ความคิดเห็นที่ 1 === ขอหยุดหัวใจไว้ที่...เธอ === “ฮือๆๆๆ“ เสียงร้องไห้ของจ๋าทำให้กี้ทำอะไรไม่ถูกทีเดียว เพราะตั้งแต่จ๋ามาหากี้ที่บ้านเธอก็เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด ซึ่งกี้ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้างว่าเพราะอะไร “จ๋า พอเถอะ เธอร้องไห้มาตั้งนานแล้วนะ” “เราเสียใจจริงๆ เราน่าจะเชื่อที่แม็กพูด เราดื้อไม่เข้าเรื่อง เรา ” “พอเถอะ .เราเข้าใจ แต่การที่จ๋าจะมานั่งร้องไห้แบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้นี่ ถึงจ๋าจะร้องไห้เป็นสายเลือดเต้เขาก็คงไม่กลับมาสนใจ จ๋าอยู่ดี” “เราชอบเต้ กี้เข้าใจไหม” จ๋ายังคงร่ำไห้ฟูมฟาย และไม่ทันที่กี้จะได้พูดอะไรต่อเสียงรถมอเตอร์ไซด์ก็ดังเข้ามาจอดหน้าบ้าน ไม่นานเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์นั้นก็เดินเข้ามา ทำให้จ๋ารีบเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มนั้นอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากจะให้ใครมาเห็นสภาพเธอในตอนนี้ “แม็ก ทางนี้” กี้ร้องเรียกแม็กที่เป็นเพื่อนของพี่ชายของตนแต่เธอก็ไม่ได้เรียกพี่เพราะเคยปากตั้งแต่ยังเล็ก “กันย์ อยู่มั้ย” แม็กถามหาเพื่อนสนิท สายตามอง ไปยังคนที่กำลัง นั่งกอดเข่า ก้มหน้างุดไปอีกทาง “ไม่อยู่หรอกไปชื้อของให้แม่นะ” กี้อธิบาย ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจแล้วมองเลยไปยังคนที่ก้มหน้ากอดเข่าอยู่ ไม่ยอมเงยขึ้นมามอง แม็กหันมามองกี้ ซึ่งกี้ก็พอจะเดาสายตาคู่นั้นออก เลยให้โอกาสชายหนุ่มให้อยู่กันสองต่อสอง “จ๋า เดี๋ยวเรามานะ” กี้หันมาบอกกับเพื่อนของเธอ พร้อมทั้งพูดทิ้งท้ายเอาไว้ “อย่ามัวแต่ถือฐิทิเลยมันไม่มีดีหรอก” “เป็นอะไร” แม็กเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากที่กี้เดินออกไปแล้ว จ๋าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับสายตาอ่อนโยนคู่นั้น สายตาที่คอยมองแต่เธอตลอด เธอสะอื้นขึ้นมาอีกครั้ง “เรา..เสียใจ ..เต้เขามีคนอื่นนอกจากเราอีก เขาหลอกเรา เขา ” พูดไม่ทันจบเธอก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง แม็กมองเธออย่างอาทร เขาเข้าใจถึงความรู้สึกของการถูกทอดทิ้งเป็นอย่างดีเพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยถูกเธอทิ้งแบบนี้เช่นกัน แม็กเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มใสนั้นอย่างทนุทนอม “ขอโทษนะ เพราะตอนนั้นจ๋าไม่เชื่อที่แม็กพูด ทั้งๆที่แม็กก็เตือนจ๋าแล้ว “ จ๋าพูดทั้งน้ำตา เขาพยักหน้าช้าๆสายตานั้นบ่งบอกอย่างแจ่มชัดว่าพร้อมที่จะให้อภัยเธอเสมอ “ขอโทษจริงๆ ตอนนั้นแม็กก็คงจะรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ใช่ไหม “เธอถามเขาอย่างต้องการคำตอบ “ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไร ก็ดูจะเป็นการหลอกตัวเองเกินไป”ชายหนุ่มพูดเบา ยิ้มง่ายๆ แต่แววตากลับเศร้านัก “วันนี้จ๋าก็รู้สึกแบบแม็ก กรรมคงตามมาทันแล้วล่ะมั้ง..” พูดจบจ๋าก็ร้องไห้อย่างสำนึกผิด เมื่อก่อนเธอคบกับแม็กมีความสุขมากแม็กมักจะคอยตามใจเธออยู่เสมอ เอาใจเธอเกือบทุกอย่าง คอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอไม่ว่าจะลำบากอย่างไรเขาก็ไม่ได้ละความพยายามลงเลยแม้แต่น้อย แต่ความรักของแม็กที่มีให้นั้น เธอกลับมองข้าม เธอบอกลาแม็กแล้วหันไปคบกับเต้แทนทั้งๆที่เขาก็พยายามรั้งเธอไว้แต่ไม่ว่าทางไหนก็ดูเหมือนจะไม่มีผลจนในที่สุด แม็กจึงยอมปล่อยให้เธอคบกับเต้ตามความพอใจของเธอเอง “เรามาเริ่มต้นกันใหม่ไหม” แม็กพูดเบา ไม่สบตา ทำไงได้พูดแล้ว  เขาก็กลัวเหมือนกัน ว่าเธอจะปฎิเสธ จ๋ามองหน้าแม็กอย่างไม่คาดคิด “แม็กไม่โกรธจ๋าเหรอ ทั้งที่จ๋าก็เป็นฝ่ายบอกลาแม็กเองจ๋า ” “เรื่องเก่าก็ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว..เรากลับมารักกันเหมือนเดิมไหม” แม็กถามซ้ำอีกครั้ง คราวนี้ สบตาแน่วแน่ จ๋าเลยเห็น สายตาที่อ่อนโยน และจริงใจ เธอมองตาคู่นั้นเหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง น้ำตานั้นกลับไหลออกมาอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่มันเป็นเพราะความตื้นตันใจต่างหาก ผู้ชายดีๆแบบนี้เธอทิ้งเขามาได้ยังไงนะ เธอโผเข้าอ้อมแขนที่แสนจะคุ้นเคยนั้นอย่างหมดอาลัยเธอร้องไห้อย่างสุดกลั้น แม็กนั้นก็ดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของเธอในตอนนี้เป็นอย่างดี ทั้งเสียใจ ปวดใจที่โดนคนที่รักหักหลัง เพราะเขาเองก็ผ่านความรู้สึกเหล่านั้นมาแล้ว แต่ตอนนั้นมีเพียงเขากับกีตาร์เท่านั้น ไม่มีใครมาปลอบใจหรือมาเห็นใจ แถมต้องเจอสายตาที่เย็นชาจากคนที่เคยรักมันทรมานเสียยิ่งกว่าคนรักตายจากเสียอีก เขากอดเธอตอบอย่างเข้าใจ “ขอโทษนะ ถ้าทำแบบนั้นจ๋าคงจะเอาเปรียบแม็กน่าดู” “หมายความว่า ” เขาพูดเสียงเย็นผิดกับสายตาอาทรนั้น “จ๋าคงยังให้คำตอบไม่ได้หรอก ขอโทษนะ” เขาสบตาเธออย่างเข้าใจ พร้อมกับยิ้มอ่อนโยนให้ทั้งที่ใจก็เจ็บไม่แพ้เธอ “ไม่เป็นไรหรอก จ๋าไม่ต้องรีบหาคำตอบ ก็ได้ เราพร้อมจะรอจ๋าเสมอ” “ขอโทษนะ” เธอพูดทั้งน้ำตานองหน้าอย่างนั้น “หยุดร้องเถอะ..นะ อืม พรุ่งนี้เราไปดูหนังกันไหม หรือไปเที่ยวไหนดีชวนกี้ไปด้วยนะ เผื่อจะสบายใจขึ้นเอาไหม” จ๋ายังคงสะอื้นไม่หาย “เอาไงดี ถ้าหยุดร้องจะพาไปกินไอศกรีม ไปไหม”เขาพยายามจะทำให้เธอหยุดร้อง แต่ไม่มีคำพูดตอบจากเธอ จ๋าก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมาสบตาเขาจึงเชยคางเธอขึ้นมาแล้วก็พบถึงรอยยิ้มใสนั้น “ต้องเลี้ยงไอติมจริงนะ” “เห็นแก่กินจริง อ๊ะตกลงก็ได้”ประโยคหลังเขารีบพูด เพราะเธอกำลังทำท่าจะเบะร้องไห้ต่อ ======= มีต่อ(อย่าเพิ่งโพสนะคะ) ======= แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 49 09:33:05 จากคุณ : winggy - [ 15 พ.ค. 49 20:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ======= ต่อค่ะ(อย่าเพิ่งโพสนะคะ) ======= วันนี้เป็นวันที่น่าเบื่อมากสำหรับจ๋า เธอจึงแต่งตัวออกไปเดินเที่ยวที่ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง  ระหว่างที่เธอเดินเลือกดูสินค้าอยู่นั้นเธอก็คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ตลอดเวลา ที่เธอคบกับแม็กจนถึงวันที่เธอเปลี่ยนมาคบกับเต้ ถึงแม้เต้จะไม่ได้คอยเอาอกเอาใจเธอมากนักแต่ตลอดเวลาที่คบกันเต้ก็ทำให้เธอรู้สึกประทับใจอะไรได้หลายอย่าง เธอเดินไปเรื่อยๆสายตาเหม่อลอยจนไม่ทันที่จะมองเห็นอะไรเธอจึงเดินชนใครบางคนเข้าอย่างจัง “โอ๊ย ” “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เสียงค่อนข้างจะคุ้นหู จ๋าจึงเงยหน้าขึ้นมอง ยังต้นเสียง “เต้” เธอเอ่ยชื่อนั้นในลำคอ เพราะคนที่ควงแขนมากับเขานั้นทำให้เธอไม่สามารถที่จะพูดอะไรต่อได้ “เดินไม่ระวังเลยนะ “ เขาตำหนิเธออย่างไม่จริงจังนัก “อ๊ะ...ขอโทษ พาแฟนมาเที่ยวเหรอ” เธอพยายามเก็บความรู้สึกไว้ในใจ เอ่ยถามออกไปทั้งที่ใจก็รู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว “ใช่  ...แล้วจ๋าล่ะมาคนเดียวเหรอ” เขาตอบอย่างเห็นเป็นเรื่องปกติ “อืม...งั้นเราไปก่อนนะ” “อืม...”จ๋ามองเต้พาผู้หญิงคนนั้นเดินจากไป ภาพที่เธอกำลังเห็นอยู่นั้นมันก็ไม่ต่างจากมีดคมๆที่กำลังเฉือนเข้าไปบาดถึงส่วนที่อยู่ลึกที่สุดในใจ เธอเห็นเต้ยิ้มเอาใจผู้หญิงที่พามาด้วย นึกย้อนไปถึงอดีต ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเต้ก็เป็นเธอเองและตอนนี้สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ต่างกับที่ทำกับเธอ น้ำตาที่อยู่ในใจก็กลับล้นเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง ความรู้สึกน้อยใจแล่นขึ้นมาเป็นระลอก ทั้งที่เธอก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะฝังความรู้สึกเหล่านั้น เธอเอามือขึ้นมาปาดน้ำตานั้นเพราะกลัวว่าจะมีใครมาเห็น “นี่ครับ  ...ผ้าเช็ดหน้า” จ๋าหันมามองเจ้าของที่ส่งผ้านั้นให้เธอ “รับไว้สิครับ..เดี๋ยวใครเห็นเข้าจะตกใจกันซะยกใหญ่” เธอมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างลังเล  เขาจึงทำท่าจะเอาผ้ามาเช็ดให้เธอเอง “อ๊ะ..ไม่ต้องขอบคุณ” เธอเอ่ยพร้อมกับรับผ้านั้นมาเช็ดซะเอง “ร้องไห้แบบนี้ ถูกเขาหักอกมาใช่ม๊ะ..”เขาพูดอย่างเห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดา “นี่อย่ามาพูดส่งเดชนะ” เธอแหวใส่ “ผมก็เพิ่งโดนผู้หญิงปฏิเสธมาเหมือนกัน” เขาเอ่ยอย่างไม่ยี่ระ “นี่เรามาคบกันมั้ย..มาช่วยกันรักษาแผลใจไง” “ดูนายไม่เสียใจเลยนะ โดนเขาปฏิเสธมาหรือว่าเพิ่งไปปฏิเสธเขามากันแน่ล่ะเนี่ย” อีกฝ่ายยิ้มหยี ราวกับเป็นเรื่องขำขันซะเต็มประดา “เราเพิ่งโดนเขาปฏิเสธมาจริงๆคุณเธอเขาบอกเราว่าเขาชอบเพื่อนของเรามากกว่า ไงเจ๋งม๊ะ” “งั้นนายก็ต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆเลย” “ถ้าเสียสติแล้วทำให้เราสามารถมีใครสักคนมาเข้าใจเราได้มันก็น่าเป็นนิ เธอคิดอย่างนั้นหรือเปล่าล่ะ” เขาพูดจี้ใจเธอจริงๆ ถ้าสามารถทำให้เต้อยู่กับเธอได้ไม่ว่าจะอะไรเธอก็ยอม “พูดกันมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้จักชื่อเลยนิ เราชื่อ บี แล้วเธอล่ะ” “จ๋า” “ชื่อ จ๋าเหรออืมตกลงคบกันมั้ยดีกว่าอยู่คนเดียวนะ” เธอมองคนทำหน้าทะเล้นอย่างครุ่นคิด   “ก็ได้” และหลังจากนั้นเธอก็คบกับนาย บี ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้รู้จักเขามาก่อน  นอกจากนัดเจอกันทุกวันเสาร์ ก็โทรคุยกันเกือบทุกวัน จนถึงตอนนี้ก็เกือบ 3 เดือนเข้าไปแล้วเขาช่วยเธอได้หลายอย่างความเป็นคนอารมณ์ขันของเขาสามารถทำให้เธอเกือบจะลืมเต้ได้ อะไรหลายๆอย่างในตัวของ บี ทำให้จ๋ารู้สึกชื่นชมไม่น้อยจนเกือบจะเรียกว่าชอบมากก็เป็นได้ วันนี้เธอว่างก็เลยไปเดินเที่ยวห้างฯคนเดียว เธออยากจะหาอะไรสักอย่างเป็นของขวัญให้กับ บี เพราะวันเสาร์ที่จะถึงนี้เป็นวันเกิดของเขาขณะที่เธอกำลังเลือกดูของอยู่นั้นเธอก็มองเลยเข้าไปในร้านไอศรีมร้านหนึ่ง เธอก็เห็นบีกำลังนั่งอยู่เธอจึงรีบเดินเข้าไป “ไง..วันนี้ว่างเหรอไม่เห็นบอกกันเลยนะ อ๊ะแอบมากินไอติมคนเดียวอย่างนี้ต้องทำโทษด้วย” “จ๋า...” เขาทำเสียงครางในลำคอ หน้าตาลอกแลก “เป็นอะไร” จ๋ายังคงถามต่ออารมณ์ดี “ไม่จ๊ะ ตกใจนิดหน่อยนะ ไม่คิดว่าจะเจอจ๋านะ” “อ้าว..” “บีขา ..นี่ค่ะไอศกรีมได้แล้ว” จ๋าหันหลังไปมองเจ้าของเสียงใสนั่น  แล้วหันมามอง บี อีกทีเหมือนเป็นการถามว่าเจ้าหล่อนนั่นเป็นใคร “นี่..นุชครับเพื่อนของบีเองวันนี้เขาว่างนะเลย เอ่อ..” “เพื่อน..อะไรกันค๊ะบี ก็เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ” จ๋าหันมามองบี อีกทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ขอโทษจ๊ะ” เขาเอ่ยอ้อมแอ้ม “จ๋าเข้าใจแล้วล่ะ แต่ก็ต้องขอบใจนะที่ช่วยสอนอะไรต่อมิอะไรกับจ๋าซะเยอะแยะ ลาก่อน” จ๋าพูดจบก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกของบีเลย เขามองตามเธอด้วยความรู้สึกเสียดายเขายอมรับว่า จ๋าเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเลยทีเดียว จ๋ารู้สึกเสียใจมากที่ดูเหมือนเธอจะเป็นคนโง่ที่มักจะโดนคนอื่นหลอกอยู่ตลอดเวลาเธอขับรถมาเรื่อยๆร้องไห้มาตลอดทางกว่าจะรู้สึกตัวเองก็มาจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านแม็กแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะหมดที่พึ่งแล้วจริงๆ ไม่มีใครในโลกเลยที่จะมีความจริงใจให้กับเธอได้มากเหมือนกับที่แม็กมีให้กับเธอ เธอพาตัวเองมายืนที่หน้าบ้านของแม็ก นิ้วมือเรียวนั่นกำลังจะเอื้อมไปกดออด แต่ ก็ดูเหมือนกับว่า คนข้างในจะรู้ แม็กเปิดประตูออกมาพอดี ภาพที่เขาเห็นคือ ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของจ๋า เขาเห็นเธอแบบนี้เขารู้สึกเจ็บเสียยิ่งกว่า ไม่ต้องมีคำเอื้อนเอ่ยใดเขาก็เข้าใจทุกอย่าง แม็กดึงจ๋าเข้ามากอดอย่างทะนุทนอม เธอซบหน้าลงกับอกนั้นอย่างยอมสิโรราบ แล้วกับทุกสิ่งทุกอย่างเธอไม่อยากจะต่อสู้กับความเจ็บปวด กับสิ่งลวงนั้นอีกต่อไป “จ๋ายอมแล้ว จ๋าแพ้แล้วแม็ก..” เธอเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตาในที่สุด “ไม่เป็นไร เราจะอยู่กับจ๋าเอง จ๋าจะมีเราคอยเคียงข้างจ๋าตลอด เงียบเถอะ” “จ๋าขอโทษ ต่อไปนี้จ๋าจะไม่ทำให้แม็กเสียใจอีกแล้ว” แม็กกระชับออมแขนนั้นแทนคำขอบคุณ สำหรับเขาแล้วเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะต้องฝืนใจเขาแค่ไหนก็ตาม แต่ตอนนี้การรอคอยของเขาก็เป็นผลสำเร็จแล้วเขามีเธอข้างกาย แม้ว่าจะห่างกันไปเกือบปีแต่ความรักที่เขามีให้เธอก็มิเคยห่างหายไปเลยแม้แต่นาทีเดียว ไม่สายไปหรอกหากคนสองคนที่ห่างหายไปแล้วจะกลับมารักกันอย่างเดิม เพราะฉะนั้น เรา จึงขอ หยุดหัวใจไว้ที่ เธอ... แม็ก ผู้ชายที่รักเราเสมอ เราจะรักเธอให้มากที่สุด เราสัญญา ======= จบแล้วจ้า ======= จากคุณ : วิงจี้ (winggy) - [ 15 พ.ค. 49 20:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้ว... แม็กช่างเป็นคนดีเหลือเกิน... หวังว่ารอบนี้ จ๋าคงไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ อีกนะครับ สงสารแม็กมั่งน้า จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 16 พ.ค. 49 09:10:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ พีทคุง ดีใจจังเลย วิงกี้ก็หวัง เหมือนกันค่ะ ว่า จ๋า จะไม่เปลี่ยนใจอีก เนอะๆๆ อิอิอิ จากคุณ : วิงกี้ (winggy) - [ 16 พ.ค. 49 10:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืม เข้ามาหวังด้วย คนดีๆ มักถูกมองข้ามเนอะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 16 พ.ค. 49 10:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หรือผู้หญิงชอบคนเลว อิอิล้อเล่น ล้อเล่น จากคุณ : an_an_ant - [ 16 พ.ค. 49 15:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รักร้อนซ้อนเงื่อน            รักเย็นข่มเขื่อนมีหวัง รักร้อนเพ้อเจ้อได้ทั้งวัน    รักเย็นเป็นรักดั่ง..รักพ่อและแม่ให้กับลูกทั้งดวงใจ :) จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา (สัมผัสรักในใจเรา) - [ 16 พ.ค. 49 17:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบ คุณกริช ค่ะ คนดีๆ มักถูกมองข้ามก็จริง แต่ไม่ว่ายังไง ความดี ยังคงคงอยู่ นะคะ วิงจี้ว่า ทำตัวให้เป็นคนดีต่อไปเรื่อย สักวันต้องมีคนเห็นความดีของเราแน่ๆค่ะ เหมือน แม็ก ไงคะ ตอบ คุณan_an_ant ค่ะ เรื่องของความรัก บางที กว่าเราจะรู้ว่า อะไรเป็นอะไร เราก็คงต้องเรียนรู้อีกหลายอย่าง คิดหยั่งงั้น เหมือน วิงจี้ หรือเปล่าคะ ขอบคุณ ทุกคนมากที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจจัง มีคนเข้ามาอ่านงานเราด้วย ภูมิใจดีเนอะ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 49 17:59:21 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 49 17:40:13 จากคุณ : วิงจี้ (winggy) - [ 16 พ.ค. 49 17:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ให้วิ ก็วิละนะ หึ หึ หึ (ดูแล้วโหดมะ) อย่างแรกเลย รบกวนช่วยจัดหน้าตรงคห. 1 ใหม่หน่อยเถอะนะจ๊า ตาลายมากเลย T^T อย่างที่สอง ลองฝึกบรรยายมากกว่านี้หน่อย ไม่อย่างนั้นบทสนทนาครองเมือง แล้วก็ลองศึกษาวิธีการใช้บทบรรยายกับบทสนทนาว่าจะทำยังไงให้ไปคู่กันได้ อย่างที่สาม ขอให้ระลึกข้อหนึ่งคือ คนทุกคนไม่ว่าทำอะไรจะมีเป้าหมาย หรือสิ่งที่ผลักดันอยู่ในใจ เช่น เราไปห้องน้ำ สิ่งที่ผลักดันคือ เราปวด...(ไปเติมเอาเอง) เราหยิบหนังสือขึ้นมา สิ่งที่ผลักดันคือ เราต้องการความบันเทิงจากหนังสือเรื่องนี้ แล้วทุกอย่างจะสมเหตุสมผลของมัน สิ่งที่เรื่องนี้ขาดคือความสมเหตุสมผลที่ว่า ตัวละครนึกจะทำอะไรก็ทำโดยที่เหตุผลรองรับมีน้อยไปหน่อย ก็ไม่เป็นไร คาดว่าคนเขียนยังอายุน้อย ลองพัฒนาตัวเองดูก็แล้วกันนะคะ ^^ จากคุณ : peiNing - [ 16 พ.ค. 49 20:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณ พี่peiNing มากค่ะ สำหรับคำแนะนำนะคะ ไว้แก้มือใหม่ หุ หุ หุ จากคุณ : วิงจี้ (winggy) - [ 17 พ.ค. 49 10:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นางเอก(หรือเปล่า)ใจโลเลจริงเนอะ .. แบบนี้เมื่อก่อนผมเจอบ่อย ๆ แถวอาร์ซีเอ  แหะ ๆ   ... อ้อ .. ผมก็ชื่อแม็คนะ  แต่ไม่ใช่คนดีจัดแบบนี้หรอก  ฮ่า !! .. ..... แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 49 12:42:49 จากคุณ : ส.สัตยา - [ 17 พ.ค. 49 12:40:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 (เข้ามายืนยันคนข้างบนครับ) ** อ้อ .. ผมก็ชื่อแม็คนะ  แต่ไม่ใช่คนดีจัดแบบนี้หรอก  ฮ่า !! .. ** (ขอรับรองว่าเป็นความจริง... กร๊าก... เผ่นดีฝ่า) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 พ.ค. 49 07:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฮ่า ฮ่า ฮ่า นางเอกเราโดนว่าเสียแล้ว อันที่จริง มันก็มีจุดก่อนหน้านะคะ เรื่องที จ๋า ต้อง เลิกกับ แม็ก นะค่ะ คิดไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้เขียนเลย แต่ก็นะ คนเราจะมีดีจัด แบบ นั้นหรือ จริงป่ะ คุณ ส.สัตยา แหม พีทคุง น่าจะรู้จัก คุณ ส.สัตยา ดีเนอะ ว่าไหม 555 ไปเคลียร์ อันเอาเองนะคะ จากคุณ : วิงจี้ (winggy) - [ 18 พ.ค. 49 10:09:51 ]