"หลับอยู่เหรอเปล่า"
เสียงเธอดังมาตามสายโทรศัพท์
ฉันผละหนีจากจอคอมพิวเตอร์
แหวกม่านที่ขังฉันจากโลกภายนอก
"เช้าแล้วเหรอ"
ฉันพูดพลางเลื่อนกระจกหน้าต่างเปิด
ให้อากาศยามเช้าได้พัดผ่านเข้าห้องพักเล็กๆ
"ไปกินข้าวด้วยกันนะ เดี๋ยวแวะไปรับ"
เธอรีบบอกรีบวาง
ไม่รอฟังทั้งคำตอบตกลงหรือคำบอกปัดปฎิเสธ
เพราะเมื่อความเป็นเพื่อนถือกำเนิด
ความเกรงใจก็สิ้นลมลงตรงนั้น
ใครๆ ก็พูดว่า...
ผู้หญิง กับ ผู้ชาย มาจากดาวคนละดวง
ผู้หญิง กับ ผู้ชาย เป็นเพื่อนกันไม่ได้
แต่ฉันยกเว้นเธอไว้คน
เพราะฉันไม่ได้รักเธอ
แค่ชอบเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งรู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับใครอีกคนหนึ่ง
และเธอก็ไม่ได้คิดกับฉันในแง่นั้น
ถนนสายที่เราเลือกเดินจึงชื่อ...มิตรภาพ
ถนนสีเทาเส้นยาวที่อาจจะน่าเบื่อไปนิด เรียบง่ายไปหน่อย
แต่ไม่ต้องบำรุงบ่อยๆ เท่า...ทางสายรัก
มาสด้าของเธอแล่นเข้าจอดหน้าหอพักช้าๆ
กระจกรถพราวไปด้วยน้ำค้างยามเช้า
"รายงานเสร็จยัง" เธอถาม
ฉันส่ายหน้า
"ถ้าเสร็จก็นอนไปแล้ว"
ฉันหาวอีกทีเป็นการยืนยันความเพลีย
หวนคิดกลับไปทีไรเป็นต้องขำ
เราเคยรู้จักกันผิวเผินในฐานะเพื่อนร่วมคณะ
เธอไม่คิดจะร่วมแก๊งฉัน
ฉันก็ไม่นึกอยากรู้จักมักจี่อะไรกับเธอ
แถมการเจอกันครั้งล่าสุดก่อนที่เราจะกลายเป็นเพื่อนซี้
ฉันต้องนึกอยู่นานว่าเธอชื่ออะไร
ส่วนเธอ...เรียกชื่อฉันผิด!
ที่โรงอาหาร ถึงจะยังเช้าชนิดไก่โห่ยังไม่เสร็จ
นักศึกษากลุ่มใหญ่ก็มาจับจองที่นั่งไว้แล้ว
เราสองคนเลี่ยงมานั่งโต๊ะด้านนอก
พร้อมจานข้าวราคาประหยัด หอม กรุ่น
ข้าวเข้าปากฉันคำแรก
ถ้อยคำกลับไปพรั่งพรูจากปากเธอ
จากนั้น อาหารอร่อยๆ ก็ กร่อย สนิทใจ
เธอเสนอตัวเลี้ยงของหวาน
พร้อมยกกล้วยบวชชีกลับมาสองถ้วย
ถ้วยหนึ่งวางตรงหน้าฉัน ถ้วยที่สองวางลงตรงหน้าเธอ
จะเอาถ้วยนั้นอ่ะ ฉันงอแง
ทำไม เธอถามงงๆ
ก็ดูแล้วถ้วยนั้นท่าทางจะหวานกว่า
ฉันแกล้งแซวพร้อมรอเธอด่ากลับเหมือนทุกที
ผิดแต่คราวนี้ที่เห็นมี...ก็แค่ยิ้มโง่ๆ ของผู้ชายคนหนึ่ง
เธอเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา
เธอกลายไปเป็นใครคนที่ฉันไม่รู้จัก
เธอมีความรัก
แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 49 13:44:17
จากคุณ :
นารูมิ 
- [
17 พ.ค. 49 13:40:46
]
+:+:+: มีแต่รักทั้งนั้น+:+:+:
