เอาเรื่องมาให้อ่านกันอีกแล้ว แต่จำไม่ได้ว่าเคยเอามาให้
อ่านหรือยังในนามปากกาอื่น
อ่านแล้วก็ขออภัยด้วยเน้อ ^^"
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
วัตถุโบราณ
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
แสงไฟนีออนจากป้ายตามร้านรวงข้างทางยามกลางคืน
ส่องผ่านม่านฝน สาดแสงมาให้เห็นใบหน้าเหี่ยวย่นของ
หญิงชราคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินตัวสั่นสะท้านด้วยความหนาว
เหน็บ เสื้อชุ่มห่อรัดร่างบางอย่างไม่ปรานี ความเย็นยะ
เยือกเริ่มเกาะกุมกัดกินเข้าไปถึงข้อกระดูก นางจึง
กอดกระเป๋าเสื้อผ้าใบย่อมที่เก่าคร่ำคร่าอย่างแน่น หวัง
เพียงว่ามันจะให้ความอบอุ่น...อุ่นใจขึ้นมาบ้าง ไม่มากก็
น้อย
แต่ละก้าวย่างเดินบนบาทวิธี เสมือนก้าวย่างไปสู่สิ่งใหม่ที่
รออยู่ข้างหน้า น้ำที่เจิ่งนองทั่วท้องถนนกระทบตัวเป็นคลื่น
ยามรถแล่นผ่าน เอ่อท้นขึ้นมาแลบเลียเท้าของนางคล้าย
ปลอบโยนให้นางมีความกล้ามากขึ้นเพื่อจะเดินต่อไปบน
เส้นทางสายนี้!
ทีละเล็กทีละน้อยที่นางเริ่มรู้สึกว่าอายุที่เพิ่มมากขึ้นทุก
วันๆ ได้กลายมาเป็นอุปสรรคในการทำงานอยู่บ่อยๆ แม้แต่
งานเบาๆ อย่างกวาดบ้านถูบ้าน นางจำได้...ว่านางเคยแข็ง
แรง สู้งานหนักกลางไร่นาได้อย่างสบาย แม้วัยจะล่วงเลย
จากวัยกลางคนมามากแล้วก็ตาม หากแต่สองสามปีที่ผ่าน
มานี้ สังขารโรยราอย่างน่าตกใจ อาจเพราะ...การตัดสินใจ
ของนางครั้งนั้น
กลิ่นอายท้องทุ่งนายังกรุ่นอยู่ใต้จมูก หากสองมือที่หมด
เรี่ยวแรงของนางได้ทำมันหลุดลอยไปแล้ว นางจำใจต้อง
ขายที่นาผืนสุดท้าย เพราะลูกชายร้อนเงินและลูกสาวก็ยุ
ส่ง ในเมื่อไม่มีที่อยู่แล้ว นางก็ต้องจำใจย้ายมาอยู่
กรุงเทพฯ
เมืองฟ้าอมร
แต่ครั้งที่นางกำลังจะย้ายมาอาศัยอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้นี่
สิ ทำให้นางต้องน้ำตาตกใน เพราะลูกทั้งสองต่างเกี่ยงกัน
ว่าใครจะเป็นคนรับนางไปอยู่ด้วย ซึ่งต่างทำงานมีบ้านอยู่ที่
นี่กันทั้งคู่
เรื่องอะไรฉันจะรับ พี่มีเงิน มีครอบครัวครบ ฐานะก็ดีกว่า
ฉันตั้งเยอะ เงินทองมีใช้ไม่ขาดมือ พี่ก็รับแม่ไปอยู่ด้วยสิ
หญิงสาวยืนกอดอกประจันหน้าพูดกับพี่ชาย
จะบ้ารึไง ยิ่งมีครอบครัวแล้วสิ ยิ่งมีปัญหา...เธอเป็นสาว
โสดทึนทึกคาคานอยู่อย่างนี้จะไปรู้อาไร้ ทุกวันนี้พี่ก็มี
ปัญหามากมายอยู่แล้วนะ ไอ้ลิงสามตัวที่บ้านนั่นก็ซน
บรรลัย และฐานะของพี่ก็ใช่ว่าจะดีเด่ไปกว่าเธอนักหนา
หรอกนะเอม...รู้ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้มันเป็นยังไง แล้วที่สำคัญที่
สุด คุณแป๊วเขาจะว่ายังไง ถ้าเอาแม่ไปอยู่ด้วย... พี่ชาย
ถลกแขนเสื้อ เท้าเอวขึ้นพูดบ้าง
อ๋อ! แสดงว่าห่วงเมียมากกว่าแม่งั้นเหรอ?
ยัยเอม! พี่ชายถลึงตาใส่
บทเจรจานี้มีเพียงนางเท่านั้นแหละที่เหมือนโดนกีดกันไม่
ให้พูดสักนิดเดียว ได้แต่นั่งใบ้ฟังลูกๆ เกี่ยงกันรับนางที่
เหมือน สิ่งของบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดลูกสาวก็ต้องจำใจ
รับเอา สิ่งนี้ ไป หลังจากสรรหาเหตุผลนานามาขว้างปาใส่
กัน ทั้งๆ ที่บางเหตุผลฟังแล้วก็แสลงใจนัก
ฉันขี้เกียจ
พี่รำคาญ
นางสุดลมหายใจลึกๆ ก่อนระบายออกอย่างแผ่วเบา แล้ว
พริ้มตาลงอย่างอ่อนระโหย ภาพของลูกกับนาง...ไหลย้อย
มาง่ายดายภายใต้ความมืด...ความมืดที่นางหาที่ยึดเหนี่ยว
ไม่ได้เลย แม้แต่ลูกของนางเอง
ภาพลูกสาวที่กำลังโมโหยังฝังติดอยู่ที่เปลือกตา เสียงบ่น
ว่าหลายต่อหลายครั้งแว่วดังอยู่ข้างหู ลึกลงไปในใจของ
หญิงชรา มีเสียงสะอื้นไห้กระซิกเบาๆ ทว่า...ดังกังวานอยู่
ภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉย กระแสแห่งห้วง คะนึงพัดพาเอา
เหตุการณ์เมื่อเช้านี้มาลอยวนอยู่ต่อหน้า...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
เพล้ง!
แม่... เสียงแหลมสูงของหญิงสาวดังอย่างไม่อาจควบคุม
แม่ทำอะไรลงไปเนี่ย?...
หญิงชราหน้าถอดสี งุ้มหน้าลงคล้ายเด็กที่ทำผิด พูดละล่ำ
ละลักออกไปว่า
แม่ไม่ได้ตั้งใจ...เอ่อ! แม่...ขอโทษ เอม...แม่ขอโทษ
จริงๆ แม่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แม่ไม่รู้นี่ว่ามันจะสำคัญขนาด
นี้... นางพูดพลางทรุดตัวลง เก็บจานแก้วที่หล่นเกือบสิบ
ใบ...แต่ช้ากว่าลูกสาวที่ถลาเข้าหาเศษจานแตกก่อน โดย
ขวางผู้ทำผิดออกห่าง
โอ๊ย... หญิงสาวร้องเสียงหลงขึ้นมาอีก เลือดสีแดงเข้ม
ผุดขึ้นตรงปลายนิ้วชี้คล้ายดอกเห็ด ทำให้ผู้เป็นแม่ถลันเข้าหา
เอม...เป็นไงบ้าง นางจับปลายนิ้วของลูกขึ้นดู หากแต่
เจ้าของนิ้วกลับสะบัดมือหนีอย่างไม่ใยดี ขณะน้ำตาเริ่มซึม
ที่ขอบตา
แม่รู้มั้ย...คำขอโทษมันไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นหรอก
ขอบตาแดงๆ เริ่มมีน้ำตาเอ่อนอง
...แม่ไม่รู้หรอกว่าจานพวกนี้มันสำคัญแค่ไหน จู่ ๆ ก็หยิบ
มาจากตู้ แม่ไม่รู้เลย เหรอ...ใช่สิแม่ไม่เคยรู้อะไรเลย แม้
แต่ใจของหนู
ในวินาทีนั้น หากแม้มีเข็มเพียงเล่มหล่นลงพื้น ก็คงดังก้อง
ไปทั่วทั้งห้องครัวที่เล็กแคบห้องนั้นเป็นแน่...
หญิงสาวผละจากกองจานที่เป็นเศษละเอียด ไปยังอ่างล้าง
จานเพื่อชำระล้างแผล...และเลือดสกปรกออกไป หากแต่
เธอหันไปมองด้วยหลังเพียงแวบเดียว เธอจะได้เห็นแม่
กำลังงกๆ เงิ่นๆ เก็บเศษจานแก้วเคล้าน้ำตา...
เอาล่ะ ๆ เดี๋ยวแม่เก็บจานแตกพวกนี้แล้ว เราก็มากินข้าว
กัน...วันนี้แม่ทำของโปรดด้วยนะ...เอ! ผัดคะน้าหมูกรอบ
ใช่มั้ยเอ่ย... นางยิ้มแย้มทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แม่... หญิงสาวหันมา น้ำยังเกาะพราวเต็มใบหน้า เพราะ
เธอวักน้ำล้างหน้าจนเปียกชุ่ม ทำไมแม่ต้องสร้างปัญหาให้
หนูอยู่เรื่อยเลยนะ
นางผงะทันที แต่แล้วก็ยังคงก้มหน้าเก็บเศษเล็กน้อยของ
จานแก้วต่อไป อะไรกันลูก
แม่ไม่ต้องมาแกล้งทำดีกลบเกลื่นหรอก... ผู้พูดลูบหน้า
พร้อมกับสูดหายใจแรงๆ ทุกครั้งนะที่แม่ทำอะไรผิดแล้ว
แม่ก็กลบเกลื่อนมันด้วยวิธีนี้ บอกตรงๆ นะ หนูไม่เข้าใจ
เลยว่าที่แม่ทำอะไรหลายๆ อย่างทุกวันนี้ เพราะแม่ต้อง
การเรียกร้องความสนใจใช่มั้ย บางครั้งหนูนึกว่าแม่แกล้ง
หนูเล่นเพื่อนสะใจเสียอีก ความจริงแล้ว...แม่น่าจะไปอยู่
กับพี่อุ่นเขามากกว่านะ แม่จะได้สบายทุกอย่าง เพราะ
เดี๋ยวนี้พี่เขารวยใหญ่แล้วนี่ แม่...ถ้าแม่ไปอยู่กับพี่เขานะ
แม่จะไม่มานั่งเหงาอย่างนี้หรอก จะบอกให้นะว่าพี่แป๊วน่ะ
เขาเป็นสะใภ้ที่ดีที่สุดในโลกเล้ย...
จบคำพูดประชดอย่างขุ่น ๆ แล้วหญิงสาวก็คว้ากระเป๋า
เอกสารออกจากบ้านอย่างรีบร้อนจนแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ
หล่นกระจาย แต่ก่อนที่ประตูจะปิดอย่างแรง มีเสียงหนึ่ง
เล็ดลอดลอยตามลมเข้ามาเบาๆ ทว่ากึกก้องในโสต
ประสาทของหญิงชรายิ่งนัก
วัตถุโบราณ!
หัวใจดวงเหี่ยวของนางเต้นแรงอย่างไม่อาจควบคุม ที่ขอบ
ตาเริ่มรู้สึกอุ่นๆ ขึ้นมาอีกครา ความน้อยเนื้อต่ำใจ เสียใจ
เศร้าใจ ประดังสุมกันเข้ามาอย่างต่อเนื่องเนืองนิตย์
ใช่สิ...นางเป็นวัตถุโบราณ และวัตถุโบราณอย่างนี้ก็ควรอยู่
ที่พิพิธภัณฑ์สินะ...ใช่มาอยู่ตามบ้านเรือนอย่างนี้
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
จากคุณ :
Roy_พิม 
- [
7 มิ.ย. 49 21:11:10
]
๐::::๐ ~ ... วัตถุโบราณ ... ~ ๐::::๐
