็นได้ว่าเหน็ดเหนื่อยมาจากการเที่ยวตะลอนหลายชั่วโมง ช่วงบ่ายยังมีสุสานจักรพรรดิอีกสองแห่งคือสุสานจักรพรรดิไคดิงห์ซึ่งต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ต่อจากท่าเรือเหมือนเมื่อเช้า กับสุสานจักรพรรดิมิงห์หม่าง ที่หลังนี้อยู่ติดแม่น้ำ เดินขึ้นจากท่าเรือราวสองร้อยเมตรก็ถึง บริเวณท่าเรือทุกแห่งจะมีชาวเวียดมาเปิดร้านขายของ โดยมากขายเครื่องดื่มกับอาหารง่าย ๆ  บางร้านขายของที่ระลึกเช่นเสื้อผ้ากับรูปวาดรูปปัก ผมเดินขึ้นจากเรือ เห็นว่ามีร้านขายกาแฟตั้งอยู่โดดเดี่ยว สภาพนั้นเก่าโปเกเสาไม้ค้ำยันหลังคาก็โย้ไปเย้มา แม่ค้านั้นยังเป็นสาววัยรุ่นอายุคงต้นยี่สิบ ใบหน้าเธอหวานมาก หวานจนผมไม่ได้นั่งรถไปชมสุสานเหมือนคนอื่น ๆ  รู้ตัวอีกทีเผลอเข้าไปนั่งอยู่ในร้านของสาวน้อยเข้าให้แล้ว ผมสั่งกาแฟ ราวสองนาทีเธอก็นำมาเสิร์ฟ ถ้วยกาแฟเก่าแต่ดูสะอาด มีที่กรองวางครอบอยู่ด้านบน ระหว่างรอให้กาแฟค่อย ๆ ไหลหยดลงจากที่กรอง ผมเลยถือโอกาสชวนเธอคุย ฮวงอายุแค่สิบแปดปี ยังเรียนอยู่มัธยมปลาย ผมไม่ได้ถามอะไรละเอียดมากนักเพราะเราต่างพูดกันคนละภาษา ฮวงพูดอังกฤษพอได้แต่ไม่มากนัก นอกเหนือไปจากเมนูเครื่องดื่มกับตัวเลขราคาแล้วเธอแทบพูดอะไรอีกไม่ได้เลย  แม่หนูลูกเจ้าของเรือวิ่งแจ้นเข้ามานอนเขลงในร้าน ดูสนิทคุ้นเคยกันดี มาถึงก็คว้าอ้อยจากมัดไปลอกเปลือกด้วยฟันก่อนเคี้ยวคั้นน้ำกินอย่างเอร็ดอร่อย ฮวงยื่นให้ผมหนึ่งท่อนแต่ผมปฏิเสธ เธอจึงวางเอาไว้บนโต๊ะเฉย ๆ  ภาพที่ฮวงนั่งมองสายน้ำเบื้องล่างช่างงดงาม เธอรูปร่างเพรียวบางตามแบบสาวเวียด ผิวขาวผ่อง สวมหมวกผ้ากันแสงแดด เสื้อผ้าของเธอดูเก่าและล้าสมัย แต่นั่นกลับยิ่งทำให้สาวน้อยกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับแมกไม้สายน้ำและชุมชน ผมลืมกาแฟตรงหน้าไปชั่วขณะเพราะเอาแต่แอบมองสมบัติของชาติเวียดนามชิ้นนี้อยู่  เรือลำใหม่เข้าเทียบท่า ผู้โดยสารโผล่หน้าสลอนเตรียมลงเรือ ฮวงลุกขึ้นแข็งขันออกไปยืนยิ้มทักทายเชิญชวนให้เข้ามาอุดหนุนสินค้า ผมบอกกับตัวเองว่าคุ้มค่ายิ่งที่พลาดรายการสุสานจักรพรรดิไคดิงห์ ... การจัดโต๊ะอาหารในเรือ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กับข้าว รสชาติอร่อยแบบเวียดนามคือออกจืดแต่ก็กลมกล่อมใช้ได้ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หนูน้อยลูกเจ้าของเรือ นั่งกินอ้อยสบายใจเฉิบ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฮวง สาวน้อยเจ้าของร้านกาแฟ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กาแฟเวียดนาม กว่าจะได้กินต้องใจเย็น ๆ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในเมืองไทยเราอาจพบขอทานได้แทบทุกแห่ง เวียดนามก็เช่นกัน แถมยังได้เห็นเวอร์ชั่นแปลกใหม่ด้วยเช่นเรือขอทาน เป็นเรือน้อยเก่าคร่ำคร่า มีประทุนทำด้วยสังกะสีผุ ๆ พอกันแดดกันฝน เจ้าของเรือคือยายแก่ ๆ  แกหากินด้วยการขอเศษเงินจากนักท่องเที่ยวโดยพายไปเทียบกราบเรือหัวมังกรขณะจอดตามท่าแล้วยื่นมือเข้ามาขอเงินกันดื้อ ๆ อย่างนั้นเลย คนขับเรือของเราเล่าให้ฟังด้วยภาษาอังกฤษปนเวียดนามผสมภาษามือว่ายายแกน่าสงสาร อยู่คนเดียวในเรือ ขอเงินเขากินไปวัน ๆ  ตาก็จวนจะบอดอยู่รอมร่อ ผมเห็นยายแล้วจะว่าบาปก็บาปเถอะ แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะนึกไปถึงลิงในสวนสัตว์ที่ยื่นมือออกมาขอขนมผลไม้จากคนดูด้วยแววตาหดหู่น่าสงสาร ต่ายควานหาธนบัตรย่อยในกระเป๋า อิงกริดสมทบทุนอีกคนละเล็กละน้อย ผมรวบรวมไปยื่นให้ยาย แกรับไป ไม่พูดอะไร เก็บเงินลงกระเป๋าแล้วยื่นมือเข้ามาขอใหม่ ไม่รู้ว่านอกจากตาใกล้บอดแล้วยังเป็นอัลไซเมอร์อีกด้วยหรือเปล่า ก็เพิ่งได้เงินไปหยก ๆ  แถมในเรือตอนนี้ก็มีแต่ผม ต่ายและอิงกริดแค่สามคนไม่รวมเจ้าของเรือซึ่งไม่มีวันให้อยู่แล้ว ครู่ใหญ่ ๆ คนอื่นถึงค่อยทยอยลงเรือ แต่ไม่มีใครให้เงินยายสักคน สี่โมงเย็น แดดยังแรงอยู่ เราก้าวลงจากเรือหัวมังกร โบกมือร่ำลาเพื่อนร่วมทริปในวันนี้โดยเฉพาะอิงกริด พบกันวันนี้นับเป็นเรื่องดี ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่ ได้เปิดทัศนะกับมุมมองในแบบที่ไม่เคยรู้ระหว่างสนทนาในเรือ ทว่าจากวันนี้เราคงไม่ได้พบกันอีกเลย ชีวิตคนเดินทางว่าไปก็คล้ายกับกระแสน้ำ ได้พานพบมิตรภาพของริมฝั่ง หาดทราย ผาหินและโตรกธาร แล้วเลยผ่านไปไม่หวนคืนมาอีก   จากท่าเรือเชิงสะพานตรัง เทียน เดินไปแมนดารินคาเฟ่ใช้เวลาแค่สิบนาที เรานั่งพักดื่มน้ำ ผู้ช่วยมิสเตอร์คูหน้าระรื่นเข้ามาตบไหล่แล้วถามว่าล่องเรือสนุกไหม เมื่อผมตอบว่าเยี่ยมเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ รีบเข้าไปเร่งเด็กในร้านให้เอาน้ำอัดลมมาเสิร์ฟ  ผมเห็นเฟืองกับเพื่อนอีกสามคนกำลังตั้งวงเล่นอะไรสักอย่างคล้ายเตะตะกร้อจึงรีบเข้าไปร่วมวง เฟืองบอกว่าลูกที่เตะอยู่นี้เรียกว่า “เกา” ลักษณะคล้ายลูกแบดมินตันขนาดใหญ่ หัวเป็นแผ่นพลาสติกแบน ๆ ซ้อนกันหลายชั้น วิธีเล่นเหมือนตะกร้อวงบ้านเราทุกอย่าง สาวเวียดนามขำกันใหญ่ที่เห็นผมทำท่าอยากเล่น สงสัยว่าพวกเธอคงไม่รู้ว่าคนไทยกับตะกร้อเป็นของคู่กัน แม้เจ้าลูกยาว ๆ นี้จะไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง ผมเตะได้หลายลูก เฟืองตบมือแปะ ๆ  ฝรั่งนั่งกินอาหารในร้านพากันมองเป็นเรื่องสนุก ... เรือของคุณยายขอทาน จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชาวบ้านเก็บกล้วยไปขาย จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตั้งวงเล่น "เกา" ความสนุกยามว่างของเด็กเสิร์ฟร้านแมนดารินคาเฟ่ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมเอากล้องมา แต่ดันลืมแท่นชาร์ตแบตเตอรี่ โชคดีที่แบต ฯ ยังใหม่จึงใช้งานได้หลายวันกว่าจะหมดทีหนึ่ง ซึ่งก็ต้องอาศัยร้านถ่ายรูปให้เขาช่วยชาร์ตโดยเสียค่าบริการครั้งละสองหมื่นด็อง ผมเล่าให้มิสเตอร์คูฟัง แกพยักหน้าหงึก ๆ แล้วควักโทรศัพท์ขึ้นมาส่งภาษาดึ้กด๋าวฟังไม่รู้เรื่อง พักหนึ่งจึงวางสายแล้วบอกว่าเพื่อนคนหนึ่งของแกเป็นช่างซ่อมกล้องกับโทรศัพท์มือถือชั้นหนึ่ง ยืนยันว่าแท่นชาร์ตมือถือใช้ชาร์ตแบต ฯ กล้องดิจิตอลได้ แต่ต้องมีวิธีการต่อซึ่งแกอธิบายไม่ถูก แท่นชาร์ตมือถืออันละ 4 เหรียญเท่านั้นซื้อไปเถอะ ดีกว่าเสียเงินชาร์ตตามร้านครั้งละตั้งแพง แกบอกก่อนหันไปตะโกนเรียกแต๊วเข้ามาให้พาผมไปบ้านเพื่อนของแก ผมให้ต่ายรอที่ร้านแมนดาริน ตัวเองกระโดดซ้อนท้ายรถแต๊วตะบึงข้ามสะพานฝูซวนไปยังฝั่งเมืองเก่า บ้านของเพื่อนมิสเตอร์คูอยู่ในซอยเล็กแคบ เป็นบ้านหลังเล็ก ๆ  รอบบ้านเป็นลานโล่ง ใช้ตากเสื้อผ้าและเลี้ยงบอนไซ มีมอเตอร์ไซค์จอดอยู่หนึ่งคัน ในบ้านรกด้วยชิ้นส่วนอุปกรณ์โทรศัพท์มือถือกับกล้องรุ่นต่าง ๆ เกลื่อนทั้งที่พื้นและบนโต๊ะ ผมส่งแบตเตอรี่กล้อง Nikon D70s ให้ แกรับไปพิจารณาอย่างละเอียดแล้วส่ายหน้าบอกว่าแบต ฯ นี้ใช้ไฟ 7.4 โวลท์ จะแปลงไปใช้แท่นชาร์ตมือถือแบบธรรมดาไม่ได้ ต้องใช้รุ่นพิเศษตัวใหญ่ แกพูดภาษาเวียดนาม แต๊วรับหน้าที่ล่ามจำเป็น เราจึงต้องอาศัยกระดาษกับปากกามาช่วยทำความเข้าใจกันอีกยกใหญ่  ชายชราเดินเข้าไปในบ้าน กลับมาอีกทีพร้อมแท่นชาร์ตแบตฯ โทรศัพท์รุ่นโบราณตัวใหญ่เบ้อเริ่ม บอกให้ผมไปซื้อแบบนี้มา ส่วนวิธีการประยุกต์ใช้นั้นจะทำให้ดู  ผมนั่งจ้องตาแป๋วตั้งอกตั้งใจ ชายชราชูแท่นชาร์ตโบราณขึ้น อีกมือหยิบกรรไกรมาตัดขั้วที่เชื่อมต่อระหว่างแท่นชาร์ตขาดสะบั้น ฉีกสายแยกออกเป็นสองเส้น ใช้คัตเตอร์ปอกเปลือกหุ้มสายออกให้เหลือแต่เส้นทองแดง เอาแต่ละเส้นมาแตะสัมผัสขั้วแบตเตอรี่กล้อง รัดด้วยหนังยางให้แน่นกันหลุด ผมมองขั้นตอนอันน่าสะพรึงกลัวจนหมดแล้วได้แต่คิดในใจว่าไม่ไหวว่ะ แถมราคาของแท่นชาร์ตรุ่นโบราณก็ไม่ใช่สี่เหรียญ แต่เป็นสี่สิบเหรียญทั้งยังหาซื้อแทบไม่ได้แล้วเพราะรุ่นเก่าเต็มที ของที่แกทำสาธิตให้ดูก็ไม่ขายให้  แบบนี้เป็นอันเลิกคิด ยอมกลับไปใช้วิธีจ้างร้านถ่ายรูปตามเดิมดีกว่า ภรรยาของช่างอายุราวสี่สิบเศษ ๆ  เป็นนักร้องเพลงพื้นเมือง ในระหว่างที่เราง่วนกับอุปกรณ์อิเล็คทรอนิคส์ นางกลับจับกีตาร์โปร่งขึ้นมานั่งครวญเพลงหวาน เสียงของนางไพเราะจริง ๆ  ไพเราะจนผมต้องหันมาฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ นางเล่นจบแล้วถามผมว่าชอบหรือ แน่นอนผมต้องตอบว่าชอบ และชอบมากด้วย เราแลกเปลี่ยนทัศนะทางดนตรีกันนิดหน่อย ผมไม่มีเพลงพื้นบ้านของไทยไปอวด จึงได้แต่เล่นเพลงคลาสสิกของบาคและโมสาร์ทบางท่อนให้ฟัง นางชมว่าเล่นได้ดี ก่อนจากกันในเวลาโพล้เพล้ ผมบรรเลงเพลงคาวาติน่าของสแตนลีย์ ไมเยอร์ส์ เป็นเพลงที่ใช้ในตอนจบของภาพยนตร์เรื่อง “The Deer Hunter” เสียงของกีตาร์ยามาฮ่าเก่า ๆ ล่องลอยวิเวกวังเวง ควันแห่งสงครามเวียดนามที่เคยเจือผะแผ่วซ่อนตามตัวโน้ตของเพลงนี้ดูเหมือนจะเลือนลับจางหายไปกับท่วงทำนองแห่งราตรีในบ้านหลังน้อยของช่างซ่อมโทรศัพท์กลางเมืองเว้นี้เอง ... ภายในสุสานจักรพรรดิมิงห์หม่าง จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อีกรูป จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อีก จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รูปไม่ขึ้นเฉย จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ei ei ei 1st again จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 11 พ.ค. 49 22:20:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต่ายกับแสงเงาของขั้นบันได จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สายน้ำซมเฮือง มองจากเจดีย์เทียนหมุ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ลิงค์ครับ ตอนที่ 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3902193/W3902193.html ตอนที่ 2  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3941166/W3941166.html ตอนที่ 3  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3999426/W3999426.html ตอนที่ 4   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4205006/W4205006.html ตอนที่ 5  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4218882/W4218882.html ตอนที่ 6  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4254595/W4254595.html ตอนที่ 7  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4318970/W4318970.html น้องเอ่อ่อ่ะนะคะ (ชื่อเรียกยากจังแฮะ)  สวัสดีครับ น้องผึ้ง  ก็ชนบทนี่แหละหนูผึ้ง ออกนอกเมืองนิดเดียวกลายเป็นบ้านนอกทันทีประเทศนี้ น้องผู้อ่าน  เรื่องนี้ไม่ได้ไปอัพในเด็กดีเพราะคิดว่าเด็ก ๆ ไม่ค่อยอ่านกันน่ะครับ ส่วนเรื่องพลอยกับสุพรรณตอนใหม่ขอเวลาอีกนิดนึงจ้ะ พี่นัทตี้  ดีใจจังพี่มาอ่านความเรียงผม รูปช้าเหรอครับ อุตส่าห์ย่อสุด ๆ แล้วนะเนี่ย เดี๋ยวจะไปอ่านนิยายพี่นะครับ หนูจ๊ะ  อายเอิยอะไรกัน ทีในเอ็มล่ะพูดฉอด ๆ  ว่าแต่ช่วงนี้เงียบ ๆ ไปนะ คุณสก็อตตี้  ผู้ใหญ่เวียดนามก็สวมหมวกครับ สวมกันแทบทุกคน ยิ่งสาว ๆ มีสวมถุงแขนด้วย (ยาวกว่าถุงมือ) คงกลัวผิวไม่สวย น้องปิยะรักษ์  ขอบคุณมากครับสำหรับรอยยิ้ม(ที่กว้างจริง ๆ) คุณThings will work out  สวัสดีครับ มีเพื่อนเป็นชาวต่างชาติก็ดีนะ ได้แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกัน  ยินดีที่ได้รู้จักครับ จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 11 พ.ค. 49 22:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ภาพสวยๆ เพียบเลย ^^ ชอบใจตรงที่ มีการเล่นแร่แปรธาตุ เอาที่ชาร์ตแบตมือถือมาทำเป็นที่ชาร์ตแบตกล้องด้วย แต่วิธีน่ากลัวมากๆ เลยค่ะ (กลัวว่าถ้าลองทำจะตายก่อนได้ใช้) จากคุณ : wayo - [ วันวิสาขบูชา 01:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาดื่มด่ำกับภาพสวยๆ และเรื่องราวดีๆค่ะ เขียนได้สนุกจัง ไม่เคยอยากไปเวียตนามแต่พออ่านแล้ว ชักจะเปลี่ยนใจซะแล้ว จากคุณ : ธาราฝัน - [ วันวิสาขบูชา 01:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น่าไปเที่ยวจังดูสงบดีนะ เรื่องเรือขอทานที่ในเมืองไทยก็มีสมัยก่อนคนที่บ้านอยู่ริมคลองจะรู้ดี หรือว่าเรือทรายที่พ่วงกันมาที่หลาย ๆ ลำเขาก็กินนอนกันอยู่ในเรือ เวลาอึก็นั่งข้างเรือหย่อนก้นออกให้มันลงน้ำไป น้ำที่เขาใช้กันก็จากในคลอง นอกจากนี้ยังมีเรือขายพวกเครื่องปั้นดินเผาของเด็กเล่นที่แตกบ่อย ๆ ของเล่นพวกใบลานที่ทำเป็นชฏาสวมหัวก็มี แต่ก่อนเวลาเล่นน้ำคลองกันและเห็นเรือพ่วงที่บรรทุกทรายมาจนต่ำ เราจะเตรียมตัวว่ายกันไปรอกันกลางคลองแล้วแต่ต้องระวังให้ดีเพราะน้ำมันดูดเสี่ยงชีวิตดีเหมือนกัน พวกเราก็เกาะไปจนไกลแล้วปล่อยว่ายกลับมา แต่ก่อนฝักบัวเยอะแยะว่ายไปเก็บกันไม่หวาดไหว แถวบ้านยายพี่จะมีบ้านอยู่ห่าง ๆ กันถนนยังไม่มีต้องเดินผ่านนาผ่านสวนจากถนนใหญ่เข้ามา การสัญจรจะใช้ทางเรือเป็นส่วนใหญ่ มีต้นลำพูที่มีหิ่งห้อยเยอะแยะ เดี๋ยวนี้ต้องไปหาดูกันจนถึงอัมพวา น้ำก็สะอาดกุ้งตัวใหญ่ ๆ นี่หาจับกันเอาข้างเสาบ้าน หอยขมเกาะที่บันไดลงท่าให้พรืด แต่เดี๋ยวนี้น้ำเสียน่าเสียดาย เห็นภาพที่น้องถ่ายมาแล้วนึกถึงบรรยากาศสมัยก่อนจริง ๆ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ วันวิสาขบูชา 03:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นสารคดีท่องเที่ยว ที่บรรยายอย่างคนเขียนนิยาย อ่านเพลินดีครับ สาวฮวงสวยจริง ๆ ครับ แล้วคุณต่ายเธอไม่ว่าอะไรหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ วันวิสาขบูชา 05:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สังเกตได้ว่าทุกตอนต้องมีสาวนะนี่ อิอิ จากคุณ : scottie - [ วันวิสาขบูชา 15:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ลุงขา สงสัยว่า ชาติที่แล้วลุงต้องเป็นชาวเวียตนามแหง่มเลยง่ะ ...555 ว่าแต่ตอนนี้ท่านลุงอยู่ที่ใด ของประเทศไทยละเนี่ย ตามตัวแต่ละทียากชะมัด ไว้ไป กทม เที่ยวหน้าต้องไม่พลาดนะลุง ด้วยความคารวะ 555 จากคุณ : เปียร์รุส - [ วันวิสาขบูชา 20:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ลอดสายตากระทู้นี้ไปได้ไงตั้ง 8 ตอนนะคะนี่ ^^" ตามมาต่อแถวเที่ยวเวียดนามด้วยคนนะค้า ว่าแต่ตั๋วลาสมินิทนี่มีของแถมไหมคะ @^__________________^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 14 พ.ค. 49 00:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นเทคนิคการชาร์จแบ็ตของเวียตนามแล้ว นึกถึงธุรกิจรับชาร์จแบ็ตมือถือในม็อบพันธมิตรจังเลยค่ะ (ไปโน่นเลย) แต่วิธีของลุงแกน่าหวาดเสียวแฮะ... มีเสียงดนตรีเป็นวีซ่านี่ไปที่ไหนก็ไม่เหงาเลยนะคะ :) เพลง Cavatina นี่เข้าบรรยากาศดีจัง ถ้าจำไม่ผิด รู้สึก The Deer Hunter เป็นหนังสงครามเวียตนามด้วย ใช่หรือเปล่าคะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 พ.ค. 49 15:53:36 ]