ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ)     และแล้ว...     ตกดึก ผมเอาแต่จ้องโทรศัพท์ระบบตอบรับอัตโนมัติ มันเป็นโทรศัพท์ระบบ ตอบรับอัตโนมัติชนิดที่มีอยู่เกลื่อนกลาด ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ และในสมัยนี้ สามารถหาซื้อได้ในราคาถูกลงมากแล้ว แต่ว่า...     โทรศัพท์ดังขึ้น ...ผมรู้ มาจากเธอ แต่ผมไม่นึกอยากรับสาย     ความสัมพันธ์ของพวกเรามาถึงทางตันแล้ว ตอนนี้ผมต้องการเวลาให้ ใจเย็นลงอีกนิด หากพูดไปต่างฝ่ายต่างก็ไม่พ้นต้องเจ็บปวด     พอโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นครั้งที่สี่ เทปตอบรับก็เริ่มทำงาน “เมื่อครู่ผมไม่อยู่ครับ” ...เอ๊ะ ไม่ใช่แบบนั้นนี่!     “ในที่สุดคุณก็ยอมรับโทรศัพท์” เสียงเธอเอ่ย “ฟังอยู่รึเปล่า?”     “อือ ฟังอยู่สิ” โทรศัพท์ตอบ     ผมฟังโทรศัพท์ระบบตอบรับอัตโนมัติคุยกับชู้รักของผมโดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ร่างกาย     “คุณจะเอายังไงแน่ ช่วยบอกให้ชัดเจนหน่อยได้มั้ย”     เสียงของเธอสั่นเครือ “ถ้าเบื่อฉันแล้ว ก็บอกมาเลยดีกว่า”     ทิ้งช่วงได้ไม่นานโทรศัพท์ก็เอ่ยตอบ     “อือ เบื่อแล้ว ผมเอือมกับคุณเต็มทีแล้ว หน้าก็ยังไม่อยากจะเห็นเลย”     ผมลุกขึ้นยืน     “หยุดนะ!”     ผมพุ่งเข้าใส่โทรศัพท์แล้วคว้าหูโทรศัพท์ขึ้นมา “ฮัลโหล! ...ไม่ใช่นะ! ฮัลโหล!”     โทรศัพท์ตัดไปแล้ว     “มันเรื่องอะไรกันเนี่ย... ไอ้โทรศัพท์ผีสิงเอ๊ย!”     ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ระบบตอบรับอัตโนมัติลงจากโต๊ะ ก่อนจะกระโจนออก จากห้องทำงาน     ผมเหนื่อยอ่อน พิงกับตู้โทรศัพท์พลางถอนหายใจ     การเดินตระเวนตามหาเธอช่างเปล่าประโยชน์ แต่ถึงจะพบเธอ แล้วผมจะ อธิบายว่ายังไงดีล่ะ?     “โทรศัพท์มันพูดของมันเอง”     บอกไปแบบนั้นน่ะเหรอ?     งี่เง่าสิ้นดี! ...ใครจะไปเชื่อเรื่องแบบนั้น ผมคงคืนดีกับเธอไม่ได้อีกแล้ว     ผมนึกอยากลองเข้าไปในตู้โทรศัพท์ดู     ...จริงสิ ทำไมเราถึงไม่เคยลองทำมาก่อนนะ     ผมโทรไปที่ห้องทำงานของตัวเอง     “ฮัลโหล” ผมเอ่ย “ฟังอยู่รึเปล่า”     “ฟังอยู่สิ”     ผมได้ยินเสียงตัวเองตอบ     รู้สึกแปลกๆ ยังไงชอบกล     ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับตัวเอง     “บอกฉันที นี่มันเรื่องอะไรกัน” ผมพูด     “เรื่องพวกนั้น ไม่เห็นคุณจำเป็นจะต้องสนใจเลยนี่” อีกฝ่ายเอ่ย     “ฉันตั้งใจตอบเพื่อคุณเท่าที่จะทำได้มาตลอดอยู่แล้ว”     นั่นไม่ใช่คำโกหก ผมผ่อนแรงไปได้มากเพราะ ‘โทรศัพท์ระบบตอบรับ อัตโนมัติ’ เครื่องนี้     “แต่ว่า เรื่องของฉันกับเธอ...”     “ยังไงๆ มันก็ต้องจบแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ”     “อย่ามาตัดสินใจเอาเองจะได้มั้ย!” ผมตะโกนอย่างลืมตัว     ทันใดนั้น...อีกฝ่ายก็ครวญครางด้วยเสียงเบาๆ     “เป็นอะไรไปน่ะ”     “พอ...ถูกทุ่มลงพื้น เครื่องก็เสียหายมากเลย”     จู่ๆ เสียงก็ฟังดูหมดแรง “แค่นี้นะ...”     จากนั้นโทรศัพท์ก็เงียบไป     ผมไม่อยากกลับไปที่ห้องทำงาน ถึงจะดึกมากแล้วแต่ผมก็ตัดสินใจกลับบ้าน ตอนนี้ผมต้องการความสงบ     ...บริเวณหน้าบ้านผมมีคนมาชุมนุมกัน มีรถพยาบาลจอดอยู่ เกิดเรื่องอะไร กันนะ? ผมแทรกผู้คนเข้าไปภายใน     “คุณเจ้าของบ้านใช่มั้ยครับ” ชายในเสื้อกาวน์เอ่ย     “ครับ... เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”     “ภรรยาของคุณถูกทุบศีรษะอย่างรุนแรง... เพียงแต่ เราไม่รู้เลยว่าเธอไปโดน ทำร้ายจากที่ไหนมา”     ผมจ้องเขม็งไปยังร่างภรรยาที่ล้มตัวนอนบนพื้นในห้องนั่งเล่นโดยไม่ไหวติง     “...เสียใจด้วยนะครับ”     คำพูดนั้น ฟังดูเย็นชาราวกับเทปของโทรศัพท์ระบบตอบรับอัตโนมัติ และ เหมือนกับได้ยินดังแว่วมาจากสถานที่อันไกลแสนไกล           ************ จบ ****************          เรื่องสั้นเรื่องนี้รวมอยู่ในหนังสือชื่อ NAKAZURI SHOSETSU ค่ะ เป็นหนังสือ พ็อคเก็ตบุ๊คที่รวมเรื่องสั้นของนักเขียนญี่ปุ่นหลายๆ คน พอดีไปเจอหนังสือเล่มนี้ใน ร้านหนังสือญี่ปุ่นมือสองแถวๆ สีลมมา ลองอ่านแล้วเนื้อหาไม่ยากเท่าไหร่เลยลองซื้อ มาหัดแปลดูค่ะ          เพิ่งหัดแปลนิยายมาได้ไม่นานเท่าไหร่ เลยอาจจะยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้างนะคะ ต้องขออภัยด้วย            เชิญติชมได้ตามสบายเลยค่ะ =^_^= จากคุณ : Chat Blanc - [ 1 มิ.ย. 49 16:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้...แปลดีแล้วค่ะ เก่งมากๆ (ตบมือ แปะแปะ) ชอบคนเขียนคนนี้อยู่แล้วด้วย แต่ว่าแนวนี้ไม่เคยอ่านแหะ...งงๆดีเหมือนกันนา ว่างๆก็แปลมาให่อ่านอีกนะคะ จากคุณ : stupid_turtle - [ 1 มิ.ย. 49 19:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แปลได้ดีแล้วค่ะ แต่ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหา เอ่อ ใครจะบอกได้มั่ง ว่าตกลงแล้วมันเป็นอะไรกันแน่ โทรศัพท์ผีสิงเหยอ แล้วเกี่ยวกับการที่ภรรยาโดนทุบศีรษะหรือเปล่าหว่า ใครเข้าใจก็ช่วยอธิบายให้ทีนะคะ งงอ่ะ แล้วก็อยากรู้ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 1 มิ.ย. 49 21:20:10 A:124.120.205.37 X: TicketID:117619 ]

ความคิดเห็นที่ 4 >> ตอบคุณ stupid_turtle อะคากะวา จิโรก็เป็นนักเขียนคนโปรดเหมือนกันค่ะ เลยเลือกเรื่องของเขามาแปลก่อน >> ตอบคุณก๊อตซิลล่า แหะๆ คนแปลเองก็งงเหมือนกันค่ะ เดาๆ เอาว่าเจ้าโทรศัพท์ผีสิงเครื่องนี้อาจจะเป็นภรรยาของเขาเสียเอง หรือไม่ก็ภรรยามีพลังจิตสื่อถึงโทรศัพท์ได้ พอเครื่องโทรศัพท์ตกพื้นจนเจ๊งภรรยาก็เลยตายไปด้วย แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็คิดว่าภรรยาน่าสงสารอยู่ดีค่ะ เพราะแสดงว่าเธอรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าสามีมีชู้ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้เท่านั้นเอง จากคุณ : Chat Blanc - [ 1 มิ.ย. 49 22:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดีคับ ดีใจมากๆ ที่ได้อ่านเรื่องของอะคากะว่า จิโร่ นอกเหนือจากหนังสือที่ออกมา เมื่อวันก่อนไปแถวสถานีพร้อมพงษ์ บังเอิญไปเจอหนังสือของอะคากะว่า เหมือนกัน แต่เป็นตัวคันจิเป็นส่วนใหญ่ จึงไม่ได้ซื้อมาอ่าน ++++ แหะ แหะ เป็นคนที่เมนท์ไม่เก่ง แต่อยากบอกความรู้สึกอ่ะคับ ++ คือ เรื่องนี้ก็พอจะดูออกว่าเป็นของอะคากะว่า คุณแปลเก่งมาก  แต่ว่า ถ้าคุณได้อ่านงานแปลของอะคากะว่า จิโร่ จากหนังสือที่ออกมาตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็น มิเกะเนโกะ นักศึกษาสาว สารวัตรจอมป่วน คู่ซ่าหลังคาเดียว ฟุตาริ หรือ ลานมรณะ และเล่มอื่นๆ จะเห็นว่า คนแปลเป็นคนละคนกัน แต่เขาแปลออกมาแล้วมันมีรสชาติความเป็นอะคากะว่า จิโร่ได้หมือนๆ กัน คือ จากงานแปลอันนี้ โอเคมาก แต่ยังรู้สึกแค่ว่า มันยังไม่ได้รสชาติความเป็นอะคากะว่า จิโร่ เท่าที่ควร แค่นั้นเอง อาจจะเป็นเพราะนู๋ลิคิดมากไปเองหรือเปล่าไม่รู้ เพราะตัวเองก็ไม่เคยอ่านหนังสือจากฉบับภาษาญี่ปุ่น แต่ว่า  ที่ผ่านมา สำนวนของเขาเป็นเอกลักษณ์มาก (แม้คนแปลคนละคน ก็ยังรู้สึกได้) ที่ตามอ่านงานของอะคากะว่า เพราะชอบแนวสืบสวน และที่ต้องเป็นอะคากะว่า เพราะติดใจสำนวน เนื่องจากเป็นคนที่ไม่เก่งภาษาญี่ปุ่น แต่พอรู้บ้าง บางสำนวนในหนังสือที่เขาแปลมา มันง่ายมาก เราสามารถแปลกลับไปเป็นภาษาญี่ปุ่นได้ +++++++++++++ ใจจริงอยากหามาลองแปลบ้าง แต่ก็จนด้วยความสามารถ เพราะไม่ถูกกะคันจิเลยจริงๆๆๆ +++++++++ เป็นกำลังใจให้คุณ Chat Blanc  ต่อไปนะคับ ว่างๆ ก็หางานแปลมาให้อีกน๊า โดยเฉพาะของอะคากะว่า จิโร่ กรี๊ดที่สุดเลยยยยย^_^ !+++++++++++! ขอบคุณที่แปลเรื่องนี้มาให้อ่านคับ ขอเก็บไว้ในบุ๊คมาร์คเลยนะคับ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 1 มิ.ย. 49 22:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณคุณละมุนใจมากค่ะ พอพูดเรื่องสำนวนแล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวเหมือนกัน แล้วจะลองกลับไปทบทวนดูนะคะว่าทำไมถึงอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกว่าเป็นผลงานของอะคากะวา จิโรเท่าไหร่ แต่ในบรรดาคนที่แปลเรื่องของอะคากะวา จิโร ถึงทุกคนจะแปลออกมาดีเหมือนกัน แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบสำนวนแปลของ อ.สมเกียรติที่แปลเรื่องแมวสามสีที่สุดแล้วค่ะ สมัยที่เคยเรียนการแปลกับอ.สมเกียรติ อาจารย์เขาให้เทียบต้นฉบับเรื่องแมวสามสีกับฉบับที่แปลแล้ว ดูว่าแปลผิดตรงไหนบ้างแล้วมารายงานหน้าห้อง ...แต่ปรากฏว่าหาจุดที่แปลผิดยากมากๆ ค่ะ แล้วอาจารย์ก็เลือกใช้คำศัพท์ได้ดีด้วย อ.สมเกียรติเลยเป็นนักแปลที่ชอบมากคนนึงค่ะ จากคุณ : Chat Blanc - [ 2 มิ.ย. 49 09:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แปลได้ลื่นดีนะคะ ไม่เคยอ่านเรื่องอื่นของผู้เขียนคนนี้ยกเว้นแมวสามสี เลยไม่รู้ว่าทุกเรื่องผู้เขียนเขียนโทนเดียวกันหมดมั้ย แต่ถ้าคุณละมุนใจไม่เคยอ่านต้นฉบับญี่ปุ่น คิดว่าสำนวนเอกลักษณ์อาจจะใช้กับเรื่องสั้นนี้ไม่ได้นะ เพราะโทนเรื่อง ไม่น่าจะเป็นสำนวนแบบแมวสามสีได้เลย (อันนั้นออกแนวติงต๊อง เพราะเขาวางตัวละครไว้แบบนั้น) จากคุณ : scottie - [ 3 มิ.ย. 49 00:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกครับ จากคุณ : Psycho man - [ 3 มิ.ย. 49 12:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดีค่ะ ฝากถึงพี่ scottie ค่ะ ก็คงเป็นอย่างนั้นมั๊งคะ แต่ว่า พอดี เพิ่งได้อ่านเรื่อง ลานมรณะ ซึ่งเป็นรวมเรื่องสั้นอย่างนี้ล่ะค่ะ เลยพอจะรู้ว่า เรื่องที่พี่เค้าเป็นแปลเป็นของอะคากะว่า จิโร่ เพราะว่ามีกลิ่นอายของเรื่องค่ะ แง แง นู๋ลิก็อยากอ่านฉบับภาษาญี่ปุ่นน๊า แต่ว่า จอดเพราะคันจิ แหะ แหะ เลยต้องกลับมาอ้อนพี่ Chat Blanc ว่างๆ แปลมาให้อ่านอีกนะค๊า ^_^ แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 49 13:46:16 จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 3 มิ.ย. 49 13:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วชอบค่ะ ไม่สะดุดเลย :) ยังไม่เคยอ่านงานของอะคากะว่า จิโร่ ในอารมณ์แบบนี้เลย ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ ภาษาญี่ปุ่นไม่กระดิกหู เลยจนใจจะหามาอ่านจริง ๆ จากคุณ : ปิยะรักษ์ (ปิยะรักษ์) - [ 3 มิ.ย. 49 22:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไว้ว่างๆ จะหาเรื่องของอะคากะวา จิโรมามาแปลลงอีกนะคะ   แต่คงต้องเป็นเรื่องสั้นเหมือนเดิม เพราะเรื่องยาวส่วนใหญ่ สนพ.ในไทยซื้อลิขสิทธิ์ไปกันหมดแล้ว จากคุณ : Chat Blanc - [ 5 มิ.ย. 49 08:08:18 ]