CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    บันทึก (ไม่) ลับ--2--เรื่องสั้น 5 ตอนจบ--

    2...

    ม.ค. 46

    เริ่มต้นปีด้วยความสดใส ฉันได้รับโบนัสมากขึ้นจนคิดว่าจะเอาเงินก้อนนี้ไปออกรถคันใหม่

    ตั้งใจว่าคราวนี้อยากได้รถยุโรปยี่ห้อหนึ่ง มันสวยหรู ดูสมกับหน้าตาของฉันดี แต่...นายดำกลับไม่เห็นด้วย

    "รถยุโรปแบบนี้มันไม่เหมาะกับคุณหรอกครับ"

    อู้ย...ต่อมโมโหงี้แล่นพล่านไปทั่วร่างเลย นายตัวดำมันกล้าดูถูกฉันถึงขนาดนี้เชียวเหรอ

    "แพง อะไหล่หายาก ถึงหาได้ก็แพง กินน้ำมัน ต้องดูแลรักษามาก ผมว่าผู้หญิงฉลาดอย่างคุณ น่าจะลองมองหารถยี่ห้ออื่น รุ่นอื่นน่าจะดีกว่านะครับ"

    อ๋อ...ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง แล้วก็ไม่พูดให้เคลียร์ตั้งแต่ทีแรก ปล่อยให้ฉันนั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ตั้งนาน (ถ้าคุณพีไม่นั่งอยู่ในร้านอาหารด้วยรับรองมีตบ !)

    ด้วยความหมั่นไส้ตามประสาสาวสวย ฉันก็เลยอดไม่ได้ที่จะประชดนายดำนั่นไปนิด ๆ

    "ท่าทางคุณจะรู้มากนะคะ รู้ดีแบบนี้แล้วรถรุ่นไหน ยี่ห้อไหนถึงจะเหมาะกับดิฉันล่ะ"

    นายดำกระพริบตาปริบ ๆ แล้วอ้าปากค้างมองฉัน

    "เอ่อ..."

    ฮึ...เก่งแต่ปาก ดีแต่ตินั่นตินี่ ลงให้แนะนำจริง ๆ ก็อึ้งรับประทาน

    คุณพีตบไหล่นายดำปุ ๆ "เอาล่ะ ถูกคุณวาดเค้าไหว้วานแล้ว พี่ดำก็แสดงฝีมือมือให้คุณวาดเห็นหน่อยก็แล้วกัน สำหรับเลขาคนสวยของผม ต้องเป็นรุ่นที่ดีที่สุดเลยนะพี่ดำ"

    อุ้ยตายว้ายกรี๊ด ! คุณพีว่าฉันสวย โอ้แม่เจ้า...สงสัยครีมยี่ห้อดังแอนด์โค-ตะ-ระแพงจะสำแดงเดชซะแล้วสิ

    จากนั้นนายดำที่ถือว่าเรื่องเลือกรถให้ฉันเป็นหน้าที่ ๆ สำคัญยิ่ง ก็ขนโบรชัวร์รถยี่ห้อนู้นยี่ห้อนี้มาเสนอฉัน ราวกับตัวเองเป็นเซลล์ขายรถยังไงยังงั้น นี่ยังไม่นับการพาฉันตระเวนไปดูตามโชว์รูมต่าง ๆ ด้วยนะ

    ในที่สุด หลังจากเลือกเฟ้นสุด ๆ ฉันก็ได้รถญี่ปุ่นยี่ห้อดัง รุ่นท็อปสุดหรูป้ายแดงแจ๋งสีน้ำเงินมาเป็นกรรมสิทธิ์ (เรื่องสีน้ำเงินนี่ เพราะนายดำมันเจ๋อ เอาวันเดือนปีเกิดของฉันไปให้พระท่านดู เลยสรุปมาว่า ฉันควรซื้อรถสีน้ำเงิน แล้วต้องซื้อในวันจันทร์ตอนเที่ยงตรงด้วย โหย...งมงายมาก ๆ แต่...ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่จริงปะ !)

    - - - - - - - - - -

    ก.พ. 46

    วาเลนไทน์อุบาทว์ !

    วันที่ 14 กุมภา พอฉันไปถึงที่โต๊ะทำงาน ก็มีดอกกุหลาบก้านยาวเฟื้อยสีขาวดอกหนึ่ง นอนรอฉันอยู่ที่โต๊ะแล้ว

    ต๊ายตาย...คุณพีนี่น่ารักจริง ๆ รู้ใจฉันไปหมด รู้แม้กระทั่งฉันชอบกุหลาบสีขาวมากกว่าดอกไม้ใด ๆ ในโลก ก็เลยซื้อหามากำนัลฉันเนื่องในวันแห่งความรัก

    ฉันแทบจะพลิกโต๊ะควานหาการ์ด แต่ก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนส่งลืมการ์ด หรือว่าคุณพีตั้งใจจะมาสารภาพรักเองกันแน่หนอ

    หัวใจดวงน้อย ๆ ของฉันเต้นตึกตัก ๆ เมื่อเห็นคุณพีเดินถือกระเป๋าเอกสารมาแต่ไกล ฉันก็เลยแกล้งไก๋ หมุนกุหลาบขาวแจ้งรักไปมา หวังว่าคุณพีคงจะมานัดฉันไปดินเนอร์ แต่...

    "กุหลาบสวยจังนะครับ"

    คุณพีพูดแค่นั้น แล้วก็เดินเข้าห้องทำงานไป

    เจ้ากุหลาบขาวแจ้งรักดอกนั้น จึงถูกฉันวางทิ้งเอาไว้ที่โต๊ะอย่างไม่ไยดี

    ก็คุณพีไม่สน แสดงว่าไม่ใช่ของคุณพี ส่วนเจ้าของตัวจริงจะเป็นใครนั้น ฉันไม่สน !

    แม้ฉันจะไม่สนใจที่จะหาเจ้าของกุหลาบ แต่ฉันก็รู้จนได้ว่าใครเป็นเจ้าของมัน

    ฉันรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ก็เพราะความอยากรู้อยากเห็นของแม่บ้านประจำชั้นนี้น่ะสิ

    เมื่อแม่บ้านจอมจุ้นเห็นกุหลาบถูกวางเอาไว้อย่างไม่อินังขังขอบบนโต๊ะทำงานของฉัน เธอก็เลยวิ่งแจ้นเอามาให้ฉัน

    "คุณวาดขา...คุณวาด คุณวาดลืมกุหลาบของคุณดำเอาไว้ค่า..."

    อะไรนะ ! กุหลาบดอกนี้ ของอีตาดำนั่นเองเหรอ

    อี๋ ! ! ! คนบ้า ไม่เจียมบอดี้เล้ย

    จากนั้นฉันก็จัดการเชิดใส่นายดำที่ริอาจหมายปองของสูง (ฉันนั่นเอง) ถ้าที่ไหนมีนายดำ ที่นั่นต้องไม่มีปานวาด ! ฉันทนไม่ได้ที่ต้องไปเห็น ต้องทนสายตาหื่นกระหายของคนที่อยากจะเป็นเจ้าของฉัน !

    ฉันเลิกไปทานข้าวกลางวันกับคุณพี เพราะไปทีไร ก็จะมีหน้าดำ ๆ ของนายนั่นไปเป็นก้างเสียทุกที

    เวลานายดำมาหาคุณพี ฉันก็ไม่มีไมตรีชวนคุยอย่างแต่ก่อน แต่กลับแสดงท่าทีเมินให้เห็นชัด ๆ

    ได้ผล ! เพียงแค่อาทิตย์เดียว นายดำนั่นก็จ๋อยรับประทาน ไม่โผล่หน้ามาทุกเช้า กลางวัน เย็นอย่างเคยอีกต่อไป

    - - - - - - - - - -

    มี.ค. 46

    เดือนโลกาวินาศ

    มีอย่างที่ไหนกันน้องสาวจะแต่งงานก่อนพี่ !

    พอฉันกลับถึงบ้าน แม่ปิ่นปัก แม่น้องสาวใจแตกที่ริอาจมีแฟนตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ก็ป่าวประกาศข่าวดีของเธอ ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

    "พี่รัฐเค้าว่า เค้าสอบเป็นปลัดอำเภอได้แล้ว ต้องย้ายไปอยู่ไกล แล้วทีนี้...ก็เลย...ก็เลยอยากขอปิ่นแต่งงานเลยน่ะค่ะพ่อ"

    ช้อนที่กำลังจะตักแกงส้มของโปรดเข้าปาก ชะงักกึก มือไม้ฉันอ่อน ตางี้ร้อนผ่าว ๆ ด้วยความอิจฉา แต่จะทำไงได้ล่ะ ก็ฉันยังหาผู้ชายที่คู่ควรกับฉันยังไม่ได้นี่

    งานแต่งงานของน้องสาวฉันถูกกำหนดขึ้นราว ๆ ปลายปี มันเป็นเส้นตายสำหรับฉัน ที่จะต้องหาแฟนที่แสนเริ่ดไปอวดในงานด้วยเหมือนกัน

    คุณพี...ในเมื่อคุณเล่นตัวเสียเหลือเกินแบบนี้ เห็นทีฉันคงต้องบอกศาลา

    นายดำ ! อี๋ ! ฉันคิดถึงนายนั่นทำไมวะ คนตัวดำ อั๊กลี้...อั๊ลลี่แบบนั้น เกิดมาอีกสิบชาติก็ยังไม่ควรคู่กับฉันเลย

    คุณประสงค์ เลขาของคุณภูมิ พ่อคุณพี...เฮ้อ...ก็ดีนะ แต่แก่ไปอ่ะ

    นพรุจล่ะ หน้าตาก็จัดว่าผ่าน การงานก็ดี มีทีท่าจะก้าวขึ้นพรวด ๆ ถึงอายุจะเด็กกว่าฉันปีนึง...

    อี๋...ไม่เอาดีกว่าว่ะ เดี๋ยวจะมีคนแซวว่าฉันกินเด็ก (ที่จริง ฉันกลัวจะได้ยินเพื่อนนายนพมันว่านพได้เมียแก่ต่างหาก)

    เอ...แล้วคุณเม่นล่ะ ลูกชายคนที่สองของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เขาเคยแวะเวียนมาจีบฉันอยู่พักนึง แต่เป็นเพราะว่าเขามีหุ่นบอกยี่ห้ออาเสี่ยมากจนเกินไป ฉันเลยพยายามห่าง ๆ เขา

    แต่ตอนนี้...ความรวยมันก็พอจะชดใช้รูปร่างที่ไม่ได้มาตรฐานได้ล่ะน่า

    เฮ้อ...พอลองไล่ ๆ รายชื่อดูก็กลุ้มแฮะ สาวสวยแสนเพียบพร้อมแบบฉัน หาคนคู่ควรได้ยากจริง ๆ

    พระเจ้ากลั่นแกล้งคนสวยนี่หว่า !

    - - - - - - - - - -

    จากคุณ : (liz) - [ 3 มิ.ย. 49 00:47:08 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป