.......................................................................................
๑
ความอำมหิตโหดร้ายในโลกนี้...............ยังคงมี
ทุกหย่อมหญ้า
ผู้ทมิฬหื่นกระหายหมายชีวา..................ขู่เข่นฆ่า
ชีวิตคน
เห็นชีวิตมวลมนุษย์สุดไร้ค่า..................ช่างบอดบ้า
ตามือหม่น
แสงแห่งธรรมมิได้ต้องส่องแย้มยล.........กลางกมล
สันดาล
ผู้เถลิงอำนาจบาตรใหญ่.......................เหยียบย่ำไป
ทุกหย่อมย่าน
บีบบังคับด้วยกำลังเข้ารุกราน................สุดเหี้ยมหาญ
และทารุณ
ส่วนผู้อยู่ใต้อำนาจการกดขี่...................โต้ต่อตี
อย่างเคืองขุ่น
ก่อเหตุวินาศกรรมให้กลายเป็นจุล............จนโลกวุ่น
มิรู้วาย
ใครเล่าผิดใครเล่าถูกผูกใจเจ็บ................โชว์เขี้ยวเล็บ
อันเหลือร้าย
ตอบโต้กันและกันจวบวันตาย..................ที่สุดท้าย
เพื่อสิ่งใด
ผู้บริสุทธิ์มากมายในโลกนี้......................สมควรที่
รับกรรมไหม
ทั้งบาดเจ็บล้มตายมลายไป.....................เคยมีใคร
เล่าคำนึง
โหมประกาศสงครามเข้าห้ำหั่น.................ให้อาสัญ
ลงข้างหนึ่ง
สถานการณ์โลกนี้ที่ขุ่นขึ้ง.......................นั่นควรพึง
พอใจฤา
ผู้โกรธก่อนโกรธหลังล้วนคลั่งบ้า.............สวมวิญญาณ์
สัตว์ป่าหรือ
เฝ้ากระตุ้นหนุนเนืองใจให้ลุกฮือ..............ขึ้นมาถือ
อาวุธพาล
ขอสาปส่งชั่วหล้าชั่วฟ้านี้.......................จวบวันที่
อวสาน
ผู้อำมหิตจงดิ่งลงห้วงนรกานต์.................นานตราบนาน
นิรันดร์เทอญ.
๒
เชิญวิญญาณ์คลั่งบ้า...............มนุษย์
จมดิ่งมิสิ้นสุด........................ห้วงทุกข์
ให้สมแก่บาปหยุด..................ชั่วช้าอนันตกาล
นานแล้วโลกที่ให้..................เกิดกาย
พันธุ์เผ่ามนุษย์เกิดตาย...........เวิ้งว่าย
ฤาบ่สำนึกภาย......................ชาตินี้กระไร
ใยมิคิดก่อเกื้อ......................ความดี
เร็วเร่งแต่ราวี........................ร้อยเล่ห์
เห็นการฆ่าสุนทรีย์.................เช่นนี้ร่ำไป
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๖ มิถุนายน ๒๕๔๙
จากคุณ :
huaboonsan
- [
7 มิ.ย. 49 14:49:52
]