ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยค่ะ ช่วงที่ดีที่สุด คือ เวลาที่อยากเขียน (ที่เรียกว่ามีอารมรณ์Ha) แต่ส่วนใหญ่ คือหลังเลิกงาน(ประจำ)ค่ะ จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 30 พ.ค. 49 18:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วงที่ดีที่สุดสำหรับแต่งเรื่องนี้คือ ช่วงที่อารมณ์ดีค่ะ เวลาที่แต่งก็ประมาณ ... ช่วงไหนก็ได้ค่ะที่มีอารมณ์ดี และมีเวลา 555555555 จากคุณ : i_tua_yung - [ 30 พ.ค. 49 19:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงเช้าถึงเที่ยงครับ เขียนอย่างรวดเร็วแล้วมาขัดเกลามันใหม่(rewrite) เป็นอย่างนี้ทุกวันถ้าไม่ได้ก็ประมาณช่วง3ทุ่ม จากคุณ : the author (the author) - [ 31 พ.ค. 49 01:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไม่ได้ทำงานประจำ เลยเป็นพวกไม่มีโบนัสสิ้นปี :-( ถ้าผมทำงานประจำนะ หมดสิทธิ์เขียนหนังสือแน่นอน นักเขียนเมืองนอกอย่างมาร์ค เทวน เห็นว่าทำงานตั้งแต่ ๑๐ โมงเช้าถึง ๕ โมงเย็น ไอแซ็ค อาซิมอฟ ๘ โมงเช้าถึง ๔ โมงเย็น ใครอีกจำไม่ค่อยได้ แต่เหล่านี้คือแบบอย่าง ของการมีวินัย ซึ่งผมไม่ค่อยจะมีกับเขา ไม่งั้นคงเขียนออกมาได้เยอะกว่านี้แล้ว แต่แบบโรอัล ดาห์ล น่าผิดหวัง แกเขียนออกหลังจากเหล้าเข้าปาก :-( แถมบอกด้วยว่านักเขียนทุกคนต้องขี้เหล้า เป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง ผมไม่เห็นเป็นเลยอ้ะ ไม่แตะเหล้าสักหยดยังเขียนได้อยู่ นักเขียนที่มีงานประจำแล้วยังผลิตงานเขียนได้มาก น่าจะได้แก่มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช รายนี้เป็นอะไรที่ exceptional จริงๆเลย ไม่รู้ทำได้ไง ผลิตงานมากกว่านักเขียน full-time อีก แต่ก็เป็นนักอะไรต่อนักอะไร เห็นว่าขนาดช่วงเป็นนายกยังเขียนเลย เหลือเชื่อจิงๆ ท่านบอกว่าสามารถเขียนได้ทุกที่ ทุกโอกาสที่มีเวลา คงหมายความว่าแม้ในห้องนายกก็คงเคยเขียนมาแล้ว จากคุณ : คิดทะลุ - [ 31 พ.ค. 49 09:49:49 A:124.120.25.118 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบเขียนตอน 4 ทุ่มขึ้นไป หรือไม่ก็ว่างๆเสาร์อาทิตย์ เพราะเป็นเวลาปลอดโปร่ง ไม่ต้องไปไหน แต่อุปสรรคอย่างแรงถ้าเขียนตอนมืดๆ(ปกติชอบนะ เวลากลางคืน) ก็คือ ... บางทีก็ง่วง จนเขียนไม่ออก แหะๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 31 พ.ค. 49 13:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นคนไม่มีระเบียบวินัยในตนเองเหมือนกันค่ะ แต่พยายามหาเวลาเขียนให้ได้ทุกวันค่ะ มีอยู่ช่วงหนึ่งไม่เขียนอะไรเลยประมาณ ๔ เดือน พอกลับมาเขียนอีกครั้ง ฝืดค่ะ กำลังฝึกให้ตนเองเป็นคนมีวินัยอยู่ค่ะ ตื่นนอนอยู่ในช่วงประมาณ ๖.๐๐ - ๗.๓๐ ค่ะ สายกว่านี้ไม่ได้ค่ะ นอนไม่ดึกด้วยค่ะ เดี๋ยวนี้ สี่ทุ่มห้าทุ่มก็สลบแล้วค่ะ(บางวันอาจอยู่ได้ดึก ตีสองตีสาม แต่ต้องตะเกียกตะกายตื่นแต่เช้าอยู่ดี) เขียนช่วงไหน....ช่วงที่อยากเขียนจะเขียนได้ดีที่สุด (ไม่ต่างจากคนอื่นเลยเนอะ) แต่ถ้าไม่อยากเขียนแต่ต้องเขียนก็จะนั่งพิมพ์กิ๊กๆก๊อกๆอยู่หน้าคอม อ่านพล็อตที่เขียนไว้ซ้ำไปซ้ำมา อ่านเนื้อเรื่องที่เขียนค้างไว้ แล้วก็จะเขียนได้เองค่ะ แต่ก่อนก็เคยคิดว่า ไม่อยากเขียน ไม่มีอารมณ์เขียนคงเขียนไม่ได้ แต่พอพยายามทำดูแล้วก็เขียนได้นะคะ แล้วค่อยมาเกลามาขัดอีกทีน่ะค่ะ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 31 พ.ค. 49 17:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีนักเขียนฝรั่งคนหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่าใคร บอกวิธีเดียวที่จะเป็นนักเขียน คือเขียนอยู่ตลอดเวลาที่สามารถเขียนได้ ผมอ่านแล้วยิ้มๆ ถ้าเขียนตลอดเวลาก็บ้าเท่านั้น แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่าน ไปหาข้อมูล หาประสบการณ์ตรงกัน ต้องหยุดเขียนแล้วไปยืดเส้นยืดสายมั่ง แต่ถ้าผมหยุด ๔ เดือนแบบคุณอุณากรรณ แฮ่ๆ หมายความว่าอดตาย ไม่ใช่แค่กลับมาเขียนใหม่แล้วฝืด จากคุณ : คิดทะลุ - [ 31 พ.ค. 49 21:07:52 A:124.120.25.118 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บางทีผมก็รู้สึกว่าชอบพิมพ์นะ แบบชอบสัมผัสที่เกิดจากการรัวแป้นพิมพ์เร็วๆ มันเพลินดี แล้วความรู้สึกระหว่างมือกับสมองที่สัมพันธ์กันไหลรื่น ก็ทำให้รู้สึกว่าเรากำลังทำอะไรที่ตัวเองถนัด เหมือนเล่นกีฬาได้ดี ผมพบว่าบางครั้งความคิดที่ไหลรื่นไม่ได้มาจากเราเกิดไอเดียเสมอไป แต่เกิดจากการที่นั่งพิมพ์อะไรก็ได้ สิ่งที่คิดว่าไม่สำคัญ ไม่ใช่งานที่ต้องส่ง อย่างเช่นการคุยกระทู้เป็นต้น เพราะงั้นเวลากำลังฝืด ผมก็มานั่งพิมพ์กระทู้เล่น เดี๋ยวเดียวก็กลับไปนั่งทำงานต่อได้ เวลาทำงานผมจะพิมพ์ช้าลง ระมัดระวังมากขึ้น และนั่นก็หมายความว่าเพลินน้อยลง สนุกน้อยลงไปด้วย จากคุณ : คิดทะลุ - [ 31 พ.ค. 49 21:11:33 A:124.120.25.118 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคร่งที่วินัยปล่อยไหลที่ไอเดีย เห็นด้วยกับการฝึกสำผัส แป้นพิมพ์ด้วยมือ มากกว่านั้นคือฝึกสำผัสตัวเองกับทุกอย่าง กีฬา การเล่นดนตรี กระทั่งงานแรงงานใช้มืออื่นๆ คาล มาร์ค นักคิดคนหนึ่ง ผู้ทรงอิทธิพลอย่างยิ่งยวดต่อโลกนี้ได้กล่าวยกย่องการใช้แรงงาน มือทั้งหลายว่าทำให้การรับรู้ของคนเรา(มนุษย์ชาติ)ดีขึ้น นักเขียนอย่างแฮมมิ่งเวย์เองก็เอาตัวเข้าแลกกับประสบการณ์จริงเพื่อให้ได้งานเขียนดีๆ    การเขียนนั้นคือการสร้างสรรค์ เป็นกระบวนการวิพากษ์วิจารย์ แยกออก แล้วนำมันมาสังเคราะห์มันใหม่ ช่วงเวลาที่ว่างๆผมมักจะวิจารย์ตัวเองรวมกันเป็นเล่มๆเลยครับเพื่อให้กระบวนการคิดมันดีขึ้นมองเห็นอะไรชัดเจนขึ้น     กระนั้นขอบเขตุของการทำงาน การวางแผนคร่าวๆอย่างมีทิศทางก็เป็นสิ่งที่จำเป็น มันช่วยให้ การประกอบร่างของการสร้างสรรค์ หรือการสังเคราะห์ข้อมูลมันดีขึ้น      อย่างไรซะการเขียนก็คือการเขียนใหม่(rewrite)อยู่ดี จากคุณ : the author (the author) - [ 31 พ.ค. 49 22:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตารางงานเป็นเครื่องกำหนดการทำงานค่ะ ชิ้นงานของตัวแต่ละชิ้น ก่อนทำต้อง Research เหมือนทำวิทยานิพนธ์ เหมือนโครงการอื่นๆ ท่วไป โครงการนำร่อง  ช่วงที่หนึ่ง ที่สอง สาม สี่   เป็นคนทำงานที่ค่อนข้างที่มีเวลาตายตัวค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่การแบ่งเวลา จัดสรรให้ลงตัว การใช้แอล์กอฮอล์ หรือสิ่งอื่นมาสร้างแรงบันดาลใจ คงเกิดได้ยาก  นอกจากมีใครเอาหนุ่มๆมาหลอกล่อ (เอ้ย !!) ถ้าแบ่งยี่สิบสี่ชั่วโมงเป๊ะ เปิดเผยก็ได้ว่า  ตัวเองมีตารางตายตัวมากๆ   ตื่นเช้าตีห้าอาบน้ำทำธุระเล็กน้อย   ก็เริ่มทำงานตั้งแต่ โมงเช้า จนถึงเที่ยง พักทานข้าว พูดคุยหรือมาเล่นเนต บ่ายโมงไปทำงาน ต่อ สี่โมงครึ่งกลับบ้าน นั่งคุยกับคู่หูในรถจนถึงบ้าน ดูแลครอบครัและอาบน้ำ   ทุ่มตรงกลับไปทำงานต่อ นอนอีกทีประมาณห้าทุ่ม   ปล. มีบางคืนไอเดียกระฉูด ตีสองก็ตื่นมานั่งทำงาน จนถึงเช้าก็บ่อยๆค่ะ   สรุปว่า เหมือนการทำงานทั่วไป  ต้องมีวินัย เคร่งครัดกับ ตัวเอง   แบ่งเวลาพักผ่อนบ้าง ให้เวลาครอบครัว แต่ตัวเองค่อนข้างจะทำงานหนัก....อยู่ดี เฮ้อ จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 1 มิ.ย. 49 12:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 wow! อย่างนั้นคุณโตฯก็ต้องเป็นนักเขียนอาชีพเหมือนผมสิ แต่ผมไม่เคยทำได้แบบคุณโตฯเลยนะ อย่างเมื่อเช้าทำงานไปสองชั่วโมงเอง ตื่นแปดโมงกว่า ทำกิจเอาชีวิตให้รอดครึ่งชั่วโมง แล้วเขียนถึงสิบเอ็ดโมง พอเสร็จก็พักยาว ยังไม่ได้ขยับอีกเลยเนี่ย พอเขียนแล้วถึงเริ่มรู้ตัวนะ ว่าเวลาในชีวิตช่างสูญเปล่าซะจิงๆ ดีเหมือนกัน พอรู้สึกว่าเพื่อนนักเขียนกำลังทำงาน จะได้หันกลับมาทำงานกับเขามั่ง จากคุณ : คิดทะลุ - [ 1 มิ.ย. 49 13:32:25 A:124.120.26.139 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เฮ้อ...บางวัน คนเรากว่าจะผ่านมันไปได้ก็ต้องใช้ความอดทนสูงทีเดียวนะ ต้องใช้แรงใจเพื่อที่จะทำทุกอย่างให้มันดูราบรื่นและปกติ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รู้สึกปกติดีเลยสักนิด บรรยากาศ สิ่งแวดล้อม ผู้คนหรือเพียงแค่ตัวเราเอง อะไรเป็นจุดเริ่มต้นกันแน่นะที่ทำให้รู้สึกเหงา เซื่องซึม เบื่อและไม่อยากจะทำอะไรเลยเช่นนี้ ฉันกำลังจะกลายเป็นคนเบื่อโลกหรือเปล่า หรือมันเป็นเพียงแค่อารมณ์ที่แวบเข้ามาในวันนึงของฉันก็เท่านั้น พยายามกระตุ้นตัวเองเท่าไร ก็ไม่สำเร็จ ทั้งๆ ที่ยังแทบไม่ได้ทำอะไรเลย กลับรู้สึกเหนื่อยล้า และเจ็บปวด ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมายรอบตัวเรา หลายอย่างเราเริ่มเคยชินและลืมเลือนมันไปว่า อดีตมันมีการเปลี่ยนแปลง และอนาคตมันก็คงเปลี่ยนแปลงอีก แต่หลายอย่างทั้งๆที่รู้และเข้าใจถึง การเปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่เคยชินสักที คนเราควรอยู่ได้ด้วยตัวเอง และอารมณ์ไม่เปลี่ยนแปลงไปตามผู้คนและสภาพแวดล้อม แต่สำหรับหลายๆ คนที่ยังไม่สามารถฝึกฝนตนให้เป็นเช่นนั้นได้ รวมทั้งฉันด้วย จะผ่านช่วงเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งที่ดีและร้าย อย่างไร จะควบคุมอารมณ์ ความรู้สึกอย่างไร ฉันเดาว่าประสบการณ์ และสิ่งต่างๆ ที่จะผ่านเข้ามาต่อๆ ไปนี้ละมั๊ง ที่จะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเหล่านั้นรู้จักที่จะต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง และฉันด้วยนั่นแหละ กับอีกวันหนึ่งที่ไม่สบายใจเอาซะเลย เฮ้อ.....วันนี้ วันที่ฉันป่วย พนิน เวลาที่ดีที่สุด คือเวลาที่อารมณ์ ความคิดมันเต็มหัวไปหมด และต้องหาทางปล่อยมันออกมา ก่อนที่มันจะระเบิด ปล. ขออภัยที่ใช้เวประบายความคิด ความรู้สึกของตัวเองออกมา ดูเห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้ รู้สึกอยากให้คนอื่นได้รับรู้ว่าสิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้มันไม่ง่ายเลย มันทรมานทีเดียว สำหรับคนที่ยังไม่เข้มแข็งพออย่างฉัน ได้โปรดอย่าคาดหวังเลยว่าฉันควรจะทำได้ดีกว่านี้ แค่นี้ก็กดดันตัวเอง มากเพียงพอแล้ว จากคุณ : พนิน - [ 1 มิ.ย. 49 16:04:28 A:202.142.199.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาขอแก้ตัวนิดหนึ่งว่า โตมิฯไม่ใช่นักเขียนอาชีพค่ะ แต่ชอบเขียนงานเท่านั้นเอง  แล้วบังเอิญอาชีพประจำ ก็ต้องทำงานเขียนวิชาการและตำราอยู่บ้าง   ลักษณะคล้ายคลึงกันค่ะ   แต่ก็ตั้งความหวังไว้เหมือนกันว่าอยากเป็นนักเขียนอาชีพค่ะ ตอนนี้ก็พยายามตั้งใจทำงานที่รับผิดชอบให้ดีที่สุด ยึดถือแค่ว่า การทำงานหนักและทำต่อเนื่องเท่านั้น   ที่จะพิสูจน์ว่า  เราจะทำงานนี้ได้หรือไม่  จะยืนหยัด ทำความฝันตรงนี้สำเร็จหรือไม่...เท่านั้นค่ะ ยังขอสู้กับตัวเองต่อไป สักวัน..อาจเป็นจริงค่า จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 1 มิ.ย. 49 16:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มีงานออกมาเป็นของตัวเอง ก็ต้องถือว่าเป็นนักเขียนอาชีพแหละครับ ทำงานเขียนทั้งวัน ไม่เรียกว่านักเขียนแล้วจะเรียกว่านักอะไรล่ะ คุณพนิน ผมก็เคยครับ อารมณ์ประมาณคุณเปี๊ยบเลย ถ้าเขียนอะไรออกมาบ้างนะ อย่างน้อยก็ปลดปล่อยความฟุ้งซ่านออกมาหลายเข่งแล้วล่ะ ยินดีที่กระทู้เป็นที่ปลดปล่อยความเก็บกดของคุณนะครับ จากคุณ : คิดทะลุ - [ 1 มิ.ย. 49 16:30:40 A:124.120.24.71 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าจะมาตอบหลายวันแล้ว แต่ไม่ได้ตอบซะทีค่ะ ^^ ตัวเองจะเป็นพักๆ ค่ะ ปกติแล้ว จะกำหนดกับตัวเองว่า... ในหนึ่งวันจะต้องเขียนให้ได้หนึ่งบท บทหนึ่งก็แล้วแต่ค่ะ บางเรื่องจะกำหนดให้มีแค่ 5-6 หน้า แต่บางเรื่องก็จะเป็น 8-10 หน้า เวลาตื่นนอน ก็ตื่นประมาณเจ็ด-แปดโมงเช้าค่ะ (แหะๆ สายเนอะ) แต่กว่าจะได้เริ่มเขียนงาน ก็โน่น สิบเอ็ดโมง เที่ยงเข้าไปแล้ว เพราะต้องทำโน่นทำนี่ให้เรียบร้อยก่อน ความจริงอยากจะจัดเวลาให้ตัวเองใหม่นะคะ อยากตื่นเช้ากว่านี้ ทำธุระปะปังให้เรียบร้อย เริ่มเขียนสักเก้าโมง ถึงห้าโมงเย็น จะได้มีเวลาว่างตอนกลางคืนทำอย่างอื่นเช่น อ่านหนังสือ หาข้อมูล เขียนพล็อต หรือดูหนังบ้าง พอเริ่มช้า เวลามันก็เลยยืดออกไปเรื่อย แย่จังค่ะ แต่ช่วงนี้ รู้สึกเครียดๆ เหลืออีกสิบบทสุดท้าย แต่เขียนได้ช้ามาก เพราะต้องมานั่งลำดับความคิด ว่าจะเปิดเผยเรื่องราวตอนไหนดี สองวันที่ผ่านมา เลยหมดไปกับการวางพล็อตละเอียดช่วงสุดท้ายของเรื่อง ดีใจว่า...วันนี้วางเสร็จแล้ว พรุ่งนี้จะได้เริ่มเขียนเสียที หวังในใจว่า...สิบวัน จะเขียนได้สิบบท จบเสียที...เย้!!! พอดีมีคิวเรื่องใหม่ต่อท้ายค่ะ ซึ่งมีเวลาเขียนน้อยมาก แค่ประมาณเดือนครึ่งเองมั้งคะ จะเขียนจบทันไหมเนี่ย??? อาจจะต้องจัดระเบียบตัวเองเสียใหม่ ไม่งั้นคงไม่ทันแน่ๆ ค่ะ เดดไลน์ที่ได้รับมาคือ สิ้นเดือนกรกฎาคม เพื่อที่จะได้ออกทันงานมหกรรมเดือนตุลาคม จากคุณ : คีตาญชลี - [ 1 มิ.ย. 49 17:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาตอบเพิ่มค่ะ... เรื่องเขียนช่วงไหนดีที่สุด...ตัวเองไม่มีช่วงไหนที่พิเศษหรอกค่ะ เพราะฝึกตัวเองมาให้เขียนได้ทุกช่วง เพียงแต่ถ้าช่วงไหนความคิดไม่แล่น ก็จะเขียนๆ ไป เขียนให้มีตัวหนังสือเรียงอยู่บนหน้าจอ แล้วมันจะออกมาดีหรือไม่ดี อย่าเพิ่งไปคิดอะไร พอเขียนจบบท ตอนพักแล้วนั่นล่ะ หัวสมองจะเริ่มแจ่มใส จะเริ่มคิดว่า อืออ...ต้องเปลี่ยนตรงนั้น ตรงนี้ แล้วควรจะต้องเป็นอย่างไร ก็เลยทำให้รู้ว่า ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราค่ะ ถ้าเราบอกว่าเขียนไม่ได้ มันก็เขียนไม่ได้ แต่ถ้าเราย้ำกับตัวเองว่า ต้องเขียน และเขียนไปเถอะ แม้มันจะไม่ดี แต่เราก็รุ้สึกดีว่าเราได้เขียน พรุ่งนี้ต้องแก้บ้าง ก็ช่างมัน ^^ จากคุณ : คีตาญชลี - [ 1 มิ.ย. 49 17:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 full-time writer มาอีกคนแระ ^___^ รู้สึกจะคิดและทำเหมือนคุณคีตาญฯเลย ช่วงนี้ผมเขียนอะไรเป็นตอนๆแบบ non-fiction อยู่ด้วย ถ้าหนึ่งวันได้หนึ่งตอนก็ดีใจแล้ว วันไหนได้สองตอนรวดยิ่งรู้สึกเหมือนยิงประตูได้สองลูก อิอิ จากคุณ : คิดทะลุ - [ 2 มิ.ย. 49 07:37:10 A:124.120.24.92 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาตอบแบบง่วงๆ นิดนะครับ แหะๆๆ แบบว่าดึกแย้ว ตื่นประมาณ 8-9 โมงมั้งครับ แล้วก็ทำไรกุกๆ กิกๆ ไปเรื่อย ถึงเริ่มเขียน ถ้าวันไหนเขียนก็จะเขียนยาว ส่วนใหญ่จะเริ่มสายๆ หรือใกล้เที่ยง แล้วไปเลิกเอาค่ำๆ ถ้าวันไหนไม่เขียนก็จะไม่เขียนเลย เวลาที่เขียนได้ดี คือเวลาหลังอาบน้ำ จะแจ่มใสไม่ง่วงครับ แหะๆๆ ช่วงบ่ายๆ นี่แหละมั้ง อุ่นๆ เขียนคล่องดีครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 3 มิ.ย. 49 21:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เขียนตอนไหนเหรอ ก็ต้องเขียนตอนที่เนื้อเต้นสิ คืออยากเขียนมากๆแล้ว เรื่องที่อยู่ในหัวมันวนไปเวียนมาอย่างสมจริงที่สุด ถ้าไม่ปล่อยมันออกมาจะเกิดอาการนอนไม่หลับ ท้องผูก กินข้าวไม่อร่อย นั่นแหละ ตอนนั้นแหละที่เขียนได้ดีที่สุด แต่ความเป็นนักเขียนที่ดีต้องมีระเบียบวินัย(จำมาจากคำพูดของท่านอาจารย์ทมยันตี) เราว่าบางที ถึงมันจะเขียนไม่ออกนะ แต่ถ้าเรารู้จักใช้สมองบ่อยๆ คิดตามที่เราสั่ง เช่น แปดโมงเช้าแล้ว กรุณาคิดบทที่สามด้วย ก็นั่งคิดไป ฝืนนานๆเข้ามันอาจเป็นนิสัยที่ดีและมีวินัยเกิดขึ้นมาเอง(อันนี้คิดเอาเอง กำลังทดลองทำอยู่ ถ้าสำเร็จจะมาบอกต่อ) มีปัจจัยอีกอย่างหนึ่งคือ เขียนตอนไหนก็ได้ แต่ต้องเป็นตอนที่อารมณ์เย็นๆ เวลาเราจับปากกาเขียนนี่ ถ้าอารมณ์ร้อนตัวหนังสือจะหงิกงอเป็นถั่วงอกผัดทำให้อารมณ์เสีย ภาษาที่ออกมาจะแข็งกร้าว ไม่เพราะ แต่ถ้าอารมณ์ดี ใจเย็น พอเขียนแล้วตัวหนังสือสวย เป็นระเบียบ มีหางบ้างลากไป มันทำให้จินตนาการฟุ้งเหมือนกัน แต่เวลาที่เราอารมณ์ร้อน เราก็มีวิธีแก้คือ พิมพ์จ้ะ ต้องพิมพ์เท่านั้น เพราะเวลาพิมพ์ ตัวหนังสือจะเป็นระเบียบทำให้อยากนั่งพิมพ์ไปนานๆ แม้จะไม่มีเรื่องแล้ว เดี๋ยวสมองมันก็จะขุดเรื่องออกมาให้เอง เออ...บรรยายเสียยาวเชียว เอาเป็นว่าเขียนเวลาไหนก็ตามใจคุณเถอะ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 49 09:22:11 จากคุณ : คายตรี - [ 5 มิ.ย. 49 09:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จริงด้วยแฮะ ฝืนเขียนตรงเวลา นานๆไปก็กลายเป็นวินัยได้จริงๆเนาะ อิอิ ถ้าได้คำแนะนำนี้มานาน ก็คงเป็นนักเขียนที่มีวินัยมานานแล้ว จากคุณ : คิดทะลุ - [ 6 มิ.ย. 49 08:16:56 A:124.120.25.27 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อืมห์ จากกระบวนการ กลายเป็นจรรยาบรรณ(ตอนนี้ก้เริ่มมีจรรยาบรรร(ส่วนตัว)กับเขาบ้างแฮะเรา) แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 21:46:52 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 21:46:16 แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 21:46:16 จากคุณ : the author (the author) - [ 6 มิ.ย. 49 19:05:45 ]