CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ภาพสุดท้าย ตอนที่2

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4409928/W4409928.html



    เป็นเพราะทศมาหาเธอถึงสามวันติดกันทำให้เธออดคาดหวังไม่ได้ว่าวันนี้เขาจะมาอีก   เธอรอทั้งวันแล้วแต่เขาก็ไม่มา  

    ฝันร้ายในวันเก่ากลับมาอีกแล้วเขาก็ยังเป็นคนเดิมที่อยากมาก็มาอยากไปก็ไป   มันก็ดีแล้วเธอบอกตัวเอง   ดีกับทุกฝ่ายเพราะวันนี้เธอก็ไม่ใช่คนตัวเปล่าแล้ว   แต่ทำไมเธอยังอดอาลัยอาวรณ์ยังอดโหยหาเขาไม่ได้  

    วันนี้เธอไม่เป็นสุขเลย   ก่อนหน้านี้เธอเคยทุกข์ทรมานเพราะผู้ชายคนนี้ถึงที่สุดมาแล้ว   เธอผ่านช่วงเวลาอันโหดร้ายนั้นมาได้แล้ว  

    ก่อนหน้าที่เขาจะมาเธอยังรักเขา  ยังคิดถึงเขา   แต่เป็นแบบรักอย่างปล่อยวางคิดถึงแต่เรื่องดีๆ   เธอไม่ถึงกลับเป็นสุขแต่ก็ไม่ถึงกับเป็นทุกข์   แต่เดี๋ยวนี้เธอผลัดกันขึ้นสวรรค์กับตกนรก  

    วันนี้เธอควรจะรอเขาอยู่ไหมนะ   ใจหนึ่งบอกเธอว่า   “เธอก็รู้ดีไม่ใช่เหรอว่าเขาจะไม่มาไม่ใช่แค่วันนี้  แต่เขาจะไม่มาอีกแล้ว   กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เขาไปโดยไม่ลา”    อีกใจบอกกับเธอว่า    “รออีกเดี๋ยวนะ  อีกแค่แป๊บเดียว   รออีกหน่อยน่าเดี๋ยวเขาก็มา”   แล้วใจที่บอกให้รอก็ชนะเธอรอเขาไปเรื่อย   ผลัดเวลาออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด  

    เธอเพิ่งรู้ว่าเข็มนาฬิกามันเดินช้าแค่ไหน   การเฝ้ามองเข็มวินาทีค่อยๆขยับมันทำให้เธอจดจ่อกับการรอคอยเขามากเกินไป
     
    สี่ทุ่มสามสิบสองกริ่งบ้านเธอดังขึ้นแล้วเธอก็พบว่าเธอวิ่งถลาไปเปิดประตูก่อนที่เธอจะรู้ตัวเสียอีกว่าเธอยังไม่ได้ใส่เสื้อคลุมเลย   ชุดนอนที่พลิ้วไหวด้วยแรงลมที่พัดเข้ามาจากภายนอกทำให้เธอรู้สึกตัว   หน้าเธอแดงจัดด้วยความเขินอาย  “ไปใส่เสื้อคลุมก่อนนะเดี๋ยวมา”

    ชายหนุ่มยิ้มขันในความน่าเอ็นดูของหญิงสาวตรงหน้า   เธอยังน่าเอ็นดูเหมือนเมื่อก่อน   ความรู้สึกอบอุ่นอย่างที่เขาหาไม่ได้จากผู้หญิงคนอื่นทำให้เขาหวนกลับมาหาเธอเสมอ  

    มันยากที่จะเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้กลายเป็นภรรยาของผู้ชายคนอื่นไปแล้ว   แถมยังมีพยานรักด้วยกันอีก  

    เขาถามตัวเองว่าเขามาทำบ้าอะไรที่นี่   ตอนแรกเขาตั้งใจจะเอาของขวัญมาให้แล้วก็กลับแต่ดูเหมือนว่าอะไรๆมันจะไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิด  

    การที่เขายืนอยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่คิดถึงมาตลอดแล้วจะให้เดินหันกลับไปแล้วหายไปจากชีวิตเธอเลยมันไม่ใช่เรื่องง่าย    เขาอาจจะคิดไปเองแต่บางอย่างในสายตาบอกกับเขาว่าเธอยังไม่ลืมเขาเสียทีเดียว

    “ทำไมมาดึกจังคะ”   เธอกลับมาในชุดคลุมที่ค่อนข้างเรียบร้อย

    “ตาเพิ่งเห็นว่าทศเอากีต้าร์มาด้วย   เอามาทำไมคะ”

    “ตายังนอนไม่หลับอยู่ไหม”

    “ก็มีบ้างค่ะ   ทำไมเหรอ”

    “ทศจะมาร้องเพลงกล่อมตานอนไง   ตาชอบไม่ใช่เหรอ”   เขาได้เห็นรอยยิ้มแบบเดียวกับทุกครั้งเวลาเธอดีใจมากๆ
     
    “แต่ว่าน้องฟางหลับแล้ว  ทศกล่อมตาแต่จะไปปลุกแกแทนน่ะสิ”

    “ห้องนอนตาอยู่ไหนครับ”

    “ขึ้นบันไดไปแล้วเลี้ยวซ้ายค่ะทำไมเหรอ”

    “ตานอนที่โซฟานี่ก็ได้   แล้วเดี๋ยวพอตาหลับทศก็อุ้มตาไปไว้บนเตียงไงครับ”

    “แต่ว่า…”   มีเหตุผลเป็นร้อยๆข้อที่เธอสมควรปฏิเสธเขาไป   ถ้าเธอไม่ปฏิเสธเขาวันนี้เธออาจจะปฏิเสธเขาไม่ได้อีกเลย  แต่เธอก็ไม่เคยปฏิเสธเขาได้อยู่แล้วนี่

    “จำได้เหรอคะว่าตาชอบเพลงอะไร”

    “รักเธอจริงๆของมิเกล   ใช่ไหมครับ”

    “ขอบคุณนะคะทศที่จำได้”

    แล้วคืนนั้นเธอก็หลับไปกับเพลงรักเธอจริงๆ   เธอดีใจที่เขายังจำได้ว่าเธอชอบเพลงนี้   แต่เขาคงลืมไปแล้วว่าเธอชอบเพลงนี้เพราะเพลงนี้เป็นเพลงแรกที่เขาร้องไห้เธอฟัง

    จากคุณ : wormearth - [ 30 พ.ค. 49 18:02:53 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป