ความคิดเห็นที่ 1 นั่นแหละคือสาเหตุทั้งหมดที่เขาต้องทุ่มทุนสร้างสายสัมพันธ์ในครั้งนี้ ก็เพื่อจุดประสงค์แห่งการดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ ทุกค่ำคืนในร้านอีสานคาราโอเกะเป็นต้องเห็นเขาและทำให้แขกที่มาเที่ยวคิดไปว่าเขาทำงานที่ร้านแห่งนี้ การพัฒนาทางความรู้สึกระหว่างคนสองคนเติบใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องอาศัยฤดูกาลในการเพาะบ่มเมล็ดพันธุ์แห่งความใคร่ เอ๊ย..แห่งรัก และวันนี้เป็นวันที่น้องแพรวดาราแห่งร้านอีสานคาราโอเกะจะมาเยือนถึงถิ่นเสืออย่างเขา ทุกอย่างต้องพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ เพื่อการศึกสำคัญที่จะมาถึงอีกไม่ช้านาน รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งมิพ่าย  การศึกในครั้งนี้เขาจะพิชิตมันด้วยชัยชนะ  เขาพลิกไปอีกหน้าของหนังสือโป๊! การรอคอยต่อสิ่งอันพึงปรารถนาเพียงหนึ่งกระดิกเดินของเข็มนาฬิกาก็ดูยาวนาน หนึ่งนาทีรอเท่ากับหนึ่งชั่วโมงของเวลาปรกติ เขากุมขมับอย่างกลัดกลุ้มสุมทรวง เฝ้ามองนาฬิกาข้างฝาผนังเดินเป็นรอบที่เท่าไหร่มิอาจรู้จำนวนนับ ไม่มีอารมณ์สนใจนกกระจอกเหมือนเมื่อแรกเริ่ม ตัดสินใจเดินตรงไปที่ตู้เย็นที่ซึ่งมีเครื่องดับทุกข์ร้อยแปดชนิดแช่เย็นอยู่ในนั้น  หยิบเบียร์มาสองกระป๋องยกขึ้นซดเหมือนพระเอกหนังจีนในเรื่องอ้ายหนุ่มเมาหมัด ไม่สนใจเบียร์ที่หกไหลราดไปตามลำคอซึมผ่านมาถึงอกและหยดแหมะลงบนพื้น หนึ่งกระป๋องผ่านไป กระป๋องที่สองถูกเปิดขึ้นและวิธีการดื่มแดกยังไม่ต่างเดิม ยกขึ้นสูงแล้วเอาปากลองซดปล่อยให้มันทะลักลงคอจนพอใจ   แพรวยังไม่ปรากฏตัว ปีศาจที่ซ่อนลึกในหัวใจเริ่มออกมาอาละวาดอีกครั้งด้วยการสำแดงฤทธิ์เดชแห่งมันไม่สนคำที่เคยพรอดออดอ้อนคำรัก “เล่นตัวนักนะคุณดอกทอง รอให้ตูฟันคุณสักสามแผลก่อนเถอะ อย่าหวังคุณจะได้แอ้มตับหวานตูอีก” เขาขว้างกระป๋องเบียร์ใส่กรอบหน้าต่าง นกกระจอกต๊กกระใจบินจนขนปีกร่วงหล่น   “กระจอกเอ๊ย นกอื่นไม่เป็นดันมาเกิดเป็นพวกกระจอก โธ่ถุ๊ย!” สมองตรึงหัวใจเริ่มเลื่อนลอยเท้ามีเซนิดๆ เมื่อไปเอามาอีกสองกระป๋อง ซึ่งเป็นของพี่ชายแช่เอาไว้ ไม่สนอารมณ์คอย มันทรมานอย่างนี้ต้องดับทุกข์บำรุงขวัญกำลังใจให้ฮึกเหิมและกล้าหาญ  ภาพไม่ต่างเก่าเขาย่อยเบียร์อย่างกระหายและไม่สนใจหยดที่หล่นลงพื้น กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา ดวงตายังจับจ้องที่ประตู  เสียงเปิดประตูแผ่วแว่วเข้ามา หากแพรวมาช้ากว่านี้สักอีกหนึ่งนาทีเขาสาบานกับตัวเองว่าจะระเบิดสมองหล่อนด้วยปืนพก แต่เมื่อเห็นหล่อนเท่านั้นอะไรๆ ที่เคยร้องด่าและสาบแช่งกลายกลับเป็นอ่อนหวานและซ่านเสียว หญิงสาวในชุดกระโปรงสีแดงสั้นเพียงคืบหนึ่งของฝ่ามือชาย สายเดี่ยวที่สวมใส่คล้ายเกี่ยวไม่อยู่หลุดลงมาจากไหล่เพียงน้อยเคลียคลอต้นแขนขาวกลมกลึงน่าคลึงเคล้า   แสงแดดอ่อนจากภายนอกขลับเน้นให้เงาตรงหน้าของหล่อนบิดส่ายคล้ายงูฟังเสียงปี่เป่า หล่อนก้าวเท้าบิดสะโพกโยกยั่ว หันหลังกลับยกสะโพกขึ้นสูงใช้มืออีกข้างลูบเนื้อเนินสะโพกแผ่วเบาแต่เย้ายวน  พร้อมปากสีแดงเชิดสูงหันมามองด้วยแววตาหยาดเยิ้มให้เคลิ้มคลั่ง หล่อนดีดนิ้วเปาะ.. ยกมือขึ้นสูงแล้วเต้นในลีลาสะบัดกายอ่อนราวปลายแส้ ผมยาวสลวยของหล่อนเหวี่ยงไปมาดุจจิตรกรอารมณ์วิปริตใช้เลือดตัวเองแทนสีปาดป้ายบนหน้ากระดาษสีขาวอย่างเมามัน  “รู้มั้ยนี่คือใครกันคะ” “ก็แพรวงัย” เขารีบตอบรวดเร็ว อยากโอบกอดหล่อนและเปิดฉากรุกกระหน่ำเสียให้กระสุนหมดแม็ก “ผิด”        “นางสาวอรอนงค์  คงความงาม ล่ะมั้ง” เขาเอาชื่อจริงและนามสกุลหล่อนมาล้อ       “ผิด คุณมีโอกาสอีกแค่ครั้งเดียว ถ้าตอบผิดอีกแพรวจะเดินออกจากห้องนี้ทันที”       “งั้นคุณคือนางฟ้า นางฟ้าของผม โอ้นางฟ้าที่รัก ความงามของคุณทำให้ดอกไม้มีความหมาย”           “ถูกต้องนะคร๊าบบบ  นี่คือรางวัล” เธอทำเสียงคล้ายพิธีกรดังและเดินเข้ามาจุ๊บที่แก้มเขาหนึ่งครั้ง ไม่เท่านั้นเธอแอบตะวัดลิ้นใส่ปลายติงหูเขาด้วย “ผะ ผะ แพรว โอ้..คุณยอดมาก” เสียงของชายหนุ่มสั่นยังผลให้ร่างนั้นสั่นเคลิ้มไปด้วย เลือดลมฉีดแรงหัวใจคล้ายกระดอนออกมานอกอกและตกไปอยู่ปลายเท้าเรียวงามของหล่อน หญิงสาวเดินโยกโชว์สะโพกส่ายไปรอบๆ ห้อง สายเดี่ยวหลุดต่ำลงเผยผิวอกอวบขาวสะท้อนขึ้นลง เขากางเล็บครูดกับเบาะในใจอยากทะยานออกไปตะครุบหล่อนและฉีกทึ้งสิ่งอันขวางกั้นพรมแดนออกซะ คล้ายหล่อนรู้หัวเราะคิกๆเปลี่ยนเป็นคลานเข้ามาก้นงอนสะบัดส่าย เผยเห็นส่วนโค้งเว้าแห่งซอกเงาอันน่ามองยิ่งอกอวบนั่น  โอ้ ซีดดดด มือของหล่อนไต่ขึ้นมาจากปลายเท้าแล้วผสานกับมือของเขาเข้าด้วยกันกดทับลงบนโซฟาอ่อนยวบ หล่อนกลายเป็นผู้ได้เปรียบด้านสมรภูมิรบกดดันให้เขาตกเป็นเบี้ยล่าง ดวงตาราวไฟไหม้ตึกประสานกับเขาอย่างท้าทาย ตวัดลิ้นราวนางงูคราผสมพันธุ์ยิ่งทำให้ชายหนุ่มสะท้านและต้องการทำสงครามแบบฉับพลัน โจมตีแบบแตกหักไปข้างหนึ่งด้วยพละกำลังแห่งทัพกล้า   แต่หญิงสาวไม่เป็นเช่นนั้น หล่อนยังยั่วล้อให้เขาแทบคลั่งใจตาย ด้วยกลยุทธ์แห่งสงครามอันจัดเจน หล่อนช่ำชองและชำนาญทุกกลศึก นอกกรอบหน้าต่างนกสองตัวคู่เดิมบินกลับมาอีกครั้ง ปากของมันคาบหญ้าเส้นเล็กๆ มันคิดจะลงหลักปักฐานใกล้ๆกรอบหน้าต่างที่ซึ่งมันจะได้วางไข่สองฟองและฟักออกมาเป็นลูกนกกระจอกน้อย เสียงของมันร้องดังขึ้น จ๊อกๆๆๆ ติดต่อกันหลายครา บางทีก็ร้องกระชั้นสั้น หัวและหางกระดกไปมาตามจังหวะเสียงแห่งการร้อง นกทั้งคู่ระเริงร้องไม่หยุดหย่อนคล้ายไถ่ถามและให้กำลังใจซึ่งกันและกันเมื่อรังรังกำลังถูกสร้างขึ้นด้วยเศษหญ้าที่มันบินเสาะหาไกลออกไปและแต่ะละเส้นจะผสานเข้าด้วยกันกลายเป็นครอบครัว ครอบครัวของนกกระจอกที่อบอุ่น หญิงสาวเพ่งตามองที่นอกกรอบหน้าต่างและเฝ้าดูการเต้นส่ายของเจ้านกนั่น ปากก็พลั้งคำพูดออกมา “พี่น่ะ กระจอก”        “ดูสิ พี่น่ะกระจอก”   เธอคล้ายจะเอามือชี้แต่ตกอยู่ในอุ้งมือของอีกฝ่ายยากจะพบกับอิสรภาพในห้วงยามนี้ ไม่อาจชี้ไปยังจุดหมายได้  ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาขุ่นเคืองผลักร่างเธอออกโดยแรง เสียงโครมร่างเธอกระทบพื้นและมองเขาด้วยดวงตาแห่งความมึนงง พร้อมชี้มือไปทางด้านหลังของเขาแต่อย่างไรก็เหมือนชี้มาที่เขาอยู่ดีปากขยับจะอธิบาย “นี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก” “ไม่ต้องมาซ้ำเติมกันถึงในบ้าน ออกไป๊!! อีผู้หญิงแพศยาไปหาพญาเสือโคร่งที่ไหนก็ไป” “พี่กล้าพูดกับแพรวแบบนั้น” “เอ่อสิโว้ยนี่แหละตัวตนที่แท้จริงล่ะ” “แพรวคิดว่าพี่จะมีรักแท้” น้ำเสียงของเธอตัดพ้อน้ำตาหล่นพร่าง “ไปไหนก็ไปไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก” “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!” หล่อนพุ่งโฉบออกประตูราวนกปีกหักเซแซดและปวดร้าว หล่อนไม่เข้าใจทำไมอยู่ๆ เขาถึงเปลี่ยนไปได้รวดเร็วขนาดนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ เลือดบนแก้มของเขาแดงซ่านด้วยพิษโกรธดวงตาร้อนผ่าวแทบกระดอนออกมานอกเบ้า และคิดถึงการมีเซ็กส์ครั้งที่ผ่านมาด้วยความเจ็บปวด มันเป็นคำของหญิงสาวที่เคยร่วมหลับนอนกับเขาพูดทิ้งท้ายให้คิดอยู่เสมอมันเป็นถ้อยคำที่ฝังในใจและเป็นปมด้อยที่ยังไม่อาจแก้ไขได้แม้เพียงสักครั้งเดียว ถ้อยคำนั้นมีเพียงสองคำ กระจอก กระจอก กระจอก กระจอก กระจอก     ตาแดงฉานของเขาเพ่งไปที่กรอบหน้าต่าง นกกระจอกยังคงเต้นรำผงกหัวผงกหางโดยไว และร่ำร้องกันดังขึ้นระงมกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา .. จากคุณ : เดอะแหลม - [ 31 พ.ค. 49 10:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เหอๆ กระจอกจริง ๆ แฮะ 555+ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 31 พ.ค. 49 11:28:16 A:124.120.202.129 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านจ๊ะ (นึกว่าไปทำงานประจำจะไม่ค่อยมีเวลามาขีดๆเขียนๆเสียแล้ว) จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 31 พ.ค. 49 18:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มิน่าถึงได้แค้นนกนัก จากคุณ : scottie - [ 1 มิ.ย. 49 00:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสงสารนกกระจอก ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยสักนิด จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 2 มิ.ย. 49 11:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก๊อตซิลล่า สำหรับคุณแล้วคงไม่มีปัญหานกกระจอกไม่ทันกินน้ำ เพราะคุณระดับก๊อตซิลล่ายังไม่ทันกินน้ำมันต่างหาก ฮา... สายลมอิสระ แฮะๆ งานประจำทำให้เรารู้สึกปลอดภัยจากความคาดหวังมากขึ้นน่ะครับ แต่อย่างไรก็ดีผมก็ชอบและรักในงานเขียนนะครับ ถึงแม้ว่าไม่เข้าท่าเท่าไหร่นักก็ตามเถอะ ผมเห็นงานของคุณในร้านหนังสือ รู้สึกดีใจและอิ่มเอมใจกับความสำเร็จที่ได้รับ คุณต้องเดินต่อไปนะครับ อย่าท้อและรันทดกับสิ่งรอบข้าง ในเมื่อคุณได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแล้ว...ศรัทธาเสมอ สาธุ ฮา พี่scottie ทุกครั้งที่ผมแวบมาถิ่นแถบนี้ ได้เห็นพี่เป็นประจำ ไม่มีคำอื่นนอกจากคำว่าดีใจนะครับที่พี่ไม่ทอดทิ้งคนอย่างผม ฮา ใบเตยหอม ชื่อคุณทำให้ผมชื่นใจอย่างไรไม่รู้ ความสงสารจัดในหมวดหมู่แห่งเมตตาและกรุณา อย่างไรก็ช่วยสงสารคนเขียนด้วยนะครับ ฮา จากคุณ : เดอะแหลม - [ 2 มิ.ย. 49 12:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ซะงั้น ..ก๊อตซิลล่าตัวนี้ไม่กินน้ำมันค่ะ (เพราะมันแพง) เอิ๊ก ๆ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 2 มิ.ย. 49 12:54:50 A:124.120.203.195 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ได้เห็นเดอะแหลมเสียนาน นึกว่าลืมบ้านเก่าไปแล้ว งานยังละเมียดละไมและเต็มไปด้วยชั้นเชิงเหมือนเดิม จากคุณ : ณัฐกร - [ 5 มิ.ย. 49 11:45:56 ]