CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    แฟนฉัน...เป็นเพื่อนกัน

    ใครว่าแอบรักเพื่อนช่างแสนเจ็บปวด
    แล้วถ้าแอบรักแฟนที่จำต้องเปลี่ยนมาเป็นเพื่อน
    อันไหนจะเจ็บกว่ากัน...

    ไม่อยากทำให้ลำบากใจ  อยากจะเป็นเพื่อนเธอต่อไปเหมือนเก่า...

    “อนัตต์”  ชายหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้าน สไตล์อาตี๋อินเตอร์  กำลังนั่งฟังเพลงจากลำโพงตัวจิ๋วที่เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์  เพลงป๊อปร็อคเสียงร้องหนักแน่นโดนใจใครต่อใครจนทำให้ติดอันดับเพลงยอดนิยม  คงเพราะเนื้อหาที่กระทบความรู้สึกและตรงใจใกล้เคียงกับเรื่องราวในชีวิตจริงหลาย ๆ คน  รวมทั้งอนัตต์ ชายหนุ่มผู้โดนความรักเล่นงานหัวใจให้ทรมานมานานหลายปี  เขาน่าจะทำใจและลืมมันให้ได้สักที  แต่ความรู้สึกเก่า ๆ ไม่ยอมลบจางหายไป  ในเมื่อเขาคงยังต้องเจอวนเวียนอยู่กับมันตลอดเวลา  อนัตต์ยังคงนั่งทำงานและฟังเพลงต่อไปเรื่อย ๆ  เพื่อรอให้ถึงเวลาของการประชุมวางแผนงานการตลาดกับบริษัทเอเยนซี่ที่ปรึกษาของทางบริษัท  ในอีกไม่ถึงชั่วโมงข้างหน้านี้    

    “ไม่ทราบว่าท่านใดมีข้อเสนอ หรือคำแนะนำเพิ่มเติมจากนี้มั๊ยค่ะ”
    มาริษา  หัวหน้าทีมของบริษัทเอเจนซี่  สอบถามผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน  แต่ดูท่าทางทุกคนคงพอใจกับบทสรุปของการประชุมนี้  
    “ถ้าอย่างนั้น  ทางทีมงานดิฉันจะได้นำแผนงานนี้ไปปรึกษากับทางบริษัท แล้วนำมาเสนอให้กับทุกท่านได้พิจารณาอีกครั้งหนึ่ง  สำหรับวันนี้ขอขอบคุณทุกท่านมากค่ะ”  เธอกล่าวพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ
    “ทุกท่านครับ  หลังจากการประชุมนี้ ขอเชิญร่วมรับประทานอาหารกันที่ร้านอาหาร.... นะครับ  ทางทีมงานเอเยนซี่ด้วยนะครับ” คุณทนงค์ ผู้จัดการฝ่ายการตลาด ประธานของการประชุมกล่าวเชิญผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน

    ในขณะที่อนัตต์ กำลังจะก้าวออกจากห้องประชุมนั้น
    “ไงค่ะ นัต สบายดีหรือเปล่า”  เธอถามพร้อมสบตาเขา
    “เอ่อ ก็เรื่อย ๆ นะ  ริษาละ เป็นอย่างไรบ้าง งานหนักหรือเปล่า”  ในใจของอนัตต์เริ่มสั่น ๆ
    “ค่อนข้างค่ะ ช่วงท้ายปีงานจะเยอะเป็นพิเศษ  แต่นัต ดูอ้วนขึ้นนิดหน่อยนะ”
    “จริงเหรอ ผมไม่ค่อยได้สังเกตตัวเองเท่าไหร่”
    “อย่าเอาแต่ทำงาน จนลืมดูแลตัวเองสิค่ะ”
    “ขอบใจที่เป็นห่วงนะ”
    “ก็เราเพื่อนกันนี่ค่ะ”

    เพื่อนกัน...คำ  คำนี้  ทำไมฟังแล้ว อนัตต์ รู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ ขึ้นมาในใจเหลือเกิน
    มาริษา  ผู้หญิงที่เขาเคยรักมากที่สุด  จนถึงวันนี้เขาก็ยังรักเธออยู่  แต่เธอคงลืมไปหมดแล้ว
    ...

    “ริษา  อาทิตย์หน้าเราไปเที่ยวทะเลกันนะ”
    “แต่ริษา ว่าอย่าเพิ่งไปเลยค่ะ ใกล้จะสอบแล้ว อยากอ่านหนังสือมากกว่า”
    “โธ่ ไปผ่อนคลายสมองหน่อยเถอะ”
    “นัตค่ะ  ริษาไม่อยากพลาดนี่นา  ถ้าสอบไม่ได้เกียรตินิยม  ก็เท่ากับว่าริษาหมดสิทธิ์เรื่องขอทุนเรียนต่อเลยนะค่ะ”
    “ไปทะเล ก็อ่านหนังสือได้  แถมบรรยากาศดีทำให้สมองปลอดโปร่ง”  อนัตต์ยังอ้างเหตุผลมาหว่านล้อมเพื่อให้เธอยอมไป
    “ไม่ก็คือไม่สิค่ะ นัตนี่เซ้าซี้จริง”  
    อนัตต์ คบหาเป็นคู่รักกับ มาริษา  ตั้งแต่แรกเริ่มที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย  ตลอดระยะเวลาสี่ปีมาริษา จะเป็นคนตั้งใจเรียนมาก จนบางครั้งอนัตต์รู้สึกว่าเธอรักเรียนมากกว่าเขา  

    “นัตค่ะ  ริษาได้ทุนไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียแล้วนะ  นัตจะรอริษามั๊ย”
    “สองปีนานเหมือนกันนะ  แต่ให้นานแค่ไหนนัตก็จะรอริษาจ๊ะ”
    “ริษา จะตั้งใจเรียนให้จบ  แล้วรีบกลับมานะค่ะ”

    คำสัญญานั้น  อนัตต์คิดว่าคงผูกมัดใจระหว่างเขาและมาริษาให้มั่นคงและซื่อสัตย์ต่อกันยามที่ต้องไกลห่าง  แต่ทว่าทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่อนัตต์วาดหวังไว้  เพราะยิ่งนานวันเข้า มาริษา มุ่งมั่นและทุ่มเทให้กับการเรียนของเธอทำให้การติดต่อระหว่างกันมีน้อยลง  จากที่มาริษา เคยแชตคุยกันทุกวัน กลายเป็นนาน ๆ ครั้ง  รวมถึงการตอบอีเมลล์ที่อาทิตย์หนึ่งมีแค่ครั้งเดียว ทั้งที่อนัตต์ส่งให้เธอทุกวันด้วยความคิดถึง  มาริษา มักจะอ้างว่าการเรียนเธอนั้นหนักหนาสาหัส เธอต้องอ่านหนังสือค้นคว้าอยู่จนไม่มีเวลาว่างเลย   อนัตต์ยอมลงทุนด้วยการโทรระหว่างประเทศหาเธอ แต่..มาริษามักจะบ่นว่าโทรมาให้เปลืองทำไม เธอคุยกับอนัตต์เพียงไม่กี่คำแล้ววางสายทั้งที่คนเสียค่าใช้จ่ายการโทรคืออนัตต์เองแท้ ๆ  อนัตต์คิดถึงเธอแทบคลั่ง จนบางทีคิดฟุ้งซ่านไปว่าเธอกำลังมีคนรักใหม่หรือไม่  เขาเริ่มไม่มั่นใจ  จนในวันหนึ่งเขาพลั้งปากเอ่ยถามมาริษาออกไป

    “ริษา  ผมถามตรง ๆ นะ ริษากำลังคบกับใครคนอื่นอยู่หรือเปล่า”
    “ทำไม นัตถึงคิดแบบนี้กับริษาค่ะ”  มาริษาพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างตกใจ
    “แล้วทำไม ริษาไม่มีเวลาคุยกับผมบ้างเลยละ ผมคิดถึงจนแทบจะบ้าแล้วรู้มั๊ย”
    “ริษาบอกแล้วไงค่ะ ว่าริษาต้องอ่านหนังสือหาข้อมูลในการทำวิทยานิพนธ์ ไม่มีเวลามานั่งแชต นั่งตอบอีเมลล์”
    “แม้แต่จะคุยกับผม  ริษายังไม่มีเวลาเลยเหรอ เหตุผลมันฟังไม่ขึ้นเลยนะ”
    “นัต ทำไมคิดแบบนั้น  ริษาเสียใจนะ  ที่ผ่านมานัตไม่เคยเข้าใจริษาเลยเหรอ”  
    การโต้ตอบเงียบลงไปสักครู่
    “ริษา  ผมคิดถึงคุณนะ จนบางที...”
    “บางที  ถ้าความรักที่นัตมีให้ริษา มันทำให้นัตต้องรู้สึกทรมานและกระวนกระวายกับการรอคอย     เรามาเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่ามั๊ย  เราเลิกเป็นแฟนกันเถอะค่ะ”
    อนัตต์นิ่งงัน ตกใจกับคำพูดนั้น  และเมื่อตั้งสติได้
    “ริษา...ผมขอโทษ  ผมไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”
    “แต่ริษา  อึดอัดค่ะ  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราทะเลาะกัน  มันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนริษาต้องมานั่งเป็นกังวล  ริษารับไม่ได้แล้วค่ะ  ริษาอยากคิดแต่เรื่องเรียนอย่างเดียว”
    “เอาเป็นว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีก  แต่อย่าถึงกับต้องเลิกกันเลยนะ”
    “เราไม่ได้ตัดขาดกันนี่ค่ะ  แค่เปลี่ยนสถานะจากคนรักมาเป็นเพื่อน”
    “ไม่นะริษา  ผมไม่ยอมนะ”
    “ริษาคิดดีแล้วค่ะ  แค่นี้ก่อนนะไว้ค่อยคุยกันใหม่”
    บทสรุปของการสนทนาในวันนั้น คือคำว่า  “เพื่อนกัน”  

    ต่อมาในทุกครั้งที่อนัตต์โทรติดต่อไป  ไม่มีการตอบรับใด ๆ จากมาริษา นอกจากคำว่า “ริษา สบายดีค่ะ”  “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”  เธอไม่ยอมคุยอะไรมากไปกว่านี้จริง ๆ  ถ้าในครั้งใดอนัตต์พยายามจะพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอ  มาริษาจะวางสายในทันที  ช่างจบได้ง่ายดายอะไรแบบนี้     “ความรัก”  ที่สั่งสมมานานหลายปี
    ….

    “คิดอะไรอยู่ค่ะ”
    “เปล่านี่ครับ”
    “ริษา เห็นนัตเอาช้อนเขี่ยข้าวบนจานไปมา ไม่ยอมตักกินสักคำ”
    “ไม่นี่  แค่ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”
    “แหม ริษาแค่ทักว่าอวบขึ้นแค่นี้  ถึงขั้นกินไม่ลงเชียวเหรอ”
    “โอ๊ย กลัวซะที่ไหน”
    “นี่ค่ะ  ฉู่ฉี่กุ้งของโปรดนัต”  มาริษาตักกุ้งตัวใหญ่ใส่ลงในจานของอนัตต์
    “คุณยังจำได้เหรอ”  
    มาริษายิ้มแทนคำตอบ  อนัตต์จ้องมองใบหน้าเนียนใส  ตาคม  คิ้วสวยเรียวได้รูป  ยามเมื่อริมฝีปากเผยอยิ้มโลกทั้งใบช่างสว่างสดใสเสียนี่กระไร  ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะกลั่นแกล้งเขาไปถึงไหน  คนที่เขาเคยรักมากที่สุดอยู่ใกล้แค่เอื้อมนี่เอง  แต่เขาไม่สามารถจะเอื้อมไปคว้ามาไว้ครอบครองได้สักที

    จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 18 พ.ค. 49 16:42:21 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป