ความคิดเห็นที่ 1 อ่านเข้าใจยากเหมือนกัน (ต้องรีบขึ้นไปอ่านใหม่อีกรอบ ^^") จากคุณ : peiNing - [ 16 พ.ค. 49 20:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นานาจิตตัง ข้าวฟ่างชอบกินข้าวฟ่าง แล้วทำไมเธอจึงชอบ พิสมัยเพื่อนของข้าวฟ่างถาม ข้าวฟ่างก็เลยคิดตามใหญ่แต่ก็ตอบไม่ได้ รู้แต่ว่ามันมีรสกลมกล่อม กินแล้วอร่อยดีก็แล้วกัน ยังเคยชวนพิสมัยกินเลย พิสมัยไม่ชอบกินข้าวฟ่าง บอกว่าแล้วกินแล้วไม่อร่อย กินแล้วรู้สึกว่ามันเละๆ อยู่ในปาก เคี้ยวก็ไม่ถนัด ไม่อร่อยเลย แถมไม่ได้บริหารฟันด้วย มีรายงานการทดลองของฝรั่ง เขาออกมาเมื่อปี 2548 นี่เองว่า การที่ฟันของคนได้เคี้ยวอาหาร ทำให้ไม่เป็นโรคอัลไซเม่อร์ คนแก่ไม่มีฟันไม่ค่อยได้เคี้ยวเลยเป็นโรคอัลไซร์เม่อร์กันมาก พิสมัยโฆษณา ด้วยเหตุนี้กระมัง พิสมัยเลยชอบกินพิซซ่า กินแล้วได้เคี้ยวด้วย พิสมัยบอกว่าจะรีบๆเคี้ยวซะก่อนตั้งแต่ยังไม่แก่ จะได้ไม่เป็นโรคอัลไซร์เม่อร์ด้วย แถมอร่อยดีอีกด้วย ฟังดูแล้วน่าสุขโขสโมสรในการกิน ข้าวฟ่างไม่ชอบกินพิซซ่า จะว่าฟันของข้าวฟ่างไม่ดีเคี้ยวของแข็งไม่ได้ก็ไม่ใช่ ฟันของข้าวฟ่างยังดีอยู่ แต่มันไม่ถูกกับลิ้นของข้าวฟ่าง ข้าวฟ่างเลยไม่ชอบกิน เคยถามพิสมัยเหมือนกันว่าทำไมจึงชอบกินพิซซ่า พิสมัยครุ่นคิดอยู่สักพักก็หันมาตอบว่า ชอบตั้งแต่ดูทีวีตอนเป็นเด็กแล้ว พิสมัยเล่าต่อว่า เคยดูโฆษณาเห็นในทีวี ดูท่าพิซซ่ามันน่าจะอร่อยดี เลยรบเร้าแม่ให้พาไปกิน แม่ทนรบเร้าไม่ได้เลยพาไปกิน พิสมัยกินแล้วก็อร่อยดี เลยชอบตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ข้าวฟ่างเลยเออออห่อหมกตามไปด้วย พร้อมเดาชื่อของเพื่อนว่า นี่ถ้าพิสมัยจะพิสมัยในการกิน      พิซซ่ากระมัง แม่เลยตั้งชื่อให้ว่า พิสมัย เพราะมันมีตัว พ พานเหมือนกัน พิสมัย....พิซซ่า.. พิสมัยปฏิเสธกว่าไม่ใช่นะ ชื่อพิสมัยเนียะ มันมีมาก่อนจะมาชอบกินพิซซ่าแล้ว แต่แม้จะเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น ไม่พิสมัย แต่พิสมัยก็ยังพิสมัยที่จะกินพิซซ่าอยู่เหมือนเดิม จากคุณ : abcz - [ 22 พ.ค. 49 21:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พิสมัยชอบกินพิซซ่า ใครจะพูดว่าอย่างไรไม่สนใจ ข้าวฟ่างก็เหมือนกัน ใครจะว่าอย่างไรก็ชั่งข้าวฟ่างก็ยังชอบกินข้าวฟ่างเหมือนเดิม เหตุที่ทำให้คนชอบในแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน เลยชอบไม่เหมือนกัน มันจึงเป็น นานาจิตตัง นานาจิตตัง เกิดจากการปรุงของจิตในภายหลัง กรณีชอบกินข้าวฟ่างของข้าวฟ่าง และกรณีชอบกินพิซซ่าของพิสมัยก็เหมือนกัน มันไม่ใช่จะเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่แล้วจะชอบกินแบบนี้เลย มันต้องมีเหตุ มีปัจจัย แล้วก็เกิดการปรุงขึ้นมา พิสมัยเลยสาธยายเรื่องการปรุงขึ้นมาว่า การปรุง มันจะต้องมีสถานที่ปรุง มีเครื่องปรุง แล้วก็สิ่งที่เข้าไปปรุง แล้วปรุงขึ้นมาอย่างไร พิสมัยผู้เชี่ยวชาญในการปรุงแกงไก่ก็บอกว่า มันต้องมีอุปกรณ์ภายในสถานที่ปรุงหรือที่เรียกง่ายๆว่าเป็นห้องครัวก็ได้ แล้วก็ต้องมีอุปกรณ์ภายนอกห้องครัว อุปกรณ์ภายในห้องครัวก็เป็นพวกถ้วย โถ โอ ชาม ทัพพี อะไรต่างๆ พวกนี้ มันมีพร้อมอยู่แล้ว เราจึงเรียกมันว่าห้องครัว อุปกรณ์ภายนอกห้องครัวเราก็หามันเข้ามาเอง พิสมัยจะแกงไก่ ก็เอา ไก่ น้ำพริกแกง แล้วพวกมะเขือ  โหระพาเข้ามาเตรียมพร้อมไว้ ถ้าเราเอาน้ำพริกแกงเขียวหวานเข้ามาแกงก็ได้แกงเขียวหวาน เอาน้ำพริกแกงเผ็ดมาแกงก็จะได้แกงเผ็ด เอาน้ำพริกแกงอย่างไรมาแกงมันก็จะได้แกงอย่างนั้น นี่มันเป็นเรื่องของธรรมะนะ ธรรมะมันเป็นเรื่องของเหตุและผล มีอ้างไว้ในเรื่องของ ปฏิจจสมุปบาท ปฏิจจสมุปบาท แปลว่าอาศัยกันแล้วเกิดขึ้น ผลต้องอาศัยเหตุ ผลจึงจะเกิดขึ้น ข้าวฟ่างชัก งง งง  พิสมัยเลยบอกว่า ว่างว่างเราจะเล่าให้เธอฟังต่อก็แล้วกัน แล้วจะเล่าให้ฟังเป็นฉากเลย จากคุณ : abcz - [ 22 พ.ค. 49 21:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาเรื่องการปรุงกันต่อดีกว่า พิสมัยบอก เมื่อเรามีอุปกรณ์ภายนอกห้องครัว มีอุปกรณ์ภายในห้องครัวในการปรุงแล้ว เราก็ต้องมีสิ่งที่เข้าไปปรุง หรือตัวที่เข้าไปปรุง หรือคนปรุงซึ่งก็คือ พิสมัยนั่นเอง พิสมัยก็เป็นตัวสำคัญ ถ้าพิสมัยใส่น้ำปลามากมันก็เค็มมาก ใส่น้ำปลาน้อยมันก็เค็มน้อย หรือไม่ใส่น้ำปลาเลยก็ไม่เค็ม  แล้วแต่พิสมัยจะเป็นตัวกำหนด เรื่องความเผ็ดก็เหมือนกัน แกงเผ็ดไก่ที่มันจะเผ็ดหรือไม่เผ็ด มันก็อยู่ที่สิ่งที่เราเอาเข้ามาปรุง ก็คือน้ำพริก การใส่น้ำพริกมากน้ำพริกน้อยก็อยู่ที่พิสมัยเป็นคนกำหนดขึ้น แต่พิสมัยก็ต้องดูว่าน้ำพริกที่เราเอามาแกงนี้เราตำมาหรือใช้เครื่องปั่นมาแบบใช้พริกมากพริกน้อยอย่างไร ต้องดูหลายอย่าง มันมีปัจจัยหลายปัจจัย ก่อนที่มันจะมีผลเกิดขึ้น จิตที่เกิดเป็นนานาจิตตังที่เกิดจากการปรุงหรือการปรุงแต่งจิต ที่เราเคยได้ยินอยู่บ่อยๆ นี่ก็เหมือนกัน มันเกิดจากการปรุงของสิ่งหลายสิ่ง มันมีหลายปัจจัย เหมือนกับการปรุงแกงนั่นแหละ พูดถึงการแกงไก่ จะพูดแค่มีเนื้อไก่ที่จะแกง มีน้ำพริก มีน้ำปลา มีกะทิ มีมะเขือที่เป็นอุปกรณ์ภายนอกห้องครัว แค่นี้ไม่ได้ ไม่สมบูรณ์ ต้องพูดถึงอุปกรณ์ภายในห้องครัวด้วย ต้องมีถ้วยโถโอชาม แล้วก็ต้องมีคนแกงที่แกงเป็น แล้วก็ต้องมีศิลป์ด้วย ถ้าแกงไม่เป็น เช่นแกงไก่ที่มีกระดูก ใส่กระทิ ใส่น้ำพริก ใส่ไก่ที่มีกระดูกคั่วแล้ว เทน้ำใส่ต้มต่อยังไม่ทันเดือดเลย เอาทัพพีคนใหญ่เลย แกงก็เหม็นคาวตาย ดังนั้น มันต้องมีหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกัน มันต้องพูดพร้อมกันหลายอย่าง จิตที่ถูกปรุงจนเป็นนานาจิตตังของข้าวฟ่างก็เหมือนกัน เราจะพูดแค่จิตตัวเดียวไม่ได้ มันก็จะเป็นการพูดแบบแยกส่วน แยกส่วนแล้วเราก็ไม่รู้ว่ามันไปเชื่อมต่อกันอย่างไร เราจะต้องพูดกันทั้งระบบ หรือพูดกันเป็นแบบองค์รวม องค์รวม เป็นศัพท์สมัยใหม่ ที่นิยมพูดกันเมื่อซักยี่สิบกว่าปีมานี่เอง ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ปี 2542 เปิดดูยังหาไม่เจอเลย อาจจะเป็นศัพท์เฉพาะทางที่ใช้กันในวงจำกัด เขาแปลมาจากคำในภาษาฝรั่งว่า Holistic องค์ประกอบที่มันประกอบมาเป็น Holistic หรือองค์รวมที่เราสามารถจะนำไปอธิบายว่าทำไม ข้าวฟ่างจึงชอบกินข้าวฟ่างก็คือ ธรรมชาติที่มันมารวมๆกันเป็นตัวของข้าวฟ่างเอง ที่เรียกว่า ธาตุ อายตนะ และขันธ์ นี่แหละ มันมีสามสิ่ง แล้วก็ต้องมีระบบการเชื่อมต่อกันของมันในร่างกายของข้าวฟ่างนี่ด้วย เราไม่สามารถพูดแบบแยกส่วนได้ เราจะต้องพูดพร้อมๆกัน จึงจะเข้าใจ เมื่อเข้าใจแล้วคราวนี้แหละ เราจะได้รู้กันว่าทำไมข้าวฟ่างจึงชอบกินข้าวฟ่าง เราจะเล่าให้ฟังเป็นฉากๆ ตามทฤษฎีเลย  พิสมัยยืดอกพูดอย่างมั่นใจ เอกสารอ้างอิงเรื่องนานาจิตตัง http://www.panya.iirt.net/read/all-html/130816.html จากคุณ : abcz - [ 22 พ.ค. 49 21:18:20 ]