นายประสาน กอบจิตหอบเอกสารหนาแปดสิบแผ่นกว่าไว้แนบอก สาวเท้าขึ้นบันไดกระทรวงอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือสัมผัสที่บานจับไม่ถึงเสี้ยววินาทีก็ปล่อยมือ ให้ประตูเปิดออก กระทรวงยังวุ่นวายเหมือนเดิม ทั้งคนทั้งหุ่นยนต์เคลื่อนไหวไม่ยอมหยุด คะเนทิศทางและจุดหมายไม่ได้ รอไม่นานนักประสานก็ได้รับหุ่นผู้ช่วยหนึ่งตัว มันเข้ามาขอรับเอกสารไปถือ แล้วแหวกทางฝูงชนให้นายประสานเดินไปขึ้นลิฟต์แก้วได้

ลิฟต์พานายประสานพร้อมหุ่นยนต์ขึ้นไปถึงชั้นบนสุด เลขานุการเป็นผู้หญิงสวยที่เขาเคยเจอหน้าด้วยหลายครั้งแล้ว เธอแตะหูฟังโทรศัพท์ให้กั้นเสียงแล้วยิ้มให้นายประสานอวยพรให้เขาโชคดี

ประตูเปิดออก ปลัดกระทรวงวิทยาศาสตร์หันหลังให้เขาพร้อมเอกสารสีน้ำตาลที่จำได้ว่าเป็นรายงานความคืบหน้าต่อกระทวงเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

ท่านปลัดกระทรวงผายมือให้นั่ง หุ่นผู้ช่วยวางเอกสารของเขาไว้ที่โต๊ะเตี้ยข้างๆ แล้วมันก็ถอยหลังออกไป


“ผมอ่านผลประมวลล่าสุดของคุณแล้ว” นายประสานนั่งนิ่งสบสายตาอันแน่วแน่ของท่านปลัด “คุณประสาน คุณรู้ดีว่าชาติเราไม่เคยปิดบังเรื่องประวัติศาสตร์ เพราะถือว่าความผิดพลาดใดๆต่างเป็นบทเรียน แต่ถ้าปล่อยเรื่องนี้ออกไปต่อสาธารณชนแล้วเรื่องมันจะไม่จบดีนะครับ”

“ผมมั่นใจ ทีมสำรวจของผมก็มั่นใจ ตัวอย่างจากแหล่งขุดค้นที่บางกอกนำไปสู่ข้อสรุปเพียงข้อเดียว ผมไม่มีทางบิดเบือนข้อสรุปของผมและทีมของผมแน่นอน”

“ไม่จบดีนี่หมายถึงคุณอาจจะตายก็ได้นะ”

“ผมเข้าใจดี แต่หลักฐานย่อมเป็นหลักฐาน ไม่อาจบิดเบือนเป็นอย่างอื่นได้ เราอาจจะอ้างว่าพยานโกหก แต่หลักฐานย่อมเป็นหลักฐาน”

“คุณประสาน ชาติของเราเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ ย้อนรอยไปได้ถึงสมัยมนุษย์ยังอยู่เป็นเผ่า เราเรียกผู้ปกครองของเราว่าบิดา เราเริ่มปั้นเครื่องดินเผา แล้วสร้างชาติด้วยที่ดินอันสมบูรณ์ ผู้คนของเราพูดภาษาที่มีความศักดิ์สิทธ์และเก่าแก่ เรารักชาติของเรายิ่งชีพ ผลการวิเคราะห์ของคุณจะทำให้ผู้คนแตกตื่น คุณกำลังจะดึงเอาส่วนหนึ่งของชีวิตพวกเราไป”

นัยน์ตาของท่านคลอด้วยหยาดเล็กๆ ประสานเริ่มพูดตะกุกตะกัก ปล่อยคำขอโทษออกมาอย่างไม่แน่ใจ

"ขอโทษครับ ผมไม่สามารถปล่อยให้ผู้คนเพียงหยิบมือหนึ่งขัดขวางความจริงทางวิทยาศาสตร์ได้ครับ"

ท่านถอนหายใจ "ผมไม่มีสิทธ์อะไรที่จะห้ามเรื่องนี้ แต่ผมมีสิทธ์ในฐานะมนุษย์คนหนึ่งขอเตือนคุณว่าคุณอย่าตีพิมพ์เรื่องนี้ดีกว่า โยนมันทิ้งหลุมไปเสีย แล้วอย่าคิดถึงมันอีก"



นายประสานนึกถึงใบหน้าของทีมงานทั้งสามสิบหกชีวิต ตลอดเวลาสองปีที่ทำงานด้วยกันมา ตั้งแต่วันแรกที่ตกลงพร้อมใจจะทำงานนี้เพื่อค้นหาความเป็นมาของชาติ จนกระทั่งเขารู้จักครอบครัวของทุกคนเป็นอย่างดี เขานึกถึงตอนที่ลุยโคลนในชุดป้องกันรังสี ตอนที่เครื่องขุดเจาะร่างของเพื่อนร่วมงานไปสองคน เขานึกถึงตอนที่ติดค้างอยู่ในโบราณสถานนั้นแล้วทีมงานลุยซากคอนกรีตเข้ามาช่วย เขานึกถึงใบหน้าเมื่อเขาประกาศให้ทุกคนทราบว่าสิ่งที่พวกตนค้นพบคืออะไร ใบหน้าช่างหลายหลากด้วยอารมณ์







อารมณ์ดีใจและตกใจพร้อมความกลัว





เขาตีพิมพ์ผลการสำรวจ โดยมีกระทรวงวิทยาศาสตร์รับรองเช่นผลการสำรวจทั่วๆไป อิสระทางปัญญาและความคิดย่อมมาก่อนผลประโยชน์ส่วนตัว กระทรวงออกมากล่าวทีหลัง

ชาติที่อ่านหนังสือปีละหกสิบเล่มและไม่เคยตกเป็นทาสของชาติใด สองวันหลังจากผลการสำรวจเผยแพร่ออกไป ชาติเดียวกันนั้นตกใจและงงงวย คนที่ได้อ่านต่างรู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบ ผลการสำรวจนั้นตรงไปตรงมาอย่างน่าตกใจพร้อมทั้งเข้าใจได้ง่ายแต่ตรงกันข้ามกับทุกสิ่งที่เคยเชื่อ

"นี่มันไม่ใช่นิสัยของเรา" ศาสตราจารย์ด้านมนุษยศาสตร์ท่านหนึ่งกล่าวหลังอ่านผลการสำรวจ "หากกลับด้านกันผมจะเชื่ออย่างสนิทใจ แต่นิสัยคัดลอกและเลียนแบบไม่ใช่นิสัยของชาติเราเลย"

ตามาด้วยกระแสหนึ่งเริ่มด้วยศาสตราจารย์อีกท่านจากคณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยดัง โจมตีผลการสำรวจ

"ผลการสำรวจเป็นของเก๊และเราได้มาถึงจุดสิ้นสุดของกระทรวงวิทยาศาสตร์แล้ว"



จากชาติที่ไม่เคยโกรธเคืองสิ่งใดง่ายๆก็ลุกฮือขึ้น ผู้คนรุมล้อมบ้านพักของนายประสานหลายหมื่นคน ด่าทอด้วยคำโบราณที่ค้นมา หมายให้ผลโดยตรงกับนักโบราณคดี ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนอกจากคำผรุสวาทอยู่สองอาทิตย์ จึงมีคนเริ่มปาสิ่งของเข้าไปในบ้าน ตามด้วยการจับนายประสานออกมาให้กล่าวขอโทษ

นายประสานไม่อาจทำเช่นนั้นได้ ฝูงชนจึงเตะและกระทืบถึงแก่ชีวิต แบบที่คนสมัยโบราณเรียกรุมประชาทัณฑ์


ก่อนนั้นนายประสานได้นำตัวอย่างของสิ่งที่ค้นพบฝากไว้กับผู้ช่วย ส่วนหนึ่งของมีรายการดังนี้


หนังสือภาพ

นิยาย

เครื่องแต่งกาย

วีดีทัศน์บนจอภาพ

เครื่องประทินโฉม

เครื่องหน้าของสาวรุ่น

พาหนะ

อุปกรณ์สื่อสาร

อาหาร

เครื่องกลและสมองกล

สื่อสารนิเทศน์



จากหนังสือ ”ผลการสำรวจจากบางกอก” โดยประสาน กอบจิตและคณะ หน้าที่๘๐ ย่อหน้าสุดท้าย นายประสานกล่าวว่า

" จากหลักฐานทั้งหลาย สรุปได้ว่าในบริเวณภูมิภาคนี้ไม่เคยมีกลุ่มชนชื่อไธยมาตั้งแต่ปีสองพันห้าร้อยห้าสิบ แต่เป็นชนชาวจาปัน หรือ ยีปุน คำที่ออกเสียงว่าไทนั้นอุปโลกน์ขึ้นมาตามเรื่องเพ้อฝัน ไม่เคยมีอยู่จริง ต่อไปถูกนำไปใช้จนแพร่หลาย ซึ่งจำเป็นต้องศึกษากันต่อไป”


-----------------------------------------------------------------------------------







































ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
อยากให้คิดว่า คุณประสานก็คนๆหนึ่งเหมือนกัน
อยากพูดมากกว่านี้แต่ไม่ดีแล้ว

แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 49 08:27:54