เอ๋ย...
ชีวิต ที่คิด อยู่บัดนี้
ไม่ใช่ ชีวิตที่ ดำรงได้
จำต้องเสื่อม จำต้องไป ทั้งใจกาย
อนิจจํ ทั้งหลาย ปรากฎมา
การ เกิด แท้ แท้ แม่ให้เกิด
โตแล้วเพริศ หัวใจ กระไรหนา
แต่งแฟชั่น สีสรร พรรณนา
มิรู้คุณ รู้ค่า ว่าเปนคน
การ แก่ ละล่วง ปวงสังขาร
ให้รฦก ตรึกการณ์ ที่เปนผล
รอบคอบ คิดไว้ ในใจตน
แล้วจัก ได้เดินด้น บนเส้นทาง
การ เจ็บ การป่วยไข้ ท่านให้คิด
ว่าชีวิต เสื่อมลงมา อย่าขัดขวาง
แม้มีทุกข์ ฤๅมีเรื่อง เคืองระคาง
จงปล่อยวาง จักได้ ไม่ทุกข์ทน
การ ตาย ไม่มีใคร อยากให้เปน
แต่ต้องเห็น ต้องประสบ ต้องพบผล
อนิจจํ สังขารทั่ว ทุกตัวตน
ตาย อย่างคน มีสติ สิ...งาม...เอย.
แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 49 01:38:57
แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 49 00:16:51
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 20:57:34
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
10 มิ.ย. 49 16:51:42
]