+++++++++++++++++++++++++++++++++++
เหม่อมองท้องนภา พลันเหว่ว้าเปล่าเปลี่ยวเหงา
จันทราพาโศกเศร้า ฤ ไร้เงาแสงแห่งดาว
สายลมพัดโชยเอื่อย แลไม้เลื้อยยังปวดร้าว
เจ็บแปลบแทบทุกคราว ทุกค่ำเช้าไร้คนเคียง
คุ้นเคยกลายเคยคุ้น แววตาอุ่นยามมองเมียง
บางคราเเว่วยินเสียง ยินสำเนียงคนเคยเนา
ตัดพ้อใช่ต่อว่า จำนรรจาอย่างคนเขลา
บัดนี้เหลือเพียงเรา ที่ยังเหงาอยู่เดียวดาย
ฟ้าสางสว่างแล้ว ยินเสียงแจ้วมิเว้นวาย
สกุณาพาผ่อนคลาย หม่นเศร้าหายคล้ายทุเลา
มีรักใยมีทุกข์ ใยมิสุขอย่างคนเขา
ฤา เพราะเวรกรรมเก่า พาให้เหงาเศร้าทุกครา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 10:49:47
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 49 15:39:30
จากคุณ :
รวยระรินกลิ่นชา
- [
16 มิ.ย. 49 15:39:13
]