ตอนที่ 1ค่ะhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4393874/W4393874.html
ตอนที่ 2 แรกพบ
30 พ.ค. วันแรกพบสัมพันธ์
อันฌิสามาถึงลานกว้างใต้ตึกอเนกประสงค์ก่อนเวลาที่รุ่นพี่นัดเกือบหนึ่งชั่วโมง เมื่อสักครู่ปลายฟ้าโทรมาบอกว่าเพิ่งออกจากบ้าน หญิงสาวกดเบอร์โทรศัพท์หาเพื่อนที่จบมาจากโรงเรียนเดียวกันแต่อยู่คนละภาควิชากับเธอ
ฮัลโหล พั้นช์ อยู่ไหนเนี่ย เสียงใสห้วนจัด ก็แม่เพื่อนตัวดีของเธอน่ะสิ นัดไม่เป็นนัด นี่ก็ไม่รู้ว่าหายไปอยู่ที่ไหน
แหม เสียงดุมาเชียว ฉันก็กำลังจะเดินไปหานั่นแหละ แวะซื้อของกินนิดหน่อยเอง รออยู่นั่นนะ เสียงหวานแบบแปร่งๆเอ่ยขึ้นอย่างเอาใจ
อันฌิสานั่งรอไม่นานนัก เพิ่มศักดิ์ หรือ พั้นช์ กะเทยร่างอรชร(ไปทางยักษ์วัดแจ้ง) ก็ส่งเสียงมาแต่ไกล
รอนานมั้ยแก เนี่ยซื้อลูกชิ้นมาฝากด้วย ได้ยินเสียงแล้วรู้ว่าต้องหิวแน่ๆเลย เพื่อนชาย(ใจหญิง)รีบยื่นถุงลูกชิ้นที่แวะซื้อมาเป็นอภินันทนาการแก่อันฌิสา ด้วยรู้อารมณ์หญิงสาวดี
เออ มานั่งได้แล้วไม่ต้องมาพูดมากหรอก ดีนะว่ามีเพื่อนมาด้วยไม่งั้นแกเละแน่ พูดพร้อมกับยิ้มเผื่อแผ่ไปยังคน 3-4 คนด้านหลังเพื่อน
นี่เพื่อนๆฉัน คนนี้ดาว คนนี้โอ น้ำ นั่นปอ ส่วนคนนี้ดิว เพื่อนโรงเรียนเก่าของนังโอมัน และทุกคนนี่อิ้งเพื่อนโรงเรียนเดียวกับพั้นช์เองค่า เพิ่มศักดิ์ เอ้ย พั้นช์ จีบปากจีบคอแนะนำ
หวัดดีอิ้ง ดิวเห็นอิ้งตั้งแต่วันปฐมนิเทศแล้วล่ะ ผู้ชายที่นั่งตรงหน้าเอ่ยทัก ในขณะที่อันฌิสาได้แต่ทำหน้างงๆ
เหรอ เห็นที่ไหนล่ะ เราว่าวันนั้นเราก็อยู่แต่ในห้องภาคตลอดเลยนะ
ก็เห็นที่ห้องภาคนั่นแหละ ดิวก็อยู่ภาคเดียวกับอิ้งนะ สงสัยจะจำดิวไม่ได้ล่ะสิเนี่ย คนตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆ ก็แหมความจริงวันนั้นรุ่นพี่ก็ให้ทำความรู้จักกันแล้ว แต่ด้วยจำนวนคนที่ค่อนข้างเยอะ เธอก็เลยยังจำชื่อใครไม่ได้มากนัก
เอ่อ อืมขอโทษนะ เราก็อยู่กับฟ้าทั้งวันเลยไม่ค่อยรู้จักใครน่ะ
ไม่เป็นไรหรอก ก็เรายังอยู่ด้วยกันอีกนานนี่ แล้วอีกอย่าง อิ้งต้องยังไม่รู้แน่เลย ว่าเราสองคนมีพี่เทคคนเดียวกัน ดนัยณัฐยักคิ้วพลางหยิบตะเกียบขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบเท่ ส่งให้อันฌิสาดู
อืม จริงๆด้วย บังเอิญจังเลยนะ หญิงสาวยิ้มได้เป็นครั้งแรกของวัน
นี่ๆ จะคุยกันอีกนานมะ ดิวนี่ล่ะก็ คนสวยให้ท่าตั้งนานทำเป็นไม่ยอมคุย เชอะ กะเทยที่นั่งฟังบทสนทนาอยู่นานเอ่ยขึ้น เรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งโต๊ะ ยกเว้นแต่ดนัยณัฐที่เพียงแค่ส่งยิ้มแหยๆกลับไปให้เท่านั้น
++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงกลองในจังหวะสามช่าดังกระหึ่มจากใต้อาคารกระจายไปทั่วสารทิศ ปลุกอาการคึกคักได้จากทุกคนที่ได้ยิน รุ่นพี่ชายหญิงที่แต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีขาวอันเป็นเครื่องแต่งกายของสตาฟฟ์กำลังทำหน้าที่เอนเตอร์เทนรุ่นน้องอย่างสุดฤทธิ์
ซู่ซ่า ซู่ๆซ่าๆ ปาทังก้าปาทังกี้ เฟรชชี่ ซูซี่ ปาทังกี้ปาทังก้า
น้องคะ เดี๋ยวพี่จะให้น้องๆเล่นเกมสร้างมิตรภาพกันก่อน ตอนนี้เราอาจยังไม่ค่อยรู้จักกัน แต่ต่อไปไม่ว่าจะอีกปี สองปี หรือ สี่ปี เราจะยังคงอยู่ด้วยกันแบบนี้ เพราะฉะนั้นต้องทำความรู้จักกันไว้ จะได้มีเพื่อนมากๆ กติกามีอยู่ว่า พอพี่เป่านกหวีด 1 ที ให้น้องวิ่งไปหาเพื่อนมา 1 คน จะชายหรือหญิงหรือผู้ฉิงก็ได้นะคะ จากนั้นให้ถามชื่อ ชื่อเล่น ภาควิชาของเค้าไว้ สลับกันนะคะ พี่จะเป่าไปเรื่อยๆ ก็ให้น้องเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ พอเกมจบ พี่จะถามชื่อเป็นการสุ่มให้น้องช่วยกันตอบ ถ้าตอบได้มีรางวัลด้วยนะ เอาล่ะค่ะ จะเริ่มแล้วนะ
ปรี๊ดดดดดด
อันฌิสากับปลายฟ้ากระโดดแยกจากกันทันที ต่างคนก็ต่างวิ่งหาคู่ อันฌิสากำลังมองหาเพื่อนผู้หญิงสักคน แต่ดูเหมือนทุกคนจะมีคู่กันหมดแล้ว เมื่อหันกลับไปมองทางปลายฟ้า หญิงสาวก็ได้คู่แล้วเป็นผู้ชายที่ดูไม่ค่อยจะเหมือนผู้ชายเท่าไหร่ เวลากำลังจะหมดแล้วด้วยสิ เป็นไงเป็นกัน
ฟุ่บ
ดนัยณัฐครับ ชื่อเล่นชื่อดิว อยู่เมเจอร์คอมพิวเตอร์ ดนัยณัฐที่มาจากไหนไม่รู้ฉุดแขนหญิงสาวไว้พอดี อันฌิสาหันหน้ามาขอบคุณด้วยความโล่งอก
แต้งค์กิ้วนะดิว เกือบแย่แน่ะ ไม่ต้องแนะนำล่ะมั้ง รู้แล้วนี่
อ้าว ไม่ได้สิ กติกาต้องเป็นกติกา ขนาดดิวยังแนะนำตัวก่อนเลย ดนัยณัฐพูดเสียงกลั้วหัวเราะ ดูเหมือนคนตรงหน้าเขาจะเจ้าเล่ห์ไม่เบา ขนาดกติกาเกมยังแอบโกงเฉยเลย
ดิฉันชื่ออันฌิสา ชื่อเล่นอิ้ง เมเจอร์คอมเหมือนกัน พอใจยังคะ คุณระเบียบ อันฌิสาย่นจมูกใส่ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ ซึ่งคนเจ้าระเบียบก็เพียงแค่ค้อมศีรษะลงเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้
ปรี๊ดดดดด
เสียงนกหวีดดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งคู่จึงแยกจากกันไปหาเพื่อนใหม่ แล้วคราวนี้อันฌิสาก็ไม่พลาดเหมือนคราวที่แล้ว เพราะหญิงสาวกระโจนไปตะครุบเพื่อนผู้หญิงตัวเล็กๆท่าทางน่ารักได้คนหนึ่ง
หวัดดีค่ะ เราชื่ออันฌิสา ชื่อเล่น อิ้งนะ อยู่ภาคคอม เธอล่ะ
เราชื่อมณทิรา ชื่อเล่นมิ้นท์ อยู่ไฟฟ้าจ๊ะ ผู้หญิงตรงหน้าพูดด้วยรอยยิ้มสดใส อันฌิสาเพิ่งสังเกตว่า คนตรงหน้าตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย เหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบยังไงยังงั้น ดูสวยงามบอบบางและน่าถนุถนอม
ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ มิ้นท์ หวังว่าคงจะได้เจอกันอีกนะ อาจฟังดูเหมือนเป็นคำพูดทักทายตามมารยาท หากแต่คนพูดกลับรู้สึกว่ามันจะเป็นไปได้ตามนั้นจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทำไงดีอ่ะฟ้า เราลืมเอาสมุดมา วันนี้เลกเชอร์วันแรกด้วยดิ อันฌิสาบอกปลายฟ้าด้วยท่าทางเป็นกังวล
อ้าวทำไงล่ะ เรามีเล่มเดียวด้วย เอางี้เดี๋ยวเราฉีกแบ่งให้แล้วกันนะ
ไม่เป็นไรฟ้า อย่าฉีกเลย อาจารย์เริ่มสอนแล้วด้วย ฟ้าจดไปก่อนแล้วกัน เผื่อเราจดไม่ทันจะได้ยืม หญิงสาวบอกเมื่อเห็นปลายฟ้าทำท่าจะฉีกสมุดส่งให้
อิ้ง เอาของดิวแล้วกัน ดนัยณัฐที่คงจะได้ยินบทสนทนาของสองสาวยื่นสมุดเล่มหนาสีฟ้าส่งมาให้จากด้านหลัง
แล้วของดิวล่ะ เดี๋ยวก็ไม่มีจดหรอก อันฌิสาที่รับสมุดมาแล้วก็เปลี่ยนใจส่งกลับไปใหม่ด้วยกลัวว่าคนที่ส่งมาจะไม่มีใช้
ของดิวมี 3 เล่ม แล้ววันนี้ก็เรียนแค่ 2 ตัวเอง อิ้งเอาไปใช้เถอะ คนมีน้ำใจส่งยิ้มกว้างขวางมาให้ สรุปว่าอันฌิสาก็ทำได้เพียงแค่กล่าวขอบคุณเบาๆ แล้วหันกลับมาตั้งหน้าตั้งตาจดเลกเชอร์ตามสไลด์ที่ตอนนี้อาจารย์สอนผ่านไปแล้วหลายแผ่น
ฟ้า อิ้ง ไปกินข้าวกัน เพื่อนผู้หญิงที่เรียนด้วยกันเอ่ยชวนเสียงใส
อืม ไปสิ กินที่ไหนดีล่ะ อิ้งว่าไง ปลายฟ้าตอบรับคำชวนและไม่ลืมที่จะหันมาถามความเห็นอันฌิสาด้วย
ยังไงก็ได้นะ ตอนนี้พยาธิในกระเพาะเราออกมาเต้นระบำกันหมดแล้ว คนพูดทำหน้าเหมือนคนป่วยพลางเอามือลูบท้องเป็นการยืนยัน
เมื่อทั้งหมดเดินมาถึงโรงอาหาร โต๊ะที่ว่างก็ถูกจับจองจนเกือบหมด ถึงจะว่างแต่ก็ไม่พอจำนวนคนทั้งหมดอยู่ดี
อิ้ง ฟ้า ทางนี้ เมทัศน์ เพื่อนภาควิชาเดียวกันตะโกนพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ทั้งหมดมานั่งด้วยกัน อันฌิสาจึงส่งสัญญาณไปว่าจะไปซื้อข้าวก่อนแล้วจะกลับมานั่ง
วุ้นเส้นต้มยำส่งกลิ่นหอมหวนถูกวางลงบนโต๊ะ ตามมาด้วยเจ้าตัวที่พร้อมจะก้มหน้าก้มตากินอย่างเต็มที่ ถ้าไม่ติดที่ความรู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ เงยหน้าขึ้นมาก็เจอดนัยณัฐส่งยิ้มข้ามฟากมาให้ ซึ่งหญิงสาวก็เพียงแค่ส่งยิ้มกลับไปแล้วหันมาจัดการเสบียงตรงหน้าต่อ
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 49 20:38:43
จากคุณ :
Snow_PuFF 
- [
26 พ.ค. 49 20:37:38
]
กาลครั้งหนึ่งที่เรา(เคย)รักกัน ตอนที่ 2 แรกพบ ฮือๆ เข้ามาอ่านกันหน่อยค่า
