สวัสดีเจ้าหญิงดอกไม้
ยามบ่ายที่ฝนโปรยผมมองขึ้นไปบนหอคอยงาช้างแล้วเห็นคุณ
คุณบานอยู่บนนั้นอย่างเงียบเหงาลำพัง
คุณอาจจะปากแข็งไม่ยอมรับว่าคุณเหงา
คุณอาจจะไม่ยอมรับว่าชั่วขณะหนึ่งที่คุณมองลองมาแล้วเห็นใครเคียงคู่กันมันทำให้คุณว้าเหว่จับใจ
คุณอาจจะไม่ยอมรับว่าคุณแอบปาดน้ำตายามค่ำคืนอยู่บ่อยๆ
บนนั้นสูงเหลือเกิน ผมมองเห็นคุณไม่ถนัดนัก
แต่ผมรู้สึกถึงคุณได้อย่างชัดเจน
เวลาลมฝนโหมกระหน่ำคุณหนาวบ้างไหม
เวลาตัวเปียกปอนคุณให้ความอบอุ่นแก่ตัวเองอย่างไร
แล้วเวลาแดดร้อนลมแรงใครคอยปกป้องคุณจากไอแดดที่ร้อนระอุเช่นนั้น
ผมมีปีกเล็กๆที่พร้อมจะดูแลปกป้องคุณ
แต่ผมจะทำอย่างไรได้ในเมื่อคุณบอกว่า
กลีบบางๆของคุณช่างเข้มแข็งเหลือเกินแล้วคุณก็ไม่ต้องการใคร
แต่ผมจะบอกคุณให้ว่าคุณไม่ใช่คนเข้มแข็งที่แท้จริงหรอก
เพราะคนเข้มแข็งที่แท้จริงจะสามารถยอมรับความอ่อนแอของตัวเองได้
ปล่อยให้ผมบินวนอยู่แถวนี้เถอะ
อย่าไล่ผมมากไปกว่านี้เลย
วันไหนที่ผมเหนื่อยจนทนไม่ไหว
วันไหนที่ผมท้อจนใกล้จะหมดแรง
ผมจะเป็นฝ่ายเดินจากไปเอง
จาก...เจ้าชายผีเสื้อ
จากคุณ :
wormearth 
- [
3 มิ.ย. 49 13:34:28
]
จดหมายของเจ้าหญิงดอกไม้กับเจ้าชายผีเสื้อ1
