ความคิดเห็นที่ 1 “โอ๊ย..ทะเลที่แสนจะคิดถึง ลินนี่เราไม่ได้มาเที่ยวทะเลกันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย” ปุญญายิ้มร่า         พอลงจากรถก็รีบจูงมือเพื่อนสาววิ่งไปทางหาดทรายสีขาว โดยปล่อยให้หนุ่มๆ  ไปจัดการเจรจาเรื่องที่พักกับเจ้าของเกสต์เฮาส์สวยขนาดเล็กที่ตั้งหลบมุมอยู่ แต่เป็นที่พักไม่กี่แห่งที่ใกล้บางแสนที่สามารถหาความสงบได้ ชายหาดตรงนี้ไม่ได้สวยงามมากมาย เพราะมีหินโสโครกระเกะระกะ แต่ก็สงบ และไม่ค่อยมีคนมากนัก นักท่องเที่ยวที่มาพักที่นี่ส่วนมากจะเป็นพวกขาประจำหรือพวกที่ไม่ชอบความวุ่นวาย และที่สำคัญถ้าอยากไปเที่ยวบางแสนก็ขับรถต่อไปเพียงไม่ไกล นลินีหันมายิ้มให้เพื่อนสาวที่กางแขน เงยหน้ามองฟ้าอย่างมีความสุข “ก็นานเหมือนกันนะ ครั้งสุดท้ายก็ปีสามเทอมสองไง แล้วปูนก็สร้างความประทับใจไว้กับคนบางคนไง” ปุญญาหันขวับมามองเพื่อนสาวด้วยสีหน้าแสดงคำถาม   “พูดเรื่องอะไรน่ะลิน” “เปล่าจ๊ะ.. นี่ปูน ลินว่า เราขึ้นไปดูห้องพักก่อนดีกว่านะ แล้วก็หาอะไรกินกันก่อน บ่ายๆ ค่อยลงมาอีกทีละกันนะ”  นลินีเสชวนเพื่อนไปเรื่องอื่น แต่ในใจนั้นยิ้มกับตัวเอง        ‘ ยัยปูนเอ๋ย คราวนี้แกต้องขอบใจฉันนะ’ //////////////////////***************////////////////////**************/////////////// มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 00:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาต่อแล้วค๊าบ +++++++++    ‘ลมทะเล ช่างมีกลิ่นบริสุทธิ์จัง’ ปุญญายิ้มกับความคิดของตัวเอง      หลังจากที่หญิงสาวเก็บของเข้าที่พัก ซึ่งเป็นห้องเล็กๆ แต่การตกแต่งภายในนั้น เรียกเสียงกรี๊ดจากเธอและเพื่อนสาวได้ เพราะให้บรรยากาศทะเลกันสุดๆ เห็นทีคราวหน้าถ้าเบื่อๆ น่าจะมาใช้บริการนายอ้นอีก อย่างไรก็เพื่อนกันน่าจะได้ลดพิเศษบ้างล่ะ ^_^ ปุญญารู้หน้าที่ตัวเองดี ดังนั้นหลังจากที่รับประทานอาหารเที่ยงเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอจึงขอตัว ปล่อยให้คู่รักหวานแหววอย่างนายชาเย็น ที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นหวานเย็น กับเพื่อนรักของเธอมีเวลาส่วนตัวกัน ก็หวังลึกๆ นะว่า นายปารวัศนั่นก็น่าจะรู้หน้าที่ของตัวเองดี     ปุญญาเดินไปที่ห้องพักเพื่อไปหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ แล้วเธอหยิบติดมาด้วย จากนั้น ก็เดินไปขอเสื่อจากทางเกสต์เฮ้าส์เพื่อไปหาทำเลที่อ่าน เป็นโชคดีของเธอที่อาทิตย์นี้ เกสต์เฮ้าส์ของนายอ้นไม่มีแขกคนอื่นอีก ดังนั้น พวกเธอเลยยึดครองพื้นที่ได้อย่างสบาย           ปุญญาเดินไปทางด้านข้างห้องพักเธอซึ่งเป็นบริเวณของเกสต์เฮ้าส์ มีต้นหูกวางต้นใหญ่ยืนตระหง่านเรียงรายอยู่ตามแนวรั้วไม้เล็กๆ “อืม ทำเลดีแฮะ” หญิงสาวคิด  แล้วจึงจัดการเดินไปปูเสื่อ วางหนังสือ แล้ววิ่งกลับห้องพักเพื่อไปหยิบหมอนและตะกร้าของกินที่นายปารวัศเอามา ปุญญาวางแผนไว้ในใจว่า ตอนนี้ยังเที่ยงอยู่ แดดร้อน ถ้าไปเดินเล่นตอนนี้ไม่ดีแน่ เพราะฉะนั้น อาศัยร่มเงาต้นหูกวางต้นใหญ่ไปก่อน ให้แดดร่มลมตกกว่านี้สักหน่อย จึงออกไปเดินเล่น แล้วตอนบ่ายแก่ๆ ก็กระโดดลงเล่นน้ำทะเล  โอ๊ย! อะไรจะแสนสุขปานนี้ ปุญญาวางหมอนแล้วเริ่มนอนคว่ำหยิบหนังสือออกมาอ่าน สักพักก็เปลี่ยนมาเป็นนอนหงาย แล้วก็คว่ำสลับกันไป ไม่นาน ร่างนั้นก็อยู่ในท่าตะแคง หนังสืออยู่อีกทาง ปารวัศที่รู้หน้าที่ของตัวเองดี ก็หลบฉากเข้าห้องหลังจากมื้อเที่ยง เขาเห็นหญิงสาวที่เดินไปทางต้นหูกวาง ขาของเขาเกือบจะก้าวตามเจ้าหล่อนไป แต่บางอย่าง ทำให้เขาหยุดอยู่กับที่ ได้แต่มองอากัปกิริยาต่างๆ ของหญิงสาวอยู่ภายในห้อง ทำไมเขาต้องแคร์หญิงสาวคนนี้ด้วยนะ ปุญญาเป็นเพื่อนของเขาคนหนึ่ง แต่เขาไม่รู้ว่าหล่อนคิดอย่างไร ปุญญาเคยคิดว่าเขาเป็นเพื่อนบ้างไหมนะ    ก็เกือบทุกครั้งที่เจอกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ที่เจ้าหล่อนตั้งแง่กับเขาเหลือเกิน แต่ตอนนั้นเพราะเขาชอบนลินี และกำลังตามจีบอยู่ จึงต้องดีกับปุญญาเข้าไว้ เพราะรู้มาว่าปุญญาเป็นเพื่อนสนิทนลินี       ปุญญาเป็นผู้หญิงที่แข็ง ไม่ยอมคน  ตอนแรกเขาก็ไม่ค่อยชอบเธอนัก แต่ต่อมา เมื่อมีโอกาสได้พบ ได้คุยกันหลายครั้ง เขาได้รู้อะไรดีๆ เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้เยอะขึ้น แม้กระทั่งตอนนั้น..... +++++++++++++++++++++++++++++++ มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 01:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 +++++แม้กระทั่งตอนนั้น .... ตอนปีสามเทอมสอง พวกเขาซึ่งได้แก่ ธนิส นลินี ปุญญา เขาและเพื่อนๆ อีกสามสี่คน นัดกันไปเที่ยวที่หัวหินในช่วงวันหยุดติดต่อกันหลายวัน ที่นั่น เขาเคยได้สารภาพความรู้สึกที่มีกับนลินีให้เธอรู้      แน่ล่ะ กว่าที่เขาจะมีโอกาสบอกเธอ มันต้องอาศัยจังหวะอย่างมาก เพราะแทบจะทุกนาที นลินีไม่ได้อยู่คนเดียวเลย จะต้องมีปุญญาหรือธนิสข้างกายตลอด แต่ในที่สุด โอกาสก็มาถึงเขา  เขาชวนนลินีออกไปเดินเล่นโดยไม่มีเงาของทั้งสองได้      เขารวบรวมความกล้าอยู่นานเพื่อเปิดเผยความในใจ แต่สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงคำขอบคุณและคำที่บอกว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขามากเกินกว่าคำว่าเพื่อน ที่สำคัญเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว      ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นธนิส       เขายิ้มรับคำพูดของเธอและบอกออกไปว่า เขาก็พอจะดูออก เพียงแต่ ต้องการที่จะบอกเธอให้รับรู้ถึงความรู้สึกของเขาบ้าง ในตอนนั้น เขารู้สึกว่า ดีแล้ว ที่นลินีปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้น เขาคงจะมีความหวังอีก  ปารวัศยังจำคำที่นลินีบอกได้ “เราชอบไนน์ ถึงแม้ว่าไนน์เห็นเราเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เราพอใจกับสภาพนี้อยู่ เราไม่อยากโกหกวัศ เพราะวัศก็เป็นเพื่อนเรา และเราก็ไม่อยากให้วัศหวังอะไรในตัวเรา..เข้าใจเรานะวัศ” ปารวัศได้แต่พยักหน้ากับคำพูดนั้น พูดให้กำลังใจเรื่องเธอกับธนิส และเดินออกมาด้วยความปวดร้าว ในคืนนั้น เขาจำได้ว่า ตัวเองดื่มเหล้าเข้าไปมากพอสมควร เพื่อจะได้ลืมความรู้สึกที่มีให้นลินี เขาเห็นเสมอมาถึงความผูกพันระหว่างนลินีและธนิส เขารู้ดีว่า ใครก็เข้าไปแทรกไม่ได้ง่ายๆ  แต่เขาก็ยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับความกล้า ที่พูดกับนลินี ... ..... แล้วเขาจะได้ตัดใจ และคบเธอในฐานะเพื่อนสนิทต่อไป ค่ำคืนนั้น ดูเหงาและเศร้าเป็นที่สุดสำหรับปารวัศ   เขาเลี่ยงจากเพื่อนๆ เพื่อเดินเล่นที่ชายหาด เมื่อเจอโขดหิน เขาจึงนั่งพัก    สายตาทอดมองทะเล ที่บัดนี้มีแต่ความมืดมิด เห็นเพียงแสงสว่างลิบๆ จากเรือประมง  ท้องทะเลที่มืดมิดกลืนกันเป็นสีเดียวกับท้องฟ้า ดวงจันทร์ถูกบังแสงโดยเมฆก้อนใหญ่       เขากำลังรู้สึกแย่ รู้สึกเหงา อ้างว้างเป็นที่สุด “วัศ” เสียงคุ้นหูดังขึ้น เขาหันไปมอง “ปูน” เขาได้แต่พึมพำชื่อนั้นออกมา “ เมาแล้วยังทำซ่าออกมาเดินเล่นคนเดียวมืดๆ อยากฆ่าตัวตายหรือไง” ปุญญาก็ยังคงความปากร้ายไว้เหมือนเดิม แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะต่อปากต่อคำกับเธอ “ปูน ผมอยากอยู่คนเดียว เงียบๆ” เขาย้ำเสียงเข้ม หวังจะเห็นปุญญาสะบัดหน้าเดินจากไป       แต่สิ่งที่เธอทำ คือ เดินเข้ามาแล้วนั่งลงใกล้ๆ เขา ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ปารวัศมองเธอที่กำลังเหม่อมองไปบนฟ้ามืด “ดูนั่นสิ” เธอชี้มือขึ้นไปบนฟ้า เขามองตาม “ พระจันทร์โผล่ออกมาแล้วล่ะ” เธอพูดยิ้มๆ ปารวัศมองหน้าปุญญาอย่างไม่เข้าใจ “แล้วไง” ปุญญาหันมาสบตาเขา “ ไม่แล้วไง ปูนกำลังจะบอกวัศว่า ถึงแม้ว่าเมฆดำจะมาบังแสงจันทร์ แต่ก็ไม่นานหรอก สายลมจะต้องพัดพาเมฆนั้น ออกไป ไม่ว่า เมฆก้อนใหญ่แค่ไหน ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่ในที่สุด พระจันทร์ก็ได้ออกมาอวดแสงสวยอีก” ปารวัศยังคงทำหน้างง “ก็เหมือนคนเราแหละวัศ มีบ้างที่จะมีอุปสรรค หรือมีเรื่องราวไม่ดี ไม่เป็นดั่งใจเข้ามา แต่ก็เชื่อเถอะว่า วันหนึ่ง สิ่งเหล่านั้นจะผ่านไป”    ปุญญายิ้มสวยให้ปารวัศ ยิ้มที่ปารวัศไม่เคยคิดว่าคนอย่างปุญญาจะมอบให้เขา     จากนั้น เธอก็นั่งนิ่งทอดสายตาไปไกล เขาก็ไม่พูดอะไร ปล่อยให้สายลมพัดผ่าน ตอนนี้เขารู้สึกดีขึ้นมาก ไม่เหงาอย่างที่เคยรู้สึก เมื่อมีเธอมานั่งข้างๆ แต่ก็นั่นล่ะ เรื่องราวและความรู้สึกที่เขามีต่อนลินี ยังคงค้างอยู่ในใจ มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ที่เขารับรู้ว่า ไม่ใช่เรื่องที่จะลืมกันง่ายๆ    ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะบรรยากาศ อย่างไรก็บอกไม่ได้ เขารู้สึกว่า ตัวเองร้องไห้ออกมา ทั้งๆ ที่ข้างๆ ยังมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาไม่อาจจะกลั้นน้ำตาได้ ปุญญารู้สึกตกใจ ด้วยไม่คิดว่าผู้ชายตัวโตอย่างเขาจะร้องไห้ออกมา เธอท่าทางเงอะงะในตอนแรก ไม่รู้จะปลอบใจเขาอย่างไรดี   เธอรู้มาตลอดถึงความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ เธอบังเอิญเห็นตอนที่ปารวัศพูดกับนลินี เธอรู้ว่าเขากำลังเสียใจ โดยที่ไม่ได้คิด ปุญญายืนขึ้นมองปารวัศที่กำลังร้องไห้ เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ขอโทษนะปูน ผมไม่อยากให้ปูนเห็นผมในสภาพนี้เลย” “ไม่เป็นไร วัศ ร้องเถอะ ถ้านายอยากร้อง”     แล้วเธอก็ทำให้สิ่งที่เธอไม่คิดว่าจะทำกับเขา     หญิงสาวสวมกอดชายหนุ่มเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจเขา เธอรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะท้าน เวลาที่ผู้ชายอ่อนแอ ก็ไม่ต่างกับเด็กน้อย เธอปลอบประโลมเขาราวกับเด็กไม่ปาน ปารวัศที่ยิ่งตกใจในตอนแรกที่หญิงสาวสวมกอด ต่อมาก็แปรเปลี่ยนเป็นความอบอุ่น อุ่นใจ  และเขาก็ร้องไห้ออกมา อย่างไม่ไว้ท่าอีกเลย แล้วคืนนั้น ก็ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากทั้งคู่อีก พวกเขาเลือกที่จะใช้ความเงียบเป็นสื่อ มีเพียงกระแสสะอื้นจากชายหนุ่มเท่านั้น ค่ำคืนที่เงียบเหงาและปวดร้าวผ่านไป ปารวัศจำไม่ได้ว่าเขากลับไปที่เตียงได้อย่างไร เขาเมามาก ตอนเช้าจึงรู้สึกปวดหัวตุบๆ แต่ก็ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา และออกไปเดินเล่นต้อนรับวันใหม่ตั้งแต่เช้า ทะเลตอนนี้ ไม่เงียบเหงาและเคว้งคว้างอย่างเมื่อคืน แน่ล่ะ แสงอาทิตย์สีสวยที่ทาบทาท้องฟ้าทำให้เขารู้สึกดีมากขึ้น แล้วเท้าของเขาก็พาเขากลับไปยังจุดที่เขาไปเมื่อคืน ที่นั่น  คนที่เขาทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอ มากที่สุดนั่งอยู่ ปุญญาหันมาเห็นเขา ทำให้เขาต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ตื่นเช้าจังนะ” เธอทักขึ้น “ฮื่อ” เขาครางออกมาแล้วเดินไปนั่งบนโขดหินใกล้ๆ เธอ “รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นไหม”   กระแสเสียงและสีหน้าที่ถามมา ทำให้เขารู้ดีว่า ผู้หญิงตรงหน้าเป็นห่วงเขาไม่น้อย ไร้ซึ่งท่าทางที่เคยวางท่า หรือ รอยหมางเมินอย่างเคยมา “ยังปวดหัวอยู่” เขาตอบกลับไป “ แล้วออกมาทำไม ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อยละ” “ ไม่ล่ะ อยากออกมาสูดอากาศตอนเช้ามากกว่าน่ะ”     ปุญญาไม่ต่อความ ปล่อยให้ความเงียบเข้ามาปกคลุมบรรยากาศอีกครั้ง       ไม่สิ จะบอกว่า เงียบก็ไม่เชิง เพราะมีเสียงคลื่นที่ซัดสาดเข้าฝั่งดังครืนๆๆ อยู่อย่างนั้น “ ขอโทษนะ”    จู่ๆ เสียงของปารวัศเอ่ยขึ้น ปุญญหาหันมามองอย่างมีคำถาม “ ขอโทษที่ทำให้ปูนต้องลำบากเมื่อคืน” เขาพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย “ไม่ลำบากอะไรนี่ เพื่อนกัน ต้องช่วยกันอยู่แล้ว” เธอตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม “อันที่จริง ปูนต่างหากที่ต้องขอโทษวัศ” เธอเอ่ยมา ซึ่งทำให้สีหน้าคำถามย้ายไปอยู่บนหน้าคมเข้มแทน “ ปูนขอโทษที่ไปได้ยินวัศคุยกับลิน แต่ปูนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ ปูนแค่จะไปตามลินกินข้าวน่ะ” เธอพูดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ทำให้เขาเข้าใจทันทีว่า ทำไมเธอถึงไม่ถามเหตุการณ์เมื่อคืน และอยู่เป็นเพื่อนเขาอย่างนั้น     ทั้งสิ่งที่เธอช่วยปลอบใจเขา เขาแน่ใจมากขึ้นมา ปุญญาเป็นผู้หญิงที่มีความอ่อนโยนมาก ภายใต้ท่าทีที่แข็งกระด้าง เขาคิดว่า นี่คงเป็นสิ่งที่ทำให้ใครๆ ก็พากันรักปุญญาและไม่ใส่ใจในท่าทีแข็งกระด้าง หรือความตรงมาตรงไปของเธอ “แล้วปูนก็ขอโทษ ที่แอบไปเห็นวัศอ่อนแอ ปูนรู้ว่า วัศไม่อยากให้ปูนเห็น แต่..ปูนก็ได้เห็นผู้ชายตัวโตร้องไห้ด้วย” เธอพูดแล้วแลบลิ้นล้อเขาน้อยๆ แต่เขาคิดว่า เธอไม่คิดจะล้อเขาเล่น เพียงแต่ต้องการให้บรรยากาศดีขึ้นเท่านั้น “อืม..” เขายิ้มน้อยๆ ให้คำพูดนั้น “แล้ววัศจะทำยังไงต่อไปล่ะ เรื่องลินน่ะ” ปุญญาก็ยังคงความเป็นเธอ อยากรู้อะไร ก็ถามกันตรงๆ  เขายิ้มส่ายหัวช้าๆ “ ก็ไม่ทำยังไง เราก็ยังเป็นเพื่อนกันต่อไป ปูนอย่าบอกใครแล้วกันว่าวัศอกหักน่ะ” “แน่เร้อ.. ให้บอกดีกว่ามั๊ง คงมีสาวๆ หลายคนรอเข้าแถวมาดามอกให้นายแน่ๆ”  เธอว่ายิ้มๆ “ไม่ต้องหรอก วัศไม่ต้องการ” ปุญญาหัวเราะร่ากับคำพูดนั้นก่อนจะหยุดกึกเมื่อได้ยินประโยคต่อมา “แต่ถ้าเป็นปูนน่ะ วัศยินดี”      คราวนี้เสียงหัวเราะออกมาจากปากของคนที่เพิ่งเศร้า เมื่อเห็นหน้าของเพื่อนสาวตกใจ ทำหน้า ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน พร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ “เฮ้ย! ปูน นี่เธอเขินเราเหรอ” ปารวัศยังยิ้มยั่ว “ปั๊ก!” เสียงดังมาจากการที่หญิงสาวทุบหลังชายหนุ่ม พร้อมกับลุกขึ้น ตั้งท่าวิ่งออกไป “ปูน” ชายหนุ่มส่งเสียงเรียก ทั้งๆ ที่ยังบีบนวดหลังที่โดนทุบอยู่ ปุญญาหยุดวิ่ง แต่ยังไม่หันมามอง “ขอบใจนะ  ขอบใจมากจริงๆ” ปุญญาแอบยิ้ม แล้วก็รีบวิ่งออกไปโดนไม่หันมามอง ถ้าเธอหันมา เธอคงจะได้เห็น รอยยิ้มกว้างของชายหนุ่ม ปารวัศรู้สึกแปลกใจมาก ที่เขาสามารถยิ้มได้ หลังจากที่ผ่านเรื่องราวมาเมื่อคืน ปุญญา ผู้หญิงที่วางท่าว่าไม่ชอบเขามาตลอด เธอมีอะไรที่น่าสนใจ จนปารวัศคิดว่า เขาคงจะลืมนลินีได้ในไม่ช้า *********************************************** มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 01:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ++++++++        “ปูน ตื่นเถอะ” แรงเขย่าเบาๆ กับเสียงเรียกอ่อนโยนปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากนิทรา เธอหยีตาและใช้มือขยี้เบาๆ เพื่อปรับแสง เมื่อการมองเห็นชัดขึ้น เธอจึงเห็นว่าคนที่มารบกวนการนอนแสนสุขของเธอคือ ปารวัศ เมื่อนึกขึ้นได้ก็รีบลุกขึ้น “วัศ มาทำอะไรน่ะ” เธอถามทั้งๆ ที่ยังงัวเงียอยู่ “ก็มาชวนปูน ไปเดินเล่นน่ะสิ ไหนบอกว่าอยากเดินเล่น อยากเล่นน้ำทะเล ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมานอนอยู่อย่างนี้ล่ะ” ชายหนุ่มพูดยั่วยิ้ม ปุญญาได้แต่ส่งสายตาเคืองๆ มา พร้อมคำถาม “กี่โมงแล้วล่ะ” ”บ่าย3โมงครึ่งแล้ว” ”ว๊าย! นี่ฉันหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ นายนี่ก็ไม่รู้จักปลุกให้เร็วกกว่านี้” ยังต่อว่าเขาอีกแน่ะ “อ้าว ใครจะรู้ล่ะ นึกว่ายังอยากนอนอยู่ แล้วตอนที่ปูนนอน ออกจะน่ารัก เวลาที่ปากไม่ขยับนี่ ปูนน่าดูที่สุด” ได้ผล คำพูดนั้น เรียกเอาหมอนใบโตเขวี้ยงมาทางเขา “ เอาน่า ปูนไปล้างหน้านะ เดี๋ยวไปเดินเล่นกัน” “ใครว่าเราจะไปกับนาย” “เราไง” ปุญญาหันมามองหน้าปารวัศที่ทำหน้ายั่วยิ้มไม่เลิก “นาย...” เธอกัดฟันกรอด ทำไมนายนี่ต้องมาวุ่นวายกับเธอด้วย “น่า..น่า อย่าช้าอยู่เลย รีบไปล้างหน้า เก็บของซะ เดี๋ยววัศรอตรงนี้นะ” ไม่พูดเปล่า พลางจัดแจงเก็บข้าวของใส่มือหญิงสาวและดันหลังเธอออกไป ปุญญาเลยได้แต่เดินบ่นอุบอิบคนเดียว เข้าที่พักไป  ส่งผลให้ชายหนุ่มมองตามอย่างเอ็นดูกับท่าทีแสนงอนอันนั้น    เอ๊ะ! ยัยนี่ งอน ปุญญา งอนเป็นกับเขาด้วย ดีล่ะ เขาชักจะจับทางถูกในหลายเรื่องแล้ว ถ้าเป็นอย่างที่นลินีบอก อีกไม่นาน สิ่งที่เค้ารอคอย คงจะรู้ผลกันในไม่ช้า ไม่นาน ปุญญาก็ออกมาด้วยท่าทีที่กระชับกระเฉงกว่าเมื่อครู่ ทั้งสองจึงเดินไปที่ริมหาด โชคดีที่วันนี้มีเมฆขาวมาบังแสงอาทิตย์ ทำให้ไม่ร้อนมาก เงาของเมฆทำให้สีของน้ำทะเลเข้มขึ้น แต่นั่น ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้บรรยากาศแสนสบายหายไปได้ ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆ ไม่มีใครพูดอะไร ปุญญาเดินนำเล็กน้อย เธอใช้เท้าเตะทรายเล่นเบาๆ บางครั้งที่เห็นเปลือกหอยแปลกๆ ก็รีบวิ่งเข้าไปเก็บดู ส่งเสียงเรียกเขาไปดูด้วยกัน แล้วเธอก็วางไว้ที่เดิม ด้วยเหตุผลที่ว่า อะไรอยู่ตรงไหน มันก็ควรอยู่ตรงนั้น ถ้าเราเก็บกลับไป คนละชิ้น หลายคน ก็หลายชิ้นไม่นานก็หมด      เธอบอกเขาว่า เวลาไปเที่ยวที่ไหน เธอถือคติที่ว่า  มาไม่เก็บกลับไป   ไม่ทิ้งอะไรเมื่อจากมา  ถ้ามาเที่ยวทะเล ก็ฝากแค่รอยเท้าไว้บนผืนทรายก็พอ ไม่ต้องเก็บอะไรกลับไปนอกจากความรู้สึกดีๆ และอย่าทิ้งอะไรที่ทำร้ายธรรมชาติ ปารวัศอดมองหญิงสาวไม่ได้ สิ่งที่เขาคิด มันถูกแล้วใช่ไหม ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนเขาไม่เคยมั่นใจ แต่วันนี้ เขามั่นใจในความรู้สึกของตัวเองแล้ว เขารักปุญญา รักในสิ่งที่เธอเป็น รักโดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ไม่มีเงื่อนไขอะไร ไม่มีสัญญาณอะไรบ่งบอก ไม่เหมือนตอนนลินี       แต่สิ่งที่ยากเย็นนั่นคือ เขาไม่รู้ว่า ปุญญาคิดอย่างไรกับเขา  ท่าทีที่เธอแสดงกับเขา บางครั้งเหมือนอยากหนีห่าง บางครั้งก็ห่วงใย มีบางทีที่ไว้ท่า แต่ไม่นานก็หายไป คราวนี้ เป็นฝ่ายนลินี ที่เข้ามาช่วยเขา หลังจากที่นลินีรู้ถึงเหตุผลว่าทำไม ธนิสถึงบอกรักเธอ ก็หัวเราะร่า ยิ่งรู้ว่าเป็นแผนการของเพื่อนสาว เธอก็ยิ่งยิ้มไม่หุบ จากนั้น เธอก็ถามเขาออกมาตรงๆ ว่าคิดอย่างไรกับปุญญา เขาได้แต่อึกอัก ไม่ตอบอะไร จนหญิงสาวพูดขึ้นมา “ลินรู้น่าวัศ... วัศน่ะ เป็นเพื่อนลินนะ ครั้งนั้น ที่ลินเคยทำร้ายวัศน่ะ ลินไม่มีทางเลือกจริงๆ ลินต้องการให้วัศชัดเจนในความรู้สึกของลิน  ไม่ใช่ว่าไม่ห่วงความรู้สึกของวัศ” นลินีพูด   แปลกที่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรกับมัน “เพราะห่วง ลินถึงตามไปดูวัศ  คืนนั้น..ลินก็เลย ได้เห็นอะไรดีๆ อิอิ” หญิงสาวได้แต่หัวเราะคิกคักออกมา  ชายหนุ่มรู้สึกร้อนผะผ่าวที่ใบหน้า เขาไม่คิดว่า นลินีจะเป็นอีกคนที่เห็นความอ่อนแอของเขา “เอ่อ..คือ..” ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรอุดอยู่ที่ปากเขา ทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อย่างที่ใจคิด “ปูนน่ะ เป็นผู้หญิงที่น่ารัก ลินว่า วัศก็เห็น” เขาได้แต่พยักหน้า ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี “จริงๆ หลังจากนั้น ลินสังเกตวัศกับปูนมาตลอด และ บอกได้เลยว่า วัศสนใจปูน ใช่ไหม” หญิงสาวหันมาถามย้ำ เขาได้แต่พยักหน้าเหมือนเคย จนใจที่จะพูดคำใดๆ ออกมา “งั้น เพื่อเป็นการขอบคุณที่วัศช่วยทำให้ไนน์รู้ใจตัวเองมาบอกรักก่อนที่ลินจะเป็นป้าแก่ๆ ลินจะช่วยวัศเรื่องนี้เอง” หญิงสาวรีบเสนอตัว “จะดีเหรอลิน ที่สำคัญ เราไม่รู้ว่าปูนเค้าคิดยังไงกับเรา” เป็นครั้งแรกที่นลินีได้เห็นสีหน้าที่ไม่มั่นใจฉายออกมาจากคนๆ นี้ “เอาน่าวัศ ไม่ลองก็ไม่รู้  ลินว่า ปูนน่ะ มีใจให้วัศแน่ๆ แต่ก็นะ เหมือนว่า..ยังมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ปูนไม่แสดงออกมา..แต่ลินว่า ผู้หญิงอย่างปูนน่ะ ถ้าวัศไม่แสดงออกก่อน ไม่ไปบอกก่อน ปูนก็ไม่มีวันจะพูดก่อนเหมือนกัน” นลินีแสดงความคิดเห็น     ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่าเพื่อนสาวของเธอคนนี้สนใจปารวัศแค่ไหน ถึงท่าทีที่แสดงออกมามันเหมือนกับว่าไม่สนใจ แต่ลึกๆ แล้ว คนที่ปุญญาแคร์มากที่สุดก็คือปารวัศ “วัศ” เสียงใสของปุญญาดังขึ้นข้างหูเขา ปลุกปารวัศออกจากความคิดของเขา “หือ” “เป็นไรไป เงียบเชียว” “ปล่าวนี่” “วัศ” หญิงสาวเรียกชื่อเขาและส่งยิ้มเก๋มาให้ “ ปูนขอบใจวัศมากจริงๆ นะ เรื่องลินกับไนน์น่ะ วัศรู้ไหม ตอนนี้ปูนมีความสุขมากเลยล่ะที่ได้เห็นเพื่อนที่รักสองคนมีความสุขน่ะ” “ขี้โกงนี่ปูน” เขาบ่นขึ้นมา “ฮะ..ว่าไงนะวัศ ปูนขี้โกงยังไง บอกมา” ปุญญาหันมาทำหน้าตาเอาเรื่องกับเขา “ ก็ปูนน่ะ ช่วยทำให้เพื่อนรักสองคนมีความสุข แล้ววัศล่ะ วัศยังไม่มีความสุขเลย” ชายหนุ่มทำหน้าออดอ้อน ปุญญาที่เห็นสีหน้านี้ของปารวัศถึงกับหน้าร้อนผ่าว โอ๊ย! ใครบอกตานี่ที ว่าอย่าทำหน้าอย่างนี้บ่อยๆ มันแทบจะทำให้เธอละลายวันละหลายรอบ “แล้ว..แล้ววัศจะให้ปูนทำไงล่ะ..หรือว่า วัศมีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว อยากให้ปูนช่วยเป็นแม่สื่อไหมล่ะ” ปุญญาพูดทีเล่นทีจริง หันหลังให้กับใบหน้านั้น “ฮื่อ” เขารับคำ ปุญญาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินว่า เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว  ความรู้สึกที่มันหนักอึ้ง  ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับปากพูด “คะ..ใครล่ะ ปูนรู้จักหรือเปล่า” ในที่สุด ก็เค้นเสียงที่แผ่วเบาออกมา “รู้จักสิ รู้จักดีมากเลยล่ะ” หญิงสาวหยุดเดิน สูดลมหายใจ ปั้นสีหน้ายิ้ม แล้วหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับปารวัศ พูดพร้อมรอยยิ้มที่เธอคิดว่าเป็นยิ้มที่กว้างที่สุด    “ ได้สิ  ปูนยินดีช่วยวัศ วัศก็เป็นเพื่อนรักปูนนี่.. นี่วัศ ปูนอยากเล่นน้ำทะเลแล้วล่ะ เรากลับกันเถอะ จะได้ไปเปลี่ยนชุดไง..วิ่งแข่งกันนะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็ออกวิ่งเต็มกำลัง ปารวัศที่ได้แต่ยืนทำหน้างง ออกวิ่งไม่ทันหญิงสาว ปุญญาไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดจบเลย      นี่จะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่านะ สีหน้าเมื่อครู่ไม่ดีเลย เอาเถอะ เดี๋ยวต้องจับตัวมาคุยกันใหม่ ******** มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 02:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 +++++++    ปุญญาเปลี่ยนชุดพร้อมลงเล่นน้ำทะเลเรียบร้อย ก็ออกมานั่งรอปารวัศที่หน้าลอบบี้ เธอเห็นมีลูกค้าเพิ่มมาสองสามคน แสดงว่ากิจการของนายอ้นก็ดีใช้ได้ ปุญญามองหาปารวัศ แต่ยังไม่เห็นเขาจึงนั่งรอเขาบริเวณนั้น “ปูน” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลัง ปุญญาหันไปตามเสียง “พี่เลย์” หญิงสาวร้องเสียงสูง พลางลุกขึ้นยืน    “สวัสดีค่ะ พี่เลย์มาได้ไงคะเนี่ย” “ พี่ก็มาพักผ่อนกับเพื่อนหลังจบโปรเจ็คน่ะ แล้วเราล่ะ” ชายหนุ่มที่มีนามว่า พี่เลย์ ยิ้มเก๋เข้ามานั่งข้างๆ เธอ “ปูนก็มาเที่ยวกับเพื่อนค่ะ ว่าแต่พี่สบายดีนะคะ ไม่เจอกันตั้งนาน หล่อขึ้นจนเกือบจำไม่ได้แน่ะ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก อลงกรณ์หรือเลย์ จับหัวทุยๆ ของหญิงสาวโยกเบาๆ แล้วขยี้ผมสั้นนั้น “ เรานั่นแหละ สวยขึ้นจนพี่จำไม่ได้ เมื่อกี๊ก็ทักแบบไม่แน่ใจ ถ้าเราไม่หันมา พี่คงหน้าแตก หมอไม่รับเย็บ” หญิงสาวหัวเราะร่ากับคำพูดนั้น “แล้วนี่พี่สาไม่มาด้วยเหรอคะ” ปุญญาถามถึงแฟนสาวของอลงกรณ์  เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยทันที  “พี่กับสา เลิกกันมาได้ปีนึงแล้วล่ะ” “ขอโทษค่ะ ปูนไม่ทราบ” ปุญญารู้สึกว่าตัวเองพูดเรื่องที่ไม่สมควรเข้าแล้ว “ปูน” ปารวัศ ธนิส และนลินีเข้ามาพอดี “วัศ เอ่อ! พี่เลย์คะ นี่วัศ ไนน์ ลิน เพื่อนปูนค่ะ “ หญิงสาวแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน “ แล้วก็ นี่พี่เลย์ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของปูนน่ะ” ทั้งสามยกมือไหว้โดยพร้อมกัน อลงกรณ์รับไหว้แล้วทักทั้งสามคน “ เพื่อนปูนเหรอ คงเหนื่อยแย่เลย ว่าแต่ ตอนนี้ปูนยังขี้แยเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า” คำพูดประโยคหลังหันมาถามปุญญาที่ทำหน้ากระเง้ากระงอด “พี่เลย์อ่ะ ปูนโตแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็กขี้แยแล้ว” “ จ้าๆๆ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” เขาขยี้ผมบนศรีษะทุยได้รูปอย่างนึกสนุก ปารวัศชักจะหงุดหงิด เฮ้ย! เพื่อนสมัยเด็กอะไร ทำไมปล่อยให้ทำอย่างนี้ได้ไง “ ปูน พวกวัศจะไปเล่นน้ำทะเลแล้วนะ ถ้าอยากไปก็ตามมา หรืออยากคุยต่อก็ตามสบาย” เขายกมือไหว้รุ่นพี่ที่เพิ่งรู้จัก แล้วเดินนำลิ่ว โดยปล่อยให้เพื่อนๆ ยืนงงอยู่ “งั้น ปูนไปก่อนนะพี่เลย์ ค่อยคุยกันอีกนะ”             ************* มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 02:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 +++++++++         ค่ำคืนที่ดาวเต็มฟ้า บรรยากาศทะเลที่นี่ยิ่งสวย ไม่เหงา  ปุญญาในชุดเสื้อผ้าพลิ้วสีขาว กับกางเกงเลสีน้ำเงินเข้ม เดินเตะทรายเล่นอยู่บริเวณหน้าที่พัก ลมพัดเบาๆ จึงทำให้หญิงสาวกระชับผ้าคลุมไหล่แน่น “ปูน” เสียงหนึ่งดังขึ้น “ ลิน” เธอหันไปมอง “ เดินด้วยคนได้ไหม” “ ได้สิ..แล้วไนน์ล่ะไปไหน ถึงได้ทิ้งให้ลินอยู่คนเดียว” “ ไนน์อยู่กับวัศน่ะ... ปูน ลินถามหน่อยสิ วันนี้ปูนกับวัศเป็นไรน่ะ ทำไมถึงดูแปลกๆ” ปุญญามองหน้าเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจในคำถาม “ไม่นี่..ก็ ไม่มีอะไร..นะ” ท้ายเสียงชักจะไม่แน่ใจในความคิดของตัวเอง “นั่นไง ต้องมีแน่นอน คุยกับลินได้นะปูน” “ฮื่อ.. ไม่รู้สิ วันนี้ นายวัศมาแปลกๆ รวนๆ กวนๆ แล้วก็..” เสียงของหญิงสาวเริ่มขาดหายเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา “ ก็อะไร..” นลินีลุ้น “ เค้าอยากให้ปูนเป็นแม่สื่อให้กับคนที่เค้าชอบน่ะ” พูดด้วยน้ำเสียงที่สีหน้าเศร้าๆ  นลินีดูเพื่อนออก จึงแกล้งถามต่อไปว่า “แล้วปูนล่ะ ไม่มีคนที่ชอบเหรอ เดี๋ยวลินช่วย” เธอเสนอตัวและลอบมองหน้าเพื่อนรัก “ ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก” หญิงสาวทำสีหน้าเศร้าๆ “เป็นอะไรน่ะปูน ไม่ร่าเริงเลย “ นลินีถาม “ไม่มีอะไรหรอก.. สงสัยคงเพราะได้เจอรักแรกมั๊ง” ปุญญาพูดยิ้มๆ “รักแรก” นลินีอุทานเสียงดัง “ใครน่ะ  อย่าบอกนะว่า...พี่เลย์” ปุญญายิ้มขันกับท่าทีของเพื่อน       “ฮื่อ..  รู้ไหม เมื่อก่อนน่ะ เราชอบพี่เลย์มากเลยล่ะ แต่ก็ไม่สมหวัง แบบว่าเป็นรักข้างเดียวไง พี่เค้าเห็นเราเป็นแค่น้องสาว แล้วแฟนเค้าก็น่ารักมาก.. ไม่รู้ทำไมถึงเลิกกันสิ” หญิงสาวทำท่าทางใช้ความคิด     นลินีรู้สึกลนแทนเพื่อน ปารวัศเอ๋ย เจอคู่แข่งแล้วไงล่ะ “ แล้ว..มันจะมี แบบว่า..รักรีเทิร์น หรือเปล่า แบบว่า ตอนนี้ปูนยังชอบพี่เค้าอีกหรือเปล่า”นลินีถามแบบกล้าๆ กลัวๆ “ ไม่รู้สิ.. พี่เค้าก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ไม่แน่นะลิน.. เพื่ออะไรบางอย่าง ปูนอาจจะ...” แล้วเสียงก็ขาดห้วงไป ท่าทางของปุญญาก็ดูเหม่อลอยเหลือเกิน “อาจจะอะไรปูน” นลินีลุ้นแทบกลั้นหาย ‘ปูนก็อาจจะกลับไปรักกับพี่เขาอีก เพื่อลืมบางคน บางคนที่ใจร้าย ไม่เคยมีปูนในสายตาไงล่ะ’ เปล่าหรอก ปุญญาไม่ได้พูดออกไป เธอไม่อยากให้นลินีไม่สบายใจเรื่องของเธอ จึงตัดบทไปว่า  “ไม่มีอะไร.. กลับเถอะลิน ปูนเหนื่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงเล่นน้ำอีก” ***************************** มีต่ออีกหน่อย ใกล้จบแลวค๊าบบบ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 03:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหอ เหอ   ไม่ไหวแล้วอ่ะ ขอผลัดไปอีกวันนะค๊าบ รับรองพรุ่งนี้จบเจงๆๆๆๆๆ +++++ สถานการณ์ของปารวัศกะลังอันตราย ลุ้นๆๆๆๆ กันต่อไปนะคับ ++++++++++ ตอบทู้ก่อนไปนอน เฮียพีทค๊าบ แหมๆๆๆ เป็นแฟนกันแล้วนี่นะ อาราย อาราย มันก็ต้องหวานกันหนอย ยัยลินอ่ะ ไม่เท่าไหร่ร๊อกก  แต่นายไนน์ดิ จะมีผู้ชายอย่งนี้ไหมหนอ ที่ยอมเปลี่ยนบางอย่างเพื่อคนที่รัก อิอิ ^_^  (ป.ล. ชอบบุคลิกผู้หญิงอย่างหนูปูนจัง) เอ่อ... คือว่า เขินจัง  ตัวยัยปูนอ่ะ แหะ แหะ ถอดแบบนู๋แพรไปเลยเจ้าค่ะ ก็แหมๆๆๆ วัตถุดิบที่หาง่ายและใกล้ตัวที่สุด  ก็ตัวคนเขียนนั่นแหละเนอะ เห้นด้วยไหมเฮีย อิอิ +++++ เจ้จ๊ะ มาอ่านต่อจนจบน๊า  แต่รอแป๊บ วันนี้ไม่ไหวแล้วเหอๆๆ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นทัน ก่อนไปทำงานจะเอามาแปะก่อนที่จะมีกรณีปาดกระทู้ (คำนี้เอามาจากยัยเกด ^_^) ++++++++ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 03:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทั้งๆ ที่เห็นคำว่าปาดกระทู้ แต่ก็... มันสายแล้วนะโว้ย ทำไมไม่มาซะที สงสัยตื่นไม่ทัน... งั้นเสร็จเรา.... ปาดซะ กร๊ากๆๆ ** นายนี่ก็ไม่รู้จักปลุกให้เร็วกกว่านี้” ยังต่อว่าเขาอีกแน่ะ ** กร๊าก สะใจตรงนี้มากมาย  จริงด้วยๆๆ ทำไมไม่รู้จักปลุกให้เร็วกว่านี้ฟะ โฮ่ๆๆ เอาล่ะ สถานการณ์อันตราย แล้วถ้ายัยหนูมะลิป่าไม่รีบมาต่อ อาจกลายเป็นมะลิแบนได้ โฮ่ๆๆ (เปล่าขู่นะเนี่ย) จากคุณ : คุณเฮีย (พิธันดร) - [ 18 พ.ค. 49 08:38:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จะตั้งใจรอพรุ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อคร๊าบ จากคุณ : an_an_ant - [ 18 พ.ค. 49 08:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สงสัยคนแต่งหลับยาวแน่เลย จากคุณ : PiN.VE (PiN.VE) - [ 18 พ.ค. 49 09:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 18 พ.ค. 49 10:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตื่นบ่าย 3 ครึ่งน่ะดีแล้ว ลงน้ำได้กำลังดี จากคุณ : scottie - [ 18 พ.ค. 49 11:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : Deckard - [ 18 พ.ค. 49 11:31:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารอค่ะ เมื่อไรจะมาน้อ จากคุณ : nongwin - [ 18 พ.ค. 49 13:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แหะ แหะ มาอ่านแล้วสะดุ้ง,,,  ก่อนอื่นขอแก้ตัวก่อนนะคับ  ที่มาตอนนี้ไม่ใช่ว่าเพิ่งตื่นตอนบ่ายนะคับ  ตื่นตั้งแต่ 9 โมงแล้ว แต่มีเรื่องงานต้องเคลียร์ก่อนอ่ะ   +++++++++++++++++ เฮียพีทคุงคับ ** นายนี่ก็ไม่รู้จักปลุกให้เร็วกกว่านี้” ยังต่อว่าเขาอีกแน่ะ ** กร๊าก สะใจตรงนี้มากมาย  จริงด้วยๆๆ ทำไมไม่รู้จักปลุกให้เร็วกว่านี้ฟะ โฮ่ๆๆ ,,,,, เอ่อ พอเฮียยกประโยคอันนี้มา มันเลยยิ่งทำให้แน่ใจเลยว่า นิสัยยัยปูนนี่ ถอดแบบมาจากคนเขียนเป๊ะๆ จริงๆ ไม่มีอะไรมากเกินไปกว่า มีคนโดนคำพูดประมาณนี้มาแล้วอ่ะดิ (แต่มะใช่ปารวัศของเรานะ เพราะถ้าเป็นวัศของคนเขียนน่าจะยังไม่เกิด อิอิ)  แต่เป็นปารวัศของคนที่ไปเรียนอยุ่ไกล อิอิ  อาเฮียเดินดินไง  อิอิ ไม่ใช่ความผิดเฮียแกเล๊ย แต่นะ.. "..โหยยยเฮีย ไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ฟระ..." ก๊ากกกกก เฮียแกโดนซะงั้น ต้องของบอกเฮียเดินดินตรงนี้ว่า  เฮียไม่ผิดเลยก๊าบบบบบ แต่ปากนู๋มันไวไปเองเอิ๊กส์ๆๆๆๆๆๆ ====เอาล่ะ สถานการณ์อันตราย แล้วถ้ายัยหนูมะลิป่าไม่รีบมาต่อ อาจกลายเป็นมะลิแบนได้ โฮ่ๆๆ (เปล่าขู่นะเนี่ย)====  เอ่อ เฮีย เห็นมาหลายทู้แระ บทโหดเฮียอ่ะ อ่ะก๊าบบบ  มาต่อแล้วๆๆๆๆๆ จบแล้วจาส่งลิงค์ไปให้เลย  ปล่าวกลัวนะ แค่ไม่อยากให้เฮียเหนื่อยมาตามกระทืบเค้าอ่ะ แหะ แหะ +++++++++++++++++ คุณ an_an_ant ไม่ทำให้ผิดหวังแน่คับ อิอิ +++++++++++++ คุณ PiN.VE   แหะ แหะ เห็นใจกันหน่อยนะก๊าบ เมื่อคืนนั่งเฝ้าถนนกว่าจะได้นอน ก็ปาไปตี 4 กว่า ตอน 6 โมงกว่าก็มีโทรศัพท์มาปลุก เลยงัวเงียไปหน่อยอ่ะคับ แหะ แหะ +++++++++++++++ ดีคับ คุณ : :::อาราเร่:::  คุณDeckard +++++++++++++++++ แหะ แหะ พี่scottie มาแซวเค้า เขินนา  รับรองเรื่องนี้จบแน่ๆ จบจริงๆ ไม่ติงนังเหมือนเมื่อก่อนแล้วค๊าบ นู๋มะลิป่า กลับใจแล้วค๊าบบบบ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาแล้วค๊าบ คุณ nongwin เหอๆๆๆ ถ้าไม่รีบลงมีหวัง กลายเป้นมะลิแบนจริงๆ  อ่ะ ไม่ดีๆๆๆ แค่นี้ก้แบนเป็นไม้กระดานอยู่แล้วก๊าบบบบ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาต่อแล้วค๊าบบบบ +++++++++++++++      อากาศตอนเช้าบริสุทธิ์และน่าสูดอากาศเสมอ ยิ่งเป็นอากาศแถวทะเล ยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ        ปารวัศออกมาเดินเล่นคนเดียวตั้งแต่เช้า ปล่อยให้ธนิสนอนหลับต่อ เขาเดินไปทางริมหาดฝั่งที่ติดกับต้นหูกวาง ทะเลที่นี่เงียบเหมาะแก่การพักผ่อนจริง เช้าตรู่อย่างนี้ไม่ค่อยมีใครตื่น น่าเสียดายจริง เสียงหัวเราะกิ๊กกั๊กดังมาจากข้างหน้า ปารวัศมองไป เป็นปุญญานั่งคุยหัวเราะร่ากับอลงกรณ์ เธอพูดคุยด้วยสีหน้าที่เขาไม่เคยเห็น            อากาศตอนเช้ายังคงดีอยู่ แต่อารมณ์ของเขาตอนนี้ชักจะไม่ดีแล้ว ว่าแล้วก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องไป อย่างไม่คิดจะเหลียวหลังกลับไปมองภาพบาดตา “อ้าว! กลับมาแล้วเหรอ เรากับลินว่าจะตามไป” ธนิสทักขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มกลับมา แต่สีหน้านั้นดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย “ เป็นไรน่ะวัศ”  เขาทักสั้นๆ “ไม่มีอะไร” “ วัศ ..” นลินีเข้ามาเห็นสีหน้าเพื่อนไม่ดีก็รู้สึกไม่ดีไปด้วย “ลินว่า วัศต้องไปพูดกับปูนให้รู้เรื่องแล้วล่ะ เมื่อคืนลินคุยกับปูนน่ะ ท่าจะไม่ดีแล้วล่ะ เรื่องพี่เลย์น่ะ” ธนิสก็เออออห่อหมกไปด้วย     หลังจากที่เขารู้เรื่องนี้จากนลินีก็นึกสนุก อยากลุ้นคู่นี้เหมือนกัน     ที่สำคัญ เขาทั้งอยากขอบคุณและอยากเอาคืน เพื่อนทั้งสองที่วางแผนให้คู่ของเขา “อือ.. แล้วจะหาช่วงเวลาไหนดีล่ะ ก็เค้าตัวติดกันตลอดเวลาอย่างนั้น ” “เรื่องนี้ลินจัดการเอง ว่าแต่วัศน่ะ อย่าใจร้อนล่ะกัน ท่องไว้นะ เพื่อปูน เพื่อปูน”       ปารวัศยิ้มให้กับเพื่อนทั้งสอง ตอนที่เป็นคนวางแผนให้เพื่อนน่ะ ทำได้ดีนัก แต่พอถึงคราวตัวเอง กลับคิดอะไรไม่ออก แย่ชะมัดเลย +++++++++++++ มีต่อคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาต่อๆๆๆ แย้ว  เย้ๆๆๆ จบแล้วๆๆ ไม่ต้องเป็นมะลิแบนแย้ววว +++++++++++++++             ค่ำแล้ว ที่เดิม ทะเลสวย แต่ฟ้าคืนนี้ ไม่มีดาวประดับเต็มผืน มีประปรายเพียงบางจุด พระจันทร์ก็ขี้อายซ่อนตัวอยู่ใต้เมฆขาว ไม่โผล่ออกมาทักทายกันบ้างเลย ยังดีที่ฝนไม่ตก ไม่อย่างนั้นคงแย่แน่ ปุญญาถอดรองเท้าและนั่งทับมันหลังจากที่เธอเจอที่เหมาะสมกับการนั่งมองทะเลยามค่ำคืน            เฮ้อ! เหนื่อยชะมัด วันนี้ เธอรู้สึกว่าอะไรหลายอย่างมันผิดแผนชะมัด แทนที่นลินีจะอยู่กับธนิส กลับมาเกาะเธอแจ ชวนไปเที่ยวนู่นนี่ตลอด ส่วนอลงกรณ์ก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย (โดนยัยลินลากไปเที่ยว เลยไม่เจอกัน)     ปารวัศก็เช่นกัน วันนี้ทั้งวัน ไม่เข้ามาใกล้เธอเลย ทำสีหน้าไม่พอใจเสมอที่เห็นหน้าเธอ      เขาโกรธอะไรเธอนะ ไม่น่าจะมีนี่นา ก็รับปากแล้วไงว่าจะช่วยเป็นแม่สื่อให้ จะเอาอะไรอีก      รับปาก ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม..  ทั้งๆ ที่ใจเจ็บ ตอนที่เขาชอบนลินี เธอก็รู้สึกเจ็บพอแล้ว พอเขาอกหักจากนลินีก็ไม่เคยคบใคร มันทำให้เธอรู้สึกวางใจว่า ถึงเขาจะไม่คิดอะไรกับเธอ แต่เขาก็ไม่มีใคร   ปารวัศ.. ผู้ชายใจร้าย ทั้งๆ ที่เธอพยายามตีตัวออกห่าง พยายามที่จะไม่เข้าไปยุ่งกับเขามาก พยายามหักใจ เพราะรู้ว่าเขาไม่คิดอะไรกับเธอ ทั้งๆ ที่เป็นอย่างนั้น เธอกลับต้องสนิทและอยู่ใกล้เขายิ่งขึ้น ทั้งเรื่องของนลินีและเรื่องอื่นๆ            มาวันนี้ คงเพราะยิ่งใกล้ชิด มันทำให้เธอชัดเจนในตัวเองมากว่าความรู้สึกที่มีให้ปารวัศ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว แต่เธอจะทำอย่างไรได้ ..ในเมื่อเขา  มีคนที่ชอบ มีคนที่หมายปองแล้ว..เธอคงทำได้แค่เพียง..เป็นเพื่อนสนิทที่คอยช่วยเหลือกันอย่างเคยมา โอ๊ย! ยิ่งคิดยิ่งเศร้า บรรยากาศก็ยิ่งทำให้เหงา ปุญญากำลังอ่อนแอ เธอรู้ตัวเองดี น้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมา เธอกำลังจะกลับไปเป็นเด็กขี้แยอย่างที่อลงกรณ์ว่า  เมื่อคราวอลงกรณ์เธอยังไม่รู้สึกทรมานเท่านี้ตอนที่รู้ว่าเขาคบกับพี่สา แต่นี่..ทำไมแค่รู้ว่าเขามีคนที่รักก็รู้สึกร้าวรานได้อย่างนี้ “ปูน”  แค่คิดถึงก็ได้ยินเสียงแล้วเหรอ นี่เธอคงคิดถึงเขามากใช่ไหม “ปูน เป็นอะไรน่ะ”  ไม่ใช่แค่เสียง แต่เป็นปารวัศที่เข้ามา เขาตกใจที่เห็นน้ำตาของปุญญา ปุญญารีบเช็ดน้ำตา “ปล่าว..ไม่ได้เป็นอะไร..วัศ มีอะไรหรือเปล่า” “ วัศ..มีเรื่องอยากถามปูนน่ะ” “ฮื่อ..ว่ามาสิ”  หญิงสาวขยับนิดนึงเมื่อเขานั่งลงข้างๆ ก็เขาเล่นนั่งลงใกล้ขนาดนี้ “ปูนจำได้ไหม ที่บอกว่าจะทำให้วัศมีความสุขบ้าง” “จำได้สิ” นี่เขาจะมาทวงคำสัญญาแค่นี้เหรอ         “ ไม่ต้องห่วงหรอก ปูนช่วยเต็มที่แน่ แต่ว่าใครล่ะ คนที่วัศบอกว่าปูนรู้จักดีน่ะ” “เดี๋ยวจะเอารูปให้ดู”           ฮึ! ถึงขนาดพกรูปเลยเหรอ คงจะรักมากสินะ ยิ่งคิดยิ่งเศร้ายัยปูนเอ๋ย แกไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย “นี่ไง”  เขายื่นสิ่งหนึ่งมาให้ “ กระจกนี่วัศ” ปุญญาทำหน้างง “อืม.. นี่ไงล่ะ คนที่วัศชอบ”  เขาเอากระจกมาส่องตรงหน้าหญิงสาว ภาพสะท้อนที่ออกมา คือภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังกลั้นน้ำตา “ล้อเล่นเหรอวัศ” เสียงสั่นๆ ที่คนพูดพยายามควบคุมไม่ให้สั่นด้วยความยากเย็น “ไม่นะปูน...  วัศอยากบอกว่า..วัศรักปูน” เสียงนั้นบอกอย่างช้าๆ ชัดๆ ปุญญามองหน้าคนข้างๆ อย่างไม่เชื่อในคำพูด น้ำตาที่เคยกลั้นไว้ไหลออกมา  ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะตื้นตันและดีใจต่างหาก “ปูนล่ะ คิดยังไงกับผม..  ให้โอกาสผมได้ไหม..หรือว่า.. ปูนมีพี่เลย์แล้ว” “ไม่..ไม่นะวัศ “ เสียงสั่นๆ กับหน้าที่ส่ายช้าๆ ทำให้ปารวัศแทบจะหมดแรง นี่เขาได้รับการปฏิเสธจากคนที่เขารักถึงสองคนเลยเหรอ หรือว่าเขาไม่สมควรรักเพื่อนสนิท “พี่เลย์ไม่เกี่ยว ตอนนี้พี่เลย์เป็นได้แค่พี่ชายเพราะว่า ..ปูน ปูน..รักวัศ” เสียงสั่นๆ นั้น พยายามควบคุมเพื่อพูดให้ชัด ปารวัศได้ยินแทบจะตัวลอยเขาลุกขึ้น คว้าตัวหญิงสาวให้ยืนขึ้นเหมือนกัน “จริงๆ นะปูน ไม่ได้หลอกให้วัศดีใจเล่นนะ” ปารวัศหน้าบานด้วยความดีใจ ปุญญาพยักหน้าช้าๆ เธอเองก็รู้สึกดีใจมากที่ได้รู้ว่าคนที่เขาชอบเป็นเธอเอง  ปารวัศรวบตัวคนตรงหน้าเข้ากอดอย่างดีใจที่สุด “ขอบใจนะปูน ขอบใจจริงๆ" “วัศ..” หญิงสาวผละจากอ้อมแขนที่แสนอบอุ่นด้วยใบหน้าที่แดงเรื่อ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเขา “ปูนถามจริงนะ.. วัศชอบปูนตรงไหน ทั้งๆ ที่ปูนไม่ใช่สเป็ควัศเลย แล้วปูนก็ทำแย่ๆ กับวัศไว้ตั้งหลายอย่าง” ปารวัศอมยิ้ม เขาสบตาหญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาคลออีกครั้ง “วัศชอบปูน..ทั้งหมดที่เป็นปูนนั่นแหละ ถึงปูนจะไม่ใช่สเป็ควัศ แต่ปูนก็เข้ามานั่งในใจวัศนานแล้ว นานมาก และมันก็มากพอที่จะทำให้วัศต้องพูดกับปูนในวันนี้  และที่วัศดีใจที่สุดก็คือ ปูนคิดแบบเดียวกับวัศ” ปุญญายิ้มให้กับปารวัศ เป็นยิ้มที่ปารวัศปรารถนาจะเป็นเจ้าของมานาน “อุ๊ย! ไนน์ ช่วยลินด้วย มดกัดลินค่ะ แถวนี้ทำไมมดมันเยอะจังเนี่ย มันตามอะไรหวานๆ มาน๊า อิอิ” เสียงนลินีดังขึ้น ทำให้ปุญญาหันไปมองต้นเสียง “ยัยลิน มาแอบฟังเหรอ” ปุญญาพูดอย่างเขินๆ “ปล่าวสักหน่อย  แค่มาดูผลงานว่าแผนที่วางไว้ เรียบร้อยดีหรือเปล่า ท่าจะเรียบร้อยดีนะไนน์ ดูสิ จับมือกันด้วย” นลินี ยั่วยิ้มล้อเพื่อน ปุญญาหน้าแดง เมื่อเห็นว่ามือเธออยู่ในอุ้งมือของชายหนุ่มก็ทำท่าว่าจะดึงกลับ แต่ปารวัศกลับกระชับมือนั้นไว้แน่น “ขอบใจนะลิน ไนน์ ที่ช่วยผม” “ไม่เป็นไรวัศ เพื่อนกันไง ต้องช่วยกัน เหมือนอย่างที่พวกนายช่วยเราไงล่ะ” ธนิสพูดแล้วหันไปยักคิ้วให้ปุญญา แล้วทั้งสี่ก็ประสานเสียงหัวเราะกัน ต่างก็มองหน้ากันแล้วยิ้ม ต่างก็ต้องขอบคุณแผนลุ้นของเพื่อนที่ทำให้กล้าพูด ไม่อย่างนั้น คงจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปจนเป็นป้าแก่ๆ อย่างที่นลินีบอกไว้ก็ได้ ปุญญาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า พระจันทร์แสนสวยโผล่พ้นเมฆออกมาอวดแสงสวย เธอหันไปยิ้มให้ปารวัศที่ก้มลงมากระซิบว่า “ พระจันทร์โผล่ออกมาแล้วล่ะ” *********************** จบแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่ะ แหม อันตรายจริงๆ = =" อืม การรอปาดกระทู้นี่สนุกจริงๆครับ จากคุณ : (p_q)๑)๑)๑) (น๋อนหนังสือ) - [ 18 พ.ค. 49 13:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 20 และแล้วมันก้จบลงอย่าง เอ่อ แฮปปี้อ่ะนะ น่าจะถูกใจใครหลายๆ คนนะค๊าบ ++++++++++++++ แบบว่าเห็นยัยปูนต้องช้ำใจกับการเป็นแม่สื่อ เลยเอาลิงค์อันนี้มาให้ตามอ่านกัน เหอๆๆ อารมณ์มันไปกันได้  อิอิ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4378428/W4378428.html +++++++++++++++++ “อืม.. นี่ไงล่ะ คนที่วัศชอบ”  เขาเอากระจกมาส่องตรงหน้าหญิงสาว ภาพสะท้อนที่ออกมา คือภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังกลั้นน้ำตา ,,,,,,,, อืม  มุขบอกรักนี่ คิดนานมากขอบอก ว่าจะหาอะไรที่จะประทับใจยัยปูนดี มันต้องแบบนี้แหละ อิอิ ( เอ เป็นการบอกนัยๆ ป่าวหว่า ว่าคนเขียนอยากได้รับการสารภาพรักแบบนี้ 55555555 ) เอิ๊กส์ๆๆๆๆๆ +++++++++++++++ ท่านที่มาอ่านแล้ว มีอะไรจะแนะนำนู๋ลิป่า ในฐานะนักอยากเขียนหน้าใหม่ (เรื่องสั้น นิยาย นี่ นู๋ไม่ค่อยถนัด)   ก็อยากให้บอกนะค๊าบบ นู๋ลิน้อมรับ จะได้มีกำลังใจเอางานเขียนแนวเรื่องสั้น นิยาย มาลงอีก และจะได้พัฒนาตัวเองด้วยค๊าบบบ ==== นะค๊าบ อาเฮีย อาเจ้ ^_^ ++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 49 13:50:12 จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คห.19 ไอ่น๋อนบ้า มาปาดกระทู้เค้า   เฮ๊ย! แกอ่านแล้วช่วยยืนยันหน่อยเด๊ะ ว่ายัยปูนนี่ มีตรงไหนที่ต่างกะฉันบ้าง ถ้าหาเจอ จะได้ลองทำอย่างยัยปูนบ้าง เผื่อตูจะได้มีแฟนกะเค้า เหอๆๆ เห็น เจ๊ปุ๊ก เจ๊เฟิร์น เจ๊ผึ้ง ลงสมัครหาคู่ เลยอยากหาบ้างอ่ะ  อิอิ +++++++++++ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 49 13:58:18 จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 13:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : Deckard - [ 18 พ.ค. 49 14:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อืม... เอาเป็นว่านิสัยใน"ด้านนี้"เหมือนกันแหล่ะ แต่ด้านอื่นไม่รู้ อิอิ ปล.ห้ามถามว่าด้านไหน จากคุณ : (p_q)๑)๑)๑) (น๋อนหนังสือ) - [ 18 พ.ค. 49 14:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เจ้าหนอน แกก็รู้ว่าฉันต้องถาม  เพราะฉะนั้น บอกมาซะดีๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 14:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ปูนบอกรักผิดคาแรกเตอร์ไปหน่อยนะ ว่ามั้ย :) จากคุณ : scottie - [ 18 พ.ค. 49 14:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พี่scottie คับ อย่างที่บอกแหละ ยัยปูนห้าวนอก แต่ติดหวานข้างใน แล้วอีกอย่าง ปมมันอยู่ที่นายเลย์บอกไง ว่าสมัยเด็กๆ ยัยปูนขี้แย  ก็แค่...ลืมตัวตนที่เคยห้าวไม่กลัวใคร เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของชายที่รักแหละค๊าบบบ แบบว่า... เอ่อ ไงดีหว่า มันคงกลัวที่จะสูญเสีย(คนที่รัก)มากกว่าคับ เลยซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง  อีกอย่างยัยปูนมันก็แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองแล้วไง  ว่าความรู้สึกนี้ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆๆ อิอิ +++++++++++++ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคับ  อิอิ  คราวหลังจาได้ไม่พลาดเรื่องคาแรกเตอร์อีก (แต่ถ้าเผลอๆ ลืมไปบ้าง อย่าว่ากันเลยนะก๊าบบ^_^ ) อิอิ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 49 14:57:08 จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 18 พ.ค. 49 14:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 18 พ.ค. 49 16:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อิอิ เพื่อนช่วยเพื่อนให้มีความสุขกันถ้วนหน้า (ขอบคุณที่หลังไมค์มาบอกนะคะ) จากคุณ : nongwin - [ 18 พ.ค. 49 17:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มาแอบแปะชื่อไว้ก่อนค่ะ ว่างจัดจะมาอ่านนะคะ แวะไปหาโจทย์ฟิสิกส์ก่อนนะคะ อาจารย์สั่งให้หา 30 ข้อค่ะ แล้วก็คงท่องศัพท์ แงๆๆๆ จากคุณ : lovekalo - [ 18 พ.ค. 49 19:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 30 um um happy ending จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 18 พ.ค. 49 20:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณ nongwin คับ อย่างนี้ไงคับ เค้าเรียกว่า เพื่อนรัก อิอิ มิเป็นไรคับ ว่างๆ ก้จะส่งไปอีก อิอิ ++++++++++ เจ้าลี่  เหอๆๆๆๆ น่าสงสารเสียจริง ต้องตกเป็นเหยื่อวิชาฟิสิกส์  กว่าพี่จะรอดสามปีของม.ปลาย มาได้ แทบกระอักเลือด เพราะตัวนี้แหละ ตัวเดียวเลย +++++++++++ เจ้จ๊ะ อยากให้ชีวิตเจ้ แฮปปี้อย่างในนี้แหละ  นะคับ อิอิ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 19 พ.ค. 49 00:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แหม แอบหวาน... :) จากคุณ : นารูมิ - [ 19 พ.ค. 49 11:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33  รีบเข้ามาหลังจากเห็นหลังไมค์คร๊าบ แต่ว่ายังไม่ได้นะคร๊าบ ตอนนี้ยุ่งมักมั่ก แต่มาให้กำลังใจกันก่อน จากคุณ : an_an_ant - [ 19 พ.ค. 49 12:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอิ่ม... เพิ่งเข้ามาตรวจงาน  ให้เฮียสับได้จริงเปล่า โฮ่ๆๆ (เข้าโหมดโหด) รู้สึกตอนจบมันรวบรัดไปหน่อยอะตัวเอง มันแบบ... นึกจะบอกก็บอกอะนะ เพิ่งบรรยายว่าไม่เข้ามาใกล้ทั้งวันไปหยกๆ ไม่รู้ดิ นึกว่าจะได้ลุ้นกว่านี้ ฮ่าๆๆ เรื่องคาแรกเตอร์ รู้สึกสาวๆ เรื่องนี้พอตกลงเป็นแฟนปุ๊บ จะเกิดอาการละลายกันทุกคน   คราวที่แล้วหนูลินก็ทีนึงแระ แบบว่าอ่านๆ แล้วนึกว่าคนละคนกัน เอิ๊ก เฮียว่าเรื่องสั้นๆ แบบนี้มีสองคู่มันไม่ค่อยจุใจนา เหมือนไม่ค่อยมีเวลาให้แต่ละคู่เท่าไหร่ว่ะ ถ้าแยกเป็นสองเรื่อง ที่แต่ละเรื่องมีปมของตัวเอง อาจจะมีพื้นที่ให้เล่นสนุกได้มากกว่านะ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 24 พ.ค. 49 21:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เหอๆ ชื่อจริงโผมมมเลย โตะใจ search ใน google เจอ สนุกดีนะครับ เรื่อง จากคุณ : ธนิส bhee@dhanis.net - [ 17 มิ.ย. 49 19:57:17 A:124.120.8.224 X: TicketID:120214 ]