ความคิดเห็นที่ 1 ผ้าเย็น ๆ ที่ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามใบหน้าทำให้ฉันต้องรีบลืมตื่น ก็แหม...ขืนไม่ตื่น คุณดำจะได้เช็ดเอาเมคอัพของฉันออกจนเกลี้ยงประไร "ตื่นแล้วเหรอครับ" ฉันตอบว่าค่ะ ก่อนพยายามจะลุกขึ้น แต่คุณดำรีบห้ามฉันเอาไว้ "ระวังนะครับ อย่าลุกเร็วนักเดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีก" ไม่รู้ว่าเพราะอะไรสิ ฉันถึงได้ถามโง่ ๆ ออกไปว่า "เป็นห่วงฉันเหรอ" คุณดำไม่ตอบออกมาเป็นคำพูด แต่กลับใช้สายตาตัดพ้อต่อว่าฉันแทน ราวกับเขาอยากจะต่อว่าฉันที่ถามอะไรไม่เข้าท่าออกไปแบบนั้นแหละ เฮ้อ...และก็ไม่รู้ว่าทำไมอีกเหมือนกัน ไอ้สายตาออด ๆ คู่นั้นถึงได้ตามหลอกหลอนฉันในยามหลับต่อมาอีกหลายต่อหลายคืน - - - - - - - - - - พ.ย. 46 เดือนที่ทำเอาฉันตาร้อนผ่าว ๆ ไปตลอดทั้งเดือน ก็อย่างที่รู้ ยายปิ่นกับรัฐจะแต่งงานกันปลายเดือนนี้ แต่ที่ฉันไม่รู้ก็คือ แม่น้องสาวของฉันกับว่าที่เจ้าบ่าวมันจะโปรยความหวานเรี่ยราด จนมดแห่มาทำรังกันเต็มบ้านฉันน่ะสิ ยิ่งใกล้วันแต่ง ก็ยิ่งเห็นฉากรักกุ๊กกิ๊ก ฉากสวีทหวานแหวว มากขึ้น ๆ โอ้ย ! อิจฉา นี่มันจะไปหวานกันสองต่อสอง ไม่ต้องหวานโชว์ไม่ได้รึไงวะ ! ในขณะที่ฉันยังหาคนไปงานแต่งงานด้วยไม่ได้ กลับต้องมาดูคนนั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันแบบนี้ มันก็ยิ่งแย่นะ เหงา เหงา เหงา ฉันเหงา ฉันอยากมีแฟน ฉันไม่อยากจะขึ้นคานนนนน ! วันแต่งงานมาถึงในที่สุด นี่ขนาดฉันไม่ใช่เจ้าสาวก็ยังเหนื่อย ยังเมื่อยแทบขาดใจ แต่แปลกนะ คนที่ต้องตื่นเช้า ข้าวปลาแทบไม่ได้กิน แถมยังต้องยืน เดินรับแขกตลอดทั้งวัน กลับมีรอยยิ้มสดชื่นสุด ๆ แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าได้ตลอดเวลา วันนี้คงเป็นวันที่ฉันต้องยอมรับว่า นี่เป็นวันที่ยายปิ่นสวย...สวยมากกว่าฉัน สวยเพราะมีความสุข สุข...เพราะมีคนที่รัก "เป็นห่วงน้องสาวเหรอครับ" เสียงทุ้ม ๆ ของคนตัวดำ ๆ กล่าวทักทายฉันเป็นประโยคแรก ฮึ...รอจนงานจะเลิกแล้วถึงได้เข้ามาคุยกับฉันเหรอ "เปล่า ไม่ได้ห่วง แต่อิจฉา อยากมีคนรักบ้างจริงจริ๊งงงงง !" ไม่ต้องประหลาดใจไป เพราะฉันกับคุณดำยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นบนสุดของโรงแรมเกรดดีตามลำพังหรอก ฉันถึงได้กล้ากรี๊ดออกมาแบบนี้ เฮ้อ...ได้ระบายออกมาแล้วค่อยยังชั่ว แต่คุณดำนี่สิ ท่าจะอาการหนัก อะไรยะ แค่เห็นคนเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้อย่างฉันลุกขึ้นมากรี๊ด ถึงกับอึ้งรับประทานไปเลยเหรอ "จะไปอิจฉาน้องทำไมล่ะครับ คุณ...ก็มีคนรัก" "มีที่ไหนกันล่ะ !" ฉันตวัดเสียงตอบ เซ็งจัดเมื่อต้องโดดเดี่ยวเดียวดายในวันที่ใคร ๆ เค้าก็มากันเป็นคู่ ๆ แบบนี้ แม้แต่นายรามบ้านั่น ก็ดันหนีบเอาลูกสาวคนสวยของเจ้านายมาโชว์ตัวด้วย เซ็ง...บอกได้คำเดียวว่าเซ็ง ! - - - - - - - - - - ธ.ค. 46 หมดไปอีกปีแล้วสินะ... ฉันก็ยังคงเดียวดาย... ยายปิ่นย้ายไปอยู่อุดรกับรัฐแล้ว ที่บ้านก็เงียบ... แม่เริ่มบ่นให้ฉันรีบมีแฟนเร็ว ๆ... พ่อเริ่มเปรย ว่าอยากเลี้ยงหลาน... ฮึ ! แล้วคิดว่าฉันไม่อยากมีจะแฟน ไม่อยากจะแต่งงาน ไม่อยากจะมีลูกบ้างรึไง ! เพราะกลุ้มกับเรื่องหาแฟน แต่งงาน และมีลูกนี่แหละ ถึงได้ทำให้วันกินเลี้ยงรับปีใหม่ปีนี้ ฉันดื่มหนักไปนิ๊ด หลังเลิกงานเลยต้องมานั่งมึนตึ๊บ พะอืดพะอมอยู่ในรถของตัวเอง รู้ดี ว่ามึนแบบนี้คงขับรถกลับบ้านไม่ไหวหรอก (แต่ถ้ามีคนขับรถลงไปจากไอ้ลานจอดรถที่วน ๆ ๆ ๆ สี่ชั้นลงไปถึงถนนข้างล่างได้ ฉันก็อาจจะขับกลับไปเองได้นะ) "ขับกลับบ้านไม่ไหวใช่มั้ยครับ" "รู้แล้วยังมาถามอีก นี่...คุณช่วยเรียกแท็กซี่ให้ฉันทีสิ" "ผมจะไปส่งคุณเอง ดึกแล้ว คุณเป็นผู้หญิง แถมเมาด้วย...ผมเป็นห่วง" เพราะตอนนี้ฉันสนิทกับคุณดำค่อนข้างมาก (แน่สิ ทำงานติดต่อกันมาตั้งหลายปี แถมช่วงสองสามเดือนมานี่ต้องไปตรวจงานดูงานด้วยกันตลอด ก็เลย...ช่วยไม่ได้อ่ะนะ) ก็เลยไว้ใจเขา เมื่อเขาอาสา ฉันก็ยอมไปกับเขาง่าย ๆ เขาช่วยถือกระเป๋าใบกระจิ๋วให้ฉัน รวมทั้งช่วยประคองฉันที่เขย่งเกงกอยเพราะไอ้รองเท้าส้นสูงสองนิ้วที่มันทรมานจนฉันทนไม่ไหวแล้วด้วย "โอ้ย ! ไอ้รองเท้าบ้า นี่ฉันตาบอดซื้อแกมาได้ไงวะ เดินโคตรจะลำบากเลย" บ่นจบฉันก็หยุดเดิน แล้วถอดไอ้รองเท้าราคาเหยียบครึ่งหมื่นทิ้งไปอย่างไม่ไยดี คนดำ ๆ ที่ประคองฉันมานี่แหละ ที่ต้องวิ่งต๊อก ๆ ไปตามเก็บไอ้รองเท้าบ้า ๆ มาให้ฉัน แหม...เป็นคนดีนะนี่นายตัวดำคนนี้ ผลแห่งกรรมดีที่เขาทำให้ฉันน่ะเหรอ ก็เป็นอาเจียนอีกหนึ่งกองที่ฉันทิ้งเอาไว้บนรถเขาน่ะสิ มันช่วยไม่ได้นี่ ก็ไอ้ทางลงจากลานจอดรถที่มันวน ๆ ๆ ๆ วนไปวนมา ฉันก็เลยอ๊อก คุณดำนี่ก็ดีใจหาย คอยมาลูบหลังลูบไหล่ให้ แถมบอกอีกว่าให้เอามันออกมาให้หมด โหย...เหม็นเต็มรถไปหมดเลยล่ะคุณ "ขอโทษนะ แล้วฉันจะออกค่าล้างรถให้" "ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี" "บ้า...มีคนแหวะใส่รถตัว ยังจะยินดีอยู่อีกเหรอ" "มัน...ก็ต้องแล้วแต่คนครับ ถ้าเป็นคนอื่น...ผมอาจจะไม่ยินดีก็ได้" แหม...แหม...แหม พูดยังกะจะจีบฉันอย่างนั้นแหละ ถึงฉันจะมึน แต่ก็ไม่ได้เมา รู้นะว่าคนตัวดำแอบทำหวานใส่ฉันน่ะ คุณดำขับรถช้า ๆ นิ่ม ๆ คงเพราะกลัวฉันจะอ๊อกอีกนั่นแหละ มันก็เลยใช้เวลานานกว่าปกติกว่าเขาจะพาฉันไปส่งถึงบ้าน และเพราะดึกแล้ว ฉันเลยส่งกุญแจบ้านให้เขาช่วยไข เขาก็ดีใจหาย เป็นสุภาพบุรุษเต็มขั้น เพราะเขาประคองฉันไปส่งถึงหน้าบ้านแม่ เคาะประตู รอไหว้พ่อกับแม่ที่หัวหูฟูลงมาเท้าสะเอวมองลูกสาวขี้เมาตาเขียว "คุณวาดเธอขัดเจ้านายไม่ได้น่ะครับ เลยดื่มมากไปหน่อย" เห็นมะ พ่อสุภาพบุรุษที่สุดในโลก แก้ตัวแทนฉันที่กำลังมึนเสร็จสรรพ อืม...คน ๆ นี้คบได้นะนี่ - - - - - - - - - - จากคุณ : (liz) - [ 6 มิ.ย. 49 23:11:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ Nong Kob                -- อู้ย...ไอ้เรื่องสวย สูงส่ง จนหาผู้ชายคู่ควรไม่ได้นี่ ทุกวันนี้มีอยู่เยอะนะคะในสังคมเรา ไม่เชื่อลองนับสาวโสดใกล้ ๆ ตัวคุณดูสิคะ scottie                       -- แหะ แหะ ถ้าเป็นเรื่องยาว คุณ scottie ก็คงพอจะได้ลุ้นอยู่บ้างค่ะ แต่นี่ดันเป็นเรื่องสั้น อะไร ๆ มันก็เลยต้องเฉลยอย่างรวดเร็ว nongwin                    -- ค่ะ ไอ้เรื่องแพ้น่ะ แพ้แน่ ๆ ค่ะ แต่...กว่าจะแพ้ พี่ดำของอิฉันก็ต้องร้องเพลงรออยู่นานเป็นปี Psycho man               -- ถ้าอร่อยถูกใจ ก็ช่วยแวะมาชิมจนกว่าจะจบเรื่องนี้ด้วยนะคะ ยินดีต้อนรับค่า ^ ^ AmeliaM                    -- 55555 ดอกฟ้าไซเบอร์ อาจจะไม่แค่โน้มกิ่งลงมาหาน่ะสิคะ แต่ดอกฟ้าดอกนี้จะมีลีลาเร้าใจขนาดไหน ต้องลองติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ Bangkokian                -- อืมมมมม แสดงว่าเปรี้ยว เค็ม เผ็ดพอประมาณ แต่ยังไม่ได้เป็นอันดับหนึ่งในบรรดามาม่าต้มยำใช่มั้ยคะ (อันดับหนึ่งมันต้องเป็นมาม่าต้มยำกุ้งอ่ะ โอ๊ย...คิดแล้วหิว) ก๊อตซิลล่า                   -- แหม...ไม่ต้องแอบ ๆ ซ่อน ๆ เชียร์คุณดำก็ได้ค่ะคุณ ก๊อตซิลล่า เปิดตัวเชียร์โต้ง ๆ ก็ไม่มีใครเค้าว่าหรอก (ว่ามีรสนิยมชอบของดำกะเค้าเหมียนกัน ^ ^) ลูนาติก                       -- ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะอยากจะบอกอย่างที่คุณ ลูนาติก บอกนั่นแหละค่ะ                                    'ดำแต่นอก ในแผ้วผ่องเนื้อนพคุณ' เป็นเรื่องจริงเลยนะคะ                                    แล้วเรื่องนี้พระเอกในเรื่องก็มีตัวตนจริง ๆ หละ เป็นเพื่อนเราเอง ถึงจะดำ แต่ก็น่ารักนะเออ แมวเหมียวสีขาว           -- ช่ายค่ะ ผู้ชาย (ดำแต่) นิสัยดี ๆ แบบนี้ หาได้ยากกว่าผู้ชายขาว ๆ (แต่นิสัยเลว) ที่สมัยนี้มีกันอยู่ดาษดื่นด้วย MiKi (Sichon)              -- ค่ะ ถ้ามีคนเอาใจช่วยกันมากขนาดนี้ รับรองค่ะว่าจะไม่ทำให้ผู้อ่านผิดหวัง an_an_ant                  -- เชิญลุ้น เชิญเชียร์กันตามสะดวกเลยค่ะ (แต่คนที่ยังไม่ได้เชียร์ต้องรีบหน่อยนะคะ เพราะเรื่องมันสั้น ^ ^) สัมผัสรักในใจเรา           -- การเขียนไดอารี่มันก็เหมือน ๆ กับการคุยกับตัวเองเหมือนกันนะเราว่า เราก็เขียนเรื่องนี้แบบสนุก ๆ โดยเลียนแบบเรื่องที่เราเขียนในไดอารี่ของเรานั่นแหละ (แต่ของหนูวาดเธอเขียนได้มันส์กว่าของเราแฮะ) จากคุณ : (liz) - [ 6 มิ.ย. 49 23:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลิงค์จ้า ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4416082/W4416082.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4424857/W4424857.html จากคุณ : (liz) - [ 6 มิ.ย. 49 23:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณดำน่ารัก ใจดีจัง สู้ๆค่ะ คุณวาดใกล้ใจอ่อนแล้ว เจอคำพิมพ์ผิดค่ะ ฟันหรอ == > ฟันหลอ จากคุณ : nongwin - [ 7 มิ.ย. 49 02:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พี่ดำสู้ๆนะคะอีกไม่นานปานวาดจะโน้มลงมาเองแน่นอน อิ อิ จากคุณ : Nong Kob - [ 7 มิ.ย. 49 03:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามลุ้นพี่ดำต่อคร๊าบ ลงตอนต่อไปเร็ว ๆ นะคร๊าบจะรีบมาอ่าน จากคุณ : an_an_ant - [ 7 มิ.ย. 49 08:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^_____^ จากคุณ : Bangkokian - [ 7 มิ.ย. 49 09:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต้าย...ตาย  ผู้ชายแบบคุณดำนี่จะหาได้อีกไหม จากคุณ : MiKi (Sichon) - [ 7 มิ.ย. 49 15:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผิวคล้ำสีสวยออกน้า จากคุณ : scottie - [ 7 มิ.ย. 49 21:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 :) อืม...คน ๆ นี้คบได้นะนี่ ............................................. 555 และแล้วก็เริ่มเปลี่ยนใจ หันมาดูพี่ดำ พี่ดำสู้เขา จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 8 มิ.ย. 49 17:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 10 มิ.ย. 49 17:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผ้าเย็น ๆ ที่ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามใบหน้าทำให้ฉันต้องรีบลืมตื่น ก็แหม...ขืนไม่ตื่น คุณดำจะได้เช็ดเอาเมคอัพของฉันออกจนเกลี้ยงประไร <--- ขำ กร๊ากกกกกกกก จากคุณ : ztango (ztango) - [ 14 มิ.ย. 49 07:59:15 ]