ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อเลือกซื้ออาหารได้จำนวนหนึ่ง ร่มธรรมก็อยากจะซื้อขนมเค้กอร่อยๆไปฝากน้องสาว เพราะเขารู้ดีว่าน้องร่มรินนั้นชอบกินเค้กมากที่สุด แต่ไม่รู้ว่าเค้กแบบไหนที่เหมาะกับผู้หญิงที่กำลังไดเอตจึงเดินเข้าไปถามพนักงานที่เคาท์เตอร์ “ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่ามีขนมเค้กที่กินแล้วไม่อ้วนบ้างหรือเปล่าครับ” พนักงานสาวหน้าหวานบอกให้ไปทางด้านซ้าย จะมีขนมเค้กจำพวกเค้กผลไม้ หรือเค้ก low fat อยู่ ร่มธรรมกล่าวขอบคุณ ทว่าเมื่อหมุนกายกลับชนเข้าร่างบอบบางที่ยืนรอจ่ายเงินอยู่ด้านหลังอย่างแรง เสียชนิดว่าผู้หญิงตัวบางล้มลงไปนั่งพังพาบกับพื้น ขนมเค้กเอย หรือคุ้กกี้เอยหล่นกระจายเต็มพื้นร้าน คนชนตกใจ รีบลงไปไถ่ถามและขอโทษใหญ่ “ขอโทษนะครับ ผมขอโทษนะ คุณเป็นอะไรมากไหมครับ” ร่มธรรมย่อตัวลงไป และเมื่อร่างบางเงยหน้าขึ้นมา ก็พลันทำให้เขารู้สึกใจกระตุกวาบ หล่อนส่ายหน้าไปมา โดยหารู้ไม่ว่าเธอกำลังทำให้คนตรงหน้าตัวแข็งไปหลายวินาที “ไม่เป็นไรค่ะ” ดวงตากลมๆ กับรอยยิ้มบนเรียวปากสีชมพูใสๆ สะกดให้สติผู้ชายคนหนึ่งขาดหาย เผลอบอกความในใจบางอย่างออกมาเสียงแผ่วเบา “...น่ารักจัง...” “คะ? คุณว่าอะไรนะคะ” คำพูดผิดสถานการณ์ทำให้ดวงหน้าหวานเลิกคิ้วสูง เสียงหวานๆของสาวน้อยตรงหน้าช่วยเรียกสติของคนฝันกลางอากาศให้กลับมา “... ครับ ... เอ่อ เปล่าครับ ว่าแต่คุณโอไคไหม” น้ำเสียงตะกุกตะกัก พยายามปรับหัวใจให้เต้นในจังหวะเดิม แต่หัวใจกลับดื้อดึง เต้นตึกตักยากจะข่มกลั้นได้ “ค่ะ ... แต่เค้กพวกนี้ ...” หญิงสาวตัวเล็กแค่ไหล่ของเขาก้มหน้าลง ดูๆแล้วอายุอานามก็น่าจะใกล้ๆกับน้องร่มริน ทำให้ร่มธรรมนึกเอ็นดู หันไปบอกกับพนักงานสาวที่กำลังทำหน้าลำบากใจกับกรณีแบบนี้อยู่ “ขอโทษนะครับ ช่วยจัดขนมพวกนี้ให้คุณผู้หญิงคนนี้อีกชุด แล้วคิดเงินกับผม” “ไม่นะคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจ่ายเองได้” หล่อนรีบแย้ง เกรงใจคนแปลกหน้าคนนี้ ที่หล่อนเหมือนจะคุ้นๆหน้าอยู่นิดหน่อย คนแปลกหน้ายิ้มหวาน หันไปยืนยันกับพนักงานว่าเขาจะจ่ายเอง พร้อมกับให้เหตุผลกับสาวน้อยเสียงนุ่มๆ “ให้ผมจ่ายเถอะครับ คิดว่าผมชดใช้ที่ทำให้คุณเจ็บตัว” “แต่ถ้าจะชดใช้ ก็แค่จ่ายแต่ค่าขนมที่ตกก็ได้ค่ะ ขนมชุดใหม่ไม่ต้องหรอก” สาวน้อยหน้ามุ่ย เรียกความเอ็นดูจากคนแปลกหน้าแปลกตาได้อีกเกือบเต็มหัวใจ “ไม่ได้หรอกครับ ... นี่ครับ ทานให้อร่อยนะครับ” เขาหยิบถุงขนมยื่นให้หล่อน ซึ่งดูเหมือนว่าจะอึดอัดใจไม่น้อย แต่สุดท้ายก็ต้องรับไปอย่างเสียไม่ได้ “ขอบคุณนะคะ ... งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอพูดจบ ร่มธรรมก็เบี่ยงกายสูงหลบให้ หล่อนโค้งหัวเป็นการขอบคุณอีกครั้งก่อนจะผละกายจากไป ชายหนุ่มหันมองด้วยแววตาเหมือนจะอาลัยนิดหน่อย แต่เพราะสายตาของเพื่อนสนิทที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงเห็นเรียกให้เขากลับมาอยู่ในอาการและหน้าตาแบบเดิม “มีอะไรเหรอไอ้รัน” นทธรถามไถ่ ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น “เปล่าหรอก ... เราไปดูเค้กให้น้องรินกันดีกว่านะไอ้นัท” เขาบอก พร้อมขยับเท้าไวๆไปยังขนมชั้นวางขนมเค้ก โดยที่นทธรอดจะหรี่ตามองดูเพื่อนเขาอย่างแปลกใจไม่ได้ว่า...มีอะไรดีๆถึงกับทำให้มันมีรอยยิ้มเปื้อนหน้าแบบนี้ “ดาว ทำไมหายไปนานจัง อุนเป็นห่วงแทบแย่แหนะ” ร่างสูงที่ดูมาดแมนเหมือนหนุ่มน้อยหน้าหวาน หากที่จริงแล้วเป็นผู้หญิงนั้นยืนรอเพื่อนสาวอยู่ตรงประตูทางออกที่จอดรถเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง สาวน้อยร่างเล็กบอกกับเธอว่าจะไปซื้อขนม แต่พอร่างสูงบอกจะไปเป็นเพื่อนก็ปฏิเสธ บอกว่าจะรีบไปรีบมา แต่เอาเข้าจริงกลับหายไปนาน เล่นเอาอุน หรือ อุรชาร้อนรนจนยืนไม่อยู่กับที่ “พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะอุน เรารีบกลับกันเถอะนะ” แพรดาวตอบ ขณะกำลังจะก้าวเท้าเดินกลับถูกเพื่อนสาวรั้งแขนเอาไว้ อุรชาจ้องมองใบหน้าของคนพูดแล้วจับผิดบางอย่างได้ “เกิดอะไรขึ้นหรือดาว หน้าแดงแปร๊ดเลย” เธอถาม แพรดาวทำหน้าเหมือนอมของเปรี้ยว หากเมื่อสบตากับเพื่อนสนิทซี้สุดๆก็ต้องเล่าออกมา “เมื่อกี้ดาวไปซื้อขนม ชนเข้ากับคนคนหนึ่ง ตอนแรกดาวก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร จนเมื่อกี้นึกออกแล้วว่าเขาเป็นใคร ก็เลยรู้สึกใจเต้นตึกๆตักๆขึ้นมาน่ะอุน” อุรชาขมวดคิ้ว พยายามเรียบเรียงเนื้อหาที่เพื่อนเล่าออกมา เอ่ยถามต่อในเรื่องที่ยังทิ้งเป็นประเด็นอยู่ทันที “ใครเหรอ” “นายรันที่เป็นนักร้องดังน่ะสิอุน ทีแรกดาวก็คิดว่าเขาคุ้นๆ นึกไม่ออก มานึกออกเอาเมื่อกี้ โอย...เขาจะคิดไหมว่าดาวเป็นพวกหลังเขา ไม่รู้จักว่าเขาเป็นนักร้องดังน่ะ” ความกังวลของคนตัวเล็กทำเอาอุรชาถึงกับหัวเราะเสียยกใหญ่ กระทั่งถูกมองด้วยแววตาขุ่น จึงยอมหยุดหัวเราะแล้วปลอบโยนเพื่อนสาวให้หายกังวล “ไม่หรอกดาว บางทีความตกใจก็ทำให้เรานึกไม่ออกในบางเรื่องได้เหมือนกัน” แต่เมื่อเห็นว่าแพรดาวยังไม่หายอาการวิตก จึงชวนให้กลับบ้านไปกินขนมที่ซื้อมาดีกว่า ถึงกระนั้น แพรดาวก็ปลอบใจตัวเองไปด้วยว่า ... คงไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงๆเขาและเธออาจจะไม่ได้พบกันอีก ตอนนั้นความอายมากมายก็จะจางหายไปกับเวลาเอง ... เอาน่า แพรดาว เดี๋ยวเขาก็ลืม... เฮ้อ!! มีต่ออีกนิดค่ะ จากคุณ : iNt_GaL - [ วันวิสาขบูชา 21:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันนี้นทธรไม่มีงานในตอนบ่าย ก็เลยมีเวลาแวะมาหาคนรักที่บ้าน เมื่อลงจากรถก็เห็นว่าสาวน้อยในหัวใจของเขากำลังง่วนกับการรดน้ำต้นไม้ ร่างบางในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนพอดีตัว กางเกงสามส่วน สะท้อนเข้าสู่ดวงตาคมจนเขาอดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา แลเห็นความน่ารักในตัวน้องร่มรินก็ยิ่งตระหนักว่าเขาช่างโชคดีที่มีคนรักที่แสนหวานราวลูกกวาดอย่างเธอ และเขาก็ปรารถนาที่จะมีเธอเคียงข้างกายตราบนานเท่านาน ชายหนุ่มแอบมองยังไม่นานเท่าไหร่ น้องร่มรินก็หันมาเห็นเขา หล่อนคลายยิ้มน่ารัก วางสายยางในมือลง แล้วหมุนก๊อกปิดน้ำ ก่อนจะตรงดิ่งมาเปิดประตูรั้วให้ “พี่นัท มาทำไมไม่เรียกน้องรินล่ะคะ” สาวน้อยเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเขาคงยืนอยู่นาน “พี่อยากยืนมองน้องรินน่ะครับ” เขาว่าพลางเดินเข้ามาในบ้าน “แล้วกัน ถ้าน้องรินไม่หันมาเห็น พี่นัทก็คงจะยืนมองน้องรินนานเลย” ร่มรินยิ้มหวาน หวานจนคนมองชักจะอดใจไม่ไหว แอบเทรักใส่หัวใจเธออีกหลายกิโล โดยการดึงมือน้อยมาเกาะกุม ทอดมองด้วยดวงตาหวานเชื่อมบ้าง “นานแค่ไหน พี่ก็จะมองแล้วก็รอน้องรินให้หันมาเห็นครับ” คนฟังถึงขนาดหุบยิ้มไม่ลง เขินหนักจนค่อนใส่น้ำเสียงไม่จริงจัง “เลิกปากหวานได้แล้วค่ะ เข้าบ้านกันดีกว่านะคะ ข้างนอกอากาศร้อน” “ดีครับ...ดูสิ น้องรินร้อนมากจนหน้าแดงไปหมดแล้ว” ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วย แต่อดจะแซวสาวน้อยเบาๆให้เธอค้อนใส่อย่างเขินๆไม่ได้ “นายรันล่ะน้องริน” ก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน นักร้องหนุ่มก็เอ่ยถาม พลางกวาดสายตามองไปรอบๆบ้านไม่เห็นแม้แต่เงาของเพื่อนสนิท น้องสาวของร่มธรรมวางแก้วน้ำเย็นที่มีน้ำแข็งลอยอยู่ลงบนโต๊ะกลาง ก่อนจะขยับมานั่งข้างๆคนถาม “นั่งวาดรูปเล่นอยู่ในสวนด้านหลังน่ะค่ะ” นทธรนิ่วหน้า เขาหูฝาดไปหรือเปล่า “ไอ้รันน่ะนะวาดรูป?...” เบิกตาโต ร้อยวันพันปีที่คบกันมาไม่เคยยักจะรู้ว่าไอ้รันมันชอบวาดรูปกับเขาด้วย ร่มรินหัวเราะคิกกับอาการตกใจของคนรักเธอ “ค่ะ พี่รันวาดรูป ตอนสมัยเรียนพี่รันเคยได้รางวัลด้วยนะคะ ไม่เคยรู้ล่ะสิ” ดวงตากลมแวววาว เย้าแหย่คนไม่รู้จนชายหนุ่มบีบจมูกรั้นๆบนใบหน้าหวานด้วยความหมั่นไส้เบาๆหนึ่งที “ก็เพิ่งรู้จากน้องรินนี่แหละครับ” ก่อนจะลดมือลงไปโอบร่างน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน พอรู้ว่าเพื่อนสนิทวาดรูป ก็อยากรู้อยากเห็น เลยชวนให้เธอไปหาพ่อศิลปินอารมณ์ดีด้านหลังทันที ในด้านหลังของบ้านเล็กๆขนาดกะทัดรัดพอดีสามคนอยู่นั้น มีสวนหย่อมเล็กๆ ซึ่งถูกประดับด้วยไม้ดอก และหินในแบบธรรมชาติ เสียงน้ำตกประดับดังทำให้คนฟังรื่นรมย์ สะบัดปลายพู่กันพลิ้วไปตามอารมณ์สุนทรีย์ หากเขาหันไปด้านหลังคงจะเห็นว่ามีคนสอดรู้สอดเห็นยืนมองอยู่ด้านหลังเงียบๆ แต่ในเวลานี้เขาสนใจแต่รูปวาดบนผ้าใบต่างหาก ภาพสาวน้อยในจินตนาการนั้นดุสวยงามน่ารัก ผมยาวปล่อยสยาย ดวงหน้าหวานเปื้อนรอยยิ้มละไมน่ามอง กอปรกับดวงตากลมวาวคู่นั้น ...คู่ที่สะกดให้ลมหายใจเขาหายไปชั่ววูบ แล้วจมดิ่งลงไปในความรู้สึกประหนึ่งจะได้ยินเสียงจากสวรรค์ มือหนาป้ายปลายพู่กันเบาๆบนแก้มสีชมพู รอยยิ้มเองก็แต่งแต้มจนใบหน้าคมดูมีความสุข ... ยิ่งมองยิ่งเหมือนนางฟ้า...นางฟ้าตกสวรรค์มาหรือกะไร ทำไมถึงได้งดงามน่าพิศสมัยถึงเพียงนี้... อยากจะพบเจออีกสักครั้ง ให้เขามั่นใจว่า...หล่อนไม่ใช่แค่จินตนาการของผู้ชายเหงาๆคนหนึ่ง ที่มีความรักให้แต่กับน้องสาว แถมตอนนี้น้องสาวก็ยังแอบไปเทหัวใจให้หนุ่มอื่นอีก “สวยดีนี่ ไม่นึกว่าแกจะวาดรูปให้สวยขนาดนี้นะไอ้รัน” เสียงหนุ่มอื่นที่ว่าดังขึ้น ณ เบื้องหลัง ทำให้คนที่อารมณ์ดีๆอยู่ต้องสะดุดสะดุ้งจนเกือบจะตกเก้าอี้ นี่ดีนะที่เขาไม่เผลอป้ายสีไปบนใบหน้าหวานในภาพเข้า! “อย่าเข้ามาแบบนี้ได้ไหมวะ! ตกใจนะเว้ย!” ร่มธรรมโวย พลางทิ้งพู่กันลงในถังน้ำสีขุ่นข้างตัว ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนโดนโวยสนใจเท่าไหร่ จดๆจ้องมองดูภาพสาวน้อยในแผ่นผืนผ้าใบ นี่ฝีมือเพื่อนเขาไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย ... วาดซะสวยจริงๆ “โห พี่รัน สวยจังเลยค่ะ” น้องสาวโผล่หน้ามาชม ก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้พี่ชาย พี่ชายยืดอกอย่างภูมิใจเมื่อน้องสาวชมเปาะแบบนี้ “แน่นอน พี่น่ะศิลปินเอกเชียวนะ” “แต่หน้าสาวน้อยในภาพนี้คุ้นๆอยู่นะคะ เหมือนน้องรินเคยเห็นที่ไหน” ร่มรินมุ่นคิ้ว พยายามคิด หากนึกไม่ออก “ถ้ามีจริงคงสวยมากเลยล่ะ” ขนาดนทธรยังเผลอชมออกมาไม่ได้ ร่มธรรมตวัดสายตาเข้มไปมองคนพูด “อย่าคิดนอกใจน้องรินนะเว้ยไอ้นัท ไม่งั้นแกได้ตายแน่” เขาขู่ฟ่อ หากเรียกได้เพียงเสียงหัวเราะจากเพื่อนซี้ “ไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่ไอ้รัน หัวใจฉันน่ะมีเพียงน้องรินเท่านั้น” ยืนยันเป็นคำมั่น โอบแขนเข้ากับเอวคอด ใบหน้าคนระหว่างกลางทั้งคู่ระเรื่อแดง แต่พี่ชายกลับจ้องเขม็งไปยังมือหนา ก่อนที่จะใช้พู่กันตีเพียะเข้าที่หลังมือเพื่อนสนิท “ปล่อยเอวน้องฉันเดี๋ยวนี้! .... มานี่เลยน้องริน พี่หิวข้าวแล้ว” เมื่อทำอะไรไม่ได้เลยจูงมือน้องสาวเข้าบ้าน นทธรโคลงหัวไปมา ระอาแกมเอ็นดูในความรักพี่น้องคู่นี้ แต่ก็อดจะจ้องมองดูสาวในภาพอยู่นานไม่ได้ “ไอ้รันมันฝันได้สวยขนาดนี้เลยหรือวะเนี่ย” ... สงสัยในจินตนาการมันจริงๆ จบตอนที่ 1 นะคะ เฮ้อ ในที่สุด พี่รันก็มีความรักเสียแล้ว ^^ (เดี๋ยวมาทำ linkเรื่องเก่าให้นะคะ) เอาเพลงไปฟัง เพิ่มบรรยากาศ (ความรู้สึกของพี่รันหน่อยล่ะกันเน้อ) http://www.365jukebox.com/script/listen.cgi?name=นางในฝัน%20. แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 49 02:44:41 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 49 22:15:57 จากคุณ : iNt_GaL - [ วันวิสาขบูชา 21:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวานใจ ยัยทอมบอย ตอนที่ 1 - 7 (จบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4327618/W4327618.html ห่อ ‘ความรัก’ เป็นของขวัญหัวใจ ... ให้ ‘เธอ’ คนพิเศษของฉัน (Brother’s love) ตอนที่ 1 – 4 (จบ)http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4024345/W4024345.html Love Love ... my Beloved ตอนที่ 1 - 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4348444/W4348444.html ^__^ ไว้พบกันใหม่นะคะ จากคุณ : iNt_GaL - [ วันวิสาขบูชา 21:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หุหุ ตอนแรกก็น่ารักมากมาย ชักหลงรักนายรันซะแล้ว อ่านชื่อเรื่อง ตอนแรก คิดหน้าน้องดาวประมาณเฮเคียว อ่านในวงเล็บ กลายเป็นแตฮี อิอิอิ เอาเป็นว่าเอาสองคนมารวมกันแล้วกันนะ รอตอนต่อไปค่า...^O^/ จากคุณ : wayo - [ วันวิสาขบูชา 22:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 งั้นให้พระเอกหน้าเหมือนคิมแรวอนได้ไหมคะ 555 (ไม่ช่าย พี่รันเค้าขาวๆ น่ารักๆ แต่แรวอนก็น่ารักดีนา หุหุ) ปล. แอบคิดให้สวยเหมือนแตฮีเหมือนกันนะ แต่ออกแนวน่ารักหวานๆมากกว่า แตฮีสวยเลิศไปหน่อย อิอิ ตอนตั้งชื่อไม่ได้คิดถึงหนังเกาหลีเลยเหอๆ พอมามอง เออ คล้ายๆกันจริงด้วย - -'' จากคุณ : iNt_GaL - [ วันวิสาขบูชา 22:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แค่คิดถึงหน้าพระเอกก็ แอบไปนอนฝันหวานแล้วล่ะค่า จากคุณ : เม-ดา - [ วันวิสาขบูชา 22:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ท่าทางจะเป็นคู่หวานอีกคู่นะเนี่ย พี่รันกะน้องดาวน่ารักทั้งคู่เลย จากคุณ : nongwin - [ 13 พ.ค. 49 03:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ง่า... น่ารักๆ อิอิ จากคุณ : OgaRyu - [ 13 พ.ค. 49 12:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ++ คุณโรสชอบแต่งแนวประมาณว่าพี่ชายหวงน้องสาวจังเลยนะคะ ++ ทำให้คนอ่านอิจฉาอยู่เรื่อยเลย ^^ ++ อยากให้พี่อุนมีบทหวงเพื่อนมั้งอ่าค่ะ ++ คงจะสนุกน่าดู ^o^ จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng) - [ 13 พ.ค. 49 14:57:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านะ ไมพระเอกโรสแต่ละคนดูน่ารักขนาดนี้อะ เพิ่งหายหลงรักพี่จีมาหยกๆ นะเนี่ย คราวนี้มาถึงพี่รัน เทใจให้อีกคนแล้วนะ  ^ ^ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 13 พ.ค. 49 15:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อิๆๆ น้องมดเริ่มเดินเรียงแถวกันมาแล้วครับ ว่าแต่ หนูร่มรินคุ้นหนูแพรดาวตอนไหนน้า... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 13 พ.ค. 49 17:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แหม ใช้ตัวละครซะคุ้มเลยน้า .. จากคุณ : scottie - [ 13 พ.ค. 49 23:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หุๆๆๆ งานนี้หนูดาวจะได้มีคู่กับเขาเสียทีเนอะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 14 พ.ค. 49 00:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในที่สุด ก็ถึงเรื่องของแพรดาวสักที อิอิ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 14 พ.ค. 49 13:46:09 A:124.120.207.222 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลืมอ่านตอนสุดท้ายของหวานใจ ยายทอมบอยไปได้ไงหว่าเรา จากคุณ : กริชครับผม - [ 14 พ.ค. 49 14:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ในที่สุดพี่ชายจอมหวงก็จะมีคู่กะเค้าแล้ว จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 15 พ.ค. 49 20:39:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่ 2 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4368335/W4368335.html จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 พ.ค. 49 20:54:50 ]