ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ   ในที่สุดก็มีโอกาสได้ลงเรื่องนี้สักที คือ ตอนแรกไม่กล้าลง เพราะเป็นเรื่องที่เขียนขึ้นอย่างสนุกๆ และใช้เวลาสั้นที่สุด   เอาป็นว่าตอนนี้ที่มาลงเพราะอยากแบ่งปันความสนุกค่ะ^_^ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (มาต่อแล้วค๊าบ)   “ทำอะไรอยู่น่ะ เนย” ธนิสเดินผิวปากเข้าบ้านมาเห็นน้องสาวนั่งง่วนอยู่กับไหมพรมกองโตจึงเอ่ยปากถาม “ถักเสื้อให้แฟนค่ะ ใกล้จะถึงวันวาเลนไทน์แล้วนี่คะ เอ๊ะ !มาพูดกับคนไม่มีความรักอย่างพี่ไนน์เนี่ย จะรู้จักไหมนะ วันวาเลนไทน์น่ะ”    เอาแล้วไง  เริ่มกวนประสาทอีกแล้ว เจ้าน้องบังเกิดเกล้า หนอย! เพิ่งอยู่ปี 2 ริอ่านมีแฟน แต่เหอะนะ วันนี้เขาอารมณ์ดีมากพอที่จะต่อล้อต่อเถียงน้องสาวอีก “ใครว่าไม่รู้จักล่ะ พี่ก็โทรไปจองช่อดอกไม้แสนสวยให้แฟนพี่แล้วเหมือนกัน” ว่าแล้วธนิสก็เดินผิวปากเดินขึ้นห้องไป โดยทิ้งระเบิดตูมไว้ด้านล่าง สินิตา อ้าปากค้างมองตามพี่ชายที่เพิ่งปิดประตูห้องไป      เฮ้ย! พี่ชายเนี่ยนะ มีแฟนแล้ว ปกติไม่ค่อยจะมีเรื่องอย่างนี้นี่หว่า ไม่ได้การแล้วต้องโทรไปรายงานพี่ลินโดยด่วน คิดแล้วก็พาตัวเองไปยังโทรศัพท์มุมห้องต่อสายถึงเพื่อนพี่ชายที่ตัวเองสนิทไปด้วย “พี่ลินเหรอคะ เรื่องใหญ่ค่ะ” สินิตาพูดรัวเมื่ออีกฝ่ายรับสาย “ใจเย็นๆ ค่ะ น้องเนย เรื่องใหญ่อะไรคะ” ปลายสายตอบรับ “พี่ไนน์ค่ะ มีไนน์มีแฟนแล้ว พี่ลินรู้ป่าว”   เสียงจากปลายสายหัวเราะกิ๊กกั๊ก             “รู้ค่ะ”      “เป็นไปได้ไงคะพี่ลิน ชาเย็นเรียกพี่อย่างพี่ไนน์อ่ะ ถึงจะหน้าตาดีหน่อยก็เหอะ ผู้หญิงที่ไหนรับเป็นแฟนเนี่ย” “ ก็เป็นไปแล้วล่ะค่ะ สงสัยผู้หญิงคนนั้นคงชอบกินชาเย็นมั้งคะ” “ โห ! เนยน่ะ อุตส่าห์จะวางแผนจีบพี่ลินให้พี่ไนน์เสียหน่อย พี่ไนน์ก็ทรยศพี่ลินเสียได้ ฮึ!พี่ชายเรานี่มันน่านัก เพชรอยู่ตรงหน้าก็ไม่ยอมคว้าไว้ ไม่รู้ไปคว้าเอาพลอยที่ไหน” สินิตายังคงบ่นไม่หยุดด้วยความหงุดหงิดในความซื่อบื้อของพี่ชาย “พี่ไม่ใช่เพชรหรอกค่ะน้องเนย เป็นพลอยธรรมดามากกว่า แล้วพี่ไนน์เค้าก็ไม่ได้ทรยศอะไรนี่คะ   อีกอย่าง..พอดีว่าพี่เป็นผู้หญิงที่ชอบกินชาเย็นเสียด้วย อ๊ะ!น้องเนยค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ โทรศัพท์มือถือพี่มีสายเข้าค่ะ” แล้วนลินีก็วางสายไปปล่อยให้สินิตาอ้าปากค้างรอบสอง แล้วรีบวิ่งไปรายงานมารดาอย่างด่วนด้วยความดีใจ “คะ ไนน์” สายที่เรียกเข้าคือชื่อของธนิส หญิงสาวยิ้มก่อนกดรับสายแล้วกรอกเสียงหวานลงไป “ทำอะไรอยู่ครับ” ปลายสายถามด้วยเสียงอ่อนโยน อย่างที่ไม่เคยได้ยินตอนเป็นเพื่อนกัน นลินียิ้ม หมอนี่ก็โรแมนติกเป็นกับเขาเหมือนกัน ใครหนอที่ตั้งชายาว่านายชาเย็น “เพิ่งวางสายจากน้องเนยค่ะ ไนน์มีอะไรหรือเปล่าคะ เพิ่งแยกจากกันเมื่อกี๊เอง เอ! หรือว่าลืมของไว้ที่ลินคะ” เอาอีกแล้ว อาการพูดเองเออเองของเจ้าหล่อน ธนิสได้แต่ยิ้มและส่ายหน้าไปกับนิสัยนี้ของเพื่อนสาว เอ๊ะ! ตอนนี้ต้องเรียกว่าแฟนแล้วสินะ “ไม่มีอะไรแล้วโทรมาไม่ได้หรือไง” ธนิสก็ไม่ยอมน้อยหน้ากำลังกลายเป็นชาเย็นปั่น(ป่วน) “ปล่าวนี่ค่ะ ลินแค่แปลกใจ”  ก็แน่ล่ะ ปกติเมื่อมาส่งถึงที่บ้านแล้วเขาไม่เคยโทรมานี่นา “ก็คิดถึงน่ะ” “ ....” เสียงปลายสายเงียบไป ธนิสพอจะเดาได้ว่า เจ้าหล่อนคงกำลังหน้าแดงอยู่เป็นแน่ “ไนน์ พูดอย่างนี้ก็เป็นนะ” ในที่สุดเสียงปลายสายก็ดังลอดมา “อยากพูดมาตั้งนานแล้ว แต่เกรงใจลินน่ะ เดี๋ยวลินจะหนีไนน์ไป ไม่ยอมเป็นเพื่อนไนน์” “พูดไปนั่น ไม่ว่าเมื่อไหร่ ลินก็เป็นเพื่อนไนน์เสมอแหละ” “ชื่นใจจัง  ... ว่าแต่ยัยเนยโทรไปหาลินทำไมน่ะ” เขาถามเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ “อ๋อ.. ก็ไนน์นั่นแหละไปพูดอะไรให้น้องฟัง เนยโทรมารายงานลินว่า ไนน์มีแฟน ไนน์ทรยศลิน ทั้งๆ ที่เขากำลังจะวางแผนจีบลินให้ไนน์น่ะ” เสียงปลายสายหัวเราะร่วน “อืม! หมั่นไส้ยัยเนยน่ะ ก็เลยแกล้งไปเล็กน้อย” “ไนน์นี่นะ บางทีก็นิ่ง บางทีก็เล่น ใครๆ เค้าตามไม่ทันกันแล้ว เดี๋ยวนี้ก็ยิ่งพูดเก่งกว่าเมื่อก่อนอีก” “ใครตามไม่ทันไม่เป็นไร แค่ลินตามทันก็พอ แล้วไนน์ก็พูดเก่งแค่กับลินคนเดียว” “ลินน่ะ ตามไนน์ทันเสมอแหละ ไม่ต้องห่วง” แล้วทั้งคู่ก็คุยกันต่อไปเล็กน้อย จึงวางสาย ธนิสยิ้มให้กับโทรศัพท์   คิดไม่ผิด! คิดไม่ผิดจริงๆ ที่บอกเธอออกไป วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เขารู้สึกมีความสุขมากๆ เขานึกถึงคำถามที่นลินีถาม ‘คิดยังไงถึงมาบอกตอนนี้น่ะ ตอนเรียนไม่ยักจะบอกหรือแสดงอาการ’ ‘ลินก็เหมือนกัน ทำไมไม่แสดงอาการให้เรารู้’ ‘นายบื้อ คนเค้าทั้งแสดงออก ทั้งแสดงท่าทีให้รู้ขนาดนั้น มีแต่นายล่ะมั้งที่ไม่รู้น่ะ เพื่อนๆ เค้ารู้กันทั้งนั้น’      เขาคงจะเป็นนายบื้ออย่างที่นลินีบอกจริงๆ     เมื่อมานั่งนึกย้อนเหตุการณ์หลายๆครั้งที่เธอออกอาการว่าเธอชอบเขา เพียงแต่เขาขี้อายและไม่รู้ว่าจะแสดงออกยังไง ก็เลยได้แต่ปล่อยไป นลินีคงระอา ดีที่เธอไม่ทิ้งเขาแต่ยังคงดูแลเป็นเพื่อนที่แสนดีมาตลอด เรื่องนี้คงต้องขอบใจปารวัศ เพื่อน(ที่คิดว่า)สนิทที่เคยเรียนร่วมคณะกัน               เที่ยงวัน ซึ่งเป็นเวลาที่พักรับประทานอาหารของคนทำงาน ธนิสก็เช่นกัน แต่วันนี้เขามีนัดทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนคนหนึ่ง  เขาเดินเข้าไปยังโต๊ะที่ชายหนุ่มหน้าตาคม ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ๊ตแขนสั้นสีน้ำเงินกับกางเกงสแล็คสีดำกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอเพื่อน “ไงวัศ มีอะไรถึงกับนัดมากินข้าวเที่ยง” ก็ตั้งแต่เรียนจบแยกย้ายกันไปนี่ก็เกือบปีแล้ว  เขากับปารวัศ แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลย “เราจะมาคุยกับนายเรื่องลิน” “เรื่องลิน  มีอะไรเหรอ” “นายเป็นอะไรกับลิน”          ธนิสทำหน้างง เขาจะเป็นอะไรกับนลินี แล้วมันเกี่ยวอะไรกับปารวัศ “ก็เป็นเพื่อน” ตอบสั้นอย่างคนหวงคำพูด “ก็ดี  งั้นเราจะไม่เกรงใจนายล่ะ” ปารวัศยิ้มที่มุมปาก อย่างพอใจ “ทำไม” เขาถามด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ “ก็ถ้านายเป็นเพื่อนไม่ใช่แฟนลิน เราก็มีสิทธิ์จีบลิน คอยไปรับไปส่งหรือพาไปไหนๆ น่ะสิ” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา มาบอกเราทำไม” เขายังคงมีสีหน้าที่หงุดหงิดเมื่อได้ยินเรื่องนี้เกี่ยวกับนลินี “ปล่าวหรอก เราแค่ไม่อยากผิดใจกับเพื่อน ถ้าลินเป็นแฟนนายเราก็จะหลีกทาง แต่นี่เมื่อนายยืนยันว่าเป็นแค่เพื่อน เราก็จะลุย ไม่เกรงใจนายเหมือนสมัยเรียนแล้ว เราชอบลินมาตั้งนาน ยิ่งตอนนี้ ..ลินสวยขึ้นมาก เราก็เลยอยากบอกลิน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะโดนมือดีคว้าไป” “นายจะพูดแค่นี้ใช่มั๊ย” หน้าคมของธนิสออกอาการเครียดอย่างเห็นได้ชัด “ งั้นเราไปล่ะ” แล้วเขาก็เดินออกไปโดยเร็ว ไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มที่มุมปากชายหนุ่มที่ยังนั่งอยู่ “ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ก็ไปเสียแล้ว นายนี่ยังมารยาทไม่ดีเหมือนเดิมนะไนน์”               เสียงบ่นเบาๆ อย่างอารมณ์ดีไล่หลังเพื่อนไป อันตราย! สถานการณ์กำลังอันตรายแล้ว          ธนิสได้แต่บอกตัวเอง ปารวัศ! เขาลืมปารวัศไปได้ยังไงนะ  ก็นายนั่นน่ะ คือคนที่ได้คะแนนสูสีกับเขาตอนประกวดเดือน-ดาวคณะ  นายนี่เข้ามาป้วนเปี้ยนนลินีตั้งแต่อยู่ปี2แล้ว ตอนแรกก็มีข้ออ้างว่าต้องทำรายงานกลุ่มเดียวกันในวิชาบังคับคณะตัวหนึ่งแต่หลังจากนั้นก็มาเข้ากลุ่มกับพวกเขาโดยปริยาย ปารวัศสนใจนลินี ไม่น่าเชื่อ ทั้งๆ ที่ปารวัศเป็นผู้ชายที่เสน่ห์แรง มีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังเสมอ เขามาสนใจนลินี หรือว่าปารวัศจะมองเห็นสิ่งที่เขาเห็นในตัวนลินีมาตลอด  ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็เขาต้องแย่แน่ๆ อุตส่าห์รักษาความเป็นเพื่อนมานาน หลายๆ คนคงดูออก(ไม่เว้นปารวัศ) ถึงพฤติกรรมที่เขาหวงก้าง(เฮ้ย! เขาไม่ใช่หมานะถึงได้หวงก้าง) แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนที่ดีกว่านี้ ก็ในเมื่อนลินีไม่ใช่แฟนเขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง แต่หลายครั้งที่เขาสกัดผู้ชายหลายคนที่มีทีท่าว่าจะเข้ามาจีบนลินี (ถึงไม่ใช่ดาวคณะ แต่ความน่ารักของนลินีเป็นที่รู้กันทั้งสามคณะ เพราะหล่อนมีเพื่อนเกือบทุกคณะ)        อันนี้ต้องเก็บเป็นความลับสุดยอด เพราะเขาไม่เคยบอกเธอ ถึงแม้หลายครั้งที่เธอมาบ่นให้ฟังว่า สงสัยต้องเฝ้าคาน เรียนมหาวิทยาลัยมาสี่ปี ก็ไม่เห็นมีใครเข้ามาจีบ สงสัยเธอคงไม่มีเสน่ห์  เขาแทบอยากจะเข้าไปจับคนพูดเขย่าๆ แล้วบอกว่า เสน่ห์เธอน่ะ เหลือเฟือจนทำให้เขาต้องลำบากอยู่ทุกวันนี้ ที่ต้องประคับประคองความเป็นเพื่อน ไหนจะต้องกันท่าหนุ่มๆ ที่เข้ามาแจกขนมจีบเธออีก  เธอก็นะ  ในหลายครั้งก็ตามไม่ทันมุขพวกผู้ชายที่เข้ามาขายขนมจีบ อย่าว่าแต่เขาไม่ประสาเรื่องความรัก เธอเองก็เหมือนกัน ( แต่ก็ดี นี่ถือว่าเป็นความน่ารักอย่างหนึ่งที่เขาค้นพบ)   แล้วเขาก็ตัดสินใจ อย่างไรเสีย เขาไม่อยากเสียนลินีไป ไม่ว่าในฐานะไหน ไม่อยากเห็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขายืนอยู่ข้างเธอ คอยปกป้องดูแล อย่างที่เขาทำมาตลอด(แม้จะในฐานะเพื่อน) ไม่อยากเห็นเธอไปยิ้มกับใคร หรือคอยดูแลเอาใจใครนอกจากเขา นี่เขาคงเป็นเอามาก แน่ล่ะ ตอนนี้เขายอมรับใจตัวเองแน่ชัดแล้วว่าเขารักเธอมาก มากจนไม่อาจเสียเธอให้ใครได้ ดังนั้น แผนการทั้งหมดเริ่มขึ้น มันก็แค่สิ่งง่ายๆ เขาหยิบโทรศัพท์โทรนัดนลินีกิข้าวเย็น ที่ร้านเดิม  แล้วพาเธอไปที่ไหนสักแห่งเพื่อพูดเรื่องสำคัญ และเขาก็ได้คิดไว้แล้วว่าขอเลือกที่ที่เคยเป็นความหลัง อย่างนั้นอาจทำให้นลินีตอบตกลงเขาได้ เขาไม่อยากช้าแม้แต่วินาทีเดียว ไม่อย่างนั้น เขาอาจเสียเธอที่เขารักให้กับปารวัศไป ซึ่งเขายอมไม่ได้  อย่างนี้ต้องลุย ***   ///   ***   ///  *** (มีต่อค๊าบ) จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาต่อๆๆๆๆ ********** “ไงลิน รู้สึกว่าช่วงนี้ดูสดใสเป็นพิเศษนะจ๊ะ มีอะไรดีๆ รึปล่าว ไม่บอกกันบ้างเลยนะ”  ปุญญา เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย เข้ามาทักทาย    เนื่องจากปุญญามีความชอบและอะไรหลายๆ อย่างที่คล้ายๆ กัน ทำให้ทั้งคู่สนิทกันได้เร็ว ถือได้ว่า นอกจากธนิสแล้ว ปุญญาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของนลินีอีกคน แล้วตอนนี้ทั้งคู่ก็ทำงานที่เดียวกันด้วย “ปูน ปล่าวซักหน่อย ไม่มีอะไรนี่ ก็เหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ” ปากพูด แต่ดวงหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลานั้น ทำให้ปุญญานึกหมั่นไส้แกมเอ็นดู “ ย่ะ เหมือนเดิมมาก นั่งยิ้มแป้นตั้งแต่เช้าแล้วนี่นะ” ไม่ทันที่นลินีได้โต้ตอบอะไร เสียงเพลงจากสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้น นลินีจึงหันไปขอโทษเพื่อนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แค่เห็นชื่อคนโทรเข้าเท่านั้นล่ะ หน้าที่ยิ้มอยู่แล้ว กลับยิ้มกว้างกว่าเก่า       เธอกดรับสายแล้วกรอกเสียงหวานลงไป “คะ ไนน์”  เสียงเรียกชื่อที่ได้ยิน เรียกความสนใจจากปุญญาอย่างมาก “ค่ะ ได้ค่ะ ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ” เมื่อเจ้าตัววางโทรศัพท์แล้วก็ยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด นลินีรู้สึกตัวอีกทีเมื่อเห็นหน้าเพื่อนเพื่อนสาวจ้องเข้ามาใกล้ “อะไร มีอะไรเล่ามานะยะ ยัยลิน ไม่เล่า แกตายแน่” เข้าโหมดโหดของยัยปูนแล้ว    นลินีจึงเล่าเรื่องเธอกับธนิสให้ฟัง “ อะไร แค่นี้เนี่ย ทำเป็นตื่นเต้นไปได้” แทนที่จะตื่นเต้นไปกับเพื่อน ปุญญาพูดราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา นลินีทำหน้ากระเง้ากระงอด “ อะไรกันยัยปูน แกบอกให้ฉันเล่า ฉันก็เล่าให้ฟังแล้ว แทนที่แกจะแสดงความยินดีกับฉันก็มาพูดอย่างนี้นี่นะ” “ ฉันก็นึกว่าแกจะหวีดหวานกะหนุ่มที่ไหน ที่แท้ก็คนเดิม แล้วแกจะให้ฉันแปลกใจทำไม” ปุญญาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ฮื่อ อย่างน้อยแกก็น่าจะแสดงความยินดีกับฉันนะ แกก็รู้ว่าฉันชอบไนน์ตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน จนตอนนี้ฉันเป็นแฟนกะเค้าแล้วนะ” ยิ่งพูดหน้าของหญิงสาวก็ยิ่งขึ้นสีระเรื่อ ชวนมอง     ปุญญาส่ายหน้าน้อยๆ ยิ้มเล็กๆ กับกริยาของเพื่อน      “โอ๊ย! เรื่องของแกกะไอ้ไนน์น่ะ ไม่มีใครเค้าตื่นเต้นกันแล้ว เค้ารู้กันหมดแล้วว่าพวกแกน่ะ คิดยังไงกัน มีแต่พวกแกนั่นแหละ ที่มัวงมโข่งวางท่าเป็นเพื่อนกันอยู่ได้” “ฮะ..” นลินีทำหน้างง ปุญญาจึงพูดต่อ “มีแต่คนเข้ามาถามว่า แกเลิกกะไนน์ยัง ไนน์เลิกกะแกยัง ไอ้ลินโว้ย คนอื่นน่ะ เค้าคิดว่าพวกแกเป็นแฟนกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว” “ เฮ้ย! ทำไมเค้าคิดกันอย่างนั้นล่ะ” นลินีทำหน้าตื่นๆ “ นี่แกไม่รู้เลยเหรอ ก็พ่อเจ้าพระคุณเพื่อนรักแกน่ะ ออกจะขวางๆ หนุ่มที่ไหนก็ไม่กล้าเข้าใกล้แก เพราะคิดว่าแกเป็นเด็กไอ้ไนน์ แล้ว ไอ้เนี่ย ก็รู้นิสัยมันอยู่ ไม่มีใครกล้าไปตอแยหรอก” “ฉันนี่นะ” นลินีชี้นิ้วเข้าหาตัวเองยังงงๆ อยู่ “เออ! แต่ก็ดีแล้วล่ะ ที่ตอนนี้พวกแกเป็นแฟนกันจริงๆ แล้ว ยังไงก็ดีใจด้วยนะ” “จ๊ะ ขอบใจ”        ความรู้ใหม่ทำให้นลินีรู้สึกว่าตัวเองยิ้มกว้างกว่าเก่า      ‘อิอิ สรุปเธอกับไนน์... เสมอกันทั้งสอง ต่างคนต่างรักแต่ไม่กล้าบอก โอ๊ย! ตอนนี้เธออยากบอกให้โลกรู้เหลือเกินว่า เธอมีความสุขแค่ไหน’   ********************* จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ไง วัศ รอนานไหม” ปุญญาทักทายเพื่อนเก่าอย่างปารวัศ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มมานั่งรออยู่ก่อน “ ไม่นานหรอก ปูนน่ะ หิวยัง” ชายหนุ่มถามหญิงสาวตรงหน้า “ ยัง  คุยกันก่อนก็ได้” “ อือ..ว่ามาสิ”  ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาว ปุญญามองหน้าปารวัศก่อนจะเอ่ยถาม “นายไม่รู้สึกเสียใจบ้างเหรอ นายชอบลินอยู่นี่”     ปารวัศเลิกคิ้วกับคำถามตรงไปตรงมาของหญิงสาวตรงหน้า แล้วได้แต่ยิ้มในใจ เป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นนะปุญญา ไม่มีการอ้อมค้อม คิดจะถามก็ถาม “ก็นิดหน่อยแต่ผมก็ทำใจได้มานานแล้วล่ะ อีกอย่าง เห็นลินเค้ามีความสุข ก็ดีแล้วนี่”      หญิงสาวตรงหน้าพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้  “ก็ดีแล้ว ยังไงทั้งคู่ก็เป็นเพื่อนเรา ปูนเห็นยัยลินยิ้มร่าเริงทั้งวันก็ดีใจเหมือนกัน ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ หน้าอมทุกข์อยู่เสมอ เพราะนายไนน์ไปควงสาวอื่น ทำให้ชัดเจนอย่างนี้ก็ดี ยังไงปูนก็ขอบใจวัศมากที่ช่วย” หญิงสาวยิ้มเก๋ให้คนตรงหน้า เรียกรอยยิ้มกว้างจากชายหนุ่มกลับมา ปุญญารู้สึกใจเต้นแรงที่ได้เห็นยิ้มของคนๆ นี้เสมอ “ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนปูนก็เพื่อนวัศแหละ .. นี่ปูน วัศหิวแล้วล่ะ สั่งอาหารเถอะ” “ฮื่อ”      หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย ปารวัศเรียกพนักงานบริการมาสั่งอาหาร โดยให้หญิงสาวเป็นคนสั่ง ปุญญาที่สนุกกับการสั่งอาหารจนไม่รู้ว่า อาการกริยาทั้งหมดนั้นตกอยู่ภายใต้สายตาคมของคนตรงข้าม ปุญญาเป็นผู้หญิงสูงที่สูงเกือบเลยไหล่เขา ทั้งๆ ที่เขาเป็นผู้ชายที่สูงมาก และผู้หญิงส่วนใหญ่ก็สูงอยู่ระดับอกเขา แต่แม้ว่าปุญญาจะสูง แต่ด้วยรูปร่างที่เพรียวสมส่วนนั้น ทำให้เธอดูดี แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงที่แต่งหน้าทาปาก แต่ใบหน้าของเธอมักจะมีสีอ่อนๆ ของเครื่องสำอางค์อยู่บ้าง ไม่ทำให้ใบหน้านั้นกระด้างมาก ผมซอยเกือบสั้นนั้น ทำให้ดวงหน้าเจ้าของดูเด่น  ผมสีดำสนิทที่เธอไม่เคยทำสี  แล้วไหนจะนิสัยที่แสนห้าวไม่กลัวใครของเธอแต่ก็เป็นส่วนดี เธอที่เป็นคนรักความยุติธรรมมากและด้วยบุคลิกต่างๆ ของเธอ เพื่อนๆ มักจะพึ่งเธอเสมอ และเธอไม่เคยทำให้เพื่อนผิดหวัง “วัศ..วัศ” ชายหนุ่มเกือบจะสะดุ้ง เมื่อคนตรงหน้าเรียก ดีว่าเขายังรักษาภาพพจน์ของตัวเองได้อยู่ “ อือ มีอะไรเหรอปูน” “ เหม่ออยู่ได้ ปูนถามว่าจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม” เมื่อเห็นรายการอาหารที่หญิงสาวสั่งแล้ว เขาก็ยิ้มออกมา แล้วก็ส่ายหัว พนักงานบริการจึงเดินออกไป “เหม่ออะไรน่ะ” ปุญญาถามออกมาเมื่อเห็นชายหนุ่มยิ้มๆ “ปล่าวนี่ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย..แต่นี่ ปูนสั่งของชอบวัศให้ด้วย ขอบใจมากนะ ดีใจที่ปูนยังจำได้” “อืม จำได้แม่นเลยล่ะ ก็เกือบจะมีเรื่องกันเลยนี่”     หญิงสาวยิ้มขำๆ นึกถึงวันที่รุ่นพี่ที่เป็นพี่รหัสเธอ พาเธอกับปารวัศที่เป็นน้องบัดดี้เขาไปเลี้ยง แล้วเกิดการเถียงกันเรื่องของกิน เธอกับปารวัศจึงเหมือนจะเป็นเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่ใช่ ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร ที่คอยจะทำให้เธอหนีออกจากวงจรของนายคนนี้ แต่ก็นะ ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ทั้งเรื่องงานกลุ่มที่เธออยู่กลุ่มเดียวกับลิน แล้วมีนายนี่ ห้อยท้ายมาด้วย กลุ่มเพื่อนสนิทเธอก็เป็นเพื่อนสนิทกับนายนี่ กลุ่มรุ่นพี่ยิ่งแล้วใหญ่ อะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้ปุญญาหนีปารวัศไม่พ้น ทั้งๆ ที่ไม่อยากเจอ ทำไมถึงไม่อยากเจอเหรอ  ก็หนุ่มหน้าคมเข้มคนนี้นะ คนที่ทำให้เธอหวั่นไหวทุกครั้งเขาที่เขายิ้มน่ะ เป็นคนอัธยาศัยดี ใครๆ ก็รัก ก็เอ็นดู เธอออกจะหมั่นไส้เขาตั้งแต่วันแรกๆ ตั้งแง่กับเขาในหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่สนใจ ยังคงทำดีกับเธอเสมอต้นเสมอปลาย..ทำเหมือนอย่างเพื่อนๆ ทุกคน...   แล้วเค้าดูท่าทางจะมีใจให้เพื่อนเธอ นลินีผู้น่ารัก ถึงแม้ว่าในสายตานลินีไม่มีใครนอกจากธนิสก็เถอะ เธออดจะถามตัวเองไม่ได้ในหลายครั้ง ว่าคิดยังไงกับคนตรงหน้า  แต่ทุกครั้งก็จบลงด้วยความคิดที่ว่า ยังไงก็เถอะ ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง ปารวัศก็ไม่สนใจเธอหรอก ถึงยังไง เรากับเขาก็เป็นแค่คนที่รู้จักกันเท่านั้น รักษาสภาพที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เอาไว้ดีกว่า อาหารเริ่มทยอยมา ปารวัศยังคงชวนเธอคุยในหลายๆ เรื่องแต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของคู่เพื่อนรักนั่นคือ นลินีกับธนิส  ทั้งสองหวังว่าเพื่อนของเขาจะคบกันด้วยดีไม่มีปัญหา เมื่อจบมื้ออาหาร ปารวัศอาสาจะไปส่งปุญญา หญิงสาวทำหน้านิ่ว ก่อนจะพูดออกไปตรงๆ ตามนิสัย “นี่ ไม่ต้องไปส่งเราหรอก นายไปทำธุระของนายเถอะ แล้ว..ไม่ไปหาแฟนอ่ะ ไม่กลัวโดนว่าเหรอยะ” “แฟน.. แฟนที่ไหนอ่ะปูน” ชายหนุ่มทำหน้างง “ไม่รู้ดิ ก็นึกว่านายน่าจะมีบ้าง แค่ฉันให้นายมาช่วยเรื่องยัยลินนี่ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว” หญิงสาวตอบ “ผมยังไม่มีแฟนหรอก ยังไม่เคยคบใคร” หญิงสาวทำตาโต ด้วยความแปลกใจ แต่ก็ทำโอเวอร์แอ็คติ้งมาก จนชายหนุ่มนึกอยากจะแจกมะเหงกให้คนตรงหน้า     “โห อย่างวัศนี่นะ ยังไม่เคยคบใคร ไม่น่าเชื่ออ่ะ” “ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ แต่ผมน่ะ ถ้าคบใคร ก็ต้องเป็นคนที่ผมแน่ใจเท่านั้น” “โห อุดมการณ์สูงแฮะ “ หญิงสาวไม่วายที่จะล้อ “แล้วปูนล่ะ ไม่อยากให้ผมไปส่งเพราะกลัวแฟนหึงเหรอ” หญิงสาวยังคงโอเวอร์แอคติ้ง ชี้นิ้วเช้าหาตัวเองพร้อมสีหน้าประหลาด “อย่างปูนนี่นะ มีแฟน อีกนานอ่ะวัศ”     ชายหนุ่มยิ้มขันๆ กับท่ามีของหญิงสาว แต่ไม่อยากต่อความมากเลยตัดบท “งั้น ไม่มีปัญหาถ้าเราจะไปส่ง ไป ไปขึ้นรถ”      หญิงสาวเลยได้แต่เดินตามชายหนุ่มไปอย่างเงียบๆ แต่ไม่วายทำหน้าตาล้อเลียนลับหลัง แต่ชายหนุ่มก็เห็นกริยาเหล่านั้นจากกระจกรถที่จอดอยู่ ก็ได้แต่ยิ้มขันกับตัวเองถึงความรั้นของหญิงสาว ****/////////**********//////////*************//////////******** (มีต่ออีกหน่อยค๊าบ) จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ไงลิน รอนานไหม” ธนิสส่งเสียงทักทายหญิงสาวที่กำลังนั่งรอเขาอยู่ที่ร้านคอฟฟีช็อปเล็กๆ มุมถนน       หญิงสาวหันมาส่งยิ้มหวานให้ “ไม่นานหรอกจ้า ลินก็นั่งอ่านหนังสือเพลินเลย แล้วงานของไนน์เสร็จแล้วเหรอ เรียบร้อยดีหรือเปล่า”     ธนิสรู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้ามากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยี้ผมสวยได้รูปของคนตรงหน้า          “เสร็จแล้ว เรียบร้อยดี ขอบใจนะที่เป็นห่วง” “อื้ม ก็ดีแล้วล่ะ ไนน์หิวยังอ่ะ จะทานขนมรองท้องก่อนไหม “ หญิงสาวถามขึ้นหลังจากที่เขานั่งลงสักพัก “ ยัง ไม่เป็นไรหรอก แค่ได้เห็นหน้าลิน ก็อิ่มแล้ว” “เออแฮะ ไนน์นี่พูดอะไรเลี่ยนๆ ก็เป็นด้วย” หญิงสาวรู้สึกเขินแต่ก็ไม่วายกัดเขากลับ “ก็เพิ่งมาเรียนรู้เพื่อจะพูดกับลินนั่นแหละ” คำพูดที่ทำเอาคนตรงหน้ายิ้มกว้าง ด้วยไม่เชื่อว่ามาจากปากของธนิส ฉายานายชาเย็นที่ตอนนี้แทบจะไม่เหลือท่าทีเหล่านั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ “นี่ลิน วันหยุดนี้ เราว่าง ไปเที่ยวทะเลกันไหม” ธนิสเอ่ยชวน “ฮะ..ไนน์ว่างเหรอ ปกติไม่เคยได้หยุดนี่นา” หญิงสาวถามออกมาทั้งๆ ที่ในใจนั้นลิงโลด “ก็ช่วงนี้ ยังไม่มีงานสำคัญอะไรเข้ามา ก็ยังพอมีเวลาว่าง แต่หลังจากสัปดาห์นี้แล้ว ไนน์คงยุ่งมากๆ ไม่รู้จะได้เจอกันบ่อยๆ อีกหรือเปล่าน่ะสิ” “งั้นก็หมายความว่า ช่วงนี้เป็นช่วงที่ลินควรคว้าเอาไว้ใช่ไหม ก็ดี ว่าแต่จะไปที่ไหนดีล่ะ” “ ใกล้ๆ นี่ก็แล้วกัน พอดีนายอ้นเค้าโทรมาบอกว่าตอนนี้ร่วมหุ้นกับเพื่อนๆ เปิดเกสต์เฮ้าส์อยู่ใกล้บางแสนน่ะ เลยถือโอกาสไปอุดหนุนเพื่อนไง   ค้างสักคืนคงได้นะ”        ธนิสพูดอย่างเตรียมการมาแล้ว ก็แน่ล่ะ เค้าพยายามเคลียร์งานเพื่อจะได้ไปเที่ยวกับนลินีบ้าง หลังจากที่ไม่ได้ไปไหนนานแล้ว “ไปกันสองคนเหรอ อืม..ไนน์ ลินว่าชวนเพื่อนไปด้วยดีกว่า ไม่ใช่อะไรหรอกนะ  คือลินไม่อยากให้แม่เป็นห่วงแล้วก็คิดมากน่ะ อย่างน้อย อยากจะชวนยัยปูนไปด้วยได้ป่ะ “         นลินี รีบพูดเหตุผลออกมาเพราะเห็นหน้าที่ตึงๆ ของธนิส ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไปเที่ยวกับเขาสองต่อสองหรอกน่ะ แต่ที่บ้านของเธอน่ะ ถึงจะหัวสมัยใหม่ แต่ก็ยังมีความเป็นไทย อย่างไรเสีย การที่ให้ลูกสาวออกไปค้างอ้างแรมกับผู้ชายสองต่อสองคงไม่ยอมแน่ แต่ถ้าไปเป็นกลุ่มเพื่อนแล้ว ไม่มีปัญญา เพราะที่บ้านไว้ใจเธอเสมอ เธอเองก็ไม่เคยทำอะไรที่เสื่อมเสีย “ก็..ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนี่” เขาตอบกลับมาทั้งๆ ที่บนใบหน้ายังมีรอยไม่พอใจ แต่พอหันไปเห็นยิ้มแห้งๆ ของนลินี ก็รีบคลายสีหน้านั้น        ให้ตายสิ เขาสัญญากับตัวเองแล้วไง ว่าจะพยายามลดมาดนายชาเย็นลง แต่ก็ไม่วายชอบชักสีหน้า แต่นะ ดีที่เป็นนลินี ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ป่านนี้คงได้น้อยใจเขาไปถึงไหนแล้ว “จ้า...ไม่ได้ว่าเลย แต่สีหน้าอ่ะ บอกหมดเลยนะ” นลินีไม่วายล้อเขากลับ “อืม..ก็นะ ไนน์อุตส่าห์วางแผนว่าอยากไปเที่ยวกันสองต่อสองสักหน่อย” เขาเริ่มเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นอ้อน “เหอะน่า.. ยัยปูนก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน เดี๋ยวเราค่อยแว่บกันไปเที่ยวไง” นลินีพูดยิ้มๆ “ยัยปูนไม่โกรธแย่เหรอ” ธนิสถาม แต่ในใจนั้นยิ้มกับความเจ้าเล่ห์ของแฟนสาว “ไม่ต้องห่วง ลินมีวิธี” แล้วหญิงสาวก็นั่งอมยิ้มกับความคิดของตัวเอง ปล่อยให้ชายหนุ่มมองหน้าอย่างไม่เข้าใจ ****************** จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ่อ  ขอพักยกก่อนคับ  ต้องไปทำงานแล้วอ่ะ แล้วจะมาต่อแน่นอน จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 10:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 2 คู่ (เป็นอย่างน้อย) จากคุณ : scottie - [ 17 พ.ค. 49 11:09:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น่ารักดีจัง ตอนต่อไปขอเป็นพรุ้งนี้ได้ไหมค่ะ ^o^ จากคุณ : PiN.VE (PiN.VE) - [ 17 พ.ค. 49 15:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รอดูคู่ที่สอง อิอิ จากคุณ : nongwin - [ 17 พ.ค. 49 17:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาแปะชื่อก่อนค่ะ ตอนนี้ลี่ต้องขยัน แค่มาเล่นคอมวันละชั่วโมงเท่านั้นค่ะ แหะๆ จากคุณ : lovekalo - [ 17 พ.ค. 49 18:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 17 พ.ค. 49 18:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหะ แหะ คุณscottie ไม่ใช่สองคู่อย่างน้อยหรอกคับ  แค่นั้นแหละ แหมๆ แค่นี้ก็จะแย่อยู่แล้ว  อิอิ คุณ  PiN.VE  ขอบคุณมากคับ มีคนตามอย่างนี้ เด๋วลงให้คืนนี้เลย  อิอิ คุณnongwin  ไม่นานเกินรอคับ  อิอิ ตั้งใจแบ่งเป็นสองตอน ตอนแรกเป็นเรื่องของนายไนน์กะยัยลิน  เอาแบบแฮปปี้ไปเลย ไม่ต้องให้รอลุ้นกันอยู่นาน เพราะฉะนั้น  เรามารอลุ้นคู่ต่อไปดีกว่าเนอะ  อิอิ   เจ้าลี่ lovekalo มาแปะชื่อ แล้ว ว่างๆ ก็ตามอ่านด้วยน๊า สวัสดีคุณ :::อาราเร่:::  ด้วยคับ  ^_^ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 17 พ.ค. 49 18:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องมีฟามสุขแบบนี้ เฮียชอบจ้า... ว่าแต่เป็นแฟนกันแล้ว หนูลินพูดจาว้านหวานเนอะ อิๆๆ (ป.ล. ชอบบุคลิกผู้หญิงอย่างหนูปูนจัง) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 17 พ.ค. 49 19:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 um um um จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 17 พ.ค. 49 21:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านตอนแรกๆ สนุกนะ แต่นางเอกรับรักเร็วจังอ่ะ แถมห้าวๆ อย่างงั้น กลับยอมให้กอดง่ายๆ มันขัดๆ ไปหน่อยน่ะค่ะ จากคุณ : gxup - [ 18 พ.ค. 49 08:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : an_an_ant - [ 18 พ.ค. 49 08:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วอมยิ้มนะ ว่าแล้วก็ลุ้นคู่หนูปูนต่อ :) จากคุณ : นารูมิ - [ 18 พ.ค. 49 11:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 = =" เอ๋... เอ๊....เอ....คุ้นๆแฮะ... (สะบัดหน้า...เลิกคิ้ว...ยักไหล่...) ไม่ใช่มั้ง =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= สนุกดีจ๊ะ สดใสน่ารักดีเลยทีเดียว จากคุณ : (p_q)๑)๑)๑) (น๋อนหนังสือ) - [ 18 พ.ค. 49 13:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไอน๋อนบ้า อารายคุ้นๆๆๆ ยะ บอกมาๆๆๆๆๆ +++++++++++++++ พี่นารูมิคคับ ไปตามกันต่อได้เลย อิอิ ++++++++++++++++++++ คุณ gxup คับ แหะ แหะ แบบว่า ไม่ได้รับรักเร็วหรอกคับ จิงๆ ยัยลินอยากเป็นฝ่ายบอกรักก่อนด้วยซ้ำ อิอิ  แล้วอีกอย่าง ถ้าอ่านเรื่องดีๆ จะเข้าใจว่า สองคนนี้สนิทกันมากและรู้จักกันมานาน อีกอย่าง ที่เขียนให้กอดกันได้นี่ เพราะว่าทั้งคู่ เข้าวัยทำงานแล้ว ก่อนหน้านี้ก็คงมีกอดกันแหละคับ แต่คงในลักษณะ กอดคอกันไปตามประสาเพื่อน  อีกอย่างยัยลินไม่ได้ห้าวขนาดนั้นคับ แค่ห้าวเล็กๆๆ ออกแนวน่ารักๆ มากกว่า แต่ถ้าห้าวตัวจริงต้องยัยปูนคับ  ห้าวนอกแต่ติดจะหวานข้างใน  อิอิ +++++++++++++++ จากคุณ : ละมุนใจ - [ 18 พ.ค. 49 14:36:45 ]