นายด้วง ได้นำหนังสือรุ่นมาให้ดู
สหายด้วงคนนี้มิได้อยู่ในสารบบความทรงจำข้าพเจ้าเลย อย่างน้อยก็กว่าครึ่งทศวรรษ

คราแรกที่รับสายจากด้วง กว่าจะกู้ความทรงจำคืนมาได้ก็ใช้เวลาอยู่นาน

อาจจะด้วยเขาคืออดีตเด็กเรียนแว่นหนาคนหนึ่งในกลุ่มเด็กเรียนแว่นหนา แว่นบาง และไร้แว่น อีกหลาย ๆ คนที่ข้าพเจ้ามิเคยคิดจะจดจำ

ธรรมดาของผู้รักความสนุกย่อมเสพคุ้นกับกลุ่มผู้ร่ำรวยอารมณ์ขันฉันใด
ธรรมดาของเด็กรักดีรักเรียนก็จะปฏิเสธการเข้ากลุ่มเดียวกับข้าพเจ้าฉันนั้น


ด้วยกงล้อแห่งกรรมหรืออย่างไรก็สุดคาดเดา
เกือบ 10 ปีให้หลัง อดีตเด็กมัธยมทั้งสองขอร่วมเสวนาเพื่อรำลึกถึงมัธยมกาลในวานวันอีกครา

มื้อเย็นแห่งการถกการครุ่นคำนึงถึงชีวิต, การงาน, ศาสนา, และการเมือง กลับมาเริ่มขึ้น

หัวข้อสนทนาเป็นไปได้ทั้งสิ้น ตั้งแต่ระดับรากหญ้า ระดับใต้หว่างขา ขึ้นพ้นเหนือเข็มขัด สู่หน้าอกหน้าใจ ถึงเรื่องปากท้อง กระทั่งขี้เลื่อยในสมองก็ถูกกวนให้ตกตะกอนอยู่บ่อยครั้ง

ยิ่งสนทนายิ่งพบว่า การสนทนาในรอบหลายปีให้หลังระหว่างอดีตเด็กเรียนแว่นหนาซึ่งเปลี่ยนมาใช้คอนแท็คเลนส์ กับอดีตเด็กฮาบ้ารายวัน ยิ่งออกรสและทวีความกลมกล่อมจัดจ้านเหลือประมาณ

หลายมื้อหลังจากนั้นก็ตามมาเรื่อย ๆ และอัดแน่นด้วยสารอาหารแห่งมิตรภาพผสานเนื้อความบำรุงกะโหลกมื้อแล้วมื้อเล่า ผลลัพธ์คือความอิ่ม อิ่มจนเรอออกมาเป็นเลขท้าย 3 ตัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า หลายต่อหลายงวด



พลิกอ่านหนังสือรุ่นที่นายด้วงนำมาให้ดู
หากมิได้กัปตันด้วงและหนังสือรุ่นที่อุปมาดั่งไทม์แมชชีนแห่งความทรงจำ ข้าพเจ้ายอมรับว่าได้ลืมเลือนเรื่องเหล่านี้ไปแล้ว...

มัธยม 6/1 โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง
ในโลกน้อย ๆ ซึ่งเต็มไปด้วยเด็กชายตัวเล็กตัวใหญ่ หากแต่ไร้ดรุณีน้อยให้พบเห็น
เพื่อทดแทนในสิ่งที่ขาดหาย หลายคนใช้หลายวิธี
บ้างจินตนาการ บ้างเล่าสู่กันฟัง บ้างสวมวิญญาณสิงห์นักเตะ
บ้างก็เพ้อพก สร้างเรื่องตลกรายสะดวก เฉกข้าพเจ้า


ณ. บ่ายแก่ ๆวันหนึ่ง แสงแดดแผดเผาลานฟุตบอลกลางแจ้งขณะที่สิงห์นักเตะหาได้นำพาไม่
ที่เกวียนเก่า ๆ ณ.บริเวณสวนหย่อมคอนกรีต แดดกำลังระอุ ข้าพเจ้ากำลังครุ่นคิด..

สมดังคำปราชญ์สอนและคำปาดเสริมที่ว่า หนึ่งบุรุษน้อย เมื่อปราศจากดรุณี ก็มักครุ่นคำนึงพิลึกลั่น !

ราวกับพบโอเอซิสกลางทะเลทราย วูบนั้นเอง ที่หลอดไฟไอเดียสว่างโล่

หัวน้ำเชื้ออย่างดีจากอสุจิเวิร์ลแบงก์
ธนาคารสเปิร์มโลกแห่งเดียวในกาแล็คซี่
โปรดระวังสินค้าลอกเลียนแบบ
ของแท้ต้องมีตราพระครูเหยียบจ้าวโลก
พร้อมสโลแกน "ความไม่มีลูกเป็นลาภอันประเสริฐฉันใด
การได้อภิชาตบุตรก็เป็นลาภอันประเสริฐกว่าฉันนั้น"

ข้าพเจ้าขมีขมันปิดฉลากนั้นกับขวดพลาสติกขนาดเล็กทรงกระบอก ของเหลวในนั้นใช้สีน้ำผสมเจือจางเพื่อให้ใกล้เคียงของจริงสุดความสามารถ

ไม่ต้องรอช้า ภายหลังเสร็จแพ็คเกจจิ้ง พณฯท่านบักลาว สหายคนสนิทของข้าพเจ้าเร่งทำมาร์เก็ตติ้งให้ทันที

ดูเหมือนสินค้าจะได้รับทั้งความขำและความแขยงในสัดส่วนที่พอ ๆ กัน และที่น่าอัศจรรย์คือเป็นที่สนอกสนใจของผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ได้แก่ ครูที่ปรึกษาของข้าพเจ้า

สายข่าวรายงานด่วนว่าครูที่ปรึกษาตามหาตัวข้าพเจ้าโดยด่วน

ข้าพเจ้ามิรอช้าเร่งรุดไปโดยพลัน

ณ.เบื้องหน้าบนโต๊ะห้องพักครู ครูร่างใหญ่หน้าปรุราวสังขยาหน้ากุ้ง ผละสายตาจากขวดน้ำเชื้อสังเคราะห์แล้วถามข้าพเจ้าว่า

"หึ ๆ ดำรงครับ จากอสุจิแบงก์เลยนะครับ" ครูท่านนี้ใจดีมาก ร่ำรวยอารมณ์ขัน ทุกคนรักท่านจึงไม่มีใครกลัวเกรงท่านรวมถึงข้าพเจ้าด้วย

"ผม เอ่อ...." ข้าพเจ้ากลั้นหัวเราะไว้เต็มเหนี่ยว ไม่ว่าจะตอบอะไรไปก็เป็นต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมา

จะใครที่ไหนเล่า ก็ฝีมือฝ่ายการตลาดนั่นแหละ เดี๋ยวออกไปได้มีตบรางวัล ข้าพเจ้านึกในใจ

แล้วน้ำหูน้ำตาก็เล็ดด้วยอดปลื้มมิได้ที่สินค้าได้โกอินเตอร์มาถึงห้องพักครู ซึ่งท่านก็ขำไม่น้อย

ครูท่านนี้นิยมการประสิทธ์ประสาทฉายาแด่ศิษยานุศิษย์เหลือประมาณ งานนี้ไม่แคล้วที่ข้าพเจ้าจะได้รับเพิ่มจาก 2 อันเดิม

ฉายา "ไอ้ตัวหลบแดด" - ได้จากคำตอบที่ข้าพเจ้าใช้เวลาถูกจับได้ว่าไม่เข้าแถวเคารพธงชาติก่อนเข้าเรียนคือเพราะแดดร้อนจึงหลบแดด

ฉายา "คนไข้เจ็บนาน" - ได้รับเกียรติตอนกลับเข้ามาเรียนหลังผ่าตัดไส้ติ่งด้วยการลาป่วยการเมืองนานเดือนกว่า ๆ (ที่จริงอาทิตย์เดียวก็หายดีแล้ว)

แล้วในชั่วโมงเรียนถัดมา นอกจากท่านจะช่วยทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์สินค้าให้แล้ว ครูสังขยาหน้ากุ้งผู้น่ารักยังให้ฉายาข้าพเจ้าว่า

"พระครูธรรมลามกผู้ผลิตน้ำเชื้อสังเคราะห์" อีกด้วย ฉายานี้ดังคลื่นลูกใหม่ที่มากลบ 2 ฉายาดั้งเดิมเสียสิ้นนับแต่วันนั้น...


ข้าพเจ้าในวันนี้พร้อมกับหนังสือรุ่นและความทรงจำในวานนั้น นึกแล้วก็ขำ เพราะยังมีวีรกรรมอำพรางอีกมากซึ่งมิอาจบันทึกลงในหน้ากระดาษได้หมด อาทิ การสร้างความมึนงงให้ผู้คนภายนอกด้วยการส่งภาษาต่างดาวเฉพาะกลุ่มตลอดเส้นทางเดินสู่ห้างสรรพสินค้า การเฝ้าสังเกตุน้ำเสียงและพฤติกรรมครูบาอาจารย์เพื่อลอกเลียนแบบอย่างสร้างสรรค์ การให้ฉายาพิลึกพิลั่นตอบแทนครูบาอาจารย์เพื่อน้อมเป็นอาจริยบูชา ตลอดจนร่วมเป็นส่วนหนึ่งของผู้ออกความเห็นการผลิตสายสิญจน์ "สร้อยเหม็น" จากขนจริงในร่างกายมนุษย์ ฯลฯ


จะด้วยฮอร์โมนหรือความทะโมนก็ตามแต่จะอ้าง
บัดนี้เด็กน้อยในวานวันเติบใหญ่ขึ้นในโลกที่กว้างกว่าเดิม
และหาใช่โลกแห่งบุรุษอันไร้ความแช่มช้อยของดรุณีเยี่ยงก่อน
กระบวนท่าฮาตรึมทะลึ่งทะเล้นของเราค่อย ๆ ถูกทำหมันทีละน้อย

น่าเสียดายหรือเปล่า ถูกต้อง ยังนับว่าน่าเสียดายจริง ๆ
หากแต่คุ้มค่าแล้วกับการแลกมาซึ่งความงามแห่งมวลดอกไม้ดรุณีหลายหลากนาง


แด่ผองเพื่อนแห่งปัจฉิมมัธยมสมัย ขณะนี้ไม่ทราบว่าอดีตพันธมิตรนักเรียนเพื่อความฮาและบ้าหลุดโลกของข้าพเจ้าเร้นกายอยู่มุมใดของโลกกันบ้าง ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็มิเคยเป็นห่วงหรือครุ่นคำนึงถึงพวกท่านเลย ด้วยเหตุใด?

ก็ด้วยเชื่อมั่นเสมอว่าวัคซีนอารมณ์ขันอันพวกเราร่วมสรรค์สร้างนั่นเองที่จะคุ้มกันเราได้อย่างดีในโลกที่เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่างเช่นนี้




--------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณ นายด้วง ผู้เอื้อเฟื้อหนังสือรุ่น แม้ท่านจะพลาดการเข้าร่วมแก๊งค์พันธมิตรในอดีตของข้าพเจ้าก็ตาม แต่ทว่ายังทันสำหรับการร่วมเป็นหนึ่งในพันธมิตรเฒ่าหัวงูรู้ใจเด็ก ณ.ปัจจุบัน