คาราโอเกะ
ฉันนั่งมองนาฬิกาข้อมืออย่างใจเย็นอยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ซึ่งก่อนหน้านี้สักสองชั่วโมงมีโทรศัพท์ไม่ค่อยปริศนานักโทรเข้า
มา
แกอยู่ไหน? คนปลายสายเอ่ยออกมาเป็นคำแรก ผิดรูปแบบไป
จากคนที่ไม่ได้พบเจอกันนานจะพูดคุยกัน
อยู่ที่ทำงานอยู่ แกมีอะไร
งั้นเลิกงานมาเจอกันหน่อยมั้ย มีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ
ฉันขมวดคิ้วเพราะรู้สึกแปลก ปกติคนๆ นี้ไม่ค่อยออกปากนัดเจอ
ใครก่อนแบบนี้เลยสักหน
ก็ได้ แล้วจะไปเจอกันที่ไหนล่ะ?
ที่... โอเคมั้ย?
และพอจบบทสนทนานั่นแล้ว ฉันก็มานั่งแหง่วรอเธออยู่นั่นแหละ
แต่ดูเหมือนว่าฉันจะรออีกไม่นานนัก เพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกที
เธอก็ยืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้าฉันแล้ว...
ไปกันเถอะ เธอบอกฉันอย่างนั้น แล้วก็ลากให้ฉันเดินตามเธอไป
แกมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน ฉันถามระหว่างเราสองคนเดินดูของ
ต่างๆ ภายในห้าง
เธอละสายตาจากกระเป๋าใบครึ่งหมื่นหันมามอง ก่อนจะยักไหล่
คุยที่นี่ไม่สะดวก ไปหาที่คุยกันดีมั้ย
ฉันพยักหน้าทั้งที่แอบฉุนในใจ... ก็ถ้าแกไม่ลากฉันออกมาจาก
ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดนั่น เราก็ได้คุยกันแล้ว
เราเดินหาร้านที่จะนั่งคุยกัน แต่โชคร้ายอะไรไม่รู้ที่ทำให้ไม่มีร้าน
ไหนมีโต๊ะว่างสำหรับพวกฉันสองคนเลย จนกระทั่งเราเดินมาหยุด
อยู่หน้าร้านคาราโอเกะหรูที่อยู่ติดกับบริเวณโรงภาพยนตร์เครือยักษ์ใหญ่
เธอมองหน้าฉัน แวะเข้า เกะ ก่อนดีมั้ย?
ฉันรู้ดี... แม้ว่าเธอจะถามฉันไปอย่างนั้น แต่ถ้าหากฉันปฏิเสธ
เธอก็คงจะหาเหตุผลที่จะเข้าร้านนี้ให้ได้อยู่ดี
ก็ตามใจแก
เราเดินเข้าไปในร้านนั้น สั่งของกินเล่นมาสองอย่าง เครื่องดื่มสองแก้ว
และคว้าไมค์กันคนละตัว ฉันและเธอผลัดกันร้องเพลงอย่างเอาเป็น
เอาตายราวกับว่าพรุ่งนี้จะไปแข่งประกวดร้องเพลง เคพีเอ็น อวอร์ด
ยังไงยังงั้น
สุดท้าย...เวลาก็ผ่านไปสองชั่วโมงอย่างรวดเร็ว
เธอก้มหน้ามองนาฬิกาหลังจากที่พนักงานเข้ามาบอกว่าได้เวลา
ปิดร้านแล้ว
ฉันต้องกลับแล้วล่ะ
เดี๋ยวฉันไปส่ง ฉันบอกขณะที่หยิบบัตรเครดิตส่งให้พนักงานของร้าน
เราสองคนนั่งอยู่ในรถของฉัน... เสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ
ช่วยทำให้บรรยากาศในรถที่เงียบสนิทไม่เงียบจนเกินไปนัก
แล้วที่มันเงียบก็เพราะว่าเราต่างใช้เสียงไปกับคาราโอเกะ
จนหมดแล้ว
เธอหยิบยาอมแก้เจ็บคอที่พกติดกระเป๋าไว้เสมอส่งให้ฉัน
ก่อนจะหยิบอีกเม็ดหนึ่งใส่ปากตัวเอง
แสบคอชะมัดยาด
ฉันมองเธออย่างสมน้ำหน้า ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีสภาพต่างกันมาก
เท่าไหร่นัก
สมน้ำหน้า
เธอหัวเราะ ก่อนจะผลักไหล่ฉัน ไอ้บ้า
ระวังหน่อย ฉันขับรถอยู่นะเว้ย ฉันหันไปปราม แล้วเราสองคนก็
เงียบกันไปอีก จนกระทั่งรถของฉันจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านของเธอ
ตกลงแกมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันกันแน่
เธอทำหน้าเหมือนจะนึกได้ แล้วหัวเราะ เออว่ะ ลืมไปเสียสนิท
เอาไว้คราวหน้าจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน
แสดงว่าเรื่องยาวล่ะสิ
เออ... โทษทีว่ะ นัดกันอีกทีวันมะรืนเป็นไง
ก็ได้
งั้นที่ไหนดี?
ฉันนิ่งคิด เอาไว้ถึงเวลานั้นแล้วค่อยคุยกัน
เธอพยักหน้าแล้วเปิดประตูลงจากรถ และเมื่อเธอกำลังจะปิดประตู
ฉันก็เอ่ยขึ้นมาลอยๆ
แต่คราวหน้าอย่าไปคาราโอเกะเลยว่ะ
อ้าว ทำไมล่ะ?
นานๆ เจอกันที มัวแต่ร้องเพลงแข่งกันจนได้คุยที่ไหน
เธอมองหน้าฉัน...
ฉันมองหน้าเธอ...
แล้วเราก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน
เออ... จริงของแก
===================================
คนอ่านค่ะ :)
แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 49 15:39:44
>>---------->__________ค า ร า โ อ เ ก ะ >>----------->
พี่จริง