"เรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว" จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
ระหว่างเรานั่งคุยกัน
"ก็เรื่อยๆ" ฉันตอบเขาแบบไม่ใส่ใจ "แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่"
"ฮ่ะ!" เขาหัวเราะเสียงขึ้นจมูก... และนั่นก็ทำให้ฉันไม่ชอบใจเอาเสียเลย...
"หัวเราะแบบนี้หมายความว่าไง"
เขาไม่รู้หรอกว่าฉันกำลังฉุน รอยยิ้มของเขาเย้ยหยันโดยที่ไม่ต้องพูด
"คงจะไม่มีวันนั้นแล้วล่ะมั้ง?"
ฉันกระแทกแก้วน้ำลงบนโต๊ะไม่เบานัก "ทำไมถึงพูดแบบนั้น"
"ก็เห็นพูดเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่เห็นมันจะเป็นจริงซักที
อย่างนี้น่ะเขาเรียกว่าเพ้อเจ้อ"
เขาก็รู้...ว่าพูดแบบนี้จะทำให้ฉันโกรธ แต่เขาก็ยังพูดต่อไปเรื่อย
"พูดไปพูดมา... มันก็เหมืิอนสร้างวิมานในอากาศ"
"มันไม่ใช่วิมานในอากาศ! ก็แค่มันยังไม่สำเร็จเท่านั้นเอง"
"แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ?" เขาย้อน
เงียบ... เพราะฉันเองก็ไม่สามารถให้คำตอบเขาได้เหมือนกัน
ว่าเมื่อไหร่ และไม่ชอบเลย...กับการที่เราไม่สามารถโต้แย้ง
อะไรได้แบบนี้
เขายิ้มเมื่ือรู้ว่าชนะฉันได้แล้ว
"บางที...มันอาจจะเป็นแค่เธอก็ได้ที่มันช้า"
"หมายความว่ายังไง?"
"อยากให้เลิกหวังน่ะ ไอ้เรื่องฝันลมๆ แล้งๆ แบบนั้น ยิ่งพูดถึง
ก็ยิ่งเพ้อเจ้อ เลิกคิดถึงมันไปเลยดีกว่า..."
ที่จริงเขาคงอยากจะพูดต่อ แต่ฉันหยุดเขาไว้ด้วยการตบโต๊ะ
ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วยันตัวขึ้นมองเขา
สีหน้าเขาเปลียนทันทีที่เห็นว่าฉันแสดงอารมณ์ไหนบนใบหน้าฉัน
"สนุกมากใช่มั้ยกับการทำให้คนอื่นหมดความมั่นใจแบบนี้..."
เขาหลบตาฉัน ทำท่าจะพูดแต่ฉันชิงพูดต่อ
"ทำไมล่ะ แค่คนๆ หนึ่งทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าทำได้
แล้วถึงแม้ว่าผลของมันจะช้าแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
มันจะไม่เป็นความจริงนี่นา ผิดด้วยเหรอที่จะหวัง... ที่จะคอย"
เขาไม่พูดอะไรออกมาอีก... บางทีอาจจะเป็นเพราะว่า
ไม่รู้จะหาอะไรมาเถียงฉันมากกว่า...
"บางที...คนเรานอนกอดวิมานในอากาศ ก็ยังดีกว่าคนที่ไม่คิด
จะกอดอะไรเลยนะ"
ฉันพูดอีกเพียงแค่นั้น แล้วหยิบกระเป๋าเดินลุกจากเขาไป เหลือเพียงคำถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจ
แค่มันยังไม่สำเร็จนี่เรียกว่าเพ้อเจ้อ... สร้างวิมานในอากาศ
อย่างนั้นน่ะหรือ?
และผิดด้วยหรือที่เราจะฝันถึงความสำเร็จที่จะเกิดขึ้น?
===========================================
คนอ่านค่ะ
จากคุณ :
ตัว(Z) 
- [
วันวิสาขบูชา 14:23:12
]
+ + = [ แ ต ่ ก อ ด อ า ก า ศ ] = + +
น้องลี่