ความคิดเห็นที่ 1 “เป็นอย่างไรบ้างรชา ร้อนมากหรือเปล่า ดื่มน้ำไหม" ธันยธรร์หันไปถามรชาเมื่อพากันเดินไปได้พักใหญ่ๆ “พอไหวแต่อีกไกลหรือเปล่าธัน “นีรชาถามด้วยความเหนื่อยอากาศก็ร้อนมากไม่มีที่หลบแดดเลย “อีกไม่ไกลหรอกรชา ทนหน่อยพอถึงที่พักก็สบายแล้ว นั่งเล่นนอนเล่นก็ได้ เย็นๆธันจะพาไปดูพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูก รับรองสวยไม่แพ้ที่ผาล่มสักแน่นอน" “แล้วมันไกลไหมเนี่ยไอ้ผาหมากดูกของธันนะ แค่เนี่ยรชาก็จะไม่ไหวแล้ว” นีรชาบ่นเสียงอ่อย “ไม่ไกลหรอกห่างจากที่พักประมาณ 2 กิโลเอง” “หาต้องเดินอีกหรือเนี่ย....รู้อย่างนี้ไปที่อื่นดีกว่า เฮ้อ” นีรชาบ่นเบาๆ “นั่นซิ...ธันก็สงสัยเหมือนกันว่ารชาเลือกมาที่นี่ทำไม รชาไม่ใช่คนที่สมบุกสมบันเท่าไร” ธันยธรณ์มองหน้าหญิงสาวที่แดงระเรื่อจากความร้อน “มันเป็นความฝันนะเห็นในรูปดูแล้วมีแต่ที่สวยๆ พระอาทิตย์ยามเย็นและตอนเช้าสวยมาก” นีรชาบอกเสียงใส “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องบ่นใกล้จะถึงแล้ว พักสักหน่อยกินข้าวแล้วค่อยไปต่อ ถึงตอนนั้นรชาก็มีแรงไปต่อแล้ว” ธันยธรณ์ยื่นมือไปให้นีรชาจับแล้วดึงมือเพื่อกระตุ้นให้เดินเร็วขึ้น +++++++++ ในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึงจุดที่พัก ธันยธรณ์ให้นีรชานั่งรออยู่แล้วก็เดินไปติดต่อขอรับเป้คืนที่จุดนัดรับของที่ลูกหาบเอาขนของขึ้นมาก่อนแล้ว ธันยธรณ์มองหาเจ้าเก่งที่ขนของขึ้นมาให้ เก่งเห็นก็รีบเดินตรงมาหาทันที “สวัสดีครับพี่รูปหล่อแล้วแฟนพี่ละไปไหนแล้วทิ้งไว้ตรงไหนเดียวผมจะไปรับให้ก็ได้นะ” เก่งทำหน้าทะเล้น “แหม...ทะลึ่งนะเรา พี่ให้นั่งรออยู่ตรงโน้นหมดแรง เดินไม่ไหวแล้ว” ธันชี้ไปทางที่นีรชานั่งรออยู่ “ทำไมพี่ไม่อุ้มพี่คนสวย เป็นผมหน่อยไปได้จะแบกขึ้นมาเลย น่ารักขนาดนั้น" เก่งทำท่างทะเล้น “ฮะๆๆๆ แนะนำดีนะเรา พูดมากไปแล้วมาดูของดีกว่าพี่จะได้จ่ายเงินที่เหลือให้และจะแถมพิเศษให้ด้วยถ้าข้าวของพี่ไม่เสียหาย เราจะได้กลับบ้านซะที อีก 2วันประมาณสัก 9.00 โมงเช้ามารับพี่แล้วกันจะได้ให้ช่วยหาบของลงไปอีก”ธันยธรณ์พูด “ได้ครับพี่สุดหล่ออีก 2 วันผมจะมารอพี่ที่นี่นะครับ” “ฮืมม์ ได้” ธันยธรณ์ตรวจดูข้าวของเรียบร้อยแล้วก็แบกเป้ของตัวเองกับของนีรชาเดินไปหาหญิงสาวที่นั่งรออยู่ด้านนอก เมื่อมาถึงนีรชาก็จะช่วยถือของธันยธรณ์บอกว่าไม่ต้องและพาเดินไปหาจุดที่จะกางเต็นท์ ธันยธรณ์เลือกบริเวณที่คนกางเต็นท์ไม่มากนัก “เอาแถวนี้แล้วกันนะรชา ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนักแต่ก็ไม่ใกล้เท่าไร กลิ่นห้องน้ำจะได้ไม่มารบกวนและคนไม่ต้องเดินผ่านไปผ่านมาให้วุ่นวายด้วย” ธันยธรณ์อธิบาย “จ้ะ อย่างไรก็ได้ไม่เป็นปัญหา ธันจะให้ช่วยอะไรหรือเปล่าแต่รชากางเต็นท์ไม่เป็นนะแต่ถ้าบอกวิธีก็จะช่วย” “ไม่ต้องหรอก ธันทำคนเดียวได้ไม่ลำบากอะไรรชานั่งพักก่อนก็ได้ตรงโน้นนะ จะได้ไม่ต้องมาตากแดดเดี๋ยวจะไม่สบาย หรือไม่ก็ไปอาบน้ำก่อนจะได้สบายตัว อีกสักพักอากาศจะหนาวจนทำให้อาบน้ำไม่ได้นะ” ธันยธรณ์ยิ้มให้และก็หยิบเอาเต็นท์ออกมากาง “ดีเหมือนกันงั้นรชาไปอาบน้ำก่อนนะ” นีรชาหยิบข้าวของที่จะใช้ เดินไปทางห้องน้ำที่มีกลุ่มคนกำลังเข้าแถว “จ้ะ กลับมารับรองธันกางเต็นท์เสร็จแน่นอน” ธันยธรณ์ตะโกนบอกตามหลังหญิงสาวและก้มหน้าก้มตาทำงาน ++++++++++++ เมื่อนีรชาเดินกลับมาด้วยความสดชื่นเพราะได้อาบน้ำจนทำให้รู้สึกสบายตัว เดินมาถึงก็เห็นธันยธรณ์กางเต็นท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่พักของทั้งสองคนมีต้นไม้ไม่ใหญ่มากอยู่ข้างๆ ธันยธรณ์กำลังเอาเชือกฟางที่เตรียมมาผูกเป็นราวตากผ้าง่ายๆ “อ้าวมาแล้วหรือ คนเยอะไหมที่ห้องน้ำนะ...เอาผ้าเปียกๆมาตากไว้ที่นี่เลยแล้วกัน “   “จ้ะ ธันรอบคอบจัง รชากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรกับผ้าเปียกแบบนี้ คนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไรหรอกแต่คิดว่าอีกไม่นานคงเยอะนะเพราะที่เดินผ่านมาเห็นกำลังตั้งเต็นท์กันอยู่พอเสร็จคงไปห้องน้ำกันเป็นแถว” “งั้นธันรีบไปดีกว่าไม่อย่างนั้นคงต้องรอนานแน่ รชาเอาของเข้าไปเก็บในเต็นท์เลยนะ”พูดจบก็เดินไปทางห้องน้ำ รชาก็เก็บของเข้าเต็นท์และจัดวางของให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมานั่งเล่นอยู่หน้าเต็นท์ อากาศตอนนี้ก็เริ่มเย็นลงเรื่อยๆ พักสักธันยธรณ์ก็เดินกลับมา “เป็นไงบ้างธันหนาวเปล่า รชาว่าอากาศเริ่มเย็นแล้วนะ โชคดีที่ธันบอกให้ไปอาบน้ำก่อนไม่อย่างนั้นอาจได้ซักแห้งแน่” นีรชาซึ่งในตอนนี้เอาเสื้อกันหนาวออกมาใส่แล้วเพราะอากาศเริ่มเย็นลง “ก็ยังไม่หนาวเท่าไรหรอกแต่อีกสักพักรับรองว่าเย็นมาก พอพระอาทิตย์ตกดินเมื่อไรนะจะนั่งสั่นเลยแหละพูดที่เป็นไอเลยนะ อยู่กรุงเทพไม่มีทางหรอก   แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะแต่ละคนที่มาพักที่นี่จะก่อไฟกัน เดี๋ยวนี้ทางอุทยานห้ามก่อไฟแล้ว” ธันยธรณ์อธิบายให้นีรชาฟังในขณะที่เอาผ้าไปตาก “อ้าวทำไมละธันเขาถึงไม่ให้ก่อไฟ” นีรชาถาม “อ้อ...มันอาจทำให้ไหม้ได้นะแล้วที่สำคัญนะคนที่มามักจะไปเก็บกิ่งไม้มาก่อไฟนะซิ บ้างคนเล่นไปตัดต้นไม้เลย เขาก็เลยสั่งห้ามแต่ถ้าใครจะทำอาหารกินกันเองก็ต้องเอาเตาปิกนิกมาใช้แทน แต่ถ้าไม่ได้เอามาก็ไปเช่าที่ร้านค้าก็ได้แต่ธันว่าซื้อกินง่ายกว่าเยอะ” “นั่นซิ เห็นด้วยซื้อกินง่ายกว่า พูดถึงรชาก็เริ่มหิวแล้วละ กินเมื่อกลางวันนิดเดียวเหนื่อยมากไปทำให้กินไม่ลงแต่ตอนนี้เริ่มหิวแล้วละ” นีรชาพูดพลางเอามือลูบท้อง “เอาซิ เดียวธันหยิบกระเป๋าก่อน กินเสร็จแล้วว่าจะพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินแล้วกัน ไปนั่งเล่นที่ผาหมากดูกก่อนก็ได้จะได้ถ่ายรูปไว้ก่อนที่แสงจะหมด” ธันยธรณ์เข้าไปในเต็นท์และหยิบของออกมาใส่เป้เล็กๆของเขาก่อนจะออกมาสมทบกับนีรชาที่นั่งเล่นอยู่ข้างนอก “ไปได้แล้ว เดี๋ยว เป็นลมไปจะเดือดร้อนธันเปล่าๆ” ธันยธรณ์ยื่นมือไปให้นีรชาจับเพื่อจะฉุดให้ลุกขึ้น จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 พ.ค. 49 07:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทั้งสองเดินไปที่ร้านอาหารที่มีอยู่มากมาย หาอะไรกินกันง่ายๆเมื่อเรียบร้อยก็พากันเดินไปที่ผาหมากดูก ซึ่งก็มีกลุ่มคนเริ่มทยอยเดินกันไปเรื่อยๆ “คนไปดูพระอาทิตย์ตกเยอะเหมือนกันนะธัน” นีรชาถามขณะที่เดินมาถึงผาหมากดูกและหาที่นั่งกันเรียบร้อยแล้วตอนนี้อากาศเย็นลงเรื่อยๆจนรู้สึกหนาวจนต้องกอดอกเอาไว้ “อากาศดีจริงๆนะรู้สึกสดชื่นจังเลย รชาว่าไหม” ธันยธรณ์หันไปมองรชาที่นั่งข้างๆเห็นรชากำลังกอดอกอยู่ “หนาวหรือรชา เอาเสื้อธันไปใส่อีกตัวไหม” ธันยธรณ์หยิบเสื้อออกจากเป้ที่เตรียมมาส่งให้กับรชา “ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวธันก็หนาว เอาไว้ใส่เองดีกว่า” นีรชาพูดช้าๆมองไปที่ท้องฟ้า ความงามของท้องฟ้าในตอนนี้ดูมีเสน่ห์และมีมนต์ขลังอย่างประหลาด  ท้องฟ้าได้กลายเป็นสีส้มอมแดงหรือชาวบ้านเรียกกันว่าผีตากผ้าอ้อม ดูนวลตาทำให้จิตใจพลอยสงบและรู้สึกสบาย  จนไม่อาจละสายตาไปไหนได้ สายลมพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้อากาศเย็นลงอย่างรวดเร็ว  จนอดที่จะสั่นไม่ได้เมื่อเวลาลมพัดมาทีหนึ่ง  ทำให้คนที่นั่งข้างๆอดเป็นห่วงไม่ได้ “ธันว่ารชาใส่เสื้อดีกว่านะ “พูดจบธันยธรณ์ก็เอาเสื้อคลุมให้กับร่างบางที่นั่งมองดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไปในกี่ไม่กี่นาทีข้างหน้าแล้ว “ธันไม่หนาวหรือถ้าเอามาให้รชานะ” นีรชาหันมามองหน้าคนที่กำลังใส่ให้อย่างอ่อนโยน “ธันนะชอบอากาศหนาว ไม่เหมือนรชาหรอกนั่งแป๊บเดียวเองปากซีดแล้วดูซิ” “ขอบคุณนะ” นีรชาพูดเบาๆ “ทำไมต้องมาขอบคุณเรื่องเล็กๆน้อยๆด้วยละไม่เห็นมีอะไรเลย ธันเองก็ไม่ได้หนาวซักหน่อย แต่ถ้าหนาวจะมาเอาคืนแล้วกันนะ” ธันยธรณ์พูดแบบสบายๆและนั่งลงตรงข้างๆ มองดูที่ท้องฟ้าที่ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับไปในไม่ช้าและหยิบกล้องถ่ายรูปออกมาถ่ายรูปอย่างตั้งใจและหันไปถ่ายรูปนีรชาขณะที่กำลังเผลอ “เอาอีกแล้วนะ ทำไมชอบถ่ายตอนที่รชาเผลอนักนะ ถ้ารูปออกมาน่าเกลียด นะธันตาย” นีรชาทำเสียงจริงจัง “น่ากลัวซะไม่มีเลยนะ อย่างรชานะจะทำอะไรได้ตัวนิดเดียวยังไม่ถึงครึ่งของธันเลย” ธันยธรณ์หัวเราะแต่แล้วก็ต้องหยุดหัวเราะกะทันหันเพราะมือเล็กๆของสาวน้อยตรงหน้าหยิกอย่างเต็มแรงที่ต้นแขนข้างเดิมที่พึ่งโดนหยิกตอนเมื่อช่วงเย็น “โอ๊ย!! ไม่เอาแล้วกลัวแล้วจ๋า ลืมไปว่ารชามือหนักหยิกเจ็บจะตายไป” เอามือลูบบริเวณที่ถูกหยิบไปมา “สม ไหนบอกว่าไม่กลัวไง” นีรชาหันไปยิ้มๆให้ “สงสัยต่อไปคงลายไปทั้งตัวแน่ ถ้าแต่งงานกัน” ธันยธรณ์พูดเบาๆทำให้นีรชาได้ยินไม่ถนัด “ธันพูดอะไรนะรชาได้ยินไม่ถนัด” นีรชาถามอย่างงง “ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อยแค่บ่นว่าเจ็บเฉยๆ” ธันยธรณ์รู้ตัวว่าเผลอพูดไปก็รีบเปลี่ยนเรื่อง “ไปถ่ายรูปกันตรงโน้นดีกว่านะ จะได้เก็บหลายๆมุม” ธันยธรณ์ลุกขึ้นและดึงหญิงสาวให้ลุกตาม “ไม่ได้ยินก็แล้วไปแต่อย่าให้รู้นะว่าอะไร ไม่อย่างนั้นต้องโดนหนักกว่าเก่าแน่” นีรชาหันมาคาดโทษ ธันยธรณ์รีบยกมือขึ้นเสมอบ่าเหมือนประกาศยอมแพ้   ทั้งสองคนผลัดกันถ่ายรูปอย่างสนุกสนานและก็ขอให้คนบริเวณนั้นช่วยถ่ายรูปคู่ให้จนพอใจก็พากันมานั่งเล่น เพื่อดูพระอาทิตย์ที่ลาลับขอบฟ้าส่องแสงสีส้มอมแดงฉาบไปทั่วขอบฟ้าและเริ่มอ่อนแสงลงทุกขณะเมื่อความมืดเริ่มคืบคลานเขามาทดแทนลมก็พัดแรงขึ้นเลยๆจนทวีความหนาวเย็นเพิ่มมากขึ้น “จะนั่งดูดาวต่อหรือเปล่า” ธันยธรณ์ถามนีรชาที่กำลังมองไปข้างหน้าอย่างเพลินๆ “ไม่แล้วละกลับกันเถอะอากาศเย็นมากขนาดนี้ขืนนั่งต่อมีหวังธันแข็งตาย” นีรชามองหน้าของชายหนุ่ม “บอกว่าไม่หนาว” ธันยธรณ์พยายามพูดให้หญิงสาวสบายใจแต่นีรชาเอื้อมมือมาจับที่มือของชายหนุ่ม “นี่นะไม่หนาวดูซิ มือเย็นขนาดนี้ ไปกันเถอะกลับกันดีกว่าเดี๋ยวไม่สบายแล้วมันจะยุ่ง” นีรชาดึงมือชายหนุ่มขึ้น “เอากลับก็กลับ คนก็เริ่มทยอยกลับกันแล้ว” ธันยธรณ์หันไปหยิบเป้และหยิบไฟฉายขึ้นมา “ธันรอบคอบจังเลยดูซิเอาไฟฉายมาด้วย คิดว่าจะเดินกันมืดๆเสียอีก” นีรชายิ้ม ธันยธรณ์หันไปจับมือหญิงสาวแน่นและพาเดินไปด้วยกันนีรชาตอนแรกว่าจะดึงมือออกแต่ธันยธรณ์ไม่ยอมปล่อย “จับมือไว้ มันมืดมองไม่เห็นพวกรากไม้เดียวล้มลงไปขาเจ็บจะลำบาก” ธันยธรณ์หันมาบอก “แหมๆ เห็นรชาซุ่มซ่ามไปได้” นีรชาสะบัดเสียงเล็กน้อย “ไม่ได้เห็นแต่ระวังไว้ดีกว่าไปเถอะ อีกอย่างนะจะได้อุ่นด้วย ไหนรชาบอกว่ามือของธันเย็นไม่ใช่หรือ” ทั้งคู่พากันเดินไปไม่รีบร้อน อากาศหนาวเย็นลงเรื่อยๆ หมอกเริ่มจับตัวกันหนาขึ้นทำให้มองไม่เห็นทางเดิน และกลุ่มคนที่เดินนำหน้าก็มองไม่เห็น     รชามองไปรอบๆเห็นแต่หมอกขาวเต็มไปหมดทำให้รู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ดีที่มีมือของคนที่เธอรักและไว้ใจจับกุมไว้แน่น มันทำให้อบอุ่นและคลายความกลัวลงได้  อยากจะจับมือนี้ไว้ตลอดไป แต่แล้วความรู้สึกก็ต้องสะดุดลงเพราะรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดแบบนี้ ทำให้รู้สึกเกลียดตัวเองเหลือเกิน ที่อยากจะทอดเวลาไปอีกให้นานแสนนานหรือไม่ก็อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ เหลือเวลาอีกเพียงเล็กน้อยแล้วซิที่จะได้อยู่ด้วยกัน  ต่อไปคงไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธันอีกแล้ว “เดินดีๆนะไม่เห็นทางอย่างนี้ จับมือธันไว้แน่นก็ได้ถ้ากลัวล้มนะ” ธันยธรณ์บอกเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรหรอกธันเดินดีๆแล้วกันระวังด้วยไม่ต้องห่วงรชาหรอก” นีรชาพูดเบาๆ อากาศเย็นลงเรื่อยๆแถมลมแรงอีกต่างหากทำให้หนาวเพิ่มขึ้น “ธันหนาวเปล่าเอาเสื้อคืนไปเถอะ อากาศเย็นขนาดนี้” นีรชาถามเสียงเบา “ไม่เป็นไรหรอกเดียวก็ถึงแล้ว รชาใส่ไปเถอะไม่ต้องห่วงเดินอย่างนี้ก็ไม่หนาวหรอก” “ไม่หนาวอะไรรชาได้ยินเสียงฟันกระทบกันแล้วนะ” นีรชาไม่ฟังเสียง หยุดเดินแล้วถอดเสื้อคืนชายหนุ่มทันทีแต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับจึงใส่ให้เอง “อย่าดื้อซิ ถ้าไม่ใส่แล้วไม่สบายจะเดือดร้อนกันหมดและที่สำคัญใกล้ งานแต่งแล้วนะ”นีรชาพูดเสียงเบา “รชา ธันไม่ได้” ธันยธรณ์กำลังจะพูดแต่นีรชาขัดขึ้นมาก่อน “ไม่ต้องพูดแล้ว ยิ่งยืนเฉยๆยิ่งหนาว” นีรชาตัดบทมองหน้าธันยธรณ์นิ่ง ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจและส่ายหน้าน้อยๆเดี๋ยวค่อยบอกก็ได้ธันยธรณ์บอกตัวเองเบาๆ แล้วถ้าบอกไปแล้วจะเป็นอย่างไรบ้างนะเนี่ย จะโกรธขนาดไหนไม่หน้าเลยไอ้ธันหาเรื่องแท้ๆ เอื้อมดาวก็เตือนแล้วว่าเวลานีรชาโกรธจะเป็นอย่างไรไม่ยอมเชื่อ เห็นอย่างนี้แล้วพูดไม่ออกจริงๆตายแน่งานนี้ “ไอ้ธันนะไอ้ธัน” “บ่นอะไรธัน ไปได้แล้ว” นีรชามองอย่างงงเพราะเห็นธันยธรณ์เอาแต่ส่ายหัวและถอนหายใจยาว “ไปก็ไปเดินเร็วๆแล้วกันจะได้หายหนาว” ธันยธรณ์จับมือนีรชาเดินต่อ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 พ.ค. 49 07:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สมชื่อเรื่องจริงๆ Trip & Love ^____________^.............. จากคุณ : Psycho man - [ 13 พ.ค. 49 07:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮ้ย...ในที่สุดก็ถึงยอดดอยซะที ตอนแรกนึกว่าพระเอกต้องแบกกระสอบข้างสาร...เอ๊ย แบกนางเอกขึ้นภูแล้ว หุหุ สำหรับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาใหม่ ลองไปมองหาความรักกับทริปก่อนๆ ของเราได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4336842/W4336842.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4340548/W4340548.html ให้ใจบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4355884/W4355884.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 พ.ค. 49 07:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านจบตอนแล้วครับ รู้สึกเหมือนแอบตามสองคนในเรื่องไปเลย ได้กลิ่นไอธรรมชาติและรุ้สึกผ่อนคลายสบายใจไปด้วย อืมม์ ตรงนี้น่าจะพิมพ์ผิดนะครับ จะโกรธขนาดไหนไม่หน้าเลยไอ้ธันหาเรื่องแท้ๆ /....ไม่น่าเลย ^____________^... จากคุณ : Psycho man - [ 13 พ.ค. 49 07:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพื่งรู้นะเนี้ยว่า ตอนนี้ห้ามก่อไฟบนภูแล้ว เมื่อสิบกว่าปีก่อนยังได้อยู่นี้หน่า สงกะสัยจะเเก่แล้วจริงๆ ตามคู่นี้ไปดูดีกว่าว่าภูเปลี่ยนไปยังงัยบ้าง จากคุณ : ต้นหอม (ต้นหอมไข่เจียว) - [ 13 พ.ค. 49 10:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยังไม่เคยไปภูกระดึงเลยค่ะ อ่านแล้วทำให้อยากไปจัง (แต่ยังหาหนุ่มๆไปด้วยไม่ได้เลย แหะๆ) จากคุณ : honey P (Honey Pee) - [ 13 พ.ค. 49 10:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^___^ จากคุณ : nongwin - [ 13 พ.ค. 49 14:47:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยังไม่เคยไปภูกระดึงเช่นกันง่า อยากไปๆ แต่ต้องรอหนุ่มหล่อๆ แบบธันพาไปนะ ฮิ้ว~ แบบนี้นะ ถ้ารชารู้ว่าโดนแกล้ง มีหวังนายธันเอ๊ย! อ่วมอรทัยแน่ๆ ฮะๆ ลุ้นๆ ตอนต่อไปค๊าบบ จากคุณ : นู๋ปัณณ์ (LonelySeason) - [ 13 พ.ค. 49 19:28:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อากาศร้อนๆ ได้อ่านเรื่อง ใสๆ หนาวๆ (บนภู) แบบนี้ ยอมเยี่ยมเลยค่ะ พี่ไปตามมาทุกเรื่องแล้วนะคะ รอบทสุดท้ายของตอนนี้ค่ะ ขอบคุณนักเขียนทุกท่านที่ช่วยกันแต่ง มีเรื่องสั้นๆ ที่ไม่สั้นจนเกินไป ไว้อ่านสบายๆรวดเดียวจบ ดีมากๆค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 13 พ.ค. 49 19:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ei ei ei จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 13 พ.ค. 49 22:10:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนอื่นต้องขอบคุณสำหรับแรงใจจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ติดตามผลงานของพวกเราทุกคนนะค่ะ อยากเขียนเป็นหัวหน้าทัวร์ทริปนี้ขอบอกว่าขอบคุณอย่างจริงใจและหวังว่าเพื่อนๆจะยังติดตามทัวร์การท่องเที่ยวของเราให้ครบนะค่ะยังมีอีกหลายที่ไม่ว่าจะเป้น เชียงราย ทุ่งทานตะวัน เชียงใหม่ เขาค้อเพชรบูรณ์ แม่น้ำชีมาหาสารคาม  บ้างเชียงที่อุดรธานี สิริรันหรือแม้แต่กรุงเทพของเราก็มีที่เที่ยวนะค่ะอย่าลืมตามกันไปให้ครบทั้งคณะนะค่ะ ขอตอบคำทักทายกับเพื่อนที่ใจดีและน่ารักที่ชวนคุยนะคะ(ไม่ใช่คนที่ไม่ได้ทักทายจะไม่น่ารักนะจ๊ะ น่ารักหมดเลยขอให้ติดตามพวกเราก็แล้วกัน...อิอิ) คุณอาราเร่ : ลองไปปีนภูดูซิค่ะ เพื่อจะเจอคนน่ารักแบบธันสักคน (อยากเขียนก็หาอยู่แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอเสียที เลยไปปีนเองเลยถ้ารอมีหวังปีนไม่ไหวแน่...อิอิ) คุณต้นหอม : แบบว่าตอนนี้ รชากำลังเศร้าและเสียใจมากค่ะ เลยทำให้คิดอะไรไม่ค่อยออกค่ะ คุณมาหาตั้ม : ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กับพวกเรา ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอให้บอกนะคะอยากเขียนจะได้นำเอาไปปรับปรุงเพื่อแก้ไขให้ดียิ่งขึ้น ขอคำวิจารณ์ด้วยนะคะ Burin piggypink : ลองดูซิคะ ภูกระดึงเป็นสถานที่ต้นๆที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในหมู่คนไทย ไปสักครั้งแล้วจะติดใจในความงามและความเหนื่อย(มาก)แต่สนุกนะคะ หวังว่าพออ่านตอนนี้แล้วจะทำให้อยากไปเพิ่มขึ้นน่ะค่ะ นกยูง : ธันใจไม่ร้ายหรอกค่ะแต่ติดนิสัยขี้เล่นไปนิด (แต่อยากเขียนว่าตัวเองใจร้ายกว่าเพราะอิจฉารชาค่ะที่ได้คนดูแลอย่างนี้เลยแกล้งนิดหน่อยเอง...อิอิ) Pomb_pomb : เห็นด้วย 100 เปอร์เซนต์ค่ะว่าคนเลยน่ารักและใจดี โอเลี้ยงแก่ : ยินดีต้อนรับสู่ภูกระดึงนะค่ะ ถ้ามีโอกาสอย่าลืมไปปีนภูกระดึงบ้างนะค่ะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สนุกมากค่ะ nongwin : แบบนางเอกของเราเป็นคนคิดมากค่ะเลยทำให้สับสนได้ง่าย scoffic : ไปเที่ยวกับอยากเขียนก่อนนะค่ะแล้วค่อยไปเที่ยวจริงๆเพราะตอนนี้ภูกระดึงปิดค่ะหลังหน้าฝนถึงจะเปิดอีกครั้ง ธาราฝัน : ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมทริปคนใหม่นะค่ะหวังว่าจะตามพวกเราไปเที่ยวทุกทริปนะค่ะ รียา - อารียา : ต้องตามกันต่อนะค่ะว่าจะหวานขนาดไหน ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตามขอทุกท่านหวังว่าจะเที่ยวกันให้สนุกนะค่ะ จากอยากเขียนค่ะ จากคุณ : บุรุษไปรษณีย์ของอยากเขียน (ภดาวัน - ชามี) - [ 13 พ.ค. 49 22:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นั่นสิ เสียดายที่ปิด ดูเหมือนปีที่แล้วเปิดให้ขึ้นค่ะ เขาว่าหน้าฝน ดอกไม้สวย แต่ว่าส่วนป่าปิดนี่ 2-3 ปี ถึงจะเปิดครั้ง จากคุณ : scottie - [ 14 พ.ค. 49 00:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอยหวานมากๆเลบค่ะทริปนี้ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 14 พ.ค. 49 01:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่ะอ่านแล้วเหมือนขึ้นภูอีกครั้งเลยบรรยายได้เห็นภาพจริงๆ แต่ป่าปิดเค้าเปิดทุกปีนะคะแต่ส่วนมากจะไม่ค่อยมีใครขึ้นเพราะช่วงปลายฝนต้นหนาวทากเยอะ.. จากคุณ : pomb_pomb - [ 14 พ.ค. 49 20:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากจะไปเที่ยวภูกระดึงจังเล้ย จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 15 พ.ค. 49 15:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18  ยิ่งอ่านยิ่งอยากไปอ่ะ  เฮ้อ สงสัยต้องเริ่มจากหาคนไปด้วยซะหล่ะมั้งเรา จากคุณ : burin piggypink - [ 15 พ.ค. 49 16:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนหน้าพระเอกจะตายก่อนได้แต่งมั๊ยอะคะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 พ.ค. 49 13:41:46 ]