ความคิดเห็นที่ 1 เสียงโทรศัพท์มือถือดังเป็นเสียงพิเศษที่กานนท์ตั้งไว้เพื่อเตือนถึงเรื่องที่ควรทำ ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูข้อความเตือนที่บันทึกไว้ ก่อนจะกดโทรออกเมื่อข้อความเตือนนั้นบอกเขาว่า ได้เวลาที่จะต้องโทรถามไถ่ข่าวคราวของปีรยา น้องรหัสสมัยเรียนซึ่งผูกสมัครรักใคร่จนกลายมาเป็นเสมือนน้องสาวแท้ ๆ ปีรยาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายประสานงานด้านสถานที่ของบริษัทผลิตภาพยนต์แห่งหนึ่ง ก่อนนั้นปีรยาต้องฝึกงานในตำแหน่งผู้ช่วยกระทั่งได้รับความไว้วางใจให้เลื่อนขึ้นมาในระดับที่สูงขึ้น หน้าที่หลักของปีรยาคือการเป็นตัวกลางในการประสานงานระหว่างทีมถ่ายทำกับเจ้าของสถานที่ รวมถึงการสำรวจหาสถานที่ตามความต้องการของผู้กำกับ และการต้องเดินทางบ่อย ๆ ของหญิงสาวทำให้เรื่องที่กานนท์เคยเย้ารุ่นน้องบ่อย ๆ ว่า ‘ทำงานกับผู้กำกับ ระวังสำเร็จชีวิตกับผู้กำกับนะ’ แม้ปีรยาจะปฏิเสธแข็งขันว่า ‘ไม่มีทาง’ แต่สุภาษิตไทยที่ว่า เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น ก็ทำให้เจ้าหล่อนเจอดีเข้าจนได้ ความเป็นคนชอบท่องเที่ยวมาตั้งแต่สมัยเรียน บวกกับการทำงานที่ต้องเดินทางบ่อย ๆ ทำให้ปีรยากลายเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับกลุ่มเพื่อนเสมอเรื่องเมื่อต้องการท่องเที่ยว หญิงสาวสามารถประมาณค่าใช้จ่าย แนะนำแหล่งท่องเที่ยวที่สวยงามของแต่ละจังหวัด แหล่งละลายทรัพย์ สถานที่ซุกหัวนอนตั้งแต่ราคาพระราชาถึงระดับจิ้งหรีด เจ้าหล่อนสามารถบอกรายละเอียดได้ชนิดคนรับฟังหลับตาเดินยังถึง แม้จะเป็นสถานที่ที่ไม่เคยไปก็ตาม กานนท์รู้เสมอว่า ปีรยาที่สนุกสนานกับการจัดทริปเที่ยวกับหมู่เพื่อนฝูง และร่าเริงกับการทำงานอยู่เป็นนิจ แท้จริงแล้ว หญิงสาวมีความฝันที่จะเป็นนักเขียนบทภาพยนต์ แม้ปีรยาจะบ่นให้เขาฟังเสมอว่า ตัวเองไม่มีความสามารถในด้านงานเขียนเพียงพอ เขาก็ได้แต่ให้กำลังใจในการฝึกฝนงานเขียนของรุ่นน้องเพื่อก้าวตามความฝันเสมอมา ตอนนี้หญิงสาวรุ่นน้องของเขากำลังหนีปัญหาหัวใจไปถึงเชียงใหม่ เรื่องของเรื่องก็เกิดจากอารมณ์แบบผู้หญิงที่เขาเคยค่อนแคะไปว่า ‘ไม่มีเหตุผล’ ‘ขี้งอน’ แต่ได้รับการแว้ดกลับจนหูชาหาว่าเขาไม่เข้าใจผู้หญิง ก็ใครมันจะไปเข้าใจเกิดมาไม่เคยเป็นผู้หญิงนี่หว่า ชายหนุ่มคิด “ฮัลโหล ถึงแล้วค่ะพี่กล้า ทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงปีบดูแลตัวเองได้ค่ะพนักงานที่นี่ก็พอจะคุ้น ๆ หน้ากันอยู่บ้างคงไม่มีอะไรอันตรายหรอก ไว้ปีบหายโมโหแล้วก็จะกลับไปเองแหละ” เสียงตอบรับรัวเร็วจากปลายสายโดยไม่เว้นช่วงให้เขาได้เอ่ยทักทาย ทำให้เขาอดอมยิ้มไม่ได้ “นี่ ไม่ปล่อยให้ฉันพูดบ้างเลยเรอะนั่น ไอ้เจ้าปีบเอ๊ย แกก็ยังคงเหมือนเดิมเสมอเลยนะ แล้วพ่อยอดชายนายเบนของแกล่ะ ส่งข่าวบ้างหรือยัง?” เขาถามถึงที่มาของเหตุแห่งการงอนของรุ่นน้อง “โอ๊ะ! หยุดเลยพี่กล้า อย่าเพิ่งพูดถึงชื่อนี้ได้มั้ย ปีบยังไม่อยากได้ยินอะ ดูนะพี่แทนที่จะรีบโทรมาอธิบายให้เราเข้าใจ แต่นี่เจ้าตัวเล่นหายเงียบไปเลย ติดต่อก็ไม่ได้ คอยดูนะ ปีบจะงอน ๆ ๆ ๆ ให้ง้อซะให้เข็ดเลย” กานนท์อดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ เขานึกเห็นท่าทางของปีรยาตอนที่พูดว่า ‘ปีบจะงอน ๆ ๆ ๆ’ ได้ถนัดถนี่ “ว่าแต่พี่กล้าเองเถ้อ เป็นช่างภาพให้หนังสือปลุกใจเสือป่าอะ อย่าไปเผลอแอบถ่ายนักศึกษาสาว ๆ ที่ไหนเข้าล่ะ เดี๋ยวโดนข้อหาอนาจารแล้วจะหาว่าน้องรหัสแสนน่ารักคนนี้ไม่เตือนนะ” ปีรยาเย้า “เฮ้ย! ไอ้น้องปีบ หาคุกให้พี่แล้วไง ! ฉันทำคอลัมน์ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เฟ้ย! ไม่ใช่คอลัมน์นางแบบนู้ดหน้าใหม่!” กานนท์โวยวาย “โอ๊ย! ตะโกนมาได้หูแทบแตก รู้แล้วน่าว่าเฮียทำคอลัมน์ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ถ่ายแต่ภาพธรรมชาติ ว่าแต่ว่า ไม่อยากเปลี่ยนโหมดไปถ่ายธรรมชาติประเภทขาว ๆ อึ๋ม ๆ มั่งเหรอเฮีย” เสียงแหย่จากปลายสายทำให้กานนท์ได้แต่โคลงศีรษะไปมากับความช่างยั่วอารมณ์ของรุ่นน้อง แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบอะไรเสียงเรียกของพันทิศก็เรียกความสนใจของเขา “เฮ้ย กล้า ไปลงเรือกัน เดี๋ยวข้าพายให้เอง” เสียงของพันทิศที่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจตัดบทสนทนากับรุ่นน้อง เมื่อรู้สึกว่าอาการของหญิงสาวคงพอทุเลาจากการงอนลงบ้างแล้ว เขาอมยิ้มกับคำอวยพรของปีรยาที่บอกว่าให้เขาหา ‘พี่สะใภ้สวย ๆ’ ไปฝาก ถ้าได้ก็ดีสิ ชายหนุ่มคิดครึ้ม ๆ กานนท์กระชับประเป๋าในมือ ก่อนหันไปส่งยิ้มทิ้งท้ายให้กับคนฟันหลออีกครั้ง อุปาทานหรือเปล่าชายหนุ่มก็ไม่แน่ใจ เพราะสายตาของคนฟันหลอในรูปเหมือนจะท้าทายเขาในที ไว้ให้เจอกันก่อนเถอะ แม่สาวน้อย ชายหนุ่มหมายมาดในใจ เสียงพายกระทบน้ำดังแทรกความเงียบซึ่งปกคลุมทันทีที่คนพายกับคนโดยสารลงเรือได้ ดูเหมือนพันทิศจะรู้ใจเพื่อนดีว่า ความสงบและความเงียบของธรรมชาติ เป็นสิ่งที่ทำให้กานนท์จะกลายเป็นคนใบ้ และจะอารมณ์เสียทุกครั้งที่มีคนทำลายบรรยากาศ ซึ่งเขาเองเคยลองพิสูจน์มาแล้วและได้รับบทเรียนที่ทำให้เขาเข็ดหลาบ นั่นคือกำปั้นหนัก ๆ ของนักกีฬาประจำมหาวิทยาลัยอย่างกานนท์นั่นเอง กระไอความเย็นของแม่น้ำชีที่กระทบกับผิวหนัง ดูเหมือนจะแทรกซึมเข้าไปในความรู้สึกและหัวใจอย่างรวดเร็ว กานนท์รู้สึกดีอย่างประหลาด กลิ่นคาวของน้ำที่กระทบจมูกทำให้เขาสูดลึกเข้าปอดอย่างไม่รู้ตัว แสงจันทร์ข้างขึ้นเป็นความสว่างจากธรรมชาติที่ช่วยให้คนพายเรือไม่ต้องอาศัยแสงไฟฉายที่ถือติดมือมาเลยแม้แต่น้อย แถมแสงจันทร์ยังทำให้คนโดยสารเรือ มองบรรยากาศทั้งสองฝั่งอย่างได้อารมณ์โดยไม่ต้องพึ่งไฟฟ้า เมื่อเรือโผล่พ้นคุ้งน้ำ ภาพบ้านหลายหลังที่ปรากฏตะคุ่มขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์ ก็ทำให้กานนท์ขยับเนื้อขยับตัวอย่างตื่นใจ เมื่อเรือจอดเทียบท่า กานนท์ก็แทบกระโดดลงจากเรือ ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ ตรงไปยังบ้านหลังแรกโดยไม่สนใจเสียงหัวเราะเบา ๆ ของพันทิศที่กำลังผูกเรือเลยแม้แต่น้อย บ้านหลังเล็กยกพื้นเล็กน้อยมีเพียงห้องนอนกับห้องน้ำ ซึ่งลักษณะของบ้านค่อนไปทางกระท่อมมากกว่า แม้จะดูว่าปลูกสร้างอย่างง่าย ๆ แต่การตกแต่งภายในเท่าที่แสงไฟฉายในมือของกานนท์จะเอื้ออำนวยการมองเห็นก็เรียกได้ว่าไม่ธรรมดา “สุดยอดเลยไอ้พัน ข้ารับรอง แกไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเลยเดี๋ยวข้าส่งรูปไปให้ไอ้หม้อลงหนังสือมันเอง เชื่อขนมกินได้เลยว่าแกต้องต้อนรับทัวร์ไม่หวาดไม่ไหวเลยล่ะ” กานนท์บอกด้วยความมั่นใจ “ขอบใจล่วงหน้าว่ะเพื่อน แต่คืนนี้แกก็พักก่อนก็แล้วกันนะ เหนื่อยเดินทางมาพอแล้ว ที่จริง หลังถัด ๆ ลึกเข้าไปนู่นก็มีคนอยู่นะ แต่ป่านนี้คงหลับกันหมดแล้ว ถ้าแกหิวก็ไปเรือนครัวได้นะอยู่ลึกเข้าไปอีกหน่อยคนครัวปลุกได้ตลอด อย่าเพิ่งยิ้มไอ้เพื่อน บ้านพักแกไม่ใช่หลังนี้ ข้ารู้ว่าแกชอบสันโดษ ตามมาทางนี้” พันทิศบอกยิ้ม ๆ ก่อนออกเดินนำ กานนท์เดินตามพลางเหลือบมองบ้านแต่ละหลังอย่างพอใจ หน้าต่างบ้านหลังหนึ่งที่เปิดแง้มออกมาเมื่อเขาเดินผ่าน ทำให้กานนท์ชะงักหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณทันที เขาไม่ใช่คนขี้กลัว และไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีสางสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นผีที่กำลังโผล่หน้ามาให้เขาเห็นตอนนี้ เขาก็ยินดีโดนหลอก เพราะผีสวย! ใบหน้ารูปไข่ที่โผล่พ้นขอบหน้าต่างมาปรากฏให้เขาเห็น สวยเหมือนภาพวาดไม่มีผิดเมื่อใบหน้านั้นถูกความสว่างของแสงจันทร์ส่องกระทบ ดวงตากลมโตบรรจุเม็ดนิลคู่งาม กำลังจ้องเป๋งตรงมายังเขา จมูกเชิดรั้นน้อย ๆ ช่างรับกับริมฝีปากรูปกระจับที่กำลังเผยอค้างเพราะการตกใจเสียเหลือเกิน ทันที่สบตากับเขา ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ก่อนที่ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดำยาวสลวยจะสะดุ้ง พร้อม ๆ กับมือเล็กบางเอื้อมมาปิดหน้าต่างทันที กานนท์เผลอหยุดนิ่งเผื่อว่า หน้าต่างบานนั้นจะเปิดอีกครั้ง พันทิศที่เดินนำ หันกลับมามองเมื่อรู้สึกว่าแขกไม่ได้เดินตาม “เป็นไรไปกล้า?” “อ๋อ เปล่า ๆ สงสัยแมวมั้ง” กานนท์เอ่ยเชิงปฏิเสธ หัวเราะเบา ๆ เมื่อเอ่ยต่อว่า “แมวแอบมองน่ะ” พันทิศได้แต่มองอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ติดใจไต่ถาม เขาพาเพื่อนหนุ่มตรงมายังบ้านหลังที่จัดเตรียมไว้ให้ ไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยกับความพอใจของกานนท์ที่ฉายแววออกมาเต็มสองตา “พักผ่อนให้เต็มที่นะเพื่อน พรุ่งนี้เจอกัน อ้อ ถ้าตอนเช้าจะเจี๊ยวจ๊าวหน่อยก็อย่าถือเลยนะ ฉันเลี้ยงไก่บ้านด้วยน่ะ กรงมันอยู่เลยหลังบ้านที่แกพักไปหน่อย เช้า ๆ ลูกค้าชอบให้อาหารไก่มากเลย” พันทิศบอก ก่อนจะเดินจากไป เมื่ออยู่กับความเงียบ หลังจากเก็บกระเป๋าและชำระร่างกายอย่างรวดเร็วตามความเคยชินแล้ว ชายหนุ่มก็มานอนแผ่หลาเต็มความกว้างของเตียงไม้ไผ่ เขาหลับตาลงอย่างเป็นสุข แต่ความสุขของเขาถูกรบกวนด้วย ดวงตากลมโตใสแป๋วของหญิงสาวข้างหน้าต่างเมื่อครู่ เหมือนใครนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน กานนท์ครุ่นคิด เอาไว้ให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนเถอะน่า จะไปเคาะประตูถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเชียว..ชายหนุ่มหมายมาดในใจก่อนผล็อยหลับไป.. จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 มิ.ย. 49 21:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสียงไก่ขันใกล้ ๆ หู ทำให้กานนท์เปิดเปลือกตาขึ้นทันทีโดยไร้อาการง่วงงุน กลิ่นน้ำที่โชยมาเข้าจมูกสร้างความรู้สึกสดชื่นโดยไม่ต้องอาศัยการล้างหน้าแปรงฟัน ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดหน้าต่างทางหลังห้อง ความขมุกขมัวของตอนเช้าทำให้ชายหนุ่มเหลือบตามองนาฬิกาติดผนังที่บอกเวลา ตีห้ากว่า ๆ อย่างปลง ๆ แม้ร่างกายที่เพิ่งได้พักไม่กี่ชั่วโมงจะบ่งบอกว่ายังคงหลงเหลือความเหนื่อยล้า แต่อากาศดียามเช้าที่เห็นอยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขาสลัดความเหนื่อยล้าไปทันที กานนท์เบิกตากว้างขึ้นอีกเมื่อเห็นเงาตะคุ่มของใครบางคนกำลังเดินไปที่คอกไก่ เบื้องหลังที่เขาเห็นทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเจ้าของร่างเป็นผู้หญิง รูปร่างแบบบางอ้อนแอ้น และผมดำยาวสลวยถึงกลางหลังนั่นอีกที่ยืนยันกับเขาเช่นนั้น เมื่อถึงหน้าคอกไก่ หญิงสาวส่งเสียงร้องกุ๊ก ๆ พลางล้วงข้าวสารในกระป๋องที่ถือติดมือมาหว่านไปยังพื้นดิน อะไรบางอย่างในความรู้สึก ทำให้ใบหน้าสวยข้างหน้าต่างของหญิงสาวคนเมื่อคืนผุดขึ้นมาในมโนสำนึก กานนท์รีบเปิดประตูห้องก้าวลงจากเรือนอย่างเร่งรีบเพื่อเดินตรงไปยังร่างบางซึ่งยังคงโปรยข้าวให้ไก่อย่างมีความสุข เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ ไก่ก็แตกกระเจิงพลางส่งเสียงร้องด้วยความตกใจกับการพรวดพราดเข้าไปของเขา รวมทั้งคนให้อาหารไก่ที่ออกอาการตกอกตกใจจนกระป๋องหลุดจากมือตกลงพื้น ดวงตากลมโตที่จ้องเป๋งมายังเขา กลับทำให้คนที่ไม่เคยหวั่นเกรงการเผชิญหน้ากับผู้หญิงอย่างกานนท์ ประหม่า “เอ่อ ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณตกใจ” กานนท์เอ่ยทำลายความเงียบชวนขัดเขิน หญิงสาวผู้ถูกทักทาย ก้มลงหยิบกระป๋องก่อนจะเงยขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้า หล่อนยิ้มน้อย ๆ ก่อนเอ่ยว่า “ไม่เป็นไรค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็ทำท่าจะเดินเลี่ยง กานนท์ก้าวดักทันที เม็ดนิลคู่สวยช้อนมองเขาอย่างสงสัยในการกระทำ “คือ ถ้าไม่รังเกียจ เอ่อ จะอยู่คุยกันสักหน่อยได้ไหมครับ?” เขาเอ่ยยิ้ม ๆ หญิงสาวทำสีหน้าลังเลท่ามกลางการลุ้นของคนเอ่ยชวน “ฉันคงอยู่คุยนานไม่ได้นะคะ ” หล่อนเอ่ยแผ่ว ๆ ในที่สุด กานนท์ถอนหายใจพลางยิ้มอย่างยินดี “ไม่เป็นไรครับ นานเท่าไหร่ก็เท่านั้น ผมชื่อกล้านะครับ เอ่อ แล้วคุณล่ะครับ” เขาเปิดประเด็น “ฉันชื่อพรรษาค่ะ” หล่อนบอกยิ้ม ๆ พลางเดินนำชายหนุ่มไปยังม้านั่งที่อยู่ข้างคอกไก่ ทรุดตัวลงนั่งก่อน กานนท์เดินไปทรุดนั่งกะระยะห่างพอให้ไม่น่าเกลียด ก่อนจะชวนคุยต่อ “คุณเป็นนักท่องเที่ยวหรือเปล่าครับ” “เปล่าค่ะ ฉัน อยู่ที่นี่แหละ” หล่อนตอบยิ้ม ๆ ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มที่ส่งตรงมายังหล่อนพร้อม ประกายตาระยิบระยับแทรกความขมุกขมัวทำให้หญิงสาวเสหลบ กานนท์รู้สึก แปลก ๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคุยกับผู้หญิงลักษณะคล้ายกับพรรษา แต่ ผู้หญิงเงียบ ๆ นิ่ง ๆ ถามคำตอบคำเหมือนพรรษา กลับมีบางอย่างสะกิดหัวใจเขาอย่างประหลาด และอะไรบางอย่างนั่นแหละที่สะกิดให้เขารู้สึกใจหายเมื่อหญิงสาวบอกว่าได้เวลาต้องกลับแล้ว แม้เขาจะรั้งด้วยสายตาและคำพูด หญิงสาวก็ยังคงเงียบ และเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มและคำสัญญาที่เหมือนน้ำเย็นลูบใจเขาว่า หล่อนจะมาพบเขาอีก กานนท์ถ่ายภาพบรรยากาศของรีสอร์ทในมุมต่าง ๆ แทบจะทุกซอกก็ว่าได้ ชายหนุ่มเที่ยวตระเวนเข้ามุมโน้นแวะมุมนี้อย่างอารมณ์ดี แม้แสงเงาในบางสถานที่จะยังไม่ถูกใจ เขาก็ไม่โวยวายเหมือนอย่างทุกครั้ง แม้แต่พันทิศผู้คุ้นชินกับอารมณ์ศิลปินของเพื่อนหนุ่มเอง ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนผู้หลากอารมณ์ของเขาเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ แม้เขาจะเพียรเซ้าซี้ถาม แต่การยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับการส่งสายตาฝัน ๆ ไปยังบ้านหลังหนึ่งในโครงการโดยปราศจากคำอธิบาย ก็ยิ่งทำให้พันทิศสงสัยหนักขึ้น กานนท์แทบจะรอให้ถึงสองทุ่มไม่ไหว ชายหนุ่มเฝ้าเวียนดูนาฬิกาติดผนังอย่างใจจดจ่อ สองทุ่ม เวลาที่สาวงามนามพรรษานัดเขาเอาไว้ หล่อนสัญญาว่าจะเล่าเรื่องแม่น้ำชีให้เขาฟังชดเชยการเสียมารยาทที่เดินหนีเขาเมื่อเช้า ร่างบางที่เดินทอดน่องตรงมายังลานเลี้ยงไก่ ทำให้กานนท์ฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดี หัวใจเต้นตึกตักอย่างไม่รู้สาเหตุเมื่อคนที่เดินมาส่งยิ้มสวยล่วงหน้ามาก่อน “รอนานมั้ยคะ?” พรรษาถามพลางทรุดนั่งลงข้าง ๆ ชายหนุ่ม “ไม่เลยครับ ผมเองก็เพิ่งมา” เขาบอก “คุณบอกว่าจะเล่าเรื่องแม่น้ำชีให้ผมฟัง” เขาทวง หญิงสาวหัวเราะน้อย ๆ ก่อนจะบอกว่า “แหม ทวงจังนะคะ แต่ฉันก็เกือบลืมไปเหมือนกันนะเนี่ย” หล่อนว่ายิ้ม ๆ “คุณอยากฟังเรื่องไหนก่อนล่ะคะ? ตำนานแม่น้ำชีดีมั้ย?” หล่อนถามพลางเอียงหน้าอย่างน่ารัก กานนท์แทบอดใจไม่ไหวเมื่อผมยาวสลวยบางส่วนตกลงมาระไล้ใบหน้าเนียน เขาแทบจะฉุดมือตัวเองไม่ให้ไปเกลี่ยเส้นผมที่ปกปิดหน้าสวยนั้นไม่ได้ “แล้วแต่คุณสะดวกครับ ผมฟังได้ทั้งนั้น” เขาบอกพร้อมกับยักไหล่ประกอบ มันไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากรู้สักหน่อย ประวัติแม่น้ำชีน่ะ เขาแค่อยากได้ยินเสียงเพราะ ๆ นุ่มเย็น ของเธอ อยากมีเวลาอยู่กับเธอเท่านั้นเอง ชายหนุ่มคิด “ผู้เฒ่าผู้แก่เคยเล่าให้ฉันฟังสมัยเด็ก ๆ น่ะค่ะ เขาว่ากันว่ามีหญิงหม้ายคนหนึ่ง แกเก็บหน่อไม้ขายเป็นอาชีพ หญิงหม้ายคนนี้มีลูกสาวที่สวยมากอยู่คนหนึ่ง วันหนึ่งหญิงหม้ายไปเก็บหน่อไม้ได้มากเป็นพิเศษ แกก็เลยเอาหน่อไม้ไปขายได้เงินเยอะแยะ ความดีใจที่ได้เงิน แกก็เลยพาลูกสาวไปเที่ยวตลาดเพื่อซื้อของทุกอย่างที่ลูกสาวอยากได้ และที่ตลาดนี่เอง พ่อค้าแม่ค้าและผู้คนที่พบเห็นลูกสาวของหญิงหม้าย ต่างก็ชื่นชมในความสวยของลูกสาวแกพร้อมกับยุให้หญิงหม้ายส่งลูกเข้าวัง หญิงหม้ายเองเห็นว่าลูกสาวคงมีความสุขสบายถ้าได้อยู่ในวัง แกจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะให้ลูกสาวได้เข้าไปอยู่ในวัง และก็สำเร็จ” พรรษาหยุดเล่าพร้อม ๆ กับหันหน้ามามองชายหนุ่ม ซึ่งสะดุ้งทันทีเมื่อสบเข้ากับเม็ดนิลคู่งาม “ล่ะ เล่าต่อสิครับ กำลังสนุกเลย” กานนท์เอ่ยตะกุกตะกัก หน้าเห่อร้อนเมื่อเห็นรอยยิ้มรู้ทันของหญิงสาวที่คงรู้ตัวว่า เขาจ้องหล่อนเพลินจนไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้น! “เล่าต่อก็ได้ค่ะ ฟังดี ๆ นะคะจบแล้วจะมีคำถามด้วย” หล่อนว่าพลางหัวเราะน้อย ๆ เมื่อเห็นสีหน้าเก้อกระดากของชายหนุ่ม “เมื่อลูกสาวหญิงหม้ายได้เข้าไปอยู่ในวัง ความสวยของเธอก็เป็นที่ต้องตาต้องใจชายหนุ่มขุนน้ำขุนนางหลายคน กระทั่งเธอตกลงใจแต่งงานกับขุนนางหนุ่มอนาคตไกลคนหนึ่ง แต่การแต่งงานของเธอหญิงหม้ายผู้เป็นแม่ไม่ได้รับรู้เลยแม้แต่น้อย จนเวลาผ่านไป ความลับไม่มีในโลก วันหนึ่งหญิงหม้ายก็รู้ความจริง แม้จะรู้ว่าลูกสาวทำไม่ถูกต้องแต่แกก็ไม่โกรธ แกเดินทางเข้าวังเพื่อเยี่ยมลูกสาว แต่ ลูกสาวคนสวยกลับไม่ต้อนรับแกเลยแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังขับไล่ไสส่งอีกต่างหาก ด้วยความเสียใจที่ลูกสาวอันเป็นที่รักทำกับแกได้ลงคอ หญิงหม้ายตัดสินใจบวชชี ก่อนจะเดินทางไปนั่งจำศีลที่ป่าไผ่ที่แกหาหน่อไม้ได้เยอะ ด้วยความเศร้าใจหญิงหม้ายได้นั่งร้องไห้จนน้ำตาของแกกลายเป็นต้นน้ำชี นี่เป็นเพียงหนึ่งในตำนานเท่านั้นนะคะ เพราะบางที่ก็เล่าว่า แม่น้ำชีเกิดจากชีมากระโดดน้ำตาย จบแล้วค่ะ” พรรษาบอกยิ้ม ๆ กานนท์แสร้งพยักหน้ารับหงึกหงักเหมือนจะเข้าใจ หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนกระแอมกระไอ “ทีนี้ก็มาถึงคำถาม ทำไม่คุณถึงไม่ฟัง?” คำถามของหญิงสาวเล่นเอาคนหนุ่มกร้านโลกอย่างกานนท์อึ้งไปถนัดใจ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่พลางหลบสายตาของหญิงสาววุ่นวาย “คือ ผม คือ ” กานนท์แทบอยากจะเอาหัวโขกกับต้นไม้เสียให้แตกกระจุย เขาไม่เคยจนแต้มมากขนาดนี้มาก่อน ผู้หญิงมากมายที่เขาพานพบ ไม่เคยมีสักคนที่จะทำให้เขารู้สึกว้าวุ่นได้ขนาดนี้ ”คือ ผมกำลังคิดว่า เมื่อคืนทำไมคุณถึงเปิดหน้าต่างออกมาเจอผมแล้วไม่ทักทาย” กานนท์โพล่งคำถามที่เขาเองรู้อยู่แก่ใจว่านั่นคือข้ออ้างกลบเกลื่อนความจริงที่ว่า เขาไม่ฟังเพราะมัวแต่มองคนพูดต่างหาก และก็ถึงคราวที่หญิงสาวเป็นฝ่ายหลบตาบ้าง “ก็ มันดึกแล้ว แล้วก็ มีเสียงคนพูดกัน ฉันก็เลยเปิดหน้าต่างมาดูนึกว่าเป็น เป็น เอ่อ ” พรรษากระอึกกระอัก กานนท์ยิ้มอย่างรู้ทัน “นึกว่าผมเป็นผีใช่มั้ย?” ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ เมื่อเขาพูดจบแล้วคนนั่งข้าง ๆ สะดุ้งสุดตัวพร้อมกับหันมามองเขาด้วยแววตาตกใจ “ผมไม่ใช่ผีหรอก เป็นคนจริง ๆ นะ คุณไม่เชื่อพิสูจน์ดูสิ” เขาพูดพลางขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวยื่นมือไปใกล้ ความเร็วในการยื่นมือให้พิสูจน์ทำให้หญิงสาวตกใจกระถดตัวหนีมือใหญ่อย่างรวดเร็ว และความที่หล่อนนั่งอยู่หมิ่นเหม่ อาการหงายหลังจนเกือบตกจากเก้าอี้จึงตามมา กานนท์ดีดตัวไปดึงรั้งร่างบางที่กำลังจะเสียหลักทันทีตามสัญชาตญาณ เขาดึงทันก่อนที่หญิงสาวจะสัมผัสพื้นด้วยซ้ำ แต่เมื่อร่างเล็กบางนั้นเข้ามาปะทะอ้อมกอดเขากลับเป็นเขาเสียเองที่เสียหลัก ชั่วขณะที่มั่นใจว่าล้มแน่ ๆ กานนท์เบี่ยงร่างบางขึ้นด้านบนเพื่อใช้ร่างตัวเองแทนเบาะทันที พรรษาหวีดร้องเบา ๆ กับเหตุการณ์ปัจจุบันทันด่วน หญิงสาวหลับตาแน่นพร้อมกับซุกตัวลงกับแผงอกกว้าง เมื่อความเงียบเข้ามาครอบคลุมบรรยากาศอีกครั้ง หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเพื่อจะพบว่าใบหน้าของคนช่วยไม่ให้หล่อนเจ็บตัว อยู่ห่างเพียงแค่จมูกกั้น! กานนท์หายเจ็บ หายจุกเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นว่า คนอยู่ในอ้อมกอดปลอดภัย แถม ใบหน้านวลเนียนน่าสัมผัสที่กรุ่นกลิ่นหอมประหลาดยังอยู่ใกล้แทบจะชิดจมูกนั่นอีก เม็ดนิลคู่สวยที่ปะปนไปด้วยความตระหนกและเขินอาย พวงแก้มเนียนที่เริ่มซับสีเลือดฝาดอย่างน่าชม ริมฝีปากรูปกระจับอันเย้ายวนก็ทำให้ยากนักที่ชายหนุ่มจะห้ามตัวเองได้ทัน เมื่อริมฝีปากของเขาประทับเข้ากับกลีบปากนุ่มอันสั่นระริก สรรพสิ่งรอบตัวเหมือนหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว พื้นดินที่รองรับอยู่เบื้องหลังก็เหมือนจะเป็นฟูกนุ่ม ลมเย็นที่พัดแผ่วกลับไร้ซึ่งความเย็นฉ่ำ เมื่อมันเต็มไปด้วยความนุ่มละมุนของบรรยากาศรอบตัว กานนท์ถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากนุ่มอุ่นอย่างแสนเสียดาย เมื่อไม่รับรู้ถึงสัญญาณการขัดขืนของหญิงสาว แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่พวยพุ่งนั่นต่างหากที่เป็นตัวฉุดให้เขาเลิกทำสิ่งที่เขาเองเรียกว่าเห็นแก่ตัว ชายหนุ่มดันร่างบางที่ยังคงงุนงงกับรสจุมพิตขึ้นนั่ง เขาปัดปอยผมที่ตกมาระใบหน้าสวยออกช้า ๆ เม็ดนิลคู่งามกะพริบปริบ ๆ ก่อนจะหลุบตาลงต่ำเมื่อสติเริ่มกลับคืน กานนท์ใช้มือใหญ่ประคองใบหน้ารูปไข่บังคับให้แหงนเงยจ้องตอบเขา ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ผมจะไม่ขอโทษกับสิ่งที่ผมทำลงไป เพราะผมถึงผมจะทำไปโดยไม่ตั้งใจ แต่เมื่อทำแล้วผมก็ไม่คิดเสียใจเลย” ชายหนุ่มบอกเบา ๆ “ฉัน ฉันจะกลับห้อง..” พรรษาเอ่ยเสียงแผ่ว กานนท์เห็นความสับสนในแววตาคู่สวย ชายหนุ่มจึงไม่รั้งแม้แต่น้อยเมื่อหญิงสาวพรวดพราดลุกขึ้น ก่อนผลุนผลันเดินเร็ว ๆ จากไป “คืนพรุ่งนี้ผมจะมารอฟังเรื่องแม่น้ำชีต่อ ไม่ว่าคุณจะมาหรือไม่ ผมก็จะรอ” กานนท์ตะโกนไล่หลัง แม้ไม่ได้รับคำตอบกลับมาก็ตาม จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 มิ.ย. 49 21:10:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอาล่ะสิ...ทริปนี้พาไปทัวร์แถบอีสาน แต่ว่า...จะพาไปเจออะไรนั้น อืมม์...น่าคิด หุหุหุ (((โชคดีที่ได้ไกด์นำเที่ยวน่ารัก...อิอิ ถึงกล้าตามมาเที่ยวด้วยนะเนี่ย แบบว่า...แน่ใจได้ว่าปลอดภัยชัวร์ ก๊ากกกกกกกกก)) ทริปนี้ก็เป็นทริปที่สิบแล้ว มาแบบสองตอนจบ ((ได้เพื่อนแล้ว เย้ ๆ ๆ))...เหลืออีกไม่กี่ทริปก็จะจบโปรแกรมทัวร์แล้ว แต่ว่า...เพื่อน ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าพวกเราจะห่างหายไปนาน เพราะโปรเจคต่อไป...หุหุ พลาดไม่ได้ (((การรวมตัวของคนประหลาด ทำให้เกิดเรื่องประหลาด ๆ ๆ ขึ้นมา...แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น ต้องติดตามกันต่อไป))) ++++++++++ สำหรับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาใหม่ ลองไปมองหาความรักกับทริปก่อนๆ ของเราได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4336842/W4336842.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4340548/W4340548.html ให้ใจบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4355884/W4355884.html ให้ใจบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4363493/W4363493.html ให้ใจบอกรัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4375271/W4375271.html เมื่อตะวันเคียงดาว #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4384052/W4384052.html เมื่อตะวันเคียงดาว #2 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4395471/W4395471.html ตะวัน ณ ปลายฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4404765/W4404765.html เติมรักให้เต็มใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4416774/W4416774.html กำกับรัก นักประสานงาน #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4424219/W4424219.html กำกับรัก นักประสานงาน #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4435708/W4435708.html กำกับรัก นักประสานงาน #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4443242/W4443242.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 13 มิ.ย. 49 21:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยู่สารคามมาก็หลายปี  เพิ่งจะเคยได้ยินตำนานนี่เอง  ^^ จากคุณ : ange du riz - [ 13 มิ.ย. 49 21:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมมมมม กลุ่มคนประหลาด นำมาเจอกับคนเรื่องประหลาดๆ ที่น่ารัก ก๊ากกกกกกก น่าสนุกจังค่ะ มีคำขวัญ มีนิทานด้วย จะมาตามอ่านต่อนะค่ะ จากคุณ : AmeliaM (AmeliaM) - [ 13 มิ.ย. 49 23:11:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กานนท์นิสัยแย่มาก ตี 2 ยังจะให้เพื่อนไปส่ง แถมไม่คิดเลยว่าแขกคนอื่นคงจะพักผ่อนแล้ว จากคุณ : scottie - [ 13 มิ.ย. 49 23:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 1 day he kiss 2 days maybe.... ei ei ei just talk จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 14 มิ.ย. 49 00:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^_____________________^ เรื่องนี้...ข้อยเขียนเองเด้อ ผิดพลาดติชมได้ค่า จากคุณ : รัมย์ (แก้วชิงดวง) - [ 14 มิ.ย. 49 07:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราก็ไปออกบ่อยนะสารคามอะ อยู่มาก็หลายปีไม่เคยรู้เลย จากคุณ : มิรันดา (แสนเหงา) - [ 14 มิ.ย. 49 07:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บ้านอยู่ไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุเลย แต่คนละจังหวัดอ่ะ จากคุณ : เก๋ (หนูเก๋) - [ 14 มิ.ย. 49 09:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นี่ถ้าตากานนท์ดึงตัวพรรษาไว้ไม่ทัน ปล่อยเธอหงายหลังผลึ่งลงไปล่ะก็ ไม่ต้องจ่งต้องจีบกันแล้ว พระเอกกลายเป็นผู้ร้ายทันใด เตรียมเสื่อไว้รอฟังเรื่องแม่น้ำชีครับ คุณรัมย์ ---------------------------------- จากคุณ : นายตั๋ม เจ้าสำราญ (คั่วกลิ้ง) - [ 14 มิ.ย. 49 11:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องนี้ออกแนวเย็นๆนะคะ แบบว่าเย็นหลังวูบๆ ยิ่งชื่อเรื่องยิ่งวูบใหญ่ ^^' จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 14 มิ.ย. 49 15:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทริปใหม่มาแล้ว มาตามไปเที่ยวด้วยค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 14 มิ.ย. 49 16:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ปูเสื่อรอหนุนตักคนเขียนค่า...ขยันจริงๆ จากคุณ : Wild Monkey - [ 14 มิ.ย. 49 18:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอ....กานนน์จากเรื่อง สวนรักฯ อะไรเอเดนหรือป่าว... แล้วสาวสวยทำไมต้องออกมากลางด้วยล่ะ จากคุณ : keroobob - [ 14 มิ.ย. 49 18:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16   แหมรู้สึกนายหม้อพักนี้ป่วนไปหลายเรื่องเลยนะจ๊ะ จากคุณ : burin piggypink - [ 14 มิ.ย. 49 20:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอ่อ ทำไมนางเอกต้องโผล่มาเฉพาะตอนกลางคืนด้วยล่ะค๊า เหอๆๆ จากคุณ : P (Honey Pee) - [ 16 มิ.ย. 49 08:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พรรษานี่ใช่สาวน้อยผมบ๊อบป่าวน้อ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 16 มิ.ย. 49 18:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 O_O อ่านไปๆ ตกลงเป็นใคร คนรึเปล่า??? จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 17 มิ.ย. 49 00:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 i am here for that จากคุณ : JADAKISS - [ 22 มิ.ย. 49 11:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กำลังเพลินจบซะแล้ว  มาต่อเร็ว ๆ นะ จากคุณ : นัชชา (najcha) - [ วันสุนทรภู่ 13:41:18 ]