ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 2 นอกจากจะเห็นร่มธรรมอารมณ์ดี จับพู่กันขึ้นวาดรูป ฮัมเพลงเป็นศิลปินเอกของบ้าน ซึ่งทีแรกร่มรินคิดว่าเป็นเพราะพี่ชายว่างจนเกินไปหลังจากเรียนจบ แต่ดูไปดูมา ดูพี่ชายจะอารมณ์ดีผิดปกติ จนน่าหวั่นใจมากกว่า “จริงๆนะคะพี่นัท พี่รันแปลกๆ” จนเธอต้องโทรไปปรึกษาหวานใจให้ร่วมด้วยช่วยกันคิด นทธรกำลังติดงานจึงไม่อาจจะปลีกตัวมานั่งให้เธอปรึกษาแบบจ้องหน้าจ้องตาได้ “แปลกยังไงคะ พี่ว่าปกตินายรันก็อารมณ์ดีอยู่แล้วนี่นา อีกอย่างอาจจะเป็นเพราะพักนี้พี่ไม่ได้ไปหาน้องริน มันก็เลยอารมณ์ดีมากกว่าปกติแค่นั้นล่ะมั้ง” นทธรนิ่วหน้า ก่อนจะส่ายหัวไปมาเมื่อนึกถึงภาพของเพื่อนสนิท หรือพี่ชายของแฟนสาวหัวเราะร่าสะใจตอนที่รู้ว่าเขายุ่งจนไม่อาจจะมาน้องสาวมันได้ หากก็มีบ้างที่เขาหายไปนานๆ พี่ชายคงจะสงสารน้องสาวมากกว่าสะใจ โทรมาจิกให้เขาไปหา ไม่เช่นนั้นเขาก็จะพามาให้เจอเองเสียเลย อย่างว่าล่ะ...รักน้องเสียขนาดนั้น ยังไงๆก็ต้องยอมให้ร่มรินเป็นใหญ่ในทุกเรื่อง “แหม ไม่ใช่เพราะแบบนั้นหรอกค่ะพี่นัท แต่น้องรินก็นึกไม่ออกเหมือนกันนะคะว่าพี่รันเป็นอะไรไป” “มันคงไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับน้องริน พี่ว่านายรันก็เป็นปกติของมันนั่นแหละ แค่ช่วงนี้มันอาจจะไม่ต้องเครียดอะไรก็เลยสบายๆล่ะมั้งครับ” นทธรออกความเห็น และพยายามจะกล่อมให้คนรักเลิกคิดมากเกี่ยวกับอาการแปลกๆของพี่ชายเธอสักที “อย่าคิดมากเลยครับ ไว้ถ้าพี่มีโอกาสพี่จะลองถามๆมันดู” “ถามแล้วพี่รันจะบอกเหรอคะพี่นัท” ร่มรินเลิกคิ้วถามผ่านโทรศัพท์ “มันไม่มีทางปิดบังอะไรจากพี่ได้หรอกครับ ถึงมันจะไม่บอก พี่ว่าพี่ก็ดูมันออกนะว่ามันกำลังคิดอะไร” ไม่เช่นนั้น เขากับร่มธรรมคงไม่สามารถร้องเพลงร่วมกัน มีอารมณ์ร่วมไปกับเสียงเพลงจนสามารถถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆผ่านท่วงทำนองและเสียงร้องได้จนคนฟังเคลิ้มตามหรอก ไม่นับรวมว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเสียด้วย “เหรอคะ งั้นพี่นัทก็ช่วยดูพี่รันให้น้องรินด้วยนะคะ น้องรินเป็นห่วงพี่รัน” เธอฝากฝังพี่ชายด้วยเสียงหวานๆ คนฟังอมยิ้มถามกลับบ้าง “แล้วห่วงพี่บ้างหรือเปล่าครับ” เสียงนุ่มๆอ้อนมา ทำเอาหญิงสาวยิ้มไปกับคำถามแกมออดอ้อนจากเขา “ห่วงอยู่ทุกลมหายใจแหละค่ะ พี่นัทล่ะ ทำงานยุ่งๆ มีลืมน้องรินบ้างหรือเปล่า” เธอค่อนเขา ไม่จริงจังนัก ด้วยไม่ได้ใจน้อยขนาดที่จะต้องคิดมากเรื่องที่เขาอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยในบางช่วง เธอเข้าใจในหน้าที่การงานของเขาดี รวมไปถึงข่าวคราวบนหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ นทธรเป็นคนเช่นไร นอกจากร่มธรรมแล้ว ก็มีเธอที่รู้จักเขาดีกว่าใครทั้งหมด “ลืมได้อย่างไรกัน คิดถึงอยู่ตลอดเวลา ... ดึกมากแล้ว นอนได้แล้วนะคนดี” เมื่อเหลือบไปมองดูเวลา ก็เห็นว่าเกือบจะห้าทุ่มกว่าแล้ว หญิงสาวแม้จะดีใจที่เขาเป็นห่วงเธอ แต่กับเขาเล่ายังต้องทำงาน ไม่ได้นอนหลับพักผ่อน น่าเป็นห่วงมากกว่าอีก “อย่าทำงานหักโหมนะคะ พักผ่อนเยอะๆนะคะพี่นัท น้องรินเป็นห่วง” ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งหัวใจ ได้ยินเสียงหวานๆส่งผ่านความห่วงใยมากเสียขนาดนี้ “ขอบคุณมากครับ ฝันดีนะครับ ... พี่รักน้องรินนะครับ” คำบอกรัก...หวานๆคงทำให้เธอหลับฝันดีอย่างที่เขาพูด เธอเองก็ตอบเขาไปเช่นเดียวกัน “น้องรินก็รักพี่นัทค่ะ ฝันดีนะคะ” ก่อนที่จะวางสายกันไป แต่ร่มรินก็ยังไม่ได้นอนอย่างที่นทธรบอกไว้ เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วตรงดิ่งไปยังประตู เพื่อจะไปบอกราตรีสวัสดิ์กับพี่ชายสุดที่รักก่อน เมื่อไปเคาะประตูห้อง ร่างบางในชุดนอนกระโปรงสีฟ้าสดใสก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของพี่ชายเดินมาเปิดประตูให้ “ไงคะน้องริน เข้ามาสิ” พร้อมทั้งเหวี่ยงตัวออกเพื่อให้น้องสาวเดินเข้ามาหา ห้องนอนของพี่ชายเธอต่างกับเธอลิบลับ ห้องของเธอดูไม่เรียบง่ายเหมือนห้องของพี่ชาย หากมีของกระจุกกระจิกแต่งห้องเต็มไปหมด ทั้งตุ๊กตาเซรามิคเอย กรอบรูปน่ารักๆที่มีรูปเธอกับพี่ชายบ้าง กับพ่อบ้าง หรือกับนทธรบ้าง รวมไปถึงโมบายแก้วมากมายที่ติดอยู่เต็มเพดาน เหมือนกับว่าเป็นท้องฟ้าแล้วมีดวงดาวพร่างพราวอยู่ในห้องเธอ แต่ห้องของร่มธรรมดูเรียบง่าย อบอุ่นด้วยโทนสีครีมอ่อน และน้ำตาล ทำให้เขาดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและน่าเข้าใกล้ ร่มรินเองยังอดคิดไม่ได้ถ้าเกิดว่าร่มธรรมรักผู้หญิงสักคน ผู้หญิงคนนั้นคงน่าอิจฉาน่าดู ที่จะได้รับความรักมากมายจากพี่ชายคนนี้ ร่มธรรมจะต้องรักและปกป้องผู้หญิงคนนั้นราวกับเป็นเจ้าหญิงแน่ๆ เหมือนกับเธอที่แสนจะโชคดีที่มีพี่ชายแบบร่มธรรม เมื่อพี่ชายเห็นน้องสาวยืนมอง เอาแต่จะอมยิ้มให้ ก็เท้าสะเอวถามอย่างไม่เข้าใจ “ว่าไง มาหาพี่ มีอะไรหรือเปล่าคะ” น้องสาวส่ายหัว แล้วตัดพ้อน้ำเสียงแง้วๆ “ไม่มีอะไร มาหาพี่รันไม่ได้เหรอคะ งั้นน้องรินกลับดีกว่า” คนพูดทำท่าจะสาวเท้าไปทางประตู พี่ชายตกอกตกใจคว้าแขนบางไว้เบาด้วยๆกลัวว่าแขนน้องสาวจะหัก “โธ่ พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ แค่พี่สงสัย ... มาๆ มานั่งคุยกันก่อนก็ได้” ก่อนจะจูงมือพาไปนั่งบนเตียงนอนที่มีผ้านวมนุ่มลายทางสีเหลืองอ่อน ร่มรินแอบอมยิ้มกับการแกล้งแหย่พี่ชายคนนี้ ระหว่างถูกพาไปนั่ง หากเมื่อทิ้งกายนั่งลงก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่พี่ชายทำค้างเอาไว้ พี่ชายเธอกำลังสเก็ตภาพอยู่ ... พี่ชายของเธออารมณ์ศิลปินอีกแล้ว!! “พักนี้พี่รันวาดรูปบ่อยจังนะคะ แปลก” ร่มรินละสายตาจากภาพบนขาตั้งมาจ้องมองพี่ชาย ร่มธรรมนิ่วหน้าใส่บ้าง “แปลกยังไง น้องรินก็รู้พี่ชอบวาดรูป” “แต่สองสามปีมานี่ น้องรินไม่ค่อยเห็นพี่รันวาดรูปนี่คะ” เธอยังคงไม่หายสงสัย แถมยังเป็นรูปผู้หญิงคนเดิมอีก คนที่เธอคุ้นๆอยู่แต่นึกไม่ออกนั่นล่ะ ยิ่งร่มรินมองก็ยิ่งคุ้นตา ... เหมือนเคยเห็น “ก็ตอนนั้นพี่ไม่ค่อยว่างไง ต้องร้องเพลง ยุ่งๆจนไม่มีเวลา ตอนนี้พอมีเวลาพี่ก็เลยกลับมาทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง ก็แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ ระหว่างที่พี่กำลังหางานทำ” ร่มธรรมไม่อยากจะบอกน้องสาวไปตรงๆว่า การที่เขามีอารมณ์อ่อนไหวมากมายขนาดนี้ก็มีส่วนหนึ่งมาจากใครบางคนที่เขาไปพบเจอเข้าในร้านขนมที่เขาซื้อมาฝากเธอ คงเพราะว่า...มันดูเป็นเรื่องเพ้อฝันเกินกว่าชายหนุ่มอายุยี่สิบสี่จะคิดกัน “งั้นก็แล้วไปค่ะ” พอได้ฟัง น้องรินก็ถอนหายใจออกมาโล่งอกโล่งใจ หากพี่ชายที่เห็นกลับขมวดคิ้วมุ่นแทน “อะไรแล้วไป มีอะไรเหรอ” “ก็น้องรินกำลังเป็นห่วงพี่รันน่ะสิคะ พี่รันทำตัวแปลกๆพักนี้เนี่ย นอกจากวาดรูปแล้วยังอารมณ์ดีผิดปกติ แล้วก็ชอบเหม่อๆด้วย ...เหมือนคนกำลังมีความรักเลย” คนเป็นพี่ฟังแล้วแทบสะอึก จะว่าไปก็รู้หรอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันคืออาการรักแรกพบ แต่อย่างว่าเขาก็โตเกินกว่าจะมาชื่ออะไรจริงๆจังๆกับเรื่องพวกนี้ พยายามจะคิดเอาเหตุและผลขึ้นมากลบอาการแปลกๆของตน ทั้งวาดรูปเอย ออกหางานทำเอย แต่พอว่างๆทีไรก็หวนนึกไปถึงนางฟ้าของเขาทุกที “แต่ถ้าพี่รันมีความรักจริงๆก็ดีนะคะ” เสียงน้องสาวดังแทรกขึ้นมา ทำให้ร่มธรรมดึงสติกลับมาก่อนที่จะลอยหายไปไกลกว่านี้ “แต่ห้ามรักใครมากกว่าน้องรินนะคะ ต้องรักน้องรินที่สุดด้วย” เห็นน้องสาวกำลังส่งยิ้มหวานน่ารักประจบมา ก็อดใจไม่ไหวที่จะยื่นมือไปลูบศีรษะน้องเบาๆอย่างเอ็นดู มีต่อค่ะ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 พ.ค. 49 01:20:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ไม่พอ! มันไม่พออะอุน” อยู่ๆคนตัวเล็กก็โพล่งขึ้นมาในความเงียบที่ทั้งสองกำลังนั่งทำรายงานอยู่ใต้ต้นไม้ข้างๆตึกเรียน อุรชาสะดุ้งหันมองเพื่อนสาวที่ตอนนี้กำลังทำหน้าง้ำอยู่ด้วยไม่รู้ว่าอะไรที่ไม่พอ “อะไรดาว อะไรไม่พอ” “เงินน่ะสิ โธ่ ดาวนึกว่าเก็บได้ครบห้าพันแล้วซะอีก” แล้วคนบ่นก็ก้มลงไปนับเงินในกระเป๋าเงินสีชมพูอีกครั้ง “จะเอาไปทำอะไรเหรอดาว เงินมากมายขนาดนั้น” ได้ยินคำถาม สาวน้อยผมยาวหน้าตาน่ารักก็เงยหน้าขึ้นมอง คาดผมเล็กๆเป็นโบว์สีชมพูยิ่งทำให้แพรดาวดูน่ารักขึ้นมาก นั้นคลายยิ้มแหะๆ เมื่อคิดได้ว่ามันอาจจะไม่ค่อยจะเป็นเรื่องเท่าไหร่ “นาฬิกาน่ะอุน ดาวไปเจอมา สวยมากเลย แต่แพงอะ เลยต้องเก็บอยู่นานเลย ไม่อยากขอแม่น่ะ” แม้ว่าจะขอไป แม่เธอคงจะให้เงินมาซื้อ หากแต่แค่ค่าเทอม ค่าใช้จ่าย อีกอย่างมันก็เป็นความต้องการที่เธออยากจะได้มันเอง เลยตัดสินใจที่จะเก็บเงินซื้อ อุรชายิ้มให้ ไม่ได้ว่าว่ามันดูไร้สาระอะไร “ไม่เป็นไรหรอกดาว นาฬิกาเรือนนั้นคงไม่หายไปไหนหรอก” แต่คนฟังยังไม่ยอมเลิกอาการหน้าง้ำหน้างอ อุรชาเลยแกล้งยื่นมือไปแหย่เข้าที่เอวเพื่อนสาวเบาๆ “ยิ้มหน่อยสิดาว นะๆ ยิ้มหน่อยยนะ” แพรดาวเบี่ยงตัวหนี หัวเราะและคลายยิ้มออกมาจนได้ กับอาการบ้าจี้ของตัวเอง “ยิ้มแล้วๆ อุนน ดาวยิ้มแล้วนะ” หันไปทำตาใสแป๋วใส่เพื่อนสนิท อุรชารู้สึกว่าเพื่อนทำหน้าแบบนี้แล้วน่ารักจนอดที่จะส่งยิ้มหวานกลับไปไม่ได้ จนคนอีกคนที่เพิ่งเดินมาถึง  ต้องแซวออกมาพร้อมทั้งทิ้งกายนั่งลงร่วมโต๊ะกับสองสาว “พี่ชักจะเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้ชอบถูกล้อว่าเป็นแฟนกัน” ทั้งคู่หันมองแทบจะพร้อมกัน เห็นว่าคนพูดเป็นใครอุรชาก็ยิ้มกว้างกว่าเก่า “เห็นแบบนี้แล้วชักหึงแฮะ รู้ไหมน้องดาว พี่หึงน้องดาวแล้วนะครับ” จีรัชยะแกล้งเย้าแพรดาว คำพูดแบบนั้นไม่ได้ทำให้คนฟังหวาดกลัวอะไรได้เลย กลับหัวเราะร่าออกมาเสียอีกแหนะ “แหม พี่จี ถึงจะมาขู่ ดาวก็ไม่เลิกกับอุนหรอกค่ะ ...เรารักกันเนอะอุนเนอะ” แพรดาวเอนหัวไปซบกับบ่าเพื่อนสนิท แหย่คนตรงหน้าเล่นๆ ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “แย่ล่ะสิ เรากลายมาเป็นคู่แข่งหัวใจกันแล้วนะน้องดาว แบบนี้พี่จะไปสู้น้องดาวยังไงไหวเนี่ย ต้องแพ้แน่ๆเลยล่ะอุน พี่เสียเปรียบนะ” เขาว่า หันไปทำตาออดอ้อนกับอีกคน จนแพรดาวทำปากยื่นใส่ “แหม แพ้อะไรกันค่ะ บอกรักกันหวานจ๋อยกลางโรงยิมแบบนั้น นึกว่าไม่มีใครเห็นหรือไง” “อะไรนะดาว มีใครเห็นเหรอ” อุรชาละสายตาจากชายหนุ่มหันไปถาม ใบหน้าขาวระเรื่อแดง ด้วยตอนนั้นในโรงยิมก็ไม่เห็นว่าจะมีใครนอกจากเธอและเขานี่นา หากเมื่อหันไปสบตากับผู้ต้องคดีอีกคน เขากลับยิ้มกริ่มมาให้ราวกับรู้เรื่องดีอยู่แล้วเสียอีก ทำเอาอุรชาเขินหนักเป็นสองสามเท่า “ไม่มีใครเห็นมากหรอก ก็แค่มีดาว มีน้องน้ำตาล แล้วก็เพื่อนๆที่ชมรมอุนนิดหน่อย เอ...สักสี่หรือห้าคนเนี่ยแหละ” แพรดาวทำท่านับนิ้ว “มิน่าล่ะ...” มิน่าหลังจากนั้นถึงได้ไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นทอมบอยอีกเลย เพราะแบบนี้นี่เอง อุรชาเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว แต่รู้ความจริงเพราะฉากแบบนั้น...มันน่าอายยังไงไม่รู้แฮะ “มิน่าอะไรเหรออุน” จีรัชยะไตร่ถาม เมื่อเห็นว่าอุรชาหยุดพูดไว้แค่นั้น “เปล่าค่ะพี่จี ไม่มีอะไร แล้วบ่ายนี้พี่จีไม่มีเรียนเหรอคะ” อุรชาส่ายหน้าไปมา ก่อนจะถามเขาบ้าง “ไม่มีค่ะ พี่เลยจะมาชวนอุนไปดูรองเท้าบาสฯที่ห้างฯใกล้ๆนี้ก่อนที่จะไปซ้อมน่ะ อุนไปกับพี่ได้ไหมคะ” ชายหนุ่มเอ่ยชวน และส่งนัยน์ตาหวานมา ... ทำให้คนฟังเขินนิดๆ แม้จะถูกชวนไปไหนมาไหนบ่อยๆ แต่ทุกๆครั้งอุรชาก็ยังไม่หายอาการตื่นเต้นเลย “ได้สิคะ ดาวไปกับอุนไหม” หันไปถามเพื่อนสาว อย่างน้อยแพรดาวไปด้วยเธอก็จะได้ไม่ต้องเดินใจเต้นตึกตักคนเดียว “จะดีเหรอ พี่จีอยากจะไปกับอุนสองคนหรือเปล่า” แพรดาวนิ่วหน้า ด้วยเกรงใจรุ่นพี่ที่เป็นคนรักของเพื่อนเธอ จีรัชยะรีบบอกให้ร่างบางรู้ “ไปด้วยกันสิดาว พี่ไม่ว่าอะไรหรอก” จีรัชยะไม่ใช่คนคิดมาก เขาเองก็รู้ดีว่าอุรชากับแพรดาวสนิทกันมาก จะมาพรากทั้งคู่ดูจะเป็นเรื่องไม่ควรเลย อีกอย่างดูท่าทางอุรชาจะยังเขินเขาอยู่ไม่น้อย เห็นแบบนั้น...เห็นหน้าแดงๆ ตอนที่เขาเข้าใกล้ ยิ่งทำให้เขาหลงรักอุรชามากขึ้นเรื่อยๆด้วยซ้ำ ทีแรกแพรดาวอยากจะปฏิเสธ ด้วยไม่อยากไปเป็นกขค.ใคร แต่เมื่อหันไปเห็นสายตาเว้าวอนของเพื่อนสนิท ก็เลยตัดสินใจที่จะไปด้วย และวางแผนจะชิ่งไปในระหว่างทางแทน ห่างออกมาอีกด้านของตัวมหาวิทยาลัย “พี่รัน น้องรินหิวข้าว” เสียงหวานร้องบอกระหว่างเดินออกมาจากตึกเรียน วันนี้พิเศษกว่าวันไหน ตรงที่มีทั้งพี่รันและก็พี่นัทมารอรับน้องรินที่คณะ ทำเอาสาวๆหันมองอิจฉาเธอกันเป็นตาเดียว แต่ร่มรินก็ไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่าท้องที่กำลังประท้วงอยู่ ก็เรียนมาตั้งแต่เช้า เลิกก็ช้า ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลย เลยออกอาการง้องแง้งใส่ทั้งพี่ชายและคนรักทันทีที่เห็นหน้า “อ้าว แล้วไม่ได้กินข้าวเที่ยงหรือน้องริน” ร่มธรรมถาม ปกติน้องรินของเขามักจะไม่บ่นหิวหรืออะไรระหว่างมื้อเที่ยงจนถึงเย็นแบบนี้ เขาทั้งคู่ค่อนข้างจะกินอะไรเป็นเวลา ไม่ค่อยหิวระหว่างมื้อ เลยคาดเดาถูก “ใช่น่ะสิคะ อาจารย์ปล่อยช้ามากเลย โอยหิวๆจังเลยค่ะพี่นัท” หันไปอ้อนนทธรที่เดินอยู่ข้างๆ คนฟังอมยิ้มกับดวงตากลมๆที่กระพริบปริบๆ แล้วหันไปบอกกับเพื่อนสนิท “งั้นเราแวะหาอะไรกินก่อนไหมรัน ตั้งแต่เช้าจนออกมาจากบริษัท ฉันก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน” “อะไรนะคะ พี่นัทก็ยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเหรอ” ร่มรินตวัดสายตาไปถาม “งานมันยุ่งๆน่ะครับน้องริน พี่ก็เลยลืม” นทธรชี้แจงให้ดวงตาใสๆที่บัดนี้เริ่มเข้มขึ้น คุยกันเรื่องนี้ทีไร ร่มรินที่น่ารักจะกลายเป็นยักษ์ตัวน้อยขึ้นมาทันที ก็เธอกลัวว่าเขาจะไม่สบายไปนี่นา “ไหนสัญญาว่าจะไม่ลืมทานมื้อเที่ยงไงคะพี่นัท แล้วถ้าเป็นโรคกระเพาะขึ้นมา อย่ามาให้น้องรินโอ๋นะ ... ไปค่ะพี่รัน ไปห้างฯใกล้ๆนี่ น้องรินหิวจนไม่อยากจะคุยกับพี่นัทแล้ว!” ร่างบางว่า พลางคว้าข้อมือพี่ชายที่กำลังทำหน้าอีลักอีเหลื่อกับการงอนๆง้อๆกันของคู่ข้างๆ ให้เดินตรงไปยังที่จอดรถ คนโดนงอนเลยได้แต่ถอนหายใจยาวๆ ก้าวเท้าตามไป หากไม่ได้เบื่อหรือโกรธเคืองเธอเลยแม้แต่น้อย เขารู้ดีที่ร่มรินงอนเขาแบบนี้ก็เพราะว่าเป็นห่วงเขามากนั่นเอง จบตอนที่ 2 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 49 01:57:47 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 พ.ค. 49 01:22:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ** ผิดพลาดค่ะ คห.นี้ แหะๆ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 49 01:34:54 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 พ.ค. 49 01:32:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุยกันหลังลงเรื่องนะคะ สั้นไปหน่อย ... เพราะมันเป็นเรื่องสั้น กร๊ากก...อ้างไปข้างๆคูๆจริงๆ ไว้ตอนหน้าจะพยายามยาวครับผม ^^ ตอบคห.เพื่อนค่ะ ^^ จากคุณ : wayo      งั้นให้พระเอกหน้าเหมือนคิมแรวอนได้ไหมคะ 555 (ไม่ช่าย พี่รันเค้าขาวๆ น่ารักๆ แต่แรวอนก็น่ารักดีนา หุหุ) ปล. แอบคิดให้สวยเหมือนแตฮีเหมือนกันนะ แต่ออกแนวน่ารักหวานๆมากกว่า แตฮีสวยเลิศไปหน่อย อิอิ ตอนตั้งชื่อไม่ได้คิดถึงหนังเกาหลีเลยเหอๆ พอมามอง เออ คล้ายๆกันจริงด้วย - -'' จากคุณ : เม-ดา  ดีใจจังที่ทำให้พี่เมร์นอนฝันดีได้ อิอิ โรสแต่งตอนนี้จบก็ฝันดีเหมือนกัน แหะๆ จากคุณ : nongwin  น่าจะเป็นคู่หวานค่ะ :) โรสคงไม่แกล้งอะไรคู่นี้มาก อิอิ ... สงสาร คนหนึ่งโดนน้องสาวทิ้งไปมีแฟน ส่วนอีกคนก็ เพื่อนสนิทหนีไปมีแฟน 55+ จากคุณ : OgaRyu  ขอบคุณค่า คนอ่านก็น่ารักเหมือนกัน อิอิ จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng)  ก็แหม โรสน่ะอยากมีพี่ชายมากมั้งคะ 55+ เวลาแต่ง ก็เลยมักจะมีคาแรคเตอร์นี้โผล่มาอยู่เรื่อยๆ อิอิ ส่วนจะให้หนูอุนมาหวงน้องดาวคงไม่ไหว เอาเป็นว่าเชียร์ ให้น้องดาวสมหวังกับพี่รันแทนดีกว่าเนอะ ^^ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor)  555+ แหม เกด ก็นะ ผู้ชายแบบนี้หาไม่ได้จริงในโลก นี่นา เลยสร้างขึ้นในภาพของชายหนุ่มผู้น่ารัก ^^ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร)  พอจะเดาออกหรือยังคะพี่พีทว่าคุ้นตอนไหน อิอิ คิดว่าอ่านตอนนี้แล้วน่าจะเริ่มเดาออกแล้วน้าา ถ้าไม่...ตอนหน้านู๋โรสจะมาเฉลยฮับ ปล. กำลังตามเก็บนิยายพี่พีทอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : scottie  หุหุๆ แหม พี่ก๊อตตี้ก็ โรสก็แค่อยากให้เรื่องมันดูเป็นซีรียส์ ต่อเนื่องกัน อีกอย่างก็วางแผนเอาไว้แล้วน่ะค่ะว่าอยากจะให้มันครบ 3 คู่ แถมแต่งง่ายดีด้วย ไม่ต้องปูพื้นอะไรมาก อิอิ จากคุณ : รียา-อารียา  น้องดาวมีคู่ แล้วเมือ่ไหร่เราสองคนจะได้พบคู่สักทีคะพี่พู่ T___T ช้ำใจจัง ฮือๆ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า  ช่ายแว้วว ถึงตอนน้องดาวแล้ววค่ะ ^^ จบคู่น้องดาวก็จะอำลา กันจริงๆเสียทีกับตัวละครเซ็ตนี้ อิอิ จากคุณ : กริชครับผม  แหม...ไม่เป็นไรค่ะพี่กริช อ่านตอนจบแล้วมาอ่านตอนนี้ต่อ ก็ได้ ไม่ต้องรีบๆ ^^ จากคุณ : Kwan (1688tkw)  แล้วมาคอยดูกันว่า พี่รันจะออกอาการยังไงเมื่อตัวเอง ดันมามีความรักเสียเอง ฮี่ๆ (ไม่รู้จะมีโหมดคุณน้องจอมหวง บ้างดีไหมน้าาา ^^';) ขอบคุณสำหรับทุกคห.นะคะ ไว้พบกันวันพุธค่ะ ^^ (ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร) หวานใจ ยัยทอมบอย ตอนที่ 1 - 7 (จบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4327618/W4327618.html ห่อ ‘ความรัก’ เป็นของขวัญหัวใจ ... ให้ ‘เธอ’ คนพิเศษของฉัน (Brother’s love) ตอนที่ 1 – 4 (จบ)http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4024345/W4024345.html Love Love ... my Beloved ตอนที่ 1 - 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4366920/W4366920.html แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 49 21:16:47 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 49 21:14:35 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 พ.ค. 49 01:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ค่ะ สั้นเพราะเป็นเรื่องสั้น เอิ๊กๆๆๆ เอางั้นเลยเหรอคะ อยากอ่านอีกอ่ะ จากคุณ : ต่าย (tai shi 66) - [ 15 พ.ค. 49 08:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหม...พี่จี ยังจะหึงน้องดาวกับหนูอุนอีก จากคุณ : เม-ดา - [ 15 พ.ค. 49 11:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีจัง เก็บเงินซื้อของที่อยากได้เอง จากคุณ : scottie - [ 15 พ.ค. 49 23:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดีคร้าบ  หวานๆ น่ะชอบอยู่แล้ว อ่านแล้วมีความสุข เอิ๊ก อ๊ะ ตกลงหนูดาวกับหนูรินเรียนอยู่ที่เดียวกันน่ะเอง อิๆๆ สงสัยหนูรินจะเคยอ่านข่าวหนูดาว เลยคุ้นหน้า (เอ้า... คุณพีท เดามั่วจั้วไปเรื่อย...) ขอบคุณคุณโรสที่ติดตามนิยายผมนะคร้าบ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 16 พ.ค. 49 09:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 พ.ค. 49 10:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหอๆ วิ่งตามมาอ่านติดๆ จากคุณ : oreocream - [ 16 พ.ค. 49 14:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนหน้าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหรือเปล่าน้า จากคุณ : nongwin - [ 16 พ.ค. 49 16:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว้า...ตอนนี้หนูดาวกะพี่รันไม่เจอกันเลยอ่า T-T จากคุณ : wayo - [ 16 พ.ค. 49 19:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เดี๋ยวต้องเจอกันนะสิคะ แต่น้องสาวอารมณ์บ่จอยอยู่นา จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 16 พ.ค. 49 21:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ++ เหมือนกันเลยค่ะคุณโรส  นู๋ก็อยากมีพี่ชายเหมือนกัน  อยากได้พี่ชายแบบพี่อูของพี่อุนอ่า  น่ารักดี  ^^ ++ จะติดตามตอนต่อไปนะคะ ^-^ จากคุณ : GoOsHa!R (join_Eng) - [ 17 พ.ค. 49 19:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อิจฉาหนูอุนจัง สวีทหวานซะไม่มี ของดาวขอหวานๆๆแบบนี้ด้วยนะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 19 พ.ค. 49 22:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่า...สั้นสมเป็นเรื่องสั้น(หรอ)   - -" จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 3 มิ.ย. 49 14:51:46 ]