ช้าช้าก่อนมิตรกวีที่รัก
ผู้เพียรจักรจนาภาษาศิลป์
เพียงความคิดอิสระจะโบยบิน
ให้ลือระบิลอัตลักษณ์อักษรา
อิสระแล้วคิดจะเป็นขบถ
ละเกณฑ์-กฎ ลงวางอย่างไร้ค่า
ละรากเหง้าเฝ้ากระหายในจินตนา
ว่าเลิศกว่าเกณฑ์-กฎกวีวิถีเดิม
เข้าใจบ้างแต่กระจ่างอย่างปูหอย
มาล่องลอยชูคออ้างอย่างฮึกเหิม
มิลึกซึ้งถึงแก่นแท้แต่แต่งเติม
แล้วริเริ่มอวดคุณค่าอลังการ
เพ่งพินิจแล้วเอาใจไปสัมผัส
จนเจนจัดค่อยเติมกล้ามาอาจหาญ
ชำนาญสิ้นศิลปะกวีกานท์
หลอมวิญญาณเป็นเนื้อแท้แก่กล้ากวี
พัฒนาไปก็ยากไร้จากรากเหง้า
และแท้จริงก็ใช่เจ้าจักหลีกหนี
ขนบให้ที่เพียรหมายสดุดี
ยังคงมีสายธารเก่าส่งเจ้าไป
กฎเกณฑ์แห่งฉันทลักษณ์ใช่จักกั้น
การสร้างสรรค์งานกวีที่ยิ่งใหญ่
แท้ช่วยเคี่ยวขับขานกรองผ่านใจ
สัมผัสในอรรถรสอันงดงาม
แสวงหาเสรีอิสระ
ก็ใช่จะมีใครไปหวงห้าม
แต่อย่าเพิ่งล้าละพยายาม
ก่อนจะข้ามสู่เสรีที่จินตนา.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๔๙
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
23 พ.ค. 49 17:06:02
]
ช้าช้าก่อนมิตรกวีที่รัก
