ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยที่ว่านักเขียนต้องมีช่วงเวลาที่เป็นส่วนตัวเพื่อสำรวจตัวเอง แต่ไม่เห็นด้วยที่ว่านักเขียนจะต้องปิดจนไม่ยอมคุยกับใคร เพราะของผมเองเขียนเสร็จแต่ละดราฟก็ต้องออกมาเจอกับคนอื่นๆ ไปทำงานอย่างอื่นที่ต้องพบ ปะทะสังสรรค์กับผู้คน (เราจะไม่มีภาพตัวตนของตนเองถ้าเราไม่ได้ทำอะไรให้คนอื่น) แม้กระทั่งเขียนเสร็จแล้วผมยังซีร๊อกไปให้เพื่อนที่มันชอบอ่าน ชอบเรียนรู้มันอ่านแล้วกลับมาแก้ไขเลยครับ แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 49 15:47:30 แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 49 15:46:30 จากคุณ : the author (the author) - [ 31 พ.ค. 49 15:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมก็ชอบให้เพื่อนและญาติๆอ่านครับ แต่บางทียอมรับเลยว่าขี้เกียจคุยกับคนอ่าน บางทีฟังๆแล้วบั่นทอนความเชื่อมั่นก็มี เลยอาจจะพลาดข้อมูลตรงไป ไม่ทราบว่าเพื่อนๆนักเขียนเป็นกันไหม ให้ญาติอ่าน ฟังวิจารณ์เฉพาะจากคนที่ไว้ใจ แต่ขี้เกียจเปิดรับกว้างๆ เคยมีแฟนหนังสือแฮรี่ พอตเตอร์ตัวจิ๋วคนหนึ่ง พูดคำเดียวผมปิ๊งเลยว่าทำไงให้เรื่องดัง เขาบอกว่า... ก็เขียนให้สนุกซิ จากคุณ : คิดทะลุ - [ 31 พ.ค. 49 16:38:20 A:124.120.25.118 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชื่อเรื่องต้องเตะตา เนื้อหาต้องน่าติดตาม เห็นด้วยค่ะ แล้วนี่ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ คิดในแง่ของนิยาย เรื่องสั้นนะคะ งานวิชาการไม่ค่อยได้เขียนให้ใครอ่าน นอกจากท่านอาจารย์ อืม...ไม่ค่อยได้คิดค่ะว่าคนอ่านสนใจอะไร อาจจะมีส่วนแต่น้อยค่ะ (คนอ่านจะน้อยใจไหมเนี่ย) คนเขียนสนใจอะไรมากกว่า แปลกไหมเนี่ย เวลาคิดพล็อตเราไปเห็นอะไรที่น่าสนใจ(เอาตัวเองเป็นหลัก)ก็หยิบเรื่องนั้นแหละค่ะมาเขียน แต่มุกบางมุกก็มาจากคนทั่วไป คนอ่านบ้าง ชอบเอาเรื่องที่ตัวเองเขียนไปให้คนอื่นอ่านเหมือนกันค่ะ เพื่อนสนิท พี่ๆน้องๆ แล้วก็ลงในถนนฯนี่แหละค่ะ คำวิจารณ์จากคนอ่านรับได้หมดค่ะ อาจบั่นทอนความเชื่อมั่น ใจฝ่อเลยล่ะค่ะกับบางคน แต่ก็เป็นแนวทางในการพัฒนางานของเรานะคะ ในบางจุดที่เรามองข้าม ในขณะที่คนอื่นไม่ได้มองข้ามอย่างเรา เปิดรับความคิดเห็นแต่ต้องเป็นตัวของตัวเองค่ะ นอกประเด็นหรือยังคะเนี่ย ก็อย่างที่นักอ่านตัวจิ๋วบอกแหละว่า....."ก็เขียนให้สนุกสิ" โดยส่วนตัวนะคะจากทุกเรื่องที่เขียน ตอนที่เขียนก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าคนอ่านจะรู้สึกสนุกไหม แต่เวลาคิดพล็อตและเขียน...คนเขียนรู้สึกสนุกค่ะ เรื่องเก็บตัว...ก็มีนะคะ แต่ไม่มากเท่าไหร่ ชอบคุยค่ะ โดยเฉพาะถ้าคนๆนั้นมีอาชีพเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังเขียนอยู่ แหะๆ ถือเป็นผลพลอยได้ค่ะ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 31 พ.ค. 49 17:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ(นักเขียนนั้นไม่เคยแน่ใจอะไรอยู่แล้ว) เนื้อเรื่องที่สนุกนั้นพลอตของเรื่อง อาจจะต้องเต็มไปด้วยจุดหักเหก็ได้ โครงสร้างของเนื้อเรื่องนอกจากจะมีจุดหักเหใหญ่ๆแล้ว ยังต้องเต็มไปด้วยจุดหักเหย่อยๆ คาดเดาเจตุจำนงของทุกสิ่งไม่ได้ ไม่อย่างงั้นเนื้อเรื่องมันจะแข็งทื่อเหมือนสะพานมาก ไม่สนุกอ่านทำไม  ผมเองก็ยังมีความเห็นว่าเรื่องที่สนุกและน่าติดตามน่าจะมาจากไอเดียดีๆน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 49 18:17:37 จากคุณ : the author (the author) - [ 31 พ.ค. 49 18:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีแต่ประสบการณ์ตอนทำหนังสือทำมืออ่ะค่ะ สมัยนั้นจะ บ้ามากๆกับเพื่อนๆ คือ ตั้งหน้าตั้งขายกันอย่างเดียว ทั้งตีเกราะเคาะกะลา ร้องเพลงแถมลูกค้า(ทั้งๆที่เสียงก็ชวนปวดใจ)  อารมณ์มันสนุกๆมากกว่า แต่ถ้าจะให้คิดแบบเป็นการเป็นงานหน่อย...ก็ยากนะ แต่ที่สำคัญ เขียนให้จบ-ให้ได้ดั่งใจ(ตัวเอง) ยากอ่ะ ว่างั้นนะ จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 31 พ.ค. 49 18:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เชื่อไหมครับ ถ้าเราพยายามเขียนให้สนุก มันจะไม่สนุก เพราะเราเกร็งเกินไปแล้ว เลยไม่รู้สึกสนุกที่จะเขียน แต่ถ้าเราเขียนเพราะสนุกที่จะเขียน มันจะสนุก ถ้าเชื่อตามนี้ แปลว่าโจทย์จริงๆคือทำไงให้ใจมันสนุก ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆด้วยว่ามีวิธีการทำอย่างไรให้ใจนึกสนุกอยากเขียน เพื่อไม่ให้เป็นการเอาเปรียบ ผมเผยเคล็ดลับของตัวเองข้อหนึ่ง นั่นคือทำอะไรสนุกๆที่ไม่เกี่ยวกับการเขียน อย่างบางทีผมหยุดพักไปเล่นกีฬาที่ชอบ ตอนกำลังสนุก ไอเดียสนุกมันออกมาเองเลย มีข้อแม้ว่าเราต้องรอนิดหนึ่งด้วยนะ แดน บราวน์บอกว่าเขาเขียนไปเล่นกีฬาไป และสิ่งหนึ่งที่เขาทำคือใช้บาร์เดี่ยวห้อยหัวลงมา เขาว่าเขาได้มุมมองที่ต่างไป เลือดลมไหลพล่าน แล้วไอเดียดีๆก็เกิดขึ้น อย่างเช่นหลายๆปมในนิยายของเขา ก็ได้มาจากตอนกำลังห้อยหัวนั่นแหละ จากคุณ : คิดทะลุ - [ 31 พ.ค. 49 21:20:30 A:124.120.25.118 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวดมนต์ค่ะ อธิษฐานจิต  ขอให้มีคนอยากอ่านงานเรา....สาธุ   จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 1 มิ.ย. 49 12:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห คุณโตฯมีวิธีที่น่าอึ้งดีจิงๆ แต่วิธีนี้ผมว่า เจ เค โรวลิ่งก็ต้องเคยใช้มาแล้วล่ะ ตอนที่เธอยังนั่งพิมพ์แฮรี่ พอตเตอร์เล่มแรกอย่างไม่รู้อนาคต อยากถามเพื่อนๆครับ เคยไหม แบบว่าอธิษฐานขอให้เล่มนี้ขายได้ถึงแสนเล่มเถิด สารภาพมาซะ มีใครมั่ง จากคุณ : คิดทะลุ - [ 1 มิ.ย. 49 13:47:35 A:124.120.26.139 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ ^ ยกมือสารภาพว่าอธิษฐานทุกว้นค่ะ จากคุณ : - โอ้โฮ - - [ 1 มิ.ย. 49 16:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หูยยย...เจ๊ ไมเหมือนกันเรยยยย ^^ คิกๆๆ ตัวเองถึงกับอธิษฐานทุกวันก่อนนอน ขอให้หัวสมองปลอดโปร่ง เขียนนิยายได้จนจบเรื่อง ปกติเวลาคิดไม่ออก จะยกมือพนม แล้วอธิษฐานขอพรในใจ แล้วพอเราเริ่มเขียน จะรู้สึกว่าเขียนได้ดีขึ้น คิดว่าส่วนหนึ่งคงจะเป็นจากการที่เรารวบรวมสมาธิ พอจิตเป็นสมาธิ ปัญญาก็เกิดไงคะ ^^ จากคุณ : คีตาญชลี - [ 1 มิ.ย. 49 18:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ง่ะ..... ถ้ามี ผมก็ดังไปแล้วน่ะสิครับ  เหอ เหอ จากคุณ : นายตั๋ม เจ้าสำราญ (คั่วกลิ้ง) - [ 1 มิ.ย. 49 19:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่รู้เหมือนกันค่ะ วิธีนั้น ...เพราะยังไม่ดัง :P (แอบขำเจ๊โตมี่ฯ ที่ใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วย กรั่กๆๆ) ถ้าคิดจะเขียนเพื่อหวังให้ตัวเองดัง... คงหาคำตอบไม่ได้ค่ะว่าใช้วิธีไหน ตอนนี้ขอแค่มีความสุขไปกับการเขียน และมีคนอ่านงานเราบ้าง แม้ว่าอาจจะมีคนเดียว ก็ชื่นใจแล้วล่ะค่ะ ถ้าจะเขียนเรื่องให้สนุก... ต้องสนุกกับการเขียนก่อน (มั้งคะ?) ฮา... จากคุณ : ตัว(Z) - [ 3 มิ.ย. 49 15:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องรักที่แสนเศร้า ใครเขียนได้อย่างประทับใจรับรองได้เลยว่า ดังทะลุโลก ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่ แต่สิ่งที่สืบทอดกันมาทุกยุคทุกสมัยคือเรื่องความรัก นิยายรักจึงขายง่าย ขายได้ขายดี และขายคล่อง แต่ถ้าเรื่องรักไหนที่จบแบบสุขสมหวังนั้น ดังง่ายและดับง่าย ผิดกับเรื่องรักที่ให้คนอ่านลุ้นจนตัวโก่ง สุดท้ายก็ไม่สมหวัง ตายบ้าง พรากจากกันบ้าง ถึงจะใจร้าย คนอ่านบ่น แต่มันก็เป็นอมตะ และดังดี ทดสอบออกเสียงคำว่า พบ กับ พราก สิ อย่างไหนให้อารมณ์มากกว่ากัน แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 49 09:18:57 จากคุณ : คายตรี - [ 5 มิ.ย. 49 09:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 wow! ได้เทคนิคจากคุณคายตรีแล้ว ฮ่าๆ อ่านแล้วคล้อยตามนะ เอ้อ แต่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ปีหลังๆรู้สึกไม่เห็นนิยายรักขึ้น bestseller เลยนี่ ตอนนี้ดูๆหิ้ง bestseller มันจับฉ่ายยังไงไม่รู้ จากคุณ : คิดทะลุ - [ 5 มิ.ย. 49 15:27:03 A:124.120.24.249 X: TicketID:119743 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นคนชอบสุขนิยมค่ะ พวกตายๆอย่างคุ่กรรมนี่ก็ชอบเหมือนกันนะ แตคิดว่ามันมีองค์ประกอบหลายอย่างที่ลงตัว ในการที่ผลงานเล่มหนึ่งจะดังขึ้นมาได้ กว่าแค่รักๆพรากๆนะคะ อย่างเช่นคู่กรรม ที่เราชอบเพราะมันมีประวัติศาสตร์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย หรือเรื่องทวิภพ นั่นก็ประวัติศาสตร์เหมือนกัน ไม่ทราบนะคะ บางที การดังกับขายดี อาจจะไม่คุ่กันเสมอไปแล้วก็ได้นะ (ยังงงๆอยู่เหมือนกัน >0<) จากคุณ : ลันเตา... - [ 12 มิ.ย. 49 12:07:22 ]