ความคิดเห็นที่ 1 เอื้อมดาวเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังอยู่ไม่หยุด หล่อนจึงลุกขึ้นนั่งสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดประตู เพื่อดูว่าใครเป็นคนมารบกวนเวลานอนของตนเช่นนี้ ภาพของนายอาทิตย์ในชุดพื้นเมืองถือดอกเอื้องแชะไว้ในมือ ยืนฉีกยิ้มอยู่หน้าประตู ทำให้หล่อนรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ส่งมือไปรับดอกเอื้องที่ชายหนุ่มมอบให้แทบจะทันทีที่เขายื่นมาให้ “ขอบคุณค่ะ ว่าแต่คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ” “อ้าว...คุณ ลืมไปแล้วเหรอว่าเราสองคนมีนัดทานข้าวกันน่ะ” อาทิตย์รีบตอบก่อนจะดันร่างบางเข้าไปในห้อง และผลักเข้าไปในห้องน้ำอย่างถือวิสาสะ “น่า...รีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนเถอะ” โดยไม่ยอมฟังเสียงประท้วงของหญิงสาวแม้แต่น้อย เมื่อประตูห้องน้ำปิดลง ชายหนุ่มแววตาของชายหนุ่มที่ดูร่างเริงอยู่เสมอเริ่มมีแววหม่นลง เขาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยกหูโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมา “ผมเองนะ รีบมาได้แล้ว...อ้อ อาหารทุกอย่างเสร็จแล้วใช่ไหม ดี...งั้นรีบมาเร็ว ๆ อย่าช้า...ไม่อย่างนั้นเดือนนี้งดเชอร์วิสชาร์ตไม่รู้ด้วย” พอพูดจบก็เดินออกไปรอหญิงสาวที่ระเบียงบ้าน ดวงตาเหม่อลอยมองภาพวิวตรงหน้า ด้วยสายตาครุ่นคิด ‘พี่จะปลูกบ้านบนนี้ให้ดาว ไม่ดีกว่า...พี่จะปลูกทั้งบ้านและสร้างรีสอร์ทไว้ที่นี่ ดาวจะได้ทำงานอยู่ใกล้พี่ ไม่ต้องเที่ยวหางานทำในโรงแรมใหญ่ ๆ ในเมือง มีแต่มลพิษ สู้มาเป็นแม่เลี้ยงดูแลกิจการของเราดีกว่า’ น้ำเสียงสดใสของชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาวสุขภาพดีเหมือนกับคนเหนือทั่วไป เอ่ยกับคนรักของตนถึงอนาคตที่ได้วาดฝันไว้ ‘จะบ้าเหรอพี่ทิตย์...เงินลงทุนไม่ใช่น้อย ๆ นะ แค่บ้านบนดอยดาวก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องถึงกับสร้างรีสอร์ท หรอก...หรือว่า ใจคอจะไม่ปล่อยให้ดาวออกไปเห็นแสงสีความเจริญในเมืองบ้างเลยหรือไง...ห๊ะ’ เสียงประชดของหญิงสาวร่างบางแทบจะปลิวลมได้นั้นเอ่ยขึ้น เพราะแผนการแต่ละอย่างของชายคนรักทำกันได้ง่าย ๆ เสียที่ไหน ‘พูดอย่างนี้แสดงว่าหนูดาวกำลังดูถูกนายอาทิตย์คนนี้นะครับ’ เอ่ยอย่างอารมณ์ดีก่อนจะดึงตัวหญิงสาวมายืนใกล้ ๆ แล้วหมุนร่างบางให้หันไปมองภาพไร่ชาเบื้องหน้า ‘คุณผู้หญิงเห็นไร่ชาโน่นไหมครับ...แล้วคุณผู้หญิงรู้ไหมครับว่าตอนนี้กำลังยืนอยู่บนที่ของใคร และที่สำคัญคุณผู้หญิงรู้ไหมครับว่า กำลังยืนคุณกับใครอยู่’ หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจกับคำพูดหยอกล้อของคนรัก ชายหนุ่มแสร้งถอนหายใจหนัก ๆ อย่างเหนื่อยใจก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น ‘ที่แถวนี้...จากตรงนี้ไปจนถึงไร่ชาสุดลูกหูลูกตาโน่น มีเจ้าของที่ใคร ๆ แถว ๆ นี้เรียกว่า พ่อเลี้ยงอาทิตย์ไงครับ’ คราวนี้หญิงสาวปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเต็มเสียง ‘เหรอคะ...ไม่บอกไม่รู้น่ะนี่’ ‘โธ่...ดาวจ๋า’ เสียงชายหนุ่มตัดพ้อเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเชื่อของหญิงสาว ‘ดาวคิดว่าพี่พามาที่นี่ทำไมล่ะจ๊ะ ถ้าไม่ได้พามาดูอนาคตที่เรากำลังจะสร้างด้วยกันที่นี่’ ใบหน้านวลแดงระเรื่อขึ้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างเอ็นดู ก่อนจะหมุนตัวให้หญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับตน และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม ‘ดาวจะว่ายังไงจ๊ะ พอจะอยู่ที่นี่ได้ไหม...มันอาจจะไม่สะดวกสบายเหมือนอย่างในกรุงเทพมากนัก แต่พี่รับรองว่า พี่จะทำให้ดาวมีความสุข ดาวจะมาอยู่ที่นี่กับพี่ไหม’ ‘คนเขามีพ่อมีแม่ อยู่ดี ๆ จะชวนลูกสาวเขามาอยู่บ้านป่า ขอพ่อแม่เขาหรือยัง’ ก้มหน้าตอบ ‘งั้น...ถ้าคุณอาอนุญาต ดาวก็ตกลงใช่ไหม’ ชายหนุ่มรีบรวบรัด ‘บ้า...ดาวยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรสักหน่อย’ พูดจบพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ถูกชายหนุ่มจับไหล่ทั้งสองข้างไว้ ก่อนจะเลื่อนมือมาเชยคางมนให้สบตาตนเองอย่างคาดคั้นเอาคำตอบอยู่ในที ‘เอาไว้ขึ้นมาอีกครั้ง...ดาวจะกลับมาให้คำตอบนะคะ’ ‘หวังว่าคงเป็นคำตอบที่พี่ต้องการนะ’ ทั้งภาพและเรื่องราวในอดีตที่ยังคงวนเวียนอยู่ภายในหัวใจของอาทิตย์ไม่เคยลบเลือน แม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะจำเขาไม่ได้เลยก็ตามที ‘เอาไว้ขึ้นมาอีกครั้ง...ดาวจะกลับมาให้คำตอบนะคะ’ ใช่...คำตอบ ที่เขารอคอยมานานถึงสองปีเต็ม รอวันที่หญิงสาวจะกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อให้คำตอบ แต่ดูเหมือนว่า ระยะทางและระยะเวลาที่เขาเฝ้ารอคำตอบมันช่างยาวนานเหลือเกิน แต่เขาก็ยังรอ...รอด้วยความหวังว่า สักวันหนึ่งหญิงสาวจะกลับมาให้คำตอบ...ที่เขาต้องการ “ป้อเลี้ยงครับจัดโต๊ะเสร็จแล้ว ป้อเลี้ยงจะให้เด็กอยู่ช่วยไหมครับ” เสียงผู้จัดการห้องอาหารกล่าวขึ้น เมื่อลูกน้องจัดโต๊ะอาหารตามที่ผู้เป็นนายสั่งเสร็จ “ไม่ต้องหรอก กินเสร็จแล้วผมจะเรียกขึ้นมาเก็บเอง...ตอนนี้คุณมีอะไรก็ไปทำเถอะ” ผู้จัดการห้องอาหารพยักหน้าก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้กลับไปทำงานที่เดิม แต่ก่อนที่จะเดินกลับไปนั้น ยังไม่วายหันมาแซวผู้เป็นนายเล่น “งานนี้ถ้าพวกเราได้แม่เลี้ยง...อย่าลืม รางวัลให้พวกเราด้วยนะครับ” “เถอะน่า...ไม่ลืมหรอก” แม้จะฝืนน้ำเสียงให้ฟังดูสดชื่นอย่างไร แต่ความที่เคยร่วมงานกันมานานทำให้คนแซวรู้ว่า ผู้เป็นนายนั้นกลุ้มใจเรื่องอะไรอยู่ “โชคดีจะครับ...ความดีต้องตอบแทนป้อเลี้ยงแน่ ไม่ต้องเป็นห่วง” “ขอบใจ” *********** เมื่อเอื้อมดาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาด้านนอก ก็พบว่าตรงระเบียงมีโต๊ะอาหารสำหรับรับประทานกันสองคนตั้งอยู่ หล่อนได้มองด้วยความสงสัยก่อนจะได้ยินเสียงทุ้ม ๆ ที่ดังมาจากด้านหลัง “ดินเนอร์ของเราไงจ๊ะ ผมให้คนจัดมาเองแหละ” อาทิตย์ตอบ และรีบพูดต่อทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาวเริ่มง้ำงอมากขึ้น “ไม่ลำบากอะไรเลย...คุณไม่ต้องทำหน้าซาบซึ้งบุญคุณมากขนาดนั้นหรอก ผมเต็มใจ” “บ้า” “น่า...เอาน่า ไหน ๆ ก็จัดมาแล้ว เชิญคุณผู้หญิงนั่งก่อนครับ” พูดพลางพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้ เอื้อมดาวจึงจำใจทิ้งตัวนั่งลงไป ทั้ง ๆ ที่เพิ่งรู้จักแต่ทำไมหล่อนถึงรู้สึกคุ้นเคยกับนายอาทิตย์นี่อย่างประหลาด เหมือนกับว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน และก็เร็วเท่าความคิดทำให้หล่อนกล้าเอ่ยปากถามออกไป “เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าคะ” แต่คำตอบที่หล่อนได้รับกลับทำให้ต้องตกใจแทน เมื่ออาทิตย์ยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีที่ได้ยินประโยคคำถามดังกล่าว ไม่ใช่ยิ้มเฉพาะมุมปากแต่ยิ้มนี้ยังออกมาจากแววตาอีกด้วย ก่อนจะปรับให้เป็นปกติและพูดต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ครับ...ผมว่าเราคงเจอกันในฝัน หรือไม่ก็...ในห้วงแห่งความทรงจำที่ถูกลืม” แม้เอื้อมดาวจะรู้สึกโกรธเมื่อได้ยินประโยคแรก แต่ประโยคถัดมากลับฟังดูเศร้าสร้อยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าชายหนุ่มมีเรื่องราวอะไรไม่สบายใจอยู่ ‘ในห้วงแห่งความทรงจำที่ถูกลืม’ ทำไม...ประโยคนี้มันถึงสะท้อนใจหล่อนยิ่งนัก เหมือนกับว่าอาทิตย์กำลังตัดพ้อใครบางคนอยู่และใครคนนั้นคงหนีไม่พ้น ตัวหล่อนเอง ทำไม...เอื้อมดาวถึงคิดว่าเป็นตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เพิ่งรู้จักกับชายหนุ่ม แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับคอยย้ำว่า ไม่ใช่...หล่อนรู้จักเขามานานแล้ว เมื่อยิ่งคิดก็เหมือนกับว่าสมองกำลังจะระเบิดออกมา เอื้อมดาวถึงกับต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมขมับอีกครั้ง ทำให้อาทิตย์ถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเป็นห่วง “ดาว...เป็นอะไรหรือเปล่า อย่าพยายามคิดอะไรตอนนี้เลยนะ...ผมขอโทษ” “ทำไม หมู่นี้ฉันปวดหัวบ่อย ๆ ก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นอย่างนี้เลย” บ่นพึมพำกับตัวเอง “สงสัยไม่ถูกกับอากาศเย็นบนยอดดอยอย่างนี้ ถึงได้ไม่สบายเอาง่าย ๆ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง” “แปลกนะ...ที่คนเราชอบโทษดินฟ้าอากาศว่าเป็นตัวทำให้ไม่สบาย ทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเรานั่นแหละ กำลังประท้วงว่า ฉันต้องการพักผ่อนนะ” เอื้อมดาวหัวเราะด้วยความชอบใจกับเสียงแหลมสูงของชายหนุ่มที่ประชดในประโยคสุดท้าย “แหม...ก็ความผิดคนเราเท่าเส้นผมนี่คะ ใครล่ะจะมองเห็น” คราวนี้เป็นทีของอาทิตย์ที่ชะงักและมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างตกตะลึง จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 19 พ.ค. 49 21:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ‘พี่ทิตย์นะพี่ทิตย์...รู้ก็รู้ว่าดาวไม่ถูกกับอากาศเย็น ๆ ยังจะพาดาวมาตากน้ำค้างชมวิวบนยอดดอยอีก คอยดูนะถ้าเกิดดาวไม่สบายขึ้นมา พี่ทิตย์ต้องรับผิดชอบด้วย’ เสียงบ่นประหรอกประแหรกของหญิงสาวที่เดินตามเขามา ทำให้ชายหนุ่มที่เดินนำหน้าชะงัก ก่อนจะหันมาคว้าข้อมือบางให้เดินตามเร็วขึ้น ‘เฮ้ย...คนเรานี่ก็แปลกนะ ชอบโทษดินฟ้าอากาศว่าเป็นตัวทำให้ไม่สบาย ทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเรานั่นแหละ กำลังประท้วงว่า ฉันต้องการพักผ่อนนะ กรุณาพาฉันไปสูดอากาศบริสุทธิ์สักทีเถอะ ฉันจะแย่อยู่แล้ว’ แม้จะอดขำกับน้ำเสียงประชดของคนรักไม่ได้ แต่หญิงสาวจะแสดงให้เขารู้ไม่ได้ ‘แหม...พี่ทิตย์ขา ก็ความผิดของคนเราเท่าเส้นผมนี่คะ ใครล่ะจะมองเห็น...ไม่รู้แหละ ถ้าพี่ทิตย์ไม่โทษดินฟ้าอากาศ งั้นดาว...ก็โทษพี่ทิตย์นั่นแหละที่เป็นตัวการทำให้ดาวไม่สบาย’ ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบา ๆ กับอาการไม่ยอมลงให้ใครของหญิงสาว ก่อนจะดึงร่างบางให้มายืนหันหน้าไปทางขอบฟ้าที่กำลังจะสว่างขึ้นด้วยลำแสงของตะวันเช้าวันใหม่ ‘โห...สวยจังเลยค่ะ พี่ทิตย์’ อุทานอย่างตื่นเต้น ‘ทีนี้ทำมาเป็นพูดเพราะ ทีเมื่อกี้ยังว่าเราอยู่เลย...เฮ้ย ผู้หญิงหนอผู้หญิง ช่างเข้าใจยากจริง ๆ’ คราวนี้เป็นทีของชายหนุ่มบ้าง เขาจึงแสร้งตัดพ้อคนรักด้วยความน้อยใจ ‘ถ้าผู้หญิงเข้าใจยาก พี่ทิตย์ก็เปลี่ยนใจไปทำความเข้าใจกับผู้ชายด้วยกันสิคะ ดาวจะได้กลับบ้าน’ พูดจบก็หมุนตัวกลับ เดือนร้อนถึงคนน้อยใจต้องตามง้อ ‘โธ่ดาวจ๋า...ดาวก็รู้นี่จ๊ะว่าพี่บ่นไปอย่างนั้นเอง อย่างอนพี่สิจ๊ะ’ ‘พี่ทิตย์ขา...พี่ทิตย์ก็รู้นี่คะว่าดาวก็พูดไปอย่างนั้นเอง ให้พี่ทิตย์ตามง้อไงจ๊ะ’ เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของหนุ่มสาวคู่หนึ่งก็ดังขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศบนยอดดอยที่ถูกปกคลุมไปด้วยไอหมอกขาว ตัดกับแสงสีทองของดวงตะวันที่ลอยพ้นยอดเขาสูงขึ้นเรื่อย ๆ สลับกับเสียงร้องของมวลหมู่นกที่เริ่มบินออกจากรัง “คุณคะ...คุณ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เอื้อมดาวเรียกพร้อมกับสะกิดแขนคีรีเบา ๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งเหม่อ ไม่ยอมพูดยอมจาผิดจากเดิมที่คุยไม่หยุดปาก “เปล่าครับ...เอ่อ ทานข้าวกันเถอะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมดของโปรดคุณทั้งนั้น” อาทิตย์ตักข้าวและกับให้เอื้อมดาวก่อนจะตักให้ตนเอง ก่อนจะอธิบายต่อเมื่อเจอกับสายตาคำถามของหญิงสาวเข้า “...แหม ดาว...เอ๊ย คุณก็ มันเป็นหน้าที่ของทางรีสอร์ทเขาน่ะ ที่ต้องรู้ว่าแขกชอบหรือไม่ชอบอะไร คิดมากไปได้” “คุณพูดอย่างกับทำงานที่นี่อย่างนั้นแหละ” อาทิตย์อมยิ้มอย่างขำ ๆ ก่อนจะตอบคำถามหญิงสาว “อ้าว...ผมยังไม่ได้บอกเหรอ ว่าผมเป็นผู้จัดการที่นี่ ดูแลกิจการของรีสอร์ทแห่งนี้ตั้งแต่เริ่มต้นเพื่อ...รอวันที่เจ้าของตัวจริงกลับมา” “มิน่าล่ะ...ถึงได้ขี้เก๊ก” เอื้อมดาวพึมพำกับตัว ทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย “เปล่า...ไม่มีอะไรค่ะ” รีบปฏิเสธก่อนเสรีบยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบ “เป็นไง...อาหารอร่อยไหม” อาทิตย์พยายามชวนคุย และก็ยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นหญิงสาวพยักหน้าชอบอาหารที่ตนจัดให้ “งั้นเราเปลี่ยนมาคุยเรื่องโปรแกรมทัวร์วันพรุ่งนี้ดีกว่า...ผมกะว่า จะพาคุณไปเที่ยวดอยตุง ไปมนัสการพระธาตุดอยตุงก่อน แล้วเราค่อยไปต่อที่พระหนักดอยตุง...คุณว่าดีไหม” “เดี๋ยวนะคะคุณอาทิตย์ คุณพูดว่า...เรา อย่า บอกนะคะว่าหมายถึงคุณกับฉัน” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ก็ใช่สิครับ...อ้าว ผมคงลืมบอกไป ว่าพรุ่งนี้ผมจะเป็นไกด์นำเที่ยวให้คุณเอง” เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเอื้อมดาว ทำให้อาทิตย์รีบอธิบายต่อ “คือว่าพรุ่งนี้ไม่มีใครว่างนะครับ ผมเลยรับอาสาพาคุณไปเอง...คุณดาวอย่าทำหน้าอย่านั้นสิครับ คือพอดีผมรู้จักกับคุณปลายฟ้าน่ะครับ คุณฟ้าฝากผมให้ดูแลคุณดี ๆ เพราะคุณไม่ค่อยจะ...แข็งแรง เท่าไหร่” ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง “ฉัน...ฉัน ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” หญิงสาวพูดจาอ่ำอึ้ง ก่อนจะขอตัวกลับเข้าห้องแต่ต้องชะงักเพราะถูกมือใหญ่รั้งไว้ เอื้อมดาวค่อย ๆ ชักมือกลับ พร้อมกับมองหน้าอาทิตย์อย่างงง “ดาว พี่...เอ่อ ผมขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ” พูดจบก็รีบเข้าไปในบ้าน โดยไม่ทันสายตาที่มองตามด้วยความห่วงใยและระคนเสียใจอยู่ในที “พี่จะทำทุกทางให้ดาวจำพี่ให้ได้” เมื่อประตูปิดสนิทเอื้อมดาวยืนกุมหน้าอกอย่างตกใจ กับเสียงหัวใจที่เต้นระรัวเร็วผิดปกติ หล่อนไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนมาในชีวิต เพียงแค่สัมผัสเดียวจากชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักไม่นาน แต่กลับรู้สึกเหมือนคุ้นเคยมานาน สัมผัสอบอุ่นที่หล่อนมักจะฝันถึงเสมอ “คุณอาทิตย์ คุณเป็นใครกันแน่...เราเพิ่งพบกันหรือว่า เคยเจอกันมาก่อน” เอื้อมดาวได้แต่เฝ้าถามตัวเอง ก่อนจะค่อย ๆ ทิ้งตัวนั่งบนเตียงนอนนุ่มพร้อมกับยกมือกุมศีรษะไว้แน่น ทำไมช่วงนี้หล่อนถึงปวดหัวบ่อยอย่างนี้ ทั้ง ๆ อาการเหล่านี้หายไปนานแล้ว แต่ทำไม...ตั้งแต่ก้าวแรกที่มาถึงที่นี่ อาการปวดหัวเหมือนจะระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ ถึงได้กลับมาอีก เหมือนเมื่อครั้งที่หล่อนเพิ่งออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ ...ทำไม... จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 19 พ.ค. 49 21:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สำหรับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาใหม่ ลองไปมองหาความรักกับทริปก่อนๆ ของเราได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4336842/W4336842.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4340548/W4340548.html ให้ใจบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4355884/W4355884.html ให้ใจบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4363493/W4363493.html ให้ใจบอกรัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4375271/W4375271.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 19 พ.ค. 49 22:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไหน ๆ ๆ ก็รับหน้าที่เป็นคนเอามาลงแล้ว ขอระบายท้ายเรื่องสักเล็กน้อย...เนื่องจากว่า คณะทัวร์เคยพาขึ้นเหนือไปแล้วตั้งแต่ทริปแรก ดังนั้นทริปนี้เพื่อไม่ให้เพื่อน ๆ เบื่อ จึงเป็นทัวร์ระยะสั้น แค่สองตอนจบ ((กินแรงเพื่อนสักเล็กน้อย...เพราะทริปหน้าจะมาแบบม้วนเดียวจบ โอ้...ว้าว มีคนกินแรงกว่า ก๊ากกกกกกกกก))) แต่ไม่ว่าจะเป็นทริปไหน ๆ ๆ ๆ ก็ขอให้เพื่อนๆ  ๆๆ เที่ยวไปกับเราอย่างมีความสุขนะคะ... จากคุณ : มิมิ (samita) - [ 19 พ.ค. 49 22:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาขอเที่ยวดอยตุงด้วยคนค่ะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 20 พ.ค. 49 00:03:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^____^ จากคุณ : nongwin - [ 20 พ.ค. 49 01:11:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 555 ว้าว มีคนกินแรงกว่า ก๊ากกกกกกกกก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 20 พ.ค. 49 02:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮี่ๆ ทำไมดาวตัวจริงไม่หวานแบบนี้น๊า... ดาวตัวจริงออกจะวีน!!! (แว้กกก เดี๋ยวโดนตีหัว) อิอิ ทำไมนางเอกจำพระเอกไม่ได้ละเนี่ย น่าสงสารจริง คิดถึงปวีร์จัง ก๊ากกก เข้าเรื่องตัวเองซะงั้น มารอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!!! จากคุณ : ปัณณ์ (LonelySeason) - [ 20 พ.ค. 49 03:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัยต้องให้อาทิตย์จับนางเอกเขย่าๆซะหน่อย ความจำจะได้กลับมา แหะๆ รุนแรงไปไหม่นี่ จากคุณ : Honey P (Honey Pee) - [ 20 พ.ค. 49 09:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หุหุหุ เขย่าแล้วจำได้ หรือเขย่าแล้วจะหายหมดกันแน่น๊า ปวดหัวก็น่าจะลางดีนะ คงจะใกล้จำได้ล่ะมั้ง จากคุณ : pajan - [ 20 พ.ค. 49 11:09:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืม สงสัยจะความจำเสื่อมนะ พระเอกสู้ ๆ จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 20 พ.ค. 49 15:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อิอิ มีไม่มีทัวร์ไปทะเลบ้างเหรอจ้ะ จากคุณ : ธนารีย์ - [ 20 พ.ค. 49 22:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นึกว่าเรียกเอื้องแซะซะอีกล่ะ เข้าใจผิดมาตั้งนาน จากคุณ : scottie - [ 21 พ.ค. 49 11:25:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอื้องแซะก็มีค่ะคุณscottie  แต่คนละแบบ ที่เด่น ๆ จะมี เอื้องผึ้ง เอื้องคำ พวกนี้ล่ะค่ะ และแล้วก็มาเกาะทัวร์ต่อไป จากคุณ : รียา-อารียา - [ 22 พ.ค. 49 00:32:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : burin piggypink - [ 22 พ.ค. 49 13:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มันยังไงกันละเนี่ย จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 22 พ.ค. 49 14:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาทักทายมิมิ .... แล้วก็แอบแซวแกล้งนางเอกให้ความจำเสื่อม แงๆๆ น่าสงสารนางเอกจัง พระเอกจะทำไงให้นางเอกจำได้หละเนี่ยยย จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 22 พ.ค. 49 18:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 trip ทะเลไปกันแล้วค่ะ trip ที่ 3 ของเจ้าน้องปัณณ์ 555 สงสัย เขียนหน้าหนาว เลยพากันไปเหนือกันหมด แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 49 19:02:01 จากคุณ : pajan - [ 23 พ.ค. 49 18:59:57 ]