* เหตุการณ์ ชื่อ และพฤติกรรมในเรื่อง เป็นสิ่งสมมติจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้น โปรดอย่าสับสนหรืออ้างอิงกับความเป็นจริง
แปดนาฬิกา ห้านาที
"อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านกำลังอยู่กับ สวพ.69 ทราฟฟิคโลว์ และผม บุลชิต เลิศสุด
วันนี้เราเริ่มต้นวันกันด้วยข่าวที่ไม่สู้จะดีนัก มีรายงานเหตุเพลิงไหม้ตั้งแต่เวลาประมาณเจ็ดโมงกว่าที่บริเวณถนนจันทร์ เรามารับฟังรายงานจากเหยี่ยวข่าวอาสาสมัครกันครับ"
"สวัสดีครับ คุณอัสนี"
"สวัสดีครับ คุณบุลชิต"
"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ"
"ครับ สวัสดีครับ"
"คุณอัสนีครับ รายงานได้เลยครับ กำลังออกอากาศอยู่"
"ฮัลโหล ฮัลโหล _่าเอ๊ย สัญญาณแ_่งห่วยแตก ALSเฮงซวย ห่วยพอๆกับเจ้าของมัน....."
"เอ่อ..เราพักกันสักครู่ เดี๋ยวกลับมาพบกันใหม่ครับ"
"......................................"
"สวัสดีอีกครั้งครับคุณอัสนี ได้ยินชัดแล้วนะครับ"
"สวัสดีครับ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในจุดเกิดเหตุที่ถนนจันทร์ อาคารที่กำลังเกิดเพลิงไหม้เป็นอาคารพาณิชย์สี่ชั้น ดัดแปลงเป็นโรงงานทอผ้า อยู่ในซอยค่อนข้างแคบ"
"มีคนติดอยู่ในอาคารไหมครับ"
"เข้าใจว่าไม่นะครับ เพราะโรงงานยังไม่เปิด แต่คงต้องรอรายงานจากเจ้าหน้าที่อีกที"
"เจ้าหน้าที่ไปถึงจุดเกิดเหตุแล้วใช่ไหมครับ"
"มาถึงแล้วครับ แต่รถดับเพลิงยังติดอยู่ช่วงกลางซอย เนื่องจากมีรถจอดขวางในที่ห้ามจอด พวกมักง่ายน่ะครับ ทำให้ชาวบ้านเขาต้องเดือดร้อน"
"เอ่อ ขอบคุณมากนะครับ คุณอัสนี ตอนนี้ผมมีสายเข้าจากดาบตำรวจพรสวรรค์ เราจะกลับไปฟังรายงานด้านการจราจรกันก่อน แล้วค่อยกลับมาสอบถามความคืบหน้ากับคุณอัสนีอีกทีนะครับ"
แปดนาฬิกา ยี่สิบหกนาที
"ท่านผู้ใช้รถใช้ถนน ก็ใจเย็นๆกันหน่อยนะครับ เช้านี้การจราจรโดยรอบถนนจันทร์ค่อนข้างติดขัด เกิดเหตุเพลิงไหม้แต่เช้า ขณะนี้เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่กำลังดำเนินการให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มกำลังความสามารถ เรามารับฟังความคืบหน้าจากดาบตำรวจพรสวรรค์กันครับ สวัสดีอีกครั้งครับดาบตำรวจ"
"ครับ คุณบุลชิต การจราจรในวันนี้จัดอยู่ในขั้นโกลาหลครับ โดยเฉพาะบริเวณ สาธร สีลม พระรามสี่ พระรามหก พระรามเก้า ลาดพร้าว สุขุมวิท นางเลิ้ง สนามหลวง ราชดำเนิน รัชดา รามคำแหง เยาวราช ...."
"สรุปว่า ติดทั่วทั้งเมืองเลยแล้วกันนะครับดาบตำรวจ"
"ครับ ครับ แนะนำให้หลีกเลี่ยงทางหลักครับ ใช้เส้นทางลัดหรือวงแหวนรอบนอกไปเลยจะสะดวกกว่าครับ"
"แล้วบริเวณถนนจันทร์เป็นอย่างไรบ้างครับ"
"ไม่ขยับเลยครับ แนะนำให้หลีกเลี่ยงไปใช้ทางลัดบริเวณซอยนวลฉวีหนึ่งหรือสองแทนครับ"
"แล้วเหตุเพลิงไหม้ควบคุมได้หรือยังครับ"
"ครับ รถดับเพลิงเข้าได้แล้ว แต่เจ้าหน้าที่ยังไม่เริ่มฉีดน้ำครับ"
"อ้าว มีเหตุขัดข้องอะไรเหรอครับ"
"ครับ ครับ ไว้หลังไมค์แล้วกันครับ"
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับดาบตำรวจ"
เก้านาฬิกา
รถเอสยูวีคันโตสีดำมันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงออกจากทางลัดเลียบคลองเชื่อมต่อไปยังซอยนวลฉวีสอง
"คุณไม่หยุดลงไปดูเขาหน่อยเหรอ" หญิงสาวบนเบาะผู้โดยสารหันไปถามด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น
"คุณจะบ้าเหรอ รู้ได้ไงว่ามันไม่ได้แกล้งล้ม แล้วหลอกปล้นเรา แถวนั้นยิ่งใกล้สลัมอยู่" ชายหนุ่มตอบ แววตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกรอบหนาดูราบเรียบไร้อารมณ์
"คุณน่ะสิบ้า ใครจะแกล้งได้เหมือนขนาดนั้น เราน่าจะกลับไปดูนะ จะตายรึเปล่าก็ไม่รู้ ชนแรงขนาดนั้น" หญิงสาวหน้าซีดเผือก
"ช่วยไม่ได้ มันซิ่งมอเตอร์ไซค์ไม่ดูตาม้าตาเรือเอง หมวกกันน็อคก็ไม่ใส่ ถ้าตาย ก็สมควร" ชายหนุ่มกระแทกเท้าลงบนคันเร่ง
"เอ้า ซวยแล้ว ตำรวจเรียก"
ดาบตำรวจพรสวรรค์เริ่มปฏิบัติการยามเช้า "สวัสดีครับ จุดนี้ห้ามเลี้ยวนะครับ"
"ขอโทษทีครับ วันนี้รถติดเหลือเกิน ผมเลยขอลัดนิดหน่อย"
"มันมีเหตุเพลิงไหม้ใกล้ๆนี้น่ะครับ ติดกันทุกคนล่ะ ผมขอใบขับขี่หน่อยนะครับ"
"ช่วยหน่อยนะครับสารวัตร"
ชายหนุ่มพับธนบัตรสีแดงสดสอดใต้บัตรสมาชิกแพทยสภาสีเขียวหัวเป็ดยื่นส่งให้นายตำรวจ
"นายแพทย์เทพพนม อ้าว เป็นคุณหมอเหรอครับ" ดาบตำรวจใช้มือขวารับ มือซ้ายเลื่อนเก็บธนบัตรเข้ากระเป๋าอย่างนุ่มนวลและรวดเร็วราวกับนักมายากล
"ครับผมรีบไปทำงานน่ะครับ มีคนไข้จะคลอดรออยู่"
"อย่าขับเร็วนักนะครับคุณหมอ" ดาบตำรวจคืนบัตรให้กับชายหนุ่ม
ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆพร้อมกับกดเลื่อนปิดกระจก
-- ก๊อก ก๊อก ก๊อก --
"เดี๋ยวครับ เดี๋ยวครับ" ดาบตำรวจเคาะกระจกเสียงดัง
"ภรรยาคุณหมอเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ดาบตำรวจชายตาไปยังหญิงสาว ดวงตาของเธอแดงกล่ำในขณะที่ใบหน้าซีดไร้สีเลือด
"เอ่อ เธอไม่สบายนิดหน่อยครับ"
"อ๋อ ครับ ครับ"
เก้านาฬิกา ยี่สิบห้านาที
"เสียชีวิตแล้วเหรอครับ ดาบตำรวจ"
"ครับ สภาพศพเป็นเด็กวัยรุ่นผิวสองสี คาดว่าขี่มอเตอร์ไซค์โดยไม่สวมหมวกกันน็อค วิ่งออกจากซอยไต้ฝุ่นด้วยความเร็วสูง ปะทะเข้ากับรถใหญ่ คาดว่าเสียชีวิตทันทีครับ"
"มีผู้เห็นเหตุการณ์ไหมครับ"
"ยังไม่มีผู้แสดงตนว่าเห็นเหตุการณ์ครับ"
"ขอบคุณครับดาบตำรวจพรสวรรค์"
เก้านาฬิกา สามสิบเอ็ดนาที
เด่นยืนนิ่งงงงันกับภาพเบื้องหน้า เปลวเพลิงที่ลุกโชนเผาผลาญโรงงานขนาดใหญ่กำลังลุกไหม้ในใจเขาเช่นกัน ห้าปีที่เขาหันหลังให้กับอาชีพในโลกมืด มาตั้งใจทำงานเก็บหอมรอมริดจนได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้คุมคนงานเมื่ออาทิตย์ก่อน ความฝันและความหวังของเขากำลังละลายไปกับเปลวเพลิง ทั้งความมั่นคงทางการงาน สังคมคนที่ยอมรับในตัวเขา แล้วยังเงินเดือนอีกสามเดือนที่ค้างเบิกจ่าย ในวินาทีนั้นที่คำว่าเงินเดือนผุดขึ้นมาในสมอง สายตาอันเลื่อนลอยของเขาก็พลันสะดุดเข้ากับภาพชายวัยกลางคนขาวท้วมที่อยู่ห่างออกไปสิบเมตร เขามุ่งหน้าไปหาชายผู้นั้นทันที
ชายผู้นั้นยังไม่รับรู้ถึงการปรากฏตัวของเด่น แม้ว่าเด่นจะเดินเข้าไปใกล้พอที่จะได้ยินบทสนทนาระว่างชายผู้นั้นกับชายอีกคนในชุดตำรวจดับเพลิง
"คุณตำรวจ คอนนี้ผมไม่มีเงินสดในมือจริงๆ ต่อน้ำเข้าไปก่อนได้ไหม สองแสนน่ะผมให้แน่"
"ลูกน้องผมเขาก็พยายามต่อกันอยู่ แต่สงสัยมันตาลาย ไม่ค่อยมีเงินกินข้าว"
"คุณพี่จะให้ผมทำยังไง ตอนนี้ผมไม่มีจะให้จริงๆ จะปล่อยให้มันไหม้ไปทั้งซอยเลยเหรอ รถก็ติดกันโกลาหลไปทั้งเมืองแล้ว"
"เอางี้ เสี่ยเอาเท่าที่มีติดตัวมา ให้เป็นกำลังใจ ให้เด็กๆผมมันทำงานได้หน่อย นาฬิกาเสี่ยสวยดีนี่"
"เอ้า ผมถอดให้ไปเลย โรเล็กซ์ของแท้นะ"
"สร้อยพระเสี่ยล่ะ ผมดูหน่อยได้ไหม ผมมันพวกธรรมธัมโม ชอบบูชาพระ"
"อันนั้นผมขอเถอะครับ ผมบูชาท่านมานานมากแล้ว"
"โรงงานกับพระ เสี่ยจะเอาอะไร"
จากคุณ :
Cafe_noir
- [
27 พ.ค. 49 11:29:13
]