ความคิดเห็นที่ 1
เขาฮิวจึงว่า โจโฉนั้นมีทหารเพียงน้อยนิด และเขานำกำลังทั้งหมดมาสู้กับเราที่นี่ ไม่มีทางที่เขาจะทิ้งทหารจำนวนมากไว้ที่ฮูโต๋ ถ้าเราส่งกองทัพเดินทางไปตอนกลางคืนเพื่อโจมตีกะทันหัน เราจะสามารถยึดฮูโต๋ได้ เมื่อเราได้ฮูโต๋ เราก็ได้ตัวองค์ฮ่องเต้ และสามารถโจมตีโจโฉโดยอาศัยพระนามฮ่องเต้ ขณะที่โจโฉกลายเป็นขบฏ แม้ถ้าโจโฉไม่ถูกทำลาย เราก็สามารถให้เขาเร่งรีบกลับไปช่วยเมืองฮูโต๋และเราสามารถปราบเขาได้แน่ อ้วนเสี้ยวไม่เห็นด้วย พูดว่า สิ่งสำคัญตอนนี้คือการเอาชนะโจโฉ
ในตอนนั้นคนในครอบครัวเขาฮิวทำผิดกฏหมาย เมื่อสิมโพยไปจับตัวเขา เขาฮิวโกรธมากและไปหาโจโฉ
ทันทีที่โจโฉรู้ว่าเขาฮิวมา เขาเดินเท้าเปล่าไปต้อนรับเขา จับมือเขาและหัวเราะพูดว่า เขาฮิว ท่านเดินทางมาไกลมาก เวลานี้ข้ามั่นใจว่าจะได้ชัยชนะ พวกเขาเข้าในที่พักและนั่งลงพูดคุย เขาฮิวพูดกับโจโฉว่า อ้วนเสี้ยวที่กองทัพที่เข้มแข็ง ท่านจะรับมือเขาได้อย่างไร และเสบียงอาหารท่านมีมากน้อยแค่ไหน โจโฉจึงว่า เรามีเสบียงพออยู่ได้เป็นปี
เขาฮิวจึงว่า นั่นไม่ถูกต้อง บอกความจริงข้ามา โจโฉจึงว่า เราสามารถอยู่ได้ครึ่งปี เขาฮิวจึงถามว่า ท่านไม่อยากเอาชนะอ้วนเสี้ยวหรือ เหตุใดท่านไม่พูดความจริง โจโฉจึงว่า ข้าล้อเล่นต่อท่าน ความจริงแล้วเราไม่สามารถรบยืดเยื้อได้เกินกว่าหนึ่งเดือน ข้าควรทำอย่างไร
เขาฮิวว่า ท่านเผชิญหน้ากับเขาเพียงลำพังด้วยกองทัพที่ถูกตัดขาด ไม่มีความช่วยเหลือจากภายนออก และเสบียงของท่านก็ใกล้หมด นี่เป็นวิกฤตสถานการณ์
เวลานี้อ้วนเสี้ยวมีเกวียนขนเสบียงกว่าหมื่นคันที่ Gushi และ อัวเจ่า และกองทหารที่คุ้มครองเสบียงนั้นไม่มีการเตรียมพร้อม ถ้าท่านส่งทหารเคลื่อนที่เร็วโจมตีโดยที่พวกเขาไม่ระวัง ท่านจะสามารถจัดการเสบียงพวกเขาได้ ภายในไม่เกินสามวัน อ้วนเสี้ยวต้องพ่ายแพ้ต่อตัวเอง
โจโฉยินดีมาก เขาทิ้งโจหองและซุนฮิวไว้ป้องกันค่าย เขานำทหารห้าพันนาย ทั้งหมดถือธงรบของกองทัพอ้วนเสี้ยว สั่งให้ทุกคนห้ามส่งเสียงและมัดปากม้าไว้ พวกเขาออกจากค่ายตอนค่ำและเคลื่อนที่ไปโดยไม่ใช้ถนนหลัก ทหารทุกคนต่างขนเชื้อเพลิง ถ้ามีใครถามพวกเขา พวกเขาก็จะตอบว่า ท่านอ้วนกลัวว่าโจโฉอาจจะโจมตีด้านหลัง เขาจึงส่งกำลังเสริมไปป้องกันด้านหลัง ทหารอ้วนเสี้ยวก็เชื่อ พวกเขาจึงสามารถผ่านไปได้
เมื่อทัพโจโฉมาถึง พวกเขาล้อมค่ายเสบียงของอิเขงและจุดเพลิง เหล่าทหารอ้วนเสี้ยวที่คุมเสบียงต่างแตกตื่นและสับสน ทันทีที่ไฟสว่างไปทั่วค่าย อิเขงและคนอื่นก็เห็นว่าโจโฉนำทหารมาน้อยแค่ไหน พวกเขาจึงตั้งแถวรบหน้าประตูค่าย โจโฉเข้าโจมตีทันที อิเขง ถอยไปยังแนวป้องกันของค่าย แต่โจโฉตามไปโจมตีเขาอีกครั้ง
เมื่ออ้วนเสี้ยวรู้ว่าโจโฉไปโจมตี อิเขง เขาพูดกับ อ้วนถำ ว่า ในขณะที่โจโฉโจมตี อิเขง ข้าจะยึดค่ายของเขา โจโฉก็จะไม่มีที่ให้กลับไป อ้วนเสี้ยวส่ง โกลำ และเตียวคับไปโจมตีค่ายโจโฉ
เตียวคับว่า ถ้าโจโฉนำกองทัพที่ดีที่สุดของเขาไป โจโฉต้องชนะ อิเขง เมื่อ อิเขง พ่ายแพ้ การใหญ่ก็จะเสียไป ข้าขอร้องให้นายท่านไปช่วย อิเขง ก่อน แต่กัวเต๋าคัดค้านอย่างแข็งขันว่าพวกเขาควรโจมตีค่ายโจโฉ
เตียวคับแย้งว่า ค่ายท่านโจโฉนั้นแข็งแกร่ง ถ้าเราโจมตี เราจะไม่มีทางได้ชัยชนะ ถ้า อิเขง และคนอื่น ๆ พ่ายแพ้ เราเองที่จะเป็นฝ่ายถูกจัดการ
อ้วนเสี้ยวส่งทหารบางส่วนไปช่วย อิเขง และนำทัพส่วนใหญ่เข้าโจมตีค่ายโจโฉ แต่ไม่สามารถยึดได้
เมื่อทหารม้าอ้วนเสี้ยวมาถึง อัวเจ่า แม่ทัพของโจโฉบางคนบอกว่า ข้าศึกกำลังประชิดเข้ามา เราควรจะส่งทหารไปสกัดไว้ก่อน โจโฉโกรธมากพูดว่า รอให้พวกเขามาอยู่หลังทัพเราก่อนแล้วค่อยบอกข้า ทหารโจโฉต่างต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ทหารโจโฉเร่งรีบเอาชนะศัครู พวกเขาตัดหัว อิเขงและแม่ทัพคนอื่น เผาเสบียงอาหารและฆ่าทหารได้มากกว่าพันคน พวกเขาตัดจมูกศัครู ริมฝีปากและลิ้นจากสัตว์เลี้ยงและม้า และแสดงมันต่อกองทัพของอ้วนเสี้ยว
ทหารอ้วนเสี้ยวต่างกังวลและหวาดกลัว กัวเต๋าอับอายที่แผนเขาล้มเหลว จึงพูดจาใส่ร้ายเตียวคับให้อ้วนเสี้ยวฟังว่า เตียวคับนั้นยินดีที่กองทัพเราพ่ายแพ้ เตียวคับโกรธและหวาดกลัว เขาและ โกลำ เผารถศึกและหนีไปค่ายโจโฉเพื่อขอสวามิภักดิ์
โจหองนั้นระแวงสงสัยไม่เต็มใจที่จะเปิดค่ายรับพวกเขา แต่ซุนฮิวบอกว่า แผนของเตียวคับถูกปฏิเสธ เขาจึงโกรธและหลบหนีมา ใยท่านจึงสงสัยเขา แล้วพวกเขาก็รับพวกเตียวคับเข้าค่าย
ที่กัวต๋อ กองทัพอ้วนเสี้ยวไม่สามารถตีค่ายโจโฉให้แตกได้และเกิดการตื่นตระหนก และวุ่นวายจนเกิดความสับสนอลหม่านไปทั้งกองทัพหลังจากรู้ว่าเสบียงอาหารถูกทำลาย โจโฉฉวยโอกาสเข้าโจมตีในขณะที่ทัพอ้วนเสี้ยวอ่อนแอถึงที่สุด ทัพของอ้วนเสี้ยวพ่ายแพ้ยับเยิน อ้วนเสี้ยวพร้อมด้วยอ้วนถำ พร้อมด้วยขุนนางของเขาขี่ม้าหนีไปตามแม่น้ำเหลืองพร้อมทหารม้า 800 นายคอยอารักขา โจโฉไล่ตามพวกเขาแต่ไม่สามารถตามทัน ทัพโจโฉได้ทรัพย์สมบัติจากกองทัพอ้วนเสี้ยว แผนที่และบันทึกต่าง ๆ ทหารอ้วนเสี้ยวที่ยอมแพ้ถูกโจโฉฝังทั้งเป็น ตั้งแต่เริ่มจนกระทั่งสิ้นสุดสงคราม ทหารของอ้วนเสี้ยวเจ็ดหมื่นนายตายในการรบ (รายงานนี้เป็นของโจโฉที่เสนอต่อฮ่องเต้ ซึ่งเป็นตัวเลขที่สูงเกินจริง ทหารอ้วนเสี้ยวตอนเริ่มสงครามมีเพียงหนึ่งแสนนาย เป็นไปไม่ได้ที่ทัพโจโฉจะฆ่าทหารส่วนใหญ่ของทัพอ้วนเสี้ยวได้ ตัวเลขคงถูกเพิ่มเข้าไป การฆ่าเชลยศึกทั้งหมด แม้ว่าจะเป็นการโหดร้าย ทำให้โจโฉดูโหดเหี้ยม แต่ในสมัยนั้นยังไม่มีอาวุธร้ายแรงที่จะควบคุมตัวนักโทษได้ ไม่มีใครคาดได้ว่า นักโทษจะลุกฮือขึ้นมาโจมตีเมื่อไหร่ อาวุธในสมัยนั้นก็คือร่างกายและอาวุธที่ฟาดฟันกัน เพื่อเป็นการตัดปัญหา การฆ่านักโทษจึงจำเป็น)
จากคุณ :
kazama  
- [
19 พ.ค. 49 19:09:26
]
|
|
|
