ความคิดเห็นที่ 4
บทที่ 5: คู่รักคู่กัด
ก่อนอื่นขอบอกว่า บทนี้จะเล่าถึงช่วงเวลาระหว่างดือนที่ 3 ที่คบกัน ไปจนถึงช่วงปีที่ 4 นะ
หลังจากกิ๊กออกไปจากชีวิตของเรา ฉันก็สบายใจขึ้นเยอะ แต่ความรักของเราก็ไม่ได้ราบรื่นนักหรอก อย่างที่ได้เล่าให้ฟังในบทที่ผ่านๆมานั่นแหละ ฉันกับแมนแตกต่างกันมาก ไม่ค่อยจะเข้าใจกันหรอก หรือบางสิ่งบางอย่าง หลังจากคบกันซักพักก็เริ่มเรียนรู้และ(เหมือน)จะเข้าใจ แต่คำว่าเข้าใจ กับคำว่ารับได้น่ะ มันคนละเรื่องกันนะ
เช่น
คบๆกันไป แมนก็เริ่มเข้าใจว่าฉันเป็นคนแข็งๆ พูดจาห้วนๆ ไม่อ้อน ไม่เอาใจ อายุน้อยกว่า 2 ปีแต่คุยเหมือนเพื่อน (ก็ดันเรียนปีเดียวกันนี่)
เข้าใจว่าฉันชอบเถียง มีความคิดเป็นของตัวเอง
เข้าใจว่าที่บ้านหวง ทำให้เวลาเค้าชวนไปไหน หรือให้ทำอะไร ก็จะมีเงื่อนไขตลอดเวลา กลับบ้านก็จะรีบกลับ มี Limit เรื่องเวลาว่าอยู่ได้เท่านี้ๆ
ส่วนฉัน ก็เข้าใจว่า
แมนเป็นคนหยาบกระด้าง ไม่มีความละเอียดอ่อน ไม่ชอบพูดเรื่องความรู้สึก ไม่ชอบจับเข่าคุยเรื่องความสัมพันธ์
ชีวิตที่บ้านแมนไม่มีระเบียบเหมือนบ้านฉัน แมนเป็นคนไม่ตรงต่อเวลาเอาเลย ชีวิตไร้ระเบียบ และไม่ชอบคนมาจุกจิก
แมนเป็นคนขี้โมโหและอารมณ์ร้าย เวลาโมโหจะพูดให้ฉันเจ็บปวดมากที่สุด แต่พอตอนหลังจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คำว่าขอโทษก็ไม่ค่อยจะหลุดจากปาก
แมนติดนิสัยพูดโกหก บางทีโกหกแบบไม่มีความหมาย บางทีโกหกเพราะไม่อยากพูดมาก บางทีก็พูดโกหกเพื่อตัดรำคาญ (ความจริงฉันเป็นคนเกลียดคนโกหกมากที่สุด เป็นสิ่งที่รับไม่ได้เลย ซึ่งฉันบอกแมนตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน แมนยังบอกว่า ตายแล้ว เราชอบโกหกมากเลย ตอนนั้นฉันคิดว่าแมนพูดเล่นซะอีก) ด้วยความรักที่บังตากลับทำให้คิดว่า ไม่เป็นไรหรอกๆ ถึงจะโกหกบ่อยแต่ถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายหรือนอกใจก็ไม่เป็นไร
ถึงแมนจะเข้าใจว่าฉันเป็นยังไง และฉันก็เข้าใจแมนในระดับหนึ่ง แต่ก็ใช่ว่าจะรับได้กันได้ เรายังคงทะเลาะกันด้วยเรื่องจุกๆจิกๆ อันสืบเนื่องมาจากนิสัยของอีกฝ่ายที่เราไม่ชอบ ซึ่งถ้าถามว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร ตอนนี้ฉันจำไม่ได้แล้ว แปลว่าเป็นเรื่องไร้สาระซะมากน่ะ แต่จำได้ว่า เรื่องหลักๆก็คือ แมนมาสาย, แมนไม่แคร์ฉันมากเท่าที่ฉันต้องการ ฯ พวกนี้แหละ ส่วนใหญ่เหมือนฉันจะเป็นฝ่ายไม่พอใจแมนซะมากกว่า ณ.ช่วงเวลานั้นนะ (แต่ปีหลังๆแมนไม่พอใจฉันมากขึ้นๆ สงสัยเก็บกด แต่ก่อนรักฉันมากไง ก็เลยอาจจะยอมๆ เอาไว้จะเล่าให้ฟังในบทต่อๆไป)
เรา 2 คนทะเลาะกันเกือบทุกวัน ทุกครั้งฉันต้องร้องไห้เสียน้ำตา แต่เราไม่เคยได้เลิกกันจริงๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่งหลังจากทะเลาะกันเสร็จ แมนถึงกับโทรศัพท์มาหา บอกว่า
"เอ ขอโทษนะ เราเลิกกันเถอะ มันไม่ไหวแล้ว"
ฉันร้องไห้คร่ำครวญ วางโทรศัพท์เสร็จแทบไม่เป็นอันทำอะไร แต่แค่ 10 นาทีต่อมา แมนก็โทรกลับมาใหม่บอกว่า
"เอ เราขอถอนคำพูดนะ เราทำไม่ได้ เรารักเอมาก ลืมมันซะนะ"
หรืออีกครั้งหนึ่ง (ครั้งนี้เป็นเหตุการณ์ที่ฉันซาบซึ้งใจมาก) เราเดินกลับบ้านด้วยกัน ฝนตกด้วย (เหมือนใน MV เลย) เราทะเลาะกันแรงตามเคย ทะเลาะกันจนต่างคนต่างเงียบ ไม่พูดกัน จู่ๆ แมนก็เรียกฉันนั่งใต้ชายคา แล้วแมนก็ร้องไห้
"เอ เราลองจินตนาการดูว่าเราเลิกกับเออะ เราทนไม่ได้ เรารักเอนะ"
ฉันเงียบอึ้งไป มองแมนที่ร้องไห้ และนั่งมองสายฝนที่โปรยลงมา ตอนนั้นแมนคงเริ่มรู้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้เลยจริงๆ แต่ก็ไม่อยากเลิก เลยไม่รู้จะทำยังไง
จากคุณ :
cute neko  
- [
19 พ.ค. 49 14:54:41
]
|
|
|
