ความคิดเห็นที่ 1 ๑. ลมคิมหันต์รุมร้อนเข้าย้อนอก จนสุดยกย่างหนีหลบลี้หาย แต่ปั้นปึ่งเนตรค้อนลอบย้อนชาย ร้อนยิ่งฉายโชนช่วง...เกินหน่วงแล้ว ๒. เข้มครามหมู่เมฆขาวใต้ราวฟ้า สกุณาส่งเสียงอยู่เพียงแผ่ว ลำตะวันสาดสรวงทุกช่วงแนว ส่งพราวแพรวโลมอาบทุกบาปบุญ ๓. เพียงครั้งคราวห้วงฝันชีวันหนึ่ง ความตราตรึงบรรจบแสนอบอุ่น กระแสธารเสน่หาได้การุญ เอื้อละมุนละไมหวาน...วาบผ่านใจ ๔. จึงครั้งนั้นไพจิตรนิมิตช่วง โลกทั้งปวงปรากฏความสดใส ถ้วนรสหวานกลิ่นหอมพะยอมใด เหมือนหลั่งให้อบร่ำทุกค่ำคืน ๕. ดาวจะเลื่อนเดือนจะลับไม่รับรู้ เหลือเพียงผู้คะนึงหาเกินฝ่าฝืน โชติหมายอย่างแจ่มชัดทุกหยัดยืน จนยากกลืนกลบละมุนอบอุ่นนั้น ๖. เพียงคราวครั้งตรึงติดในจิตหนึ่ง ความคิดถึงบีบใจจนไหวหวั่น คมอาวรณ์เสียดชีพคอยบีบคั้น เกินบากบั่นก้าวถอยจากรอยกรรม ๗. คือร่องรอยบริบทความสดชื่น มีรมย์รื่นขื่นครบให้อบร่ำ มีมดเท็จเจ็บแสบคอยแอบอำ มีสูงต่ำคุณค่า ในท่าที ๘. หวานเอยหวาน...ชายตอบอีกรอบแล้ว ส่งพร่างแพร้วเอ่อกมลแทบล้นปรี่ กลบอดีตกลืนยุคเคยคลุกคลี จนหมดที่หมดทาง....ระหว่างกัน ๙. ร้อยเป็นห่วงผ่านลมที่บ่มพัด หวังเลาะรัดบ่มยิ้มกลางคิมหันต์ งามเจ้าเหมือนแรงหน่วงจากช่วงบรรพ์ ให้มุ่งมั่นแต่เห็น...ไม่เว้นวาย ๑๐. เหมือนยูงงามรอแอ่นรำแพนหาง เห็นเยื้องย่างแต่ไกลแล้วใจหาย แววขนย่อมเหลื่อมค่าสู่ตาชาย สูงส่งในความหมาย...จนคล้ายไกล ๑๑. แต่เวียนอยู่ไม่ยั้งสักครั้งคิด จักมีสิทธิ์ถวิลหา...ก็หาไม่ เวียนครุ่นครวญก่อเกื้อสานเยื่อใย น้อยใจ..ใจ..เหนี่ยวรั้ง..ไม่ฟังกัน ๑๒. มาปองงามทรามสวาดิในชาตินี้ ควรหรือที่ฝ่าข้ามไปตามฝัน หิ่งห้อยหรืออาจแข่งกับแสงจันทร์ กี่ช่วงชั้นเล่าจะบินถึงถิ่นฟ้า ๑๓. เหมือนวับวาวรุ่งมณีเหลื่อมสีพร้อย ประดับรอยเนตรชวนคร่ำครวญหา ครั้ง...อัปสรล่อแก้วผ่านแววตา ให้ต้องตนยักษาจนอาวรณ์ ๑๔. จนสิ้นแรงร่วงร่างระหว่างสรรพ ยังระยับเนตรผกายเกินถ่ายถอน จะไล่โลมโฉมล้ำกลางอัมพร ยังเกรงร้อนฤทธีมณีพราย ๑๕. แต่นิลเนตรหนึ่งส่องมาต้องพี่ ยิ่งมณีอัปสรนั้นชอนฉาย ส่งวาววับสดใสจับใจชาย ชีพก็หมายยอมแล่งด้วยแสงนิล ๑๖. พินิจหน้านวลหนึ่งด้วยซึ้งซาบ หรือบุญบาปภพใดยังไม่สิ้น จึงตราเป็นเลศกลรอยมลทิน ให้เดือดดิ้นปฏิพัทธ์สุดทัดทาน ๑๗. แต่เฝ้าชมสมโฉมประโลมเนตร สร้างเงื่อนเหตุ/งดงาม/หอม/หวาม/หวาน ร้อยเรื่องราวในฝันแห่งวันวาร ได้เอ่อซ่านเอิบสายเริ่มว่ายวน ๑๘. แม่ดั่งดวงดาราทิพามาศ เลื่อนลีลาศวับวาวทั่วหาวหน ท่ามคืนแรมจันทร์ล้าลับสากล เอื้อสรวงบนระยิบตาทั้งราตรี ๑๙. มอบสดใสส่องงามอยู่ท่ามพื้น ให้ตามตื่นแห่หาเฝ้าราศี ชวาลาช่วงยามย่อมงามดี ด้วยไร้แรงฤทธีสุรียัน ๒๐. เชิญโฉมเลื่อนเงาเงื้อมให้เอื้อมถึง จักเหนี่ยวดึงโอบต้องประคองขวัญ ฟังหัวใจกระซิบคำที่รำพัน ว่าจักมั่นเคียงคู่ไม่รู้คลาย. [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : สดายุ... - [ 14 พ.ค. 49 07:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กลอนรักของทั่นพี่สดายุ.......หวานคัก อยากจะรักหวานเช่นนี้จังขอรับ..... จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 14 พ.ค. 49 21:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในฝัน ภาพมันเบลอ ต้องมาเจอ กันจะจะ พบกันที่ร้านหมูกระทะ มานะจ๊ะ จะนั่งรอ ในฝัน มันแสนสั้น ใจน้องหวั่น ไม่ฝันต่อ คืนเดียวฝันไม่พอ ชอบฝันต่อ สักสี่ห้าคืน ในฝัน หวานหยาดเยิ้ม น้องนอนเคลิ้ม เริ่มจะไม่ฟื้น แหะ แหะ.. ไม่ว่าใครก็ปลุกไม่ตื่น ทายสิเมื่อคืน ว่าฝันถึงใคร..... อิอิอิอิ ^_^ จากคุณ : ซอมฯ - [ 15 พ.ค. 49 16:11:39 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:011762 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับคุณสดายุ ว่าจะเขียนกลอนรักสักหน่อย แต่มันอดเข้าอีหรอบเดิมไม่ ได้ ฮ่า ๆ ตามบุญตามกรรมแล้วกันนะครับ สงสัยว่าผมคง จะเขียนกลอนหวานไม่ได้อีกแล้ว มันชอบล่มปากอ่าวอยู่ เรื่อย :) หวัดดีจ้ะน้องซอมฯ ฮิ ๆ ตอนนี้พี่อยู่ในช่วงรอดูอภินิหาร หลวงพ่อเพชรแล้วนะ หากแจ็คพอตแตกมีหวังต้องไปวัด ท่าหลวงที่พิจิตรอีกหน เป็นการไปด้วยความงุนงง เพราะ ไม่เคยเชื่อเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ความจริงน่ะนะ อยู่ที่ ๗ อย่างนี้ก็ดีแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าหาเรื่องใส่ตัวไป ทำไม (พูดจริง ๆ แต่เพื่อนมันรวมหัวกันยุให้รำตำให้รั่ว) ๏ อยู่เงียบเงียบเรียบง่ายผ่อนคลายง่าน ง่วนกับงานงมโข่งปั้นโอ่งไห นานนานเมาเหล้ายาสร่างซาไป แต่หัวใจเมาเปรอะนี่เกรอะกรัง ๏ เพียงหนึ่งหยดรักหยาดประหลาดแท้ เกินกระแช่เกินกัญชาเป็นบ้าหลัง เมาทั้งปีมีแต่เป๋เที่ยวเซซัง หูไม่ฟังสมองเฟือนเหมือนหมือนควาย ๏ ดูมันโง่ยังไงบอกไม่ถูก คล้ายคล้ายแก้แต่กระดูกดังผูกหวาย ให้ว้าวุ่นหมุนคว้างสีข้างคาย ต้องตะกายหาตะกูถูที่คัน ๏ จะเข้าวัดเข้าวาระอาอก กลัวเจอเถนก้นกระดกเที่ยวกกถัน เกิดเมาอ้วกแอ่นระแน้จะแย่กัน เตะเจ้ากูฟางฟันหักบรรลัย ๏ มาเลือกเงียบดับง่านที่บานเบอะ แต่ไม่เจอะหน้าคนยากทนไหว ยินสมุยจ๊าวเจี๊ยวผมเปลี่ยวใจ เลยถูไถถกกลอนมาอ้อนเท้า ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 16 พ.ค. 49 03:07:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หุหุหุหุ.....มันหวานดีจังค่ะ ชอบๆๆๆๆ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 16 พ.ค. 49 14:19:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณจันทร์แห้ง หวานไว้ก่อนพ่อสอนไว้ ว่าแต่ว่าพอทำบ่อยๆเข้า มันจะเป็นธรรมชาติของตัวเราในที่สุด อิๆๆ หญิง แม่ลูกอ่อนจะฝันถึงใครได้ ที่เขาว่ากันว่า หญิงไทยรักลูกชาย ท่าจะจริงแฮะ ส่วนคนนอนใกล้ๆ คงขี้เกียจฝันถึงแล้วล่ะม๊างงง ฮิๆๆ คุณราม เดี๋ยวนี้มีทีเด็ดหรืออย่างไรท่านพี่ มีหลวงพ่อ มีเลข บา นับว่ามีความเปรี๊ยนแปร๋ เตะเจ้ากูฟางฟันหักบรรลัย... ระวังหน่อยละกัน เห็นเจ้ากูบางคน สักยันต์ เต็มหลัง เต็มแขน เตะเข้าไปเดี๋ยวหน้าแข้งหัก ไม่รู้ด้วยนา เห็นแล้วไหว้ไม่ลง จริงๆพับเผื่อย ฮิๆๆ รวยระรินกลิ่นชาเขียว เวลาชงชาเขียวดื่ม กลิ่นมันรวยระรินดีแท้ แต่หากหวานมัน นี่ท่าจะ.....เป็นชาถุงโบราณใส่นมข้นๆ สีเหมือนน้ำฝนกลางถนนดินแดง เป๊ะ เป็นสาวเป็นแส้ อย่าชอบหวานมากนักนะ เดี๋ยว อ้วน...! เกี่ยวไหมนี่ จากคุณ : สดายุ... - [ 16 พ.ค. 49 20:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับทุกท่าน ช่วงนี้หวานไม่ออกครับ บางเวลา คะนึงถึงเหลือเกินครับ ห้ามยังไง... ดี ทำยังไง... ดี ดีครับพี่สดายุ กลอนหวานเหมือนเคย วันก่อนแวะมาพิมพ์ไปอ่าน ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้า ถ้าเข้ามาก็รีบๆ เซฟแล้วค่อย พิมพ์ติดตัวไปอ่านเอา พอมาเขียนมือไม่ค่อยขยับแฮะ สงสัยไม่ได้แต่งหลายวัน วันนี้แวะไปร้านหนังสือ เห็นหนังสือชื่อ รวยระรินกลิ่นชา แวะมาอ่านกระทู้เห็นแล้วสดุดที่ชื่อ รวยระรินกลิ่นชาครับ เป็นคนเขียนหรือเปล่าครับ หยิบอ่านแว๊บๆ เพราะไม่ได้ดื่มชาเลยไม่ได้อ่านเยอะกว่านี้ครับ เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 16 พ.ค. 49 23:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรียน ท่านสหาย สดายุ ช่างอัญเชิญ โฉมนาง  พราวพร่างฝัน ช่างผ่องพรรณ แพรวพิลาศ สุดคาดหมาย ช่างผุดผาด เพริศพริ้ง ยิ่งบรรยาย ช่างพร้อยพราย พักตร์พราว...หนาวหัวใจ. ซะงั้นเลยนะ...ท่านสหาย. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 17 พ.ค. 49 01:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่สดายุ ลุงราม คุณอาจันทร์ คุณน้าพจนนารถ น้องxers & น้องชาระมิงค์คนสวย (ลำดับอาวุโสถูกมั้ยเนี่ย ฮี่ ๆ ) ภูมิใจนำเสนอว่า....หลานชายครบขวบแล้วนะคะ เร็วเนาะ เพิ่งจะอุแว้ ๆ เมื่อไม่กี่วันนี่เอง ตอนนี้กำลังจะตั้งไข่ค่ะ แล้วพี่แกก็ไม่คลานสี่ขานะ แต่กระเถิบ ๆ กระดึ๊บ ๆ ด้วย อัตราความเร็วที่แม่วิ่งไล่จับเกือบไม่ทัน พอทันคว้าตัว ก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ^_^ ฟันขึ้นแล้วข้างบน 4 ซี่ ข้างล่าง 2 ซี่ น้ำหนักน่าจะ 10 โลครึ่งได้ คิดดูเถอะ เวลาอุ้มเหมือนแบกข้าวสาร ครึ่งกระสอบไว้ พูดคำว่าหม่ำนี่ชัดจัง ก็เลยหม่ำอยู่ได้ ทั้งวัน แล้วก็ติดแม่มาก จะวางไว้แล้วไปทำอะไรไม่ได้เลย น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลเป็นทาง (สงสัยกลัวแม่หนีมาเล่นเน็ต ฮี่ ๆ มิตรรักแฟนเพลงของแม่ เลยหายไปโม๊ดดดด...) พี่สดายุ หญิงว่านะ แม่จะรักลูกชาย พอ ๆ กับ พ่อที่รักและหวงลูกสาวนั่นแหละ ครือกัน ๆ อิอิ จากคุณ : หญิงซอมฯ - [ 17 พ.ค. 49 10:22:48 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:011762 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรียน ท่านสหาย (ฝากถึง ท่านหญิงซอม ฯ ) ดีใจจังขอรับ เออหนอ ดูราวกับจะได้ข่าวเมื่อไม่นานนี้เอง ข ว บ นึ ง เ เ  ล้ ว อ่านสำนวนท่านสหาย ซอม ฯ แล้ว กระผมรู้สึกน้ำตาซึม ซึม ขอรับ ไม่ได้ดัดจริตดอก แต่กระผม...คิดถึง....ความอบอุ่นตั้งแต่เด็ก... ที่บ้าน..... เพราะสำนวนนี้ บ่งบอกได้ถึงความรู้สึกของคนที่เปน...แม่... ได้อย่างชัดเจนยิ่ง ขอรับ. (ใช่ไหม ขอรับ ท่าน สดายุ) ป.ล. ยินดีด้วยอย่างจริงใจ       แต่นึกยังไง       มาเรียกกระผมว่า น้า       เค้าโกรธนะ...ตัวเอง...       แฮ่..... แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 49 21:02:03 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 17 พ.ค. 49 20:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณเซอร์ หวัดดีครับไม่ได้คุยกันนาน หวังว่ากระบวนเพลงทางโคลงคงรุดหน้า ไม่หยุดหย่อน มีคนให้คะนึงหายังดี มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่ให้ตรงกันเป็นใช้ได้ ส่วนคนชื่อ  รวยระรินกลิ่นชา เข้าใจว่าคงชอบดื่มโค๊กซะมากกว่า   เห็นชอบทำแก้มป่องๆ เรื่องหนังสือผมไม่ยักเห็นแฮะ คุณพจนารถ ชื่อคุณนี่เหมาะมากที่จะเอาไปเริ่มฉันท์ วรรคที่สอง นับได้ว่าเป็นคุณูปการแก่คนเขียนฉันท์ ข้อหนึ่ง เรื่องสวยๆงามๆที่ผมชอบบรรยาย เพราะจริตส่วนตนมันต้องกันครับ เห็นแล้วเอ็นดู....จนลมปราณแตกซ่านทุกที ฮี่ๆๆ หญิง .....พี่สดายุ หญิงว่านะ แม่จะรักลูกชาย พอ ๆ กับ พ่อที่รักและหวงลูกสาวนั่นแหละ ครือกัน ๆ อิอิ.... ข้อแรกน่ะสังเกตมานาน ส่วนข้อหลัง  ไม่แน่ใจ ขาดความรู้น่ะ นา รู้แต่ว่า ทางใต้น่ะ พอลูกสาว อายุ 27-28 แล้วยัง ไม่เห็นคบหนุ่มไหน หรือ ยังไม่มีทีท่ากับใคร พ่อแม่ก็เตรียม  หน่อเหรียง แล้วไหนึง ไว้แถม ! เวลามีใครมาขอ.....ฮี่ๆๆ คุณพจนารถ อีกที ความรักของแม่นี่ ของแท้ จริงๆ ยิ่งบางคนมามีตัวเล็กๆ เอาตอนตลาดใกล้วายแล้วด้วย คำที่ยิ่งกว่า  หลง  น่ะมีในพจนานุกรมมั๊ย นั่นเลย  ฮี่ๆๆ ลูกชายติด นี่  ตอนนี้ เพิ่งขวบเดียวยังน่ารักน่าเอ็นดูอยู่ เราเรียกว่าวัยทารก เดี๋ยวพอสัก 5-6 ขวบ แม่จะค่อยๆ มีอาการขมวดคิ้ว แล้วพอ 8-9 ขวบ จะค่อยๆเปลี่ยนเป็นน่าเตะ  ถึงน่าเตะที่สุด หลังจากนั้น สู่วัยรุ่นก็จะเริ่มรำคาญแม่ขี้บ่น จู้จี้ จุกจิก ห่วงโน่นห่วงนี่ โดยเฉพาะหากเป็นลูกชายคนเดียว ด้วยล่ะก้อ เฮ้อ...นึกแล้วต้องเห็นใจไอ้ตัวเล็กล่วงหน้าได้ตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้ทีเดียว ฮาๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 17 พ.ค. 49 22:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ๐ สัมผัสเนียนเนื้ออุ่นจนกรุ่นอก กระชับกกกุมกอดพร่ำพลอดศรี เสน่หาอาลัยห้วงใจมี ดังไหลรี่เผยหมายผ่านสายตา ๐ ถ้วนทุกคำสำหรับการขับไข จะเหลือใครซาบซึ้งแทนซึ่งหน้า แต่อกนั้นเบียดกันแทนพรรณา ปรารถนาก็พุ่งเสียดขึ้นเบียดใจ ๐ ว่าสวาดิสายนี้ในชีวิต คงสุดคิดหักห้ามงอกงามไหว แม้นเหลื่อมค่ากว่ากันมากั้นไกล หากเยื่อใยสร้างสมมุ่งกลมเกลียว ๐ ชาตินั้นห่างต่างชั้นเกินฝันถึง หากคำนึง...ถวิลแต่เฝ้าแลเหลียว โอ้กระไรละห้อยห่วงใจดวงเดียว จะป่นเสี้ยวศักดิ์ทอดให้วอดวาย ๐ ถึง...ต่างขอบเขตชั้นของบรรพต จะกำสรดอาลัยอย่าได้หมาย หากใจเจ้าเคียงอยู่ไม่รู้คลาย อาจโยกย้ายหวาดวิตกเอายกวาง ๐ เหลือแต่ท่วงทำนองยังข้องจิต จักสัมฤทธิ์ดังปองหรือหมองหมาง หลั่งน้ำใจมอบหวังหรือบังพราง ใสกระจ่าง....ฤว่าเจียน...จะเปลี่ยนแปร ? จากคุณ : สดายุ... - [ 17 พ.ค. 49 22:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ๐ เพราะเวียนเกิดเวียนดับกับดาเรศ จึงเห็นเหตุวนผ่านท่ามกาลฝัน ประกายแสงสุกซ่อนในฟอนควัน เป็นดารันดร์เนิ่นฟ้าผ่านราตรี ๐ เสียดายแต่ดาวรุ่งแห่งคุ้งฟาก เกิดแล้วจากแตกเป็นล้านเส้นสี ระบายแสงฝุ่นสางต่างธุลี วินาทีโชติตระการได้รานแล้ว ๐ อวลละอองฝุ่นฟ้าเมื่อปรากฎ ก็กำหนดจุดวาวแห่งพราวแก้ว วาบสว่างทั่วถิ่นแล้วสิ้นแวว พลอยวูบแพรวหล่นโลกจมโตรกดิน ๐ ฝันถึง....แสงสรวงแห่งดวงดาว เดินทาง....นานยาวเพื่อสูญสิ้น เวียนเกิด...เวียนดับกับธรณิน หลอน...ถวิล...ห้วงสวรรค์นิรันดร แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 49 23:26:19 จากคุณ : ตะวัน - [ 17 พ.ค. 49 23:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่สดายุ . ใครบอกตลาดใกล้วาย เคยเห็นตลาดรอบดึกมั้ยคะ คึกคักจะตาย ฮี่ๆ หญิงทำใจไว้แล้วนะ ถ้าสมมุติวันหน้าจะเป็นแบบนี้ “หวัดดีค่ะ คุณแม่ขา หนูเป็นแฟนพี่ทิว พี่เขาไม่ไปหาหนูตั้งนานแล้ว หนูเลยมาบอกคุณแม่ค่ะ” คุณแม่มหาภัย ก็จะตอบว่า “อ๋อ ได้เลยลูก เมื่อเช้าก็มีมาบอกแม่อย่างนี้ เหมือนกัน 2 คน แม่ให้คนนึงไปซักผ้า คนนึงไปถูบ้าน ส่วนหนูไปหาบน้ำใส่ตุ่มนะจ๊ะ” อิอิอิ คุณน้า! ไม่ให้เรียกน้า เรียกพี่ก็ได้ พี่พจฯขาาาาาาาา....... ถ้าขนลุก ตัวใครตัวมันเน้อ วัยเด็ก เป็นวัยที่มีความสุขที่สุดแหละนะคะ กลับบ้านเหนื่อย ๆ เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กก็หายเหนื่อย หน้าแป้น ๆ กับรอยยิ้มกระชากวิญญาณ ในโลกนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว เท้าคู่น้อยจ้อยร่อยนัก แม่ฟูมฟักเฝ้าถนอม ริ้นไรไม่ไต่ตอม ดอมดมจูบลูบเช้าเย็น คิดถึงวันข้างหน้า แม่ห่วงหาเกรงลำเค็ญ ย่างก้าวอาจยากเข็ญ ทางเดินใช่ดอกไม้โรย ขอมีใจหาญกล้า สู้ฟันฝ่าอย่าโอดโอย โลกรอเจ้าบินโบย เท้าคู่น้อยฝากรอยลง !! จากคุณ : หญิงซอมฯ - [ 18 พ.ค. 49 14:02:06 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:011762 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีครับพี่สดายุ คนที่คิดถึง ตอนนี้  คิดถึง...ไม่ถึง แล้วครับ เรื่องโคลงก็หวังว่าจะดีขึ้นเหมือนกันครับ ส่วนเรื่องฉันท์ไม่ค่อยได้ติดตามเลย แต่ก็ เล็งๆแบบไว้เหมือนกัน เอาแบบลีลาที่ชอบ เห็นจะเป็นแบบคล้ายกาพย์ยานีอ่ะครับ ตอนนี้คำลหุในหัวมีน้อยเกินไปด้วยครับ คิดไม่ถึง,เธอจัง         อะไรบังมิให้ถึง ลองนึกพลางรำพึง      ก็ไม่เผยกระทั่งเงา แหะๆแค่นี้ก่อน หวานไม่ออก... ครับ ดีครับ แม่น้องทิว ยินดีกับ 1 ขวบด้วยนะครับ ท่าทางจะมีความสุข คิดถึงแม่เหมือนกัน ฮี่ๆ แม่บอกว่าถ้าไม่รีบหา จะหาให้น้อ แบบว่าอยาก ได้หลานมั้ง ฮ่าๆๆ จากคุณ : xers - [ 19 พ.ค. 49 00:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณตะวัน บทนี้งามจริง ๐ บุพกาลเบื้องพู้นผ่านสูญว่าง เมื่อดาวพร่างเวหาเลื่อนราศี อานุภาคพุ่งพล่านนับนานปี ยังคงลีลาศตอนเหมือนก่อนนั้น ๐ เคลื่อนปวงธาตุสัมพันธ์มาบรรจบ แต่งชาติภพขันธ์ใจพร้อมไหวหวั่น ให้ก้าวย่างเคลื่อนคล้อยกลางรอยทัณฑ์ ตราบเวียนวนในวันไม่เว้นวาย แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 49 21:04:05 จากคุณ : สดายุ... - [ 19 พ.ค. 49 12:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หญิง เด็กผู้ชาย ไม่ต้องประคับประคองมากนักหรอก โตขึ้นเดี๋ยวมันจะไม่แกร่ง เป็นเด็กผู้ชายใช่ว่าจะไม่ต้องห่วง เลี้ยงให้โตขึ้นเป็นหนุ่มแหละนะ อย่าให้โตเป็นสาวเลย  พ่อคุณเอ๋ย ฮิๆๆ ๐ อันว่าชายชาตรีนั้นมีชาติ อย่านวยนาดตัวพลิ้วฉีกนิ้วกรีด ท่าทางพึงโอ่อ่าผ่อนปราณีต ปากอย่าดีดดิ้นทำจีบจำนรรจ์ คุณ xers เฮ้อ  หวานมากๆ โบราณยังกลัวเลย ท่านสุนทรภู่เคยเตือนสาวๆไว้ว่า ๐ อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดกล้า เขาย่อมว่ารสลิ้นนี้กินหวาน พึงระวังตั้งมั่นในสันดาน อย่าเทียวร่านหลงระเริงด้วยเชิงชาย ๐ เขารักจริงให้สู่ขอกับพ่อแม่ อย่าเที่ยวแร่หลงไปด้วยใจง่าย ฯลฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 19 พ.ค. 49 21:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๐ ราตรีดารดาษด้วย.........แพดาว แหนห่มจนห้วงหาว...........ผ่องแผ้ว ห่วงเมื่อนิทราคราว...........โดยเดี่ยว นะแม่ ใดอาจห่มกายแก้ว...........กอดน้องป้องหนาว ๐ มองจันทร์นึกแจ่มหน้า....นวลนาง เผยผ่านจิตเลือนลาง........ลอบเร้น แก้มอิ่มเอิบยิ้มกลาง.........วิกาลดึก นั้นนา หวังรูปเรียมนิมิตเต้น.........แต่งเจ้าภิรมย์ใจ ๐ พลันเสียงครืนคลื่นฟ้า....คำรน กัมปนาทกระหน่ำหน........กระหึ่มหล้า วชิระประภาพวน..............วกว่าย ดาวดับเดือนเลื่อนล้า........เลื่อนฟ้ารอฝัน ๐ ลมเย็นพะพลิ้วผ่าน.......ผันขบวน เสียงหวีดดั่งภูตครวญ.......คร่ำไห้ อกเอยคิดเนื้อนวล...........แนบอยู่ กระนี้นา จักเหือดครวญคร่ำไห้.......ต่างฟ้าได้หรือ ๐ เกรียวกราวฝนกราดพื้น....พสุธา ระบัดฉ่ำโชยมา.................รื่นล้ำ หนึ่งคนนึกเสน่หา...............หอมอยู่ ฝันฝ่าฝนกรายกล้ำ.............กอดแก้วกลางกาฬ ๐ ชวาลวชิระเฟื้อย.............เฟ็ดโพยม รุจิเรขประหนึ่งโถม.............ประทุษฟ้า อุระหนึ่งกระหึ่มโหม............หาสวาดิ แม่แม่ รติเลศระลอกกล้า.............กรากกลุ้มหทัยสถาน ๐ หวังนิทรานุ่มเนื้อ...........ระเรื่อนวล เสน่ห์อ่อนคงอิ่มอวล..........เอิบหน้า แสงฟ้าที่แปรปรวน............ปลาบอยู่ ฤๅเท่าอกแห่งข้า...............ป่วนด้วยประไพโฉม ๐ ละหยาดละหยดสิ้น........วรรษาสาย ยะเยือกยะเยียบชาย........ฉ่ำเชื้อ กระอุกกระไออาย............อวลอยู่ นะแม่ หวังล่วงประโลมเนื้อ.........สั่นเนื้อระริกไฉน จากคุณ : สดายุ... - [ 19 พ.ค. 49 22:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ลมสะบัดริ้ว วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ กลบทธงนำริ้ว ๐ นานา...ประการะธิระทรรศ ระบุอรรถะวาที ต่างต่าง...ระหว่างทิฐิวิถี ตละลีละหลากนั้น ๐ ดูดู...จะชูทิฐิวิภาษ กละทาสะจองทัณฑ์ เห็นเห็น...บ่เร้นมุหะมหันต์ อัตะคั้นประโคมขรม ๐ พูดพูด...พิสูจนะ ฤ เห็น นยะเช่นจะให้ชม พลั่งพลั่ง...ประดังอรรถะผสม สิ..!..ระงม ฤ ข่มหาย ๐ แจ้วแจ้ว...บ่แผ่ววุฒิพิศาล ปริมาณนะมากมาย แว่วแว่ว...บ่แคล้วอุดมะหมาย เฮอะ..!..ละม้ายจะเมามัน ๐ ร่ำร่ำ...จะทำประทุษะพจน์ ชะประชดประชุมกัน ใครใคร...จะได้อุระกระทั้น เถอะวะ..!..มั่นประลองมือ..! จากคุณ : สดายุ... - [ 19 พ.ค. 49 22:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ๐ งามพุ่มพวงลดามาลย์แห่งกาลก่อน อวลกลิ่นย้อนหอมโปรยให้โหยหา แทรกผ่านช่วงนิรมิตกลางนิทรา ฝากร่องรอยปริศนาขัดคาไว้ ๐ งามสร้อยสีกุสุมาในป่าแดด ทอดลงแวดล้อมขวัญจนสั่นไหว ลมโบกหอมลิ่วคว้างสู่กลางใจ แสงอำไพก็ระยับอยู่กับตา ๐ สิ้นสุดเพลงหม่นหมองทำนองฝน ร้างคำรนหักเหแสงเวหา เมื่อสดใสปลาบเปลื้องชำเลืองมา ก็แตะอาวรณ์รสขึ้นทดแทน ๐ ภุมรินบินร่ายระบายป่า ถวิลหาผกาพวงด้วยหวงแหน ประทิ่นกรายเกลื่อนกลั้วไปทั่วแดน ที่คลอนแคลนย่อมทุกข์เคยคลุกเคล้า ๐ ระบำใบไม้โบกกรรโชกบท ร้างปรากฎรอยโศกจากโลกเก่า ลมโลมฝุ่นหมุนคว้างแต่บางเบา อีกใจเล่าหมุนคว้างรอย่างเยือน ๐ งามปีกผีเสื้อลายบินว่ายวน พลิ้วพรายบนพร่างแพร้วของแนวเถื่อน อีกอารมณ์งามนิมิตคอยติดเตือน ทั้งแล่นเลื่อนรุ่มร้อนเกินผ่อนพัก ๐ งามพุ่มพวงลดามาลย์แห่งกาลก่อน อวลกลิ่นย้อนหอมฝากจนยากหัก เมื่ออบร่ำกรำหอมย่อมหอมนัก ลงสัญญาจำหลักเกินหักแล้ว. [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : สดายุ... - [ 20 พ.ค. 49 06:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรียน ท่านสหาย อดรนทนไม่ได้ที่ต้องบอกมาอีก ขออนุญาตฝากเรียนท่านหญิง ซอม ฯ ว่า บทกวีของท่านนั้น กระผม... อึ้ง...ขอรับ มิบังอาจมีข้อคิดเห็นใดใด กับความรักที่สุดในจักรวาล ของผู้เปน...แม่... ที่บอกกล่าวเล่าขานสู่กันฟังมาอย่าง...ชัดเจน เช่นนี้... น้าตาซึมอีกแล้ว...เจ้าค่ะ... ป.ล. นี่แล...ดังที่ท่านว่าไว้ ความจริงนั้นแล...คือความงาม แลความงามนั้นแล...คือความจริง. ขอคารวะ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 21 พ.ค. 49 14:52:49 ]