รวมทุกหยาดน้ำฝนบนฟากฟ้า
เก็บเอามาแทนหมึกจารึกถ้อย
รินน้ำผึ้งเดือนห้ามาแต้มรอย
แล้วถักร้อยแขวนไว้ใต้พระจันทร์
ระหว่างรอเห็นคำก่อนค่ำนี้
บังเกิดมีรุ้งพรายหลายสีสัน
ทอประกายเจิดจ้าล้อตาวัน
ชวนใฝ่ฝันทั้งที่ตื่นใจชื่นบาน
เมื่อฝนหยุดนกบรรเลงบทเพลงใส
ผีเสื้อได้ร่ายรำหาน้ำหวาน
ฝูงปลาเที่ยวแหวกว่ายในสายธาร
น้ำเจือจานสิ่งสรรพกับโลกนี้
แล้วม่านมืดก็พร้อมย้อมเวหา
จึงจันทราทอแสงแห่งศัพท์ศรี
สาดให้เห็นคุณค่าถ้อยวาที
คือคำที่ ประจักษ์ว่ารักจริง
เพื่อสามภพมองดูรับรู้ไว้
ว่ามีใครคนหนึ่งซึ่งรักยิ่ง
ประกาศรักเอาไว้ไม่ประวิง
เพื่อเทิดสิ่งรักมั่นตราบวันตาย
หากมีคนสงสัยว่าใครเขียน
ซึ่งพากเพียรจากจิตนิมิตหมาย
พออ่านแล้วตื้นตันคำบรรยาย
เขียนตอนท้ายว่ารักใครก็ไม่รู้
จากคุณ :
แม่จิตร
- [
8 มิ.ย. 49 08:37:53
A:192.168.201.118 X:192.168.201.118, 61.90.165.50
]
..เขียนรักไว้ใต้เพระจันทร์..
