PANTIP.COM : W4411998 Just Married!!! แพมแต่งงานแล้วค่ะ!!! แต่... [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

บอกตรงๆว่า ยิ่งใกล้วันแต่งงาน แพมก็ยิ่งกลัวมากขึ้นทุกที โดยไม่รู้ว่าตัวเองกลัวอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆก็คือ แพมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าแพมจะอยู่ร่วมห้องกับใครได้ยังไง โดยเฉพาะกับผู้ชาย! มันนึกไม่ออกจริงๆค่ะ ก็บอกแล้วว่าแพมยังไม่พร้อมๆ พี่ภูก็ไม่เชื่อ อายุไม่ใช่ตัวบอกว่าเราพร้อมจะแต่งงานแล้วซะหน่อย

ส่วนอีกเหตุผลนึง ก็มีสาเหตุมาจากตัวพี่ภูอีกนั่นแหละ แต่พี่ภูคงจะไม่มีวันนึกไปถึง

มีอยู่วันนึง แพมกำลังอยู่บ้านคนเดียว วันนั้นแพมลางานเพราะใกล้วันเช็งเม้งหรือไงนี่แหละ แพมจะต้องอยู่โยงรอพ่อกับแม่ซึ่งไปจ่ายของไหว้ พอแพมได้ยินเสียงกริ่ง ก็รีบวิ่งถลาออกมาที่หน้าบ้าน โดยไม่มีการระวังกิริยาอะไรเลย เพราะคิดว่าต้องเป็นพ่อกับแม่แน่ๆ เพราะปกติจะไม่มีใครอื่นที่จะมาบ้านในเวลาอย่างนั้น

แต่คนที่มากลับเป็นพี่ภู! ซึ่งแพมเข้าใจว่าพี่ภูยังไม่กลับจากญี่ปุ่น พี่ภูกลับมาเร็วกว่ากำหนด และพอออกจากสนามบินก็ตรงมาหาแพมทันที (โดยที่คุณพ่อคุณแม่พี่ภูยังไม่รู้ด้วยซ้ำ) คงจะกะให้แพมเซอร์ไพรส์น่ะค่ะ แล้วก็ได้"เซอร์ไพรส์"สมใจจริงๆ ยิ่งกว่าเซอร์ไพรส์อีก

แพมเบรคเอี๊ยดอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ซึ่งอยู่ห่างจากรั้วที่พี่ภูยืนอยู่ทางด้านนอกไม่กี่เมตร ไม่ได้ดีใจเลยซักนิดที่เห็นคนรัก แต่ตกใจสุดขีดตังหาก!

ส่วนอาการของพี่ภูก็แทบไม่ต่างอะไรไปจากแพม พี่ภูชะงักกึก! จ้องแพมแบบปากอ้าตาค้างเหมือนคนตกใจสุดขีด ครั้นแล้ว พี่ภูก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังก้อง หัวเราะจนงอหาย แพมไม่เคยเห็นพี่ภูหัวเราะเต็มที่อย่างนี้มาก่อนเลย

แต่ตัวแพมเองแทบจะปล่อยโฮ รีบหันหลังวิ่งกลับเข้าไปในบ้านอย่างไม่คิดชีวิต แต่เสียงหัวเราะของพี่ภูก็ยังไม่วายตามมาหลอกหลอนไปตลอดทาง

วิ่งเข้าห้องอย่างเร็วจี๋ไปที่หน้ากระจก สิ่งที่เห็นเป็นอันดับแรกก็คือ ใบหน้าที่ขาวเว่อ เพราะแป้งตลับที่ซื้อมาผิดเฉด แล้วไม่ยอมทิ้งเพราะเสียดาย ตามด้วยริมฝีปากที่แดงแช้ดอย่างกับนางเอกงิ้วหรือนางเอกลิเกหลงโรง ด้วยลิปสติกที่ซื้อมาไม่ถูกใจ แล้วก็ไม่ยอมทิ้งด้วยความเสียดายอีกเหมือนกัน (ก็เลยเอามาใช้เวลาอยู่ที่บ้าน และแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นแน่ๆ) แล้วยังเสื้อสายเดี่ยวที่ตัวเสื้อมันยืดหมดแล้วจนชายย้วยไปย้วยมา แถมด้วยกางเกงนอนขาสั้นตัวเก่าของพ่อ! ซึ่งพ่อโละแล้ว เพราะยางมันเริ่มยืด (แต่แพมชอบมากที่สุด เพราะมันนิ่มมมม...มากๆใส่นอนสบายที่สุด) นี่ยังไม่นับผมที่รวบโหมะไว้กลางหัวเป็นมวยโตๆอย่างกะอาซิ้ม หลังจากชโลมครีมหมักผมอีกนะ

ดูสารรูปตัวเองในกระจกแล้วก็สมเพชตัวเองซะจริง หมดราคากันคราวนี้ อายพี่ภูจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

สรุปแล้ววันนั้น แพมไม่ยอมลงมาจากห้องเลย ปล่อยให้พี่ภูนั่นแหละ ช่วยพ่อกับแม่ไหว้เช็งเม้งไป แล้วยังไม่ยอมพูดกับพี่ภูตั้งหลายวันกว่าแพมจะหายอาย แพมห้ามพี่ภูล้อเลียนเรื่องนี้เด็ดขาด ห้ามเล่าให้ใครฟังด้วย พี่ภูรับปากอย่างหนักแน่น แต่เห็นได้ชัดว่ากำลังกลั้นยิ้มจนตาหยี ลูกนัยน์ตายังมีประกายวิบวับด้วยความขบขัน น่าเกลียดที่สุด

งานเขียนของ galdewis สงวนลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ต่อ ไม่ว่าจะใส่ชื่อผู้เขียนหรือไม่ มิฉะนั้นอาจเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นคดีอาญา และต้องได้รับโทษตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 49 17:59:22
แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 49 11:35:01

จากคุณ : galdewis - [ 29 พ.ค. 49 19:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ตั้งแต่คบกันมาจนป่านนี้ ไม่ใช่สิ ตั้งแต่รู้จักกับพี่ภูตั้งแต่ยังเด็กๆจนเดี๋ยวนี้ ไม่เคยมีซักครั้งที่แพมจะทำสิ่งที่แพมเห็นว่า “เป็นส่วนตัว” ให้พี่ภูเห็น

การควักตลับแป้งขึ้นมาผัดหน้าในร้านอาหาร หรือควักลิปขึ้นมาทาแม้แต่ในโรงหนังมืดๆ แม้กระทั่งหวีผมหรือเพียงแค่เอากระจกขึ้นมาส่อง แพมก็ไม่เคยทำต่อหน้าคนอื่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว อย่าว่าแต่กับพี่ภูเลย แม้แต่กับเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน ก็ไม่เคย (อาจมีบ้างอย่างเช่นส่องกระจก แต่จะแอบทำไม่ให้ใครเห็น)

แล้วเกิดมาแพมยังไม่เคยนอนร่วมห้องกับใคร (ถ้าไม่นับตอนเด็กมากๆที่นอนกับพี่น้อง สมัยที่ครอบครัวเรายังปากกัดตีนถีบอยู่) แม้แต่กับเพื่อนผู้หญิงก็นับครั้งได้ ห้องนอนของแพมเป็นห้องแห่งความลับของแพม (อย่างกะเรื่อง “แฮร์รี่ พ็อตเตอร์”)

มีการกระทำที่เป็นความลับของผู้หญิงหลายอย่าง ที่มันอายหรือไม่น่าดูเกินกว่าจะให้ผู้ชายหรือใครๆได้เห็น (อย่าคิดมากนะคะ อย่างเช่นการทาโลชั่น พอกหน้า หมักผม เป็นต้น)

น่าสงสารพี่ภูเหมือนกัน เพราะตอนที่แพมยื่นคำขาดให้พี่ภูเลือกเอา จะแยกห้องนอนหรือแยกนอนบ้านใครบ้านมัน พ่อๆแม่ๆของเราไม่มีใครเข้าข้างพี่ภูเลย เพราะความหมั่นไส้เรื่องแฟนเก่าของพี่ภู

พวกท่านเห็นใจและสงสารแพมมากกว่า (ถึงแม้คุณพ่อพี่ภูกับคุณพ่อแพมจะเห็นใจพี่ภูหน่อยๆ แต่ในเมื่อแม่ๆทั้งสองท่านแท็คทีมถือหางแพม ทั้งๆที่ท่านก็อาจจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ เพียงแต่ต้องการจะเอาใจแพมเป็นการชดเชย “เรื่องนั้น” ก็ตาม คุณพ่อๆก็เลยหมดทางที่จะช่วยพูดแทนพี่ภู)

ในที่สุด พี่ภูก็ต้องยอมแต่มีเงื่อนไขว่า จะต้องมีประตูที่เปิดถึงกันได้ และเป็นประตูที่ล็อคไม่ได้

แพมฟังแล้วก็คิดว่า แพมคงต้องยอมบ้าง (ไม่งั้นคงอดแต่งน่ะค่ะ คือแพมไม่รู้จริงๆนะ ว่าแพมกลัวแต่งงานหรือกลัวไม่ได้แต่งมากกว่า) แพมก็เลยตกลง แต่ด้วยชั้นเชิงไม่แพ้กันว่า พี่ภูห้ามเข้าห้องแพมเด็ดขาด ถ้าแพมไม่อนุญาต พี่ภูพูดสวนกลับมาทันควันว่า แต่ห้องพี่ภู แพมจะเข้าไปเมื่อไหร่ก็ได้ พร้อมกับทำหน้ายิ้มๆแถมยักคิ้วให้แพมอีก แพมเมินหน้าให้ ไม่อยากจะเห็นหน้าคนเจ้าชู้ พ่อๆแม่ๆของเราแอบอมยิ้ม แล้วรีบตีหน้าขรึมเมื่อแพมเห็นและทำหน้างอ(อ่านต่อตอน 2 นะคะ)

งานเขียนทุกชิ้นของ galdewis ไม่ว่าที่อยู่ในถนนนักเขียน หรือปรากฏในที่อื่นใด ไม่ว่าในโลกจริงหรือโลกไซเบอร์ เป็นงานเขียนอันมีลิขสิทธิ์ และสงวนลิขสิทธิ์ อนุญาตให้อ่านเท่านั้น[u/] ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ด้วยวิธีใดๆ [u]ไม่ว่าจะใส่ชื่อผู้เขียนหรือไม่ มิฉะนั้นอาจเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ อันเป็นคดีอาญา และต้องได้รับโทษตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด ไม่ว่าจะมีข้อความคุ้มครองลิขสิทธิ์นี้กำกับไว้หรือไม่ก็ตาม

(ขอเชิญอ่านตอนต่อจากนี้ค่ะ

"Just Married!!! แพมแต่งงานแล้วค่ะ!!! แต่..."(2)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4417632/W4417632.html

"Just Married!!! แพมแต่งงานแล้วค่ะ!!! แต่..."(3)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4420776/W4420776.html

"Just Married!!! แพมแต่งงานแล้วค่ะ!!! แต่..."(จบ)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4425882/W4425882.html
แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 49 17:37:39
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 49 15:17:11
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 49 15:11:03
แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 49 17:17:19
แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 49 15:54:40

จากคุณ : galdewis - [ 29 พ.ค. 49 19:38:37 ]