บรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน ลมพัดผ่านเข้ามา วันนี้นายนิธิต้องการเวลาสำหรับซะสางงานที่คั่งค้างใว้
เขานั้งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์มาเป็นเวลานานมากแล้ว ฝนเริ่มโปรยปลายลงมาเป็นละอองเล็กๆ ก้นเริ่มชาแล้วแฮะ นายนิธิอยู่ในชุดนอนกำลังสำรวจก้นของตนเองด้วยการจับๆครำๆดู  เขาลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายแล้วออกจากห้องไปยังตู้เย็นเพื่อหาอะไรกิน

นายนิธิเหลือบตาไปเห็นนาฬิกาเข้า บ่าย 2 โมงแล้วเหรอเนี่ย เสียงฝนตกดังขึ้น ฝนลงเม็ดมากขึ้นแล้ว นายนิธิหยิบนมจากในตู้เย็นมาถือดื่มแล้วเดินออกมาที่หน้าต่าง เม็ดฝนบนกระจกหน้าต่างเริ่มวิ่งแข่งกัน นายนิธิยืนจ้องมองอย่างพินิจขณะดื่มนมไปด้วย

กลับมาอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง นายนิธิวางนมใว้ข้างโต้ะใกล้มือ เขาเริ่มซะสางงานต่อ แต่แล้วอยู่นายนิธิก็เกิดเบื่อขึ้นมา อะไรกันจะเลิกแล้วเหรอ นายนิธิคิดกับตัวเอง นี่ยังไม่ถึงครึ้งเลยนะ นายนิธิเปิดเพลงฟังไปด้วยแก้เบื่อ
ขณะฝืนอาการเบื่อของตัวเองแล้วทำงานต่อ แต่ดูเหมือนเสียงเพลงจะไม่ใด้ช่วยอะไรมากนัก เสียงเพลงที่เปิดใว้ดูจะล่องลอยผ่านหูเขาไปซะเฉยๆ นายนิธิไม่ใด้ฟังเพลงที่ตัวเองเปิดใว้เลยแม้แต่น้อย เสียงเพลงเหล่านั้นกลับเข้ามาลบกวนสมาธิเขาจนเขารู้สึกเวียนหัว เขาตัดสินใจกดปุ่มปิดลำโพงลง
เวียนหัวแฮะขอพักก่อนละกัน นายนิธิหลับตาลงพักสายตา เสียงพลำฝนเบาลง จนเขารู้สึกได้ เย็นดีจังแฮะ ลมพัดพาเอาความชุ้มชื้นจากภายนอกเข้ามาสู้อัดๆห้องนี้ ลมอ้อนๆยังคงพัดโชยเข้ามา นายนิธิแทบจะเคริ้มหลับคาจอคอม เพื่อแก้ง่วง นายนิธิลุกขึ้นบิดขี้เกียจอีกครั้ง เอาละพักมาพอ ลุยต่อๆนายนิธิคิดกับตัวแล้วก็เริ่มทำงานต่อ

แต่แล้วนายนิธิก็หยุดชะงังงัน เมื่อตาของเขาเหลือบไปเห็นนกกระจอกกำลังค่อยๆขโยก ตัวเข้ามาไกล้ขวดนมข้างโต็ะคอมพิวเตอร์ไกล้ๆกับตัวเขา เข้ามาได้ไงละเนี่ย นายนิธิประลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “จิ๊บ จิ๊บ” นกกระจอกส่งเสียงร้องขึ้นมา มันค่อยๆขโยกตัวไปซ้ายทีขวาทีดูไร้เดียงสา นายนิธิมองไปที่ตัวนกกระจอกขณะวางมือลงบนคีย์บอธ เอาไงดีละเนี่ย หลังจากคิดอยู่นาน... ช่างมัน วันนี้ต้องรีบทำงานให้เสร็จนี่หว่า นายนิธิกลับไปทำงานต่อ

เสียงกดคีย์บอธดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง นายนิธิกระแทกปุ่ม Enter เสียงดัง นกกระจอกกระพือปีกลอยมาอยู่บนคีย์บอธ จ่องมองไปมาแสดงความอยากรู้อยากเห็น นายนิธิเหลือบมองอากัปกริยาของมันไปพราง เขายังคงทำงานต่อไป “จิ๊บ จิ๊บ”เจ้านกน้อยเรียกร้องความสนใจขึ้น “เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย”นายนิธิพูดขึ้น

เขาลุกขึ้นเดินไปหยิบนมจากในตู้เย็น เทใส่ชาม แดดเพิ่งจะมาออกรึไงกันเนี่ย นายนิธิเหลือบตามองออกไปข้างนอก เขายกชามกลับมาที่ห้อง เจ้านกน้ายได้หายตัวไปแล้ว “อาว ไปไหนแล้วละเนี่ย”นายนิธิกลับมาที่

คอมพิวเตอร์อีกครั้ง แต่เมื่อเขาเหลือบตามองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาก็ต้องตกตะลึกกับข้อความสุดท้ายที่ได้ถูกพิมษ์ไว้ -*-ลาก่อน-*- นั้นคือข้อความที่ถูกพิมษ์ใว้ เขารู้สึกไม่ดีเลยกับข้อความนี้ ใครมาพิมษ์ข้อความนี้ละ นายนิธิรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา มองไปรอบๆตัว อะไรกันเนี่ยนกตัวนั้น เขาหันกลับไปจ่องมองที่ข้อความนั้นอีกครั้ง-*- สัญลักษญ์แบบนี้ รึว่าจะเป็นหมอนั้น ด้วยความเป็นห่วงนายตัวไปที่โทรศัพย์ เขารีบหมุนเบอร์โทรศัพย์ไปหาเจ้าของสัญลักษย์นั้นทันที เสียงโทรศัพย์ดังไปหลายครั้ง “เฮ่ย!รับโทรศัพย์สิวะตั้ม” เสียงโทรศัพย์ดังเป็นเสียงยาวคล้ายกับเสียงสัญญานชีวิตของคนที่กำลังจะสิ้นลมไป นายนิธิรีบหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซร์พร้อมกับกระเป๋าเงิน แล้วขับมอเตอร์ไซร์ไปหานายตั้ม ทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดนอน
ตั้ม อย่าเป็นอะไรเลยนะ ทำไมนายถึงมาหาฉันละ หวังว่าฉันคงคิดมากไปเองนะ นายคงยังนอนสบายใจเฉิบอยู่เหมือนทุกทีนะ ระหว่างทางนายนิธิคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา ทันทีที่ถึงบ้านนายตั้ม นายนิธิโดดข้ามรั้วเข้าไป ทันใดนั้นเขาสังเกตุเห็นกระจกประตูหน้าทางเข้าบ้านถูกทุบใว้ ถูกขโมยขึ้นบ้านรึวะเนี่ย นายนิธิเข้าไปในบ้าน เมื่อเข้ามาในห้องครัว นายตั้มนอนจมกองเลือดอยู่ คือภาพแรกที่เขาใด้เห็น “ตั้น! ตั้ม!ตื่นสิวะนี่ไม่ใช้เวลามาเล่นตลกนะ”น้ำสั้นเครือขึ้นเลือยๆ “จะมาจากกันไปแบบนี้ไม่ใด้นะตั้ม”นายนิธิพยุงร่างผู้เป็นเพื่อนขึ้นอย่างทะนุทะนอม “ตั้ม!ตั้ม!”นายนิธิร้องเรียกอีกร้องด้วยหวังว่าผู้เป็นจะได้ยิน “นายยังไม่ได้บอกลาฉันเลยนะ” “ก็นั้นน่ะสิ”

เมื่อสิ่นเสียงจากนายตั้ม ทำให้นายนิธิยังพอมีความหวังที่เขาจะช่วยเพื่อนคนนี้เอาไว้ใด้ เขารีบแจ้งตำรวจขอรถพยาบาน ในที่สุดนายตั้มก็ปลอดภัย นกกระจอกตัวนั้นนายตั้มไม่รู้เลยว่ามันมาจากไหน เข้ามาได้ยัง แล้วออกไปอีท่าไหน ไม้รู้อีกว่าพิมษ์ข้อความนั้นได้ยังไง เขารู้แต่เพียงว่าตอนนี้เพื่อนของเขานั้นได้ปลอดภัยแล้ว

ไม่นานหลังจากเหตุการ์ณนั้นชีวิตของนายนิธิดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เขายังคงสะสางงานที่คั้งค้างใว้ในวันหยุดเหมือนเดิม แต่แล้วขณะที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับงานตรงนั้นเอง “จิ๊บ จิ๊บ”เสียงนกกระจอกเรียกร้องความสนใจก็ดังขึ้นอีกครั้ง

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 49 10:12:42

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 49 07:56:31