เกริ่น.............
เคยอยากให้บทเพลงบทนี้เป็นส่วนหนึ่งในนวนิยายที่จะแต่ง แต่เขียนไม่ได้เนื่องจากแค่คิดพล็อตเรื่องก็ร้องไห้จนปวดหัว ปวดตาไปหมด และก็คิดว่า คงไม่มีโอกาสเขียนนิยายเรื่องนี้ได้เด็ดขาด เลยถามตัวเองว่า งั้นเพลงที่เราแต่งขึ้นมาก็เสียเปล่าน่ะสิ ไม่ได้หรอก ยังไงเราก็ต้องเอามาให้คนอื่นได้อ่าน ดีกว่าแต่งไว้แล้วเอาไปเผาทิ้ง เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นบ้าง (เกริ่นยาวจัง) หวังว่าคงเป็นเช่นนั้น และคงเป็นอย่างนั้น
มอบให้คนทุกคนที่(กำลังจะ)กลายเป็นคนเหงาในบ้าน
..........................................................................
เดินออกไปดู ตรงลานหน้าบ้านที่เก่า
ลานที่เคยมีเจ้า แต่ตอนนี้เจ้าอยู่หนใด
หลับตาหวนหาอดีต เจ้าเคยเล่นเคยเคียงใกล้
แต่ตอนนี้เจ้าไปทางไหน ไม่เห็นเลยนะแก้วตา
เดินเข้าประตู ไปดูห้องครัวหลังบ้าน
ครัวที่เคยร่วมทาน อาหารกันอยู่ทุกวัน
อุ่นใดไหนจะเทียมเท่า อุ่น...ไอข้าว พวยพลุ่งพลัน
ไอกลิ่นหอมวันก่อนวันนั้น ยังติดใจฉัน นะแก้วใจ
*อยู่...แห่งใดนะ รู้ไหมว่าคิดถึงเจ้า
คิดถึงคืนแล้วคืนเล่าเฝ้าห่วงใย
กลับมาที่บ้านนี้เถิด บ้านยังคอยนะขวัญใจ
ถ้าบ้านนี้ขาดเจ้าไป ไฉนเลยจะเรียกว่าบ้าน
เดินเปิดประตู ไปดูห้องนอนของเจ้า
เตียงที่เคยมีเจ้า แต่บัดนี้ไม่มีผู้ใด
หลับตาแล้วล้มลงกลิ้ง เกลือกกลิ่นเจ้า ให้โอบกอดกาย
จะนอนฝันเจ้าไม่ไปไหน ยังอยู่ใกล้...ข้างในบ้าน
จะนอนฝัน ให้สุขใจ เจ้ายังอยู่ใกล้...แค่ในบ้าน
..........................................................................
จากคุณ :
คายตรี 
- [
16 มิ.ย. 49 16:56:50
]
บ้านหลังเหงา(the lonelier in home )
