รู้ไหม... ความรัก มันไม่ใช่เหตุผลเดียวของชีวิต
รู้ไหม...เราไม่สามารถอยู่ได้เพื่อความรักเพียงอย่างเดียว
ในเมื่อชีวิตมันยังมีองค์ประกอบอื่นๆมากมาย
ยังมีความฝัน มีหน้าที่ความรับผิดชอบมากมาย
จนบางครั้ง...เราก็ไม่สามารถที่จะอยู่แต่ในโลกของความรักได้
แต่...เราก็ไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากความรักได้เช่นกัน
ฉันอาจจะโง่ อาจจะเพี้ยนไปก็ได้
เมื่อวันหนึ่งเดินเข้าไปบอกเขา ให้เขาไปจากชีวิตฉัน
เขาควรจะไปทำหน้าที่ของเขา ไปทำตามความฝัน อย่าให้ตัวฉันต้องฉุดรั้ง
ให้เขาจมอยู่กับที่ตรงนี้เลย
เขาโกรธฉัน เขาต่อว่าฉัน บอกว่าฉันไม่รักเขาใช่ไหม ไม่เสียใจใช่ไหมที่เขาจะต้องไป
และนั่นหมายความว่า ถ้าเขาไม่มาเจอฉันอีก...ฉันก็ยังไม่รู้สึกว่าขาดอะไรใช่ไหม
ฉันเจ็บไปหมดทั้งใจ อยากบอกเขานัก...เขากำลังรู้สึกเช่นไร ฉันก็ไม่ต่างไปเลย
และยิ่งเจ็บมากกว่า เมื่อฉันเป็นคนบอกลาเขาก่อนแบบนี้
ฉันไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาในวินาทีที่นิ่งเงียบนั้น
ปล่อยให้ความอึดอัดรัดกายเราทั้งสองเอาไว้ในรถยนต์ของเขา
เขาหายใจฟึดฟัดแปลกๆ แน่นอนเขากำลังโกรธ...โกรธที่ทำไมเรื่องราวจะ
ต้องเป็นแบบนี้ด้วย
ฉันได้แต่มอง ด้วยไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกับเขานั่นแหละ
ก่อนที่เขาจะทำลายความเงียบนั้นลง
รักฉันไหม เขาถาม ... ฉันพยักหน้า
แล้วรู้ไหมฉันรักเธอ เขาถามอีก
... ฉันก็ยังคงพยักหน้าโดยไร้เสียงตอบรับใดๆ
แล้วทำไม...ถึงบอกให้ฉันไป...ไม่คิดถึงกันหรือถ้าฉันไป
ฉันอาจจะไม่ได้กลับมาก็ได้นะ
แล้วเขาก็เงียบ เหมือนกับจะรอให้ฉันตอบ
และฉันก็เอ่ยบอกออกมา
รู้ไหม...โลกนี้มันประกอบด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง
บางคนก็บอกว่าทะเลสวย แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการให้โลกนี้มีแต่ทะเล
เพราะถ้ามีแต่ทะเลเราก็อยู่ไม่ได้ มันจะต้องมีต้นไม้ มีผืนดิน มีอากาศ ...
นั่นหมายความว่า เราจะให้ความสำคัญ
กับแค่สิ่งสิ่งเดียวไม่ได้ ...พวกเราก็เหมือนกัน
เราจะมองแค่เราสองคนไม่ได้หรอก
ฉันก้มหน้าบอกเขาเบาๆ ไม่เงยหน้าสบดวงตาสีนิลของเขาแต่อย่างใด ฉันขี้โกงเองที่ไม่
อยากเห็นแววตาตัดพ้อหรือเจ็บปวดจากเขา ฉันไม่อยากร้องไห้ออกมาในเวลานี้
ไม่อยากร้องไห้กับความน้ำเน่าที่ฉันสร้างขึ้น
ฉันควรจะเป็นคน...คนธรรมดาที่หวงความรัก
ฉันควรจะรั้งเขาให้เขาไม่ไปไหนไกลๆ เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
แต่ว่า...ฉันกลับไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ ยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องการเขาเหมือนกัน
และเขาก็มีอีกหลายๆอย่างที่ต้องทำ...ไม่ใช่แค่รักฉันแล้วเราต้องอยู่ด้วยกัน
และทิ้งสิ่งเหล่านั้นเสียหน่อย
นั่นแหละ...คือเหตุผลที่ฉันต้องแกล้งน้ำเน่าเป็นคนดีแบบนี้
เขาถอนหายใจออกมาปลงๆ ราวกับเข้าใจที่ฉันบอกเป็นอย่างดี
ฉันเหลือบมองร่างสูงที่บัดนี้กำลังฟุบอยู่กับพวงมาลัยรถยนต์ เขาดูอ่อนล้า...
จนฉันต้องเบือนหลบด้วยความเห็นแก่ตัวอีกแล้ว...ฉันไม่อยากร้องไห้นี่!
ยังไงเธอก็อยากจะให้ฉันไป...ใช่ไหม
เขาถามออกมา เมื่อเขาเบือนหน้าหลบฉันบ้าง
ทุกคนรอการตัดสินใจของเธออยู่ เธอไม่ควรคิดนานเลยนะคะ ...
จะต้องมีอนาคตที่ดีกว่าที่นี่รอเธออยู่แน่ๆ อีกอย่างคุณพ่อเองก็อายุเยอะแล้ว
เธอน่าจะไปดูท่านที่โน่นมากกว่า
ฉันหมายถึงที่สหรัฐอเมริกา ครอบครัวเขาอยู่ที่นั่นกันหมด
พ่อของเขาเป็นคนที่นั่น และก็ต้องการให้ลูกชายคนเล็กไปดูแลใกล้ๆในยามชรา ...
เขากับแม่จึงต้องไป โดยทิ้งกิจการไว้ให้ญาติทำต่อ
นั่นหมายความว่า
...เขาอาจจะไปอยู่ที่นั่นเลยก็ได้
ยิ่งคิด ฉันก็ยิ่งปวดใจ...ฉันไม่อยากให้เขาไป ไม่อยากให้ไปจนอยากจะกลับคำพูด!
เธอบอกว่าชีวิตเราไม่ได้มีแค่ความรัก
...แต่รู้ไหม ถ้าฉันไป นั่นหมายความว่า
ชีวิตฉันก็จะขาดองค์ประกอบที่เรียกว่า ความรัก นะ
เธอรู้ไหม...ว่าการขาดองค์ประกอบนี้
มันทำให้คนเราทรมานได้ขนาดไหน
เสียงห้าวพูดขึ้นอีกครั้ง ฉันกลั้นน้ำตาไว้ใน
อกจวนเจียนจะหลั่งไหล
เมื่อฉันตอบเขาไปว่า
เธอไม่ได้ขาดความรักสักหน่อย...ฉันก็ยังให้ความรักกับเธออยู่เหมือนเดิม
อยู่ที่นี่...ที่เดิม
และถ้าความรักของเราสองคนเป็นองค์ประกอบให้กันและกันล่ะก็
ยังไงเราก็ต้องได้พบกัน เติมชีวิตเราให้เต็มได้...
ชีวิตเรายังมีอะไรอีกเยอะนะ เราไม่ได้มีแต่วันนี้สักหน่อย
แล้วอีกอย่าง... เพราะฉันรักเธอ ฉันถึงไม่รั้งเธอไว้ ...
เพราะฉันรักเธอ
น้ำอุ่นๆถูกปล่อยให้ไกลออกมาในคำสามคำสุดท้ายจนได้
ฉันสะอื้นเบาๆ ก่อนจะรู้สึกถึง
ความอบอุ่นที่สัมผัสลงกับเรือนผมของฉัน
เขากำลังลูบผมฉันเบาๆอย่างที่ฉันชอบให้เขาทำ
มันอบอุ่นเหมือนเดิม
ที่ไม่เหมือนเดิมคือเงียบเหงากว่าทุกที
ฉันก็รักเธอ...
และเขาก็กระซิบบอกกับฉันเบาๆด้วยเช่นกัน
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไป ... ไปเรียนต่อ และทำหน้าที่ลูกชายที่ดี
เรายังคงติดต่อกันเหมือนเก่า
แต่ที่ไม่เหมือนเก่าคือ...ข้างฉัน ไม่มีเขาอีกแล้ว
มีต่อค่ะ
จากคุณ :
iNt_GaL 
- [
26 พ.ค. 49 01:42:26
]
ความรัก...องค์ประกอบของหัวใจ (ซึ้งๆหวานๆ ไม่รู้จะหวานไหมนะ - - ไม่รู้ว่ามาอารมณ์ไหนเหมือนกันแฮะ...)
น่ารักมากเลยค่ะ ความรักแบบนี้ แต่ถ้าเลือกได้