ความคิดเห็นที่ 1 เราเองก็เขียนนิยายเหมือนกันค่ะ หากมีใครมาลอกผลงานของเราก็คง อือ ..ไม่รู้ซิ แนวการเขียนของเราคล้ายทรอย (ในความหมายของเราคือเป็นแนวนิยายย้อนยุค ไม่ได้หมายความว่ามีฉากที่เหมือน)อ้อ..มีอยู่ฉากหนึ่งที่เหมือน ..และทางสำนักพิมพ์ก็ให้แก้ใหม่แล้ว เราเขียนเรื่องเกี่ยวกับแอตแลนติส(ซึ่งเป็นอาณาจักรที่ได้ถูกคลื่นถล่มเมื่อประมาณ12,000ปีก่อน) เราใช้เวลาในการหาข้อมูลเกี่ยวกับแอตแลนติสประมาณ 6เดือน แล้วก็เขียนนิยายอีกประมาณ 3เดือน หากมีใครมาลอกก็คงเสียความรู้สึกเหมือนกัน เรื่องของเรากำลังจะตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์บงกช แต่มีบางตอนที่เราต้องกลับมาแก้ เพราะบางตอนเราลืมตัว ..เอาฉากจากทรอยมา ..แล้วบ.ก.ก็โทรมาบอกว่า อ่านตอนนี้แล้วเหมือนทรอยนะค่ะน้อง ซึ่งเราก็หัวเราะ ..บอกไปว่า ใช่ค่ะ ..เราลืม แล้วเราก็ต้องกลับมาแก้ ..แต่เราก็ให้เกียติเรื่องทรอยอยู่แล้ว..โดยการบอกแล้วว่าแนวการแต่งคล้ายทรอย เพื่อที่จะให้ทางสำนักพิมพ์สามารถตรวจสอบได้ง่ายขึ้น เพราะบางครั้งคนเราก็เผลอได้  ดังนั้นเพื่อความบริสุทธิ์ใจก็ควรบอกไปว่าคุณได้แรงบัลดาลใจมาจากไหน ...เพื่อเป็นการให้เกียติเจ้าของผลงาน เรื่องของเรา ...ซึ่งเมื่อทางสำนักพิมพ์ตรวจสอบแล้วพบว่าตอนไหนคล้ายทรอยจะได้ตัดออกและเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ เพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมาในภายหลัง เพราะฉะนั้นเรื่องของเราในตอนนี้จึงสามารถยืนยันได้ว่าไม่มีฉากของทรอยอีกแล้ว เพราะไม่ว่าการดำเนินเรื่อง หรือเค้าโครงเรื่องก็แตกต่างจากทรอย เหมือนการอย่างเดียวคือ ...เป็นการแต่งย้อนยุคแบบตะวันตก ตัวละครก็เหมือนกัน ส่วนใหญ่เป็นชื่อที่เราตั้งขึ้นเอง อย่างเช่น ไดเดนเซีย  ไพรอล  ธีอาร์  ไซเซน  เรไมนัส (ซึ่งชื่อเหล่านี้เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมายถึงอะไร  เพราะเราตั้งขึ้นมั่วๆ 555 แต่ก็มีบางตัวที่เอามาจากตำนาน  เช่น  โพไซดอน  พระนางไคลโต  แอตลาส เป็นต้น เราว่าทางสำนักพิมพ์ก็สำคัญนะค่ะ คนที่เป็นบ.ก.ของสำนักพิมพ์ควรที่จะรู้เรื่องราวเกี่ยวกับแวดวงหนังสือให้มาก เพราะจะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง อย่าง บ.ก.ที่บงกชก็ดีนะค่ะ ..รอบรู้ดี เราเอานิยายมาลงในเวบนี้เหมือนกัน ลองอ่านดูนะค่ะ ชื่อเรื่อง รักนี้ที่แอตแลนติส (ซึ่งชื่อเรื่องอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในภายหลัง เพราะ.บ.ก.ยังไม่ถูกใจ) ลองอ่านดูนะค่ะ แล้วช่วยดูด้วยว่าเราหลงลืมเอาฉากไหนมาบ้างหรือเปล่า ..แต่เราคิดว่าเราตรวจทานหลายครั้งแล้วนะ ..แต่ก็อาจมีข้อผิดพลาดได้บ้าง ลองอ่านดู แล้วช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ ตอนที่ 1 สงครามและความรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4444555/W4444555.html ตอนที่ 2 สมรภูมิรัก สมรภูมิรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4449264/W4449264.html จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) - [ 12 มิ.ย. 49 22:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนอื่นต้อง  ขอบคุณที่คุณมาตอบความเห็น     เราไม่รู้หรอกว่างานคุณผ่าน บก. มาหรือยัง    หรือ ผ่านการประเมินค่ามาจาก สนพ.แล้วหรือไม่   รู้แต่ว่าที่นี่เป็นเวบบอร์ดอิสระ  งานของคุณมาลงที่นี่ ก็เท่ากับเด็กประถมเขาเอางานมาลงเหมือนๆกัน   แต่เราบอกไว้อย่างหนึ่งว่า ที่คุณทำลิงค์ตอนท้ายไว้นั้น  เรารู้สึกไม่ดีเลย  เหมือนคุณเข้ามาโปรโมทเวบเรื่องคุณมากเกินไป     เพราะคุณเข้ามาตอบให้ความเห็นเราก็ไม่ชัด    แล้วเท่าที่เขียนตอบมาทั้งหมดยังเป็นเชิงทำนอง โฆษณางานของคุณเสียมากกว่าตอบกระทู้ขอความเห็นของเรา     เราอยากได้แค่ความเห็น  แต่อย่าเห็นกระทู้ขอความเห็นจริงๆจังของเราเป็นพื้นที่โฆษณา เดี๋ยวตามมาลงกันตรึม....กลับกลายเป็นพื้นที่โฆษณาไปไปเสีย อิ....บ จากคุณ : ลิลิตฯ - [ 12 มิ.ย. 49 23:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มันเป็นการต่อยอดมาจากความคิดสมัยโบราณ  ต่อยอดกันมาเรื่อยๆ จากเรื่องเล่า เป็นนิยายผีสาง เป็นนิยายเทพเจ้าอะไรเทือกนั้น มาเป็นแฮรี่  แล้วก็มาเป็นนิยายแฟนตาซีไทย ที่ตัวเอกต้องเข้าโรงเรียนแปลกๆ อะไรสักอย่าง และนี่คือตัวอย่างนิยายทั่วไป ถ้าคุณคิดว่าของคุณเป็นต้นแบบ ลองดูซิว่ามีเรื่องราวแบบนี้หรือไม่ ถ้าตรงหนึ่งข้อก็แสดงว่านิยายของคุณมันก็ซ้ำกับของคนอื่น (เอาเฉพาะนิยายรักๆ ใคร่ๆ) 1. ตอนแรกพระเอกกับนางเอกไม่ถูกกัน 2. อาจะมีฐานะแตกต่างกัน 3. ตัวร้ายเป็นผู้หญิงก็จะมาหลงชอบพระเอก 4. ตัวร้ายเป็นผู้ชายอาจจะเป็นศรัตรูกับพระเอก หรือเป็นคนที่มาหลงรักนางเอก 5. พ่อหรือแม่ของทั้งสองฝ่ายไม่สนับสนุนให้มีความรักกัน 6. ทั้งสองคนรักกันแต่ไม่แสดงออก เพราะหยิ่ง เพราะคิดว่าอีกฝ่ายไม่ชอบ หรือเพราะปัญหาทางครอบครัว (แต่ไม่มีเพราะปัญญาอ่อนทั้งคู่) 7. นางเอกมักไปพระเอกกับผู้หญิงอื่นแล้วเกิดความเข้าใจผิด และกลับกันพระเอกมักไปพบนางเอกกับผู้ชายอื่นแล้วเข้าใจผิด 8. พระเอกและนางเอกรู้จักกันตั้งแต่เด็ก (บางเรื่องอาจเสริมด้วยการโตมาคนละที่ ทำให้จำกันไม่ได้) 9. ญาติพี่น้องของอีกฝ่ายเป็นตัวร้าย ที่เป็นเหตุทำให้อีกฝ่ายมาแก้แค้น (อาจแทนพ่อแม่ที่ถูกโกง, แทนผู้มีพระคุณ ,แทนญาติพี่น้องที่ถูกทำให้ท้องแล้วทิ้ง หรือถูกฆ่าตาย อาจจะไม่โดยตรงก็ได้, แทนแมวน้อยที่ถูกรถอีกฝ่ายเหยียบแบนคาถนน) 10. การแก้แค้นจะประสบผลสำเร็จในตอนแรก แต่ตอนท้ายจะหลงรักตัวเอกของอีกฝ่าย ทำให้ยุติการแก้แค้นไป 11. พระเอกเป็นคนเจ้าชู จีบผู้หญิงมาทั่ว มาเจอนางเอกที่ไม่สนใจก็เลย อยากเอาชนะ 12. จากเหตุข้างต้นนางเอกเกลียดพระเอกเหลือเกิน เพราะมันเจ้าชู แต่หลังๆ เกิดไปหลงรักเข้า 13. บางเรื่องนางเอกเป็นตัวเด่น ก็ทำสวมบทเป็นคนปากร้าย หรือถนัดแตะต่อยมือเท้าหนัก ส่วนพระเอกมักจะทำให้ตรงข้ามคือ เป็นคนเจ้าระเบียบ เงียบๆ (เรื่องแบบนี้มักจะทำให้ไม่ชอบกันตอนต้นเรื่อง) 14. หรือบางเรื่องพระเอกและนางเอกอาจจะเป็นเพื่อนกัน ต่างฝ่ายก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แล้วทั้งคู่ดันมารู้ตัวว่าแอบชอบอีกฝ่าย 15. นางเอกหรือพระเอกเป็นคนอาภัพ ต้องสู้ชีวิต แล้วมาพบอีกฝ่ายที่มีฐานะสูงกว่า แล้วได้รับความช่วยเหลือต่างๆ นานาๆ ทำให้รักกัน 16.พอละขี้เกียจเขียน ลองดูว่านิยายที่กำลังเขียนอยู่ หรือคิดโครงเรื่องไว้ มีข้อใดข้อหนึ่งเหล่านี้หรือไม่ ถ้ามีแสดงว่าเรื่องของเรามันไม่ใช่ต้นแบบ สรุปแล้วคือ ไม่มีใครเป็นต้นแบบจริงๆ หรอก ถ้าจะหาต้นแบบจริงๆ คงต้องไปขุดจากหลุมโน้น เมื่อคิดแล้วลงมืออย่ามัวพะวงกลัวโน้นกลัวนี่อยู่เลย เขียนมันไปตามใจอยากจะเขียน คนอื่นไม่รู้ ฟ้าดินไม่เห็น ตัวเรารู้ดีที่สุดว่าเราได้ลอกใครมาหรือเปล่า ชีวิตนี้ไม่ยาวและไม่สั้นจนเกินไป มันเพียงพอสำหรับเราทุกคน มีสิ่งใดมุ่งหวังวาดหวังไว้ พึ่งกระทำได้ก็กระทำไป จำไว้แค่อย่างเดียวก็พอ อย่าได้ทำเพียงเพราะคนเพียงหนึ่งคน อย่าได้ทำเพียงเพราะคนเพียงร้อยพันคน อย่าได้ทำเพียงเพราะใครผู้ใดผู้หนึ่ง หากจะทำ ทำเพื่อสิ่งเดียว "ความถูกต้อง" จากคุณ : egotech - [ 13 มิ.ย. 49 01:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะ คุณegotech   รายละเอียดที่คุณว่ามาทั้งหมด  ก็เห็นด้วยว่า ถ้ามีการสืบสาวราวเรื่องหาต้นตอของ Original Type ของนิยายรัก  หรือนิยายที่มีคนนิยมอ่านและนิยมผลิต กันออกมา  มันก็คงมีรูปแบบที่มาจากแม่แบบเดิมซ้ำๆดังว่า   แต่น่าคิดถึงมุมมองของการลอกเลียนแบบ หรือการดัดแปลงไอเดียผลงานจากการลงเวบบอร์ดอิสระ   สมมติว่า คุณเขียนนิยายอิงประวัติศาสตร์สักเรื่องหนึ่ง  เป็นสมัยอยุธยาเรื่องราวเกียวกับนักรบการต่อสู้ลงในกระทู้เวบบอร์ด    แล้วจู่ๆ มีหนังสือวางตลาดออกมาของนักเขียนใหญ่ท่านอื่น  แต่เป็นเรื่องของนักรบ อยุธยาเหมือนกัน   แต่เขาไม่ได้ลอกหากดำเนินเรื่องและเค้าโครงเรื่องคล้ายคลึงกัน....ถามว่า  การเรียกร้อง  หรือ ตัวชี้วัดการลอกเลียนแบบ นี้  ดูยากมากเลยใช่ไหมคะ เพราะกฎหมายลิขสิทธิ์บ้านเราเท่าที่ผ่านมา   ก็จะให้ความคุ้มครองเฉพาะการลอกเลียนแบบ ชนิด บรรทัด ต่อบรรทัด  ประโยคต่อประโยค  หรือตัวหนังสือที่สะกดทางภาษาคล้ายคลึงกัน  แต่กรณีที่จะคุ้มครองตลอดไปถึง "แนวทางการดำเนินเรื่อง"    หรือ "ธีม" หลักของเรื่อง  แน่นอน  กฎหมายเรา หรือกฎหมายชาติอื่น  ก็คงยังดำเนินการไปไม่ถึง  และจะมองว่าเป็นการปิดกั้นเสรีภาพในการสร้างสรรค์ผลงานเสียอีก แน่นอน นิยายรักถูกหยิบยกมาเป็นประเด็นถกเถียงกันมาก  เพราะมีการผลิตกันมาก  และมีคนอ่านให้ความสนใจกันเยอะ  ทำให้มีการเร่งผลิต  เร่งจัดจำหน่าย  และเร่งมาวางบนเวบบอร์ด ค่อนข้างเยอะ  กรณีการลอกเลียนแบบส่วนใหญ่ก็มาจากนิยายรักๆ ทำนองนี้เช่นกัน    และอาจจะลามปามไปถึงนิยาย สืบสวน สอบสวน ที่กำลังได้รับความสนใจมากขึ้นด้วยก็เป็นได้  นิยายเหล่านี้ล้วนมี Original Type ของการดำเนินเรื่องอย่างแน่นอน   เรื่องสืบสวน ก็ต้องมีปมเฉลยฆาตกร  แต่ก็พลิกแพลงกันไป   เรื่องรัก ก็ต้องมีจุดขัดแย้งและจุดคลี่คลาย     แต่ปัญหามีอยู่ว่า  ตัวสาระหลักของเรื่อง   หรือ พล๊อต หรือตัวละครหลัก หรือ ธีมหลัก  ที่ถูกนำไปทำการดัดแปลงเป็นของคนอื่น ผ่านการอ่านตามเวบบอร์ดเหล่านี้....เราควรจะปกป้องดูแลหรือเปล่า    หรือควรจะปล่อยเลยตามเลยไปแบบนี้   หรือจะคิดกันแค่ว่า  ไหนๆ เราก็เอาเรื่องของตัวเองมาลงในเวบ ก็เหมือนการ โปรโมทชิ้นงานของเราอยู่แล้ว   สนพ. สบายใจเพราะ สนพ.  เขารู้ว่า "นิยาย"เรื่องนั้นๆ ได้ทำ "การตลาด" มาบ้างแล้ว  โดยการลงเวบบอร์ดอิสระของนักเขียน    ทำให้เมื่อหนังสือวางแผง  ก็จะมีคนซื้อไปอ่านระดับหนึ่ง  แค่นี้ ทาง สนพ. เขาก็มองเห็นความ "คุ้มค่า" ที่จะตีพิมพ์และกับเงินไม่กี่หมื่นของค่าลิขสิทธิ์   เพราะเขาจับกลุ่มตลาดคนอ่านนิยายตามเวบบอร์ดได้   แต่....ปัจจุบันนี้ มีการสร้างสรรค์ผลงานเชิงพาณิชย์แข่งขันกันสูงมาก    นักเขียนมีทั้งเขียนผลงานลงเวบ  นักสร้างละครเคยเดินซื้อนิยายตามแผงหนังสือเพื่อขอซื้อลิขสิทธิ์ไปทำละคร   แต่ปัจจุบัน ก็....ไม่จำเป็นแล้ว     เพราะ คนสร้างละคร หรือ นักเขียนบทละครเพียงแค่ตามอ่านนิยายในเวบบอร์ดอิสระ  แล้วก๊อปๆ ไอเดียจากงานที่ลงตามเวบ เอาไปดัดแปลงเป็นชิ้นงานละครเสนอตามบริษัทผู้ผลิต  เขาก็ไม่ต้องเสียค่าลิขสิทธิ์ แล้ว   และวิธีนี้ลามปามไปถึงชั้นเรียน ที่ต้องมีการเขียนเรื่องสั้น  หรือนิยาย ในชั่วโมงเรียนต่างๆ    ก็สามารถมาดึงเอาเรื่องราวทางเวบบอร์ดอิสระไปส่งคุณครูได้ โดยที่คุณครู ก็ตามอ่านไม่ทัน (แต่รายไหนเจอคุณครูอ่านนิยายตามเวบบอร์ด  ก็แย่หน่อย) หรือตลอดจนการเซฟผลงานตามเวบบอร์ดไว้....แล้วรอดัดแปลงเป็นหนังสือรวมเล่มขายทีหลังได้อีก.... อย่างนี้ถือว่า  เราที่เอางานมาลงตามเวบบอร์ดควรจะเรียกว่าตัวเองเสียเปรียบหรือเปล่า.... ตัวเองก็ยังสองจิตสองใจอยู่  เหมือนคนดับเบิ้ลสแตนดาร์ดในเรื่องนี้พอสมควร    แต่ที่แน่ๆ  เวลาเห็นคนเอา พล๊อตหลัก  หรือตัวละครหลักของเรื่องที่เราชอบไปดัดแปลงเป็นชิ้นงานของคนอื่น  ตัวเองก็รู้สึกฉุนๆ ไม่ค่อยพอใจเหมือนกัน      เหมือนกับว่า นักเขียนคนลอกเลียนแบบนั้น น่าเวทนาไม่มีสติปัญญาคิดงานของตัวเองได้  มันเป็นแค่กระบวนการคลี่คลายทางจริยธรรม  แต่จะมีคนอ่านสักกี่คนสนใจ หรือรู้ถึงหัวอกเจ้าของผลงานที่คิดขึ้นมา จากคุณ : ลิลิตฯ - [ 13 มิ.ย. 49 07:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรียน คุณลิลิต(เอ่อเป็นทางการเกินหรือเปล่าหว่า) คือเราเพียงแค่อยากจะบอกว่า  ถ้าหากเราทำให้คุณรู้สึกไม่ดีก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ แต่เราไม่ได้มีเจตนาโฆษณาอย่างที่คุณว่าหรอกนะ ส่วนความคิดเห็นของเราเกี่ยวกับการลงงานในเนตนั้น ..ขอบอกเลยว่า มันอาจมีโอกาสที่ผลงานอาจจะโดนลอกเลียน แต่ถ้ามัวแต่กลัวอยู่มันก็จะเหมือเราหยุดอยู่กับที่ เพราะฉะนั้น เราว่าคุณน่าจะลองเอามาลงดู บางครั้งความกลัวมันอาจจะทำให้เราพลาดโอกาสในหลายๆอย่าง อีกอย่าง การหางานที่เป็นOriginal Type ในปัจจุบันนั้นค่อนข้างที่จะหาได้ยาก เราเองไม่รู้หรอกว่านิยายของคุณเป็นแนวไหน ..อาจจะเป้นแบบที่ไม่เคยมี Original Type ..ดีจัง ..เอ่อ อันนี้ไม่ได้กวนteenนะค่ะ แต่ถ้าคุณอ่านแล้วรู้สึกไม่ดีก็ต้องขอโทษอีกครั้ง ..ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ 555 ขอโทษด้วยความจริงใจจริงๆนะ อ้อ..อีกอย่าง เวบไซด์ต่างๆก็บอกเอาไว้แล้วว่าเป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนคนนั้นๆ หากมีใครลอกเลียนจริงก็สามารถยื่นฟ้องได้ ..กฎหมายยังมีอยู่ ..ช่วยได้(หรือเปล่าหว่า กฏหมายไทย) บั๊บบาย จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) - [ 13 มิ.ย. 49 08:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้อ..ลืมไปอีกอย่าง เราว่าคุณ egotech พูดถูกแล้วค่ะ จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) - [ 13 มิ.ย. 49 08:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กำลังนึกอยากตั้งกระทู้ทำนองนี้อยู่พอดี ส่วนตัวเคยโดนก็อปมาแล้วทั้งเรื่องสั้นและบันทึก ล่าสุดหมาดๆ เพิ่งไปเจอบันทึกของตัวเองและของเพื่อนๆ โดนแฮปไปแปะในเวบบล็อกส่วนตัวของคนบางคน และแน่นอน ไม่มีอ้างอิงถึงแหล่งที่มา ^ ^ ถ้าคนกระทำเป็นเด็กมัธยมต้น อันนี้ยังพออนุมานได้ว่า วุฒิภาวะยังไม่มากพอที่จะเข้าใจว่า การ copy-paste งานของคนอื่น แม้จะเป็นแค่บันทึกของคนนั้นๆ ก็ตาม แค่นั้นก็ถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์แล้ว การโพสท์ลงในเวบสาธารณะยังเห็นว่ามีประโยชน์อยู่นะคะ เพราะมันยืนยันได้ว่า เจ้าของผลงานโพสท์งานตัวเองครั้งแรกเมื่อไหร่ แน่นอนว่า บรรดานักก็อปทั้งหลาย ย่อมแปะงานหลังเจ้าของอยู่แล้ว อีกเรื่องในส่วนของธีม อันนี้มีสะดุ้งเหมือนกัน สะดุ้งเพราะเคยมีคนมาทักว่า พลอตของเราคล้ายกับของอีกคน แต่เขาก็ออกตัวว่า ไม่ได้ว่าว่าเราลอกหรือก็อปมา จริงๆ ก็ไม่อยากจะบอกว่า เรื่องนั้นข้าพเจ้าเขียนมาชาติกว่าแล้วแต่ยังไม่จบ ^ ^" แล้วก็เลยไม่ได้มาโพสท์ที่พันทิป แต่เคยโพสท์ที่อื่นมาก่อน พอเราเอามาแปะใหม่ ดันไปตรงกับช่วงที่นักเขียนอีกท่านกำลังแปะเรื่องที่พลอตคล้ายกันพอดี เขาก็เลยทักประโยคนั้นออกมา  ///ช่างน่าเศร้านัก เรื่องพลอตนี่ว่ากันยากค่ะ  "เพราะเราต่างก็ไม่ใช่คนแรกที่เขียน" ก่อนหน้านี้เป็นสิบๆ ปี ก็มีนักเขียนมาก่อนพวกเราแล้ว แล้วยิ่งสมัยนี้ ยิ่งมีผู้ที่สนใจในการเขียนมากขึ้น ให้คนร้อยคนมาเขียน ก็อาจจะมีพลอตที่คล้ายกันได้ แต่ที่แน่นอนที่สุด รายละเอียดในการดำเนินเรื่อง ไม่มีใครคิดเหมือนกันทุกตัวอักษรแน่ๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 49 11:36:24 จากคุณ : อัญชา - [ 13 มิ.ย. 49 11:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาเติมกรณีตัวอย่าง เพิ่งเกิดขึ้น "วันนี้" ตอนนี้เลยเชียวครับ อยากบอกว่า รู้เรื่องแล้ว ขนลุกด้วยความสยดสยอง ไม่น่าเชื่อเลยว่าทำกันได้ กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4394157/L4394157.html ชื่อว่า เรื่องราวน่ารัก ๆ ของเขาและเธอ โพสต์โดยคุณ Jack - [ 23 พ.ค. 49 14:09:58 A:210.1.5.200 X: TicketID:120775 ] ซึ่งชื่อ แจ็ค เป็นชื่อตัวเอกในเรื่อง ซึ่งบรรยายด้วยสรรพนามบุรุษที่หนึ่งแบบนี้ "สวัสดีครับ ผมชื่อแจ็คครับ ผมแต่งงานได้ 3 เดือนแล้วครับ แต่คุณเชื่อม่ะ แต่งเหมือนไม่ได้แต่งเลย ผมยังคงมีชีวิตเหมือนเดิมเกือบทุกอย่าง ต้องย้ำว่าเกือบเพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว ผมยังคงเที่ยวกับเพื่อนคืนวันศุกร์ เมาสุดๆคืนวันเสาร์ และถอนให้ออกคืนวันอาทิตย์ ไงล่ะครับ อิจฉาผมไหม ที่มีอิสระได้อย่างนี้" กระทู้นี้ คุณบัตรผ่านหมายเลข 120775 โพสต์ในวันที่ 23 พ.ค. 49 ตั้งแต่บ่ายจนถึงดึก มีผู้ติดตามหลายคน มาชื่นชมคุณแจ็ค ว่าน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ จนกระทั่งมีเพื่อนที่เดินถนนฯ และอยู่สวนลุมด้วย มาพบเข้าเมื่อวันที่ 28 พ.ค. 49 ถึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วเรื่องนี้เขียนโดยเพื่อนชาวถนนฯ หน้าประจำของเรานี่เอง ชื่อว่า "เอ่อ่อ่ะนะคะ" ชื่อเรื่อง "เราเริ่มกันที่จุดจบ" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3858453/W3858453.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3859784/W3859784.html และนับตั้งแต่วันที่ 28 พ.ค. 49 ทุกอย่างก็เงียบไป จนมาถึงเมื่อวานนี้ เมื่อข่าวเพิ่งมาถึงเจ้าของเรื่องดั้งเดิม และเพื่อนฝูง (ขอโทษคุณลิลิตฯ ด้วย  ผมได้ตั้งใจจะโฆษณา ทั้งเรื่องของเพื่อนบนถนน และกระทู้ของคุณแจ็คบัตรผ่าน 120775 ที่กระทำการเยี่ยงโจร แต่ต้องการลงหลักฐานอ้างอิงทุกอย่างให้ตรวจสอบได้ ไม่ให้เป็นการกล่าวอ้างลอยๆ ครับ) หลังจากเมื่อวานก็มีเพื่อนไปลงความเห็นประณาม (ขอใช้คำนี้) อยู่บ้าง  แต่คุณแจ็คต้นเรื่อง ก็อาจจะลอยนวล ไม่รู้ไม่ชี้ ปราศจากสำนึกและความรู้สึกผิด รื่นรมย์อารมณ์ดีไปวันๆ โดยไม่รู้ว่าทำความเจ็บช้ำน้ำใจให้เจ้าของงานแค่ไหน ผมแนะนำน้อง "เอ่อ่อ่ะนะคะ" ว่าให้แจ้งเรื่องไปที่พันทิป  ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทางพันทิปจะช่วยอะไรได้แค่ไหน  แต่อย่างน้อยที่สุด ก็น่าจะยกเลิกบัตรผ่านและแบนอีเมลที่ใช้สมัครบัตรผ่าน ของบุคคลไร้สำนึก ไร้มารยาทคนนั้น  มันอาจจะช่วยอะไรมากไม่ได้  แต่ผมว่าก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย และได้แต่ยอมรับ ปล่อยให้คนเลวกระทำการชั่วร้ายตามอำเภอใจครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 13 มิ.ย. 49 13:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไปดูมาแล้วครับ ลอกแบบหน้าด้านๆ มาก ถ้าไม่มีคนทักไม่รู้จะหน้าด้านรับสมอ้างเป็นคนแต่งเองหรือเปล่า (ขนาดอยู่เว็บเดียวกันยังทำขนาดนี้ ไม่รู้นอกเว็บมีคนขโมยไปแค่ไหนแล้ว) จากคุณ : egotech - [ 13 มิ.ย. 49 13:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าเป็นกรณีที่นำมาเพื่อประกอบเหตุผลที่ว่า   เราจะติติงอะไรคงไม่ได้ค่ะ  คุณพีท ขอบคุณคุณฟินนิกส์ ที่กลับมาให้ความเห็นที่ดีและไม่ถือสาความปากเสียของ จขกท.   พอยิ่งอ่านกรณีที่คุณพีทนำมาเล่าขาน ของยิ่งขึ้น  ว่าความปลอดภัยในการลงเรื่องในเวบบอร์ด มันแทบจะไม่หลงเหลืออยู่เลยหรือ   ตัวเองไม่ได้ตำหนิ เจ้าหน้าที่ของเวบบอร์ดที่นี่หรือที่ใดๆ    เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันเกินเลยการควบคุมดูแลของเจ้าหน้าที่ หรือผู้ให้บริการฟรีเวบบอร์ดได้     คนที่เอาเรื่องมาปะ กรณีคุณ แจ๊ค  ถามหน่อยว่า  ถ้าพันทิปยึดบัตรผ่านแล้วเป็นอย่างไร ก็เพียงแค่ไม่อาจลงได้ในหมายเลขอีเมล์ของเขา  แล้วตัวคนเจ้าของเรื่อง  เราก็ไม่รูว่า ตัวคุณแจ๊ค  หรือคุณ เอ่ออะนะคะ  ได้นำเรื่องดังกล่าวไปเสนอ สนพ. แล้วหรือยัง เพราะเป็นเรื่องที่แต่งมาตั้งแต่ปี 2548   ไม่ใช่แค่รายแรกหรอกค่ะ  เห็นมาสามสี่รายแล้ว  กรณีนี้ยังพอทำเนาว่ามิใช่ผลประโยชน์ในเชิงพาณิชย์โดยตรง(แต่ก็นั่นละ  เราไม่อาจรู้ได้  ว่าคุณแจ๊คบัตรผ่าน  แกเอาเรื่องของคุณ เอ่ออะนะคะ  ไปเสนอ นิตยสาร หรือสื่อสิ่งพิมพ์ที่ไหนในนามเขาแล้วหรือยังเช่นกัน   อาจจะตีพิมพ์ไปกับสื่ออื่น...น่ากลัวมาก  น่ากลัวจริงๆ) เหมือนกรณีที่เคยมีน้องนักเขียนนำเรื่องของนักเขียนชื่อดังลอกไปทั้งแผง หลายหน้า    บก. สนพ. ก็ไม่ทราบ   และก็ถ้า บก. ดังกล่าวไม่ใช่คนช่างอ่านช่างจำของแท้ ไม่มีทางจับได้ว่า  ผลงานของเด็กคนนั้นลอกประโยค หรือ เรื่องราว สามสี่หน้านั้นมาจากใคร.....แล้วตัวเองก็ไม่คิดว่า จะมี บก. สนพ. สักกี่คนมานั่งไล่อ่านเรื่องราวในเวบบอร์ดอิสระได้ครบถ้วน....แค่เวบถนนฯแห่งนี้เวบเดียวก็กระอักแล้ว  ยังเวบอื่นๆอีกเล่า...... ตำรวจเวบบอร์ด ไม่มี  นี่เรายังไม่ได้ไปถึงเรื่องของเกณฑ์การจำแนกวุฒิภาวะของคนอ่านเลยนะคะ   เอาแค่เรื่องลอกเลียนแบบก่อน ถามว่ากรณีของคุณ เอออ่ะนะคะ....ถ้าหากไม่มีคนจำได้ละ   หากเป็นชิ้นงานของคนที่มาลงแล้วก็คนอ่านลืมๆไปแล้ว (ตัวเองคิดว่าอายุงานในเนตมันสั้นมากค่ะ...เราว่าไม่น่าเกินเดือนสองเดือนคนก็ลืมแล้ว...ไม่ทราบมีใครจะคิดเห็นเป็นอย่างอื่นนะคะ..แลกเปลี่ยนกันได้)    เช่น  เคยลงงานไว้เมื่อปี 2545  แล้วต่อมา มีคนเอาชิ้นงานของคุณมาลอกเลียน หรือตัดปะที่เวบอื่นในปีนี้       ตัวคุณเจ้าของงาน  ยังจะไล่ล่าเรื่องราวไหวหรือเปล่า  ถ้าคุณเป็นคนปะชิ้นงานไว้เยอะมาก  โอกาสเสี่ยงยิ่งสูง  ...จะแย่เอา.... วันนี้คิดอะไรชวนปวดหัวค่ะ....ว่าแต่ว่า  ถึงแม้เราจะตรวจสอบ ช่วยเหลือกันถี่ถ้วน  แต่ก็มีคนจ้องพยายามกระทำการดังกล่าวเยอะขึ้นเรื่อยๆทุกวัน    ขนาดใช้วิธีประณามประจานโดยบทลงโทษทางสังคมแล้วก็ยังเกิดขึ้นเรื่อยๆ....อย่างกรณีนี้ใช้บัตรผ่าน  ใครจะไปรู้จักตัวจริง....อย่างตัวลิลิตฯเอง ถ้าถอดอมยิ้มออกเป็นบัตรผ่านเข้ามาตอบเพื่อปั่นกระทู้ตัวเองก็ย่อมทำได้  เขียนด่าตัวเองก็ได้ เพื่อให้เกิดกระแสปั่นป่วนในกระทู้ (วิธีเรียกเรตติ้ง) ....กว่าจะจับได้  ก็คงต้องทำอย่างที่มีใครเคยทำไว้ที่กระทู้ นี้   (ขออภัยถ้าเราต้องยกตัวอย่าง ...แต่ได้ยกตัวอย่างด้วยความชื่นชมในความสามารถของคุณ  ที่ทำเราทึ่งไปพักใหญ่ทีเดียว)   http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4430253/K4430253.html   ดังนั้น กระแส ในเวบบอร์ด  มันอันตรายไหม  เราว่าอันตราย   การละเมิดผลงานในเวบบอร์ด  เป็นเรื่องกระทำได้ง่ายดาย  หากคนเขียนงานไม่ระมัดระวัง  ทั้งต้นฉบับ และไอเดียชิ้นงาน   หรือแม้กระทั่ง ความหลงระเริงตัวของคนเขียนงานตามเวบบอร์ดเช่นกัน  แต่เรื่องราวเหล่านั้น  ละเอียดอ่อนมากเกินไป     คงต้องขอค่อยๆคุยกันเป็นกรณี  วันนี้เราคุยเรื่องเกี่ยวกับผลประโยชน์ สิทธิ และความคุ้มครองผลงานของคนเขียนงานในเวบบอร์ดอิสระกันก่อนดีกว่า   คงบอกได้คำเดียว ในกรณีที่คุณพีท แจ้งมานั้น  สมควรถูกตำหนิทางสังคม  แต่ถามว่าจะเกิดขึ้นอีกไหม  เราว่าจะมีขึ้นอีก  และมีต่อๆไป  ตราบใดที่ยังไม่มีการเข้มงวดตรวจตรา  หรือคิดให้รอบคอบกับปัญหานี้กันอย่างจริงจัง สักวัน  เราอาจได้เห็นงานของตัวเองวางแผงชั้นหนังสือโดยไม่รู้ตัว ก็เป็นได้ จากคุณ : ลิลิตฯ - [ 13 มิ.ย. 49 15:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ค่ะ ประสบการณ์ตรง โดนมากับตัว ก๊อปปี้ไปลง fwd.mail ส่งต่อกันไป อ่านแล้วเกิดชอบ เลยเอามาลง blog / diary / webboard ของตัวเอง โอ จอร์จ เซ็งเลยค่ะ ต้องตามไปแก้ทุกที่ ลงข้อความไว้ว่างานเขียนชิ้นนี้มีลิขสิทธิ์นะ เฮ้อ เก็บไว้เปงประสบการณ์ค่ะ ลงเรื่องครั้งต่อไป ก็คงต้องจั่วหัวไว้เลยว่าขอสงวนสิทธิ์แล้วค่ะ เหนื่อยใจ จนหมดอารมณ์เขียนเรื่องที่ค้างไว้ เอ่อ่อ่ะนะคะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 13 มิ.ย. 49 21:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่จิตสำนึกคนง่ะ คือ เราอยากที่จะเอาลงเพราะอยากจะลองให้คนอื่นได้อ่านงานแล้ววิจารณ์เพื่อให้ดีขึ้น จนบางทีก็ไม่ได้คิดหรอกว่าจะโดนก๊อป (ยังไม่เคยโดน และไม่อยากโดน - -'') เหอๆ ยอมรับนะว่าตัวเองก็เคยเป็นแบบว่า ชอบพระเอกตัวนี้ ... อยากได้มาเป็นพระเอกของเรา ซึ่งก็มารู้สึกผิดตอนหลังเหมือนกันว่า .. แบบนี้เข้าข่ายลอกเลียนหรือเปล่า - -'' แต่ไม่เคยแน่ๆค่ะกับการลอกงานชาวบ้าน ซึ่งก็เคยเกิดกรณีแบบนี้ขึ้น บ่อยมากด้วย ได้แต่ปลง .. และขอให้จิตใจคนสูงขึ้น และเข้าใจเสียทีว่ากว่าที่จะพิมพ์ออกมาได้ 1 คำเนี่ย หรือจบเรื่องนี่ ... แทบลากเลือดขนาดไหน - - จากคุณ : int_gal - [ 13 มิ.ย. 49 22:46:16 A:58.136.218.238 X: TicketID:115932 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อยากอ่านแบบโดนก็อปเป็นหมู่คณะไหมคะ? จะๆ ค่ะ http://www.bookcyber.com/notebook/phpBB2/viewtopic.php?t=7257   ^ ^ จากคุณ : อัญชา - [ 13 มิ.ย. 49 23:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณคิดอย่างไร กับการลงงานในเนต และการลอกเลียนผลงาน? ก็ดีนะที่มีการลงงานเขียนในเน็ต แต่ว่าอยากให้มีการปรับปรุงเรื่องลิขสิทธิ์มากขึ้นกว่าเดิม แม้ว่าตัวเองยังไม่เคยโดน(และคงไม่โดนล่ะมั้ง) แต่เวลาได้ยินได้อ่านเรื่องทำนองนี้มันน่าเคียดแค้นแทนจริงๆ อย่างเรื่องญี่ปุ่นจะเอาฤาษีดัดตนของไทยไปจดลิขสิทธิ์ เราก็โมโห(เป็นตัวอย่างที่ไม่เกี่ยวกับงานเขียนเลย) หรืออย่างคราวที่แล้ว(หวังว่าคงจำกันได้)ที่มีนักเขียนลอกผลงานของนักเขียนชื่อดังไปตีพิพม์เป็นของตนเอง นั่นเราก็โกรธแทนเจ้าตัวคนถูกลอกนะ มันเหมือนกับว่าเราได้เห็นความไม่ยุติธรรมเกิดขึ้นบนโลกนี้อีกแล้ว และ ไม่มีทางใดที่จะกำจัดคนเหล่านี้ให้หมดไปเลยหรือ แต่ในที่สุดเราก็ได้คำตอบว่า ยากส์ที่จะทำได้ เพราะ หนึ่ง ไม่มีคนที่เอาใจใส่อย่างจริงจังกับเรื่องนี้เท่าที่ควร สอง ไม่มีคนดูแล สาม สัน--น คนมันแก้กันไม่ได้ง่ายนัก สำหรับเรื่องการลอกงานเขียนยั้น เราแบ่งออกเป็นสองกรณี 1.ลอกทั้งดุ้น มีกี่คำ...เอาหมด อาจมีดัดบ้าง แปลงบ้าง นี่มันน่าจับไปต้มจริง 2.เอาเฉพาะ plot หรือ idea ซึ่งในกรณีนี้ถือว่าอนุโลมได้ เพราะอะไรน่ะหรือ จะแจงให้ฟัง พล็อต หรือ ไอเดียที่เอามาเขียนนิยายนั้น ความจริงแล้วมีอยู่ไม่เท่าไหร่หรอก แบ่งเป็นประเภทก็ได้แก่เรื่องรัก เรื่องตลก ผจญภัย วิทยาศาสตร์ ชีวิต และ... ส่วนไอเดียที่นำมาเขียนก็เหมือนกันมีไม่มากนัก(คุณ egotechได้ยกตัวอย่างไปแล้ว) มันจึงเป็นไปได้สูงว่า คนสองคน อยากจะเขียนเรื่องหนึ่งและคิดพล็อตเรื่องที่คล้ายคลึงกันออกมาคนไหนเขียนเสร็จก่อนก็เป็นต้นฉบับ คนไหนเขียนเสร็จช้าก็เป็นคนลอก ซึ่งมันไม่เป็นความจริง เพราะเรื่องทั้งสองมาจากมันสมอง ไม่มีการลอกกันเลย เราเองก็เคย ตัวอย่างจังๆว่า เรากำลังเขียนนิยายอยู่เรื่องหนึ่ง มั่นใจว่าเรื่องนี้คนอ่านต้องสนใจแน่นอน แต่พอจะลงมือเขียนเท่านั้นแหละก็มีละครออกมา มีเนื้อเรื่องทำนองเดียวกัน เห็นแค่นั้นเราก็หมดอารมณ์ที่จะเขียนแล้ว เพราะถ้าเราดื้อดึงที่จะเขียนคนอาจตราหน้าเราได้ว่าเป็น นักลอก มากกว่า นักเขียน จึงได้บอกว่าในกรณีนี้จึงมีความเป็นไปได้สูงที่คนไม่ได้ลอก ส่วนที่บอกว่าการที่มี นิยาย หรือ อะไร สักอย่างหนึ่งบูมขึ้นมาแล้วคนอื่นก็หันไปเอาเรื่องนั้นตามๆกัน มันก็เป็นเรื่องปกติ คล้ายกับว่า นั่นคือแฟชั่น เหมือน ตอนนี้เสื้อผ้าชุดนี้ แนวนี้กำลังได้รับความนิยม ใครไม่อยากตกยุคก็ต้องใส่เสีย หรือ หนังเรื่องนี้กำลังมาแรงนะ (ดีไม่ดีอีกเรื่องหนึ่ง) ไปดูซะจะได้ไม่หลุดโลก สิ่งต่างๆเหล่านี้มันคล้ายกันทั้งนั้นล่ะ ซึ่งสุดท้ายแล้วก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าคนเขียนทั้งหลายจะเลือกเป็นผู้ตามตลอดไป หรือจะเป็นผู้นำบ้าง หากเลือกอย่างแรกก็เป็นอันว่า คุณไม่สามารถรุ่งในสาขาอาชีพนั้นๆแน่ แต่ถ้าเลือกอย่างหลังคุณก็มีโอกาสสูงที่จะมีชื่อติดตลาด ตรงนี้จะห้ามกันไม่ได้ คนเรามันเห็นคนอื่นดัง มันก็อยากดัง แต่คนที่ชอบตามขี้คนอื่น จะไม่มีทางดังนานหรอก ดังนั้น เรื่องการลอกจึงเป็นศีลธรรมส่วนบุคคล ที่ต้องมีสามัญสำนึกกันเอง (เขียนมายาวแล้ว เริ่มเหนื่อยและงงๆ) สำหรับเราแล้ว เราเลือกลงงานเขียนเฉพาะอันที่จะให้เป็นประโยชน์แก่คนทั่วไป อย่างนิทาน หรือ บทกวี ซึ่งใครจะลอก จะเอาไปเล่า บอกต่ออย่างไรเราก็ไม่ห้าม เพราะถ้าเป็นไปได้เราอยากให้อ่านกันทุกคนด้วยซ้ำ เราจึงไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับเรื่องการลอก แต่ถ้างานเขียนไหนที่เราต้องเป็นผู้ได้รับประโยชน์เป็นตัวเงินบ้าง ชื่อเสียงบ้าง เช่น นิยาย เรื่องสั้น อันนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด เอาตายเลยทีเดียว จบแค่นี้แหละ บาย... จากคุณ : คายตรี - [ 14 มิ.ย. 49 11:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กรณีของคุณเอ่อ่อ่ะนะคะเนี่ยเห็นได้ชัดเจนค่ะ เราหลังไมค์ไปแล้วนะคะ ไม่แน่ใจว่าจะได้รับรึเปล่า มีคนเอาเรื่องของคุณ เรื่องที่เป็นปัญหากับคุณ jack เนี่ยแหละค่ะ ไปลงในเว็บ jamsai ใช้ชื่อ Is this the end? เราเคยถามไปว่าเป็นคนเดียวกับที่เขียนลง pantip รึเปล่า เค้าก็ตอบมาว่าได้รับ forward mail มาจากเพื่อนเห็นว่ายังไม่ค่อยสมบูรณ์เลยเอามาแต่งโดยเปลี่ยนชื่อตัวละครหมด เราไม่แน่ใจว่าอย่างนี้ทำได้ด้วยเหรอ เข้าข่ายดัดแปลงรึเปล่า (เราอ่านแค่ตอนแรกๆนะคะ หลังจากนั้นไม่ได้ตามไปอ่านต่อว่าเนื้อหาได้มีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่) จากคุณ : นางสาวมะลิซ้อน - [ 14 มิ.ย. 49 16:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ได้รับแล้วค่ะ ขอบคุณคุณมะลิซ้อนมาก และทางแจ่มใสก็ลบกระทู้นั้นแล้วด้วย และอิชั้นก็ไปปะฉะดะ (ไม่รุ้ติดเชื้อจากใคร) มาแล้วเหมือนกัน ฮ่าๆ อยากรุ้ ตามไปดูกันเองที่ เวบแจ่มใส หน้าแบ่งกันอ่าน กระทู้ว่าชี้แจงเรื่อง.... เหนื่อยใจค่ะ ไปนอนล่ะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 15 มิ.ย. 49 22:58:20 ]