ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากทำสัญญากันแล้ว ฉันก็ซีร็อกซ์ให้แมน 1 ชุด แมนเห็นเป็นเรื่องเล่นๆขำๆ แต่ฉันเอาจริง เพราะสิ่งที่ฉันเขียนไปในส่วนที่ไม่ชอบและไม่อยากให้แมนทำนั้น เป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้จริงๆ และคิดว่าถ้าเค้าทำอีกก็คงต้องเลิก หลังจากทะเลาะกันแรงมากๆถึงขั้นจะเลิกแล้วกลับมาดีกันอีก ทำสัญญาว่าจะปรับปรุงตัว ทุกอย่างก็ดีขึ้นมาระดับนึง การทะเลาะกันก็พอมีอยู่ แต่ว่าช่วงเวลาดีๆก็มี ฉันเริ่มรู้สึกว่าเราปล่อยความรักให้เป็นไปตามมีตามเกิดไม่ได้นะ ความรักต้องการการบำรุงรักษาเหมือนกับต้นไม้ที่ต้องการให้รดน้ำ ระยะนี้ แมนพยายามปรับปรุงตัว โทรมาบ่อยขึ้นหน่อย ถ้าไม่ว่างก็แค่โทรมาสั้นๆ ไม่ถึงนาที บอกว่าคิดถึง เราก็มีการแสดงความรักต่อกันมากขึ้นบ้าง อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่น่าประทับใจเท่าแต่ก่อนหรอก เพราะการแสดงความรักของแมนในช่วงหลังๆนี้ ส่วนใหญ่จะมาในรูปสิ่งของมากกว่า ในขณะที่แต่ก่อน ตอนไม่มีเงิน แมนมักแสดงความรักให้เห็นด้วยใจ เช่น เดินป่าออกมาหาโทรศัพท์สาธารณะโทรหาฉัน เดินไปส่งบ้านทุกวัน ร้องไห้ให้ฉันตอนทะเลาะกัน ฯ ตัวอย่างการแสดงความรักของแมนในช่วงนี้ ก็เช่น ฉันซื้อกล้องดิจิตอลแล้วลังเล อยากได้อีกรุ่นหนึ่ง แมนก็ยอมซื้อต่ออันเก่าของฉัน แล้วให้ฉันไปซื้ออันใหม่ ฉันอยากได้แผ่น cd เปล่า แมนก็ไปซื้อมาให้เป็นตั้ง ฉันอยากได้ Thumb Drive แมนก็พาไปซื้อให้อีก แมนบอกว่า ตอนนี้อยากเลี้ยงฉันตลอด คงเพราะอยากชดเชยที่สมัยก่อนไม่มีเงินแล้วทำให้ฉันลำบากไปด้วย เรื่องดีๆที่ฉันประทับใจก็คือ เรื่องที่แมนไรท์เพลง mp3 ให้เกือบ 10 แผ่น โดยไม่ใช่สักแต่ copy ด้วย แต่แมนเปิดฟังก่อน เลือกที่คาดว่าฉันจะชอบมาไรท์ให้ เปิดฟังแล้วแทบกรี๊ดเพราะเจอเพลงโปรดเก่าๆที่หาฟังยากเต็มเลย ตอนนั้นปลื้มอย่างแรง ส่วนฉันก็เติมความหวานในสิ่งที่ฉันถนัด ฉันชอบเล่นเน็ต เล่นคอมฯ น้องที่ทำงานแนะนำให้รู้จักโปรแกรม Movie Maker ฉันลองเล่นแล้วก็สนุกดี เลยนั่งทำ MV เกี่ยวกับความรักของฉันกับแมน เวลานัดแมนอยากแต่จะถ่ายรูปไว้ จะได้ทำ MV พอเอาให้แมน แมนก็ชอบ อย่างไรก็ตาม ความรักของฉันกับแมนก็ไม่ใช่ว่าจะกลับมาหวานสนิทอย่างเดียว ก็มีทะเลาะกันบ้างด้วยเรื่องเดิมๆ ยิ่งต่อมาแมนไปสอบเรียนต่อปริญญาโทภาคเสาร์ อาทิตย์ ฉันยิ่งท้อเลย เพราะเวลาที่มีให้ฉันยิ่งน้อยมาก สิ่งที่ตามมาคือการทะเลาะเรื่องแมนไม่มีเวลาให้ แต่เดิม เสาร์ อาทิตย์ ถ้าฟลุ้คๆ แมนว่าง ก็พอนัดได้ แต่พอเรียนโทแล้ว เสาร์ อาทิตย์ ตัดไปได้เลย แมนต้องไปเรียนทุกอาทิตย์แบบขาดไม่ได้ เช็คชื่อตลอด วันธรรมดาฉันก็ทำงานอีก คิดดูว่าจะไปเจอกันตอนไหน เมื่อเวลาเจอกันน้อยแล้วแมนไม่ทำตามคำพูด นัดไม่เป็นนัด ฉันยิ่งโมโหหนัก เช่น บอกออกเวรเช้าจะแวะมาหาที่ office ก็ไม่มาโดยไม่บอกก่อน แถมปิดมือถือไปเฉยๆ บอกจะมากลางวันก็มาซะบ่าย (ซึ่งฉันโกรธเพราะฉันมีเวลาพักเที่ยงแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น แมนมาช้าก็ยิ่งทำให้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย กินข้าวแทบไม่ทัน) เราทะเลาะกันเรื่อยๆ เหมือนจะกลับมาทะเลาะมากขึ้นหลังจากหวานแหววได้สักพัก แมนเรียนปริญญาโทได้สักพัก ฉันก็ยิ่งเริ่มรู้สึกว่าเค้า self จัดกว่าแต่ก่อน ฉันเคยคิดว่าแมนอีโก้สูงมากแล้วนะตั้งแต่เป็นนายตำรวจเต็มตัว ไม่น่าเชื่อ อีโก้จะเพิ่มสูงมากขึ้นกว่าเดิมได้อีก โอ้ว ฉันจะทนไหวไหมละเนี่ย ไม่ใช่คนหัวอ่อนซะด้วย ฉันเองเป็นคนมีความคิดเป็นตัวของตัวเองอยู่แล้ว เลยรู้สึกว่าหลังๆ คุยอะไรกับแมน เป็นอันต้องทะเลาะเพราะคิดไม่ตรงกัน แล้วฉันก็ไม่ยอมคล้อยตามแมน ทำให้แมนไม่พอใจอยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่แต่แมนที่ไม่พอใจฉัน ฉันเองก็เริ่มไม่ชอบแนวคิด และทัศนคติบางอย่างของแมนเหมือนกัน..เอาละสิ คบกันมาเป็นสิบกว่าปี ถ้าเพิ่งมาพูดคำยอดฮิตที่ว่า "ทัศนคติไม่ตรงกัน" มันจะตลกไหมเนี่ จากคุณ : cute neko - [ 30 พ.ค. 49 08:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เริ่มเห็นใจแมนบ้างแล้ว จากคุณ : scottie - [ 30 พ.ค. 49 13:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 555.. ตอนโพสที่คลับไร้รกรากรักก็มีคนบอกค่ะว่าเราเองก็ใช่ย่อย แต่ส่วนใหญ่จะว่าแมนมากกว่า มันต่างจิตต่างใจนะ (ด้วยเหตุนี้ถึงไม่โพสห้องใหญ่ที่สวนลุมเพราะรู้ว่าจะมีคนเข้ามาว่าแน่ๆ อาจจะว่าแรงมากด้วย เลยต้องแอบๆโพสแบบคนสำนึกตัวว่าตัวเองก็ไม่ใช่นางเอ๊ก นางเอกแต่อย่างใด ก็ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงนี่แหละ เช่นเดียวกับแมนที่เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง) เรื่องเล็กๆสำหรับคนหนึ่ง อาจเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับอีกคนหนึ่งก็ได้ เรื่องของความสัมพันธ์ไม่มีใครถูกผิด สิ่งที่เกิดขึ้น มันเกิดจากความแตกต่าง อยู่ที่ว่าเราจะรับมันได้ไหม ปรับตัวได้ไหม เท่านั้นเอง เรื่องง่ายๆ แต่ทำยาก.. จากคุณ : cute neko - [ 30 พ.ค. 49 15:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คบกันมานานขนาดนั้น จะหวังความรักหวานแหววเหมือนที่เคยคบกันใหม่ ท่าจะยาก โดยมากถ้าคบกันมานานๆ มักจะกลายเป็นเพื่อนซะมากกว่า แต่อย่างว่าคู่นี้จะอยู่ยืดหรือไม่ยืด ไม่ใช่ใช้แต่ความรักอย่างเดียว ยังต้องการอีก 2 สิ่ง นั่นก็คือ ความเข้าใจ และการให้อภัย  ต่อให้รักกันมากแค่ไหน ถ้าไม่เข้าใจกัน ก็ยากจะอยู่กันยืด และคนเราก็อาจมีการทำผิดกันได้ สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ดังนั้น ถ้าไม่รู้จักการให้อภัย ก็ไปกันไม่รอด เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 30 พ.ค. 49 20:09:49 ]